นั่งสมาธิมากเกินนอนไม่หลับทำยังไงคับ

พอจะมีวิธีแก้อาการจิตตกนอนไม่หลับบ้างเปล่าครับ ผมนั่งสมาธิมากเกินไป จึงทำให้จิตตกนอนไม่หลับ ภาวะพะวง นอนไม่หลับมา 1 คืนแล้ว ใครมีวิธีแก้อาการจิตตกบ้างครับ ช่วยบอกหน่อย

 

จิตตก ตกเรื่องอะไรครับ

นอนไม่หลับก็ไม่ต้องนอน ภาวนาไปให้ถึงเช้า ลองดูครับ รับรองหลับไม่รู้ตัว

 

คับผมขอบคุณครับ

 

จ้องนิมิตในสติ ครับจึงทำให้นอนไม่หลับ พอดีนั่งสมาธิ และจ้องไปที่สต และจ้องไปที่สติเห็นภาพซับซ้อน จึงทำให้ลายตาครับก็เลยนอนไม่หลับ ส่วนตัวนั่งนิ่งๆก็ทำสมาธิอยู่แล้ว จึงทำให้คบคิดถึงเรื่องบางเรื่อง

 

พุทธศาสนาเรา มีกรรมฐาน 40 ครับ
ไม่ทราบว่า ที่คุณทำอยู่นั้นกรรมฐานอะไรครับ

ผมแนะนำได้แค่ว่า ถ้านอกเหนือจากกรรมฐานสี่สิบ ถ้าไม่อยู่ นอกทาง ให้เลิกครับ แล้วกลับไปปฏิบัติตามกรรมฐานสี่สิบ ครับ

ให้มีสติอยู่กับปัจจุบัน ไม่ใช่ฟุ้งซ่านเรื่องในอดีตที่ผ่านมาเจอมา ในการปฏิบัติ รู้ตัวว่าฟุ้งซ่านให้ตัดความฟุ้งซ่านนั้นทิ้ง ไม่ใช่ไปตามเสพความฟุ้งซ่านนั้นๆ

อย่ามัวแต่ไปถือ คิด ยึดไว้ ถึงเวลาก็วางซะ ละจากอารมณ์ความฟุ้งซ่านนั้นๆ ให้ปล่อยวางครับ

จะไปรู้ ไปเห็นอะไร เห็น รู้ แล้วก็วางด้วยครับ ไม่ใช่ไปหลงกับสิ่งนั้นๆ หัดวางปล่อยให้เป็น ระงับความคิดความฟุ้งซ่าน มีสติอยู่กับปัจจุบัน

 

ข้าพเจ้าขออนุญาตครับ

ตามที่คุณ saber แนะนำก็ดีแล้วครับ
การนั่งสมาธินั้น คุณจะต้องทำกายและอารมณ์ให้สบายๆ ไม่เคร่งเครียดจนเกินไป คือทางสายกลางครับ ไม่สบายเกินไปและไม่เคร่งเครียดเกินไป อย่าไปเพ่งมากขนาดนั้น อย่าตั้งใจที่รู้มากเกินไป ให้รู้แบบพอดีๆ

คุณต้องค่อยๆปรับอารมณ์ดูเอง ว่าอย่างไรเคร่งเกินไปจนอึดอัด อะไรสบายเกินไปจนหลงสติ

หากเคร่งเครียดเกินไปจะส่งผลเช่นที่คุณเป็น และอีกหลายๆอาการ เช่น ตึงแน่น อึดอัด พลุ่งพล่าน รุนแรง
หากสบายเกินไป จะขี้เกียจหรือหลับ หรือทำให้ขาดสติรับรู้ในสภาวะไม่ทัน และหลงไปในสภาวะต่างๆ

ก่อนปฏิบัติให้ปล่อยวางทุกสิ่งที่ไม่ใช่ทางปฏิบัติ ให้อยู่แต่กับการปฏิบัติ
หลังปฏิบัติ ก็พิจารณาถึงการปฏิบัติที่เราได้ในครั้งนี้ แล้วปล่อยวาง

