ถามเรื่องจิตตื่นก่อนกาย

เรียกว่าอาการจมหรือแช่(ไม่ว่าดีหรือไม่ดี)
เพราะทิ้งไม่เป็น
มันเลยเตลิดไปแช่ไปจม.
เพราะมีโมหะนำที่จ้องจะทำเอานั่นเอง
เป็นเรื่องปกติที่เกิดได้

ให้ย้อนอ่านที่ส่วนตัวแนะนำใน repแรกกระทู้นี้
ในข้อที่ ๑ และ ๒ ให้เข้าใจและทำให้ได้
จะเริ่มพอเห็นผลในสัปดาห์แรก
สัปดาห์สองจะชัดขึ้น
ถ้าทำได้ต่อเนื่อง ๒ เดือน
จะพัฒนาไปได้มากกว่าที่เคยผ่านมาในชีวิตทั้งหมด
คือเก็บที่เคยฝึกมาขึ้นหิ้งไปได้เลยเพราะ
การพัฒนาจะไม่เท่าวิธีการ ๒ เดือนต่อเนื่อง
ที่ส่วนตัวได้แนะนำไป

 

มีครับ ในกรณีที่ความรู้เรื่องนั้นๆพอเพียง
ผมถึงชอบแนะนำว่า ถ้าความคิดใดเกิดในสมาธิ ก็ดูความคิดนั้น ดูอย่างเดียวนะ
ถ้าไม่มีความคิดใดเกิด พอสงบพอแล้ว ให้ยก อนิจจัง ขึ้นพิจารณา เพื่อสะสมความรู้ลงจิต
วิปัสสนึกไปก่อน เพื่อสะสมความรู้

 

ถ้าศึกษาเพิ่มเติม ต้องไปดูหมวด กายานุสติหรือสติปัฏฐาน4 ครับ

 

เบื่ออย่างไม่มีเหตุผล ความคิดไม่ต่อเนื่อง เปลี่ยนไปเรื่อย หงุดหงิด
เพราะ สติ สมาธิ ไม่พอ ทำให้ ฟุ้ง ไม่สามารถประคองจิตได้
ควรฝึก อานาปานสติ ระหว่างวัน และ กายคตาสติ

 

ขอบคุณมากครับ

 

ขอขอบคุณผู้ตั้งกระทู้ และผู้ตอบทุกๆท่านครับ
แม้ผมยังไม่มีสภาวะนี้บ่อยนัก แค่รู้ตัวว่ากรน ก็มารวมเป็น ตัวเป็นตนแล้ว รู้เพียง 1 ขณะเท่านั้น
จากการตอบคำถามหรือการอธิบายต่างๆ ผมรู้บ้างไม่รู้เรื่องบ้าง แต่ก็ใช้เป็นปัญญาที่ส่งต่อกันมาได้ เมื่อพบเจอเมื่อใด ก็จะมีความรู้เกิดขึ้นเพื่อใช้พิจารณา จึงขอขอบพระคุณ มา ณ. ที่นี้ด้วย

ที่ไม่นิยมเพราะจิตตกพวังแล้วไหลลงลึกง่าย เมื่อใหลลึกลงกลายเป็นหลับ เสร็จมารโดยส่วนใหญ่ครับ แต่ถ้าใครทำได้ผมอนุโมทนาครับ

ก็เพราะเราติดสุข อยากได้สุขอีก ก็เกิดกิเลสอีก ถึงเป็นกิเลสใฝ่ดี ก็กิเลส มันหลอกล่อลึกซึ้งจริงๆ

ความรู้ผมมีน้อยครับ ขอฝากพิจารณาเท่านี้ ก่อน

 

+++ ใกล้เคียง แต่ "แกล้งหลับ" จะไม่มีฟุ้งซ่านเข้ามาเจือปน

+++ ถีนมิทธะ คือ อาการ "ง่วงซึม" แต่ไม่ใช่ ซึมเศร้า นะ

+++ ตรง "เบื่อหงุดหงิด" หากมาจาก "ความคิด" ก็จัดเป็น "ฟุ้งซ่านรำคาญ" ที่เป็น นิวรณ์อีกตัวหนึ่งเหมือนกัน

+++ นิวรณ์ 5 ตัว 4 มาจากความคิด ยกเว้น "ความง่วง" เท่านั้น ที่ไม่เกี่ยว แต่ตรงนี้ "แกล้งทำให้ง่วง" ได้

