ข้อความจาก กลุ่มประสานงานเพื่อการเตือนภัย(เขากะลา)(ปิดกระทู้)

เหตุการณ์ที่จะเล่าต่อไปนี้ เกืดขึ้นจริงเมื่อเกือบหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา อ.สุดใจเคยนำมาเล่าให้ฟังคร่าวๆแล้ว แต่พอดีช่วงที่ผ่านมาเป็นเรื่องของการประมวลพลังก้อเลยไม่ได้เล่าให้เพื่อนๆฟัง จนมาเมื่อคราวไปประมวลพลังที่เขากะลา 1 เป็นช่วงของการรอเวลา ได้มีการเล่าประสบการณ์ให้ฟังซึ่งกันและกัน อ.สมจิตร ผู้อาวุโสจากเขากะลา 1 ได้บอกว่า ... เอ..ใครนะที่ อ.สุดใจ ว่าไปพบเรื่องการย่นระยะทางและจะมาเล่าให้เพื่อนๆฟัง รออยู่แต่ไม่เห็นมาโพสเล่าให้เพื่อนๆฟัง ผมจึงยกมือแสดงตนและเล่าเรื่องนี้ให้เพื่อนๆที่ไปร่วมประมวลพลังฟัง.....จึงขอนำเรื่องเก่านี้มาเล่าใหม่ ให้เพื่อนๆที่ไม่ได้ไปร่วมประมวลพลังฟังอีกครั้ง

เรื่องของเรื่องมีอยู่ว่า เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว ผมเดินทางโดยรถทัวร์ถึงอุตรดิตถ์เมื่อเช้ามืดของวันที่ 25 ตค.ที่ผ่านมา เพื่อไปเยี่ยมครอบครัวและได้รับมอบหมายภารกิจให้ต้องขับรถไปเอาลูกประคำแร่เหล็กน้ำพี้ที่ ต.น้ำพี้ อ.ทองแสนขัน ซึ่งอยู่ห่างจากบ้านผมไปอีก 40 กม. ไปให้อ.นีโม่ร้อยทำลูกประคำใหม่และประจุพลังเพื่อมอบให้กับเพื่อนๆ ที่ร่วมบริจาคปัจจัยร่วมสมทบทุนในการดำเนินงานของมูลนิธิเมตตาพุทธรังษี

เช้าวันอาทิตย์ที่ 26 ผมมีภารกิจเร่งด่วนที่จะต้องเดินทางกลับกรุงเทพฯ จึงเดินทางกลับโดยรถยนต์ส่วนตัวของน้องเมียโดยมีน้องเมียเป็นคนขับ การเดินทางกลับ จะต้องเดินทางออกจากอุตรดิตถ์ไปตามทางหลวงหมายเลข 11 (สายเอเชีย) ระหว่างทางผมได้พูดถึงมนุษย์ต่างดาวที่มาช่วยในเรื่องภัยพิบัติของโลกให้น้องเมียฟัง เพราะน้องเมียผมแกมีความเข้าใจผิดว่ามนุษย์ต่างดาวจะมาบุกโลก พร้อมบอกกับแกว่าผมได้พระญาณในการรักษาและได้รับการติดตั้งอุปกรณ์ในการรักษาจากมนุษย์ต่างดาว เพื่อมาช่วยในการรักษาแก่มนุษย์โลกที่ประสบภัยพิบัติ น้องเมียผมทำหน้างงๆ ผมก็เลยต้องช่วยขยายระบบให้แกฟัง เพื่อให้แกมีความเข้าใจที่ถูกต้อง และน้องเมียของผมก็ขอให้ผมไปช่วยรักษาเมียของน้องเมียให้.....

อ้าว....... เล่าไปเล่ามาชักงง เดี๋ยวเมีย เดี๋ยวน้องเมีย แล้วยังมาเมียของน้องเมียอีก นี่ยังไม่รวมลูกน้องของเมียของน้องเมียที่ผมไปรักษาให้อีกคนนะ ถ้ารวมด้วยงงตาย เอาเป็นว่าขอพักก่อนก็แล้วกัน เดี๋ยวจะกลับมาเล่าให้ฟังใหม่......แต่ที่แน่ๆ.... น้องเมียผมเป็นผู้ชายครับ ที่บอกให้ทราบเนี่ย เพื่อจะให้รู้ครับว่า.....เสียดาย

 

เล่ามาเถอะครับ พี่ ผมไม่งงหรอกครับ อิอิ อ่านดีๆก็ไม่งง

ผมว่าผมเฉยๆกับเสียงกรนพี่นีโม่แล้วนะ อิอิ

 

โรตี 1 ถุง จะม้วนได้ประมาณ 3 อัน เพราะว่าม้วนเท่ากระบอกข้าวหลาม

แต่พวกเราไม่ได้กินของหวานก่อนนอนนะครับ เพราะว่าไม่ได้นอน

 

ต่อครับต่อ...

