รัก

อันว่าเรื่อง รักระทม ตรมในจิต

เพียบพร้อมฤทธิ์ พิษบ่วงกรรม นำไฉน

บุพเพมา ย้ำสัญญา เคยลาไกล

ครั้นกาลได้ พบเพลา พาเจอกัน


สัญญาน้อย มีเป็นร้อย คอยเรียงรัก

มิให้ผ่อน แลหยุดพัก พรานจักไหว

พิศเพียงดู พลันรู้แท้ แน่ นฤทัย

สันนิวา บุพเพไซร้ ผูกใจพราน


อดีตไกล เคยทำไว้ แต่ปางก่อน

กรรมยอกย้อน ยวนรวนเล่น ใจเย็นไหว

เพียงพบพักตร์ นวลนางน้อง ต้องฤทัย

เหลียวมองไป อีกนั่นใคร คล้ายเคยเชย


น้ำคำเยือน เตือนคำน้อย คอยท้วงทัก

เรียงร้อยรัก บุพเพสัน นิวาสา.....

หนึ่งพรานไพร หลากเคียงร้อย ภรรยา

ร่วมชายคา ไหวฤาหนา หลังคาเดียว.....

 

ปล. ผู้ให้คำแนะนำมีเพียบบบบบ ........................

 

​

งัวหาย ​

ศิลปิน * เศรษฐา ศิระฉายา​

โอ้แม่คุณเอ๋ยน้องเห็นวัวตัวเมียหรือเปล่า​

ที่มันมีเขาน้อยๆ สีเทา สวยนักของพี่​

หน้าตามันดี ตัวมันพีพี ตาโตขนสั้นเต่อ​

ร้องมอ..... มองเหม่อ ........ เมื่อวานยังเจอวันเธอที่หุ่นดี​

* พี่นอนเผลอเพราะคิดถึงเธอ ฝันถึงน้องพี่​

ใต้ต้นไม้ท้ายๆท้องนา ของน้าลิ้นจี่​

หลับเพลินๆ จำเริญการนอน ตอนลมพัดดี
​

โธ่เอ๋ย... น้องพี่.... ตื่นนอนวัวดีพี่จากจร​

หากเจอเธอ พบเมื่อไหร่ จับผูกไว้ก่อน​

หากเจอ งัว.... งัว..... งัว....... สีน้ำตาลอ่อน​

ช่วยจับมัดไว้ก่อน.... (มัดไว้ก่อนอย่าปล่อยไป)​

(ซ้ำ)​

​

ขอบพระคุณแหล่งที่มาของรูป​

http://images.google.com/imgres?img...=N&rls=com.microsoft:en-US&ndsp=20&tbs=isch:1​

 

สาวปีใหม่<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_3117097", true); </SCRIPT>
สมาชิก


อันว่าเรื่อง รักระทม ตรมในจิต
เพียบพร้อมฤทธิ์ พิษบ่วงกรรม นำไฉน
บุพเพมา ย้ำสัญญา เคยลาไกล
ครั้นกาลได้ พบเพลา พาเจอกัน

เรื่องของความ รักระทม ตรมในจิต
เป็นเพราะพิษ ฤทธิ์ความหลง ในคนเขลา
บุพเพมา ชะตากรรม ซึ่งของเรา
จักดื่มเอา ทุกถ้วยแท้ ไม่แชเชือน

.............................................

สัญญาน้อย มีเป็นร้อย คอยเรียงรัก
มิให้ผ่อน แลหยุดพัก พรานจักไหว
พิศเพียงดู พลันรู้แท้ แน่ นฤทัย
สันนิวา บุพเพไซร้ ผูกใจพราน

สัญญาหนึ่ง หรือมีร้อย ก็จักรัก
มิผัดผ่อน มิหยุดพัก เพราะรักไหว
ดั่งสิงหะ ยอดนักรัก กลางพงไพร
นางสิงห์ราย เรียงแวดล้อม พร้อมใจจินต์

.............................................

อดีตไกล เคยทำไว้ แต่ปางก่อน
กรรมยอกย้อน ยวนรวนเล่น เย็นใจไหว
เพียงพบพักตร์ นวลนางน้อง ต้องฤทัย
เหลียวมองไป อีกนั่นใคร คล้ายเคยเชย

มีมากมาย นารีราย ที่เคยล้อม
กรรมย้อนยอก มาหยอกเล่น เป็นกระษัย
มิต้องยล ประสพพักตร์ กลับรู้ใจ
มีมากมาย หลายหลากรัก มาทักวน

..............................................

