ข้อความจาก กลุ่มประสานงานเพื่อการเตือนภัย(เขากะลา)(ปิดกระทู้)

wave wikijcha on Khun Chayutt
Khun Ukrin warned us Saturday night.
It will spread.

 

ภาพนี้เจ้ากรรมนายเวรอยู่ขอบกระจกขวาใกล้ใบหน้า อ.โม่


ภาพนี้จะเห็นเจ้ากรรมนายเวรอยู่มุมซ้ายบนใกล้ขอบหน้าต่าง

 

ภาพนี้มีทั้งหน้าเล็กหน้าใหญ่และหน้ามนุษย์ต่างดาวก็มี


ภาพนี้มนุษย์ต่างดาว ตากลมใหญ่ ยิ้มด้วยครับ

 

ดูที่ประตูบานซ้าย มากันเพียบเลยครับ

 

มาให้เห็นเต็มหน้าต่างบานขวา แต่อาจารย์ยูคริน มาให้เห็นครึ่งเดียว

 

ติดตั้งอุปกรณ์พิเศษที่หูซ้ายของ อ.ยูคริน

 

มาเต็มทั้งสองบาน

 

มาเต็มหน้าใหญ่ๆ ทั้งสองบาน

 

อัดกันมาเพียบเลยครับ กระจกซ้ายมองไม่เห็น เลยแห่กันมาอัดแน่น เป็นดาราหน้ากล้องที่บานขวา

 

ที่บานขวา มาทั้งหัวทั้งตัว

 

มากันทั้งครอบครัวเต็มทั้งสองบาน

 

เห็นผู้เฒ่าหนวดคิ้วเคราขาว ฯลฯ

 

ภาพนี้อัดกันมาแบบเต็มๆทั้งสองบาน

 

แนะนำ ข้อความจาก กลุ่มประสานงานเพื่อการเตือนภัย(เขากะลา) (12 คน กำลังดูอยู่) ( 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 ... หน้าสุดท้าย)

 

Digital ธนวรรณ ขอขอบพระคุณอาจารย์สุดใจที่ได้นำเรื่องราวของวรรณมาเล่าตั้งแต่ที่ได้รู้จักอาจารย์สุดใจทางโทรศัพท์ค่ะ จริงๆแล้วยังไม่เคยเจออาจารย์สุดใจตัวจริงเลย แต่นั่นไม่ใช่สาระสำคัญ ความสำคัญมันอยู่ตรงที่ ธรรมะที่อาจารย์ได้พยายามขยายระบบให้ แต่ละครั้งไม่เคยต่ำกว่า ๑ ชั่วโมง คิดว่าจะมาเล่าถึงความอัศจรรย์เรื่องธรรมะและทฤษฎีของอาจารย์หลายครั้ง แต่ก็ไม่ได้เล่าสักที ก็จึงถือโอกาสนี้นำมาเล่าสู่กันฟังค่ะ

ก่อนหน้านี้ได้ปฏิบัติธรรมตามหลักคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า โดยการสวดมนต์ ภาวนา แผ่เมตตา ขออโหสิกรรม ถือศีล ๕ เวลาทานข้าวก็ต้องอธิษฐานก่อน พยายามทำความดีทุกอย่าง ละความชั่ว สรุปโดยรวมๆก็คือ พยายามยึดกุศลกรรมให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ โดยมีความมุ่งมั่นอย่างมากโดยการอธิษฐาน ไปนิพพานชาตินี้ เพราะเห็นทุกข์ในการเกิดแล้ว มันไม่มีประโยชน์เลยที่จะมาเกิดแล้วเกิดอีก ทุกข์แล้วทุกข์อีก ก็วนกันอยู่อย่างนี้ วันไหนไม่ได้เข้าห้องพระ ไม่ได้สวดมนต์ สวดคาถา ก็คิดว่า เอ๊อ วันนี้ขาดทุนแล้ว ไม่สบายใจ ไม่ได้ๆ เดี๋ยวคาถาที่สวดอยู่ต้องค่อยๆสวดใช้หนี้ในวันที่ไม่ได้สวด (พิมพ์อยู่ยังขำตัวเอง) แต่ปฏิบัติเท่าไร ก็ยังมีทุกข์อยู่ แต่ก็ต้องยอมรับว่าดีขึ้น ไม่ทุกข์เหมือนแต่ก่อน ก็รู้แก่ใจของตัวเองว่า เรายังติดอยู่ตรงไหน ปฏิบัติเท่าไรมันไม่ชนะกิเลสสักที (ตรงนี้อาจารย์สุดใจบอกว่า เพราะมันยังมีตัวผู้ปฏิบัติอยู่(ตรงนี้ถึงบางอ้อเลย) วรรณยังตีขันธ์ ๕ ไม่แตก)


