ข้อความจาก กลุ่มประสานงานเพื่อการเตือนภัย(เขากะลา)(ปิดกระทู้)

ดังนั้น ในวันเสาร์ที่ 30 สิงหาคม 2551 จะมีการสนทนาธรรม มีการเปิดเชื่อมระบบ มีการขยายระบบ และทำการรักษาผู้ที่เจ็บป่วย ณ ร้านกาแฟของคุณเทพกัญญา ที่ซอยด้านข้าง Home Pro งามวงศ์วาน

เริ่มตั้งแต่เวลา 12.00 - 21.00 นาฬิกา

เสาร์ที่ 30 สิงหานี้ ติดงานค่ะ (เวรเช้าที่แลกไม่ออก) หากมีช่วงวันหยุดเสาร์ อาทิตย์ อีกรบกวนพี่สุดใจแจ้งให้ทราบด้วยค่ะ ขอบคุณค่ะ

 

ขอบคุณครับอาจารย์สุดใจที่ช่วยโพสให้ ความจริงตั้งใจจะโพสบอกเพื่อนๆว่าตนเองจะไม่ได้ไปร่วมสวดมนต์ที่อาคารฝักข้าวโพดเพราะได้เดินทางเยี่ยมครอบครัวที่อุตรดิตถ์ตั้งแต่คืนวันพุธ พร้อมทั้งจะร่วมอนุโมทนากับเพื่อนๆที่จะเดินทางไปเชื่อมระบบในวันพฤหัสฯนี้ และจะเล่ารื่องรถทัวร์หายซึ่งเป็นการซ่อนมิติจากระบบให้ฟัง แต่ก็จนปัญญา ส่งข้อความก็ไม่ได้ ย้อนกลับเพื่อจะ COPY ข้อความที่เขียนก็ไม่ได้ สุดท้าย WEB หลุด ต้อง LOGIN เข้ามาใหม่ แต่พอ LOGIN ได้ ก็เข้ากระทู้นี้ไม่ได้เฉยเลย จนปํญญาต้องปิดเครื่องและเดินทางไปรับรูปพระไภษัชชฯที่อัดขยายไว้ที่ร้านถ่ายรูป

ความจริงผมได้รับการเชื่อมระบบตั้งแต่ 7 สค.2551 เหตุการณ์ที่อาจารย์สุดใจเล่าให้ฟังเป็นเรื่องจริงครับที่เกิดกับผมภายหลังการเชื่อมระบบ ทั้งเรื่องตื่นขึ้นมากลางดึกเพื่อนั่งทำสมาธิวิปัสสนา ทั้งเรื่องนอนฝันทุกคืนทั้งที่ปกติจะไม่เคยนอนฝัน และล่าสุดได้ฝันเห็นจานบิน สำหรับเรื่องการรักษาโรคเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนในคืนวันที่ 18 สิงหาฯ ระบบสั่งให้ทดลองรักษา ใจก็กล้าๆกลัว เลยขอพลังและแอบแตะรักษาจากทางด้านหลังเพื่อไม่ให้เขารู้ตัว ใช้เวลาไม่ถึงครึ่งนาที เขาเอามือมากดที่บ่าของเขาแล้วบอกว่ากล้ามเนื้อบริเวณที่ปวดมันเต้น เขายังว่าผมว่าแอบทำอะไรเขา เป่ามนต์ไปที่บ่าเขาหรือเปล่า ผมบอกว่าเปล่าแค่ส่งพลังไปทดลองรักษา ถ้าไม่เชื่อให้แบมือแล้วผมก็เอาฝ่ามือผมไปวางเหนือฝ่ามือเขา ห่างประมาณ 5 นิ้ว ไม่ถึงครึ่งนาทีเขาบอกว่าร้อน ผมจึงเอามือผมเลื่อนขึ้นไปตามแขนเขา เขาตกใจบอกว่า เฮ้ย....มันเลื่อนขึ้นมาแล้ว พอผมเอามือเลื่อนลง เขาก็บอกว่า มันลงไปแล้ว เขาทำหน้าตื่นตกใจและบอกว่ามันเป็นไปได้ยังไง เขายังบอกว่าแขนเขามีความรู้สึกเหมือนตอนเอาแขนไปอยู่ใกล้หน้าจอโทรทัศน์ ผมถามเขาว่าอาการที่ปวดเป็นยังไงบ้าง เขาบอกว่าเบาลงไปมาก ปกติเขาจะปวดที่กล้ามเนื้อบ่าซ้ายมาก รักษามานานทุกด้าน แพทย์แผนปัจจุบันก็แล้ว แผนโบราณก็แล้ว ทางไสยศาสตร์ก็แล้ว รดน้ำมนต์ก็แล้ว มันก็ไม่หายสักที ทุกวันนี้ต้องกินยาแก้ปวดอย่างแรงวันละหลายเม็ดอาการก็แค่ทุเลาเป็นวันๆ ผมเลยบอกเขาว่าวันนี้แค่ทดลองรักษา ไว้วันหลังมีเวลาแล้วผมจะรักษาให้ใหม่

แปลกไหมครับ แค่ผมใช้เวลารักษาไม่ถึงครึ่งนาทีเท่านั้นนะครับ

ผ่านไปหนึ่งเรื่อง... ยังขาดอีก 2 เรื่อง เดี๋ยวมาต่อให้ฟังครับ

 

