อาการงีบหลับที่สงสัย

วันนี้ตอนเช้างีบหลับไปพักนึง ทุกครั้งก่อนจะงีบจะนอนจะรวมสมาธิแล้วหลับ แต่ครั้งนี้แปลกครับ อาการคือ ก็หลับปกติแต่ตื่นเพราะแสงสว่างตาปิดอยู่นะครับ แต่มีสติ ก็ยังไม่ได้ลืมตา เห็นเป็นลักษณะคล้ายกับบัวหลวงซ้อนๆกัน ผมไม่แน่ใจว่าบัวหลวงหรืออะไรแต่ไม่ใช่ลักษณะดวงกลมแน่ๆ สีของบัวเป็นสีแก้วครับ สีใสๆ ประกายยิบๆ ตอนที่เห็นไม่ได้ตกใจหรือปิติดีใจนะครับ เห็นก็ งงๆครับ แล้วผมขยับตัวแล้วดึงหมอนมากอดภาพที่เห็นก็หายไป ส่วนด้านความรู้สึก ตอนเห็นก็งงผสมเย็นทางจิตครับ

ปล.ผมใช้ผ้าปิดตานอนทุกครั้งครับ

 

ฝึกไปเถอะครับ

จุดมุ่งของกรรมฐาน คือการสร้างสติ ให้เกิดขึ้น
ที่เหลือ มันจะตามมาเองเป็นหางว่าว

ฉะนั้น ไอ้พวกอาการร้อยแปดสองพันห้า อย่าไปสงสัยเลย
เสียเวลาเปล่า แต่หากจะเอาพวกนี้มาใช้ให้เป็นประโยชน์
สงสัย ก็กำหนดรู้สงสัย ตรงนั้นทันทีไปเลย จะมีประโยชน์กว่าการไปควานหาคำตอบ

 

กำลังสติมากขึ้นเด่วรู้เอง
อย่างที่ว่า ตรงนี้รู้ไปก็เท่านั้น
มันไม่มีสาระอะไรสำคัญ
ต่อการพัฒนาทางจิตครับ
ต่อให้เห็นด้วยตาเปล่าย้ำว่าตา
เปล่านานกว่านี้
(หลับตาเห็นแบบนี้ภายนอกส่งเข้ามา
กำลังระดับอุปจารสมาธิก็เห็นได้
เรื่องปกติธรรมดามากๆครับ)
หรือพิศดารมากกว่านี้ ก็ไม่ได้
ทำให้จิตเราดีขึ้น
พวกกิริยาต่างๆทางนามธรรม
มันต้องมาหนุนด้านปัญญา
ถึงจะมีประโยชน์ครับ

 

....ถ้าอยากให้นิมิตรอยู่กับเราไปนานๆก็อย่าเอะใจ ตกใจ นิมิตรจะอยู่ให้เราดูไปนานๆ ...แต่เมื่อจิตรวมโดยไม่ได้ตั้งใจ..อย่างเช่นพบแสงสว่าง ถ้าก่อนที่จะเข้าถึงอัปนาสมาธิ มีการตั้งใจไว้เกี่ยวกับเรื่องอะไร เช่น ดูกาย ดูใจ รึว่าทำนอง อากาศานันจายตนะ รึว่ากรรมฐาน ๔๐ กอง บางที ก็เรื่องที่ สงสัย ที่ผ่านมาวันนึงๆ เรื่องที่ไม่เกี่ยวกับการปฏิบัติ อะไรทำนองนี้ ก็ปล่อยให้เค้า ไปแต่มีสติตามดูเฉยอยู่ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องใดๆ บางทีน่ากลัว ไปตกใจ เอะใจ นิมิตรนั้นๆ ก็หายไป ทีนี้จะได้ประโยชน์ คือถ้าเรา เห็นนิมิตร ว่าเราไปไหนมาไหน หรือ มีแสง สี อะไร พอบ่อยเข้า จิตเค้าก็จะปล่อยวางเอง เพราะ เมื่ออกจากสมาธิ จะรู้ว่า ทุกข์ สุข อย่างไร (คนที่เค้าไม่เคยผ่านจิตก็ไม่ทราบโดยความจริงในการปฏิบัติ) ไปติดเรื่องนั้นเรื่องนี้แล้วทุกข์ สุข แบบไหน จนกระทั่ง ศีล สมาธิ ปัญญา รวมพร้อมลงที่จิตโดยปราศจากครวามตั้งใจ(รวมของเค้าเอง) ก็กล่าวได้ว่าผ่านการปฏิบัติมา.....