เมื่อประมาณเดือนมิถุนายน ๒๕๕๑ ได้เริ่มกลับมาโทรอาจารย์สุดใจ หลังจากที่ได้โทรหาอาจาย์สุดใจครั้งแรกเมื่อประมาณเดือนมกราคม ๒๕๕๑ อาจารย์ได้ขยายระบบให้อย่างไม่รู้จักเหน็ดจักเหนื่อย และไม่เคยมีคำว่า ไม่ว่างนะคุณวรรณ วันหลังค่อยโทรมาใหม่ เคยมีอยู่ครั้งเดียวเท่านั้น บอกว่าเดี๋ยวอีก ๑๐ นาทีนะค่อยโทรมาใหม่ เพราะจะมีโทรศัพท์จากนครสวรรค์



ทฤษฎีระบบที่อาจารย์สุดใจขยายระบบให้นั้น มีมากมายถ้าจะจำ ก็จำไม่ไหว แต่วรรณได้จับเอาทฤษฎีที่ฟังแล้วมันจับจิตเหลือเกิน แล้วนำมาปฏิบัติอย่างเช่น อาจารย์ยกตัวอย่างเรื่องกุหลาบ เมื่อเห็นกุหลาบสดๆเราก็ต้องบอกว่าสวยแล้วเราก็ชอบกุหลาบ แต่เมื่อเห็นกุหลาบเหี่ยวเราก็ต้องบอกว่ามันไม่สวย แล้วเราก็ไม่ชอบกุหลาบเพราะว่ามันเหี่ยว จริงๆแล้ว การที่เรามองกุหลาบเหล่านั้นแล้ว กุหลาบมันจะสวยสดหรือมันจะเหี่ยวและไม่สวยนั้น จริงๆมันเป็นของมันอย่างนั้น เราเองต่างหากไปตั้งกฎเกณฑ์ ว่ามันสวย มันไม่สวย ให้เราเข้าใจในความเป็นเช่นนั้นเองของธรรมชาติ เราไปห้ามไปฝืนมันไม่ได้

 

อีกตัวอย่างนึงคือ คำว่าผิด ถูก ดี ชั่ว
คือใครเขาทำอะไรอย่างไร จะปฏิบัติอย่างไร ก็ให้เห็นว่าทุกอย่างถูกต้องหมด เพราะมันถูกของเขา ไม่มีอะไรผิด

ที่เราไปว่าใคร ทำไม่ถูกต้อง ทำอย่างนี้ถึงจะถูก ทำอย่างนั้นผิด ทำอย่างนั้นไม่ดี ทำแบบของฉันดีกว่า (ตัวมานะ) อาจารย์สุดใจให้คิดว่าทุกอย่างมันเป็นไปตามปัจจัย เป็นไปตามกลไกนั้น

ธรรมะพิสดารเช่นนี้ วรรณจึงมาเทียบเคียงกับ กรรมบถ ๑๐ ข้อนินทาผู้อื่น ถ้าเราเข้าใจและเข้าถึงธรรมนี้ เราจะไม่ไปว่าไปนินทาใครเลย เพราะทุกอย่างไม่มีผิด ถูก ดี ชั่ว มันเป็นของมันอย่างนั้นเอง จะเห็นได้ว่า ที่อาจารย์สุดใจสอนนี้ เป็นธรรมขั้นสูงเลยทีเดียว