ขออนุโมทนากับทุกท่านด้วยที่เมื่อคืนได้ไปเชื่อมระบบ และยินดีกับพี่ๆ น้องๆเราชาวยูเรอัสทุกๆท่านด้วยนะคะ

 

คิดว่าได้คำตอบมาอีก 1 คำตอบแล้วหละครับ
หลังจากที่ฝันมาตลอดว่าตัวเองไว้ผมยาว

วันก่อนโน้นตั้งใจถามระบบไป คืนวานนี้เลยฝันเฉลยเอาเองแล้วครับ

เมื่อคืนวานนี้ผมฝันว่า "ได้ตัดผมทรงใหม่" และก็ยังได้ยินคำว่า "Cut" อยู่เหมือนเดิม

คำอธิบายที่ส่งมาก็คือ..

..ผมหนะ"ผมยาว" ผมยาว ก็คือ ผมเยอะ, ผมมาก
และ "ผม" ก็คือ "ผม" หรือ "ผมเอง" หรือ "ตัวกูของกู" หนะเยอะ


"ตัดออกเสียบ้าง อาวุธที่จะใช้ตัดผมหนะก็คือกรรไกร ที่ถืออยู่ในมือเอาไว้ตลอดอยู่แล้ว
ทำไมไม่เอามาตัดผมหละ??"

เออ...ระบบนี่ก็พยายามจะสื่อสารกับเราด้วยวิธีต่างๆ เพื่อที่จะให้เราเข้าใจให้ได้นะ
สื่อมาซ้ำแล้ว ซ้ำอีก ซ้ำแล้วซ้ำอีก ไอ้คนหนาๆอย่างผมก็ไม่เข้าใจซักที
บทเรียนต่างๆ ผมสังเกตว่าระบบจัดมาให้ตลอด ในรูปแบบของสิ่งที่เกิดขึ้นรอบตัวเรานี่แหละ
ในเหตุการณ์ และในชีวิตประจำวันของเราเองนี่แหละครับ

ปล.เล่าเอาไว้ให้ "สายฝัน" ท่านอื่นๆได้เอาไปเทียบเคียงกับฝันของตัวเองหนะครับ
ให้ท่านสังเกตไว้เลย ว่า ฝันเรื่องอะไร หรือเกี่ยวกับอะไร ที่ท่านฝันซ้ำๆ ย้ำอยู่บ่อยๆ
มันคงต้องมีความหมายสำคัญที่จะเป็นประโยชน์ในทางธรรมกับท่านบางอย่างเป็นแน่แท้

แปลให้ออกนะครับ ถ้าแปลไม่ออก ก็กำหนดจิตถามไปซะเลย

 

ต่อครับ.....

เรื่องที่ 2 ที่อาจารย์สุดใจเล่า ผมจะมาเล่ารายละเอียดและเรียงลำดับใหม่ดังนี้ครับ

เรื่องซ่อนมิติ.....เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อคืนวันพุธที่ 20 นี้เองครับ ดังที่บอกนะครับว่าผมจะไม่ได้ไปร่มสวดมนต์เพราะจะต้องเดินทางไปอุตรดิตถ์ เรื่องของเรื่องก็คือผมเดินทางโดยรถยนต์ของเพื่อนไปลงที่ขนส่งพิษณุโลกเพื่อต่อรถไปอุตรดิตถ์ ขณะนั้นเวลาประมาณสองทุ่มกว่า มีรถทัวร์จอดอยู่หนึ่งคัน สายราชสีมา-เชียงใหม่ เป็นคันที่จะต้องวิ่งผ่านอุตรดิตถ์พอดี พนักงานบอกว่ารถกำลังจะออกให้ขึ้นรถไปก่อนแล้วค่อยไปซื้อตั๋วบนรถ ผมจึงรีบขึ้นรถ หลังจากนั้นไม่นานรถก็ออกจากสถานีขนส่ง ไปได้ไม่ไกลนักพนักงานบนรถก็บอกว่ารถจะจอดให้ผู้โดยสารแวะรับประทานอาหาร 20 นาที ขณะนั้นเวลาสองทุ่มครึ่งกว่าๆมีรถจอดอยู่หนึ่งคัน รถที่ผมโดยสารเป็นคันที่สอง รถมีลักษณะเหมือนกัน ผมก็เลยต้องอาศัยจำทะเบียนรถ จำได้ว่าหมายเลข 2965 แปลกไหมครับ ผมยังนึกขำในใจว่าเจอ 11 อีกแล้ว หลังจากนั้นผมก็ไปทำภารกิจส่วนตัว กลับออกมาตกใจ... รถทัวร์ที่มีลักษณะเดียวกันจอดเต็มเลย แต่หารถทะเบียน 2965 ไม่มี เดินหาอยู่หลายรอบก็ไม่เจอ ในใจยังนึกว่าตายละเราจำทะเบียนรถผิดหรือนี่แล้วเราจะขึ้นรถคันไหนละนี่ ฉุกใจคิดได้มองไปที่ผู้โดยสารอื่นๆก็ยังนั่งรับประทานอาหารอยู่ ใจชื้นขึ้นมาอีกนิด รอดูแล้วกันว่าเขาจะขึ้นคันไหน แต่แปลกใจอีกครั้งก็ตรงจำนวนผู้โดยสารที่มากับรถคันอื่นเขาไปไหนหมด เห็นมีแต่ผู้โดยสารที่มากับรถคันเดียวกับผม ทันใดนั้นพลันสายตาก็เหลือบไปเห็นรถทะเบียน 2965 จอดอยู่ แล้วก็จอดอยู่ที่เดิมที่จอดครั้งแรก ผู้โดยสารเริ่มขึ้นรถ ผมจึงรีบขึ้นรถตามอย่างงงๆอ้าว....นี่มันอะไรกันนี่ นึกถึงคำพูดของอาจารย์สุดใจที่ว่า บางครั้งระบบก็เล่นซ่อนมิติกับเรา ใจก็ถึงบางอ้อ........รถทัวร์ทั้งคัน.........โดนซะแล้วเรา

