ข้อความจาก กลุ่มประสานงานเพื่อการเตือนภัย(เขากะลา)(ปิดกระทู้)

ภาพบรรยากาศยามเช้าเมื่อวันประมวลพลัง 29/11/51ที่เขากะลา

 

สงสัย ติดนิสัยตอนเป็นนักเรียน

 

ยังติดนิสัยนักเรียนนะพี่วิจิตร

 

ขอบคุณอาจารย์นีโม่ ที่นำข้อมูลเก่า ๆ มาให้เพื่อน ๆ สมาชิกได้รับทราบ ซึ่งจะเป็นประโยชน์ต่อท่านอื่น ๆ ด้วย

ขออนุโมทนาด้วยเป็นอย่างยิ่งค่ะ

 

แต่วันนี้ ต้องขอโทษอาจารย์นีโม่อย่างยิ่ง เพราะระบบให้เข้ามาโพสเล่าเรื่องนี้แต่เช้า โดยให้นำตัวอย่างเรื่องนี้มาเล่าใหม่ตามที่ได้เคยมีตัวอย่างมาก่อนเมื่อปี 2542

ก็คงพอดีกับอาจารย์นีโม่ ได้รับข้อมูลนี้จากระบบพร้อมกัน ในวันเดียวกัน ก็เลยนำมาลงพร้อมกันในวันนี้ เลยกลายเป็นเล่าเรื่องเดียวกันไป

ความจริง อาจารย์จักษวัชร์ได้เล่าไว้หลายวันแล้ว น่าจะมีการนำมาเล่าก่อนหน้านี้ แต่ระบบเพิ่งส่งข้อมูลให้มาเล่าเรื่องเดิม ของเดิม ให้เป็นตัวอย่างเพื่อเทียบเคียง

แต่ว่า .... ระบบส่งข้อมูลเดียวกัน มาพร้อมกัน 2 คนเลยในวันนี้

ก็เลยต้องมีใครคนใดคนหนึ่ง มาเล่าก่อน

แล้วอีกคนหนึ่ง มาเล่าอีกครั้ง

หรือว่า....

ระบบ....กลัวสมาชิกพลาดข่าวสารสำคัญนี้

จึงต้องส่งมาโพสทีเดียว 2 คน

 

เค้าเป็นใคร??

 

ตอนนี้ พี่สุดใจ กับอาจารย์ MOUNTAIN กำลังจัดทำ blog เพื่อเก็บข้อมูลด้านธรรมะ และรวบรวมข้อมูลเรื่องการติดต่อสื่อสารกับมนุษย์ต่างดาว และประวัติต่าง ๆ ไว้ที่เดียวกัน เพื่อสะดวกในการหาข้อมูล

ซึ่งพี่สุดใจ ได้จัดทำ blog ขึ้น 2 blog

เสร็จไปแล้วเกือบ 90 % 1 blog

และอีก 1 blog กำลังจัดทำอยู่

http://www.oknation.net/blog/ufokaokala

http://www.oknation.net/blog/ufokaokala2


ตั้งแต่ขั้นตอนแรก คือเริ่มติดต่อสื่อสารกับมนุษย์ต่างดาวเมื่อปี 2540 เป็นต้นมา

เพื่อน ๆ สมาชิกสามารถเข้าไปศึกษาข้อมูล ประวัติ การติดต่อสื่อสาร รูปแบบการฝึก การเผยแพร่ข้อมูลสู่สาธารณะ ได้ที่ blog ดังกล่าวนี้
หรือท่านใดสนใจจะนำข้อมูลไปทำเวปไซด์เกี่ยวกับ UFO ในประเทศไทยเพื่อเผยแพร่ ก็ยินดีอย่างยิ่ง โดยสามารถนำข้อมูลจาก blog ดังกล่าว ไปจัดทำได้เลยค่ะ

 

ในตอนนี้ อาจารย์เม้าท์ ก็กำลังจัดทำ blog เพื่อรวบรวมข้อมูลของเขากะลา 2 บันทึกลงใน blog จำนวน 2 blog คือ

http://www.oknation.net/blog/BIGMOUNTAIN

http://www.oknation.net/blog/BIGMOUNTAIN2

ซึ่งมีทั้งธรรมะ ภาพต่าง ๆ ข้อมูลทุกขั้นตอนของเขากะลา 2 ฝักข้าวโพด รวมถึงการไปประมวลพลังที่เขากะลา และเหตุการณ์ต่าง ๆ เข้าไว้ใน blog ดังกล่าวนี้