ขับรถออกจากอุตรดิตถ์มาตามทางหลวงหมายเลข 11 (สายเอเซีย) จนมาถึงแยกอินโดจีน มีป้ายบอกทางไว้ว่า ทางขวาไปเมืองร่างกุง ประเทศพม่า ทางซ้ายไปเมืองดานัง ประเทศเวียตนาม ตรงไปไปเมืองกัวลาลัมเปอร์ ประเทศมาเลเซีย น้องเมียผมเลยขับตรงไปครับ เพราะรู้ว่าถนนสายนี้จะไปบรรจบกับถนนสายนครสวรรค์ - พิษณุโลก เนื่องจากว่าเคยขับรถผ่านเส้นทางนี้มาเป็นประจำ เมื่อมาถึงแยกดังกล่าวจะต้องเลี้ยวซ้าย ผ่าน ม.นเรศวร มุ่งสู่นครสวรรค์ กรุงเทพฯ และเมืองกัวลาลัมเปอร์ ประเทศมาเลเซีย ต่อไป

แต่การณ์หาเป็นเช่นนั้นไม่ เมื่อขับรถมาถึงแยกดังกล่าว มีป้ายบอกข้างทางว่า ไปพิจิตร นครสวรรค์ เลี้ยวซ้าย น้องเมียผมจึงขับรถไปทางซ้าย แต่พอเลี้ยวซ้ายไปปั๊ป ผมบอกกับน้องเมียผมทันทีว่า ผิดเส้นทาง เพราะที่ขับรถผ่านเส้นทางนี้เป็นประจำ พอเลี้ยวซ้ายจะต้องเจอแผงขายพวงมาลัยริมถนนนับสิบร้าน ถนนจะต้องขยายใหญ่เป็นสิบเลน มีอาคารพาณิชย์ มีหอพักนักศึกษา และจะต้องผ่าน ม.นเรศวร หน้า ม.นเรศวร จะมีสะพานลอยข้ามถนน และมีซุ้มประตูเฉลิมพระเกียรติ์อยู่ที่สะพานลอย

แต่สภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้าขณะนี้ มีสภาพเป็นถนนสี่เลน สองข้างทางมีแต่ทุ่งหญ้า และมีปั๊มน้ำมัน ปตท.อยู่ข้างหน้า เราเลยขับรถเข้าปั๊มฯ ทบทวนความจำกันว่าเราขับรถมาผิดเส้นทางหรือเปล่า พวกเรา ( 2 คน) ต่างยืนนันว่า ไม่ผิดอย่างแน่นอน เพราะขับรถผ่านเส้นทางนี้เป็นประจำ และเส้นทางอื่นที่ว่าก็ไม่มี น้องเมียผมบอกว่า จะขับรถกลับไปดูเส้นทางที่ผ่านมาใหม่อีกครั้งหรือไม่ ผมบอกว่า ไม่ต้อง หากเส้นทางนี้ถูกต้อง ขับรถไปข้างหน้าจะต้องเป็นแยกปลวกแดง ที่เลี้ยวซ้ายเข้าเมืองพิจิตร ดังนั้นเมื่อออกจากปั๊มฯจึงขับต่อไปตามเส้นทางเดิม ไม่ถึง 5 นาที ก็ถึงแยกปลวกแดง ซึ่งโดยปกติจากแยกนี้ไปแยกปลวกแดง จะต้องใช้เวลาเดินทางเกือบครึ่งชั่วโมง

สรุปได้ว่า......ไม่ผิดเส้นทางอย่างแน่นอน แล้วแผงร้านค้าขายพวงมาลัย อาคารพาณิชย์ หอพักนักศึกษา และ ม.นเรศวร หายไปไหน สำหรับผมไม่งงหรอก เพรารู้ว่าเป็นการย่นระยะทางเหมือนที่รุ่นพี่ๆเคยประสบและเล่าให้ฟัง แต่น้องเมียผมซิ งงเป็นไก่ตาแตกเลย ลองโทรไปสอบถามน้องเมียผมได้ครับ ชื่อ มล หมายเลขโทรศัพท์ 084-0082416