 

มีเรื่องแปลก เมื่อวานที่ทำงานมีการอบรมเรื่อง "การทำงานเป็นทีม" แต่โดยปกติจินตวดีเป็นคนไม่ชอบที่ที่คนเยอะ ๆ เช่น การอบรม สัมนา ชุมนุม หรือ สังสรรค์ ดังนั้นพอเห็นกำหนดการจึงตั้งใจจะลาพักร้อน แต่เผอิญว่า ตามองไปที่ตารางการทำงานปรากฏว่า เห็นตัวเองมีตารางที่จะต้องทำทัวร์ช่วงบ่าย จึงตัดสินใจไม่ลาพักร้อน มาทำงานตามปกติ เพราะคนที่ทำทัวร์ช่วงบ่ายทั้งหมด ไม่จำเป็นต้องเข้าอบรม พอมาทำงานเช้าเมื่อวานกลายเป็นว่า พอมาดูตารางอีกครั้งปรากฏว่าตัวเราไม่มีงานช่วงบ่ายเลย ซึ่งขัดกับที่เราเห็นเมื่อวาน สรุปว่าเราก็เลยต้องไปเข้ารับการอบรม ใจคิดว่า "ระบบให้มารับการอบรมแน่ๆ เพราะถ้าไม่ชอบอะไรจะโดนทุกครั้งไป" แต่ที่มาตอกย้ำก็คือ พอเข้ารับการอบรม จินตวดีอยู่กลุ่มที่ 7 พอดี

 

ต่อเรื่องที่ 3 ที่อาจารน์สุดใจเล่าให้ฟังครับ

หลังจากผ่านเรื่องซ่อนมิติรถทัวร์หายไปหมาดๆ ขณะอยู่บนรถทัวร์ภรรยาโทรถามว่าจะกลับถึงบ้านกี่ทุ่ม จะได้ปิดประตูรั้วก่อนเนื่องจากฝนตกหนักและกลัวคนไม่หวังดี ก็เลยตอบไปว่า สี่ทุ่ม รถทัวร์ถึงสถานีขนส่งอุตรดิตถ์อย่างปลอดภัยและเดินทางต่อไปยังจุดหมายปลายทาง ผมจึงอาศัยรถยนต์รับจ้างกลับบ้านพัก เชื่อไหมครับถึงบ้านสี่ทุ่มตรงพอดี ไม่ขาดไม่เกิน ความจริงยังมีเรื่องเวลาและตัวเลขที่จะเล่าให้ฟังอีกแยอะ ไม่ว่าจะเป็นเวลาตื่นนอน หรือเวลาหลังทำสมาธิ ตลอดจนหมายเลขทะเบียนรถ หรือหมายเลขที่อยู่รอบๆตัวเรา จะเป็นหมายเลข 11 หรือไม่ก็รวมกันได้ 11 เสมอ

