ผิดไหม ถ้าเราตัดเลย แบบไม่รู้แจ้งเห็นจริง

ผิดไหมที่เรายังไม่รู้แจ้งเห็นจริงเราก็ คิดอยากจะตัดสิ่งที่เข้ามาทำให้เราทุกข์

โดย ตัดด้วยกำลังใจเรานี่แหล่ะ คิดแค่ว่าไม่อยากรับรู้ และไม่สงสัยแครงใจใด๋ๆเ้ลย

แต่อย่างที่เคยๆฟังมาเห็นบอกว่าตัดกิเลสด้วยกำลัง ฌานจะได้ตัดได้ขาด ประมาณนี้

แต่อยากรู้ว่าผิดไหมถ้าเราตัดเองเลย โดยยังไม่รู้แจ้งเห็นจริง แต่ตัดแล้วไม่ได้หวนคิดถึงไม่คาใจ และมีความรู้สึกว่าอยากรู้สงสัย แต่มีความรู้สึกว่าไม่อยากรับรู้ซะมากกว่า งงกันหรือป่าว ^_^

 

ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค
กิเลส ไม่ใช่เส้นด้าย มีมากมายหลายรูปแบบ มารวดเร็วยิ่งกว่าสายฟ้าแลป ถ้าสติตั้งรับยามเฝ้าระวังมันไม่ทันกัน แล้วแค่ความว่างเปล่ามันจะมีน้ำยาอะไรไปสู้
ยิ่งถ้าท่านทำได้เรียกเหนือมนุษย์ ยิ่งท่านคิดว่าท่านเหนือมนุษย์ ท่านยิ่งเดินออกห่างความจริง เราไม่คิดตำหนิท่านแต่ท่านอย่าพึ่งคิดว่าจักนิพพานได้ เพราะหากท่านยังลังเลและสงสัยในการดับแห่งจิตนั้นก็จักไม่อาจเรียกนิพพานได้ ผู้เข้าถึงที่แท้เป็นเช่นเพชรน้ำหนึ่ง ใสสะอาดและ บริสุทธิ์ยิ่ง ไม่มีมลทินใดๆมากล้ำกลายได้
วันนี้เราจะต้องตายแน่ ถ้าเราตายแล้วเราจะไปนิพานที่เดียวชาตินี้เราจะเกิดเป็นชาติสุดท้ายแล้ว-- ตำหนิกรรมผู้อื่น-ลงอเวจีมหานรกได้ --<!-- google_ad_section_end -->
อย่าด่วนใจร้อน ควรอยู่เสวยอารมณ์อันเป็นสุขนั้นก่อนเสียจึงดับขันธ์

 

อดีตผมก็เคยเป็นอย่างคุณมาเหมือนกันครับ คือ วันหนึ่งๆ ผมจะเพ่งดูการเกิด-ดับ ของอารมณ์โลภะ ราคะ โทสะ โมหะ จนเชื่อว่าจิตตนเองว่าง ไม่มีอารมณ์เหล่านั้นเข้ามาได้ ผลปรากฎว่าผมมาผิดทางครับ เนื่องจากว่า ผมไปฝืนธรรมชาติของจิต ไปเพ่ง เฝ้าระวังจิตอย่างเข้มงวด จนคิดว่าจิตตนเองว่าง

ทางที่ถูกคือ มีสติ กำหนดรู้ มันเกิดขึ้นเราก็รู้ มันตั้งอยู่เราก็รู้ มันดับไปเราก็รู้ ไม่ต้องไปเฝ้าดูมันอย่างหักโหม ปล่อยใจให้เป็นธรรมชาติดีกว่าครับ ใช้ชีวิตอย่างธรรมชาติ อย่างที่เราเคยเป็น แล้วคอยดูจิตของตนด้วยสติ

ทางที่ดีควรมีครูบาอาจารย์สอนจะดีที่สุดนะครับ ยามมีข้อติดขัด ท่านจะให้คำปรึกษาที่ดีที่เราต้องการรับฟังได้ถูกจุด

ขอให้เจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไปนะครับ

 

*** ฌานนั้นได้มีการค้นพบโดยการเข้าถึงหรือสามารถทำได้ทรงตัวกันมานับตั้งแต่สมัยก่อนพุทธกาลมาแล้ว และทราบกันดี และบ้างก็ทราบแต่ไม่บอกศิษย์ว่ายังไม่ถึงที่สุดแห่งทุกข์ บ้างไม่ทราบเพราะทำได้ต่อเนื่องไม่ละความเพียรโดยเพ่งในฌานจนกิเลสไม่สามารถปรากฎออกมาได้แต่ เราๆท่านๆนั่นหรือจะมีความสามารถเช่นนั้น

