ข้อความจาก กลุ่มประสานงานเพื่อการเตือนภัย(เขากะลา)(ปิดกระทู้)

ขออนุโมทนาอย่างแรง ถ้าไม่ไขความจริง เปิดรหัสลับ คืนนี้คงนอนไม่หลับเป็นแน่

 

คนที่ได้ไปรู้สึกจะซาหนุกกันใหญ่ ปล่อยให้คนอื่นๆนั่งอ่านนั่งลุ้น
หนำซ้ำยังใช้มุข to be continue กันใหญ่ (ข้ามวันซะด้วย)
...สงสัยจะเป็นโรคติดต่อ

 

ภาพประกอบ

 

ต่อจากตอนเดิม

ในระหว่างที่กำลังตัดสินใจอยู่นั้น ก็มีคนถามจากข้างนอกว่าใครอยู่น่ะ เป็นเสียงชายหนุ่ม ไม่หนุ่มไม่รุ รุแต่ว่าจะบ้าตายอยู่แล้ว เครียด แล้วประตูก็เปิดออก พร้อมกับความโล่งอก ก็เจอพี่ปิรามิด และ และพี่จุกค่ะ สองท่านอายุบวกกันก้อเกือบร้อย

หนุ่มไม่หนุ่มคิดเอาดิ โธ่...คิดในใจ ทำไม้..ทำไม ไม่ใช่ชายหนุ่ม (แอบเสียใจเล็กน้อย) ขำๆ

จบค่ะ แต่ยังไงซะ เกือบจะแย่แล้วเรา ต้องขอบคุณ ท่านทั้งสองในโอกาสนี้ด้วย


ปล. เรื่องน่าแปลกก็คือ มีหลายท่านที่อยู่ตรงลานดูดาว ไม่ได้ยินเสียงทุบประตู อาจเป็นเพราะมัวแต่สนทนา และดูดาวกันอยู่


แต่พี่จุก อยู่ที่ศาลาพักผ่อน ซึ่งอยู่ไกลจากลานดูดาว อีก ยังได้ยินเสียงทุบประตู นี่ก็เป็นเรื่องน่าประหลาดอยู่ไม่น้อยค่ะ และก่อนที่พี่ทั้งสอง จะมาช่วย พี่จุกว่า ได้ยินเสียงเคาะ หรือมีเสียงทุบ ดันประตู ก็เลยชวนพี่ปิรามิดมาดู ซึ่งในตอนแรกเข้าใจว่า พี่ทั้งสองมาทำธุระที่ห้องน้ำกันตาม
ปกติ

 