มาต่อเข้าเรื่องกันดีกว่า...คืนนี้ผมมานอนที่บ้านอุตรดิตถ์แล้ว และยังคงตื่นขึ้นมากลางดึกเหมือนเช่นเคย ต่างกันตรงที่ว่าผมไม่ได้นั่งทำสมาธิ แต่ผมวันนี้ผมใช้วิธีนอนทำสมาธิ เพราะเกรงว่าภรรยาจะสงสัยในพฤติกรรมดังเช่นทุกครั้งที่เคยปฎิบัติมา (อย่าเข้าใจผิดนะ) สาเหตุเพราะยังไม่ได้เล่าในเรื่องของการเชื่อมระบบให้ฟัง
ตอนเช้าของวันพฤหัสฯที่ 21 ได้ขับรถไปส่งภรรยาที่ทำงานและไม่ลืมที่จะไปร้านถ่ายรูปเพื่ออัดขยายภาพพระไภษัชชฯมาตั้งไว้บูชาที่บ้านอุตรดิตถ์ดังที่ตั้งใจไว้ เมื่อมาถึงร้านก็นำไฟล์ภาพให้ ตั้งใจว่าจะอัดขยาย 1 ภาพ แต่ระบบแจ้งว่าให้อัดขยาย 2 ภาพ ในใจยังคิดงงๆว่าจะอัดขยาย 2 ภาพไปทำไม หรือว่าจะให้เราไปเปลี่ยนภาพที่ตั้งบูชาที่บ้านกรุงเทพฯ หลังจากนั้นก็ขับรถกลับบ้านเข้า WEB ตั้งใจว่าจะร่วมอนุโมทนากับเพื่อนๆที่ไปเชื่อมระบบและเล่าเรื่องรถทัวร์หายให้ฟัง แล้วก็เกิดเหตุการณ์ไมสามารถโพสในกระทู้นี้ได้ดังที่เล่าให้ฟังก่อนหน้านี้แล้ว เลยขับรถกลับไปร้านถ่ายรูปอีกครั้งเพื่อรับภาพไปใส่กรอบ ขณะรับภาพที่สั่งอัดขยาย ระบบแจ้งมาอีกครั้งให้นำไปใส่กรอบแล้วให้ไปให้พี่สาวของภรรยาที่ป่วยเป็นโรคไตบูชา อาการจะได้ทุเลา แปลกนะครับผมไม่เคยคิดเรื่องนี้มาก่อนเลย อีกใจก็คิดว่าก็ดีเหมือนกันนะเขาจะได้รับอานิสงค์ผลบุญจากพระไภษัชชฯทำให้อาการป่วยของเขาดีขึ้น รับภาพนำไปใส่กรอบเรียบร้อยก็ไปที่ทำงานของภรรยาเพื่อรอเวลาจะได้รับกลับบ้านด้วยกัน ระหว่างนั่งรอ ระบบก็แจ้งเข้ามาอีกว่าให้โทรศัพท์หาอาจารย์สุดใจแล้วให้เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ฟัง คุยเพลินไปหน่อยใช้เวลาไปกว่า 30 นาที ระหว่างโทรอาจารย์ฯแจ้งว่าได้รับแจ้งจากระบบให้อาจารย์ฯโพสเรื่องนี้ในกระทู้ก่อน แล้วให้ผมโพสตาม.....ถึงบางอ้ออีกครั้ง...ว่าทำไมเราถึงโพสไม่ได้ในตอนเช้า กลับเข้าบ้านเกือบสองทุ่ม ไม่ลืมที่จะนำภาพพระไภษัชชฯไปให้เขาตามที่ระบบแจ้ง ยังบอกเขาด้วยว่าให้นำไปบูชานะ อาการป่วยจะได้ทุเลา เพราะเป็นภาพของพระพุทธเจ้าอีกปางหนึ่งของธิเบต ที่มีพลังในการรักษาโดยตรง ดูเขาศรัทธานะ แล้วเขาก็ย้อนถามผมว่า.........ขอหวยได้ป่าว

เอ้อ.....มนุษย์หนอมนุษย์.....มันน่ารักษาให้ไหมเนี่ย......
ดีนะเป็นพี่สาวของภรรยา ไม่งั้น ฮึ่ม......

 

การปรากฏของจานบินและมนุษย์ต่างดาว เป็นปรากฏการณ์ที่นักวิทยาศาสตร์อธิบายไม่ได้ นอกเสียจากว่าพวกเขาจะเข้าใจในธรรมชาติของภพภูมิและศาสตร์แห่งจิตวิญญาณ เมื่อมนุษย์โลกมองเห็นจานบินที่พวกเธอเข้าใจว่าเป็นยานพาหนะของมนุษย์ต่างดาวนั้น มันไม่ได้เดินทางจากดาวนพเคราะห์ดวงอื่นมาปรากฏให้เธอเห็นในโลกมนุษย์ พวกเขาอยู่ในภพภูมิที่มีวิทยาการล้ำหน้ากว่าวิทยาการบนโลกมนุษย์ของเธอมาก พวกเขาไม่ใช่มนุษย์ต่างดาว แต่เป็นสิ่งมีชีวิตต่างภพภูมิ การปรากฏของพวกเขาเคยเกิดจากความบังเอิญ แต่เมื่อวิทยาการของเขาล้ำหน้าไปการปรากฏเหล่านั้นก็เป็นไปได้ด้วยการวางแผนและความตั้งใจ แต่ถึงกระนั้นการปรากฏของจานบินและสิ่งมีชีวิตต่างภพภูมิก็เป็นไปอย่างไม่ชัดเจนหรือไม่สมบูรณ์ เพราะในแต่ละภพภูมินั้นจะมีเครื่องพรางที่แตกต่างกันไป ภพภูมิแห่งโลกมนุษย์ของเธอมีช่องว่าง ระยะทางแลกาลเวลา เป็นเครื่องพรางสภาวะที่แท้จริงของจิตวิญญาณ ทำให้ชีวิตทางกายภาพดำเนินไปได้ภายใต้กฏเกณฑ์จำกัดเพื่อพัฒนาการจำเพาะ

 

เพิ่งซื้อบ้านใหม่ ย้ายเข้าได้เดือนเดียว บ้านเลขที่ 29/65 เหมือนกันค่ะ

(บังเอิญรึเปล่าเนี่ย)

55555

เมื่อคืนคุยโทรศัพท์ กับเพื่อนผู้แนะนำทางธรรม คุยเป็นชั่วโมง
แล้วก่อนวาง คุยเรื่อง อยากไปร้านกาแฟ ที่งามวงวาน
อยากเจอกลุ่มเขากะลา
พอจะวางเค้าถามว่า กี่โมงแล้ว ปรากฎ 11.11 pm.