น้ำคำเยือน เตือนคำน้อย คอยท้วงทัก
เรียงร้อยรัก บุพเพสัน นิวาสา.....
หนึ่งพรานไพร หลากเคียงร้อย ภรรยา
ร่วมชายคา ไหวฤาหนา หลังคาเดียว.....

ซาบซึ้งใจ ที่สหาย มาเตือนทัก
ด้วยความรัก และห่วงใย ใจอัปสร
เกรงว่าพราน จะพลาดไผล ในอรชร
ร้อยบังอร รักแท้ได้ ร่วมใจเดียว

 

เมื่อความรักเกิดขึ้นได้ สักวันมันก็หมดลงได้ ไม่มีอะไรยั่งยืนง่ะ..

 

mib8gdviNz<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_3117154", true); </SCRIPT>
สมาชิก

เมื่อความรักเกิดขึ้นได้ สักวันมันก็หมดลงได้ ไม่มีอะไรยั่งยืนง่ะ..


แล้วความรักของนายมันหมดลงไปหรือยังล่ะ...
ผู้ถ่องแท้ในธรรมก็เข้าใจเรื่อง"อนิจจัง"ทุกคน

สำคัญคือ... ควรให้ความรักมันหมดลงตอนไหน
ถ้ายังคิดไม่ได้หรือคิดได้แต่ไม่แน่ใจ
ก็จะแนะนำว่า... ควรให้มันหมดสิ้นไปพร้อมกับลมหายใจของชีวิตสุดท้ายที่จะหลุดพ้นกระแสของการเวียนว่ายตายเกิด

Amen

 

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=9tRQRZBDe2Y]YouTube - บอลลูน Paradox[/ame]

บอลลูน

เหล่าบอลลูนมันลอยกันอยู่ในฟ้าดูงาม มองจนเพลินดูไปก็น่าลอยตาม
หากใจเรามันพองเป็นอย่างกับลูกบอลลูน เธอคอยเติมให้ความรักเราพองตาม

มาเถิด เติมรักให้เต็มลูกโป่ง
ทำหัวใจเราให้พองใหญ่ เต็มหัวใจอย่างบอลลูน

มาเติมรักจนอิ่มจนล้นจนป่อง สูบรักจนเป่งจนหัวใจพอง
ล่องลอย ไปกับความสุขล้นปรี่

อยากมีเธอมาเติมมาแต่งมาสนใจกัน คอยดูแลมาทำให้โลกงามตา
แบ่งปันกำลังใจให้รักกระดุ๊กกระดิ๊กซ่า เป็นพลังให้เราทุกช่วงเวลา

มาเถิด เติมรักให้เต็มลูกโป่ง
ทำหัวใจเราให้พองใหญ่ เต็มหัวใจอย่างบอลลูน

มาเติมรักจนอิ่มจนล้นจนป่อง สูบรักจนเป่งจนหัวใจพอง
ล่องลอย ไปกับความสุขล้นปรี่

มาเถิด เติมรักให้เต็มลูกโป่ง
ทำหัวใจเราให้พองใหญ่ เต็มหัวใจอย่างบอลลูน

มาเติมรักจนอิ่มจนล้นจนป่อง สูบรักจนเป่งจนหัวใจพอง
ล่องลอย ไปกับความสุขล้นปรี่

ปาดาดั๊บปา จะลอยบนฟ้าสีคราม
ปาดาดั๊บปา ปาดาดั๊บปา
ปาดาดั๊บปา จะลอยบนฟ้าสวยงาม
ปาดาดั๊บปา ปาดาดั๊บปา
ปาดับปั๊บปั๊บปา

 

<TABLE style="TABLE-LAYOUT: fixed" class=tableBorder cellSpacing=1 cellPadding=3 align=center><TBODY><TR style="MIN-HEIGHT: 200px; HEIGHT: 200px" class=msgEvenTableRow><TD class=msgLineDevider vAlign=top>คนเราควรใช้ชิวิตให้คุ้มค่าบนพื้นฐานของความไม่ประมาท และหัด balance ความพอดี ระหว่างครอบครัวและการทำงาน หมั่นทำความดีอย่างสม่ำเสมอ รวมทั้งควรกตัญญูต่อบุพการีให้มากเข้าไว้ เพราะเราไม่รู้ว่า เวลาของเราแต่ละคนจะมีเหลืออยู่เท่าใด
จากนิตยสารรายเดือน จีเอ็ม ฉบับเดือน พฤษภาคม 2549 หน้า232-233



<CENTER>




</CENTER><CENTER></CENTER><CENTER></CENTER>ผมบอกกับตัวเองเสมอทุกวันว่า "ผมไม่ยินดีที่จะตาย แต่ผมพร้อมจะตาย"