*** ในฌานขั้นปฐมฌาน นิวรณ์อันเป็นเครื่องรบกวนจิตให้เศร้าหมอง หรือพระพุทธองค์ท่านทรงเรียกว่ากิเลสหยาบที่ทำปัญญาให้ทราม ดังนี้ได้สงบละงับลงเด็ดขาด

*** ที่ว่าฌานตัดกิเลสนั้น ...ฌานตัดได้แค่นี้ คือ วิตก วิจารณ์ ปิติ สุข อันเป็นธรรมที่ละเอียดตามลำดับ แม้สุขก็ตัดได้ในฌานสี่ แต่กิเลสตัดไม่ได้คนละเรื่องกัน กิเลสเกิดไม่ได้เมื่อทรงฌาน

*** สังโยชน์10 คือกิเลสที่ต้องตัด ...และ 3 ข้อแรก ตัดได้เป็นพระโสดาบัน ...ให้หาศึกษาในเวฟนี้ครับ เช่น หลวงพ่อวัดท่าซุง หลวงพี่เล็ก วัดท่าขนุน ฯลฯ

*** เช่น การเห็นการนึกขึ้นมาเอง ทำให้เกิดราคะ โทสะ โมหะ เมื่อยังตัดมันไม่ขาด การคิดต่อหรือปรุงแต่งก็เกิดขึ้น...ความทุกข์จึงเกิดขึ้น......ฌานจะช่วยอย่างไร ช่วยไม่ให้คิด ก็ได้ชั่วคราว ช่วยไม่ให้ทุกข์หรือ มันก็ช่วยชั่วคราว แค่พอแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าได้ และอาจสร้างนิสัยเข้าฌานหนี้ปัญหาได้ด้วยหากไปหลงยึดติดกับมัน บางท่านที่เข้าอรูปฌานแบบทำจิตเหมือนไม่มีความจำเลยก็มี แต่ก็ยังไม่ถึงที่สุดแห่งทุกข์.....มีพระพุทธเจ้าเท่านั้นที่ทรงสอนได้ว่าอริยสัจย์4ทำให้ถึงที่สุดแห่งทุกข์ได้...

 

ต่อไม่ให้ไม่อยากรับรู้ มันก็ต้องรับรู้อยู่ดีแหละ ถ้าคุุณเห็นว่าดีแล้ว คุณกำลังใจดีพอสามารถตัดได้ ก็ทำก่อนก็ได้ แต่ถ้ารู้ว่ามันกวนคุณเรื่อยๆ เหมือนยิ่งตัดยิ่งมาคุณก็เปลี่ยนมาทำสมาธิ ทำสมถะให้ดี แล้วหลังจากนั้นค่อยพิจารณา (มันไม่ได้ผิดอะไรมากมาย แต่คือการรู้ตามตามความเป็นจริง แต่ผมบอกไว้ก่อนคำว่าตัดในที่นี้ไม่ได้หมายถึง ทำสิ่งไม่ดีสิ่งที่ไม่ใช่งั่นนะครับ) จากนั้นคุณเข้าใจด้วยคุณเองครับ

ศึกษาธรรมให้พอดี เน้นปฏิบัติให้มากนะครับ

อีกอย่างหากมีบารมีมาก(บารมีนี้หมายถึงกำลงใจ ถ้าบารมีมากก็กำลังใจมาก) ผมเชื่อยังก็ต้องได้อยู่ละครับ

 

ตัดได้เมื่อไหร่ บอกด้วยนะ จะไปเรียนวิธีตัด ไม่เหห็นมันจะตัดขาดเลยอ่า ตัดตรงโน้น ตรงนี้มา วุนวายๆ

 

ก้อนหินทับหญ้า

ผมคิดว่า ถ้ายังตัดไม่ได้ ก็รู้ตามไปก่อนก็ได้ครับ เอาสติไว้
ถ้าเล่นไปตัดโดยใช้กำลังใจ แรกๆอาจจะได้ครับ แต่หลังๆใจจะเริ่มอ่อน ดีไม่ดีกำเริบเท่าเดิม แล้วมันยิ่งจะตัดยากมากกว่าเดิมนะครับ

ตามดูไป อย่าไปยินดียินร้ายครับ

 

กายใจรับรู้ ยังมีการปรุงแต่ง ก็ยังตัดไม่ได้ คิดว่าเราตัดแล้วโดยการงด แต่เราไม่ได้ตัดด้วยปัญญา เดี๋ยวมันก็เกิดขึ้นมาอีก เผลอไม่ได้เลย

 

ตัดไม่ได้นะครับ........เป็นเพียงแค่ข่มไว้........ตัดในลักษณะที่ท่านกล่าว....เป็นได้สูงสุดก็นิพพานพรหม.........