55555

 

พี่สุดใจ ยินดีด้วยกับคำตอบที่ได้รับพร้อมคำอธิบายพร้อมสรรพ .... นั่นคือ.. ทฤษฎี

ต่อจากนี้ก็คือขั้นตอน .... การปฏิบัติ เพื่อที่จะตัดตัวอวิชชา ที่อุปปาทานว่ามีตัวเรา ของเรา เสียที

ขอให้ย้อนกลับไปคิดถึง ข้อมูลของระบบ ซึ่งเป็นขั้นตอนการปฏิบัติเพื่อออกจากอุปปาทานขันธ์ห้า ที่ระบบได้เคยแจ้งให้ทราบแล้วเมื่อครั้งที่พบกันครั้งแรกที่ป่าละอู

วิธีการปฏิบัติ กุศโลบายหลายอย่างที่ได้บอกไปแล้วนั้น เป็นแนวทางที่จะทำให้เข้าใจความเป็นเช่นนั้นเองของธรรมชาติ จะทำให้เข้าถึงสภาวะธรรมที่เป็นธรรมชาติ ทำให้ปล่อยวาง จนเห็นความว่างจากความเป็นตัวตน ของตน ได้โดยรวดเร็ว

ระบบได้บอกขั้นตอนการปฏิบัติไว้ค่อนข้างละเอียดแล้วในตอนนั้น

เพียงแต่ .... พร้อมหรือยัง ที่จะนำมาพิจารณาอย่างจริงจัง และลงมือปฏิบัติเสียที

ตัดจริง ๆ เสียทีเถอะ....ผมที่ยาว(ตัวผมที่เยอะ) น่ะ

จะได้โปร่งโล่ง เบาสบายเสียที

พี่สุดใจขออนุโมทนา.... กับปัญญาทางธรรมที่เกิดขึ้นกับคุณ ชยุตในครั้งนี้ค่ะ

 

เมื่อคืนฝันไป 2 ตอน เกี่ยวพันกับจานบิน พี่สุดใจ และคุณนีโม่ เลยต้องนำมาเล่าครับ

1.มีจานบิน บินวนลงมาที่ปล่องสีขาวๆ เหมือนห้องแล๊ปขนาดใหญ่ มีมนุษย์ต่างดาวรูปร่างสีขาวตาโตๆนั่งอยู่ในจานบิน 1 คน อีก 1 คนลงมาข้างล่าง มนุษย์ต่างดาวที่ลงมาข้างล่าง (ในฝันเทียบเคียงสัญลักษณ์ให้เป็นคุณ mead เพื่อให้ง่ายต่อการเชื่อมโยงทำความเข้าใจ)
และถือเอาวัตถุสีขาวลงมา 1 ก้อน จากนั้นก็ได้ระเบิดวัตถุนี้ออกมาเป็น 7 ชิ้นเท่าๆกัน และนำไปมอบให้คน 7 คนเก็บรักษาไว้
เมื่อใดที่ต้องนำมาใช้ จะต้องนำทั้ง 7 ชิ้นนี้มารวมกันเป็นหนึ่งเดียว ถึงจะใช้ได้

อีกเรื่องนึง

ฝันว่าพี่สุดใจ คุณนีโม่ และผู้ชายผิวดำแดงอีกคนมาที่บ้าน ในฝันไม่ได้คุยอะไรกัน นั่งไปซักพักผู้ชายผิวดำแดงก็วิ่งไปที่หน้าต่าง และบอกว่า โรงงานเค้าอยู่ตรงรามคำแหง 36 ให้มาดูกัน พี่สุดใจ และคุณนีโม่ ก็ได้เดินไปดู และก็เห็นโรงงานที่ซอยรามคำแหง 36 จริงๆ
(อีกความคิดที่แทรกขึ้นมาในฝัน คิดว่าจะเป็นไปได้ยังไง ในเมื่อบ้านที่อยู่ อยู่กันคนละที่กับย่านรามคำแหงเลย ไม่น่าจะมองเห็นจากที่นี่)
ซักพักหันกลับมา พี่สุดใจ และคุณนีโม่หายไปแล้ว เลยอยู่ต้อนรับผู้ชายผิวดำแดงซักพักนึง และเค้าก็ขอลากลับ

 

พบเรื่องซ่อนของ ตั้งแต่ยังไม่ได้ไปอาคารฝักข้าวโพด

วันอังคารที่19 มาทำงานที่ธรรมศาสตร์ จะพิมพ์ข้อมูลจากสมุดบันทึกลงคอมพิวเตอร์ืเพื่อส่งออกทางเน็ต สมุดปกแข็งเล่มเท่าฝ่ามืิอ ค้นจากกระเป๋าถือหาเท่าไหร่ก็ไม่พบ เลยนึกว่าลืมไว้บ้าน เนื่องจากได้เอาเบอร์ทางไกลของสามีออกมาดูเมื่อวันจันทร์เพื่อโทรหา
พอกลับถึงบ้านก็ควานหาสมุดบนโต๊ะที่วางโทรศัพท์ หาเท่าไหร่ก็ไม่พบ เริ่มเกิดอาการลนลาน เพราะไม่ได้เก็บเบอร์โทรศัพท์สามีไว้ที่อื่นอีก และมีข้อมูลมากมายในสมุดดังกล่าว

ขณะกำลังเสียขวัญนั้นก็มีอะไรมาทำให้ไปค้นดูในกระเป๋าถืออีกครั้ง (ดูที่ธรรมศาสตร์หลายรอบแล้วเมื่อตอนเช้า) นั่นไงสมุดบันทึกยิ้มเผล่อยู่ปากกระเป๋าเลย...

