เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

คำถามน้องบานชื่นมีคำตอบให้ดังนี้
ข้อแรกเรื่องท่องตะนาวศรีวันนี้ ต้องโยนให้ท่านสุฯเป็นผู้ตอบ
ข้อสองเรื่องนี้บันทึกหรือเกิดเมื่อต้นปี2500ยาวนาน
เกินครึ่งศตวรรษหรือกว่าห้าสิบปี
น้องบานชื่นลองดูละกันว่า น่าจะมีใครเหลือกี่คน?
ผมไปเจอมาคนนึงแล้ว เชื่อไหมวันนี้ท่านอายุ 100ปีพอดี
อย่าให้ต้องบอกว่าเป็นใคร แต่พูดได้คำเดียว
อัศจรรย์ที่สุด!!!

 

ครับ...ด้วยประสบการณ์เหลือเฟือ ท่านสุฯฟันธงได้แน่
แต่เหตุการณ์ก็ต้องดำเนินไป...เพราะไม่มีใครรู้อะไรล่วงหน้า
การไม่รู้ชีวิตล่วงหน้านี่แหละ ทำให้เหตุเกิดกับชีวิตแปลกๆไม่รู้จบ
ทั้งฉลาดทั้งโง่เขลา ทั้งคิดถูก คิดผิด มัวเมากับชีวิตไปเรื่อย
หมอดูแม่นที่สุดระดับโหรหลวง เคยบอกผมว่า ทายข้างหน้า
แม่นสัก20เปอร์เซ็นต์ก็หากินได้ รวยตายชักแล้ว

 

ยินดีต้อนรับคุณสุรเดช เรื่องกรุสุโขทัย
ผมเปิดดูบันทึกแล้ว มีครับ แต่ไม่ได้ขุด
เพราะชาวบ้านขุดกันมากตั้งแต่ปี2493
ทางการเข้าบูรณะเป็นล่ำเป็นสันมาก
เพราะท่านผู้นำผ้าขะม้าแดง(คุณคงรู้ว่าใคร?)
ท่านชอบพระร่วงรางปืนกรุยิ่งใหญ่เมืองนี้ครับ
คนนอกเข้าไปขุดยาก
นี่จากการบันทึกในคำบอกเล่า
หากเขียนก็คงได้เนื้อหาตามนี้
ไม่มีอะไรพิศดารครับ

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

แถวเรียงหนึ่ง เก้าชีวิต เดินรายกันไปบนยอดภู สูงระดับแมกไม้เบื้องล่าง หมอกขาว
ลอยเรี่ยใต้ฝ่าเท้า ประหนึ่งเราถูกอุ้มไว้บนเมฆา นี่คือการเดินตะนาวศรี ดีที่สุด งดงาม
ที่สุดในชีวิตเที่ยวหนึ่งของผม!

เหยี่ยวใหญ่ถลาลมอยู่เบื้องบน เหนือหัว...ปีกกว้างกางเป็นเมตรพริ้วไสว ลมใต้ปีก
โอบอุ้มหนุนส่งให้มันร่อนเริงร่าไม่ต้องเปลืองแรง เป็นเหยี่ยวเจ้าเวหาสง่างาม หาก
ดวงตามันมองลงมาเห็นแถวพวกเรา มันคงอยากถาม..."ไปไหนกัน เจ้ามนุษย์จ้อย?"

ครึ่งชั่วโมงต่อมา เราทิ้งภาพสรวงสวรรค์บนภูไว้เบื้องหลัง มีโขดเขางอกให้เห็นใน
ระยะไกล มันโค้งกลมมน สวยเหมือนเนินถันอิสตรีงามกลมกลึง ลุงชี้บอกว่า นั่นไง
ภูที่มีถ้ำสวย เนินลูกนั้น

บรรยากาศเปลี่ยนเป็นคึกคัก นึกถึงที่พักและอาหาร ใกล้เที่ยงแล้ว พวกเราเหนื่อย
ล้ากันทุกคน เหงื่อไคลไม่ต้องพูด ท่วมกายดังอาบเหงื่อต่างน้ำ

คุณนงเหลียวหาผมข้างหลัง หน้าเธอแดงก่ำ มีเม็ดเหงื่อผุดพราวที่จมูก หน้าผากกับ
ขมับ ขับให้วงหน้าพิลาศงามอีกแบบ เธอยิ้มหวานให้ผมแล้วพูดเชิงรำพึง...