แต่ฌาน...ท่านใช้เป็นกำลังที่จะตัด.........

 

เอาหินทับหญ้าบ่อยๆ....ทุกวัน
หญ้ามันก็ไม่เจริญเติบโต...

 

ปัญญาเกิดเพราะความเข้าใจ

ถ้ายังไม่เข้าใจ มันก็ยังหลงอยู่

ถ้ามันยังหลงอยู่ เดี๋ยวมันก็กลับมา...


เข้าใจกับเข้าสมองไม่เหมือนกันนะ ดูให้ดี ๆ

 

ตัดส่วนไหนละ ตัดตรงกิเลสส่วนปลาย ตัดตรงกิเลสส่วนกลาง ตัดตรงกิเลสส่วนต้น หรือตัดตรงเหตุที่เกิดกิเลส ^-^

 

มีหินอยู่ก้อนหนึ่ง ใช้ประโยชน์ได้หลายอย่าง ถ้าคิดจะใช้

ใช้ ทับหญ้า
ใช้ ลับมีด
ใช้ สร้างบ้าน
ใช้ ปารถ ปาคนข้างบ้าน
ใช้ จัดสวนญี่ปุ่น
ใช้ เป็นเครื่องประดับ
ใช้ ป้องกันตัว
ใช้ สร้างกำแพงขังตัวเอง

แล้วแต่ปัญญาในตน จะใช้ไปทำอะไร
แต่คงใช้ไปซื้อโอเลี้ยงไม่ได้ เพราะหินมันเดินเองไม่ได้

ไม่รู้ว่า คำตอบจะช่วยท่าน จขกท. ได้ไหม หรือจะช่วยให้ปวดหัวหนักขึ้น ซะแล้วก็ไม่รู้

 

ไม่ว่าจะผิดจะถูก ต้องรับผลแห่งการกระทำนั้น เจ้าของกระทู้ค่อนไปทาง อเนญชาภิสังขาร ก้าวล่วงสิ่งปรุงแต่ง โดยไปสร้างภพเพื่อหลีกเลี่ยงการกระทบอารมณ์ ฝึกจนชำนาญเข้า เป็นพรหมนะจ๊ะ จับพลัดจับผลูป็อกเก้าสามเด้ง ไปเกิดอยู่ใน สุญญกัปป์ ไม่มีพระพุทธเจ้าบังเกิด ไม่มีพระธรรมชี้แนะ ไปก๋อกรรมหนัก เบา ก่อต้องกับมากระทบกระทั่งอยู่ดีอีกนั่นแหละเนาะ หาความปลอดภัยบ่ได้

 

รบกวน จขกท ลองติดต่อเสวนาธรรมกับ สมาชิก หญิง โสด
รอบรู้วิธีคิดแบบ จขกท เป็นอย่างดี

เธอชื่อ....ปริศนา.....เอ้ย ไม่ใช่ เธอชื่อ สันโดษ ครับ


<--- ดูรูป เพื่อหยั่งเห็นความน่าไว้วางใจ มีหรือไม่มี [ผมว่า O. นะ]

 

อุ๊ย! ใครกันน่ะตกใจหมดเลย ทำอย่างนี้ไม่ดีนะ
ขวัญเอ๋ยกลับมาอยู่กับเนื้อกับตัวนะ

 

จากรูป เธอเป็นผู้หญิงใช่มัยครับ สายตาไม่ค่อยดี (จอคอมไม่ค่อยชัดชัดแต่ข้อความ)

 

มาทำความรู้จักก่อนดีไหม ที่เขาว่าไม่ดีนะมันไม่ดีอย่างไร
ตอนเลิกคบกันจะได้ไม่ต้องสงสัยอะไรมาก ไม่ค้างคาใจกันอีก
ต่อไป

 