 

นิมิต เค้าให้ละ ไม่ได้ให้เราเข้าไปติดครับ

จะรู้จะเห็นอะไรก็แล้วแต่ ถ้าไม่ได้เกี่ยวข้องกับกรรมฐานที่ปฏิบัติ ให้ตัดทิ้ง ครับ

ให้ปล่อยวาง มีสติอยู่กับปัจจุบัน ผ่านมาแล้วก็อย่าเก็บเอามาฟุ้งซ่านครับ

แนะนำว่า รู้เห็นอะไร แล้วก็ปล่อยครับ อย่าไปสนใจใดๆ ครับ

ปฏิบัติ ให้มีสติอยู่กับคำภาวนา อย่าฟุ้งซ่านนิมิตที่ผ่านมาแล้วครับ ไม่อย่านั้นมันจะติดอยู่ตรงนี้ ไม่ไปไหนทำให้จิตไม่สงบ

 

กระทู้นี้ตั้งไว้นานมากๆ555555 ไม่ติดครับไม่ติด

 

กระทู้นี้ตั้งไว้นานแล้วครับ55555 ไม่ติดครับไม่ติด สวยแค่ไหนก็ช่างมันเถอะ มันมา มันหาย ก็ช่างมัน ดูทีวีสนุกกว่าดูนิมิตรครับ

 

สังเกต ตรงนี้ก็ได้ครับ

กระทู้ที่ตั้งไว้นานมาก แล้ว มันมี i-e ผู้ใด ทะลึ่งมาขุด อุปมาเหมือน
น้ำลายเราบูดนานแล้ว เขายังเอาไป อม มาพ่นเป็น คถา สอนสั่ง

ให้ กำหนดรู้ กลิ่นตุ ตุ ได้เลย

รู้แล้ว พึง อย่าไปเสวนาด้วย เพื่อ ประโยชน์ ของ น้ำลาย ที่จะไหลซึมซาบ
เป็นประโยชน์ขึ้นมาได้บ้าง จาก น้ำ---พัก น้ำ----แรง การภาวนาของเรา

 

นิมิตแบบนี้ เค้ามีแต่สอนไม่ให้ยึด ไม่ให้ติด
ยังมี กะบือซื่อบื้อขี้อ้างความมั่นใจสูง
แต่ความสามารถต่ำ ไปขุดมา
สอนเพื่อให้อยู่กับนิมิตอีก
อยู่ดีๆไม่ชอบ
๕๕๕ ขำ เป็นเอามาก

 

+++ อาการทั้ง 3 ที่กล่าวมานี้ เป็นอาการที่ "เคยปรารถนา พุทธภูมิ มาก่อน"

+++ หากปรารถนาที่จะ "รู้ธรรม" ในชาตินี้ ควร "ถอนพุทธภูมิ" ให้ได้ด้วย

+++ กระทู้ "ขุด เพื่อความอยากสอน จนตัวสั่น" ทั้ง ๆ ที่ คนขุด "ปฏิบัติธรรม ไม่ได้เลย"

+++ คนเก่า ๆ ในนี้ "รู้สันดาน" มันเป็นอย่างดี ว่ามันเป็น "โมฆบุรุษ" ตัวจริง

+++ ให้ระวังการโพสท์ จากโมฆบุรุษตัวนี้ให้ดี ๆ นะครับ

 

+++ อลคัททูปมสูตร อธิบาย "ตามอาการ แห่งการกระทำ ในยุคปัจจุบัน"

ภิกษุ ท.! โมฆบุรุษบางพวกในกรณีนี้ เล่าเรียนปริยัติธรรม คือ สุตตะ ฯลฯ เวทัลละ

+++ อาการในยุคปัจจุบัน จะเป็นการ "อ่าน ท่องจำ ยุคนี้คือ "ปี้แปะ" จาก กูเกิล"

พวกโมฆบุรุษเหล่านั้น ครั้นเล่าเรียน ธรรมนั้น ๆ แล้ว ไม่สอดส่องใคร่ครวญเนื้อความแห่งธรรมเหล่านั้นด้วยปัญญา. เมื่อไม่สอดส่องใคร่ครวญเนื้อความด้วยปัญญา ธรรมทั้งหลายเหล่านั้น ย่อมไม่ทน ต่อการเพ่งพิสูจน์ ของโมฆบุรุษเหล่านั้น

+++ อาการคือ "ไอ้พวกไม่ใช่มนุษย์เหล่านั้น" ไม่มีปัญญา (ปัญญาอ่อน) ที่จะ รู้/เข้าใจ เนื้อหาของธรรมนั้นได้เลย ไม่มีปัญญา (ปัญญาอ่อนเกินไป) ที่จะใคร่ครวญได้ และ "อมนุษย์เหล่านั้น" ไม่สามารถเป็นพยานในธรรมทั้งหลายเหล่านั้นได้เลย

พวกโมฆบุรุษเหล่านั้น เล่าเรียน ธรรมด้วยการเพ่งหาข้อบกพร่อง (ของธรรมหรือของลัทธิใดลัทธิหนึ่ง) และ มีความคิดที่จะใช้เป็นเครื่องทำลายลัทธิใดลัทธิหนึ่ง เป็นอานิสงส์.