เรื่อง : บันทึกสุดท้ายของ ดร.วรฑา วัฒนะชยังกูร (อภิวัฒน์ วัฒนางกูร)​

1. ตอนที่ผมไปเรียนต่อต่างประเทศ เราจะกลัวไปหมดทุกเรื่อง แต่คุณแม่เขียนจดหมายมาสอนผมว่า อย่ากลัวในสิ่งที่มองไม่เห็น เพราะถ้าเราไปตั้งท่ากลัวเสียก่อน มันก็จะไม่เกิดสติปัญญาที่จะไปแก้ไขปัญหา สู้เราทำตัวสบาย ๆ แล้วแก้ไขปัญหาไปตามธรรมชาติจะดีกว่า

<?XML:NAMESPACE PREFIX = O /><O></O>​

2. คนไทยเราเรียนปริญญาโทเพราะคิดว่าเรียน ๆ ไปเถอะ เราแยกเอาการเรียนรู้และชีวิตออกจากกัน เชื่อแต่ว่าพอจบการศึกษาแล้วค่อยใช้ชีวิต แต่ในต่างประเทศการเรียนรู้เป็นการกระทำที่ต่อเนื่อง มันเป็นสิ่งที่เคียงคู่กับการใช้ชีวิต

<O></O>​

3. คุณพ่อ-คุณแม่ผมเป็นคนที่เชื่อมั่นในการศึกษา การศึกษาเป็นสิ่งที่ไม่สามารถมีใครขโมยไปได้ การศึกษาเป็นทรัพย์สินที่ต่อเนื่อง คุณพ่อ-คุณแม่จึงพยายามทุกวิถีทางให้ผมมีการศึกษาที่ดี ยอมขายที่นาเพื่อให้สามารถส่งเสียผมไปเรียนได้ ทุกครั้งที่เห็นเด็กไม่สนใจการเรียน ผมจะรู้สึกเศร้าใจมาก ๆ หากมีโอกาสได้ทำบุญ ผมจะเลือกทำบุญกับโอกาสทางการศึกษาของเด็ก

<O></O>​

4. การที่คนเราจะมองหาจุดมุ่งหมายของชีวิตให้เจอ มันเกิดขึ้นต่างรูปแบบกัน ต้องถามตัวเองว่าอะไรคือ สิ่งที่เราอยากจะทำที่สุดในชีวิตกันแน่ ผมเชื่อว่าทุกคนต้องหาให้เจอ ไม่ช้าก็เร็ว เราจะได้มีพลังขับเคลื่อนให้ไปถึงจุดมุ่งหมาย

<O></O>​

5. ผมคร่ำเคร่งกับการเรียนเพราะเป็นสิ่งที่เราไปอยู่ตรงนั้นเพื่อท ี่จะทำมัน เราไม่ได้ไปอเมริกาเพื่อท่องเที่ยว เราไปเพื่อศึกษา อย่าลืมว่าผมทำงานไปด้วย เพราะฉะนั้นผมไม่ได้พลาดโอกาสที่จะเรียนรู้ชีวิตในอีกแบบหนึ่ง ในขณะเดียวกันผมก็ไม่พลาดโอกาสที่จะเปิดหูเปิดตาไปท่องเที่ยว ผมคิดว่าชีวิตผมค่อนข้างจะรอบด้าน ได้ศึกษาทั้งวิชาการและทำงานแบบผู้ใช้แรงงาน

<O></O>​

6. มองย้อนหลับไป ผมจะเลือกเงินหรือชีวิตเหรอ? ก็ผมนี่ไง ผมเป็นตัวอย่างของคนที่มุ่งหน้าหาเงินเพราะว่าผมมีแผนการในชีวิ ตมากมายที่ต้องสร้างสมเอาไว้เพื่อครอบครัว มันไม่ถึงกับลืมใช้ชีวิตหรอก แต่ไม่ค่อยได้มีโอกาสใช้ชีวิตมากกว่า ที่สุดแล้วมันก็นำพาซึ่งความเจ็บป่วย ที่สุดแล้วผมก็หาเงินตามจุดมุ่งหมายได้ไม่มากเท่าที่ควร เราบอกว่าเราจะทำงานสัก 20 ปี แต่ว่าโอกาสของเรามีแค่ 10 ปี เพราะหลังจากที่ตรากตรำทำงานมาหนัก ร่างกายบอกว่ามันทำได้แค่นี้ เพราะฉะนั้นก็ลงเอยด้วยการที่ไปไม่ถึงฝั่งฝัน