ส่วนอีก blog ก็เกี่ยวกับพลังจิต/พลังเหนือโลก สิ่งศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งท่านสามารถเข้าไปรับชมได้ตาม Link ด้านบน

ขออนุโมทนากับอาจารย์เม้าท์ด้วยเป็นอย่างยิ่งค่ะ

 

แวะมาสวัสดี พี่สุดใจ และเพื่อนสมาชิกทุกท่านครับ

 

เรียบๆ....ง่ายๆ....สไตล์ จักษวัชร์

ตอน การประมวลพลัง

หลังจากเริ่มนั่งทำสมาธิเพื่อประมวลพลังได้เพียงเล็กน้อย ท่ามกลางความเงียบสงบและสายลมหนาว....มีเสียงปรบมือ เป๊าะ...เป๊ะ เป๊าะ...เป๊ะ ดังขึ้นเป็นระยะๆ ไม่ทราบว่าเสียงนั้นมาจากผู้ใด มาทราบภายหลังว่าป็นเสียงมาจากคุณศศะ(แตงโม)นั่นเอง ที่กำลังนั่งพิจารณาขันธุ์ 5 อยู่ ว่าขันธุ์นั้นมันไม่ใช่ของเรา เราจึงไม่สามารถบังคับให้ไม่ให้ปรบมือได้ บางคนก็ตัวหมุน บางคนก็ตัวโยกเอียงไปเอียงมา บางคนก็นั่งกระดิ๊กนิ้ว บางคนก็หัวเราะ บางคนก็ร้องไห้...ฯ อาการทั้งหลายที่เกิดขึ้นนั้นก็เพื่อให้พืจารณาว่า ขันธุ์ที่ว่าป็นของเรานั้น แท้จริงแล้วมันไม่ใช่ของเรา เราจะมีความรู้สึกว่ามันกระทำของมันเอง โดยที่เรารับรู้ได้ แต่บังคับมันไม่ได้ อาการที่เล่ามานี้ ผมมาทราบภายหลังทั้งสิ้น....เพราะระหว่างการประมวลพลัง ผมรับรู้ได้แต่เสียงเท่านั้น เนื่องจากว่าผมไม่สามารถลืมตาอ้าปากได้เลยในระหว่างการประมวลพลังตลอด 2 ชั่วโมงเต็ม........

 

เรียบๆ....ง่ายๆ....สไตล์ จักษวัชร์

ตอน การประมวลพลัง(ต่อ)

สำหรับผมนั้น ผมใช้ถุงนอนมาปูรองนั่ง พร้อมอยู่ในชุดเตรียมพร้อมรับลมหนาวมาเป็นอย่างดี.....พอสิ้นเสียง อ.สุดใจ ที่ว่า อีก 2 นาทีเริ่มประมวลพลัง ผมก็เริ่มนั่งสมาธิทันที ไม่นานนักผมก็มีความรู้สึกว่า อากาศที่หนาวเย็น มาบัดนี้ช่างร้อนอบอ้าวเสียเหลือเกิน สายลมหนาวที่เคยพัดมากระทบผิวกาย บัดนั้นิ่งสงบ........ผมนั่งพิจารณาต่อไป สักพักก็ได้นินเสียงปรบมือดังขึ้นเป็นระยะๆ จะลืมตาขึ้นดูว่าเสียงนั้นมาจากไหนก็ลืมตาไม่ได้ จะอ้าปากก็ไม่ได้เช่นเดียวกัน ผมจึงนั่งนิ่งต่อไป ไม่นานนักผมเริ่มมีอาการคัน คันทั้งในร่มผ้าและนอกร่มผ้า มันไม่ใช่เกิดจากยุงกัดแน่นอน ผมจำว่า นี่มันอาการคันเหมือนตอนที่มาประมวลพลังกันในครั้งแรกเมื่อ 1 พย.51...มันคือฤทธิ์ของหมามุ่ยเจ้าถิ่นนั่นเอง สายลมก็ไม่มี แล้วมันลอยตามลมมาจากไหน มิหนำซ้ำยังคันเข้าไปถึงในร่มผ้าอีกด้วย ทั้งที่ผมอยู่ในชุดกันหนาวที่มิดชิด.....ลมหนาวผมก็ไม่กลัวเพราะเตรียมพร้อมมาเป็นอย่างดี ยุงผมก็ไม่กลัวเพราะทาโลชั่นกันยุงมาแล้ว...แต่นี่ซิ ผมไม่ได้เตรียมใบตำลึงสำหรับแก้คันจากฤทธิ์หมามุ่ยเอาไว้.....แล้วผมจะทำไงดี

