เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

ตบท้ายด้วยโพสท์น้องน้อตก่อนฝ่าการจลาจล...เอ้ย จราจรไปทำงาน ขอบคุณและสวัสดีทุกท่าน พบกันช่วงบ่ายแก่อีกยกขอรับ

 

สวัสดีครับ
ยุ่งๆไป
วิ่งไปหลายร้อยหน้าเลย

เป็นทู้ที่ ทำบุญแบบเงียบๆมากมาย
สาธุ

 

เย้กว่าจะตามอ่านทัน ช่วงนี้มุนั่งแก้งานไปได้เยอะ ส่งทันสบายๆ ทำให้ดีที่สุดส่งท้ายตามที่ @suthamma สอนไว้ ก็เสร็จทันล่วงหน้าหน่อยนึง วันนี้มุยังไม่เร่งงานค่ะเพราะอะไรเร่งเกินไป งานจะไม่ปราณีต การทำงานเอกสารโดยเฉพาะต้องเขียนเป็นภาษาอังกฤษ มุจะต้องทำอารมณ์สบายๆ ก่อนเริ่มงาน จะได้สดชื่นแจ่มใสก่อนเริ่มงาน

@wanwi ส่วนใหญ่ความรู้เรื่องพระของมุมาจากความชอบพุทธศิลป์ พระเครื่องโบราณ สีของกระเบื้องเคลือบ หรืออยากได้เครื่องระลึกถึงพระของครูบาอาจารย์ที่มรณภาพไปแล้ว อีกส่วนขอยกความดีให้กับคุณลุงและสมาชิกหลายท่านค่ะ มุใช้การอ่านกระทู้ของคุณลุงและการโต้ตอบคำถามกับสมาชิกบางท่านเพื่อทำความรู้จักเรื่องราวของพระสมัยก่อน เหมือนเวลาได้เจอเพื่อนคุณพ่อ มุจะไปแอบมองงานเลี่ยมพระแบบแปลกๆ บ้างลงรักแกะลายหุ้มเบี้ยแก้สวยงามนัก บ้างเป็นการถักเชือกแปลกตา เบี้ยแก้หลวงปู่เจือ พระพุทธชินราช สมเด็จพระศิริราช

ความรู้ทางพระเครื่องมุเริ่มดีขึ้นมาระดับเบื้องต้นค่ะ ดังนั้นต้องดูดวิชาจากกระทู้ลุงต่อไป ขอบคุณสำหรับอีกสองตอนนะคะ

 

หลายร้อยหน้า เชิญอ่านให้ชุ่มปอด

 

หนูมุทักทายด้วยการเล่าเรื่อง ทั้งขอบคุณเรื่องเล่า ไม่มีข้อสงสัยใดถามไถ่ ถือว่าเป็นชาวกระทู้ชวนคุยยามเหงา ต้องปล่อยตามอัธยาศัย

 

แหวกการจราจรเนื้องานที่หนาแน่น เข้าเว็ปตามนัดหมาย มาสายนิดหน่อยดีกว่าไม่มา เชิญปูเสื่อก่อนมืดค่ำ รีบพาเข้าท่องตะนาวฯอีกสักยกสองยก

 

กราบสวัสดีคุณน้า Wanwi และสวัสดีเพื่อนๆ ที่รักทุกๆท่านครับ
เมื่อวานผ่านมา การต่อรองที่ไม่สามารถต่อได้ เป็นรองอย่างเดียว ด้วยความจำเป็นจำใจ ช่างอึดอัดน่าดูเลยครับ รักษาเพื่อสานต่อไปในอนาคต แต่จากที่คุณน้าเล่า นี่คงจบสงครามเทพ - มนุษย์ แต่ก่อสงครามมนุษย์ต่อ เพราะอาจารย์เลิศ คงไม่ให้ง่ายๆแน่ จะเป็นอย่างไรต่อไป ขอรอชมครับ ว่าจะรักษาสัญญากับเทพอย่างไร

 

ขอโอกาส นั่งเสื่อด้วยคน ครับ.
คุณ sutin_boons กว่าจะวิ่ง
แหวกฝุ่นตามหาหมู่ เจอ
ได้อ่านไป 2. กระเถิบ. เลยต้อง
วิ่งตามต่ออีก. ช่วงนี้ืืพลาดเป็นผิดหวัง..
ขอบคุณครับ พี่ wanwi และทุกท่าน
กระทู้ สนุก คารมอัดแน่นจากทุกท่าน ครับ

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
====================
ความเดิม...คนเดินดินเช่นเราอย่าได้เสียเวลาไขว่คว้า มันมีแต่นำพาความวิบัติฉิบหาย สุดท้ายเสียทุกสิ่ง กระทั่ง...ชีวิต!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ขาขึ้นช่างเต็มด้วยดีกรีอารมณ์ฮึกเหิม ต่างกับขาลงอันเงียบงัน!