<O></O>​

7. ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ผมคงเลือกทั้งเงินและชีวิต เพราะว่าเราปฏิเสธไม่ได้ว่าเงินก็ยังเป็นสิ่งที่หล่อเลี้ยงชีวิ ต แต่ว่ามันไม่ใช่สรณะ ผมเลือกที่จะกระจายการทำงาน กระจายความทุ่มเทนั้นออกไป เพื่อให้สามารถทำงานได้นานมากขึ้น และตัวผมเองสามารถที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้นานๆ

<O></O>​

8. ความทรงจำที่มีค่ามากสำหรับผม มักเกิดขึ้นในช่วงเวลาเล็ก ๆ ที่ผมอยู่กับตัวเอง

<O></O>​

9. ผมเคยเขียนการ์ดเล็ก ๆ ให้ภรรยา สรุปความได้ว่า เวลาที่คนสองคนเดินไปบนชายหาด ตอนที่เราหันกลับมามองก็จะเห็นเป็นรอยเท้าเล็ก ๆ 2 คู่ เดินไปเดินมา ทำไมเราจึงเห็นรอยเท้าเหลืออยู่แค่คู่เดียวล่ะ อีกคนหนึ่งหายไปไหนหรือ คำตอบคือไ ม่มีใครหายไปไหนหรอก แต่อีกคนกำลังอุ้มอีกคนหนึ่งเอาไว้ ผมหมายถึงตัวผมอุ้มเขาอยู่ เป็นคำมั่นสัญญาว่าผมจะดูแลเขาไปจนกว่าชีวิตจะหาไม่

<O></O>​

10. ครั้งหนึ่งที่ผมฟังดุริยมนตรา ซึ่งเป็นเสียงสวดมนต์ที่ประกอบไปกับดนตรี ผมฟังแล้วผมร้องไห้มาก แล้วบอกกับตัวเองว่าถ้าชีวิตผมจะหาไม่จริง ๆ ด้วยอาการเจ็บป่วยนี้ ผมอยากจะบอกคุณพ่อกับคุณแม่ว่า ผมได้คุณพ่อกับคุณแม่ที่ประเสริฐที่สุด ไม่ใช่แค่เลี้ยงดูสั่งสอนให้แนวทางชีวิตในยามที่ผมปกติดีอยู่ แต่ในยามเจ็บป่วยคุณพ่อ-คุณแม่ไม่เคยห่าง มาหาผมที่โรงพยาบาลทุกวัน อยากให้ท่านได้รู้ว่าผมมีคุณพ่อ-คุณแม่ที่ผมไม่สามารถเรียกร้อง หาได้ดีกว่านี้จากที่ไหน

<O></O>​

11. ในความเป็นพ่อ ผมให้คะแนนความพยายามมากกว่าผลสัมฤทธิ์ที่เกิดขึ้น ผมคิดว่าคะแนนความพยายามของผมที่ 80 มันไม่เต็มร้อยหรอกครับเพราะมีข้อจำกัดเรื่องเวลา แต่ลูก ๆ มีแกนกลางคือเขามีแม่ที่ดี เพราะฉะนั้นลูก ๆ จะไม่เคยรู้สึกว่าขาดพ่อ เพราะว่าแม่ทดแทนได้หมด แม่ไม่ใช่เพียงแค่คนที่พยายามรักษาความสมดุลในครอบครัว แต่เขาเป็นศูนย์กลางของจักรวาลในครอบครัวเรา นี่ไม่ใช่การถ่อมตน แต่เป็นการพูดในความรู้สึกที่แท้จริง เขาเป็นดวงใจของเราทุกคน ให้กลับกัน ผมไม่เชื่อด้วยซ้ำว่าผมทำได้เพราะว่าผมอาจจะถนัดเรื่องจัดหามาก กว่าการดูแล ใครอยากได้อะไรผมจะหามาให้ ขอแค่ให้รู้เถอะไม่ต้องเอ่ยปากหรอกผมจะไปหามาให้

<O></O>​

12. ชีวิตผมไม่มีอะไรนอกจากบริษัท เจเอสแอลและครอบครัว ผมมีแค่นี้ ผมไม่มีอย่างอื่นอีกแล้ว

