เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

น้องนพครับผม แชร์เรื่องเล่า แต่ยังไม่จบ
ขอความกรุณาจิ้มเรื่องน่าอ่านนี้ให้ครบ
หลายท่านรออ่านมากมาย รวมผมด้วย
เรื่องดีๆ มีพุทธคุณ ครูบา อาจารย์เสริม
ขอขอบคุณ ล่วงหน้าก่อนเลย

 

พรดีจากใจ หลังวันหยุดยาวชื่นฉ่ำใจ
ขอให้น้องน็อตฯรับกลับไปสิบเท่าตัว
จะคูณสิบ หรือยกกำลังสิบได้ทั้งนั้น
แถมด้วย รวย รวย รวย-เฮง เฮง เฮง!

 

น้องมากิยังได้พักร้อน นอนสบายอีกวัน
ท่านอื่นกำลังหน้าดำบนท้องถนนกันแล้ว
บ้างก็หัวทิ่มตำอยู่กับงาน อิจฉาน้องนิดๆ
แต่พอเห็นภาพสวยๆ น้ำคำงาม เปลี่ยนเป็น
ขอบคุณน้องมากิมากครับผม ไม่อิจฉาแย้ว
ไปทำงานกันหมด ใครจะส่งภาพดี สีสวยให้ล่ะ-ฮ่า

 

ตอบน้องมากิแล้ว เผ่นแผล็วเข้าป่า...เอ้ย สนง.
ช่วงบ่าย ย้ายสำมะโนครัวไปชมการล่าไอ้สาง
ความมันส์ เข้มข้น เข้าไคล ได้เหงื่อตกทุกยก
สวัสดีครับ ผู้อ่านที่รักทุกท่าน

 

สวัสดียามเช้าครับคุณน้า Wanwi และชาว FC ฯ ทุกๆท่าน เรื่องเล่าฯ นั้นเข้มข้นตลอดมีผ่อนเบาและกระเซ้าไปทางหนักๆ กับการเอาชีวิตตนแลเพื่อนพ้องให้อยู่รอดในป่าดงดอย ถึงตอนบีบคั้น ก็กดดันผู้อ่าน อึดอัดขัดข้อง ยามสุขก็เหมือนมีเสียงนกน้อยร้องฟังเพลิดเพลิน ยามรักก็สุดหักห้ามใจเหลือเกิน ไม่มีอิจฉาล่วงเกินอย่างนิยายคนกรุง

ของคุณ “นพครับผม” คล้ายกับของที่ผมเคยเล่าเลย แต่ของผมเป็นฝนที่จะตกตอนงานเลี้ยงแขกตอนค่ำ ของผมนั้นผ้ายันต์หลวงปู่คร่ำ วัดวังหว้าครับ รอลุ้นๆ ว่าจะเป็นแบบใหน แต่พี่ชายคนไม่เชื่อนี่ออกหัวคิดเลยว่าจะทำอย่างไรดี นี่ฮาเลย

 

สวัสดีวันอังคาร ครับน้าวัน และแฟนคลับนักขุดกรุฯทุกท่านครับ

 

