ข้อความจาก กลุ่มประสานงานเพื่อการเตือนภัย(เขากะลา)(ปิดกระทู้)

ส่วนผมขับ 130 อีกมือ ถือโทรศัพท์ รายงานสด LIVE ให้ฝั่งอเมริกาทราบ

จะมีตำรวจเปิดอ่านหรือเปล่าเนี่ย ตอนที่ไปเชื่อมระบบที่ขอนแก่น โดนจับ 2 ครั้ง

 

หยอกนิด สะกิดหน่อย ตอนที่ 2

รถที่ไปถึงคันแรก ต้องยกให้เป็นของพี่วิจิตรครับ แกไปพร้อมกับอาหารมากมาย แล้วยังขนเต้นท์กับเก้าอี้ผ้าใบไปให้พวกเราอีก งานนี้ต้องขอปรบมือดังๆให้ด้วยใจจริงครับ .............ถัดมาเป็นรถของพี่ No.9 ซึ่งมีคุณพีรามิด คุณศศะ(แตงโม) และคุณหนุ่ย เทพบุตรชาวดินอาศัยไปด้วย ไปถึงก่อนก็ช่วยกันทำความสะอาดและช่วยกันจัดสถานที่ไปก่อนก็แล้วกัน ไปทีหลังจะได้สบาย สงสัยงานนี้ฝ่ายพื้นที่ฯได้คนเพิ่มแน่นอน............รถที่นำพาพวกเราไปถึงเป็นลำดับที่ 3 ก็คือ รถของคุณกรึงไกรกับคุณอ้วน ซึ่งไปถึงพร้อมกัน พอจอดรถที่โรงเรียนบ้านเขากะลาปุ๊ป ฝนก็ตกลงมาอย่างหนักทันที..........มาทราบภายหลังว่า ฝนที่ตกลงมาอย่างหนักนั่นนะ เป็นด้วยแรงอธิษฐานของคุณศศะที่เดินทางไปถึงก่อนหน้านี้แล้ว ก็แกเล่นอธิษฐานว่า ถ้าฝนจะตกก็ขอให้ตกลงมาตอนนี้เลย แล้วตอนกลางคืนอย่าตก และแล้วฝนก็ตกลงมาตามแรงอธิษฐานจริงๆ เล่นเอาพวกเราติดฝนกันเกือบครึ่งชั่วโมง คุณศศะนะคุณศศะ เสร็จงานนี้แล้วสงสัยว่าต้องเอาทองคำเปลวไปปิดที่ตัวคุณศศะสักแผ่น เอ้อ...คุยกับเทวดาก็รู้เรื่องแฮะ...............จากการที่ฝนตกลงมาอย่างหนักนี่แหละ สภาพผิวจราจรที่เพิ่งเกรดเสร็จใหม่ๆ ก็มีสภาพอย่างที่เห็น..........แต่พอฝนหยุดตกปั๊ป ยานพาหนะที่ระบบจัดมาให้ก็มาถึงเพื่อนำพาพวกเราเดินทางขึ้นเขากะลาสถานที่ประมวลพลัง............ทีแรกนึกว่าจะเป็นจานบิน แต่ทราบมาว่าจานบินไม่ว่าง ก็เลยจัดส่งรถแทร็กเตอร์ต่อพ่วงท้ายกระบะมาให้ เราผู้ใฝ่ธรรมไม่ยึดติดอยู่แล้ว แทร็กเตอร์ก็แทร็กเตอร์ ไปช้าแต่แน่นอน เพราะดีกว่าเดินเป็นไหนๆ............

 

