ข้อความจาก กลุ่มประสานงานเพื่อการเตือนภัย(เขากะลา)(ปิดกระทู้)

ลงรูปเขาพนมฉัตรที่มีแสงพุ่งขึ้นฟ้า เพิ่มเติมที่ ข้อความ 3025 เรียบร้อยแล้วค่ะ

 

ลำแสงใหญ่และชัดกว่าที่คิดมากทีเดียวครับ

คุณสมจิตรบอกว่าเป็นภาพแสกน ไม่ทราบว่ามีภาพจากไฟล์จริงโพสให้ดูไหมครับ

 

คุณวิเชียร และคุณชนกนันท์ เป็นคนถ่ายภาพค่ะ พี่มีแต่ภาพที่อัดมาแล้วนำมาให้ดูค่ะ

 

ยินดีต้อนรับคุณ Mckaforce ค่ะ hello11 กรุณากด;enterด้วยค่ะ

ฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับ
เห็นเนื้อเห็นตัวแล้ว แต่ยังไม่เห็นใจค่ะ กลับไปเอาใจมาด้วย แล้วกด ;enterใหม่อีกครั้งค่ะ

ความจริงไม่รู้จักคุณMckaforce หรอกนะคะ แต่อยากเข้ามาทักทาย

 

เขาพนมฉัตรแห่งนี้ เป็นสถานที่ตั้งกองบัญชาการมนุษย์ต่างดาวที่ทับซ้อนมิติของโลกมนุษย์อยู่

เมื่อวันที่ 5 กันยายน 2541 ได้มีการเปิดมิติให้เห็นกองบัญชาการมนุษย์ต่างดาวเป็นครั้งแรก

และวันที่ 3 พฤศจิกายน 2541 มีการเปิดมิติให้เห็นกองบัญชาการมนุษย์ต่างดาวอีกครั้ง ซึ่งในครั้งนี้ มิสเตอร์จอห์น ฮอร์เน็ต วิศวกรชาวอังกฤษ ที่เดินทางขึ้นไปบนเขากะลาพร้อมกับบุคคลอื่น ๆ จำนวนมาก ได้เห็นการเปิดมิติในครั้งนี้ จึงรีบบันทึกภาพด้วยกล้องวีดีโอไว้ และขณะกำลังบันทึกภาพอยู่นั้น ภาพกองบัญชาการมนุษย์ต่างดาวก็ค่อย ๆ เลือนหายไป (ดังภาพแรก)

และก็ปรากฏว่า มีครอบครัวคุณชนกนันท์ ที่อยู่ท่าตะโก ซึ่งมองเห็นภูเขาลูกเดียวกันนี้ด้วย ก็สามารถถ่ายภาพลำแสงที่พุ่งขึ้นมาจากเขาลูกเดียวกันนี้อย่างชัดเจน

และก็เป็นภูเขาลูกเดียวกันกับที่อาจารย์บูรพา ผดุงไทย (อาจารย์แอ๊ด) ได้พาคณะฯ จำนวนมาก มานั่งสมาธิสื่อสารกับจักรวาลบนยอดเขานี้ เมื่อกลางปี 2542 และปรากฏว่ามีลำแสงพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าด้วย

มีการเขียนเรื่องราวของเขาพนมฉัตรนี้ ลงในหนังสือ ประตูมิติ ของอาจารย์บูรพา ผดุงไทย และได้เคยนำมาลงแล้วในกระทู้แห่งนี้ในช่วงแรก ๆ

 

ก็อย่างที่เห็นครับ ข้อความนี้เป็นข้อความที่สอง นับจากข้อความเมื่อกลางวัน
ทั้งที่สมัครสมาชิกมาแล้วร่วมสองปีกว่า
สนใจในหลาย ๆ ทฤษฎีครับ