หลังจากจบภาระกิจ ต่อด้วยการรับอาหารมื้อเที่ยง พอประมาณไม่เยอะก็รีบวิ่งมาจิ้มkeyboardต่อกันเลยครับ
หลังจากที่น้องชายผมชักธงผืนสีแดงขึ้นสู่ยอดเสาแล้ว....มันก็ทำให้รู้สึกสบายใจแบบเบาๆ เหมือนมีตัวช่วย หลังจากนั้นไม่นานในวันหนึ่ง ได้เกิดการแจ้งเตือนเรื่องลมพายุจากกรมอุตุฯ ว่าจะมีล่องมรสุมพัดผ่านมาทางจังหวัดจันทบุรี ที่บ้านผมอำเภอขลุง แม่และน้องชายผมซึ่งอยู่บ้านกันเพียงสองคน เริ่มหวาดหวั่นกับสิ่งที่กำลังคืบคลานเข้ามาในระยะเวลาอันใกล้นี้แล้ว พลันน้องชายก็ให้จิตคิดถึง ธงผืนแดงที่ชักขึ้นไว้บนยอดไม้ไผ่ รอไว้ก่อนหน้านี้แล้วหลายวัน ยกมือขึ้นเหนือหัวบอกกล่าวหลวงพ่อเจ้าของธงว่า" ขออนุภาพแห่งธงศักดิ์สิทธิ์ผืนนี้ ช่วยให้ลมพัดผ่าน ข้ามสวนของลูกช้างไปด้วยเถิด" จะบอกกับทุกๆคนว่า....มันคือเรื่องจริงครับ ตกเย็นลมมาจริงๆ ทั้งฝนตั้งเค้าดำทมึน ตั้งท่า สาดซัดมาตามทิศทางสวนผม ทั้งน้องชายและแม่ต่างช่วยกันยกมือ ท่วมหัวยามนี้....นึกถึงสิ่งศักดิ์สิทธิ์หลวงพ่ออะไร พระอะไรได้ก็ร่ายกันยาวเลย แต่ก็ไม่ลืมที่จะบอกกล่าวเจ้าของธงแดง ให้ตายเถอะครับพี่น้อง....สิ่งที่เกิดขึ้นไม่เชื่อก็ต้องเชื่อสายตาซึ่งมันเหนือธรรมชาติสุดๆ ลมฝนมันพัดข้ามสวนผมไปได้ยังงัย น้องชายเล่าพร้อมทั้งแสดงสีหน้าแสดงออกอย่างเห็นได้ชัดว่า...เหลือเชื่อ..จริงๆ
ส่วนผลพวงของพายุหลังจากมันข้ามสวนผมไป มันก็ไปทำลายอีกหลายๆสวนที่ถัดจากสวนผมไป....เวรกรรมจริงๆ ทำให้มองเห็นลูกทุเรียน หล่นจากขั่วลงสู่พื้นโคนต้นเต็มกลื่นไปหมด........ รุ่งเช้าชาวบ้านก็มารวมตัวกัน เหมือมาสรุปความเสียหายสวนใครโดนไปเท่าไหร่บ้าง มาถึงสวนผมทุกคนในที่นั้นต่างแปลกใจว่า....สวนผมทำมัยไม่โดน แม่ผมก็อ่ำๆอึ้งๆ ว่าจะบอกเรื่องนี้หรือป่าว เพราะไม่กล้าบอกกลัวจะถูกหาว่าเป็นเรื่อง " เหลวไหล " สุดท้ายน้องชายก็เล่าความจริงให้คนที่นั้นฟังว่า ที่รอดมาจากพายุได้เพราะ "ผ้ายันต์แดง" แต่สิ่งที่ได้ยินกลับคืนมาจากหลายๆเสียงของคนในกลุ่มนั้น ต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า "ม่ายน่าจะใช่" 1ในนั้นพูดว่า" ถ้ามาอีกและสวนมึงรอด กูถึงจะเชื่อ" เอาล่ะสิ เอาความฉิบหายเป็นเดิมพันเพื่อให้เกิดความเชื่อ
หลังจากนั้นอีกหลายวันต่อมา พายุฝนก็ได้ก่อตัวขึ้นอีก มีทั้งลม ฝน สายฟ้า ต่างระดมถาโถมเข้าตีสวนทุเรียนต่างๆ เหมือนโกรธกันมาแต่ชาติปางก่อน 555555555555 หลังจากเหตุการณ์สงบสำหรับสวนทุเรียนผม ลูกทุเรียนผม ยังอยู่เย็นเป็นสุขปราศจากอันตรายใดๆจากภัยธรรมชาติในครั้งนี้ เอาล่ะสิ.....ที่นี้....เหมือนเดิมชาวบ้านก็มานั่งเล่าสรุปความเสียหายที่เกิดขึ้น สวนโน้น สวนนี้โดนไปเท่าไหร่ เริ่มมาอวดความหายนะกัน พอมาถึงคิวสวนบ้านผม ปรากฏว่า ไม่ได้รับความเสียหายใดๆเลย จากนั้นคนที่เคยปรามาศ ธงแดง ไว้ บอกว่า "กูเชื่อแล้วๆ"

 