หยอกนิด สะกิดหน่อย ตอนที่ 6

เวลาการประมวลพลังใกล้เข้ามาแล้ว........อ.สุดใจ เริ่มเรียกให้พวกเรามานั่งล้อมวงกันอีกครั้ง แล้วก็เริ่มขยายระบบให้พวกเราฟัง เริ่มจาก อ.สุดใจแล้วก็ตามด้วย อ.วาสนา.....เสร็จแล้วก็รับฟังการขยายระบบต่อ เริ่มที่ อ.วาสนา แล้วตามด้วย อ.สุดใจ..........พร้อมกับตอบข้อสงสัยที่ อ.ไก่ และพี่ ufo.365 ถามอย่างตรงเป้าที่สุดว่า การประมวลพลังคืออะไร แล้วทำไมต้องมาประมวลพลัง............สงสัยว่าจะต้องเป็นนักกีฬายิงปืน ปาเป้าหรือนักฟุตบอลมาก่อนแน่ๆเลย........เวลาใกล้เข้ามาทุกทีทุกที....จนกระทั่งถึงเวลา 21.11 น. พวกเราก็เริ่มสวดมนต์แปล ทำวัตรเย็น นำโดย อ.สุดใจ.........เมื่อสวดมนต์เสร็จ ผู้อาวุโสจากเขากะลาทั้งหมด ก็เดินลงไปที่ศาลาที่พัก ปล่อยให้พวกเราทั้ง 20 ชีวิต นั่งสมาธิประมวลพลังกันโดยลำพัง............บรรยากาศขณะนี้ เงียบสงบ ไร้เสียงรบกวน เสียงหริ่งหรีดเรไรเริ่มดังขึ้น มีเสียงเครื่องไฟดังแว่วมาแต่ไกล.........ระบบเริ่มส่งคลื่นลงมากระทบกับผู้ประมวลพลังทุกคน เพื่อให้ทุกคนได้พิจารณาว่า ขันธุ์ 5 นั้น มันไม่ใช่ของเรา.........เวลาผ่านไปสักระยะ มีเสียงหนึ่งดังขึ้นท่ามกลางความเงียบสงบ คร๊อก....คร๊อก.....แล้วก็คร๊อก บางครั้งก็มีเสียง ฟี้ด...ฟี้ด....เป็นระยะๆ มันเป็นพลังเสียงกรนอันยิ่งใหญ่ มาทราบภายหลังว่าเป็นของพี่ ufo.365 กับ อ.ไก่......ตามด้วยเสียงดัง โอ๊ก อ๊าก เหมือนเสียงลมตีขึ้นจากตัวพี่เม้าท์........แล้วก็มีเสียงหัวเราะอย่างไม่มีเหตุผลของพี่เม้าท์กับคุณศศะ ชนิดหัวเราะกับแบบเอาเป็นเอาตายกันไปเลยทีเดียว........พลอยทำให้น้องทานะบารมี น้อง ณ น้อง Dalink และน้อง April และท่านที่นั่งอยู่ข้างๆหัวเราะตามกันไปด้วย..............

 

ภาพบรรยากาศการเดินทางไปเขากะลา1ของชาวคณะ อันประกอบไปด้วย คุณ NO.9 คุณ pyramid คุณ ศศะ และผม
ออกจากกรุงเทพก็แวะที่อยุธยา โดยไม่ลืมที่จะแวะซื้อโรตีสายไหม เจ้าอร่อยของอยุธยา

 

หยอกนิด สะกิดหน่อย ตอนที่ 7

เวลาผ่านไปชั่วโมงเศษๆ ผมเริ่มลืมตา พิจารณาขันธุ์ของตยเองและขันธุ์ของผู้อื่น.......อ.ไก่ ยังคงนอนสงบนิ่งอยู่ที่เดิม.....พี่ufo.365 เริ่มขยับมือ....อ.นีโม่ นอนตะแครง ยกมือขึ้นฟ้าโบกไปมา แล้วก็ลุกขึ้นมาเดินจงกรม เหมือนลุกขึ้นมาดูขันธุ์ของพวกเราทุกคน.........หลายคนเริ่มปวดหลังและล้มตัวลงนอน.......หลายคนก็ถูกแต่ยุงกัด.......พี่พีรามิดก็เอนกายลงแทบจะแนบกับพื้น.......บางคนก็ลุกขึ้นมายืน มาเดิน....สำหรับผมนั้นก็นั่งขัดสมาธิเพชรเพื่อพิจารณาคามเจ็บปวดที่เกิดขึ้น........งานนี้ต้องยกนิ้วให้ป้าศจีครับ แกนั่งนิ่งตลอด 2 ชั่วโมงเต็มๆ..........เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ผู้อาวุโสจากเขากะลา 1 เดินขึ้นมาแล้วบอกกับทุกคนว่า เหลือเวลาอีก 5 นาที เรารอจนถึงเวลา 23.11 น. การประมวลพลังครั้งนี้จึงเสร็จสิ้งลงอย่างสมบูรณ์..........เราพักผ่อนตามอัธยาศัยและพูดคุยกันเล็กน้อย มีการขยายระบบอีกครั้งพร้อมทั้งเล่าประสบการณ์ที่เกิดขึ้นให้ฟังซึ่งกันและกัน..........ก่อนที่จะแยกย้ายกันไปพักผ่อน...........