แม่ผมเมื่อก่อนอยู่ท่าตะโก
เคยเล่าให้ฟังว่าตอนเป็นเด็ก (ราวสิบขวบ) จะนั่งรถเข้าเมือง
ต้องออกเดินจากหมู่บ้านเล็ก ๆ ละแวกนั้นมาขึ้นรถที่วิ่งผ่านถนนหลัก
เป็นระยะทางหลายกิโลอยู่ จึงต้องออกจากบ้านตั้งแต่ตีสามตีสี่
จุดที่ขึ้นรถเรียกว่าหัวถนน
แม่ผมเดินมากับตา จนเกือบใกล้จุดรอรถ อยู่ดี ๆ ก็มีวัตถุเป็นแสงขาวนวลลอยข้ามหัวไป
จากที่แม่เล่าให้ฟังเมื่อเป็นสิบปีมาแล้ว แม่เล่าให้ฟังว่า
มันมีขนาดใหญ่ประมาณห้อง 1 ห้อง (ใหญ่กว่าพวกรถยนต์)
แต่แม่ผมบอกว่าวัตถุนี้ลอยช้า ๆ แสงจ้าพอสมควร แต่แสงไม่ได้สว่างเหมือนหลอดไฟ
คือหลอดไฟแสงก็จะสว่างไปทั่วประมาณนั้นอ่ะครับ
วัตถุนั้นลอยข้ามหัวไปแม่เล่าว่าไม่น่าจะสูงจากพื้นเกินสิบเมตร
ลอยช้า ๆ ไม่มีเสียง พอห่างจากจุดที่แม่ยืนกับตาผมไปไม่เท่าไหร่ ก็หายไป
แม่ก็ถามตาว่าสิ่งที่เห็นคืออะไร ตาผมก็ยิ้ม ๆ ไม่ได้ตอบอะไร แล้วเดินไปจุดรอรถ
ถึงตอนนี้ตาผมก็เสียมาได้สิบกว่าปีแล้วครับ
นี่คืออีกสาเหตุนึงที่ตัดสินใจโพสท์ข้อความในกระทู้นี้
ไม่คิดว่ายังมีคนอีกมากมายที่เจออะไรแปลก ๆ แบบนี้ ^^

 

ผมก็เคยเห็นจานบินแถวๆสนามหลวงครับ
ยานรูปกลมๆสีดํา
ฝรั่งถ่ายภาพมุงดูเต็มไปหมด บอกAmazing thailand

 

ผมเองไม่เคยเห็นกับตาตัวเองครับ
หรืออาจจะเคยแต่ไม่คิดว่าใช่ ???
แต่เท่าที่ดู ๆ มาส่วนมากจะเจออยู่บนฟ้าไกล
แต่จากคำบอกเล่าของแม่ซึ่งตอนนั้นอยู่ดี ๆ เค้าก็เล่าให้ฟัง
เค้าบอกว่าวัตถุดังกล่าวลอยข้ามเหนือหัวสูงจากพื้นไปไม่เท่าไหร่
และมีขนาดใหญ่พอสมควร แต่กลับไม่มีเสียง
ผมเองก็ไม่เคยเจอครับ ได้แต่รับรู้จากการอ่าน การศึกษา และจากคำบอกเล่าเท่านั้นเอง

 

ผมงงตรงกด ENTER อ่ะครับ กรุณาชี้แจงทีครับ งงจริง ๆ
^^

 

