เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

ตามล่าหาโพสท์เก่าน้องเมษจนเจอ
ในขณะที่ของใหม่มารอ-เฮ้อ ฮ็อทจริง

เวิ้งว้าง.....น้ำ-ฟ้า
แลหา........ไม่เห็น
ครืนคราง....กระเซ็น
คลื่นเข็ญ.....ทรายเหงา!

ขอบคุณทุกภาพที่บรรจงถ่าย
และส่งมาแบ่งปันให้ชม-เขียน

 

กลอนดีน้องชาติ วาดอักษรมาวันวาน
ฝากฝังชื่อจับสลากตะดรุด-ไม่ต้องห่วง
บันทึกนามน้องไว้ให้เป็นอักษรแรก-ฮ่า
ไปคารวะบรรพบุรุษให้มีความสุขเถิด

 

โมทนาน้องบานชื่น เป็น"ดับเบิ้ลเฮง"รายแรกในที่นี้
ทั้งทายถูก-จับสลากได้ ต้องคารวะฝีมือกับดวงดาว
วันนี้ จัดส่งพระ จงมีโชคชัยในวาระปีใหม่ไทย

 

ท่านอ่านแล้วชอบชื่นใจ
ผมคนเขียนก็ชุมชื่นจิต

ตอบมิตรแค่นี้ก่อน ต้องขอเผ่น
สนง.มีงานรอเซ็นอีกมากมาย
เจอกันรอบบ่ายเช่นเคยครับ

 

จะรออ่านต่อครับ เข้ามาไม่นานพยายามติดตามอ่านจนทัน สนุก ตื่นเต้น เร้าใจ ได้ความรู้ น่าติดตามครับ

 

ขอลงชื่อเข้าร่วมชิงตะกรุดด้วยอีกหนึ่งคนครับ

 

สวัสดีท่านพี่วันและเหล่า FC เรื่องเล่าทุกท่านครับ เห็นใกล้แจกเครื่องรางแล้ววันนี้จะขอให้ท่านผู้รู้ช่วยดูของสักสองอย่างครับพยายามค้นหากับอากู๋แล้วก็ยังไม่เจอโดยเฉพาะเจ้าแปดเหลี่ยมตัวM นี่


เผื่อท่านพี่ๆทั้งหลายที่พบเห็นจะได้แนะนำครับ
ล่าก่อนแล้วกันของนี้พ่อผมได้มาเมื่อเกือบยี่สิบปีแล้วมั้งช่วงนั้นทำไร่ข้าวโพดอยู่ก็ได้ว่าจ้างรถไถไปไถเพื่อปรับหน้าดิน ก็ไถเสร็จตามปรกติช่วงหน้าร้อนประมาณนี่เลยครับ

จากนั้นประมาณสักอาทิตย์น่าจะได้ วันหนึ่งพ่อแกก็นอนพักผ่อนตอนกลางวันอยู่ที่บ้าน(ร้อนมากนะครับ) สักพักแกตื่นมาผูกผ้าขาวม้าที่เอวแล้วก็เดินหายไป เสื้อก็ไม่ได้ใส่ เราก็คิดว่าแกไปเที่ยวข้างบ้าน ที่ไหนได้พอกลับมาผ้าขาวม้าเป็นปมใส่เบี้ยและของอื่นๆอีก

เบี้ยก็เข้าใจว่าน่าจะเป็นเงินแต่ที่ให้ดูนี่ไม่รู้จริงๆครับเลยเอามาหาความรู้จากที่นี่ครับ อ้อยังมีคล้ายตะกรุดอีกดอกหนึ่งด้วย

สอบถามแกไปเอามาจากไหนแกบอกว่ามีคนมาเข้าฝันให้ไปเอาสมบัติจากที่ทีไถไว้ โอได้ไหมาขนาดย่อมเลย แปลกดีเหมือนกัน นี่ขนาดฝันกลางวันนะครับ

 

เดาๆ ว่าน่าจะเป็นสมัยทวาราวดี
กวางนั่น อาจเป็นสัญลักษณ์ของกวางหมอบ ของธรรมจักร
ส่วนเบี้ย คือ เงินแลกเปลี่ยนสมัยโน้น
ส่วนโลหะ นั้นจนด้วยเกล้าจริงๆ อาจเดินทางไกลมาจากเปอร์เซียร์