"ถ้ำนี้มีน้ำอาบมั้ยค่ะ?"...ผมสั่นหัว ไม่รู้จริงๆ แต่บอกจะเค้นน้ำทุกหยดจากผนังถ้ำ
ให้เธอ ถ้าทำได้

คุณนงร้องอูว์..."ไปเอาคารมพวกนี้ มาจากไหน คุณพรานเจ้าขา"

ผมยิ้มเขินหน้าแดง สั่นหัว ไม่รู้เหมือนกันว่า สมองคิดคำพูดที่คิดว่า เท่ แต่รับทาน
ไม่ได้เหล่านั้น ออกไปได้อย่างไร? ได้แต่บุ้ยหน้า บุ้ยปากให้เธอรีบเดิน ผมเชื่อแล้ว
ว่า ความรักทำให้คนตาบอด แต่ใจใสสว่าง มองโลกมุมไหนสุนทรีย์ไปหมด

เอ...หรือผมหลังรักเธอจริงจัง เป็นรักชั่วแล่นปะปนความหนุ่มฉกรรจ์เปล่าเปลี่ยว
ไร้ที่ปลดปล่อย หรือรักที่หวังที่พักพิงใจ ผมหาคำตอบให้ตนเองไม่ได้ ทั้งไม่มีทาง
รู้ว่าเธอคิดกับผม ล้ำลึกเพียงไหน?

ใจนะ...เธอพอมีให้แน่ จากปฏิกิริยาต่างๆนานาที่ผ่านมาเห็นชัดแจ้ง แต่จะทั้ง4ห้อง
หัวใจ หรือเพียงความพึงใจ อยากลองลิ้มความแปลกใหม่ ใจหญิง มารยาหญิง เขา
บอกมีตั้ง500เล่มเกวียน นี่เพียงวันที่สาม อย่าแห่มาทุกเกวียนเลย แค่เกวียนเล่มแรก
ไอ้หนุ่มไก่อ่อนอย่างผม ก็จอดไม่ต้องแจวแล้ว

รำพึง รำพันบ่นบ้าในอดอยู่คนเดียวข้างกลังเธอ จนภาพถ้ำปรากฏต่อสายตา...

เป็นถ้ำสวย หน้าถ้ำมีลานกว้าง มีโขดหินเป็นหย่อม มีที่ทางเหมาะทำอาหาร ก่อ
กองไฟ นั่งพักเหลือเหลือ...ผมกับลุงพรานเข้าสำรวจด้านใน บอกทุกคนพักผ่อน
ด้านนอก รอก่อน หน้านี้ที่สมควรกลัวคือ งู ทั้งเห่า ทั้งจงอาง ไม่ใช่ของล้อเล่นให้
ใครมาทำเก่งเป็นพระเอก

โถงแรก สภาพดีเยี่ยม กว้างลึก มีซอกหลืบด้านข้าง ด้านบนก็เป็นขั้นให้เหยียบสบาย
ขึ้นสำรวจได้ ผมส่องไฟไปตามตระพักและซอกเพราะงูชอบซุกซ่อนหลบหนาว ไม่มีงู
มันอาจหนาวมากช่วงกลางคืนด้านนอก จนงูล่าถอยเข้าด้านในถ้ำลึกกว่านี้

เป็นถ้ำที่น่าพึงใจ ผมส่องไฟด้านใน นอกจากมีทางเดินลึกเข้าไปตลอดได้แล้ว ผมยัง
เห็นด้านขวามือ เยื้องต่ำกว่าเท้าที่ผมยืน ตรงพื้นมีโพรงเล็กขนาดเท่าตัวคนลอดได้

มีถ้ำซ้อนถ้ำอยู่เบื้องล่างอีกแล้ว ผมโยนก้อนหินลงไปในรู เสียงสะท้อนกลับมาแค่นับ
ถึง3 ไม่ลึก ใช้เชือกโรยตัวลงได้ แต่ยังไม่จำเป็นเพราะถ้ำด้านบนนี้ มีที่ให้สำรวจด้าน
ใน อีกเหลือเฟือ

 

เรื่องกรุสุโขทัยนี้ผมพอเล่าได้บ้างครับ เพราะผมก็คนสุโขทัย แต่เนื้อเรื่องนั้นไม่น่าตื่นเต้นเท่าท่าน wanwi แน่นอน 55

 

ผมออกมาแจ้งทุกคนว่า ถ้ำพร้อมให้ตั้งแค้มป์ ผมไม่พูดถึงการเข้าชมและสำรวจ
ที่บังหน้า เพราะรู้จุดประสงค์แล้ว ก็เลยทำไขสือเอออวยไปกับการเลี่ยงบาลีของ
อาจารย์เลิศ(สำนวนสมัยใหม่ต้องเขียนว่า "สับขาหลอก")...อาจารย์แกยิ้มยินดีและ
พูดเชิงกลบเกลื่อน...