แต่ที่แน่ๆ คราวหน้าไม่เอารถยนต์ขับกลับแน่นอน เพราะ อ.สมจิตร บอกไว้ว่า พี่ No.9 ก็เคยเจอในลักษณะนี้ คือ ระยะทาง กรุงเทพฯ-นครสวรรค์ ใช้เวลา 1 ชั่วโมง 30 นาที แต่พออีกครั้ง นครสวรรค์- กรุงเทพฯ ใช้เวลา 6 ชั่วโมง นี่เป็นสาเหตุที่คราวหน้าจะไม่เอารถยนต์กลับ เพราะกลัวขยายระยะทางครับ...ก้อ เมียให้ค่าน้ำมันจำกัดนี่นา...ล้อเล่น

 

มุขของคุณจักที่จะเล่าให้งง รู้สึกว่าจะไม่ได้ผลนะครับ แต่มุขเบรคเรื่องที่จะเล่านี่
ใช้ได้ทุกทีซิน่า...ยังดีที่คราวนี้เบรคแป๊บเดียว

 

อันที่เท่ากระบอกข้ามหลามนะ น้อง Dalink กับน้อง April เป็นคนม้วนครับ แต่ที่เห็นผมถืออยู่ในมือนะ ผมกำลังถ่ายพลังโรตีสายไหมลงท้องครับ

อ้อ...อีกเรื่องหนึ่งครับ พวกเราก้อไม่ได้ตื่นครับ เพราะพวกเราไม่ได้นอน ก้อไม่ได้นอนจะตื่นได้งัย.......จริงป่าวครับพี่

 

ตัวอย่างของการแสดงผิดบท

สองสาวเมื่อได้รับบทมาแล้วขอให้อ่านบทของตัวเอง อย่าไปอ่านสลับคน พอให้แสดง ก็จะแสดงผิดตำแหน่งไป

 

มุขแซว ของพี่วิจิตร ขำได้ขำดี ขำทุกทีที่อ่าน 555

 

ผมได้นำข้อความของพี่สุดใจที่เขียนลงในเว็บพลังจิต เรื่อง

"รู้จักขันธ์ห้าตามความเป็นจริงของธรรมชาติ"
ในทรรศนะ อ.สุดใจ ชื่นสำนวน

ก็อบปี้ไปลงในเว็บพุทธามหาเวท
และ บ.ก.สุรศิลป์ (บ.ก.หนังสือพุทธามหาเวท)
ได้พิจารณา ขอนำลงในหนังสือพุทธามหาเวท
ซึ่งขณะนี้ได้ตีพิมพ์ออกจำหน่ายในท้องตลาดแล้ว เนื่องจากเห็นว่าจะเป็นประโยชน์โดยตรงกับคนส่วนมาก
หาซื้อได้ตามร้านหนังสือทั่วไป

หนังสือพุทธามหาเวท ปีที่ 4 ฉบับที่ 44 เดือนพฤศจิกายน 2551 หน้า 37

จึงขออนุญาต พี่สุดใจ มา ณ ที่นี้ด้วยครับ

 

คงถึงบ้านช้าสุด คือสองทุ่มค่ะ
ขออนุโมทนาบุญกับทุกท่านค่ะ
ไปประมวลพลังมา
ทริปนี้มีวัตถุประสงค์ง่ายๆสั้นๆสามประการ
๑) ขับรถพาคณะไป-กลับอย่างสวัสดิภาพ
๒) รับการประมวลพลัง
๓) ไปร่วมงานกฐินกับคุณแม่ในวันอาทิตย์ ๒ พย. ๕๑ ที่วัดโพธิ์งาม จ.ชัยนาท (เพิ่งทราบเมื่อจันทร์ที่ผ่านมา)
ดังนั้นทุกอย่างต้องกระทำให้เกิดการบรรลุวัตถุประสงค์ทั้งสามนี้

 

อีกมุมหนึ่ง ของเต๊นท์ที่กางให้คุณป้ากับคุณทานะบารมี(คู่แฝด) นอนด้วยกัน เมื่อกลางวันก็นั่งมาด้วยกัน

 