+++ จริง ๆ แล้ว ตรงนี้ ไม่ได้ลด ไม่ได้ข่ม หรือ ไม่ได้ตัด อะไรทั้งสิ้น

+++ สำหรับผมแล้ว จัดเป็น "คิดซ้อนคิด" ทั้งหมด "เนื่องมาจาก ความคิด"

+++ ทำแบบตอน "แยกความง่วง" แต่ตรงนี้ "ทำยากกว่า" มาก

+++ ไม่รู้ "วิธีการ เดินจิต ให้กลับเข้าที่เดิม" ตรงนี้มีคำศัพท์ ที่เรียกว่า "วสี" คือ ความไวของการเดินจิต

+++ สรุปได้สั้น ๆ คือ อยากเข้า/ออก ฌานก็ทำได้, อยากจะ เดิน/ถอย ฌาน ยังงัยก็ได้, อยากจะอยู่ตรงไหนในฌานไหนก็ทำได้, อยากจะอยู่ให้นานแค่ไหนก็ได้

+++ 555 คนที่บอกว่า "มาร" คนนั้น นอกจากไม่เคยเจอ "มาร" แล้ว ยังมาบอกให้คุณ "มโน" เรื่องมารซะอีก ใช้ไม่ได้เลย

+++ ป่าว... นิพพิทาญาณ หมายถึงอาการ "เบื่อเรื่องทางโลก" นิพิ ของคุณ ไม่ตรงกับความหมายของ นิพพิทาญาณ นะ

+++ ตัวอย่างของ "วิป้สสนา" จริง ๆ คือ เห็นอาการ "หลับอยู่ส่วนหลับ ตื่นอยู่ส่วนตื่น" เป็นการ "เห็นสภาวะธรรม" ที่ปรากฏขึนมาเอง

+++ นอกนั้นเป็น "นึกเอง เออเอง" คิดมาก คิดเยอะ แต่ "ไม่เห็นสภาวะธรรม" เลยแม้แต่นิดเดียว นานไป "โรคจิต" อาจถามหาได้

+++ ตรงนี้ทั้งหมด ยังตกอยู่ใน "วังวนของความคิด" หากยังตั้งจิตให้ "รู้/รู้สึกตัว" ไม่ได้ ความคิดมันก็จะ "พาวนไปมา" ตลอด

+++ ตรงนี้เป็นอาการ "นั่งคิด" มากกว่า "นั่งสมาธิ" นะ


+++ ควรฝึก "ฟังเสียงกรน" ตามเดิมนั่นแหละ ตรงนี้เท่านั้น ที่เป็นอาการ "สติทรงตัวได้" นอกนั้นไม่ใช่ นะครับ

 

ที่เขียนในข้อ ๒ สีน้ำเงิน นั่นหละตัวเดียวกัน อ่านเจอหรือยัง?
ปล.ให้ปฎิบัติ ไม่ได้ให้ศึกษาเพิ่ม (^_^)
กระทำทุกอริยบท อย่าลืมอธิบาท ๔ ด้วย
ถ้าจะเห็นการพัฒนาทางจิตในอนาคตนะ

การศึกษาเพิ่ม
เป็นการพัฒนาทางด้าน การคิด วิเคราะห์ แยกแยะ วิพากษ์วิจารณ์ และตีความ
แต่จิตจะไม่มีความสามารถในการเข้าใจทางด้านนามธรรมต่างๆ
อย่าลืม กิเลส อารมย์ ภาพมายาต่างๆล้วนเป็นนามธรรม
หรือกระทั่งสัมผัสต่างๆภายในไม่ดีขึ้นเลย
เพราะมันเป็นการเห็นด้วยตานอก
ไม่ใช่ตาในที่เปรียบได้กับสติสัมปะชัญญะ

ไม่งั้นอาจจะกลายเป็น นักปฎิบัติที่เล่าได้
ในกิริยาระหว่างทาง พูดแนะนำเหมือนผ่านมาก่อน
เหมือนมีประสบการณ์ แต่อยู่ภายใต้พื้นฐาน
การคิด วิเคาระห์ แยกแยะ ตีความ
แต่พอให้แสดงผลของความสามารถ
หรือให้บอกผลทางด้านกิริยาของจิตที่เกิด
เราจะตอบไม่ได้และแสดงไม่ได้
ตลอดจนความเข้าใจทางด้านนามธรรม
เราจะไม่ดี คือไม่เข้าใจสิ่งที่เห็นและกระบวนการเกิด
แต่ไปยึดว่ามันเป็นอะไรวิเศษได้อย่างไม่รู้ตัว