เวลานอนถ้าไม่หลับ ข้าพเจ้าเองก็ใช้วิธีนี้เช่นกัน คือการกำหนดกรรมฐานไปซะ จะหลับหรือไม่หลับก็ช่าง (แต่ทุกวันนี้ข้าพเจ้าไม่ได้เก็บสิ่งใดมากังวล จึงหลับง่ายมาก และอีกอย่างข้าพเจ้ากำหนดตอนนอนเป็นประจำอยู่แล้ว)

ความรู้ข้าพเจ้ามีแค่นี้ คงพอจะบอกกล่าวได้เท่านี้

ขอให้เจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไปครับ

 

ขออนุญาตเสริมนิดครับ รู้แบบตามรู้เนืองๆ เมื่อหลุดจากรู้ รู้ว่าหลุดแล้วกลับมารู้ต่อ เมื่อคิดรู้ว่าคิดแล้วพยายามหยุดคิดกลับมารู้
รู้เนืองๆ พอดีพอดี สบายๆ เรื่อยๆ เมื่อไปเพ่งรู้ว่าเพ่งก็ค่อยๆคลายจิตมารู้แบบสบายๆ ต่อครับ

 

มันเป็นผลพวงของสิ่งที่รู้เพราะไม่เคยพบมาก่อนจึงเกิดความสงสัยในสิ่งที่พบแต่ไม่ใช่อะไรที่ต้องกังวลเพราะ ไม่เคยมีอะไรได้ง่ายๆฟรีๆฟลุ๊กๆ อย่าไปตื่นเต้นแต่ใช้เป็นกำลังใจในแง่ที่ว่าผลลัพธ์คือสบายใจ ทำแล้วรู้สึกดีแม้จะตื่นเต้นก็ปล่อยวางไปเพราะยังไม่ใช่สิ่งที่ควรรับรู้แท้จริง กว่าจะสงบต้องใช้รอบเวลาการกระทำเรียกว่าความเพียร ได้มาแล้วถ้าไม่ทำต่อเนื่องก็เลือนลางหายไปอยู่ดี คนที่เขาทำได้สมบูรณ์จึงเรียกระดับใช้งาน หรือภาษาสวยๆเรียก วสี

 

ถ้าเผลอหลับไปแล้วก็อย่าไประลึกรู้อะไร
ไม่ว่าจะรู้เห็น พบเจออะไรมาก่อนก็ตาม ให้เฉยๆ
หรืออย่าไปพยายามระลึกรู้สติตลอดเวลา
ก่อนจะนอนหลับ มันจะคิดเรื่องอะไรก็ปล่อย
ให้มันคิดไป เด่วมันจะหลับได้เอง...
ไม่งั้นมันจะกลายเป็นไปฝืนธรรมชาติของจิต
เด่วจะส่งผลต่อร่างกาย
ได้โดยไม่รู้ตัว....
ปล.คิดอะไรไม่ออก หาเทปธรรมะมาฟัง
หรือสวดมนต์ในใจ หรือ ระลึกรู้ลม
เอาที่ชอบ เด่วก็หลับได้เอง...
แต่อย่าไปตามระลึก เช่น สวดแล้วลืม และระลึกรู้ว่าลืม
หรือ ระลึกรู้ลมแล้ว ระลึกได้ ว่า ต้องระลึกรู้ลม
กิริยาตามไประลึกแบบนี้ จะทำให้ตอนไม่หลับ
เพราะสร้างให้สติตื่นอยู่ตลอดเวลา...
ร่างกายต้องผักผ่อนครับ

 

มี..งี้ด้วย นั่งสมาธิมากเกินไป นอนไม่หลับมาตั้ง1คืน นี่มันมากแล้วใช่ไหม!!! กิเลสมันบอกว่างั้นแหละ..อย่านั่งสมาธินาน ..นอนมั่ง จิตตกแล้ว..พว้าพะวง ฟุ้งซ่าน มันเรื่องกลมายาของกิเลสหลอคน.. เชิญไปเหอะ ไปหาหมอน ...นอนนั่นแหละดีตามบาย