รุ่งอรุณยามเช้า ณ เขากะลา ชมภาพบรรยาศยามเช้ากันครับ

 

สัปดาห์ก่อน มีเรื่องตื่นเต้น คือภาระกิจเอาฝรั่งกลับบ้าน (คนระบบ เชื่อมที่ In House)
วันศุกร์สามีเกิดไม่อยากอยู่บ้าน อยากไปด้วย (ไม่ทราบหรอกว่าไม่มีแอร์ ไม่มีไฟฟ้า)
แต่เขาไม่มีเลข ไม่มีสิทธิ์ เลยต้องเจรจากันนาน
ตีสอง สามีปลุกมาขยายระบบ (ภาคฝรั่ง) เขาบอกว่า "ถ้าไม่มีคำว่า I ทุกข์ต่างๆก็ไม่เกิด"
อนุโมทนาจ้า แต่ขอนอนก่อนได้ไหม

โชคดีมีคนระบบช่วย ป้าลำพัง (หมายเลข ๙๒) มาช่วยดูแลคอนโด เด็ก และฝรั่งให้ในสองวันนี้

เช้าไปส่งลูกสาวบ้านเพื่อน เจ้าหล่อนจะไปงานวันเกิด
กลับมาถึงคอนโดเที่ยงเป๊ะ คูณเทพกัญญาโทรมา "พี่มาถึงแล้วนะจ๊ะ"
แต่ยังไม่ได้เก็บกล่องกระดาษที่จะใช้บรรจุสมเด็จอุปคุตขึ้นบ้าน
กว่าจะได้ออกจากคอนโดจึงเป็นเที่ยงครึ่ง

นัดคุณโม่บ่ายโมง ไปถึงบ่ายโมงครึ่ง.. เข้าด้านพระรามเก้าไม่ติดนปก.
เจอเอพริลและดาลิ้งค์หน้าอาคารฝักข้าวโพด
"คุณโม่ละคะ"
"เขาเพิ่งอาบน้ำค่ะ บอกให้หนูลงมาก่อน"
ไอ๊หย๋า..

นัด UFO356 บ่ายโมงครึ่ง ติดรถขบวนเสด็จ เจอกันบ่ายสองสิบนาที
ไปถึงเขากะลาตอนตะวันลับฟ้าพอดี

ตอนนี้คิดว่าระบบจัดให้ ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ ที่ว่าช้าเอย จราจรติดขัดเอย..
เพราะว่า เมื่อมาดูโพสต์ท่านอื่น..
พบว่า คณะเราไม่ติดฝน
พอไปถึงพี่สุดใจลงมาซื้อข้าวพอดี ติดรถไถขึ้นไปได้เลย
เขาจัดข้าวไว้ให้แล้ว...
เรียกว่า ลงตั๊ว ลงตัว สไตล์ระบบค่ะ

ระหว่างทาง เห็นพี่สุดใจจัดโปรแกรมไว้ ห้าโมงครึ่ง หกโมงเย็น
แต่พยายามให้ทุกข์น้อย
ยังไงๆระบบคงไม่เอารถเราไปซ่ิอนไว้ในระบบ หรือยืดระยะทาง

เพราะเรามีคุณโม่และคุณยูครินเป็นตัวประกัน ๕๕๕

 

ท้องฟ้ายามเช้ามีสีสันสวยสดงดงาม

บรรยากาศและประสบการณ์แบบนี้ หาไม่ได้ง่ายๆครับ

 

ชื่นชมบรรยากาศตอนเช้า บางคนเริ่มเก็บของเตรียมกลับบ้าน

เดี๋ยวท้ายๆ จะมาเล่าเมืองลับแล และกองบัญชาการมนุษย์ต่างดาวที่พวกเราหลายคนได้เข้าไปสัมผัส รวมทั้งตัวผมเองด้วย

 

อาหารเช้า กาแฟ กับคุ๊กกี้ ฝีมือมาดามคุณปิรามิด ฝากมา

 

ไอ๊หย๋า = I Ya = Oh! No

 

ร่วมถ่ายรูป เก็บไว้เป็นที่ระลึก

และเผยแพร่ให้ผู้ที่จะมาประมวลพลังได้รับรู้ ก่อนถึงคิวตนเอง

 

หมอหนุ่ยทำตาปรือ ตลอดรายการที่มาประมวลพลัง

 

คนหนึ่งขยันสับ คนหนึ่งขยันส่อง