เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
=================
ความเดิม...ผมรำพึงรำพันในอก บุหรี่ไม่ทันสิ้นมวนลุงพรานก็สะกิดสีข้าง พยักหน้า...

"ไป...นายทหาร"
--------------------------

เราส่งสถานดิบเถื่อนกลับคืนผืนป่า ช่วยเก็บกวาดเศษซากอาหารร่องรอยกองไฟ ทิ้งใส่ธารน้อยไม่เหลือแม้เศษก้นบุหรี่เป็นที่แคลงใจของเจ้าถิ่นกับสิ่งแปลกปลอม คว้าทัพสัมภาระย่างขาตามผู้นำทาง ทิ้งช่วงห่างตามลำดับไหล่ขบวนเดิม

ลุงพรานนำเลียบลำธาร ก่อนฉีกออกห่างแนวน้ำ ทางเดินคือเนินสูงต่ำคดเคี้ยวเลี้ยวลดไปตามหมู่ไม้ ต้นไม้ทะมื่นนั้นเล่าแน่นขนัดเป็นดงแทบไม่เห็นแสงตะวัน เถาวัลย์ขนาดท่อนขาทั้งตรงและหงิกงอทิ้งตัวลงมาระกับพื้นเป็นดั่งม่านไทรย้อย ข้อดีของมันคือช่วยเป็นที่เหนี่ยวจับ ข้อเสียที่อดระแวงไม่ได้ มันเหมือนงูใหญ่ที่เคยรัดบักสมเยี่ยวแตกตอนออกป่าหนแรก!

ความรกเรื้อเถาวัลย์ใหญ่ เส้นสายระยางทำให้นึกถึงยอดหนังทาร์ซาน ยิ่งเหนือหัวปรกรกครึ้มด้วยกิ่งไม้มหึมายังกับท่อนซุง แสงแดดส่องรำไรเป็นช่องบ้าง มืดเป็นเงาตะคุ่มบ้าง ภาพมหัศจรรย์อีกด้านของผืนป่านี้หากถูกบรรจุในแผ่นฟิล์ม ก็น่าเป็นฉากหนังผจญภัยน่าทึ่ง

ข้อดีป่าดิบก็มี หญ้าไม่รกมากเพราะขาดแสงสังเคราะห์ให้เติบโต อุปสรรคเดียวของการเดิน เป็นพื้นสูงๆต่ำๆที่ทำหัวคะมำบ่อย...

"ไหวมั้ย...'จารย์"...ผมส่งเสียงร้องถามจอมขมังเวทย์ที่ยกแขนปาดเหงื่อท่วมหัวหูตรงหน้า

"ไหวอยู่ น้องพราน"...เสียงตอบแหบพร่าแบบแข็งใจกลับมา พลางยกกระติกน้ำจิบเป็นระยะ ไม่ซดอั้กๆ ตามที่สอนกันไว้

ขบวนข้างหน้าก็ยังดูแข็งขัน จนถึงเนินค่อนข้างลาดเทอีกเนิน มองสูงขึ้นไป เห็นกองหินใหญ่เป็นหย่อมๆ...ลุงพรานรอคนข้างหลังเข้ามาใกล้ ก็ชี้ไปกองหิน

"พักตรงนั้น"...

ก่อนถึงหินภูเขากองมหึมา ร่างเล็กๆ ก็พุ่งพรวดผ่านหน้า ขนมันฟูหางสวยคล้ายกระรอก มันวิ่งเหยาะๆ เกือบชนตัวมนุษย์ แต่ก็ฉีกออกหลบหลีกว่องไวหายวับไปกับดงไม้...

"ต๊าย...สวยจัง" เสียงคุณนงร้องชื่นชมตามหลัง

หมาจิ้งจอกตัวขนาดหมาจูของเล่นเศรษฐี ปากมันคาบอะไรบางอย่างห้อยต่องแต่ง...ผมมองลุงพรานเลิกคิ้วถาม แต่บักสมชิงตอบ..