ความลำบากใจเริ่มเกิดขึ้นกับครอบครัวผมแล้วล่ะที่นี้ ซึ่งอาจจะมาจากการสร้างความเชื่อให้เกิดในหมู่คณะหรือป่าวไม่ทราบได้ ปรากฏว่ามีคนในกลุ่มนั้น..ออกปากขอยืมธงไปกันลมที่สวนเขาบ้าง...เอาล่ะสิที่นี้...แม่และน้องชายผมจะทำอย่างไรดี ในเมื่อไปสร้างความเชื่อให้เกิดขึ้นกับเขาแล้ว แม่ผมก็เลยต้องจำใจให้ยืมธงไปใช้อย่างเสียมิได้
หลังจากนั้นสวนผมที่ไม่มีธงแดง ก็ต้องเจอชะตากรรมแบบเดียวกับสวนคนอื่นๆ กล่าวคือ...โดน
ครับทั่น...แต่ไม่มาก แต่มันก็ทำให้แม่ผมบ่นไปหลายวัน และบอกกับน้องชายผมให้ไปทวงธงแดงคืน ปรากฏว่า..ธงผืนนั้น..ถูกเปลี่ยนมือไปตามสวนต่างๆหลายมือมาก...จนน้องชายผมต้องกลับมาบอกกับแม่ว่า..ไปแล้ว ไม่กลับมาแล้ว หลังจากนั้นทำงัยดีล่ะ ทุเรียนก็จะโตแล้ว ถ้ามาอีกหมดตัวแน่ น้องชายนึกถึงผู้ที่ให้ผ้ายันต์มา ว่าจะลองกับเข้าไปถามเขาใหม่ว่า ยังพอมีให้อีกสักผืนไหม ว่าแล้วน้องชายก็บากหน้าไปหาเจ้าของที่ให้ผ้ายันต์มา มาก็เล่าความจริงให้เขาฟัง เขาคนนั้นก็บอกกับน้องชายว่า " กูยังมีอีกผืนนึง มึงเอาไป แต่มึงต้องรักษาไว้ให้ดีน๊ะ กูไม่มีให้มึงแล้วน๊ะ " น้องชายรีบขอบคุณเป็นการใหญ่ แล้วก็นำธงแดงใส่เชือก ชักกลับไปติดยอดเสาไม้ไผ่อีกครั้ง หลังจากนั้น เมื่อพายุเข้าครั้งใด ก็จะพัดเลยผ่านข้ามสวนผมไป และก้อไปตกยังสวนอื่นๆ ที่ไม่มีธงแดงและยังไม่เชื่อ บอกตามตรงครับ โดนกันเยอะมากๆ
มาถึงตอนนี้ผมจะแนะนำธงแดงแรงฤิทธิ์ซะทีครับ หลายท่านอาจจะรำคราญผมแล้วก็ได้
ธงที่ว่านี้คือ.....ธงยันต์มหาลาภครอบจักรวาล.......ของวัดถ้ำเขาชะอางค์โอน อ.บ่อทอง ชลบุรี
เป็นของหลวงพ่อถ้ำ ซึ่งท่านเป็นศิษย์ของหลวงพ่อคร่ำวัดวังหว่าอีกที ท่านไปเรียนวิชาการทำผ้ายันต์มาจาก ล.คร่ำ ซึ่งผ้ายันต์สีแดงผืนนี้ ที่จริงน่าจะเรียกผ้ายันต์พัดโบก เพราะสรรพคุณเหมือนผ้ายันต์พัดโบกของ ล.ทิมวัดระหารไร่ และ ล.คร่ำ เลยที่เดียว ของที่วัดยังมีอยู่ครับ ล.ถ้ำสร้างมาครั้งใดหมดเรียบทุกทีครับ ใครสนใจก็รีบเก็บรีบหามาบูชาเร็วๆน๊ะครับ
ราคาออกจากวัดผืนใหญ่500 เล็ก200 เท่านั้น

 

น้องสุทินทักทายยามเช้า แสดงว่ายังเป็นวันหยุด
ผ้ายันต์โบก ลป.คร่ำ น่าสนใจ ว่างก็มาเล่าสู่กันฟัง
ส่วนของน้องนพครับผม กำลังบรรเลงด้านล่าง
อ่านต่อได้เลย

 

น้องบัวทักมาด้วยธรรมะชื่นใจ
ไม่มีคำตอบใดนอกจาก-สาธุ

 

สวัสดีครับคุณอาWanwi และพี่ๆเพื่อนสมาชิกทุกท่าน หายไป2วันตามอ่นปะมาน10หน้าจึงตามทันครับ. สนุกตื่นเต้นชวนติดตามได้ลุ้นเหมือนเดิม

 