 

เรียบๆ....ง่ายๆ....สไตล์ จักษวัชร์

ตอน การประมวลพลัง(ต่อ)

ผมเป็นคนหนึ่งที่ไม่ยึดติดให้ใจเป็นทุกข์อยู่แล้ว ไม่ตึงเกินไปและก็ไม่หย่อนเกินไป เมื่อหิวก็ต้องกิน เมื่อง่วงก็ต้องนอน....ดังนั้น เมื่อคันก็ต้องเกา.....เพียงแต่ว่า ผมเกาอย่างมีสติ คือพิจารณากายว่ามันคันหนอ ก่อนที่จะยกมือขึ้นเกา ผมมีสติอยู่ทุกอริยาบทตามแนวสติปัฎฐาน 4 เกาก็ต้องเกาอย่างมีสติ เพียงแต่ว่าตอนนี้ ผมลืมตาไม่ได้ อ้าปากไม่ได้ เท่านั้นเอง....ยิ่งเกาก็ยิ่งมัน ยิ่งคันก็ยิ่งเกา....จนคุณหนุ่ย(เทพบุตรชาวดิน) มาบอกผมภายหลังว่า วันนี้พี่ไม่นิ่งเหมือนครั้งแรกเลย ( 1พย.51)....ก็มันคันนี่นา จะให้นั่งนิ่งได้อย่างไร ร้อนก็ร้อน ตาก็ลืมไม่ได้ ปากก็พูดไม่ได้ มันอึดอัดขนาดไหน รู้ป่าว....ผมนั้งทำสมาธิพิจารณากายต่อไปเรื่อยๆ สลับกับการเกาเป็นระยะๆ จนมีเสียงหนึ่งดังขึ้นว่า " เหลืออีก 10 นาที " เป็นเสียงของ อ.สุดใจนี่เอง ผมยังคงนั่งทำสมาธิต่อไป จนมีเสียงดังขึ้นว่า " หมดเวลา " .... ขณะนี้เป็นเวลา 23.11 น. เสียงของพวกเราเริ่มดังอื้ออึงอีกครั้ง ผมจึงลืมตาขึ้นมอง... อ้า คราวนี้ผมลืมตาได้แล้ว ปากผมก็พูดได้ จึงได้สอบถามเพื่อนๆว่า ใครเป็นอย่างไรบ้าง จึงได้มีเรื่องมาเล่าให้เพื่อนๆฟังนี่แหละ.. แล้วพวกเราก็เดินออกจากลานประมวลพลังลงไปที่ศาลาที่อยู่เบื้องล่างกัน....

 

ตามมาอ่าน ครับ

 

เรียบๆ....ง่ายๆ....สไตล์ จักษวัชร์

ตอน น้ำชาถ้วยละ 100

ภายหลังการประมวลพลัง พวกเราก็เดินลงมาที่ศาลาการเปรียญที่อยู่ข้างล่าง พบว่า ผู้อาวุโสของเราได้ต้มน้ำรอพวกเราอยู่ก่อนแล้ว ด้วยความเมตตาจากผู้อาวุโสท่านได้เชื้อเชิญให้พวกเราทานน้ำชา กาแฟ พร้อมอาหารว่างกัน...บางคนก็ทานน้ำชา บางคนก็ทานกาแฟ ท่านที่ไม่ชอบชากาแฟก็มีไมโลโอวันตินให้ เสร็จแล้วก็มานั่งล้อมวงกินกันไปคุยกันไป...โรตีสายไหมเจ้าเก่าจากอยุธยาเริ่มถูกนำมาเสริฟอีกครั้ง.....พี่เม้าท์ไม่น้อยหน้า หยิบชาขึ้มมาหนึ่งถุง เป็นถุงเล็กๆที่ขอแบ่งเขามา พร้อมกับบอกเพื่อนๆให้มาช่วยชิมใบชากิโลละ 6000 บาทกัน พวกเราจึงขอแบ่งกันมาคนละถ้วย นี่เป็นครั้งแรกที่ได้กินใบชาที่แพงที่สุด เฉลี่ยแล้วถ้วยละเกือยร้อยแนะ เมื่อเป็นของแพง รสชาดก็ย่อมดีเป็นธรรมดา หอม ชื่นใจเป็นยิ่งนัก เมื่อมีน้ำชาที่มีรสชาดดีแล้ว ก็ต้องคู่กับขนมเปี๊ยะเจ้าเก่าจากปากบางที่ซื้อเตรียมมาทานกัน ขนมเปี๊ยะเจ้าเก่าจากอินทร์บุรี และคุ๊กกี้ เริ่มถูกทะยอยนำมาเสริฟ....ระหว่างนั่งกินน้ำชากาแฟและอาหารว่าง เราก็นั่งคุยกันไปด้วย โดยเฉพาะวงของคุณกรึงไกรดูเหมือนว่าจะเป็นเรื่องเป็นราวกับเขาหน่อย เพราะ อ.สุดใจ กำลังขยายระบบอย่างเคร่งเครียดให้กับคุณกรึงไกรแบบตัวต่อตัวเลยทีเดียว....งานนี้สงสัยคุณกรึงไกรคงจะได่รับมอบหมายให้ทำงานที่สำคัญๆในไม่ช้าอีกแน่เลย.....