คุณเทพไต่ลงก่อน ดวงดาวอยู่กลาง ผมอยู่บนสุด แต่เป็นลำดับท้าย เนินผาโค้งยอดภูนมฯ มีที่ยึดเหนี่ยวมาก แต่ก็ยังต้องระวังห้ามประมาท หนุ่มใหญ่คอยร้องเตือนดวงดาวเสียงแหบ ๆ เบา ๆ ให้เหยียบกับยึดจับตามรอยมือและเท้า

ลงมาได้ครึ่งทาง ลมยอดเขาทวีความแรง ตีกระทบตัวตึงตัง ต้องหยุดเอาตัวพังพาบกับแผ่นหินกระด้างเนินผา แสงแดดส่องด้านซ้ายมือแยงผ่านหน้า ผมรู้สึกถึงเงาดำหรือเงาเมฆวูบ รีบเงยขึ้นมองขอบผาที่เพิ่งต้วมเตี้ยมลงมา

เธอยืนอยู่นั่น กายโปร่งใสแต่ไม่โปร่งแสง นางถ้ำผู้มากอิทธิฤทธิ์ ผีร้ายตายยาก แม้แต่รังสีสุริยะแรงกล้าแห่งเทพสุริยันก็ไม่ระคาย เป็นผีหลอกกลางวันที่เกิดมาไม่เคยพบพาน และคงไม่ได้พบฤทธิ์ระดับนี้อีกชั่วกาลนาน

ราวกับรู้ว่าผมแหงะหน้ามอง ใบหน้าคมขำก้มลงมา ในระยะห่าง หูผมไม่แว่วเสียง...กลับได้ยินชัดในสมองที่ห่อหุ้มด้วยกะโหลก

"เทวดาไม่มีศีล เทพทุกชั้นไร้กฏแบบมนุษย์ยึดเหนี่ยว มีแต่ "สัจจะ" ยึดถือ"!!!

สอนใครว่ะ?...ผมตะคอกถามในจิต หลุบหน้าลงไม่มองต่อ หลับตาสะกดใจ กัดกรามแน่น พยายามตั้งสติไม่โมโห...ทั้งที่ความจริงอยากยกไอ้ห้านัดซัดขึ้นเหนือหัว ตรงที่นางยืนแอ่นระแน้เย้ยฟ้าท้าทายอยู่นั่น ให้หมดรังเพลิง

ความหวังส่วนแบ่งก้อนโตจากเหล็กไหลหายวับ...ใครจะไม่เดือดพล่าน โบราณว่า มีเงินจ้างผีโม่แป้งได้...นี่เงินส่วนแบ่งแดง ๆ กำลังจะถูกผีแย่งไปเห็น ๆ เป็นใครก็หน้ามืดตามัวอยากวัดดวง!

"คิก...คิก...ไม่สอน แค่คุยเล่น ๆ ไม่เชื่อก็แล้วไป"

คร้านต่อความยาว เถียงกับผีหรือเทวดาที่ถือไพ่เหนือกว่า ไม่มีประโยชน์ บ้าตายปลี้ ๆ เปล่า ๆ...ผมมองล่าง คุณเทพกับดวงดาวเริ่มเคลื่อนไหว รีบขยับตัวตามทันที ใช้เวลาอีกพักก็ลงสู่พื้นโดยสวัสดิภาพ

ลุงพรานเฒ่ากับชาวคณะรออยู่พร้อมหน้า ทุกคนมีสีหน้าโล่งใจ กับมีคำถามเต็มดวงตา

ผมสั่นหัวให้ลุงเฒ่า..."หิวมาก กินกันก่อนอย่าเพ่อคุย"

ขบวนยกกลับถ้ำ ที่นั่นเจ้ามะกับอาจารย์เลิศรอด้วยท่าทางกระวนกระวาย แต่ความหิวทำให้รีบคว้ากระทาดงย่างเกรียมนอก เนื้อนุ่มใน กับไข่ต้มใส่ปากอย่างมูมมาม ตามด้วยข้าวสวยจานพูน

รสอาหารสวรรค์ที่ความอุดมสมบูรณ์แม่ตะนาวศรีประทาน พอทำให้ดับความขุ่นข้องหัวอกได้ชั่วครู่

คุณเทพสะกิดญาติผู้น้อง แล้วบอกมอญหนุ่มช่วยประคองอาจารย์เลิศ...