ได้รับตะกรุดและพระแล้วครับสักครู่
ด้วยความขอบพระคุณครับ

 

ในที่สุดก็ถึง"ไคลแม็กซ์"ได้ทราบคำเฉลย
หลวงปู่ถ้ำ วัดเขาชะอางค์โอน นี่เอง
ท่านสร้างวัดกลางป่าเขาใหญ่โตเป็นพันล้าน
มีลูกศิษย์ จากมาเลย์-ฮ่องกง-สิงคโปร์ขึ้นมาก

ถามว่า ผมรู้ได้อย่างไร พระยุคหลัง
รู้ก็เพราะในก๊วนผม ยังมีคนชอบเตร็ดเตร่ไปหาพระ
เจอ"ของดี"ที่ไหนก็มาเล่าให้ฟัง เอาพระมาแจกบ้าง
ผมจึงรู้เรื่องวัดถ้ำเขาชะอางฯ ด้วยประการฉะนี้
แถมมีเหรียญรุ่นแรกของท่าน ที่ว่าหายากๆด้วย
เจ๋งไหมพี่น้อง?

ขอบคุณน้องนพฯที่นำเรื่องเล่า ประสบจริง
ให้สมาชิกร่วมกระทู้ได้รับทราบ เป็นอีกเรื่อง
ที่น่าคิดและน่าสนใจ เชิดชูบารมีลป.คร่ำ

อาจารย์เก่งอย่างไร ศิษย์ก็เยี่ยมอย่างนั้น
พยัคฆา ไม่มีลูกศิษย์เป็นสุนัข...ท่านบก.
เขียนไว้ เป็นสำนวนที่เอาใช้งานได้ตลอด

จบโพสท์มีคุณค่าจากน้องนพฯ
ก็ได้เวลาเข้าป่า ตะนาวศรีรบกับ
เสือ สิงห์ กระทิง แรดให้ป่าแตก
รอการจิ้มแหลกแสนไวสักพักครับ

 

สวัสดียามบ่าย แดดสดใสหลังจากลำพูนครึ้มมาหลายวันครับ

 

ได้รับตะกรุดพร้อมเหรียญแล้วครับ ขออนุโมทนาและขอบพระคุณมากครับ

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ความเดิม...คู้ตัว พุ่งเข้าหลังต้นไม้ด้านข้างถัดไป...รออึดใจ ขยับไปหาอีกต้นเบื้องหน้า เอาต้นไม้ทุกต้นที่อยู่ในระยะ...เป็นโล่ห์กำบัง!
___________________________________________

ผมวิ่งเฉียง สลับฟันปลา ซิกแซกเหมือนทหารจู่โจมตีอริราช อุตส่าห์ฝึกมาเป็นปี ได้ใช้สักที แต่เป็นกองทหารที่น่าเวทนา มีผมคนเดียว...!

เหลียวไปด้านหลัง ยังไม่ว้าเหว่ พรานเฒ่าตามมาด้วยวิธีแบบเดียวกัน...มือเปล่า!!!

แกพยักหน้า โบกมือหยอยๆให้ผมไป ตัวเองก้มหยิบไม้ได้ท่อนนึง เป็นไม้ตีหมากันตาย แต่กะเอาไว้ตีเสือ ช่วยผมยามคับขัน...

เพื่อนตายตัวจริง แท้ๆเชียว ลุงเอ๋ย...!

ผมพุ่งตัวโฉบเข้าหลังไม้ใหญ่ต้นสุดท้ายใกล้ที่เกิดเหตุ ใกล้จุดที่ตัวเองฟันไม้ ชะโงกหน้าเยี่ยมมอง เจ้าไม้ท่อนนั้น ยังวางเห็นชัดเจน ห่างไปอีกไม่เกินสิบก้าว...ไร้วี่แววสมิงร้ายเจ้าป่า เจ้าแห่งตบะแกร่ง กระทั่งจำแลงร่างได้

ผมยกมือโบกไปด้านหลังให้ลุงหมอบ ตัวเองก็หมอบ มองนาฬิกาบนข้อมือ...

ตัดสินใจให้วินาที หรือโมงยามมรณะผ่านไปสัก10นาที ค่อยเคาะระฆัง ออกไปวัดดวงว่าจะเป็นนาทีทอง รึนาทีมหาวินาศ?