"มันคาบลูกทีเดียว 2 ตัว"

ลุงพรานขยับอีแก่พระเจ้าเหาท่าคอนลงมาอยู่ในท่าเตรียมพร้อม พวกเราที่มีอาวุธก็จัดท่าทะมัดทะแมง ลองยอดสี่เท้าเล็บงามผู้ปราดเปรียวเจ้าเล่ห์ที่สุดแห่งผืนป่าคาบลูกหนีหาที่ซ่อนใหม่ สำแดงถึงสถานที่ซึ่งเรากำลังจะขึ้นไปเยือน มีบางอย่างรบกวนความปลอดภัย

พวกเรายืนนิ่งกระจายเป็นแถวหน้ากระดาน มองหมู่หินภูเขาที่อยู่เบื้องสูง ผมคะเนว่าน่าจะห่างเกือบ 100 เมตร มองจากตรงนี้มันเหมือนเกาะกลางมหาสมุทร โผล่ขึ้นมาท่ามกลางทะเลแห่งแมกไม้ไพรสณฑ์ กิ่งก้านยักษ์ใหญ่ แผ่เหยียดเบียดเสียดแย่งพื้นที่ในอากาศ ยักษ์เบญจพรรณส่งยอดอย่างกับมือไม้ ออกไปกวาดแสงอาทิตย์ใส่ต้นให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้

การต่อสู้ชิงดีชิงแดดของยักษ์ใหญ่ในป่าดงดิบ ละม้ายแม้นมนุษย์ป่าคอนกรีต เข้าตำรา "ใครดีใครอยู่" ก็ปานกัน!!!

สิ่งอัศจรรย์ที่ปรากฏกลายเป็นของดีสำหรับเรา กิ่งก้านสอดประสานเป็นหลังคา ปิดแดดบังฝนโดยการรังสรรค์อันไม่ตั้งใจ

เวลาผ่านไปอึดใจ..ลุงพรานก็ตัดสินใจขยับเมื่อไม่มีสัญญาณด้านลบ ผมกับบักสมเรียงหน้าตามลุงพรานเข้าหากองหินก่อน ทิ้งอีก 6 ชีวิตรอด้านหลัง เรายืนมองกลุ่มหินกองมหึมากลางดงดิบอย่างพึงใจ มันเป็นสุดยอดที่พักแรมไม่เลว กันฝนกันน้ำค้างได้ด้วยวัสดุเสริมตามธรรมชาติอีกเล็กน้อย รอบด้านเหมือนปราการแข็งแกร่งที่ชอบพูดกันว่า แกร่งดังหินผา

ชาวคณะทยอยตามขึ้นมาสมทบเมื่อผมหันโบกมือ...

"โอ้...ที่พักชั้นหนึ่ง"...คุณชาติอุทานกับคุณเทพอย่างถูกใจ รีบเดินเข้าไปสำรวจซอกด้านใน...

"โอ๊ะ...งู...งู"!

คู่หมั้นคุณนงตะโกนโหวกเหวก ถอยหลังเซแซดๆ ออกมาจากกองหิน เกือบหงายหลังหัวฟาด ดีที่ผมพรวดเข้าไปรับไว้ ลากออกมาจากจุดมรณะ ทันเห็นร่างชวนสยองขวัญผลุบโผล่ในซอกหินไม่ไกลเกิน 5-6 ก้าว

มฤตยูสีน้ำตาลเกือบดำ ยืดตัวยาว...จงอางเจ้าอสรพิษใหญ่กว่าท่อนขา ปากมันคาบกระต่ายป่าตัวใหญ่ เจ้าอาหารคาปากนี่เองทำให้มันไม่พุ่งฉกคุณชาติ

ภาพที่หาชมยาก ไม่บ่อยนักที่จะมีวาสนาได้เห็นงูจงอางยักษ์คาบอาหารคาปาก!!!

-------------------------

*** เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯ ทุกตอนมีลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ ห้ามนำเผยแพร่ ก็อปปี้ ลอกเลียน ดัดแปลงทำซ้ำทุกกรณี มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีตามกฏหมาย ***

 

ขบวนใหญ่ไปถึงเหนือสุดเรียบร้อย
ที่ใกล้กว่าทางเหนือ ป่านนี้ก็หายห่วง

 

ไม่ใกล้ไม่ไกลอย่างคุณสม ก็ได้รับทันใจ

 

อิสานบ้านเฮาผ่านตลอด ท่านกลับคืนถิ่นอีกครั้ง หลังจากมาอยู่เมืองกรุงเสียนาน

 

สวัสดีครับพี่wanwi ได้รับวัตถุมงคลเรียบร้อยแล้วครับ ขอบคุณสำหรับหนึ่งตอนในการเรียกน้ำย่อยของเรื่องเล่าฯด้วยครับ

 

