ข้อความจาก กลุ่มประสานงานเพื่อการเตือนภัย(เขากะลา)(ปิดกระทู้)

การประมวลพลังรอบสุดท้ายนี้ สังเกตดู จะเห็นดวงทิพย์ ดวงธาตุ พากันมามากมาย ไม่เหมือนครั้งแรก

คุณเทพบุตรชาวดิน (จารหนุ่ย)
พยายามปรับแสงของภาพเพื่อให้เห็นดวงเหล่านี้ได้อย่างชัดเจน

ขอโมทนาครับ

 

วันนี้ วันที่ 2 ธันวาคม 2551 เป็นวันครบรอบ 11 ปี ของการติดต่อสื่อสารกับมนุษย์ต่างดาวโดย จ.ส.อ.เชิด ชื่นสำนวน เป็นครั้งแรก คือในวันที่ 2 ธันวาคม 2540 จึงขออนุญาตมานำเรียนเพื่อทราบกันครับผม

การสื่อสารครั้งที่ 1
1 st communication

- มนุษย์ต่างดาวได้ติดต่อสื่อสารผ่านทางสมาธิจิตกับ จ.ส.อ.เชิด ชื่นสำนวน เป็นครั้งแรก ในวันที่ 2 ธันวาคม พ.ศ.2540 เวลาประมาณ 20.00 น. ขณะที่ท่านกำลังนั่งสมาธิอยู่ในห้องพระ และหลังจากวันนั้น มนุษย์ต่างดาวได้นำจานบินมาปรากฏให้ จ.ส.อ.เชิด ชื่นสำนวน และครอบครัว ได้เห็นอย่างต่อเนื่องเป็นเวลา 1 สัปดาห์

- Alien had communicated with Sergeant Major Cherd Chuensamnaun for the first time on 2 nd December 1997 (Time 8.00pm.) while he was doing meditation in the Buddah room.After that day ,Alien showed the craft (UFO) to him and his family 1 week continuously

​

 

สรุปจำนวนท่านผู้ที่เข้าร่วมประมวลพลังทั้งหมด ในเดือนพฤศจิกายน 2551 ครับ

แผนกข้อมูลและตอบปัญหาชีวิต​

มีผู้ที่อยู่ในแผนกนี้ทั้งหมดจำนวน 44 ท่าน แบ่งเป็น

รุ่นเขากะลา 1 มีจำนวนรวม 4 ท่าน และ

รุ่นเขากะลา 2 มีจำนวนรวม 40 ท่าน

เฉพาะรุ่นเขากะลา 2

ท่านที่ได้เข้าร่วมประมวลพลังแล้ว มีจำนวนรวม 29 ท่าน

ท่านที่ไม่ได้เข้าร่วมประมวลพลัง มีจำนวนรวม 11 ท่าน

จึงสรุปเรียนมาเพื่อทราบครับ

 

๑.
บันทึกปรากฏการณ์ทางกาย ขณะกำลังประมวลพลัง
บริเวณลานประมวลพลังหน้าองค์พระประธาน
วันที่ 29/11/51 เวลา 21.11 น. - 23.11 น.

หลังจากสวดมนต์ทำวัตรเย็นกันเสร็จแล้ว
พวกเราทั้งหมดที่มีหมายเลขประจำตัว จำนวน 13 คน
ก็เข้าที่นั่งล้อมเป็นวงกลม ตามเวลาที่ถูกกำหนดไว้

เสียงพี่สุดใจ กล่าวดังขึ้น
"เริ่มต้นประมวลพลัง"
พวกเราทุกคนอยู่ในท่านั่งขัดสมาธิ ท่ามกลางความเงียบ
มีเพียงเปลวเทียนที่จุดบูชาพระประธาน
ส่องสว่างพอเห็นกันรำไร

เวลาผ่านไป คาดคะเนได้ประมาณ 30 นาที
ทุกอย่างยังอยู่ในสภาวะนิ่ง เงียบ
แล้วเสียงที่ทุกคนไม่คาดคิดก็ดังขึ้น

 

ภาพถ่าย UFO ที่ออกมาบินโชว์ให้ได้เฮกันในคืนวันประมวลพลัง

 