เมื่อจิตสงบเพราะตัดสินใจแน่วแน่ ความเงียบก็เข้าครอบงำ บรรยากาศตื่นเต้น กระวนกระวายรอบตัวผ่อนคลาย เส้นสายในตัวตึง อะดรีลนารีลยังวิ่งพล่านในเลือด แต่ไม่เขม็งเป็นลวดถูกขึงเกลียว ลมหายใจสม่ำเสมอ ปราศจากรุกลี้ รุกลน

เหลือเชื่อ ที่มนุษย์เราจะสงบได้ ก่อนเผชิญวินาทีเป็น-ตาย ได้ขนาดนี้?!

ผมรู้แล้ว..."จิต"สำคัญที่สุด ไม่ว่าจะอยู่ภาวะวิกฤติหรือห้วงเวลาเช่นไร...การทำให้จิตมีความเป็นกลาง ไม่กลัวสุดโต่ง บ้าสุดติ่ง ตื่นเต้นแตกตื่น ส่งให้เกิดสติ กับ ปัญญาตามมา

ผมยืดตัวยืนขึ้นหลังไม้ใหญ่ขนาดสอง-สามคนโอบ ดูเข็มเวลาเดินผ่านจุดกำหนด เข็มยาวชี้ไปที่ 9นาฬิกา...ได้เวลาวัดดวงกับพญายม!

ก้าวช้าๆออกจากจุดซุ่ม มือกระชับเจ้าห้านัดท่าพร้อมยิงทุกจังหวะ จิตสงบนิ่งไม่หวาดหวั่น พรั่นพรึง พร้อมเป็นผู้ฆ่า ไม่ก็ข้ามฟากไปอยู่ฝั่งตรงข้าม...ถูกฆ่า!

เบื้องหน้า แนวพุ่มไม้รก สมิงร้ายที่ผมเห็นเพียงส่วนหัว กับลูกตาเหลืองอำพัน เขี้ยวขาววับบน-ล่าง...

ร่างมันเสือกพุ่งออกจากพุ่มไม้เต็มตัว นอนตะแคง...นิ่งสงบ

เจ้าป่าเสือสมิง สิ้นฤทธิ์จากไปในนาที ที่พยายามเสือกตัวออกมาเผชิญหน้ากับผู้ลั่นไก ใส่มัน3นัดเมื่อราตรีฟ้าเปียกชุ่มพยับฝนและ เดือนดับ!

 

(ต่อ)...เหล็กไหลฯ
~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~

เจ้าสางใหญ่ ตัวใหญ่กว่าสางตัวแรกที่ผมเคยผจญกับลุงพรานและเพื่อนเกียรติ...อายุเจ้าสางหมายเลขสองนี้ น่าจะย่างเข้ารุ่นพระเจ้าเหาพอกัน ขนหลุดร่วงเป็นหย่อมเพราะอยู่ช่วงวัยโรยเต็มที...เป็นรถก็บุโรทั่ง เครื่องเคราหลวมจวนพัง!

"ตัวผู้...มันถึงแข็งแรง"...ลุงเอ่ย แกตามเข้ามาดูซากตอนไหน ผมไม่รู้สึก เพราะมัวจมอยู่ในห้วงภวังค์

ตัวผู้ ไม่มีภาระตั้งท้อง คลอดลูก หาเลี้ยงลูก มันจึงแข็งแกร่งกว่าเพศเมียเป็นเรื่องปกติ โดนกระสุนเต็มแผงอกทุกนัด...

มันยังทำตัวเป็นพญาเสือ กระเสือกกระสน ขอล้างแค้นก่อนตาย!

ผมก้มหัวคารวะมันเงียบๆ พึมพัมกล่าวคำขออโหสิกรรม ให้เกียรตินักล่า-นักรบ เราพบกันบนหนทางสุดหลีกเลี่ยง ไม่ใครก็ต้องเป็นศพไปข้าง...มันหาเหยื่อเพื่ออาหารใส่ท้อง ตามวิถีห่วงโซ่ชีวิต...

ไม่มีฝ่ายใดถูกหรือผิด...เราล้วนถูกชะตากำหนดไว้เช่นนั้น!!!