สำหรับเรานะ เห็นว่า ยังไม่มีใครบอกว่าไม่ดี เพียงแต่บอกว่า
มันยังไม่ใช่ที่สุด ทำได้ แต่ได้เป็นพรหม แทน ไม่ได้หลุดพ้นทุกข์ ไม่ได้นิพพาน เท่านั้นเอง ไม่ใช่บอกว่า ฌาณไม่ดี (ไม่รู้เข้าใจตรงกับคำถามไหม)

ท่าน จขกท. ถามว่า

"ผิดไหมที่เรายังไม่รู้แจ้งเห็นจริงเราก็ คิดอยากจะตัดสิ่งที่เข้ามาทำให้เราทุกข์

โดย ตัดด้วยกำลังใจเรานี่แหล่ะ คิดแค่ว่าไม่อยากรับรู้ และไม่สงสัยแครงใจใด๋ๆเ้ลย

แต่อย่างที่เคยๆฟังมาเห็นบอกว่าตัดกิเลสด้วยกำลัง ฌานจะได้ตัดได้ขาด ประมาณนี้

แต่อยากรู้ว่าผิดไหมถ้าเราตัดเองเลย โดยยังไม่รู้แจ้งเห็นจริง แต่ตัดแล้วไม่ได้หวนคิดถึงไม่คาใจ และมีความรู้สึกว่าอยากรู้สงสัย แต่มีความรู้สึกว่าไม่อยากรับรู้ซะมากกว่า งงกันหรือป่าว ^_^ "

เรามีความเห็นต่อคำถามนี้ว่า

ถ้ามี ฌาณ แล้ว ไม่เดินวิปัสสนาเพื่อรู้ทุกข์
แต่เอาไปเสวยสุขในพรหมโลกแทน
มันก็ไม่ผิด หรอกค่ะ แต่อาจจะผิดไปจากที่ตั้งใจไว้
เช่น ตั้งใจว่าอยากจะพ้นทุกข์ มันก็ยังไม่ได้พ้นทุกข์จริง
ตั้งใจจะให้ถึงพระนิพพาน ก็ยังไม่ถึง เพราะยังไม่รู้แจ้งอริยสัจ4

ได้แค่รู้ แต่ไม่ได้ทำ มันก็เลยไม่ได้เห็นของจริง ว่ามันเป็นยิ่งกว่าที่รู้อีกนะ
มาถึงโอเอซิสแล้ว ก็พอใจอยู่ แต่ก็รู้ว่า ยังมีที่ยิ่งกว่านี้
แต่คิดว่าแค่รู้ว่ามีก็พอแล้ว ก็เลยไม่อยากไปต่อ ไม่อยากรู้อะไรอีกแล้ว

ก็ไม่รู้จะเข้าใจตรงกับ ท่าน จขกท. หรือเปล่านะ

 

คุณk. kwan ครับ จขกทบอกว่า

"ผิดไหมที่เรายังไม่รู้แจ้งเห็นจริงเราก็ คิดอยากจะตัดสิ่งที่เข้ามาทำให้เราทุกข์"

"แต่อย่างที่เคยๆฟังมาเห็นบอกว่าตัดกิเลศด้วยกำลัง ฌานจะได้ตัดได้ขาด ประมาณนี้"

คำว่าทุกข์ กับคำว่ากิเลศ คุณว่าความหมายของมันดีหรือไม่ดีครับ ใน
ความเห็นผม ผมว่ามันมีความหมายไม่ดีครับ หรือคุณว่ามันดีก็ช่วยอธิบายให้
ผมเข้าใจหน่อยจะเป็นพระคุณอย่างสูงครับ
. ตามความเห็นผม จขกทต้องการใช้ฌานซึ่งเป็นสิ่งดีไปตัดหรือไปกดสิ่ง
ไม่ดีไว้คือกิเลศและสิ่งที่ทำให้ทุกข์ คุณต้องเข้าใจนะว่าภาษาไทยของ
เรา คำนาม๑คำมันก็มีความหมายในตัวมันด้วย
. ส่วนเรื่องคำถามของจขกท ผมเห็นว่ายังไม่มีความเข้าใจจุดมุ่งหมาย
ของการปฏิบัติ และจขกทยังไม่เข้าใจเรื่องวิปัสนากรรมฐาน ผมขอละไว้
รอว่าจุดมุ่งหมายคือสิ่งใดแล้วค่อยอธิบาย