 

ขอบคุณค่ะ ...คุณ juksawat ที่กรุณามาอธิบาย ขยายความเพิ่มเติม ทำให้ได้รับทราบรายละเอียดเพิ่มขึ้น

อย่างเช่นข้อความ ที่พี่สุดใจทำเป็นตัวสีแดงไว้นั้น ถือว่าเป็นอีกข้อความหนึ่งที่พี่สุดใจยังไม่ทราบ

ทราบแต่ว่ารถทัวร์หายไปทั้งคัน อันนี้ก็คือรถทัวร์คันนั้น ยังอยู่ตรงจุดเดิมนั่นแหละ แต่ถูกซ่อนไว้ในอีกมิติหนึ่ง ด้วยการนำรถทัวร์คันอื่นมาซ้อนทับมิติตรงจุดนั้นแทน

แต่แปลกใจอีกครั้งก็ตรงจำนวนผู้โดยสารที่มากับรถคันอื่นเขาไปไหนหมด เห็นมีแต่ผู้โดยสารที่มากับรถคันเดียวกับผม

กรณีนี้ก็เพิ่งคุยให้คุณไอย คุณทานะบารมี และสมาชิกอีกท่านหนึ่งฟังเมื่อคืนนี้เอง ที่ฝักข้าวโพด ว่าแม้แต่นั่งอยู่ข้างกันอย่างนี้ 3 คน ก็อาจจะเห็นแค่ 2 คน อีก 1 คน มองไม่เห็นก็ได้ นั่นเพราะเขาเอาอีก 1 คน ไปซ่อนไว้อีกมิติหนึ่ง ไม่ว่านั่งอยู่ติดกัน หรือเดินผ่านไปผ่านมาก็จะไม่เห็น จนคนที่อยู่ในอีกมิติหนึ่งพูดออกมา จึงจะมองเห็นได้

ระบบทำตัวอย่างนี้ไว้ให้เห็นนานแล้ว

ดังนั้น ที่คุณ juksawat ไม่เห็นคนอื่น ๆ เห็นแต่ผู้โดยสารที่มากับรถคันเดียวกับคุณ ผู้โดยสารอื่น ๆ ก็คงถูกบังอยู่ในอีกมิติหนึ่งนั่นเอง

และคงคล้ายกับกรณีของคุณ Falkman ที่คุณพ่อและน้อง ขับรถไปบนถนนทางด่วน แล้วไม่มีรถวิ่งสักคันเดียว หรือรถที่สวนมาก็ไม่มี มีรถอยู่คันเดียวบนถนน และวิ่งไปในระยะทางที่ไกลมาก อยากกลับรถ เพื่อย้อนกลับทางเดิมแต่ก็ไม่มีที่กลับรถ จนไปถึงด่านเก็บเงิน ก็ใจชื้นที่เห็นด่าน เห็นคน แต่ก็ยังไม่มีรถคันอื่น ๆ อยู่ดี พอจ่ายเงินแล้วถามว่า

วันนี้ไม่เห็นมีรถเลย ไปไหนหมด

คนเก็บเงินก็มองหน้าอย่างงง.... ก็มีรถมีเยอะแยะ..

จึงหันไปมองด้านข้างรถ ปรากฏว่ามีรถวิ่งอยู่บนถนนเต็มไปหมดทั้ง 2 ถนน รวมทั้งที่ด่านจ่ายเงินก็มีรถจำนวนมากด้วย

คุณพ่อ และน้อง คุณ Falkman ก็งง เอะแล้วทำไมไม่เห็นรถคันใดเลย ตอนนั้นรถหายไปไหนหมด

ก็คงเป็นกรณีเดียวกับคุณ juksawat น่ะแหละค่ะ

เพียงแต่ ตอนนั้น มีผู้ร่วมเหตุการณ์ถึง 2 ท่าน

ส่วนคุณ juksawat ก็เป็น ONE MAN SHOW แล้วกันนะคะ

 

วันพุธ 20 สิงหาคม ไปธุระกับแม่ โดยขับรถตัวเองไปบ้านแม่ แล้วนั่งรถแม่ไปธุระ รถตัวเองเก่าแล้ว เซ็นทรัลล็อคไม่ทำงาน พักหลังจึงไม่ล็อครถถ้าไม่มีของมีค่าอยู่ภายใน วันนั้นก็เช่นกัน

ไปถึงสาธรลงมาทำธุระ เกิดนึกอยากหากุญแจรถ ควานกระเป๋ากางเกงและกระเป๋าถือ หาทุกซอกทุกมุมไม่พบกุญแจ
เริ่มกลัวแล้วเพราะไม่มีกุญแจสำรอง อดใจไว้ไม่โทรไปหาคนงานบ้านแม่ให้ดูให้ที่ตำแหน่งสตาร์ทรถเพราะกลัวถูกแม่ว่า