+++ อาการคือ "ไอ้พวกไม่ใช่มนุษย์เหล่านั้น (ต่อไปจะใช้คำว่า "อมนุษย์" เพราะขี้เกียจพิมพ์ยาว)" จะทำการ "เพ่งโทษ" แล้ว "ทำลาย" คำสอนของผู้อื่น (ด้วยปริยัติ)

ผู้รู้ ทั้งหลาย เล่าเรียนพระปริยัติธรรม เพื่อคุณประโยชน์อันใด, พวกโมฆบุรุษ เหล่านั้น หาได้รับคุณประโยชน์อันนั้นแห่งธรรมไม่,

+++ ผู้มีปัญญา เรียนปริยัติแล้วได้ประโยชน์ ส่วนพวก "อมนุษย์" ล้วนไม่ได้ประโยชน์จากธรรมนั้น ๆ

ธรรมทั้งหลายเหล่านั้น ก็เลยเป็นธรรมที่โมฆบุรุษเหล่านั้นถือเอาไม่ดี เป็นไปเพื่อความไม่เป็นประโยชน์ เกื้อกูล เพื่อทุกข์แก่เขาเหล่านั้นตลอดกาลนาน. ข้อนั้นเพราะเหตุไร ? เพราะ ความที่ธรรมทั้งหลายอันโมฆบุรุษเหล่านั้นถือเอาไม่ดีเป็นเหตุ.

+++ ธรรมทั้งหลาย ที่มาจาก "อมนุษย์เหล่านั้น" ไม่ดี ไม่เป็นประโยชน์ ไม่เกื้อกูล

+++ กลายเป็น "ทุกข์" ต่อสาธารณะชน ตลอดกาลนาน

+++ เพราะเหตุที่ "อมนุษย์เหล่านั้น" ถือ ธรรมที่เลว (เจตนาเลว)

บาลี พระพุทธภาษิต อลคัททูปมสูตร มู.ม. ๑๒/๒๖๗/๒๗๘. ตรัสแก่ภิกษุทั้งหลาย ที่เชตวัน.

+++ ข้อความเดิม เอามาจากลิ้งค์ข้างล่างนี้ นะครับ

http://oknation.nationtv.tv/blog/buddhaquote/2010/01/19/entry-2

 

ขอบคุณมากครับพี่ พอรู้ตัวบ้างครับว่าเคยปรารถนาอยู่ ขอบคุณมากครับที่ให้คำตอบ พี่ธรรมชาติครับ มันจริงไหมว่า ถ้าลาแล้วกรรมมันจะจัดเต็ม

 

+++ คำพูดแบบนี้ "ไม่ว่ามันจะมาจากใครก็ตาม" ก็ให้ "รู้/เข้าใจ" ไว้เลยว่า "ผู้พูด ไม่รู้จัก กฏแห่งกรรม"

+++ และสำหรับนักปฏิบัติธรรมแล้ว จัดเป็นคำพูดของ "คนโกหก" ปลูกฝัง "ความเชื่อผิด ๆ เพาะพันธ์เชื้อ ผลไม้พิษ" ไว้ในพระพุทธศาสนา

+++ เรื่องของ "กฏแห่งกรรม" ให้เข้าใจอย่างคร่าว ๆ ว่าเป็น "กฏเกณฑ์การทำงาน ของจิตและธรรมารมณ์ (พลังงาน) ที่จิตถือครองอยู่"

+++ ดังนั้น "กรรม/วิบาก" มันย่อมกลับมา "ตอบสนองหวลกลับ" มาตามธรรมชาติของ "จิต/ธรรมารมณ์" ด้วยตัวมันเอง

+++ จะ "ลา/ไม่ลา" พุทธภูมิ มันก็ย่อม "กลับมา ด้วยระบบของ ธรรมชาติทางจิต" ดังนั้น "มันเป็นของมันอยู่แล้ว"


+++ ดังนั้น คำว่า "ถ้าลาแล้วกรรมมันจะจัดเต็ม" ตรงนี้ เป็นคำพูดของ "ผู้ที่ขัดขวางมรรคผล" ในอีกคำศัพท์หนึ่ง คือ "มาร" นั่นเอง