วันนี้พอจะมีเวลาแล้วจะเข้ามาอ่านต่อและอนุโมทนากับทุกๆท่านด้วยในกระทู้ ดันเกิดมีปฏิกิริยาเจ็บจี๊ดๆตรงหน้าอกด้านซ้าย สักพักก็ย้ายไปขวา มันเกิดขึ้น ตั้งอยู่พักนึง แล้วก็ด้บไปค่ะ
และวันนี้ก็รู้สึกดีใจมากๆค่ะที่มีโอกาสได้พูดคุยสนทนาและฟังธรรมะจากท่านอาจารย์น้าสุดใจ
ดิฉันรอจังหวะนี้มาก็นานพอสมควรเพราะติดคำว่าไม่่ค่อยกล้าอยู่นานเลย คำถามมันก็ติดอยู่ในใจอย่างเดียว และวันนี้คิดว่าทางระบบได้จัดสรรแล้วให้ผู้รู้น้อยอย่างดิฉันได้มีโอกาสได้ เข้าใจในตัวตนมากขึ้นค่ะจากการที่ได้สดับรับฟังจากท่านอาจารย์น้าสุดใจนี่ แหละค่ะ ตอนแรกก็ประหม่านิดค่ะแต่น้าสุดใจท่านใจดีมากๆเลยค่ะท่านชี้ให้ดิฉันได้เข้า ใจลึกซึ้งเลยทีเดียวค่ะเพ็ญขอกราบขอบพระคุณท่านอาจารย์น้าสุดใจเป็นอย่างสูง มาณที่นี้ด้วยค่ะ
ด้วยความที่ข้องใจในตัวเองมานานมากเกี่ยวกับเรื่องที่ตัวเองเป็ฯคนที่กลัวงู มากที่สุดคนนึงในครอบครัวเลยล่ะค่ะ และจะต้องทำอย่างไรจะสามารถขจัดความกลัวตรงจุดนี้ออกไปได้นี่แหละค่ะปัญหาคา ใจดิฉันมาแสนนาน วันนี้ได้ทำความเข้าใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้ลึกซึ้งเหมือนได้ทราบคำตอบที่รอ มานานด้วยเช่นกันค่ะ ถ้าเราเห็นงู และแน่นอนล่ะค่ะที่อันดับแรกคือจะเกิดความกลัวขึ้นล่ะ เราต้องให้ธาตุรู้ของเราตามดูว่านี่นะมันคืออย่างนี้นะ และหจังจากนั้นก็อาจจะมีอาการตัวสั่นงันงกเกิดขึ้นตามมาอีกด้วยล่ะ เราก็ต้องให้ธาตุรู้ตามดูอีกว่ามันมีเป็นอาการอย่างนี้ๆนั่นเอง แง่คิดที่ได้รับคือเราควรจะเปลี่ยนจากความเกลียดความกลัวต่อสัตว์ที่น่ารัง เกียจเดียจฉันท์ไม่ว่าจะเป็นหนอน ไส้เดือนหรืองูนี้มาเป็นการให้ความเมตตาเวทนาสงสารต่อพวกเขาเหล่านั้น มากกว่า เพราะอะไรงั้นหรือคะ นั่นก็เพราะว่าพวกเขาด้อยโอกาสกว่ามนุษย์อย่างเราๆมากเลยค่ะพวกเขาไม่มีทาง สู้กับเราได้ค่ะ แต่ด้วยสัญชาตญาณของสัตว์ที่ไม่มีทางสู้จึงต้องคอยระวังตัวและคิดแค่จะ ป้องกันตัวเท่านั้นเอง พวกเขาไม่ได้คิดที่จะทำร้ายเราเลยจริงๆ อย่างเช่นงูที่ดิฉันกลัวมากนั้นแค่มีกรรมหนักที่ต้องมาเกิดเป็นสัตว์ เดียรัจฉานก็น่าเวทนาพอแรงอยู่แล้วแุถมยังต้องมาถูกผู้คนที่ถ้ามีโอกาสได้พบ เห็ฯพวกเขาที่ไหนเป็ฯต้องได้ถูกตามฆ่าที่นั่นไปด้วย นี่แหละหนาที่สมควรจะต้องเวทนาสงสารต่อพวกเขาเหล่านั้นมากกว่าที่จะมาเกลียด