Album: เมื่อฉันพบคุณ(When I met you) ตอนที่ 2
เมื่อฉันพบคุณ(When I met you) ตอนที่ 2<br /> <br /> ที่นั่งบนรถของฉันคือแถวที่ 3 ด้านคนขับ แถวที่ 1 เป็นพี่ผู้หญิงที่เมารถ แถวที่ 2 เป็นอาจารย์วิทยากร 2 ท่าน ฉันนั่งกับอาจารย์ท่านหนึ่งที่มาจากนครปฐม ส่วนคุณติ่งก็มีที่นั่งเฉพาะคือเกือบหลังสุด ก่อนถึงที่พักเราจะร่วมรับประทานอาหารเย็นที่ภัตตาคารก่อนเข้าที่พัก พอถึงที่พักก็ให้ทุกคนเดินชมเมืองดานังได้อย่างเต็มที่<br /> ฉันพักกับอาจารย์ที่มาจากรามคำแหง พี่ใจดีกับฉันมากซึ่งพี่พูดภาษาเวียดนามได้และนัดเพื่อนวัยใกล้เคียงเพื่อไปตัดชุดอ๋าวหย่าย ส่วนฉันเองก็ได้โอกาสไปเดินดูบ้านเมืองเขากับเพื่อน ๆอีกกลุ่มหนึ่งและถูกขอร้องให้เป็นเพื่อนในการลองชุดสไตล์เวียดนาม ฉันยืนเป็นเพื่อนประมาณ 30 นาทีก็รู้สึกเมื่อยและอยากกลับที่พักซึ่งเป็นโรงแรมระดับ 4 ดาวอยู่ตรงข้ามร้านค้านั่นเอง แต่รถจักยานยนต์และสามล้อพรุ่งพล่านมาก และหากซุ่มซ่ามก็จะโดนคนขับรถตระโกนด่าว่าก็ไม่รู้ว่าเขาพูดอะไร แต่เข้าใจว่าเขาไม่พอใจมาก ขณะที่ฉันกำลังขอตัวพี่คนสวยซึ่งกำลังสนุกกับการลองชุดกลับนั้น ฉันเดินออกมาหน้าร้านเสื้อผ้าได้พบกับคุณติ่งที่กำลังยืนคอยเพื่อนๆ เหมือนกันแต่ดูท่าทางเหมือนอยากกลับที่พัก ฉันจึงพูดกับเขาว่า “จะกลับที่พักด้วยกันไหมคะ” เขาตอบว่า “ก็ดีครับจะได้พักผ่อน” แล้วเราทั้งสองก็เดินออกจากร้านแล้วยืนรอจังหวะที่ถนนว่างและเสียงแตรไม่ดัง ฉันกะว่าจะวิ่งข้ามแต่คุณติ่งพูดว่า “ระวังนะครับ” ฉันมองหน้าเขาเล็กน้อยพร้อมกับยิ้มด้วยความขอบคุณ แล้วก็ข้ามถนนด้วยกัน ก่อนเข้าห้องพักเราเดินมาด้วยกันและลากันตามมารยาท<br /> ตอนเช้าไกด์นัดทานอาหารเช้าและภารกิจส่วนตัวให้เสร็จและพร้อมขึ้นรถเวลา 8.00 น. เพื่อไปเยี่ยมชมพระราชวังเก่าของราชวงศ์เวียดนาม ฉันเดินตามกลุ่มเพื่อนและถ่ายรูปบ้าง อากาศที่นั่นร้อนมาก จึงได้เดินออกมารอขึ้นรถที่หน้าประตูที่นัดหมาย และได้มานั่งที่ร้านขายน้ำอ้อยสด ตอนนั้นไม่ได้สังเกตว่าคุณติ่งเดินตามมาด้วย จึงได้นั่งด้วยกันและสั่งน้ำอ้อยใส่น้ำแข็งมาดื่มคนละแก้วและนั่งคุยกันโดยบรรยากาศข้าง ๆอบอวลไปด้วยควันบุหรี่ของชายชาวเวียดนาม ฉันแสดงอาการไม่พอใจเล็กน้อยโดยบ่นว่า “ทำไมผู้ชายที่นี่สูบบุหรี่ๆได้ทุกที่เลย” ขณะเดียวกันก็มีลูกค้าคนหนึ่งลุกขึ้น และเป็นที่ว่างที่ควันบุไหร่มาไม่ถึง คุณติ่งจึงพูดว่า”มานั่งตรงนี้ไหมครับจะได้สบายกว่าที่เดิม” ฉันทำตามอย่างว่าง่
จัดการ