หยอกนิด สะกิดหน่อย ตอนที่ 3

ระยะทางเกือบ 2 กม.ด้วยสภาพเส้นทางที่ทุรกันดารพอสมควร พาหนะที่ระบบจัดให้ก็นำพาพวกเรามาถึงสถานที่ที่ประมวลพลังโดยสวัสดิภาพ........สถานที่ที่พวกเราลงจากพาหนะที่ระบบจัดให้ เป็นลานดินกว้างพอประมาณ มีศาลาที่พักมุงด้วยสังกะสีพื้นปูด้วยกระเบื้อง อยู่ 1 หลัง มีศาลาโรงครัวมุงด้วยสังกะสีพื้นปูนอีก 1 หลัง มีลานพื้นปูนสำหรับดูดาว และมีห้องน้ำอีกประมาณ 6 ห้อง อยู่เรียงรายรอบๆลานดิน สิ่งก่อสร้างต่างๆเหล่านี้ มีสภาพเก่าและทรุดโทรมลงตามกาลเวลา.............ด้านข้างของศาลาที่พัก มีบันไดปูนและทางเดินเล็กๆเดินขึ้นไปข้างบน........ข้างบนมีพระพุทธรูปขนาดใหญ่ปางนาคปรก ตั้งเด่นเป็นศรีสง่าและเป็นที่เคารพสักการะกราบไหว้ของพวกเราทุกคนอยู่ 1 องค์.......... ตรงหน้าพระพุทธรูปเป็นลานปูนกว้าง มีกรอบสี่เหลี่ยมที่เขียนด้วยสีน้ำมันอยู่ 2 กรอบ........... กรอบใหญ่เป็นสถานที่ที่พวกเราจะต้องมานั่งประมวลพลังกัน ส่วนกรอบเล็กเป็นปากประตูเปิดมิติสู่เมืองลับแล...........ด้านข้างของลานปูนใหญ่ ยังมีลานเล็กๆอยู่อีก 1 ลาน เป็นรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัส พื้นปูด้วยกระเบื้องอย่างดี ลานนี้แหละที่เขาเรียกกันว่า ลานหน้ากองบัญชาการมนุษย์ต่างดาว................

 

ผมมานอนคิด(ขี้เกียจนั่ง) เรื่องสารปนเปื้อนในบะจ่าง (สารหัวเราะของพี่วิจิตร) น่าจะเป็นไปได้ ใบบะจ่างน่าจะปนเปื้อนใบกัญชาแหง๋ๆ เพราะเท่าที่สังเกตุ คนที่หัวเราะต่อๆกันมาอย่างไม่มีเหตุผล ก็ได้รับประทานบะจ่างที่ผมนำไปทั้งน้าน

 

แม้จะต่างวัย แต่ใบหน้าใกล้เคียง
ชาติที่แล้วคงทำบุญร่วมกันมา

 

แต่ผมว่าระบบอาจจะส่งWaveนี้ลงมาให้หลายๆ ท่านตอนประมวลพลังก็ได้นะครับ สงสัยๆ

 

ท่านใดสนใจรับดูดวงกะ จานโม่ เชิญได้ที่อาคารฝักข้าวโพดค่ะ

แมร่น หรือไม่แมร่น เดี๋ยวก็รู้เอง

 

หยอกนิด สะกิดหน่อย ตอนที่ 4

เมื่อพวกเราเดินทางไปถึง ภารกิจแรกที่พวกเราทำร่วมกัน ก็คือ กิน เพราะพวกเราถือคติที่ว่า กองทัพเดินได้ด้วยท้อง กินเพื่อให้มีชิวิตอยู่ก็เท่านั้นเอง.............งานนี้มีอาหารหลากหลายเมนูให้เลือก ทั้งอาหารไทย จีน ฝรั่ง พร้อมสรรพ อาทิเช่น ส้มตำ ไก่ย่าง เนื้อทอด หมูทอด กุนเชียง บะจ่าง มะขามแช่อิ่ม โรตีสายไหม ฯ แต่ไม่มีข้าวเหนียว เพราะยังเดินทางมาไม่ถึง ก็ได้ข้าวเหนียวจากบะจ่างของพี่เม้าท์นั่นแหละ........ต้องขอขอบคุณผู้อาวุโสจากเขากะลา 1 พี่วิจิตร พี่เม้าท์ พี่พีรามิด คุณศศะ และเพื่อนๆอีกหลายท่านที่ไม่ได้เอ่ยนามที่นำอาหารมาให้...............พวกเรากินไป รอไป เพราะชุดของ อ.นีโม่ ซึ่งมาพร้อมกับ อ.ไก่ และอีกหลายๆท่านยังเดินทางมาไม่ถึง.............ตะวันเริ่มคล้อยต่ำลงลัดเลาะไปตามไหลเขา ความมืดเริ่มปกคลุมไปทั่วขุนเขา.........พลันก็ได้ยินเสียงวีด ว้าย ดังแว่วมาแต่ไกล อันเป็นสัญญาณบ่งบอกว่าอีกชุดหนึ่งกำลังจะเดินทางมาถึง พวกเราจึงรีบรวบรวมอาหารและจัดสถานที่เพื่อรองรับเพื่อนใหม่ที่กำลังจะเดินทางมาถึงในไม่ช้า............ไม่นานเกินรอ พาหนะที่ระบบจัดให้ ขับเคลื่อนด้วยพลังแทร็กเตอร์ต่อพ่วงก็เดินทางมาถึง ท่ามกลางเสียงไชโยโห่ร้องต้อนรับของพวกเรา.............ไฟฉายจากหลายๆกระบอก สาดแสงเข้ามาที่ลานจอดรถ เพื่ออำนวยความสะดวกให้กับผู้ที่เดินทางมาถึง...........อ.นีโม่ อ.ไก่ นำพาพวกเพื่อนๆเดินเท้าเข้าสู่ศาลาที่พัก สายตาของพวกเขาเหล่านั้น เริ่มสอดส่ายหาอะไรบางอย่าง พร้อมกับนั่งล้อมวงอย่างพร้อมเพรียงกัน กิน กิน กิน แล้วก็กิน..........ทำงัยได้ ก็มันหิวนี่นา............