แค่เพียงแต่เล่าให้ฟัง. จบ นะ

 

ขอบคุณมากครับ คิดหรือไม่คิดผมก็ไม่รู้ แต่มารู้ตัวตอนมันเปลี่ยนนิสัยผม ผมไม่เคยกลัวตาย กลับมากลัว ผมร่าเริง ผมสนุก กับกลายเป็นไม่สนุก ถ้าหาสาเหตุได้ก็จะแก้ ผมเบื่อจนต้องหาหมอ ถ้าเป็นนิวรณ์จะกำจัดให้เร็วที่สุดครับ ถ้าจะอธิายอาการแบบละเอียด มันยาวมาก มันคืออดีต ก็ให้มันผ่านไป นั่งเห็นอะไร ได้ยินอะไร ไม่ค่อยสนใจ แต่ความคิดผมนะ มันจะเป็นอะไรก็แล้วแต่ เมื่อมันเบื่อแล้ว มันคือสิ่งดีครับ สุขก็ดี ทุกข์ก็ดี อย่างน้อยก็เรียนรู้ทุกรสชาติ เกิดเป็นคนต้องลองทุกอารมณ์ให้สุด ถ้ามันสุดมันก็จะยอมรับความจริงและปล่อยวาง ผมจะลองทำแกล้งหลับอย่างพี่ธรรม-ชาติ บอกนะครับ

 

ขอบคุณมากครับ ที่ต้องศึกษาเพิ่ม เพราะผมกลัวทำผิด บวกกับทำไม่ค่อยเป็นด้วย

 

ทำไปเหอะ ผิดถูกจะรู้เองตามกำลังสติทางธรรมของเรา
ไม่งั้นเด่วสัญญาพวกนั้นจะมาแทรก
มันจะกลายเป็นฟุ้งและ
ตอนเราปฎิบัติ มันจะกลายเป็นมโน

ทำแล้วเข้าใจแล้ว รู้แล้ว
ถ้าอยากเรียกถูกค่อยมาอ่าน มาดูตำรา
ไม่งั้นมันจะช้า
ช้า ในที่นี้ คือ ไม่เห็นผลได้และไม่สามารถใช้งานได้จริง
ปล เล่าให้ฟัง สุดแล้วแต่จะเข้าใจนะ ตามสดวก
ตำรามาจากผลการปฎิบัติ ให้ดูอ่านได้เป็น
แนวทางแต่อย่ายึด. จำไว้ให้มั่น

 

เข้าใจแล้วครับ ขอบคุณมากๆครับพี่นพ

 

สองสิ่งนี้มันเป็นผลและเหตุของกันและกัน แต่ที่สุดหากพิจารณาเพิ่มเข้าไป ศัทธาก็ไม่เที่ยง มันเป็นอนิจจัง
" พอมันตื่นแล้วก็ไม่อยากนั่งต่อ จิตเราบอกพอล่ะ " ความไม่เที่ยงมันเกิดตรงนี้เลยหรือเปล่าครับตรงนี้หากพิจารณาต่อ ก็ยังสามารถต่อได้อีกก็คงไม่เลิกนั่ง
"แต่ก็หยุดสงสัยไม่ได้ทำไมถึงพอ" อันนี้พิจารณาต่อ ถูกจิต หลอก เมื่อถูกจิตหลอก เราเอาตัวรู้ไปจับ เอาแค่รู้ว่าเราอยากเลิก เมื่อเพียงแค่รู้ ก็สามารถวางลง ยังพิจารณาต่อไป สิ่งนี้เป็นมารละเอียดที่มาหลอกล่อเรา มารไม่ได้อยู่ที่ใหน อยู่ในเรานี้เอง มันคงกลัวหากจิตดำเนินต่อไป

เจริญในธรรมครับ สาธุ

อ้อ อีกอย่างอย่างคุณ nopphakan, ว่าไว้ ฟุ้งไปแล้วหรือเปล่า ก็เอาแค่รู้ว่าฟุ้งแล้ว

 