 

มีเรื่องน่าแปลกยิ่งกว่านั้นครับ จารย์จุกนั่งอยู่กับผมและได้ยินเสียงเคาะประตู แต่พอส่องไฟฉายไปที่ห้องน้ำกลับเห็นประตูห้องน้ำด้านซ้ายมือกำลังปิดๆ เปิดๆ อยู่ทั้งที่คืนนั้นก็ไม่ค่อยมีลม และไม่มีคนอยู่ตรงนั้น ก็เลยทำให้ลังเลกันว่ามันเสียงประตูถูกลมตี หรือว่าเสียงคนเคาะกันแน่ ก็ต้องอนุโมทนากับจารย์จุกครับ ได้ช่วยไม่ให้มีคนนอนในห้องน้ำ

 

เห็นพูดถึง "เวป" กัน ไม่แน่ใจว่าคืออะไร ใช่ wave หรือเปล่าครับ

 

หยอกนิด สะกิดหน่อย ตอนที่ 8

เสร็จสิ้นการประมวลพลัง พวกเราก็เดินลงมาที่ศาลาที่พัก มีอาหารว่าง กาแฟ ไมโล คุกกี้ และของขบเคี้ยววางอยู่พร้อมสรรพ.........พวกเราเริ่มนั่งเป็นวงอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มีหลายวง วงที่ใหญ่และเสียงดังมากที่สุดคงไม่พ้น อ.นีโม่ อีกวงเป็นวงของ อ.สุดใจที่มานั่งขยายระบบให้พวกเราฟัง นอกนั้นก็นอนกับพื้นบ้าง นอนบนเก้าอี้ผ้าใบบ้างตามสะดวก.......ส่วนที่อยู่นอกศาลาเป็นวงของเพื่อนๆที่ชอบบรรยากาศของลานดูดาว............ขณะที่นั่งฟังการขยายระบบจาก อ.สุดใจ เวลาได้ล่วงเลยไปเกือบตี 2 กว่าๆ ผมได้ยินเสียงเคาะประตูดังแว่วมาแต่ไกล ผมบอกทุกคนในวงว่าได้ยินเสียงเคาะประตูดังมาจากทางห้องน้ำ พร้อมกับส่องไฟฉายไปยังต้นเสียง...........เสียงเคาะประตูเงียบลง ประตูห้องน้ำห้องหนึ่งถูกผลักออกอย่างแรง แต่ไม่มีใครเดินออกมา.......พี่เม้าท์บอกผมว่าผีหลอก ผมจึงลดไฟฉายลง.......ทันทีนั้น เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นอีกครั้ง ผมกับพี่พีรามิดจึงตัดสินใจเดินไปที่ต้นเสียง แล้วตะโกนว่า ใครอะ.....มีเสียงสตรีนิรนามท่านหนึ่งดังออกมาจากห้องน้ำว่า หนูเปิดประตูไม่ได้ค่ะ ผมจึงเดินไปช่วยดึงประตูให้ ใช้เวลาสักพักก็เปิดประตูได้.........อยากรู้ไหมว่าสตรีนิรนามเจ้าของเสียงนั้นเป็นใคร........ เจ้าของเสียงนั้นได้เปิดเผยตัวตนแล้วดังที่โพสไปก่อนหน้านี้.......ก็น้อง Dalink ของเรางัย.......นี่ถ้ารู้ว่าผิดหวังที่อายุของพี่ทั้งสองคนรวมกันได้เกือบร้อยมาก่อนละก้อ........จะปล่อยให้นอนในห้องน้ำเสียให้เข็ด.........