"ออกไปรับอากาศบริสุทธิ์บ้าง อุดอู้ในนี้มานาน"

ปล่อยหนุ่มใหญ่ทำหน้าที่หัวหน้าทีมเล่าแจ้งแถลงไข เรื่องราวโอละพ่อกลับตาลปัตรบนยอดภูนมฯ ผู้ไล่ล่ากลายเป็นลูกไล่อีกหน ด้วยเล่ห์กลเหลือเชื่อนางถ้ำเทวี...

ผมไม่ตามไปสมทบเพื่อเลี่ยงการสร้างความสงสัยให้ทีมพรานกับลูกหาบ รอจนเสียงคุณเทพตะโกนแว่ว ๆ จึงแกล้งเดินออกจากถ้ำแบบอ้อยอิ่ง

"อาจารย์กับทุกคนรู้เรื่องแล้ว น้องพรานเล่าให้ลุงพรานฟังหรือยัง?"

"ฮึ...ยังคิดเรื่องเล่าไม่ถูกครับ กลัวบอกว่ามันจะเอาดวงดาวพุ่งหลาวจากบนโน้น ทำให้ดวงกับพวกตกใจหัวใจวาย"...ท่อนท้ายผมพูดให้เห็นขัน ความจริงแม้เป็นสิ่งไม่ตาย ทว่าพูดจริงมากไป บางเรื่องอาจพาตายหรือทำขวัญกระเจิง ต้องไตร่ตรองก่อนพูด

"ดี..ดี..รอบคอบมาก"...คุณเทพเอ่ยเบา ๆ สีหน้าครุ่นคิด

"ทำพิธีเลย ไม่ต้องบอกอะไรใครก็ได้"...คุณชาติเสริมด้วยสไตล์ไม่มากเรื่อง ชำเลืองมองผม

"เอางั้นก็ได้ครับ"...เมื่อไม่มากเรื่อง ผมก็ไม่เรื่องมาก คุณนงก็พยักหน้าหงึกหงักเห็นดีเห็นงาม...

"ทำคืนนี้แหละ ขอผมจัดเตรียมของก่อน"

"เดี๋ยว..เล่าหน่อยน้องพราน ทำอย่างไร จะเรียกเหล็กออกจากตัว 'จารย์ได้ ?"...จอมขมังเวทย์ยังสงกา

คราวนี้เรียกรอยยิ้มจากผมน้อย ๆ จอมขมังเวทย์ตัวจริงต้องพึ่งความรู้เหนือโลกจากไก่อ่อนสอนขันเป็นครั้งแรก รู้สึกครึ้มอกครึ้มใจไม่หยอก...!

"ให้มะพาอาจารย์ไปขัดสีฉวีวรรณก่อนครับ กลับมาค่อยบอกวิธี"...ผมว่าด้วยเสียงกลั้วหัวเราะ!

------------------------------

***เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯ ทุกตอนมีลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ ห้ามนำเผยแพร่ ก็อปปี้ ลอกเลียน ดัดแปลง ทำซ้ำทุกกรณี มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีตามกฏหมาย ***

 

เว็ปทำพิษ เขียนเสร็จส่งไม่ได้ รวนอยู่นับชั่วโมง โชคดีคิดขึ้นได้ รีบเอามือถือถ่ายที่เขียนไว้ แล้วค่อยปิดหน้าจอ กลับมาอีกที เรื่องยังอยู่ ส่งได้อย่างทุลักทุเล ว่ากันแค่นี้ไปก่อน ค่อนข้างยาวใช้ได้ แต่ที่ยาวกว่าคือเหงื่อตกกีบเล็กๆ กลัวต้องพิมพ์ใหม่ทั้งดุ้นจากมือถือ

 