กลับมาบ้านแม่แวะเอาของในรถ เช็คกุญแจแล้วไม่พบ ยิ่งใจเสียอีก เพราะไม่มีกุญแจสำรอง
ไปกับคนขับรถแม่ เอาพระอุปคุตไปปิดทอง
เทกระเป๋าออกมาหากุญแจอีกที .. เพราะหมดหนทางแล้ว คิดว่าคงไม่พบ (ก็ดูหลายรอบแล้ว) แต่ดีกว่าอยู่เปล่าๆ

ฮั่นแน่ นอนแอ้งแม้งอยู่ช่องซิบตรงกลาง (ดูสามรอบแรกไม่เห็น)

พอหมดท่าก็ส่งกลับมาให้ทุกทีเลยค่ะ

 

ระบบจัดให้ไปร่วมการเชื่อมระบบที่อาคารฝักข้าวโพดเมื่อคืนวันพฤหัสที่ผ่านมา
อยากจะกล่าวคำขอบคุณ คุณ Astro Neemo พีสุดใจ คุณ Ukrin และชาวเขากะลาท่านอื่นๆ ที่ให้การต้อนรับอย่างอบอุ่น แถมเลี้ยงน้ำเลี้ยงขนมอีก

ขากลับไปส่งสมาชิกอีกสามท่าน ไปถึงบ้านคุณ ณ. เวลาตีสอง
หมดแรง เลยขอยึดแคร่บ้านคุณ ณ. งีบจนถึงรุ่งเช้า
กำลังฝันอะไรบางอย่างอย่างชัดเจนและมีสีสัน คิดว่ามีพี่สุดใจคอยอธิบายหลักการทำงานของเรื่องดังกล่าวอยู่ด้วย
ก็ถูกปลุกด้วยเสียงใสๆ ของคุณ ณ. "อาจารย์ขา ตื่นได้แล้วค่ะ ตีห้าแล้วค่ะ"

เลยต้อง pause ฝันดังกล่าวไว้ก่อน
ถ้าคืนนี้ฝันต่อจะมาเล่าเรื่องราวนะคะ

จำนวนคนที่มาคืนวาน = 29
2+9 = 11
คุณชานนจึงไม่ได้มา เพราะจะกลายเป็น 30
3+0 ไม่เท่ากับ 11 มังคะ
คราวหน้านะคะ

 

อาจารย์ไก่คะ

ระบบเล่นซ่อนหาอย่างนี้เสมอแหละค่ะ

ผู้ฝึกแทบทุกคนเจอมาแล้วทั้งนั้น หาแล้วหาอีก ค้น รื้อ หรือแทบจะแยกชิ้นส่วนกระเป๋าออกจากกันเลยทีเดียว ก็ยังไม่เจอของที่หายอยู่ดี

ในครั้งแรก ๆ ย่อมจะวิตกกังวล ย่อมจะทุกข์ไปบ้าง

แต่พอเจอของอยู่ที่เดิม .... เปิดแล้วเจอเลยอยู่กลางกระเป๋า....เหมือนประชดยังไงไม่รู้ ทั้ง ๆ ที่หาแล้วหาอีกก่อนหน้านี้ยังไม่เจอ

ขั้นตอนนี้ ก็จะเริ่ม งง ๆ เอ๊ะ...เป็นไปได้ยังไง

แต่ถ้าเจอบ่อย ๆ เจอซ้ำ ๆ ก็จะเริ่มปล่อยวางได้เอง เออ ... ไม่เจอก็ไม่เจอ ระบบเอาไปซ่อนหรือเปล่า หรือว่าเดี๋ยวก็คงกลับมาเอง

อย่างน้อย ... ในตอนนั้น แทนที่จะทุกข์เลยกับของหาย วิตกกังวลเลยกับของหาย

ก็กลับมีก๊อก 2 คือยังไม่ทุกข์ เพราะระบบแกล้งซ่อนหรือเปล่า หรือเดี๋ยวก็คงเอามาคืนเองแหละ ก็จะมีการคิดแบบไม่ยึดมั่น ไม่จริงจัง เป็นการจับแบบเบา ๆ อย่างน้อย ก็ยังไม่ทุกข์ในตอนนั้น หรืออาจไม่ทุกข์อีกเลยหลังจากนั้นก็ได้

ค่ะ... ก็เป็นสไตล์การสอนให้ปล่อยวางอีกวิธีหนึ่ง ซึ่งไร้รูปแบบนั่นเอง

ยังดีนะคะอาจารย์ไก่ ที่ระบบยังเอามาคืนให้ในวันเดียวกัน

ของพี่สุดใจเงิน 2,000 บาทในกระเป๋า หาตั้งหลายวันไม่เจอ กว่าจะเอากลับมาคืนที่เดิมก็หลายวันเอาการ

สงสัยระบบจะยืมไปใช้ก่อนหรือเปล่าก็ไม่รู้?