 

หลายท่านอาจกำลังสงสัยว่า​

เมื่อเหตุการณ์ผ่านไป เมื่อการประมวลพลังผ่านไปแล้ว ​

ผู้ที่เข้าร่วมทำงานกับมนุษย์ต่างดาว ทั้ง 2 รุ่น เขาหายไปไหนกันหมด​

แล้วไม่เห็นมีกิจกรรมใด ๆ ต่อเนื่อง​

เลิกลากันไปแล้วหรือไร?​

ซึ่งความจริงมิได้เป็นเช่นนั้น​

ก็คงต้องขออธิบายให้มีความเข้าใจสักนิดนะคะ ​

สำหรับผู้ที่ได้ติดตามข้อมูลอย่างต่อเนื่อง​

และผู้ที่ได้รับการรับรองเข้าร่วมทำงานกับมนุษย์ต่างดาวแล้วก็ตาม​

ในขณะนี้ เดือนแห่งการประมวลพลังผ่านไปแล้ว ถือว่าเสร็จสิ้นขั้นตอนการรับผู้เข้าร่วมทำงานกับมนุษย์ต่างดาวในรุ่นที่ 2 นี้เสร็จสมบูรณ์แล้ว​

ดังนั้น ฉากใดที่ไม่จำเป็นต้องดำรงไว้ ก็ต้องเก็บไป
เช่น ฉากเขากะลา 2 ชั้น 11 ที่หมดภารกิจไปแล้ว​

ฉากอาจารย์นีโม่ ผู้เชื่อมระบบ ผู้รับบทผู้นำการรวมบุคคล เมื่อผ่านขั้นตอนแล้ว ก็เปลี่ยนบทไป ไม่ต้องมาทำพิธีใด ๆ เช่นเดิมอีก
และวันนี้มารับบทอาจารย์ถ่ายทอดประสบการณ์ เป็นนักเขียน ที่กำลังทำหนังสือ ยูเอฟโอที่เขากะลา ใกล้เสร็จเรียบร้อยแล้ว​

ฉากแพทย์แผนอนาคต ที่หลายท่านได้รับมอบหมายให้ทดลองใช้เครื่องมือแพทย์อันมีประสิทธิภาพ ในช่วงรับบทของแพทย์แผนอนาคตนั้น ตอนนี้มีความเข้าใจเพียงพอ และทดสอบทดลองใช้อุปกรณ์ได้อย่างชำนาญแล้ว ตอนนี้ อาจจำเป็นต้องรักษา หรือไม่ต้องรักษาในตอนนี้ ก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญใด ๆ เพราะมีความเชี่ยวชาญคุ้นเคยกับอุปกรณ์แล้ว
และเมื่อถึงเวลาที่จำเป็นต้องใช้เครื่องมือนี้ช่วยมนุษย์ในเวลาที่เกิดภัยพิบัติ ก็จะทำงานได้ทันที พร้อมอุปกรณ์อีกหลายอย่างที่เพิ่มเติมเข้ามาเพื่อรักษาได้อย่างมีประสิทธิภาพ
ตอนนี้ ก็รับบทใหม่กันไปก่อน เป็นนักถ่ายภาพ นักเขียน นักวิเคราะห์ วิจัย หรือบางครั้งก็รักษาผู้ป่วยได้เช่นเดิม
นั่นแล้วแต่บทใหม่ของแต่ละท่าน ที่ขึ้นตรงกับระบบ​