"ดีล่ะได้สำรวจที่แรก ต้องขอชมให้เพลินตาสักหน่อย"

คุณเทพก็ทำไม่รู้-ไม่ชี้ ไม่กล้าบอกลูกทีมตัวเองว่า ผมกับคุณนงรู้ไต๋ รู้ไพ่ทุกใบในมือ
หมดแล้ว การเล่นเชิงจึงเป็นไปดังนี้...

คนรู้ทันไม่พูด คนไม่รู้ทันก็พูดจัง เพราะคิดว่าฉลาดกว่าคนอื่น

ไม่เหมือนคำสอนท่านพระอาจารย์ เจ้าคุณนรรัตน์ฯ ที่เขาฮือฮากันนักสมัยนั้นว่า
ท่านเป็นอรหันต์กลางกรุง...ท่านมีคำสอนเรียบง่าย...

"โง่ไม่เป็น เป็นใหญ่ไม่ได้"!

ผมยังหาน้ำให้คุณนงไม่เจอตามรับปาก ต้องสะกิดชวนลุงพรานออกลุยไปทางหลัง
เนินถ้ำ เป็นป่าโปร่งๆกับดงหญ้าสูง มีก้อนหินน้อยใหญ่ แล้วเราก็เจอแหล่งน้ำที่ไหล
มาจากยอดภู เป็นแอ่งน้ำประหลาด ซึมจากซอกหินลงมาขัง เป็นแอ่งเล็ก แอ่งน้อย
พอมันล้นก็ไหลจ๊อก จ๊อกต่อไปด้านล่าง ผมลองวักมาชิมจากแอ่งด้านบน จืดอร่อย
คงมีแร่ธาตุบางอย่าง น้ำดีที่หายาก ลุงพรานยืนยัน น้ำแบบนี้ กินได้ ไม่มีอันตราย

หมดห่วงเรื่องสำคัญ เพราะผมเห็นบางแอ่งเหมือนอ่างอาบน้ำ ให้ลงไปนั่งอาบได้
น้ำลึกแค่แข้ง ถ้านั่งก็พอท่วมหน้าอก เป็นที่อาบน้ำธรรมชาติกลางไพร อันงามงด
สำหรับคุณนงคนงามอีกที่ แต่ถ้านุ่งลมห่มฟ้าก็น่าหวาดเสียวนิดหน่อย เพราะทุก
ด้านเปิดโล่ง มีที่กำบังเตี้ยด้านเดียว กับบังผนังภูอีกด้านเท่านั้น

ผมมองภูมิประเทศรอบๆ ถามลุงว่า "หาอาหารหน่อยมั้ย ลุง?"...ตะแกพยักหน้า
ไม่พูดอะไร แบกอีแก่ เดินเลาะลงเขา ผมเดินตาม จนถึงที่ราบเรียบเล็กๆ แกชี้เก้ง
ตัวน้อยที่เล็มหญ้าเขียวชะอุ่ม ยกแก้ปพระเจ้าเหาประทับบ่า ผมก็ยกลูกซองเผื่อแก
พลาดจะได้ซ้ำ ไม่ให้มันทรมาน

ลุงพรานหรี่ตาซ้าย เล็งตาขวา ขยับอีแก่พันปีเข้าที่ กดไกตูมเข้าจุดตายตรงซอกขา
หน้า ด้านซ้าย เก้งน้อยสะอึกพรวด2-3ก้าวก็ล้ม ผมตรงเข้าไปแบกง่ายๆ น้ำหนักพอ
กับหมาตัวโต กลับถ้ำ

เราใช้เวลาทั้งหมดไม่ถึงชั่วโมง ทั้งหาแหล่งน้ำ-อาหาร ผมบอกให้ทุกคนสบายใจว่า
พักที่นี่ได้ อาหารเหลือเฟือ น้ำเหลือใช้

อาจารย์เลิศ บอกเคร่งขรึม..."ดีแล้ว คืนนี้ คืนเพ็ญ อาจารย์จะได้ทำพิธีสะดวก โปร่ง
โล่งอย่างนี้ ขลังดีแน่" แกยืนยัน ตาจงอางเปิดเป็นประกาย เพราะแกก็ชอบทำเล
ชัยภูมิที่แสนเหมาะเจาะ ของถ้ำนี้!