 

เมื่อเช้านี้ ค่ะ หยิบสติกเกอร์สีน้ำเงิน NAVY ที่ซื้อมาวันก่อน กำลังคิดว่าจะติดที่รถ แต่นึกอีกทีไว้เอารถไปล้างก่อนดีกว่าแล้วค่อยติด และกำลังจะขับรถออกไปทำงานระบบแจ้งว่า 9:11 แต่พอสตาร์ทรถเห็นที่หน้าปัดบอกเวลา 9:24 ยังนึกในใจเลยว่า 9:24 = 96 มนุษย์ต่างดาวนี่นา นึกได้ว่าลืมของบนโต๊ะและเข้ามาคุยกับคุณแม่เรื่องต้นไม้ที่ปลูกหน้าบ้าน พอขึ้นรถอีกครั้งเวลาที่หน้าปัด 9:29 ระบบแจ้งว่า 9:11 นี่เอง.. พอหลังจากนั้น ขับรถมาทำงานเจอรถมอเตอร์ไซด์รับจ้างบีบแตร อยู่ด้านข้างรถกำลังแซง หันไปดูคนขับใส่เสื้อวินสีน้ำเงิน หมายเลข 17 ตอนนั้น เลยนึกในใจว่าจะเห็นสีแดงรึเปล่านะ จะได้ครบสีของระบบ พอเลี้ยวซ้ายข้ามถนนมาอีกฝั่ง เพื่อจะเข้าซอยมาที่ทำงาน เจอผู้ชายคนหนึ่งกำลังเดินสวนขึ้นมา จึงมองเห็นชัดเลยคะว่าผู้ชายคนนั้นใส่เสื้อนักกีฬาสีแดงสด กางเกงนักกีฬาขาสั้นสีน้ำเงินสด หมายเลข 17 ระบบจัดให้จริงๆ ค่ะ ครบทั้งสีน้ำเงินและสีแดง.. ทะเบียนรถของ Little Duck กพ1367 = 17 ค่ะ

17 หมายถึงงานที่รับมอบหมายจากระบบ ค่ะ ..


แจ้งมาเพื่อทราบ

Little Duck ..

 

ภาพแห่งความประทับใจ

เมื่อคืนวันที่ 21 สิงหาคม 2551 ที่ผ่านมา ณ อาคารฝักข้าวโพด

ได้มีโอกาสต้อนรับสมาชิกพลังจิต ที่แวะมาเยื่ยมเยียน เขากะลา 2 แห่งนี้

ด้วยความยินดียิ่งค่ะ

 

เมื่อคืนออกเดินทางไปยังเขากะลา 2 ตั้งแต่ 18.15 น.
กว่าจะไปถึงก็เกือบ 20.00 น.แล้ว ไม่ได้ไปแถวนั้นสิบกว่าปี
ถนนหนทางเปลี่ยนแปลงไปมาก จำแทบไม่ได้

ขึ้นไปชั้น 11 อาคารฝักข้าวโพด เคาะประตู ห้อง 153
มีเสียงตอบมาว่า เชิญครับ
จึงหมุนลูกบิดประตูเปิดเข้าไปในห้อง
ตกใจอย่างแรง คุ้นหน้าคุ้นตากันทั้งนั้น ยกมือไหว้ทักทายกันแทบไม่ทัน ตอนนั้นสิบกว่าคนแล้วมั๊งครับ

ได้รู้จักกันครั้งแรก ก็คือ อาจารย์นีโน่..เอ๊ย..นีโม่
อาจารย์ปู่(จำลองแบบพ่อปู่ชีวกโกมารภัทร์ มาได้ไม่ผิดเพี้ยน)
นอกนั้นที่เหลือคือชาวยูเรอัส ทั้งนั้น

สักพักพี่สุดใจ ได้เดินเข้ามาในห้องและต้อนรับทักทาย
ทุกคนอย่างเป็นกันเอง
อาจารย์นีโม่ ก็ต้อนรับขับสู้เป็นกันเองอย่างยิ่งเช่นกัน

หลังจากสนทนาพาทีกันอย่างสนุกสนาน
ชาวยูเรอัส ก็ทยอยกันมาสมทบอีก นับรวมแล้วได้ 14 คน
นับจำนวนรวมแล้ว ได้ 29 คน

ประมาณ 20.20 น. อ.นีโม ก็เริ่มให้พวกเราสวดมนต์ทำวัตรเย็น
มีอาจารย์ปู่ สวดนำ

เสร็จจากสวดมนต์ทำวัตรเย็นแล้ว เป็นพิธีสวดขอขมากรรม
แบบจีนมหายาน ต่อหน้าแท่นบูชาพระและมีผู้ทรงคุณธรรม
เป็นสักขีพยาน... โดยไม่ต้องสะเดาะเคราะห์..
กรรมของใคร คนนั้นต้องขอขมาอโหสิกรรมกันเอง

จากนั้นก็ทยอยเข้าที่นั่งทีละคน เพื่อเชื่อมระบบ โดย อ.นีโม่

ในเวลา 4 ทุ่มเศษ ได้รับแจ้งว่า รายการ บางอ้อ จะมาถ่ายทำรายการ
สอบถามความคิดเห็นเรื่องพายุ น้ำท่วม ที่ก่อให้เกิดภัยพิบัติ
พวกเราหลายคนได้เข้ากล้องกัน บางคนบอกไม่รู้จะพูดอะไร พอเข้ากล้องแล้ว พูดได้ยาวมาก แทบไม่หยุดหายใจ

ติดตามชมรายการ บางอ้อ ได้ ในวันอังคารที่ 2 ก.ย. 2551 ช่อง 9 เวลา 23.00น.ครับ

 

มีการทำวัตร-สวดมนต์เย็นร่วมกัน และวันนี้มีการสวดขอขมากรรมเป็นภาษาจีนด้วย