+++ ให้ลองทำดู "หากทำได้ถูกต้อง" จะรู้จักอาการที่ "สติ แทรกตัวเข้ามา ตั้งปัฏฐาน" ได้เอง

+++ จะได้ "ประสพการณ์" ณ ขณะที่กำลังโดน "ความง่วงซึม" ครอบงำ

+++ ณ ขณะที่ "ความง่วง ถูกรู้" สติปัฏฐาน จะเข้ามา "แทรกแซง และ แทนที่ความง่วงซึม" ได้

+++ ผมใช้คำศัพท์ว่า "ให้ลองทำเล่น ๆ" เพราะหากใช้คำว่า "ให้ทำอย่างจริงจัง เมื่อไร มันจะ ไม่เกิดผล" นะครับ

 

เข้าใจเห็นภาพเลยครับ

 

เรียนคุณ Chabob ผมเองก็ยังไม่แจ้งครับ ไม่ได้ยึดตำราอะไร มีแค่ความรู้สึกและการได้ฟังธรรมคำสอนจากครู อาจารย์บ่อยหน่อย เท่านั้น ผมยังไม่กระจ่างในธรรมแน่ๆ เพราะยังผลุบเข้าๆออก ครับ ขอบคุณครับที่อธิบายให้ผมทราบรายละเอียดเพิ่มเติมได้ละเอียดมาก ซึ่งผมเองก็ได้เรียนรู้ในส่วนนนี้ไปด้วย เพิ่มเติมปัญญาไปครับ ขอขอบคุณจากใจจริง ผมทึ่งในสภาวะธรรมที่คุณรับและเรียนรู้ได้ รับรู้ถึงสติที่เกิด ความเร็วในการรับรู้ เป็นสิ่งที่อัศจรรย์มาก สำหรับผม เรื่อง รูป รส กลิ่น เสียง คุณก็อธิบายได้ลึกซึ้งมาก เรื่องมากมายเมื่อปฏิบัติ หลายอย่างเขียนเป็นตัวหนังสืออธิบายไม่ได้ มันไม่มีอะไรที่สามารถอธิบายได้ จริงๆ เหม็น หอม เกิดจากผัสสะสัมผัส แต่จะรับรู้เมื่อไปแปลค่ามันว่าเป็นอะไร เหม็น หอม ร้อน เย็น ชอบ ไม่ชอบ

การเบื่อการเกิดมา การเบื่อการดำรงค์อยู่ ผมก็มีขึ้น แต่ผมก็พิจารณาว่า เมื่อมีอยู่ ก็มีหน้าที่ที่ต้องดำรงไป ทำไป เพราะถ้าไม่ทำ จะทำอะไร แต่ทุกอย่างเพื่ออยู่บนโลกนี้เราต้องมีความดีเป็นกรอบของการกระทำ ผมเองก็ถูกมารหลอกเสมอ(ไม่ได้ว่าใครไม่ได้คิดอย่างอื่น ไม่ต้องการกล่าวถึงท่านใดหรือใครนะครับ ผมแลกเปลี่ยนความเป็นไปของจิตผมออกมาเท่านั้น) ผมเบื่อมากจนถึงร้องให้ออกมาเลยละครับมันทุกข์มาก ทุกข์อย่างนี้ แต่อาการนี้ออกมาและคงอยู่ได้เพียงช่วงเวลาหนึ่งครับ (กรณีของผม) อย่างที่คุณกล่าวละครับ จุดหมายหรือปลายทาง ทุกคนมีทางไปของตนเอง หากได้เครื่องมือนำทางที่ดี ก็จะเร็วและสั้น (เป็นคำกล่าวของท่านผู้รู้ แต่ผมก็ยังมัวอีกมาก)

ขอขอบคุณและสาธุ ในธรรมที่ท่านได้เจริญจนเกิดแล้ว แล้วอย่าลืมมาเล่าเพิ่มเติมนะครับ เรียนรู้ภาวะธรรมของคุณมีคุณค่ามากจริงๆสำหรับผม

 

ทั้งหมด เจอมานะเข้าอีก ก็ท่านเล่าว่านะ ดี ชัว มันพอๆกัน หลอกสารพัดหรอก เลยครับ เอาเป็นว่า ปฏิบัติ เพื่อปฏิบัติดีกว่า
สาธุในธรรมที่คุณได้ปฏิบัติดีแล้วครับ