<O></O>​

13. การเป็นพ่อเป็นเรื่องของธรรมชาติ ไม่ต้องใช้อะไรเป็นพิเศษ ไปมากกว่าความรักทั้งหมด ผมเคยเซ็นหนังสือให้ลูกว่า "สำหรับน้องเพชร ด้วยความรักทั้งหมดในหัวใจพ่อ" ถ้าคุณรักลูก คุณก็พร้อมที่จะทำทุกอย่างกับเขา และตรงนี้ต่างหากที่เพิ่มเติมมาด้วยสติปัญญา พร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อที่จะมีเวลาอยู่ด้วยกัน เรียนรู้ถึงความต้องการและความฝันของเขา แต่บางครั้งลูกก็ไม่ได้อยากอยู่กับเราเสมอไป เขาอาจจะมีธุระอื่น ฉะนั้นความรักและความเข้าใจจะต้องมาเป็นอันดับต้นเลย เราต้องพยายามหาหนทางละมุนละไมที่จะโอบแขนของเขาเข้าไปอยู่ในชี วิตของเขาให้ได้

<O></O>​

14. ผมไม่ขอเปรียบเทียบชีวิตการเป็นพิธีกรของผมกับคนอื่น ๆ ตอนที่ทำรายการจันทร์กะพริบใหม่ ๆ ผมจบดอกเตอร์มา มันยิ่งสร้างความคาดหวังว่าจะทำอะไรดี ๆ ได้อีกเยอะ ต้องศึกษาหาความรู้เยอะ อ่านประวัติของแขกรับเชิญมาล่วงหน้าซึ่งจะทำให้เราไม่รู้สึกห่า งไกลจากเขา รายการจันทร์กะพริบเป็นงานที่ยาก ผมใช้เวลากว่า ๒ ปีจึงจะหาตัวเองพบ ต้องยอมรับอย่างหนึ่งว่าการเป็นพิธีกรมันคือการแสดง ในเมื่อมันคือการแสดง อะไรล่ะคือบุคลิกภาพจริง ๆของเรา เวลาที่เราขอคำแนะนำจากใคร 10 คน เราจะได้คำตอบ 10 อย่าง เพราะฉะนั้นผมเลยคิดว่าที่สุดแล้วผมเชื่อตัวเองอีกว่า ผมไม่ใช่คนถามจาบจ้วง หรืออยากให้เฮฮากว่านี้ ผมว่าไม่ใช่ผม ผมเป็นคนที่ให้เกียรติคน เป็นคนที่มีบุคลิกพูดง่าย ๆ ว่านุ่มนิ่มบางทีมันเป็นจุดอ่อน แต่เราต้องพัฒนาให้เป็นจุดแข็งให้ได้ เอาความอ่อนโยนมาเป็นเสน่ห์ เอาความนุ่มนิ่มมาเป็นวิธีการถามคำถามทำให้เกิดความอบอุ่นขึ้น

<O></O>​

15. ครั้งแรกที่ผมสัมภาษณ์ ทอดด์ ทองดี เขาบอกว่ายูรู้ไหม ว่าการที่ยืนอยู่ด้วยกันบนเวที มันมีไออุ่นของคนที่อยู่ใกล้กัน เขาไม่รู้สึกอบอุ่นแบบนี้กับใครเท่าที่ยืนอยู่ใกล้ผม ผมมีความรู้สึกว่านั่นแหละคือการที่เราหาตัวเองเจอ ธรรมชาติของผมคือเป็นผู้ชายที่อบอุ่นนั่นเอง

<O></O>​

16. ทุกวันนี้ผมดูทีวีได้ไม่นาน เพราะว่าเสียงมันดังเกินไป รายการโทรทัศน์น่าจะมีความนุ่มนวลแล้วค่อยทะยานขึ้นไปถึงความตื ่นเต้น แต่ทุกวันนี้มันมีแต่ความเปรี้ยงปร้าง อาจเป็นเพราะว่าการแข่งขันมันสูง พิธีกรต้องขุดมุกมาใช้เพื่อให้ได้ชื่อว่าสามารถสร้างเสียงฮาได้ ตลอดเวลา ซึ่งผมคงสอบตกในกรณีนี้ แต่ผมเชื่อว่าความแพรวพราวมันมีได้หลายลักษณะ เช่นยิงคำถามแพรวพราวก็ได้ หรือบางทีเขาตอบอะไรมา เราอาจจะแสดงความคิดเห็นอะไรกลับไป เป็นความแพรวพราวตรงนี้ก็ได้ ไม่จำเป็นต้องมีมุกตลอดเวลา