กลัวพวกเขา นึกขึ้นได้ค่ะว่ามีอยู่ช่วงหนึ่งค่ะที่ดิฉันและสามีมีโอกาสได้กลับบ้านไป เยี่ยมพ่อแม่ที่เพชรบูรณ์ บังเอิญได้เห็นงูเลื้อยเข้ามาในบริเวณบ้านใต้ต้นชมพู่หน้าบ้านเลยร้องเรียก ให้แฟนดูเพราะดิฉันเกิดตกใจกลัวมากณขณะนั้น และดิฉันก็เกิดอาการงงเลยที่เห็นสามีดิฉันเดินเข้าไปดูงูเฉยเหมือนกับว่ามัน เป็นสัตว์เลี้ยงงั้นแหละ งูมันก็พยายามเลื้อยหนีเข้าซอกหินไปไหนไม่รู้แล้วคุณสามีดิฉันเขายังไปก้มๆ มองๆหามันหน้าตาเฉยปานว่ากำลังหาสัตว์เลี้ยงที่หาย ไม่แค่นั้นค่ะต้นไม้ข้างบ้านก็ช่างร่มรื่นเสียเหลือเกินในวันต่อมาคุณงูอีก ตัวท่านก็เลื้อยพันพลางตัวแนบสนิทกลมกลืนกับต้นไม้ซะเหลือเชื่อค่ะ เหลือบไปเห็นเขาพอดีดูท่าว่าจะลงจากต้นไม้นั้นเลยสะกิดบอกคุณสามีค่ะและคุณ สามีดิฉันเธอไม่รอท่าค่ะหยิบกล้องถ่ายรูปได้เธอรีบวิ่งป้อไปที่งูแบบประชั้น ชิดเลยค่ะ กล้องกับงูนั้นห่างกันไม่ถึงคืบเลยค่ะ ดิฉันเห็นคุณสามีตัวเองแล้วแทบอยากจะกราบเลยล่ะค่ะ
ตอนนั้นเขาทำได้ไงล่ะน่ะไม่กลัวเลย เธอเล่นถ่ายรูปเอาๆเป็นว่าเล่น ดิฉันไปยืนแอบมองอยู่ข้างประตูค่ะเพราะกลัวมาก สักพักคุณงูเธอคงเห็นแล้วว่าคุณสามีดิฉันเขาอยู่ในระดับใกล้เธอลุกลี้ลุกลน รีบม้วนตัวเลื้อยหายไปในพุ่มใบไม้บนต้นไม้นั่นแหละค่ะ ดิฉันถามสามีดิฉันว่าไม่กลัวงูหรือไงมันอาจฉกกัดเอาได้นะ สามีดิฉันเขาตอบกลับหน้าตาเฉยว่าถ้าเราไม่ไปทำร้ายเขา พวกเขาก็ไม่ทำร้ายเราหรอก จะไปกลัวเขาทำไมมีแต่พวกเขาจะกลัวเราจะทำร้ายพวกเขานั่นแหละเขาจึงรีบหนีไป เห็นไหม สามียังพูดให้ฟังอีกว่าที่ประเทศเยอรมัน ถ้าคนไหนเห็นงูในประเทศเขานะคนนั้นถือว่าเป็นคนที่โชคดีมาก เพราะอะัไรงั้นหรือคะ นั่นก็เพราะว่างูในประเทศนี้ถูกฆ่าตายเกือบหมดเรียกได้ว่าเกือบสูญพันธ์นั่น แหละค่ะอาจจะยังหลงเหลืออยู่หนึ่งในร้อยเปอร์เซนต์ั้ก็เป็นได้น่าสงสารพวก เขาเหมือนกัน
เมื่อก่อนก็กลัวจับใจแต่พอมาฟังคำท่านอาจารย์น้าสุดใจแล้วความเมตตาเขามันเข้ามาแทนง่ะขอบคุณค่ะ
มาเล่าสู่กันฟังค่ะ ถ้าผู้น้อยอย่างดิฉันมีอะไรตกหล่นพลาดพลั้งไปก็อยากจะขอความเมตตาจากผู้ใหญ่ และผู้รู้ท่านอื่นช่วยชี้แนะเพิ่มเติมอีกทีด้วยนะคะ (ฟังธรรมมาแล้วมันเข้าใจเองง่ายแต่อธิบายต่อไม่ค่อยจะคล่องเท่าไหร่ค่ะต้อง ขออภัยมาณที่นี้ด้วยนะคะ)