 

ทริปนี้มีพระเอกขี่ม้าขาว คนนึง มาช่วยชาวโลก(สมาชิกท่านหนึ่งค่ะ ที่ติดกลอนประตูอยู่ในห้องน้ำในเขากะลา 1 และออกมาไม่ได้ )

เรื่องจะเป็นอย่างไรติตตามตอนต่อไป

 

ยืนยันครับว่า ป้าศจีแกดูสาวขึ้น
เอ........หรือว่าผมหน้าแก่เนี่ย
สงสัยเป็นเพราะบะจ่างแน่ๆเลย เพราะกินเข้าไปตั้ง 2 ลูก....บะจ่างใครหนอ....กินแล้วหน้าแก่ อิ อิ...
แก่ไม่แก่ไม่รู้......รู้แต่ว่าอร่อยสุดๆเลย

 

ราตรีนี้คงข่มตาหลับได้ยาก เพราะน้องพี่ต่างพากันเข้ามาถ่ายทอดประสบการณ์ที่ได้รับจากเขากะลา

รอฟังวีรกรรมของพระเอกขี่ม้าขาว ช่วยนางเอก ออกมาจากการถูกคุมขังอยู่ในห้องน้ำ บนเขากะลา ในเวลาเที่ยงคืน ขึ้นสี่ค่ำ เดือนสิบสอง

 

หลายท่านโพสกันอย่างเมามัน ส่วนกะผมก็ยังคันไม่หาย สงสัยคันไปถึงทริปหน้า เหอะ เหอะ

 

เรื่องมีอยู่ว่า หลังจากที่อิ่มท้องจากบะจ่าง และเสร็จสิ้นการประมวลพลัง

ก็มีอัน ต้องขอตัวไปทำธุระในห้องน้ำ ปรากฏว่า จะเปิดประตูเพื่อออก

จากห้องน้ำ เปิดอย่างไรก็เปิดไม่ออก ก็เริ่มกลัวแล้วค่ะ เพราะไปคน

เดียว และคิดว่าไม่มีใครอยู่แถวนั้นแน่นอน บิดประตูอย่างไรก็ไม่ออก

คราวนี้ก็เลยทุบ และดันประตู คิดว่า อย่างไรเสีย คืนนี้เราไม่ยอมนอนใน

ห้องน้ำเป็นแน่ ในใจคิดกำลังจะตะโกนขอความช่วยเหลือดีหรือไม่ เวป

ก็บอกว่า อย่าเลย เด๋วก็มีคนมาช่วยเองแหละ ก็สงบจิต สงบใจ แต่

ระหว่างนั้น ก็ทั้งดัน ทั้งทุบ และต้องขอโทษผู้มีส่วนร่วมจิตศรัทธาในการ

สร้างสุขาที่เขากะลา1 ด้วยนะคะ เพราะเวบความคิดจะทำลายข้าวของ

ก็เข้ามาในสมอง มีเตะ มีถีบประตูด้วยอ่ะ แต่ยังไงซะ ก้อยังเปิดไม่ได้อยู่

 

หลังจากที่เป็นมือวางอันดับ1ในการส่งเวปหัวเราะให้กับคนข้างๆ มาตอนนี้รู้สึกว่าเวปเด็ก จาลงที่จานเม้าส์ต่อนะครับ :z5

 