เกือบแล้วน้องสุทินเอ๋ย...สงครามไหนไม่สำคัญเท่า จิ้มเสร็จแล้วส่งไม่ได้ สร้างความใจหายใจคว่ำกับมนุษย์โลว์เท็ครุ่นเรายิ่งนัก กว่าจะส่งได้ก็ผ่านไป2ชั่วโมงกว่าหลังเขียนเสร็จ

นี่คงใจคอปั่นป่วนพอกับทีมพราน เชิญอ่านตามสบายครับ

 

คุณอาใส่รูปเลยก็ได้ครับ อ่านจากรูปก็ได้ครับ

 

กำลังใจจากคุณศรีฯ ต้องขอขอบคุณอย่างแรง ตอนนี้ปล่อยสมาชิกสนุกกับการอ่าน คนเขียนต้องพักก่อน เครียดกับการลุ้นส่วต้าฉบับหนักกว่าตอนจิ้มหลายสิบเท่าตัว-ฮ่า

 

อ้อครับ ขอบคุณคำแนะนำน้องปรายมาก

 

แคปเจอร์จากภาพหน้าจอ Ipad ใว้ก่อนเลยครับอา
กด ปุ่มhome+ปุ่มปิดเครื่องพร้อมกัน
จำได้ว่าคุณอาพิมพ์ในIpad ครับ
ช่วงนี้งานรัดตัวจริงๆครับอา เข้ามาอ่านได้ไม่นานต้องรีบออกไปทำงานต่อแล้ว มีโครงการใหม่ในบริษัทต้องขยับขยายพื้นที่ครับ เลยต้องเตรียมการเยอะหน่อยครับ แต่ถ้ามีเวลาต้องเข้ามาอ่านกระทู้ให้ได้เดี๋ยวตามไม่ทันแล้วจะคุยกับเค้าไม่รู้เรื่อง

 

ได้รับพระผงปู่เจ้าสงฆ์แล้วตั้งแต่เมื่อวาน สภาพพระงามมากเลยครับ
ขอบพระคุณพี่วันอีกครั้งนะครับ

 

กราบสวัสดีคุณอาวันวิ และเพื่อนสมาชิกทุกท่านค่ะ
ไม่ได้หายไปไหนนะคะ ติดตามแบบห่าง ๆ อย่างห่วงๆ เงียบๆ อยู่ค่ะ

เรื่องพิมพ์แล้วเครื่องแฮงค์หรือเว็บล่ม หรืออื่นๆ คุณอาไม่ต้องกังวลแต่อย่างใดค่ะ ตั้งแต่เว็บอัพใหม่ครั้งล่าสุด รู้สึกว่ามีการเซฟข้อมูลที่เราพิมพ์ครั้งสุดท้ายให้อัตโนมัติ สามารถเข้ามาพิมพ์ต่อได้เลยค่ะ

ถ้าจะให้ดี ขณะระหว่างพิมพ์อยู่แต่ยังไม่เสร็จ
ใช้วิธี select ข้อความโดยเอานิ้วแตะค้างที่ต้นข้อความสักพัก จะมีแถบคลุมข้อความขึ้นมา

สามารถกำหนดขอบเขตของข้อความโดยเลื่อนปุ่มให้แถบคลุมข้อความที่เราต้องการทั้งหมด

แล้วกดปุ่ม "copy/คัดลอก" ทิ้งไว้ ( ไม่ว่าเครื่องจะแฮงค์ เว็บล่ม หรือปิดเครื่อง เครื่องก็ยังจัดเก็บข้อความเอาไว้ให้)

เมื่อต้องการข้อความเมื่อไหร่ก็เพียงใช้นิ้วแตะค้างสักพักตรงจุดที่ต้องการ แล้วกดปุ่ม " paste/วาง" เพียงเท่านี้ข้อความก็จะกลับมาทั้งหมดโดยไม่ต้องพิมพ์ใหม่ให้เมื่อยนิ้ว

แนะนำให้ทำเป็นระยะ หากเกิดเหตุไม่คาดคิดจะได้พิมพ์ใหม่น้อยๆ
ใช้ระบบดับเบิ้ลเซฟสองชั้นขนาดนี้รับรองได้สบายใจหายห่วงแน่นอนค่ะ ( ยกเว้นเครื่องพัง )

 

ธรรมมะสวัสดีก่อนนอนครับ

 

สวัสดีคุณอาวันวิและแฟนคลับทุกท่านครับ ศุกร์แล้วขอให้สุขกายสุขใจทุกท่านนะครับ