 

เล่ามาเพลินๆก็ได้ครับท่านลมเหนือ
ร้อยคน ร้อยประสบการณ์
แต่เรื่องเอามันส์ ก็แล้วแต่วิธีเล่า
ผมว่าท่านลมเหนือ เอาจริง
เขียนหนังสือดี ไม่แพ้ใครนะครับ

แวะตอบโพสท์จบ ก็ขอราตรีสวัสดิ์กันตรงนี้
ฝันดี มีความสุข ปราศทุกข์ ทุกท่านครับ!

 

ขอบคุณครับคุณอา เผลออ่านแปปเดียว จบซะแล้ว ฝันดีราตรีสวัสดิ์ครับ

 

โอ้โฮ!!!!
อ่านรวดเดียวสิบกว่าหน้า สมใจอยากจริงๆ
แม้ไม่ได้ตามกระชั้นชิดเหมือนไอ้ลายตามกลุ่มพรานเอ็กซ์
แต่ก็แกะรอยจนทันมาดูฉากเกือบๆ อีโรติกแล้ว
และตอนนี้มาซุ่มอยู่แถวๆหน้าถ้ำ รอดูอาจารย์เลิศทำพิธีเรียก และตัดเหล็กไหล

 

อ่านจบก็ได้เวลาง่วงพอดี ปกติผมนั่งอ่านหนังสือก่อนเข้านอน ตอนนี้เปลี่ยนมาอ่านกระทู้นี้แทนแล้ว ขอบคุณมากครับคุณลุง อยู่ทางอีสานอากาศวันนี้เริ่มหนาวแล้ว ว่าแต่คุณลุงไม่มีเรื่องราวขุดกรุทางอีสานมั่งเหรอครับ
ราตรีสวัสดิ์ครับคุณลุงและมิตรรักนักอ่านทุกท่าน

 

แวะมาติดตามเรื่องเล่าและมาส่งกำลังใจให้ท่านwanwiครับ..
ช่วงนี้ชีพจรล่องลอย..ลอยไปก็ลอยมาแทบจะหาพิกัดปักหมุดไม่มี
มาแล้วก็ไม่ผิดหวังครับ..ครบครันไปด้วยอรรถรสเหมือนเดิม..เพิ่มเติมความตื่นเต้นเร้าใจยิ่งขึ้น...
สู้ๆครับแรงใจยังเหนียวแน่นเหมือนเดิมครับ
นอนหลับฝันดีราตรีสวัสดิ์ครับ:z1:z1:z1:z1

 

เรื่องเล่าก็สนุก น่าติดตามลุ้นระทึกไปด้วย
ความรู้ที่ได้ จากเรื่องก็ไม่ธรรมดา ต้องบอกว่าความรู้รอบ และรอบรู้ของท่านwanwi
ไม่ธรรมดาจริง ขอบคุณครับ

 

อรุณสวัสดิ์ครับท่านผู้เขียน แวะมาทักทายตอนเช้าๆ กับอากาศหนาวๆริมฝั่งโขง ^^"

 

คนรู้ทันไม่พูด คนไม่รู้ทันก็พูดจัง เพราะคิดว่าฉลาดกว่าคนอื่น
"โง่ไม่เป็น เป็นใหญ่ไม่ได้"! ผมชอบสองประโยคนี้จังครับ

 

สวัสดียามเช้าครับทุกท่าน เรื่องราวสนุกเช่นเหมือนเดิม ดูแลสุขภาพร่างกาย และ สายตาด้วยนะครับ คุณลุงwanwi

 

ขอบพระคุณในเรื่องเล่าที่บรรเทิงทั้งทางโลกและทางธรรมเจ้าค่ะ(อ่านมาได้ครึ่งทางแล้ววว);38

 

ยินดีต้อนรับนักอ่านสุภาพสตรีอีกหนึ่งท่าน
ค่อยๆอ่านครับ เสพสุนทรีย์ภาษา
มีแต่สุข ปราศทุกข์แน่นอน...ขอบคุณกำลังใจครับพ้ม

 

มาแต่เช้าไม่ห่างหาย
ผมมาใกล้เที่ยง
ขอบคุณน้องเมษฯ

 

ขอบคุณครับ ผมก็จัดมาจากคำสอนพระอริยสงฆ์
เป็นความลงตัวของเรื่องราว
ชอบและนำไปใช้มีแต่กำไร ไม่มีขาดทุน
ขอบคุณอีกที ที่ติดตามไม่ห่างกัน