๒.
เสียงปรบมือของใครคนหนึ่งดังขึ้น
ผับ ๆ ๆ ๆ เป็นจังหวะสม่ำเสมอ
เป็นเสียงที่มาจากตรงข้ามกับที่ผมนั่ง
คิดว่าคงมีการแสดงรายการพิเศษเกิดขึ้นเป็นแน่
ผมรีบเผยอเปลือกตาขึ้น มองไปตรงข้าม
ใครก็ไม่รู้ร่างท้วมๆสวมชุดขาว มีผ้าคลุมที่หัว
กำลังยกมือชูเหยียดขึ้นเหนือหัว แล้วแสดงอาการ
ดึงปลายมือมาสัมผัสกัน เกิดเป็นเสียงดังก้องไปทั่วบริเวณ

เสียงนี้ปลุกเร้าอารมณ์ได้ดีจริงๆ
เหมือนกับว่ากำลังเรียกพลังอะไรบางอย่าง
ลงมายังผู้ที่กำลังนั่งอยู่ในที่นั้น

ผมเกิดอาการขนลุกอย่างแรง
แสดงว่า คลื่นพลัง เริ่มส่งผ่านลงมาถึงตัวผมแล้ว
ในท่าที่ผมกำลังนั่งขัดสมาธิ แบมือทั้งสองวางแปะไว้ที่เข่า
ปลายนิ้วชี้ข้างขวา เริ่มมีอาการสั่นไหว แรงขึ้น ๆ
คล้ายๆ กำลังขีดเขียนอะไรบางอย่าง

ซือเฮีย บอกว่า ในขณะนั้น
เหมือนมีแสงแวบมาเข้าตา จึงลืมตาขึ้นมามองดู
บริเวณที่มีแสงเข้ามา
ปรากฏว่า เจอนิ้ว ข้างขวา ของผม เข้าอย่างจัง

อาการกระดุกกระดิกของนิ้วมือ
เป็นที่สนใจของซือเฮีย เป็นอย่างยิ่ง
จึงแอบเฝ้าสังเกตดูอาการกำเริบของสังขารผม ตั้งแต่นั้นมา

 

๓.
เมื่อมีผู้สนใจเฝ้าดู
wave ก็ส่งมาให้ผมเป็นผู้แสดง

หลังจากกระดิกนิ้ว จนแทบจะหลุดกระเด็นออกไปจากฝ่ามือ
เวป ก็เปลี่ยนฉากใหม่ ส่งคลื่นหาว มาให้
ทั้งๆที่ผมไม่ได้ง่วงหงาวหาวนอนเลยแม้แต่น้อย

หาวไปได้สัก 3 หาว
น้ำตาผมก็ไหลลงมาเป็นทางยาว
โหนกแก้มชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำตา แต่ไม่มีความอาลัย
จนผมต้องควักผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาเช็ด
ให้คราบน้ำตาหายไปจากใบหน้า

แล้วกลับมานั่งในท่าสมาธิ ขาซ้ายทับขาขวา
ข้อเท้าซ้ายยื่นเลยตักออกไป ทำอาการหมุนกระดูก ดังกึกๆๆๆ
เป็นจังหวะสม่ำเสมอ นานราว 5 นาที
เสียงดังที่ว่า ทำเอาผู้ร่วมประมวลพลังตรงข้าม
นึกว่าใครมาเคาะพื้นเล่น เป็นจังหวะอย่างไม่ขาดตอน
พอหยุดหมุนสักพัก

ยังไม่ทันจะได้ตั้งตัว
เสียงลมหายใจของผม เหมือนขัดข้องขึ้นมาทันที
หายใจออกแต่ละครั้ง ดังเหมือนคนถอนหายใจหมดอาลัยในชีวิต
หรืออย่างที่ซือเฮียบอกว่า หายใจเหมือนคนเหนื่อยหน่าย ท้อแท้ ไม่สบาย
ขณะนั้นก็มีคลื่นย่อย เข้ามาแทรก
คลื่นนี้ผมคุ้นเคยดี เพราะครั้งที่แล้ว ก็เจอมาแล้ว

 