ได้รับพัสดุแล้วครับ เปิดกล่องมา อิ่มบุญ อิ่มใจมากครับ รู้สึกโชคดีจริงๆที่มีโอกาสได้ร่วมบุญกับกระทู้นักขุดฯนี้ครับ ได้บุญแบบสบายใจไร้กังวล แล้วยังมีโอกาสได้บูชาวัตถุมงคลล้ำค่า และมีคุณค่าต่อจิตใจอย่างยิ่่ง ขอความเจริญสุขจงบังเกิดแก่ทุกท่าน พรุ่งนี้วันแห่งความหวัง ใครชอบทางนี้ขอให้สมหวังดังตั้งใจทุกคนนะครับ

 

ได้รับพระแล้วครับ ขอบคุณมากครับ โมทนาบุญทุกบุญ ทุกท่านครับ

 

แจ้งได้รับพระแล้วครับ ขอขอบพระคุณ คุณอาวันวิ คุณพัฒ และคุณเปาด้วยครับ ขออนุโมทนาบุญกับทุกท่านที่ได้ร่วมบุญในครั้งนี้ร่วมถึงผู้เกี่ยวข้องทุกๆท่านด้วยครับ สาธุ ครับ

 

สวัสดียามค่ำครับคณอาและพี่ๆน้องๆชาวคณะขุดกรุทุกท่านครับ ช่วงนี้ยุ่งๆทั้งงานราษฏ และงานหลวงทำให้ห่างเหินไม่ได้เข้ามาถี่ๆเหมือนช่วงที่ผ่านมา แต่ก็ยังระลึกถึงทุกท่านครับ ขอให้มีความสุข

และได้รับวัตถุมงคลแล้วครับ ขอบพระคุณคุณอา คุณพัฒนา คุณเปา มากมายครับ

 

สวัสดียามค่ำคุณอา และสมาชิกทุกท่านครับ
เรื่องเล่ากลับมา พอได้หายคิดถึงกันแล้ว

เมื่อช่วงเดือนที่ผ่านมา ผมได้มีโอกาสผ่านไป
ทางกาญจนบุรี แถบอิต่อง ปิล้อค ชายแดนพม่า
ได้เห็นแนวเทือกเขาตะนาวศรี ทอดตัวยาว สุดลูกหูลูกตา
มันดูอลังการ และมีพลัง มากเลยครับ

เมื่อจินตนาการตาม ถึงความอุดมสมบูรณ์ ในอดีต
คิดว่า เมื่อหกสิบ หรือเจ็ดสิบปีก่อน แถวๆนั้น
คงอุดมสมบูรณ์ และลึกลับ อย่างมีสเน่ห์ มากๆแน่เลยครับ
(เพิ่งทราบ ว่าทางพม่าเรียกแนวเขาแถบนี้ว่าตะนินตายี่
)

 

ผมอ่านจากที่เขาบอกว่ารักษาได้ถึง 39 โรค ผมก็อยากลองดูบ้าง จึงขอเขาเอามาลองหน่อยนึง
คืนแรกลองไป 1 หยด ไม่มีอะไรตื่นเต้น นอกจากเหม็นเขียว แต่ก็ไม่นาน จนหลับไปตามปกติ (หรือว่ามันหยดลงไปนิดเดียว เพราะปลายไปโดนใต้ลิ้น มันจึงลงไปไม่ถึงหยด)

พอคืนที่สอง ไม่แน่ใจว่าพลั้งนิ้วลงไปกี่หยด เพราะหยดหกลงมาตรงหน้าออกด้วย ดูจากสีแล้วน่าจะเข้มข้นมาก จึงปาดคืนเข้าปากไปด้วยความเสียดาย (รวมแล้วน่าจะไม่เกิน 2 หยด) จากนั้นก็หลับไป ตื่นมาอีกทีน่าจะเกือบตีสอง จะลุกขึ้นไปห้องน้ำ มันมึนหัวไปหมด(นึกไปถึงวันที่สอบเสร็จแล้วซื้อนำ้ขาวกลับมาบ้าน) เดินเองไม่ไหว ต้องหาอะไรเกาะเดินไป คิดว่าคงจะไม่รอดแล้ว เข้าครัวไปหามะนาวมาคั้นเอาน้ำกิน เจ้ากรรมเจ้ามะนาวมันไม่ค่อยมีน้ำซะอีก งั้นก็เอามันลูกเดียวนี่ละกัน มึนหัวไม่อยากนั่งต่อไปอีกแล้ว