 

ออกจากอยุธยาก็แวะหาของว่างรับประทานกันที่เซเว่นสักเล็กน้อย ก่อนจะแวะรับประทานผัดไท เจ้าอร่อยที่ตลาดปากบางสิงห์บุรี

 

ถูกต้องแล้วครับ เวปก็คือ wave หมายถึงคลื่นที่ลงมาน่ะครับ เวปใครเวปมัน

 

ที่เห็นเป็นฝักๆ คล้ายถั่วแระห้อยระย้าอยู่ตามต้นไม้ นี่เขาเรียกว่าสุนัขมุ่ยหรือหมามุ่ยนะจ๊ะ เป็นเจ้าถิ่นอยู่บนเขากะลา ท่านใดจะเดินทางไปในทริปหน้าหรือโอกาสต่อไป หากยังไม่รู้จักผมก็ขอแนะนำให้รู้จักหน้าค่าตากันไว้ก่อน แต่ไม่แนะนำให้เด็ดมาเล่นนะครับ เพราะมันกินไม่อร่อย

 

หยอกนิด สะกิดหน่อย ตอนที่ 9

อ.สุดใจ บอกกับพวกเราว่า...พวกที่มาประมวลพลังกันบนเขากะลาส่วนใหญ่จะไม่ได้นอนกัน ก็เป็นจริงดังเช่นที่ อ.สุดใจว่า.............คนแรกที่ไม่ได้นอนก็เห็นจะเป็น อ.สุดใจ นี่แหละ ก็เห็นแกถือไฟฉายคอยเดินตรวจตราอยู่รอบๆบริเวณเขากะลาโดยตลอด..........ขนาดผมเดินออกมาตอนเกือบจะตี 3 ยังเห็นแกเดินถือไฟฉายอยู่คนเดียวเลย แกบอกกับผมว่า มีพวกเราบางส่วนเดินขึ้นไปนั่งสมาธิที่ปากประตูเมืองลับแล เพื่อขอเปิดมิติไปเที่ยวเมองลับแลกัน และก็มีพวกเราบางส่วนไปนั่งสมาธิเพื่อขอรับพลังที่ลานหน้ากองบัญชาการมนุษย์ต่างดาว.........ผมจึงตัดสินใจเดินตามขึ้นไปและนั่งสมาธิ ทั้งที่ปากประตูเมืองลับแลและลานหน้ากองบัญชาการมนุษย์ต่างดาว สำหรับประสบการณ์ที่ได้จากตรงนี้เอาไว้จะเล่าให้ฟังภายหลัง.........หลังจากนั้นผมก็เดินลงมาที่ศาลาที่พักเพื่อมาคุยกันต่อ เนื่องจากว่านอนกันไม่ค่อยจะหลับ พวกเราลงมติกันว่า พวกเรานั้นเต็มอิ่มกับพลังมนุษย์ต่างดาว แต่ยังไม่เต็มอิ่มที่ท้อง ก็เลยไปหาโรตีสายไหมมาทานกัน........น้อง Dalink กับน้อง April ทำหน้าที่เป็นแม่บ้าน ด้วยการม้วนโรตีสายไหมมาให้พวกเราทาน โดยมีคุณอ้วนเป็นผู้ช่วย อันแรกก็อย่างที่เห็นนะครับ โรตีสายไหมผสมขี้มือก็เลยใหญ่เป็นข้าวหลามแจ้ง......สงสัยจะขี้เกียจม้วนบ่อยๆ กะว่าอันเดียวอิ่มเลย....ผมเลยอาสาประจุพลังโรตีสายไหมลงท้องเป็นคนแรก ตามด้วยเพื่อนๆอีกหลายคน โดยมีพี่เม้าท์และคุณหนุ่ย เทพบุตรชาวดิน คอยเก็บภาพเป็นระยะๆ................

 