สวัสดีครับ

ผมขอแจมสักนิดนะครับ อยากเล่าเรื่องประสบการณ์เกี่ยวกับเดือนแห่งการประมวลพลังครับ

ในเดือนนี้ผมบอกตามตรงครับ เป็นเดือนที่เครียดมาก เพราะว่ามีเรื่องอะไรต่าง ต่างเข้ามา

ทำให้กังวล วิตก และทุกใจอยู่หลายเรื่อง บางเรื่องก็โดนแบบไม่ทันตั้งตัว เช่น อยู่ดีดีก็โดน

เพื่อนร่วมงาน ( สุภาพสตรี ชาวไต้หวัน ตำแหน่งผู้ตรวจสอบ ) อารมณ์เสียนำเอกสารทำ

จ่ายโยนใส่โต๊ะทำงานขณะทีเรากำลังทำงานอยู่ ตอนแรกก็รู้สึกตกใจ สักพักจิตก็ปรุงแต่ง

ไปว่า เขาเป็นใครทำไมถึงทำนิสัยแย่แย่กลับเราแบบนี้ทั้งทั้งที่เราให้เกียติกับทุกคนไม่ว่าจะ

เป็นเจ้านาย พนักงาน คนงาน เพราะเราถือว่าทุกคนเป็นคนเหมือนกัน มีเกียรติ ศักศรี เท่า

เทียมกัน เราเลยรู้สึกว่าอยากจะตอบโต้กับไป ( อาจเป็นหมัดขวาแล้วซ้ำด้วยเท้าขวา

ซักที ) แต่ในทันใดนั้นสติรู้ของเรามีความไวกว่าจิตที่ปรุงแต่ง เลยทำให้เรารู้สึกไม่โกรธ

และมีความรู้สึกอยากให้อภัยเขาขึ้นมา สุดท้ายก็เดินไปถามเขาว่าเอกสารที่โยนใส่เรามี

อะไรผิด ผิดตรงไหนก็บอกมาดีดีอย่าใช้อารมณ์กับเรา ควรให้เกียรติเรา อันนี้ก็เป็นตัวอย่าง

หนึ่งที่โดนในเดือนนี้ เหมือนกับว่าระบบจัดให้มาทดสอบอารมณ์ของเราซึ่งอารมณ์โกรธ

ง่าย โมโหง่ายเหล่านี้ล้วนเป็นจุดอ่อนในตัวเราซึ่งเขาพยายามทดสอบอยู่บ่อยครั้งในเดือน

ประมวลพลังนี้ ส่วนในวันที่ 29/11/08 ตอนแรกไม่คิดว่าจะไปด้วยซ้ำ แต่พอเวลาใกล้

เข้ามารู้สึกมีอะไรบางอย่างมากำหนดว่าให้เราต้องไปทั้งที่เราเป็นคนขี้เกียจเดินทาง ขี้เกียจ

ขับรถ พอเปลี่ยนใจว่าจะไปก็เจออุปสรรคซะอย่างนั้น เช่น ต้องพาแฟนไปหาหมอตอนเย็น

พาลูกชายไปวิ่งในตอนเช้ามืด เลยทำให้ต้องตัดใจแล้วว่าไปไม่ได้ สุดท้าย อ.สุดใจแจ้งมา

ว่าระบบเขาเพิ่มรอบให้ เป็นรอบดึกซะด้วย 23.11 - 1.11 น.ซึ่งดึก จริง จริง ทำให้รูสึก

วังเวงยิ่งนัก แต่สุดท้ายระบบก็ช่วยผมอีกครั้ง เที่ยงวันเสาร์ที่ รพ.โทรมาบอกแฟนผมว่า

คุณหมอเลื่อนนัดจาก 17.00 น. เป็น 16.00 น. จึงทำให้ผมไปประมวลพลังได้ทันใน

รอบแรก 21.11 - 23.11 น.


จบข่าว.