<O></O>​

17. การเป็นพิธีกร คือ โอกาสที่ได้เรียนรู้ชีวิตของคน ได้แบบเรียนชีวิตโดยไม่ต้องซื้อหามา เป็นประสบการณ์ล้ำค่าที่ไม่มีอะไรทดแทนได้ ผมเรียนรู้ชีวิตของชีวิตของผู้อื่น ผมได้ค้นพบว่าชีวิตไม่มีความแน่นอน เราต้องใช้ชีวิตอย่างระมัดระวัง ชีวิตเป็นสิ่งที่มีค่าและในยามที่เรายังมีลมหายใจอยู่ เราน่าจะได้ใช้โอกาสนั้นทำความดี เป็นสิ่งที่เราจะทิ้งไว้ในโลกนี้ มันเป็นมรดกของมนุษยชาติอย่างหนึ่งและคนอื่นอาจจะเรียนรู้ได้ใน ภายหลัง

<O></O>​

18. การมีชีวิตอยู่เป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่มาก เราทำให้ห้วงชีวิตเป็นอะไรก็ได้ เป็นหนึ่งชีวิตที่เต็มไปด้วยคุณค่า หรือเราทำหนึ่งชีวิตของเราให้เป็นหนึ่งชีวิตที่สร้างความทุกข์ใ จให้กับใครสักคนหนึ่งไปตลอดชีวิตก็ได้ ความยิ่งใหญ่ของชีวิตอยู่ที่ว่าเราจะเลือกใช้ชีวิตอย่างไร

<O></O>​

19. ผมไม่รู้ว่าจำนวนของคนที่เห็นแก่ตัวบนโลกนี้มีเท่าไหร่ แต่ผมว่าความเห็นแก่ตัวมันเกิดขึ้นได้กับทุก ๆ คนแหละ มันคือการชั่งน้ำหนักในสิ่งที่เราจะทำ จริง ๆ แล้วก็คงเหมือนกับที่เขาพูดกันว่า ไม่ต้องเป็นคนดีเท่าไหร่หรอก ขอแค่เป็นคนเลวน้อยที่สุดก็พอแล้ว

<O></O>​

20. ความกตัญญูรู้คุณคนเป็นสิ่งที่ผมยึดถือเป็นหลักประจำใจ คนเราถ้าไม่รู้จักรู้พระคุณคน มันทำให้เราหลงลืมไปว่าเรามีชีวิตอยู่ทุกวันได้เพราะอะไร คนที่เขาให้เรามาบางทีเขาไม่ได้จดจำเพราะมั่นเป็นการให้ที่แท้จ ริง แต่การที่เราได้รับนั้นหมายถึงการได้ส่วนบุญที่ดีมา มันเปลี่ยนชีวิตเรามากเพียงพอที่เราควรจะจดจำว่าเรามาถึงฝั่งฝั นนี้ได้อ่างไร มีใครบ้างที่ช่วยพยุงเรา ขณะที่เราว่ายน้ำข้ามมหาสมุทรมา การระลึกถึงพระคุณของคนเป็นสิ่งที่มนุษย์ประเสริฐเขาทำกัน

<O></O>​

21. คนที่เป็นผู้ให้ ในชีวิตผมมีมากและผมไม่มีวันที่จะลืมได้เลย ภรรยาผมเขาไม่เคยนึกถึงตัวเองเลย เขานึกถึงแต่ว่าทำอย่างไรสามีเขาจึงจะหาย ผมเรียนเรื่องธรรมชาติบำบัด ผมรู้สึกเอาเองว่าผมรับพลังดี ๆ จากธรรมชาติมาเยอะ เรียนรู้ที่จะรับพลังธรรมชาติจากต้นไม้ ใบหญ้า ผมรับรู้ถึงความปรารถนาดี ความหวังดีของคนจำนวนมาก คนเหล่านี้เป็นคนที่ผมไม่มีวันลืมไปจากชีวิตนี้ แล้วก็ขอเจอกันทุกชาติไป ผมคิดว่าถ้าผมจะหาย ก็ได้ด้วยพลังรักที่เขามีต่อผม

<O></O>​

22. ทุกวันนี้ผมมองทุกอย่างด้วยสายตาเป็นกลางมากขึ้น ผมมองว่าถ้ามันจะเป็นความรู้สึกที่สุด ผมก็จะไม่ดีใจจนเกินเหตุ หรือถ้ามันจะทุกข์นัก ผมก็จะไม่ทุกข์มาก ผมจะอยู่ตรงกลางด้วยความหวังว่า วันของเราจะต้องมาถึง เราได้ฟังเรื่องมหัศจรรย์ที่เกิดขึ้นกับคนหลายคนที่เป็นมะเร็ง ใจผมก็อยากให้สิ่งนี้เกิดขึ้นกับผมบ้าง เมื่อไหร่ปาฏิหาริย์จะเกิดขึ้นกับผมสักที ผมท้อแท้บ้าง แต่ผมไม่ยอมแพ้พ่าย ทำไมยังเจ็บปวด เศร้า ทุกขเวทนาอยู่เรื่อย แต่ผมปฏิเสธ ที่จะตายไปกับโรคนี้