 

ท่านวันวิยังไม่เปิดจำหน่ายใบสมัครมั้งครับ ท่านพงศ์ฯยังไงรอประกาศใบประกาศชื่อสำนักพระอาจารย์ก่อนดีกว่าเผื่อชอบใจหรือไม่ชอบ จะได้เลือกสีผึ้งแทน ผมว่าผมใจร้อนแล้วนะท่าน Hot กว่าผมอีกนา55

 

ในความเห็นส่วนตัว กวางกับแท่ง 6 เหลี่ยม เหมือนตัวตุ้มถ่วงตาชั่งเลยอะคับ ส่วนเบี้ยสมัยก่อนน่าจะเอาไว้ใช้เป็นเงินแลกเปลี่ยน แต่สมัยนี้ ผมว่าไม่น่ามีราคา เหมือนที่ท่าน suthamma ว่าอะคับ

 

น้องสไปฯมาอย่างธรรมะเนื้อๆ ยินดีกับหลักคิด
อย่าลืมปฏิบัติให้ได้ด้วย ผมคงไม่ต้องตอบมาก

ผลการจับสลากอีกหนึ่งท่านแทนน้องมุ
ได้รายชื่อ 1ต่อ25 มาแล้ว...แอ่น แอ้น...

==========Apiril 29==========
น้องเมษฯเรานี่เอง-สมหวังสักที
รีบส่งชื่อ-ที่อยู่ให้คุณน้ำฝน-โอนปัจจัยให้เว็ป
ถ้าไม่ทันส่งพระวันจันทร์ วันนี้มี4ท่าน เดี๋ยวให้
น้องต้อดฯลงเลข หลังจากลูกน้องจัดส่งเสร็จ

ไม่ให้เสียเวลา ไปตะลุย"ตะนาวศรี"ดีกว่า
ทุกแง่มุม ฉากตอน สนุกมาก เป็นหนังสือ
อ่านแล้ววางไม่ลง...รอจิ้มชั่วครู่ครับ

 

ทักทายคุณลุงและสมาชิกทุกท่านยามบ่าย ตอนฝนตก อากาศครึ้มๆ น่านอนครับ
รออ่าน ลุยตะนาวศรี สูดกลิ่นไอฝน มีความสุขนักแล...

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ความเดิม...นอกจากเสี่ยงวัดดวงกับคนป่ายกสุดท้าย ยังไม่รู้ระยะทางข้ามน้ำแท้จริง?!
______________________________________________

เวลาไม่รอท่า ดั่งสายวารี รี่ไหลไม่รอเราที่เบื้องล่าง...!

ผมใช้เถาวัลย์ป่าเส้นโต ม้วนพันรอบลำต้นไม้ใหญ่ริมน้ำ โบกมือตะโกน บอกพลพรรคเตรียมข้ามกลับ บักสมกับคุณนง รีบนั่งคุกเข่าประทับปืนขมีขมัน เป็นหน่วยจรยุทธย่อยที่สามัคคีพร้อม ไม่ต้องผ่านการฝึกปรือ!

เป็นขาล่องกลับที่รวดเร็ว แข่งกับชาละวันที่ชุมนุมตรงคุ้งน้ำ ฝูงเหล่านักล่าแห่งลำน้ำยังเหลืออีกเป็นสิบ, ตัวที่ถูกยิงตายลอยไปถึงไหน?ซากโดนมันรุมกินกันเองหรือไม่?

ผมไม่สนใจใคร่รู้...แต่ก็แปลกพิลึก ก้อนขี้หมาลอยน้ำที่เหลือทั้งฝูง ไม่ยอมว่ายทวนน้ำขึ้นมา!?

หรือการเข่นฆ่าพวกมันตายคาลำน้ำหลายตัวเป็นหนแรก ทำให้เหล่าชาละวันฝูงนี้ สำเหนียกถึงภัยบางอย่างที่ฝูงมัน ไม่เคยประสพ?