แจ้งให้อ่านเล่น เล่น นะจะบอกให้

 

อนุโมทนากับทุกท่านที่ได้ไปปาร์ตี้ปิดการประมวลพลังครั้งนี้ด้วยค่ะ
แหม...นี่ถ้าจะติดรถคุณกรึงไกรไป ก็คงต้องตกรถตามระเบียบ...หุหุหุ
รอร๊อรอ รอฟังเรื่องราวที่ทุกท่านได้ประสบมา อยากฟังเยอะๆๆๆๆๆ

 

๔.
มันเป็นคลื่นหัวเราะ
ที่พยายามแทรกเข้ามาระหว่างคลื่นหายใจรุนแรง
แต่ผมรู้ทัน และแกล้งให้ความสนใจดูคลื่นหายใจ มากกว่าคลื่นหัวเราะ
จึงทำให้คะแนนคลื่นหัวเราะตกไป

คลื่นหายใจแรง ยังดำเนินไปอย่างต่อเนื่อง
พร้อมๆกับคลื่นคุกเข่า ที่แทรกเข้ามา
คลื่นคุกเข่า เป็นอย่างไร น่าสนใจดีนะ ต้องลองเฝ้ามองดู

เมื่อเปลี่ยนท่ามาเป็นท่าคุกเข่า ให้เข้ากับคลื่นที่มา
สักพัก เข่าก็ค่อยๆเคลื่อนไปรอบๆเป็นวงกลม
ไปแบบราบรื่น ไม่สะดุดติดขัด
เหมือนร่างกายกำลังหมุน อยู่บนจานหมุน
มองไกลๆน่าจะ เหมือนฮุ้นปวยเอี้ยง ฝึกท่าวิชาไหมฟ้า
ตัวหมุนได้ แต่ไม่มีควันพวยพุ่งออกมา ทำนองนั้น

สายตาของซือเฮีย ยังคงจับจ้องอยู่กับการเคลื่อนไหว
ที่เกิดขึ้นกับผมอย่างต่อเนื่อง เพราะเป็นคลื่นสังเกตการณ์ของซือเฮีย
ผมจึงไม่สงสัยเลยว่า ทำไมซือเฮีย จึงจ้องมาที่ผมตลอดเวลา

แต่มีอยู่คลื่นหนึ่งที่มาแล้ว ทำให้ซือเฮียแทบลุกขึ้นมาโอบอุ้มผม
คลื่นนั้นเป็นคลื่นอะไร โปรดติดตาม ในตอน ๕ ครับ

 

๕.
เมื่อคลื่นคุกเข่า หยุดหมุน
ผมหยุดอยู่ในอาการคุกเข่านิ่งๆ
แต่ลมหายใจออกยังรุนแรง และเร่งเร้า
จนซือเฮียแอบรำพึงรำพันในใจว่า
มันจะเหนี่อยหน่ายอะไรปานนั้นวะ

จากคลื่นคุกเข่า ก็ค่อยๆเปลี่ยนเป็นคลื่นลุกยืน
ผมยืนในท่าตรง ปลายเท้าห่างกันประมาณคืบเดียว
สักประเดี๋ยว ก้เริ่มมีอาการโยกไปข้างหน้า
แล้วก็โยกกลับมาข้างหลัง
เหมือนถูกติดสปริง ทำท่าทางเหมือนจะล้ม แต่ไม่ล้ม
คล้ายตุ๊กตาล้มลุก
ซือเฮียบอกว่า
ท่านี้หวาดเสียวมาก ไม่รู้ว่าจะล้มไปข้างหน้า หรือข้างหลัง
จึงรอท่าคอยประคองอยู่ข้างๆ
ตรงนี้แหละครับ ที่ทำให้ซือเฮีย แทบเข้ามาโอบอุ้มผม
หากผมล้มลงไป แกรับไม่ทัน
ชาวระบบจะต้องโทษแก เป็นแน่แท้

ผ่านพ้นท่าหวาดเสียวที่สุดไปแล้ว
คลื่นก็ค่อยๆสงบ
ผมจับอาการของร่างกายได้
ค่อยๆนั่งลง ในท่าสมาธิ
กะว่าจะทำให้จิตนิ่งสงบ
แต่แล้ว เสียงทำลายความสงบก็ดังขึ้น

 

พี่เมาท์เล่าได้มีรสมีชาติมากเลยครับ ส่งสัยมีคลื่นนักเขียนส่งมาแล้วแน่ๆ

 