23. ผมเสียใจอยู่ตลอดมาที่มีเวลาให้กับครอบครัวน้อยเกินไป อยากบอกลูกว่า ถ้าพ่อเลือกได้ พ่อคงอยู่บ้านให้มากกว่านี้

ขอขอบพระคุณแหล่งที่มา​

http://www.babyfancy.com/forum_posts.asp?TID=354&OB=DESC​

<!-- google_ad_section_end --><!-- End Member Post -->​

​

</TD></TR><TR class=postSeparatorTableRow></TR></TBODY></TABLE>​

 

…แท้จริงแล้วความรวยมีโทษมหาศาล


หนึ่ง, ความรวยทำลายสุขภาพ เพราะการมีเงินทำให้เกิดการจ้างแรงงานมากขึ้น เมื่อสิ่งใดไม่ได้ใช้ สิ่งนั้นก็จะค่อยๆ เสื่อมสภาพ
ลง-ร่างกายก็เช่นกัน
สอง, เงินเป็นบ่อเกิดความหลง หลงในอำนาจที่เหนือกว่าผู้อื่น ซึ่งเป็นความหลงอันร้ายกาจที่ทำลายความสงบสุขทางจิตวิญญาณ ตราบใดที่ยังร่ำรวยมั่งคั่ง ตราบนั้นพันธนาการแห่งความกังวลในทรัพย์ศฤงคารก็จะยังคงเกี่ยวรัดจิตวิญญาณมิให้เป็นอิสระ
สาม, ไม่มีศาสนาใดสอนให้คนแสวงหาความรวย พระพุทธเจ้าสอนว่า เงินคืออสรพิษ ส่วนพระเยซูบอกว่า เป็นการยากมากที่คนรวยจะเข้าสู่อาณาจักรของพระเจ้า เปรียบเหมือนการจูงอูฐผ่านรูเข็ม
…“คนร่ำรวยแทบไม่มีใครได้อยู่นิ่งเฉย ทุกคนต้องดิ้นรนกระเสือกกระสน เวลาว่างในชีวิตก็จะน้อยลงๆ แล้วสุดท้ายก็จะตายไปพร้อมความวุ่นวายสับสน”
โจน จันได​

 

รัก จัง

รัก

รัก

 

ขอร่วมแจมบ้างครับ
เป็นกลอนที่ผมแต่งไว้ตอนอยู่ม.ปลาย
พิมพ์จากความทรงจำ(+แก้ไขนิดหน่อย) น่าจะราวๆ นี้ครับ

๏ในวันแรกที่ได้เจอกับเธอนี้
ฉันไม่มีความคิดที่จะรัก
เป็นเพียงเพื่อนที่ได้มารู้จัก
ไม่ตระหนักว่าสำคัญแต่ฉันใด

วันที่สองฉันจึงได้มาลองคิด
รู้สึกติดใจอยู่เธอรู้ไหม
จึงได้ลองมองเมียงอยู่เพียงไกล
อาจจะใช่คนที่หามาแสนนาน

มาวันนี้ถึงได้รู้ว่าเรารัก
รู้สึกหนักที่หัวใจหาใดปาน
ไม่ได้เจอหน้าเธอคงทรมาน
มีอาการคิดถึงเธอเพ้อพร่ำไป

ถึงแม้ว่าเธอนั้นจะมีรัก
ถึงจะหักอกเราไปไม่ห่วงหา
ฉันจะรอวันที่เธอกลับมา
ฉันจะอ้าสองแขนนี้ไว้รับเธอ

จะคอยปลอบถ้าเธอนั้นผิดหวัง
จะเป็นดังที่รองรับยามเศร้าหมอง
จากคนที่ทิ้งเธอไปไม่แลมอง
น้ำเนตรนองเนืองหน้าเธอหลั่งไหลริน๛

ไม่ค่อยถูกต้องตามหลักกลอนเท่าไหร่
อ่านอีกที แต่งเข้าไปได้ยังไง น่าเขินจะแย่

 

[ame="http://www.youtube.com/watch?v=QA7gXvXZknc"]โปรดรับไว้ในความคิดถึง.....[/ame]

 

เวบ google แสดงผลการค้นหา...จาก google ในภาษาไทย

ทำไปได้ นะ.. 55555

คนไทย เบื่อ อะไร มากที่สุด ?


คนไทย อยาก อะไร มากที่สุด ?


คนไทย เสียตัว เพราะอะไร มากที่สุด ?