ผมลากเถาวัลย์ยาวพรืดเดียวขึงขวางลำน้ำ คล้องกับแง่หินแตกบนก้อนหินยักษ์ มันงองุ้มดังตะขอ เหมาะเจาะดั่งเทพแห่งลำน้ำประทานให้...สลิงเถาวัลย์แข็งแรงเท่าที่วัสดุธรรมชาติบันดาลได้ เราลองดึงกระชากทีเดียว3 คน ก็มั่นคงดี

ได้เวลาเสี่ยงภัยรอบสุดท้าย เป็นมวยก็ลาสท์ ราวด์ ต้องรอบคอบที่สุด ออกอาวุธให้แม่นยำอย่าพลั้งเผลอการ์ดตก!!!

ก่อนอื่นรีบข้ามไปรับคุณชาติกับลุงพรานขึ้นมาออ รอกันบนหินใหญ่ ห้าชีวิตอัดกันแน่นบนพื้นที่แคบ

"คุณชาติไปกับคุณนง...เอาห้านัดข้ามไปด้วยครับ"

ลุงพรานเล็งอีแก่พระเจ้าเหา บักสมส่องกล้องไอ้ปืนโต อาวุธสองกระบอกที่แตกต่างกันลิบโลก ดังฟ้ากับเหว แต่อีแก่ของลุงก็พิสูจน์ประสิทธิภาพทุกหน ถ้าตะแกมั่นใจเหนี่ยวไก โอกาสพลาดน้อยแสนน้อย...

ผมใช้เถาวัลย์เส้นที่ตัดคล้องไหล่เผื่อมา ผูกรอบเอวหนุ่มกรุงด้วยเงื่อนรูดหลวมๆ โยงเส้นเข้าหาคุณนง แล้วทำบ่วงขึงกับเส้นที่ผูกข้ามน้ำ ให้รูดไปได้ ไม่มีวันปล่อยตัวหลุดลอยไปตามกระแสน้ำ ทั้งยังใช้ปืนยิงกลางน้ำได้กรณีฉุกเฉิน ตัวมีราวแขวน ไม่ต้องใช้มือจับ!

กลยุทธข้ามน้ำวิธีนี้ ผมใช้วิธีง่ายๆของนักไต่เขาที่มีเครื่องมือเฉียบทันสมัย...พวกเราเสมือนยาจกต้องใช้สมองพลิกแพลงด้วยวัสดุรอบตัวจากป่าดิบ ตามมี ตามเกิด

คุณนงอยู่หน้า สะพายห้านัดที่บ่า ผมชี้หมายกิ่งไม้ริมฝั่งด้านโน้นว่าควรคว้าจุดไหน...แม่เสือสาวพยักหน้าบอกคู่หมั้น...

"ตามมาดีๆค่ะ..."ทั้งคู่ลงน้ำ มือคว้าเถาวัลย์สาวตัวเอง ตัดกระแสน้ำ หากปล่อยตัวหย่อนลงก็คงท่วมมิดหัว แต่การโยนตัวเป็นจังหวะ ถีบตีนช่วยในน้ำแบบนักว่ายน้ำ ทำให้ลอยตัวง่ายดาย

"เห็นไอ้เข้ เคลื่อนไหวมั้ยสม?"...ผมถามอย่างกังวลใจ

 

(ต่อ)...เหล็กไหลฯ
~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~

เจ้าหนุ่มเพชฌฆาตฤกษ์ ดาวดวงใหม่แห่งตะนาวศรีที่จุติเป็นนักล่าเต็มตัว เหล่ตาซ้าย เล็งตาขวา แก้มแนบลำตัวปืน ส่องกล้องจริงจัง

"อยู่ที่เดิม ไม่ขยับเคลื่อนไหวมาทางเรา แปลกจังพี่"...บักสมรายงาน กึ่งรำพึง

ผมไม่แปลกใจ แต่กลับชอบใจ นี่เป็นลางดี ยิ่งมองไปฝั่งโน้น แม่เสือสาวโหนตัวขั้นฝั่งแล้ว กำลังประคองคู่หมั้นตามขึ้นไป โบกมือหยอยๆให้เรา

ถึงตาคนเชี่ยวป่า แต่ไม่ชาญวารี ลุงพรานต้องไปกับบักสม แม่เสือสาวเล็งปืนด้านโน้น ไอ้เข้ส่วนใหญ่จะว่ายอยู่ฝั่งนั้น ปืนลูกซองห้านัดไปอยู่ใกล้...หากเป็นมวย ฝั่งเราพลิกกลับเป็นต่อ เหลือลุงพรานกับบักสมที่ยังต้องลุ้นหนักอกเล็กๆ

"เอา ไอ้ปืนโตไปด้วย" ...ผมบอกไอ้น้องรักสะพายไรเฟิ้ลติดตัวข้ามไป ทั้งที่บักสมยัดเยียดให้ผมคอยระวังหลัง ในขณะที่มันกับลุงอยู่กลางน้ำ

"อ้าว...พี่จะเหลือไร? เผื่อไอ้คนเถื่อนโผล่มา"!