๖.
" หมดเวลาประมวลพลังแล้วค่ะ "
เสียงพี่สุดใจ ดังขึ้น ทำลายความเงียบ
อะไรกัน หมดเวลาประมวลพลังแล้วหรือนี่
ผมคิดสวนออกไปทันที
ทำไมรอบนี้ไวจัง ยังดูขันธ์ห้า ไม่เต็มอิ่มเลย

แล้วทุกคนก็ค่อยๆขยับตัว
นั่งหันไปทางองค์พระประธาน
แล้วก้มลงกราบ
จากนั้นก็ลุกขึ้นสนทนาปราศัยกัน
เสียงดังเป็นนกกระจอก

พี่สุดใจ บอกให้ลงไปทานกาแฟ/อาหารว่าง
เตรียมไว้ให้เรียบร้อยแล้ว
ระหว่างเดินลงจากลานพระ ซือเฮียเดินมาคุยกับผม
ผมจึงทราบว่า...มีบัดดี้ คอยห่วงใยอยู่ตลอดเวลา
หากมีการประมวลพลังอีกเมื่อไร
ผมอยากให้มีคลื่นหวาดเสียวมากกว่านี้
ซือเฮียจะได้สนุก ตื่นเต้น และเร้าใจ ยิ่งๆขึ้น.

ขอขอบคุณคณะผู้อาวุโส ที่จัดให้มีการประมวลพลังขึ้น
ขอขอบคุณเจ้าภาพอาหารการกินทุกท่าน
ขอขอบคุณเจ้าภาพเต๊นท์/เตียงเก้าอี้
ขอขอบคุณเจ้าภาพยานขับเคลื่อน ที่นำส่งและนำกลับ
ขอขอบคุณซือเฮีย ที่คอยเป็นห่วง อีกแล้ว

ขอขมาต่อทุกท่าน หากมีสิ่งใดได้กระทำล่วงเกินไปบ้าง.

..............สวัสดี มีโชคชัยชนะทุกท่านครับ.........

 

ถูกต้องแล้วครับ คุณapichan เป็นคลื่นนักเขียนครับ

 

ขออนุโมทนากับคุณกรึงไกรด้วยครับ
หากเราเข้าใจ และเข้าถึงการปล่อยวาง ละอัตตาตัวตนได้จริง
เราก็จะไม่ทุกข์...เพราะไม่มีตัวกระทำ และตัวถูกกระทำ

ความเข้าใจในสิ่งนี้ สามารถใช้ได้กับทุกเรื่องที่เข้ามากระทบ และจะมาทำให้เราหวั่นไหวไขว้เขว...เมื่อเราเข้าใจอย่างถ่องแท้แล้ว..เราก็จะไม่กลัว
ไม่ทุกข์ ไม่ว่าใครเขาจะว่าอย่างไร เราต้องตั้งหลักให้ได้เสียก่อน
เมื่อมั่นคงแล้ว ต่อให้พายุภัยทั้งหลาย ก็ไม่สามารถทำอะไรเราได้
เพราะในที่สุด ก็ไม่มีเรา นั่นเอง แล้วจะมีทุกข์ได้อย่างไร

หนทางเดินนั้นมีหลายหนทาง และเป็นหนทางที่ถูกต้องทั้งหมด
จะต่างกันที่ว่า ใครจะไปถึงก่อนกันเท่านั้น

ขอให้ทุกคนมีความมั่นคงในจิต คิดทำการสิ่งใดได้ด้วยปัญญา สามารถนำพาชีวิตของเรา ก้าวสู่ความสุขและความเจริญและพ้นจากทุกข์ภัยได้ในที่สุด

 

อนุโมทนากับพี่เม้าท์ด้วยครับ กับคำสอนดีดี.