แล้ว เรื่อง รัก..อ่ะ ถึงจะไม่มากที่สุด แต่ มันก็ ตั้ง สามล้านกว่า..อ่ะนะ


อันนี้...เพราะ อะไร อ่ะ....สิ่งที่คนไทย อยากกินที่สุด ?


มันไปอยากรู้ ทำไม เนี่ย..... ?


คนไทย...แอบดู อะไร มากที่สุด ?


นี่ ก็ เวรกรรม..อะไรกันหนักกันหนา ?


ถามว่า..คนไทย ถามถึง หมอ..คนไหน มากที่สุด .. ? ดูเอาเองแล้วกัน


สิ่งที่ คนไทย ต้องการซื้อ ? สองล้านกว่าๆ เลยนะ..


อันนี้..อย่างอาย... 5555


เอา..ต่อแต่นี้..ใครจะถามหาอะไร ใน google ก็ ระวัง กันบ้างเนอะ.....

พรานบ้องตื้น ขำเกือบตายกว่าจะเอามาลงได้ ฮามากพี่น้อง
มาดูสิ่งที่คนไทยต้องการซื้อกัน ... เวรกรรม

 

ระหว่างเพื่อนกับแฟน

​

* แฟน// กินข้าวรื๊อยังจ่ะ

* เพื่อน// แดกเชี้ยไรยังมึง

* แฟน// นอนได้แล้วนะเป็นห่วง

* เพื่อน// เป็นเชี้ยไรไม่หลับไม่นอนว่ะมึง

* แฟน// ไม่สบายกินยายัง

* เพื่อน// ใกล้ตายแร้วดิมึง

* แฟน// กลับบ้านดีดีนะ

* เพื่อน// กลับเองนะมึง อ่ะสัส

* แฟน// โทมาพอดีเลย คิดถึง

* เพื่อน// โทมาทามเชี้ยไรไม่ว่าง

* แฟน// ตั้งใจเรียนนะ

* เพื่อน// เฮ่ย โดดเห๊อะ

* แฟน// อย่ามีเรื่องเลยไม่ดี

* เพื่อน// มีเรื่อง หรอ "เอาดิ"

* แฟน// ค่ารถ เดี๋ยว เราออกให้

* เพื่อน// สัส ภาระกุอีก มึงแม่ง

* แฟน// กินไรเดี๋ยวซื้อให้

* เพื่อน// หาแดกเองดิ มึง

* แฟน// เสื้อตัวนี้ น่ารักดี

* เพื่อน// ใส่ไรก้อใส่เหอะเรื่องมากว่ะ

* แฟน// ตัดผมใหม่น่ารักจัง

* เพื่อน// มึงตัดทรงเชี่ยไรว่ะเนี่ย ๕๕๕

* แฟน// นอนหนุนตัก

* เพื่อน// มาหนุน กะ แข้ง กุนี่มา

* แฟน// อยาก อยู่ ด้วย

* เพื่อน// ไปไกลตีนดิ สัส

* แฟน// น่ารักนะเนี่ย

* เพื่อน// หน้าอย่างส้นตีนเลยมึงอ่ะ

* แฟน// เราเลิกกันเถอะ

* * เพื่อน// เฮ่ย!! ไม่เป็นไร มึงยังมีกู ... เพื่อนมึงตลอดไป !!

ถ้าไม่ส่งต่อไปให้เพื่อน 10 คนขึ้นไปขอให้ไม่มีความรักตลอดไป !!
ถ้าเป็นเมลของเจ้านี้ลงท้ายให้ส่งต่อยันเลย T-T
ส่งก็ส่ง เพื่อนเราเยอะแบ่งๆกันซึ้ง​

 

ขอบคุณสำหรับบัตรครับ

สำหรับกลอนต่อไปนี้ ผมแต่งไว้เมื่อ 14 ก.พ. 2549
แรงบันดาลใจก็คือ รูปแบบความรักของเพื่อนผม

๏ รักด้วยรักมักมีที่ขื่นขม
รักสู่สมมักตรมใจในภายหลัง
รักสองใจคลิ้กกันได้ใช่จีรัง
รักไม่ฟังเสียงใจย่างต่างทำนอง

รักหากรักหากหมายเผื่อไว้รัก
รักเอื้อรักรักไม่ใช่แค่คนสอง
รักเป็นรักสัมพันธ์ผูกแค่สมปอง
รักทดลองอาจต้องหมองทั้งสองใจ ๛

 

โอ๊ยทำไงดีครับ อ่านในนี้ส่งต่อไม่ได้ แล้วผมจะไม่มีความรักมะครับ กัววง่า