ลุงพรานก็สวดภาษากะหร่างตามประเพณีพรานป่า ช่วยปลดปล่อยวิญญาณ ที่ถูกเสือร้ายกัดกิน กลายเป็นสางเกาะกุมร่าง

เราทำพิธีตามมีตามเกิด ไม่มีวัสดุทางศาสนาประกอบพิธีกรรม นอกจากใจอันแน่วแน่ มั่นคง...ผมคิดขึ้นได้รีบล้วงองค์ปู่จากกระเป๋าเสื้อ ประกบสองมือพนมภาวนา ตั้งจิตมั่น ขอให้บารมีองค์ปู่ผู้หลุดพ้น ช่วยนำทางดวงวิญญาณที่ีิติดข้องอยู่กับปีศาจสมิงตนนี้ มีทางไป

สุดท้ายด้วยมนต์มหามงกุฏพระพุทธเจ้า ผมนำกระติกน้ำ เปิดส่งน้ำราดรด ผ่านองค์ปู่ลงไปสู่ร่างสมิงร้ายที่สิ้นฤทธิ์

ลมแรงกระโชกกรูเกรียวเข้ามาตรงที่ผมกับลุงพราน ทำพิธีกรรมเรียบง่าย...

พายุหมุนงวงช้าง ลูกเล็กหมุนติ้วหอบใบไม้เปียกชื้น เศษใบไม้เหลืองเน่าที่ร่วงหล่นก่อนหน้า ขึ้นตามงวงต่อหน้า ต่อตา

วาโยธาตุประหลาดพิกล หมุนวนขึ้นยอดไม้ ทำใบไม้ร่วงปลิวเป็นสาย แล้วสลายหายวับ ทุกวินาทีพิศวง ภาพบังเกิดเต็มตาผมกับลุงพราน...

วิญญาณยากไร้ ข้นแค้นบางดวง ได้เดินทางไปยังสถานที่สมควรสถิตย์ เพื่อรับวาระบาป บุญ คุณ โทษ ตามวัฏจักรชีวิต ไม่ติดข้องไร้กาล อีกต่อไป!

ผมกับลุงโปร่งโล่งอก ภูเขาลูกใหญ่ถูกยกออก...วันนี้ ท่าจะเป็นวันดี มีมงคล ออกอาการ"ต้นร้าย-ปลายดี" สมควรเดินหน้าหาอาหาร สวมวิญญาณนักล่าเต็มสูบ...

"ไอ้สางทำสัตว์แถวนี้หนีหมด ต้องเดินไกล"...ลุงเปรย เมื่อผมออกความคิดว่า มากันขนาดนี้แล้ว ไปฟาดเหยื่อหาเนื้อสดติดมือกลับถ้ำเถอะ...

ตบะเจ้าลายพาดกลอน ทำให้ป่าที่อุดมสมบูรณ์ด้วยส่ำสัตว์เงียบกริบ ดังลุงพรานบอก...

แม้แต่นกก็ไม่ร้อง ไม่ยอมบินผ่านทางนี้ เจ้าลิง ค่าง ร้องครางบนยอดไม้ลิบๆ...ส่งสัญญาณเตือนภัยพวกพ้อง จงหลีกเร้นไกลย่านนี้

สัญชาติญาณป่าก็สอนสัตว์อื่นๆให้อ่านสัญญาณเหล่านี้ออก...

เหล่ามันจึงล้วนหลบรัศมี ตบะบารมีสางร้ายไม่ต่ำกว่า500เมตร หรือบางทีอาจมีลี้ภัย ไกลเกิน เป็นกิโล!!!

 

กราบขอบพระคุณครับอาจารย์wanwi.....ผมกะแล้วครับ รอล้นอยู่ ระดับผู้คงแก่เรียนอย่างอาจารย์wanwiมีหรือที่จะพลาด.....หูตากว้างไกล หลายหมื่นลี้ ผมคงไม่ได้กล่าวเกินจริง เพราะติดตามอ่านมาตั้งแต่pageที่1 ก็ทำให้ทราบว่า เจอกูรูตัวจริงแล้ว พระแต่ละอย่าง แต่ละองค์ที่อาจารย์wanwiแนะนำเป็นพระที่ผมรู้จักบ้าง ไม่รู้จักบ้าง แต่ที่ผมรู้ๆพอจะประมาณได้ว่า อาจารย์มีรสนิยมในการสะสมพระเครื่องแนวไหนครับ

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
สองท่อน
อหังการ
ยอดนักล่า
จุดจบที่งดงาม
สมเกียรติในหน้าที่
("เวลา" นักล่าชั้นเยี่ยม)