เพราะอะไรขันธ์ถึงคิดตลอดเวลา

ท่านรู้ได้ไงว่า จขกท. อยู่ในขั้นเริ่มต้น..

ของเก่าจากอดีตที่ จขกท. มีอยู่ มันไปไกลครึ่งทางแล้ว แค่มันยังจับทางไม่ถูก เท่านั้นแหละ..

 

ผมก้ไม่ได้ระบุ นะว่า ใครอยู่ในขั้นเริ่มต้น

บอกเพียงแต่ ว่า การฝึก ไม่มีใคร ตามทันความคิดได้หรอกครับ ในการเริ่มต้น

 

ท่านเป็นคนเข้ามาตอบ จขกท. เป็นคนแรก ถ้าท่านไม่ได้หมายถึง จขกท. แล้วท่านจะหมายถึงใคร

อย่าหลอกตนเองอยู่เลย ยอมรับในความผิดพลาดของตนเองเสีย

อะไรที่มันซ่อนอยู่ในใจ ในอารมณ์ใจท่าน อย่าคิดนะว่าเราไม่รู้..

 

เลิก เพ้อ นิมิต ก่อนดีกว่ามั้ยท่าน
ละเมอไปกะ นิมิต ต่อไปมันแก้ยาก

ถ้านิมิต มันแม่น ก็ยังน่าชื่นชมหน่อยว่าเจอวิปัสนูกิเลสมา ยังน่าชื่นชม ว่ามีความเพียรมามั่ง

นี่ นิมิต มีแต่มั่ว ไม่เคยแม่น

 

ที่เราทำเป็นเล่น เป็นเพี้ยน แค่ให้สนุกสนาน เฉยๆ..

สิ่งที่มีในเรา เราไม่อยากแสดง ออกให้ใครรู้ เท่านั้นแหละ..

 

ท่านยังไม่รู้จักเราดี..

ถ้าท่านรู้จักตัวตน จิตวิญญาณภายในเราจริงๆ ท่านจะตกใจ..

 

ก้รู้จัก จากการตามอ่านโพสนี่แหล่ะ ไม่เคยแม่นเลย
เชิญ ยิ้ม เลยล่ะ ฮาาา

 

บุคคลที่ซ่อนความผิดตนเอง จะแสดงออกด้วย อารมณ์ต่างๆกลบเกลื่อนความผิดตน..

นักปฏิบัติ โยคาวจร ถ้าไม่ยอมรับความจริง ในความผิดตน ก็ยากจะเข้าถึงธรรม..

 

เพราะต้องเดินตามทางสาย "เมตตา"

ถึงต้องมาทนรออยู่อย่างนี้..

ถ้าเดินตามทางสาย "โทสะ"

ป่านนี้ กิจแห่งการมาเกิดชาตินี้ จบไปนานแล้ว..

 

๑. อาวาสปลิโพธ ความกังวลเกี่ยวกับวัดหรือที่อยู่
๒. กุลปลิโพธ ความกังวลเกี่ยวกับตระกูลญาติหรืออุปัฏฐาก
๓. ลาภปลิโพธ ความกังวลเกี่ยวกับลาภ
๔. คณปลิโพธ ความกังวลเกี่ยวกับคณะศิษย์หรือหมู่ชนที่ตนต้องรับผิดชอบ
๕. กรรมปลิโพธ ความกังวลเกี่ยวกับการงาน เช่น การก่อสร้าง
๖. อัทธานปลิโพธ ความกังวลเกี่ยวกับการเดินทางไกลเนื่องด้วยกิจธุระ
๗. ญาติปลิโพธ ความกังวลเกี่ยวกับญาติหรือคนใกล้ชิดที่จะต้องเป็นห่วงซึ่งกำลังเจ็บป่วยเป็นต้น
๘. อาพาธปลิโพธ ความกังวลเกี่ยวกับความเจ็บไข้ของตนเอง
๙. คันถปลิโพธ ความกังวลเกี่ยวกับการศึกษาเล่าเรียน
๑๐. อิทธิปลิโพธ ความกังวลเกี่ยวกับฤทธิ์ของปุถุชนที่จะต้องคอยรักษาไม่ให้เสื่อม