ธรรมะของอาจารย์สุดใจ ยิ่งฟังก็ยิ่งอัศจรรย์ ไม่ว่าจะเอ่ยปากพูดเรื่องอะไร ถ้าพูดเรื่องฝัน ฝันของวรรณน่ะแม่นนะคะ อาจารย์ก็ตีด้วยธรรมะเลย ว่าตัวเรามันยังไม่จริงเลย ฝันมันจะเป็นจริงได้อย่างไร ฝันแล้วเดี๋ยวก็ต้องมานั่งรอแล้วคิดแล้วว่า เมื่อไหร่มันจะเป็นจริง จะเห็นได้ว่า ท่านให้เอาขยะคือความฟุ้งซ่าน (อีนิวรณ์ตัวดี/Digital) ทิ้งไป กวาดๆๆๆๆออกไป อาจารย์ให้วางๆๆๆ ถ้าพูดเรื่องโน้นเรื่องนี้เรื่องอนาคต เรื่องวันพรุ่งนี้ อาจารย์บอกวันพรุ่งนี้ไม่มีจริง พอถึงวันพรุ่งนี้ มันก็กลายเป็นวันนี้ แล้วไหนล่ะ วันพรุ่งนี้อยู่ไหน อาจารย์ก็เอาธรรมะตีๆๆๆ ตีจนวรรณหัวโนไปหลายแถบ แล้วจะไม่จำได้ยังไง

แล้วก็เรื่องภาพยนต์ สารคดี ซึ่งก็เป็นที่รู้ๆกันว่าเราคือนักแสดง ทฤษฎีตรงนี้ อาจารย์สุดใจสอนให้เราออกจากตัวตน อารมณ์ใดที่มากระทบ ก็ไม่ใช่ตัวเราทั้งสิ้น เพราะเรากำลังแสดงภาพยนต์ และอาจารย์นีโม่ ก็ขยายระบบเรื่องสมมุติซ้อนอีก จึงกลายเป็นสมมุติซ้อนสมมุติ แล้วก็ซ้อนสมมุติอีก

แล้วก็มาอ่านเรื่องขันธ์ ๕ ของอาจารย์สุดใจหลายรอบ ก็ยิ่งเข้าใจเรื่องรูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ มากขึ้น อ่านแต่ละรอบความเข้าใจต่างกัน ยิ่งอ่านยิ่งเข้าใจมากขึ้น

ธรรมะปลดล็อกอีกอย่างที่อาจารย์ขยายให้ฟังคือ ตัวเรามันไม่มีเรามาตั้งแต่แรกแล้ว อาจารย์บอกว่า ลองผ่าตัวธนวรรณออกมาดูซิ แล้วตรงไหนคือธนวรรณ การออกเสียงเรียก ธนวรรณ เสียงจบไปแล้ว เรียกใหม่ ธนวรรณ หายไปอีกแล้ว จะเรียกอีกต้องผลิตคำใหม่อีก เรียกอีกก็ต้องผลิตคำใหม่อีก ก็เห็นจริงตามนั้น

ตอนนี้จึงเอาเรื่องสมมุติ, เรื่องขันธ์ ๕ ว่ามันเป็นอุปาทาน, เรื่องการเกิดดับ ๆๆของจิต, การคิดว่าเรามีตัวตน มันจึงมีอุปาทานคิดว่าเรามีตัวตน, การไม่มีจริงของสัตว์ บุคคล ตัวตน เรา เขา, ทุกสรรพสิ่งมันไม่มีมาตั้งแต่แรกแล้ว วรรณนำมาผสมผสานพิจารณาไปๆ เพื่อการออกจากขันธ์ เพื่อละวางตัวตนเท่าที่สามารถทำได้เป็นขั้นๆไปค่ะ

 

เหอะ เหอะ เจ้ากรรมนายเวรผมเยอะใช้ได้เลยนะครับ