และแล้วในที่สุดที่ต้องตัดสินใจเลือกทางเดิน ว่าจะอยู่ หรือจะไปที่เขากะลา เอ้ย

ไม่ใช่ค่ะ ว่าจะทุบต่อไป หรืออีกความคิดหนึ่งก็เข้ามา นั่นคือปีน เพราะมีกำแพง

ที่กั้นระหว่าง ตัวห้องน้ำ และห้องอาบน้ำ และยังมีช่องให้ปีนข้ามได้ แสดงว่า ข้างๆ

เป็นห้องอาบน้ำแน่ๆ และแน่นอน นั้นก็มีทางออก อิๆๆ แล้วจะปีน หรือจะ ทุบจะถีบ

ประตูต่อไปดีล่ะ (ระหว่างคิดตัดสินใจปีน ก็ยังทุบประตูอยู่ )


มีต่อพรุ่งนี้ค่ะ

 

หยอกนิด สะกิดหน่อย ตอนที่ 5

เมื่ออิ่มหน่ำสำราญกันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว พวกเราก็อาบน้ำชำระล้างร่างกาย และเปลี่ยนชุดเพื่อเตรียมการสวดมนต์ไหว้พระและประมวลพลัง.......บางคน เอ้ย หลายคนถึงจะถูกใช้วิธีซักแห้ง รู้สึกว่าคุณศศะ(แตงโม) แกจะเป็นคำนำนะ ปะแป้งแล้วก็เปลี่ยนชุด...........หลังจากนั้นพวกเราก็ไปรวมตัวกันที่หน้าลานพระพุทธรูป นับได้ 29 พอดี เป็นผู้อาวุโสจากเขากะลา 1 จำนวน 9 คน และผู้ประมวลพลังจากเขากะลา 2 อีก 20 คน...........ระหว่างรอเวลา อ.ไก่ ไม่ปล่อยเวลาให้เสียไปโดยเปล่าประโยชน์ ออกตัวของีบก่อนเป็นคนแรกเลย นอนแผ่สองสลึงบนกลางลานนั่นแหละ สงสัยงจะเพลียจากการขับรถที่ความเร็ว 80 กม./ชม................ในขณะเดียวกัน พี่ No.9 ก็เดินทางไปที่ท่ารถ บขส.เพื่อรับคุณไอย์ ซึ่งเดินทางมาจากทางเหนือเพื่อเข้าร่วมประมวลพลัง.........สุดท้ายคุณไอย์โทรมาบอกว่ารถทัวร์เสียเวลา คงเดินทางมาไม่ทัน จึงขอเดินทางเข้ากรุงเทพฯเลย.......น้องไอย์นะน้องไอย์ ทำเอาพี่ No.9 ของเราไปเก้ออีกแล้วครับท่าน.......ระหว่างรอเวลา พวกเราพักผ่อนตามอัธยาศัย บ้างก็นั่ง บ้างก็นอน บ้างก็เดิน บ้างก็จัดเตรียมสถานที่.........แสงไฟแฟล็ชจากกล้องถ่ายรูปสว่างวูปวาปไปทั่วทั้งขุนเขา ประหนึ่งว่าพวกเราเป็นดาราหน้ากล้อง อย่างไรอย่างนั้นแหละ...........กล้องหลายๆตัวจากเพื่อนๆหลายๆคน ระดมถ่ายกันอย่างไม่ยั้ง เป็นที่สนุกสนาน ครื้นเครง เฮฮากันถ้วนหน้า.........มีการถ่ายรูปหมู เอ้ย..ถ่ายรูปหมู่ระหว่างเขากระลา 1 กับ เขากะลา 2 และเขากะลา 2 ล้วนๆก่อนการประมวลพลัง.............

 

กำลังจะขึ้นไปนอน จะปิดคอมอยู่แล้ว
เวป บอกว่า อย่าเพิ่งๆ เปิดเข้าไปใหม่ บุคคลสำคัญกำลังมาโพสแล้วอีกคน
เลยคลิกเปิดเข้ามาใหม่ พบจานหนุ่ย พอดี
ระบบช่างรู้จริงๆ ขอบอก (สงสัยเวปเด็กลงแฮะ ตามจานหนุ่ยว่าเด๊ะเลย)

 

ตื่นเต้นๆ แล้วไงต่ออ่ะ เอ้า...ต่อพรุ่งนี้เลยหรอ ไม่ให้จบคืนนี้ไปเลยล่ะ เหอๆ วัยรุ่นเซ็งเลย

 

ด้วยความที่ไม่อยากให้ท่านผู้อ่านรอนาน จะไขความจริง เปิดเผยในกระทู้นี้ค่ะ

 

เข้ามารับช่วงรายงานต่อจาก จานเม้าส์ครับ