"เออ เออ จริงว่ะ...งั้นเอามานี่ คอยประคองกับลุงให้ดี"

ยามฉุกละหุกมีลูกเบลอ ออกอาการ ก่ง ก้ง เหมือนกัน...ผมรีบคว้าเจ้าปืนโต มานั่งส่องกล้องกวาดไปที่คุ้งชาละวัน

ลุงพรานกับบักสมได้รับการโยงเถาวัลย์เหมือนคู่แรก แต่หนนี้การข้ามน้ำช่างกระโดกกระเดก สุดแสนน่าหวาดเสียว มีหลุดมือลื่นหลายหน ผมใจหาย ใจคว่ำ ด่าตัวเองคิดผิดหรือเปล่า ถ้าชาละวันเปลี่ยนใจ พุ่งกันขึ้นมาตอนนี้ คุณนงกับผมเหนื่อยแน่...

พราน 2 วัย ปืนโบราณกระบอกเดียวกลางน้ำ ไร้ประโยชน์สู้ไม้ตีพริกยังไม่ได้ บักสมโหนนำหน้า ลุงพรานเฒ่าใช้ความอาวุโส เจนสังเวียน คอยพูดกระตุ้น ปลุกปลอบบักสมระวังและใจเย็น

ผมเป่าปากพรวดอีกครั้งเมื่อบักสมเหนี่ยวตัวขั้นฝั่งตามด้วยลุงเฒ่า เป็นการลุ้นหวาดเสียว ยาวนานปานตัวเองลอยคอฝ่าดงจระเข้

ถึงตาผม ด้วยความไวยิ่งกว่าเหินบิน ผมทำสถิติข้ามแม่น้ำหนสองรวดเร็ว ไม่ต้องมองนาฬิกา ก็รู้ว่า ทำได้เหนือทุกคู่หลายเท่า...

มีปืน2กระบอกเป็นกองหลังบนตลิ่งสูง ตัวเองสะพายปืนโต ยิงฉุกเฉินกลางน้ำได้ ผมแทบไม่มองเจ้าชาละวันให้เปลืองสายตา เสียเวลา!!!

 

สาธุดังๆครับพี่

 

เขียนตามสบาย ระบายได้เต็มที่
แต่อย่าถือเป็นสาระหรือแบกไว้

หลวงตามหาบัวสอนว่า แบกให้หนักทำไม?
เขาปฏิบัติไงก็ช่าง ไม่หนักหัวเรา
เถียงกันไปก็เท่านั้น ยิ่งเถียงมาก
ก็เท่ากับเราเป็นพวกมีจิตประเภทเดียวกัน

 

ตามสะดวกน้องสไปฯ จะเลือกขยุ้มชิ้นไหน
ใช้ใยเหนียวกระชากได้เลย แต่ระวัง
คู่แข่งอาจเหนียวเหมือนตีนตุ๊กแก-ฮ่า

 

ยุคใหม่ต้นทุนไปสูงที่ค่าปชส.ครับคุณยศฯ
พุทธคุณน้อย-โคซะนามาก -ราคาแสนแพง
สร้างเป็นเข่ง ...ผิดกับโบราณกว่าจะได้สักชิ้น
พระอาจารย์-จารกันนิ้วหงิก มืองอ
ยุคนี้ มาทีเป็นชามอ่าง เป็นกาละมัง
ใช้ไปเสียวสันหลังวาบ-ฮ่า

 

เรื่องอาถรรพ์ก็ลุ้น เครื่องรางก็น่าสนุก
สรุปแล้ว ลุ้นทุกรูปแบบ มันส์ใช่มั้ย?-ฮ่า