;aa24

 

การประมวลพลังครั้งนี้ มีการทดสอบกำลังใจของผู้ใช้รถ TOYOTA CAMRY จากเมืองไทย

และผู้ใช้รถ TOYOTA อาว่าร่อน ( ก็อาบอกว่ามันร่อนก็ยังซื้อมาใช้อีก) ของคุณ Digital

โดยประตูรถไปครุดเสาจนเปิดไม่ได้ทั้งสองคัน ที่เดียวกัน

ขอบอกให้คนขับและคุณ Alex ไปหัดขับรถเสียใหม่

ขอแนะนำ ส.สะพานมอญ



ถ้าอยากขับรถต้องเรียนเสียก่อน

ส.สะพานมอญสอนให้ได้ผล

ถ้าหากท่านคิดจะฟิตเครื่องยนต์

ขอเชิญทุกคนเรียนที่ ส.สะพานมอญ ปีด....ปีด

http://gotoknow.org/blog/music-on-blog/160224

 

เรียบ ๆ...ง่าย ๆ....สไตล์ จักษวัชร์

ตอน เตรียมพร้อมก่อนออกเดินทาง

พร้อมกันที่ฝักข้าวโพด 11.00 น. ล้อหมุนเวลา 12.00 น.....นี่คือคำสั่งเตรียมพร้อมในการออกเดินทางไปประมวลพลังกันที่เขากะลา จ.นครสวรรค์ ในวันที่ 29 พย.51 ที่ผ่านมา

ในการนี้มีผู้ร่วมเดินทางไปพร้อมกัน 10 คน โดยพาหนะรถยนต์ 2 คัน คันแรกนำโดย อ.สุดใจ อ.นีโม่ จารเม้าท์ (mountain) จารจุก (juksawat) และจารหนุ่ย (เทพบุตรชาวดิน) อีกคันนำโดย ป้าศจี คุณ ufo.356 คุณสิ (ทานะบารมี) และผู้ติดตามที่ป้าศจีชวนมาอีก 2 ท่าน .... และเมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม พวกเราก็ออกเดินทางจากอาคารฝักข้าวโพดพร้อมกัน เมื่อเวลาประมาณบ่ายโมงเศษของวันที่ 29 มุ่งสู่จังหวัดนครสวรรค์โดยทันที

 

เรียบ ๆ...ง่าย ๆ....สไตล์ จักษวัชร์

ตอน บะจ่างเสริมเพิ่มพลัง

รถสองคัน แม้จะออกเวลาเดียวกัน แต่ก็ต่างคนต่างไป โดยนัดหมายไปพร้อมกันที่เขากะลา......ระหว่างการเดินทาง ก่อนที่จะถึง จ.อยุธยา อ.นีโม่ คนขับ ขอแวะปั๊มน้ำมัน เพื่อเติมน้ำมันและปฎิบัติภารกิจส่วนตัว เลยถือโอกาสเปลี่ยนมือคนขับ โดยผู้ที่ทำหน้าที่ขับรถต่อไปก็คือ จารหนุ่ย (เทพบุตรชาวดิน) ว่าแล้ว อ.นีโม่ก็เข้าประจำตำแหน่งที่เบาะด้านหลัง ซึ่งมีถุงบะจ่างของโปรดวางอยู่......รถค่อยๆเคลื่อนออกจากปั๊มน้ำมันแต่ไม่ทัน อ.นีโม่เสียแล้ว เพราะ อ.นีโม่ แกหยิบบะจ่างค่อยๆบรรจงใส่ปากเป็นที่เรียบร้อยแล้ว พวกเราได้แต่นั่งดู.......ลูกที่ 1 ผ่านไปอย่างรวดเร็ว ก็เอื้อมมือไปหยิบลูกที่ 2 ต่อ พร้อมกับถามพรรคพวกว่า.....เราจะแวะไปกินก๋วยเตี๋ยวผัดไทยปากบางกันหรือป่าว เมื่อได้รับคำตอบว่า ไป จึงรีบวางบะจ่างลูกที่ 2 ลงในถุงทันที พวกเราได้แต่มองหน้ากันและรับรู้ถึงสิ่งผิดปกติที่เกิดขึ้น

ทีแรกนึกว่ากลัวอ้วน...ที่ไหนได้ อ.นีโม่ แกเผื่อท้องไว้กินก๋วยเตี๋ยวผัดไทยต่างหากล่ะ...........

 

สังเกตไหมครับว่างานนี้ ใช้ช้อนโบราณที่มีมาตั้งแต่เกิดกันทุกคน