ในการฝึก คือ

จิตมีความกังวล ให้รู้ว่าจิตมีความกังวล แค่นี้ ง่ายมาก

ที่จะยากคือ ฝึกให้ต่อเนื่อง จนกว่า จะมีสติ รู้เท่าทัน ย้ำว่า จนกว่าจะรู้เท่าทัน ตรงนี้ล่ะที่มันยาก

 

กิเลสหลอกทั้งนั้น ข้ออ้างสารผัดเผ็ด

บอกแล้ว ว่า คนเพ้อ นิมิตมันแก้ยาก

สำหรับ ท่านคนเมืองน้ำดำ ไม่มีอะไรมาก นอกจาก จะเลิกเพ้อเจ้อ นิมิต ให้ได้ก่อน

 

เอาล่ะ วันนี้คุยกันแค่นี้..

ท่านไปแก้ตนเองให้ได้ก่อน แล้วท่านจะเห็นความจริง

ท่านไปแก้ไขตนเองให้ได้ก่อน แล้วท่านจะพบแก่นธรรม..

อดีตท่าน บารมีเก่า ก็แค่เก่งเรื่องการให้ทาน กับรักษาศีล..

เราแนะนำท่านได้เท่านี้แหละ..

 

ผมมีเพื่อน คนนึง ไม่เห็นมานานแล้ว

บรรลุอรหันต์ เป็นพระศรีฯ ด้วย แถเก่งเหมือนท่านเลย
มียานหยั่งมั่วไปหมด
แต่ ส่วนตัวก็ว่า เขาก้นิสัยดี ใจคอไม่อาฆาตมาดเท่ห์

ถ้าพี่ศรีมาอ่านเห็น ก้ทักทายหน่อยละกันนะ

 

ปัญญินทรีย์ ท่านยังพร่องอยู่มาก..

ถ้าท่านหมายถึง พระศรีอาริยเมตไตย

องค์ท่านนั่งมองอยู่ข้างบนโน่น..

ที่ลงมาเกิดมีแต่ลูกๆขององค์ท่าน..

ส่วนเรา ไม่ใช่พระศรีอาริยเมตไตย แต่เรารับบัญชา จากพระศรีฯ ในการอธิษฐานมาเกิด..

 

กิจแห่งการเกิด ก็เพื่อ เข้าสู่ยุคอภิญญา สาธารณะ..

 

อ๋อ ต่อไปจะไปรับยาสีธันย่าใช่ป่าว

 

ไม่เชื่อ ก็ไม่เป็นไร ตามสบาย ตามปัญญาท่านนั้นแหละ..

 

ท่านก็ขอลงมาเกิด กลุ่มเดียวกันกับลุงแมว นั้นแหละ

กลุ่มพวกท่านมีหลายคนอยู่เหมือนกัน..

 

เรื่อง นิมิต หลวงปู่พุธ หรือครูกรรมฐาน ที่หวังดีกับลุกศิษย์ ท่านไม่เอามาพูดหรอก
ไม่เน้นให้ไปติดต่อสื่อสารพบเจอจากทางนิมิตด้วย จนกว่าตัวเองจะข้ามนิมิตทำลายนิมิตไปเสีย
มันจึงจะพบของจริง ไม่งั้นก้เจอแต่เปรต

นักภาวนาโดนหลอกลวงด้วยนิมิต มากมาย เพราะตกจากกรรมฐานตัวเอง
แทนที่จะนั่งสมาธิภาวนา เห็นกายเห็นใจตัวเอง กลายเป็นนั่งเพ้อ นิมิตไปเรื่อย

 

ยุคนี้ "กลียุค" โพธิสัตว์มากมายทุกหมู่เหล่า ขอลงมาเกิด เพื่อสร้างบารมี

ที่ลงมาครบทุกหมู่เหล่า เพราะยุคนี้มันสร้างบารมียาก คนไม่สนใจธรรม..