+++ สำหรับนักปฏิบัติธรรม อะไรก็ตามที่ "ไม่ถูกต้อง ตรง ตามความเป็นจริง" ให้จัดได้คร่าว ๆ เลยว่า เป็นเรื่อง "โกหก" ทั้งสิ้น ไม่ว่า "มันจะมาจากใครก็ตาม"

+++ แบบเดียวกับ "การ ปี้แปะ จากกูเกิ้ล" หากผู้นำมา "แอบอ้าง" โดยที่ "ไม่ตรงกับสถานการณ์ หรือ มีเจตนาเลว" ก็จัดเป็น "ปริยัติงูพิษ" ทั้งสิ้น


+++ ในเรื่อง "ถ้าลาพุทธภูมิ แล้วกรรมมันจะจัดเต็ม" นั้น คำตอบคือ "มันเป็นเรื่อง โกหก เต็ม ๆ" นั่นเอง ไม่ว่ามันจะเป็น "คำพูดจาก สายไหน ก็ตาม"

+++ ให้หาอ่านเปรียบเทียบเอากับ เรื่อง "หลวงปู่มั่น ลาพุทธภูมิ" รวมทั้ง ครูบาอาจารย์ "สายพระป่า หลวงปู่มั่น" ให้ดี ๆ ส่วนใหญ่ "ลาแล้วบันลุธรรม" ทั้งนั้น

+++ ดังนั้น "ความเชื่อ กับ ความจริง หรือ ปริยัติงูพิษ กับ สัจจธรรม" มันสวนทางกันแบบ "ประสานงา" เละเทะไปหมด นะครับ

 

ข้อสรุปคือจะทำอะไรก็ทำได้แต่จะไม่ทำเล่นๆหรือพูดเล่นในกรณีเหล่านี้...ตั้งใจไว้อย่างไรก็ทำอย่างนั้น...ไม่เคยมีหนทางทีาเรียบง่ายไม่ว่าจะลาหรือไม่ลา...ขอให้เข้าใจในข้อนี้ให้ได้ก่อน...ส่วนการปวารณาตัวอาศัยการระลึกรู้ได้คงใช้เวลาเป็นอย่างมากถึงมากที่สุด...สุดแล้วแต่เพราะทุกสิ่งตั้งไว้ตามกฏไตรลักษณ์....แม้พระนิยตก็เช่นเดียวกัน...ดังที่พบเห็นได้แต่ไม่มากนักเพราะขึ้นกับปัจจัยและสถานะการณ์รวมถึงความจำเป็น...ล้วนเกี่ยวข้องกับจาคะหรือความเสียสละทั้งสิ้นคับ

 

ขออนุญาตุโพสต์เสริมต่อจากพี่ธรรมชาติคับ...หากผิดพลาดอย่างไรขอความอภัยจากพี่นะคับ

 

+++ ไม่เป็นไรครับ

 

ขอบคุณครับ แล้วถ้าไม่ลา ในการปฎิบัติธรรมเพื่อเป็นพุทธภูมิต้องทำแบบไหนครับ เช่น ลาพุทธภูมิ ก็ศึกษาธรรมสายพระป่า สายหลวงปู่มั่น แต่น้อยมากที่ข้อมูลของพุทธภูมิจะบอกแนวทางปฎิบัติ หรือปฎิบัติแนวทางหลวงพ่อท่านไหน นอกจากให้ทำบารมี30ทัศ อันนี้ผมถามเป็นความรู้ เหมือนเด็กขี้สงสัยแล้วถามผู้ใหญ่อ่ะครับ55555

 

ขอบคุณมากๆครับ

 

+++ ถ้าไม่ลา พุทธภูมิ ก็จะ "บันลุธรรมไม่ได้" ทำได้แค่ บารมี 30 ทัศ จนกว่าจะเป็น พระโพธิสัตว์ เพื่อความเป็น พระพุทธเจ้า ต่อไป

+++ เรื่องธรรมะต่าง ๆ ต้องหาเอาเอง ด้วยตัวเอง ตรงนี้เป็น อีกอย่างหนึ่งของพวก พุทธภูมิ ดังนั้น แนวปฏิบัติก็ บารมี 30 ทัศ นั่นแหละ

+++ ผมไม่มีนิสัยแบบ พุทธภูมิ ดังนั้น คงพูดได้คร่าว ๆ นิดหน่อย เท่านั้น นะครับ

 

แนะนำว่าต้องรอเป็นแบบไม่ได้เห็นเป็นจอ นิมิตแบบนี้เล่นขยับไปขยับมาก็พอสนุกอยู่