 

พูดถึงเขาพนมฉัตรแล้วมันทำให้ย้อมไปนึกถึงที่ได้รู้จักคุณvijit_jในช่วงแรกน่ะค่ะ
เพราะท่านก็ได้เมตตาเกริ่นอะไรบางอย่างให้ฟังเกี่ยวกับเขาพนมฉัตรเหมือนกัน
เลยสนใจและได้พยายามลองเข้าไปเซิร์ทหาข้อมูลดูอีกทางเน็ตบังเอิญได้มาคือ
<cite>www.ekrungthep.com/marketplace/Biz_ContentColumn.asp?ColumnID=1873&SP=20505110078
อ่านแล้วก็แปลกดีค่ะ
</cite>

 

สวัสดีค่ะ คุณMckaforce


Digital ล้อเล่นคุณMckaforce ค่ะ
คุณ Mckaforce บอกว่าเพิ่งเข้ามากระทู้นี้ Digital ก็เลยคิดถึงหนังทีวีเรื่องนึงสมัยเป็นเด็ก เรื่องตลุยจักรวาล (ไม่รู้ตอนนี้ยังมีอยู่รึเปล่า) เป็นหนังเกี่ยวกับอวกาศ และจานบิน เวลานักบินอวกาศที่อยู่ในจานบิน เขาจะไปอีกห้องนึง หรือส่วนอื่นของยาน พวกเขาก็จะไปที่ห้องเล็กๆ คล้ายลิฟท์ แล้วก็จะมีแสงมาที่ตัวพวกเขา แล้วก็ค่อยๆหายไปทั้งตัว แล้วพวกเขาก็จะค่อยๆไปปรากฎอีกแห่งนึง


และDigital จิตนาการไปว่า การที่คุณเข้ามากระทู้ก็ต้องกด Enter พอกดแล้ว คุณก็ค่อยๆหายตัว แล้วก็ค่อยๆมาปรากฏตัวในกระทู้นี้ไงคะ แล้วเราก็เห็นแค่เนื้อกับตัวคุณ (ที่คุณบอกฝากเนื้อฝากตัวด้วย) แต่ยังไม่เห็นหัวใจ เลยแกล้งล้อไปว่า กลับไปเอาหัวใจมาด้วย แล้วกด Enterใหม่ อีกครั้ง จะได้เห็นทั้งเนื้อทั้งตัวและหัวใจไงคะ

ขออภัยทุกท่านที่ออกนอกเรื่องไปหน่อยค่ะ/Digital

 

เมื่อวานนี้ขึ้นเวรเช้าได้ไปส่งคนไข้ที่รพ.สรรพสิทธิ จ.อุบล ขณะเดินทางมีรถหมายเลขทะเบียน 1414 ขับสวนมา 2 คัน เราก้อไม่ได้สนใจจนส่งคนไข้เสร็จ ออกจากอุบลก้อมีรถเก๋งเลขทะเบียน 2414 ขับแซงไป แล้วรถคันนั้นก้อลดความเร็วให้รถของเราแซงไป สลับกันแซงอย่างนี้ 3-4 รอบได้มังคะ ก้อเริ่มเอะใจว่าเป็นระหัสอะไรรึป่าว ตอนเช้า เวลา 7.46 น. ได้โทรไปหาหัวหน้าหน่วยทราบพี่เป็ดก้อบอกว่าเนี่ยทางระบบได้ให้ระหัส ID มาให้เข้าไปโพสได้ ตามนี้เหละค่ะ

 

รหัสนี้เกี่ยวหรือเปล่าครับ <!--ipb.logo.start-->

 

ก็ขอให้กลุ่มเขากะลารวมตัวกันได้มากๆนะครับ...
และก็อยากฝากให้...ปฎิบัติสมาธิอยู่เสมอนะครับ...
สมาธิเกิด...ปํญญาก็เกิด...
สาธุ...

 

มันไม่มีอะไรหรอกครับ เลข นี้มันมีมานานและ แถมไม่ดีด้วยซ้ำนะ ดู จากลายเซ็น ทั้งความรับรู้ข่าวสาร ต่างๆ เฮ้อ ถ้าเห็นว่า รัฐบาลนั้นดีก็ตามใจครับ ไม่อยากจะเถียง อะไรเท่าไหร่

 

คลอง7 ลำลูกกา หรือ ธัญญ หรือ คลองหลวง ครับ อาจารย์ นีโม

 

หากมันเป็นเรื่องที่ดี โดยสร้างประโยชน์สุขแก่สาธารณะชน(งานสาธารณะประโยชน์)บำบัดทุกข์บำรุงสุขโดยมี"ธรรม"นำหน้า ท่านผู้เจริญทั้งหลายจะหวันไปใยในงานแห่งพุทธบารมีอันมีพระรัตนตรัยเป็นประธาน

 

คุณเพ็ญครับ เขาพนมฉัตร ที่เคยพูดคุยให้ฟังนั้น อยู่ในเขต จ.เพชรบูรณ์ น่าจะอยู่ในเขต อ.ชนแดน ส่วนที่คุณสมจิตรผู้อาวุโส พูดถึงอยู่ที่ อ.ท่าตะโก คนละลูกกัน ตรงนั้นเคยเห็นป้าย เขาพนมเศษ อยู่แถวๆ บึงบรเพ็ด ซึ่งตรงนั้นก็มีเรื่องราวให้ต้องศึกษาด้วย