ดังนั้น ทุกคนไม่ได้หายไปไหน ทุกคนที่มีความเข้าใจในระบบ ผ่านการประมวลพลังมาแล้ว มีการปล่อยวางอย่างมีประสิทธิภาพแล้ว ก็เริ่มบทใหม่ของแต่ละท่าน พร้อมกับทำงานประจำตามปกติที่ทำอยู่ได้ อย่างไม่ขัดกัน​

ทำงานทุกอย่างเหมือนเดิม
แต่ความยึดมั่นถือมั่นในอัตตาตัวตนไม่เหมือนเดิม
เพราะมีวิชชาเพิ่มความเห็นอันเป็น ธรรมชาติมากขึ้น
มีความเห็นว่ามันเป็น "เช่นนั้นเอง" มากขึ้น
จึงมีความยึดมั่นถือมั่นในขันธ์ห้าน้อยลง
ดังนั้นความทุกข์ ก็เลยลดน้อยลงตามไปด้วยนั่นเอง ​

การพบกัน การรวมกลุ่มกันเป็นกลุ่มใหญ่ จึงมิใช่ความจำเป็นสำหรับระบบ เพราะทุกคนจะแยกย้ายกันไปทำงาน ที่ได้รับตรงจากระบบ บางท่านไปเขียนหนังสือ บางท่านเขียนข้อความผ่านทางเวปไซด์ บางท่านไปจัดทำบล็อคเผยแพร่ บางท่านไปเตรียมข้อมูลด้านสื่อทีวี บางท่านเตรียมข้อมูลเพื่อให้สัมภาษณ์ลงหนังสือ หรือบางท่านอาจจะยังไม่ต้องทำอะไร เพราะงานยังมาไม่ถึง ​

การมาพบกันแต่ละครั้ง ก็จะมีเหตุการณ์พาไป และไปรวมกันยังจุดนัดพบ แต่ละจุดตามที่ระบบได้มีการวางไว้แล้ว​

ดังนั้น ทุกท่านกำลังทำงานกับระบบแบบ ทำงานเหมือนไม่ได้ทำ เพราะระบบจะเป็นผู้ทำเอง ตามคิวของแต่ละงานนั่นเอง​

ตอนนี้ งานอาจารย์นีโม่ เริ่มจะเสร็จสมบูรณ์ด้านหนังสือพ็อคเกตบุค​

งานอาจารย์เม้าท์ เริ่มเก็บข้อมูลเขากะลา 2 ลงบล็อคส่วนตัว ​

งานอาจารย์จักษวัชร์ ยังทำการรักษา ประสานงานและเขียนข้อความลงในกระทู้นี้เป็นระยะ ๆ ​

งานอาจารย์ เทพบุตรชาวดิน ก็นำภาพต่าง ๆ มาลงอย่างต่อเนื่อง​

หรือแม้แต่ ผู้ที่อยู่สหรัฐอเมริกา ไกลมากที่สุด ก็ยังทำงานได้โดยรับข้อมูลตรงจากระบบเช่นกัน โดยไม่จำเป็นต้องมารวมกลุ่มกันที่นี่​

และงานท่านอื่น ๆ รวมถึงพี่สุดใจ และแผนกต่าง ๆ ที่นครสวรรค์ ก็ได้รับมอบหมายงานกันมาทุกแผนก ซึ่งทุกท่านก็ต่างทำงานตรงกับระบบทั้งสิ้น ​

 

พี่สุดใจ ได้เข้าไปเยี่ยมชม บล็อคของอาจารย์เม้าท์เมื่อเช้าวันนี้








อาจารย์เม้าท์ ได้รวบรวมข้อมูลของรุ่นเขากะลา 2 ในช่วงประมวลพลังไปรวบรวมไว้แล้ว เมื่อเข้าไปชม เหมือนได้ย้อนบรรยากาศเก่า ๆ มาไว้รวมกันที่นี่ และมีคำอธิบายพร้อมภาพประกอบ อ่านได้อย่างสนุกสนาน และได้นำประสบการณ์มาเล่าสู่กันฟังด้วย