กลับเข้ามานอนได้สักพักก็ต้องลุกออกไปใหม่ คราวนี้อาเจียนพุ่งเลย นึกไปเองว่าสงสัยน้องขยาคมน์จะมาชวนไปอยู่ด้วยหรือปล่าวว้า ก็ได้แต่คิดไปว่า "กรูยังไม่ไปนะโว้ย" ตอนที่มีสติดีก็ท่องพุทโธไป พอหลับก็ลืม รู้สึกก็ท่องใหม่ หลับ ๆ ตื่น ๆ ไปด้วยความกลัวตาย เหมือนเลือดขึ้นเลี้ยงสมองไม่พอหรือเปล่า

จนรุ่งเช้า(เมื่อวานตอนเช้า) ลุกขึ้นมาได้ มันก็จะอาเจียนอีกแต่มันไม่มีอะไรจะให้ออกมาแล้ว จึงมานั่งหลับที่เก้าอี้ในบ้าน คิดว่าคงไปทำงานไปไหวแน่ แต่ต้องฝืนไปเพราะมีประชุมด้วย พอตื่นขึ้นมาอีกครั้งรู้สึกดีขึ้น จึงไปอาบน้ำและกินข้าวเช้าไปนิดหน่อย ไปทำงานตามันจะหลับเสียให้ได้ ช่วงบ่ายเลยขอกลับมาบ้าน ได้หลับไปหน่อยค่อยยังชั่วขึ้น

ผมไม่กินเหล้าไม่สูบบุหรี่ แต่พอมาเจอเจ้านี่ไปหน่อยเดียวก็เรียบโร้ยเลย
ผ่านมาได้ 2 วันแล้ว ผมว่าผมยังไม่เข้ารูปเข้ารอยเหมือนเดิมเลยนะ(หรือว่าต้องถอน)
ใครที่คิดจะลองครั้งแรกให้ระวังเรื่องปริมาณไว้ให้มาก ๆ เลยนะครับ เตรียมตัวให้ดี มะนาวหามาไว้ก่อน

ตั้งแต่คืนนั้นมา ผมยังไม่ได้แตะเจ้านี่อีกเลย การเอามาใช้เองโดยไม่มีหมอแนะนำในเรื่องปริมาณ ต้องระวังให้มาก เพราะเหตุนี้ที่มีอาการข้างเคียง ทำให้หลายคนถึงกับท้อแท้ ไม่อยากแตะกับเจ้านี่อีกต่อไป แต่หากได้รับการแนะนำและควบคุมที่ดี ผมว่าคงจะได้ผลดีเหมือนที่เขาบอกไว้ ซึ่งก็ได้ผลมาแล้วในหลาย ๆ ราย

นริโทษกรรมเรื่องนี้ จะหมดเวลาลงในวันที่ 19 พ.ค. นี้ ส่วนวันนี้จะเป็นสุดท้ายที่จะยื่นคำร้องขอจดแจ้งการมีไว้ในครอบครอง ซึ่งไปยื่นเรื่องกันได้ที่ สาธารณสุขจังหวัดครับ

 

ได้รับพระและปฐวีธาตุหลวงปู่คำพันธ์แล้วครับ

 

ธรรมมะก่อนนอนครับ

 

สวัสดีคุณอาวันวิและแฟนคลับทุกท่าน

 

สวัสดีครับ คุณอา WANWI และท่านสมาชิกทุกท่านครับ ได้รับพัสดุแล้วครับ ขอบคุณครับสำหรับ ปฐวีธาตุ และสีผึ้งครับ

 

สวัสดียามสาย วันพฤหัสบดี ขอให้มีโชคกันทุกท่านนะครับ เฮง เฮง เฮง

 

คงมีให้วันละตอนสองตอนทุกวันสำหรับเรื่องเล่าฯ วัตถุมงคลเดินทางถึงที่หมายเป็นสิริมงคลเรียบร้อย ทั้งคนส่ง-คนรับล้วนชื่นใจ โมทนากับท่านพุทธฯครับ

 

กล่องคุณพิชัยจำได้ว่าอัดแน่นเอี้ยด ยังกังวลใจว่าใส่กล่องเล็กไป แต่ปิดกล่องลงก็ถือว่าพอไหว ได้รับอย่างสมบูรณ์ก็โล่งอก เป็นอีกหนึ่งบุญ-ทานที่ทำแล้วมีความสุข สนุก ไม่ทุกข์ใจดังที่บรรยายมา โมทนากับคุณพิชัยครับ