หยอกนิด สะกิดหน่อย ตอนที่ 10

ป้าศจี ผู้อาวุโสสูงสุดของรุ่นเขากะลา 2 นอนพักผ่อนอยู่บนเก้าอี้ผ้าใบในศาลาที่พัก นานๆทีแกก็บ่นว่านอนไม่หลับเพราะยุงกัด..........ไม่รู้ว่าที่แกนอนไม่หลับเนี่ย เป็นเพราะยุงกัดหรือรำคาญเสียงที่พวกเราคุยกันกันแน่........แต่ที่แน่ๆ พวกเราช่วยกันกางเต้นท์ให้ป้าแก เพื่อไม่ให้ยุงกัด แกจะได้นอนหลับพักผ่อนอย่างเต็มที่........กางเต้นท์เสร็จ ป้าศจีก็เข้าไปนอนเป็นคนแรก ตามด้วย อ.ไก่ หรือน้องทานะบารมี ไม่แน่ใจ เข้าไปนอนเป็นเพื่อน.......สบายละป้าเรา ยุงก็ไม่กัด แต่จะหลับหรือเปล่านี่ไม่รู้ เพราะคนที่เข้าไปนอนเป็นเพื่อนนี่ ถ้าเป็นน้องทานะบารมีก็ดีไป แต่ถ้าเป็น อ.ไก่นะ ขอบอก พลังเสียงกรนแกเนี่ย มาเป็นอันดับ 3 เชียวนะ จะบอกให้.......กาลเวลาผ่านไปจนเกือบตี 4 ผมเดินขึ้นไปบนลานประมวลพลังอีกครั้ง ผมไม่ได้ไปนั่งสมาธิ แต่ไปเป็นเพื่อนน้อง ณ เค้า......กลับลงมาอีกครั้งประมาณตี 4 ครึ่ง ทุกอย่างอยู่ในความเงียบสงบ น้อง ณ เดินไปพักผ่อนที่ลานดูดาว ส่วนผมเดินถือไฟฉายเข้าไปในศาลาที่พัก ผมเดินไปที่ถุงนอนที่ผมปูเตรียมไว้ ปรากฎว่ามีน้องท่านหนึ่งนำไปห่มกันยุง ครั้นมองหาผ้าขาวม้าที่ไว้รองหนุนหัวแทนหมอนก็ไม่เจอ จึงส่องไฟไปทั่วศาลา.....ช่างโชคดีเสียยิ่งกระไร ไปพบเก้าอี้พับตัวหนึ่งที่กางไว้แต่ไม่มีใครไปนอน ผมจึงล้มตัวลงนอนด้วยความดีใจอย่างยิ่งว่า ค่ำคืนนี้ผมได้นอนพักผ่อนกับเขาแล้ว...........

 

ภาพประกอบยืนยันว่าโรตีขนาดใหญ่เป็นข้าวหลามจริงๆ แต่ว่าทำไมน้อง Dalink กับน้อง Aprilที่ม้วนโรตีสายไหม ขนหน้าแข้งเยอะจังอ่ะพี่

 

ภาพประกอบขณะกางเต๊นท์ให้คุณป้าศจีโดยเห็นหลังไวๆว่าเป็นคุณทานะบารมีที่เข้าไปนอนด้วย

 

หยอกนิด สะกิดหน่อย ยังไม่จบนะครับ

เรื่องราวกำลังดำเนินไปอย่างเข้มข้น ผมจะนอนหลับไหม และผมจะพบเจออะไรต่อไปก่อนที่ฟ้าจะแจ้ง ต้อนรับรุ่งอรุณของวันใหม่
พรุ่งนี้เลิกงาน...แล้วจะมาเล่าให้เพื่อนๆฟังใหม่ครับ
แต่ตอนนี้ขอนอนก่อนก็แล้วกัน........ราตรีสวัสดิ์

 

ตามเก็บของผมก็ต้องขอนอนเช่นกันครับเด่วจานจุกมาหยอกนิดสะกิดหน่อย ผมก็จะมาตามเก็บครับช่วงนี้ยังไม่เก็บตก แต่ตามเก็บไปก่อน นะจะบอกให้

 

เย็นวันจันทร์ไปบ้านคุณแม่ กลับมาสามทุ่ม เข้าเน็ตไม่ได้
ไม่อยากทุกข์มาก เลยว่าช่างหัวมัน
เช้านี้เห็นว่าโพสต์กันเพียบ ถ้าเข้าได้ตั้งแต่เมื่อคืนคงนั่งลุ้นอ่านโพสต์ถึงตีหนึ่งตีสอง
ก็เลยเข้าใจค่ะ.. ว่าระบบให้เรานอนเสีย..

รออ่านและรอชมถึงสิ้นเดือนค่ะ