หากใครอยากเห็นภาพรวมของเขากะลารุ่น 2 อย่างต่อเนื่อง เข้าไปชมได้ที่

http://www.oknation.net/blog/BIGMOUNTAIN

มีช่องแสดงความคิดเห็นไว้ให้ด้วยนะคะ สามารถติชมและให้กำลังใจอาจารย์เม้าท์ได้....ที่ท้ายข้อความในบล็อคค่ะ

 

เรียบๆ....ง่ายๆ....สไตล์ จักษวัชร์

ตอน โบกมือลา

การประมวลพลังเสร็จสิ้นลงในเวลา 23.11 น. คุณกรึงไกรก็ได้รับการขยายระบบต่อจาก อ.สุดใจ โดยมีภรรยาและบุตร คอยนั่งและนอนเป็นเพื่อนอยู่ด้านหลัง พร้อมกับพวกเราอีกหลายคน จนเวลาล่วงเลยมาเกือบดีหนึ่ง คุณกรึงไกรจึงขอลาผู้อาวุโสและพวกเราเพื่อเดินทางกลับกรุงเทพฯ เนื่องจากมีภารกิจที่สำคัญที่จะต้องกระทำในตอนเช้า โดยมีซือเฮีย(คุณพีรามิด) และคุณ ufo.356 ติดรถไปด้วย พวกเราโบกมือร่ำลาและกล่าวคำสวัสดีซึ่งกันและกัน และขอให้เดินทางกลับถึงกรุงเทพฯโดยสวัสดิภาพ.....เสร็จแล้วพวกเราก็มานั่งคุยกันต่อ..... ยามนี้ผู้อาวุโสกับเพื่อนๆได้ช่วยกันกางเต้นท์เป็นที่เรียบร้อยแล้ว ใครใคร่นอนตรงไหนก็ยกเต้นท์ไปนอนได้เองตามสะดวก บางคนก็นอนในศาลาการเปรียญ บางคนก็นอนที่ศาลาโรงครัว บนลานหน้ากองบัญชาการมนุษย์ต่างดาวบ้าง บนลานประมวลพลังบ้าง และบางคนก็ไปนอนที่ลานดูดาว.....สำหรับผมกับเพื่อนๆอีกหลายคนที่นอนไม่หลับ ก็เลยชวนกันไปนั่งทำสมาธิที่ปากประตูเข้าเมืองลับแลกัน เพื่อกำหนดจิตไปเที่ยวเมืองลับแล พวกเราจึงพากันเดินขึ้นไปบนลานหนาองค์พระอีกครั้งและเดินไปที่ที่กำหนดไว้เป็นปากประคูเมืองลับแล.........

 

สวัสดีค่ะ คุณปาฏิหาริย์

ไม่ได้พบกันนานทีเดียว ได้แต่โทรศัพท์คุยกันเป็นระยะ ๆ

ดีใจค่ะ ที่ได้พบกันอีกครั้ง ที่งานวิทยาศาสตร์ทางจิตนานาชาติครั้งที่ 13 ที่เกษตร เมื่อวันที่ 5 ธันวาคม 2551 ที่ผ่านมา

ก็เป็นงานเดียวกันกับที่เจอคุณปาฏิหาริย์ครั้งแรก ที่งานมหกรรมวิทยาศาสตร์ทางจิตนานาชาติครั้งที่ 11 เมื่อ 9 ธันวาคม 2549 เกือบครบ 2 ปี ที่เจอกัน

ยินดีที่ได้พบกันอีกครั้งค่ะ

 

เริ่มสะเก็ตรูปเครื่องบินประหลาด ได้ 7 - 8 ภาพ ก็พบความแปลกที่มีการบินมาให้เห็นจะจะ(ชัดเจนและใกล้ชิดกว่าเดิม) เหมือนมาให้ดูว่า วาดยังไม่ถูกต้อง ส่วนปีกบ้าง ส่วนรายละเอียดบ้าง ส่วนของระยะปีกกับตัวเครื่องบ้าง สัดส่วนการจัดวางตำแหน่งปีกหรือองค์ประกอบบ้าง เช่น เมื่อสักครู่ ได้เห็นรูปแบบซีการ์อีกครั้งจึง ต้องแก้ไข เพราะตำแหน่งปีก จะเริ่มที่กึ่งกลางลำ เท่ากับว่าส่วนด้านหน้าจะยาวกว่าเครื่องบินที่เห็นกันทั้งในโลกเรา และรูปแบบอื่น ๆ ของพวกเขา จึงเป็นแท่งซีการ์ที่ค่อนข้างยาวมากทีเดืยว
ส่วนเครื่องน่ารัก ๆ แบบเม็ดขนุน มีขาต่อยาวออกมาข้างหลัง 2 ข้าง แล้วปิดท้าย 1 ขิ้นเหมือนเท้า (ถ้าจับยืนก็คงตั้งได้ อยู่ในท่า คนหัวโล้นยืนกางแขน ส้นเท้าชนกัน) เพิ่งเห็นครั้งเดียว ยังไม่บินมาอีก (สงสัยวาดถูกต้องเลยไม่มาให้แก้ไข)
เมื่อวานซืน ก็รูปแบบปลาบู่ (เงิน) ของไทยเดะเลย
...ตอนนี้เริ่มรู้คำตอบแล้วว่าทำไมจึงได้ติดเครื่องมือ ให้มองแสงได้ ทั้ง ๆ ที่เป็นคนแพ้แสงขนาดหนัก ที่แท้เราต้องมองต้องถ่ายทอดภาพที่เห็นและต้องสะเก็ตภาพเก็บไว้นี่เอง แต่ยังไม่รู้ว่าเก็บไว้เพื่อทำอะไร เอาเป็นว่ารู้แต่ปัจจุบันว่าต้องทำอะไรก็แล้วกันคิดไปก็เปลืองพื้นที่ในสมองเปล่า ๆ
ที่น่าสนใจ คือ แบบค้างคาว ไม่รู้เมื่อไหร่จะได้เห็นอีก เพราะไม่แน่ใจว่า เก็บรายละเอียดได้ตรงกับของจริง ถ้า confirm ภาพนี้เมื่อไหร่ต้องให้คุณ Mountian ดูว่าตรงกับที่เห็นในสมาธิหรือไม่...
ที่รู้สึกแน่ ๆ คือ อยากขึ้นไปด้วยจัง ดูน่าสนุก วัน ๆ หนึ่ง เขาพากันบินไปที่ได ไปทำอะไรกัน แล้วมักจะไปในทิศทางเดียวกัน พอเย็น ๆ ค่ำ ๆ ก็มีการบินกลับมาบ้างบางส่วน วันรุ่งขึ้นก็บินไปอีกบางส่วน แต่ชัดเจนว่า ...คงไปทำภาระกิจใดภาระกิจหนึ่งแน่นอน โดยทำร่วมกันหลายฝ่าย (ดูจากพาหนะต่าง ๆ กัน คงไม่ใช่พวกเดียวกันทั้งหมด)

 

จารจุก แพทย์แผนอนาคตยังไม่หายไปไหนหรอกครับ
ก็ยังทำงานตามที่ระบบมอบหมายให้อยู่ เพียงแต่แบ่งหน้าที่กันไปทำ แบบผมรับผิดชอบทางภาคเหนือ ที่ผ่านมาก็ยังทำการรักษาอยู่ เพียงแต่ว่าไม่ได้โพสให้เพื่อนๆรู้...ก็อย่างว่านะครับ เรียบๆ...ง่ายๆ...สไตล์ จักษวัชร์ นะ

อย่างเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว พี่วิจิตรที่เพชรบูรณ์ก็โทรมาหาผมถามว่า ศุกร์-เสาร์-อาทิตย์นี้ จะกลับบ้านที่อุตรดิตถ์หรือเปล่า เมื่อทราบว่ากลับ ก็ฝากให้ผมไปดูแลและรักษาพ่อของเพื่อนร่วมงานที่อยู่ที่ อ.เด่นชัย จ.แพร่ ให้หน่อย เนื่องจากว่าเป็นอัมพฤกษ์ งอแขนและนิ้วไม่ได้ เดินก็ไม่สะดวก ผมก็เลยถือโอกาสซื้อผลไม้และขับรถไปเยี่ยมเยียนพร้อมทั้งทำการรักษาให้ แต่ก่อนรักษาก็ต้องขยายระบบให้ฟังเสียก่อนว่า เป็นแพทย์แผนอนาคต เป็นทางเลือกใหม่ และผมก็ไม่ใช่เป็นคนรักษาแต่เป็นคนที่ได้รับการติดตั้งอุปกรณ์ในการรักษา....เรียกง่ายๆว่ารักษาโรคทางใจให้เสียก่อน ก่อนที่จะรักษาโรคทางกาย

การณ์ก็เป็นด้วยประการะฉะนี้........