การรับขันธ์อันตรายถึงชีวิต

ร่างทรงดีๆมีคะ แต่บางที่ ผีอสุรกายปลอมเป็นเทพเลยแหล่ะ

ไม่ควรไปยุ่งเลย

ทำบุญ ไหว้พระดีที่สุด

 

555+ ฮา คับ

 

ก่อนอื่นผมไม่ใช่ผู้รู้นะ แต่พอรู้จักกับน้าท่านนึงมีพระองค์ท่านเหมือนกัน ตอนแรกไม่เชื่อหลอกว่าจะมีท่านมาอยู่ น้าเค้าก็ท้าทายมาตลอด ต่อหน้าพระที่บ้านถ้าไม่ใช้อย่ามาแอบอ้าง ไม่อายบ้างรึไง นานๆเค้ามีเหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นกับตัวเอง และมีพระที่ญาณถึงพร้อมถึงจะเห็นเป็นท่านจิตในต่อจิตในก็จะรู้ตัวตนเอง โดยพระท่านเองจะพูดอะไรมากไม่ได้เพียงเจริญในธรรมเท่านั้นเอง

แต่ก็ไม่ได้รับขันธ์ที่ไหน เพียงท่านก็จะทำขันธ์ขึ้นเองไปในโบถส์กับหลวงพ่อใหญ่พระประธาน ที่วัดไทรม้าใต้ โดยท่านจะมาสายบุญ สายธรรมะ มากกว่า ไม่ค่อยไปตำหนักทรงที่ไหน บางทีท่านไปแล้วเห็นสิ่งที่ไม่ดีจะไปสั่งสอนจะเป็นอันตรายต่อร่างมากเพราะร่างเป็นมนุษย์ไม่รู้วิชาอะไรสักตัว

ถ้าท่านมาก็จะแฝงบอกเหตุการณ์ต่างๆจะทำอย่างไร หากเป็นท่านจริงท่านจะไม่รับของใคร เน้นสายองค์สัมมาสัมพุทธเจ้าตลอด จึงพาร่างไปสร้างบุญ

คุณ nu-new ถามกายในน่าจะรู้คำตอบนะ เรื่องที่ประสบความสำเร็จก็มีส่วนเล็กน้อยอยู่บ้างถ้าพบของจริงปฏิบัติถูกต้อง กว่าน้าท่านนี้ก็โดนมาหลายรูปแบบเหมือนกัน ท้ายสุดแล้วน้าท่านนี้มาสายพระพุทธเจ้าครับ แล้วพระองค์ท่านก็มาสายนั้นด้วยเช่นกัน

ถ้ามีผู้รู้น่าจะชี้แจงแถลงไขได้นะ

 

เป็นความรู้ใหม่เลยนะเนี่ย

ขอบคุณนะคะที่มาเล่าสู่กันฟัง

 

เป็นความรู้ที่สุดยอดครับ

คนเราต้องมีสติเป็นตัวกำหนดไม่ใช่ว่าค้าขายไม่ได้ก็โทษว่ามีไอ้นู้นไอ้นี้เลยทำมาหากินไม่ได้เราควรที่จะดูก่อนว่าเราจัดร้านสะอาดหรือเปล่าเวลามีลูกค้าพูดกะเค้ายังไงถ้าพูดดี ลูกค้าก็ติดใจแล้วพวกเครื่องรางของขลังไว้เป็นที่พึ่งทางใจเท่านั้นถ้าเราไม่ช่วยตัวเราก่อนต่อให้มีของดีสักแค่ไหนเค้าก็ช่วยอะไรไม่ได้มากหรอกครับ

 

คนเราถ้าเราไม่รู้จักทำมาหารับประทานแล้วองค์ไหนๆก็ไม่มาช่วยหรอกครับลองใช้เหตุผลดูนะถ้ามีคนเค้าให้เราเลี้ยงดูโดยที่เราเลี้ยงเค้าแบบสบายไปเลยแต่เราต้องมามีภาระทุกอย่างเป็นคุณคุณจะรับเลี้ยงไหมครับ

 

อนุโมทนาด้วยค่ะ
เห็นบทความนี้แล้ว รู้สึกได้เลยว่ามันจริง
เนื่องจากประสบด้วยตัวเองมาก่อน
ตอนนั้นทำเอาเกือบตายหลายครั้ง
ยังดีที่หลุดพ้นมาได้ ตอนนี้พึ่งบารมีพระสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์เดียว
ตอนนี้หายเป็นปรกติแล้วค่ะ

 

เจริญในธรรมครับ อนุโมทนา
บทความนี้มีประโยชน์มากเลยครับ

 

same experience, stupid first and then smart (later), learn from it.... anumothana sathu ka

 

very good topic, anumothana sathu ka

 

บทความดีครับ

 

อนุโมทนาสาธุค่ะ เคยคิดที่จะรับขันธ์นะค่ะ ตอนแรกเค้าให้โทรไปเปิดภาษาเทพนะค่ะ แล้วจะพูดจาแปลกๆแล้วเค้าก็บอกให้รับขันธ์นะค่ะ แต่ว่านู๋ไม่รับขันธ์ หลังจากนั้นเวลาสวดมนต์จากแต่ก่อนที่พูดจาภาษาแปลกๆ ตอนนี้ไม่มีแล้วค่ะ เป็นปกติดีทุกอย่างค่ะ เพราะสวดมนต์แล้วแผ่เมตตานั่งสมาธิค่ะ

 

ผีที่มากับขัน พอถึงบ้านปุ๊บ แน่นอน ที่อยู่ของผีไม่ใช่ขันแล้ว แต่แฝงอยู่ที่ร่างคนรับแหละ ทำให้เบลอ สะลึมสะลือ ไม่ค่อยรู้สึกตัวได้เรื่อยๆ หนักๆ เข้าก็จะคุมร่างเอาเลย

ผีในขันมีหลายแนว บางแนวก็บังคับให้ร่างนั่งสมาธิ ถือศีลแปด ทำบุญมากๆ เพราะผีก็ถือโอกาสสูบบุญจากร่างไปด้วย คล้ายๆ ปรสิต

แต่ที่เหมือนกันคือ ผีพวกนี้จะไม่ยอมรับว่าตัวเองเป็นผี แต่จะบอกว่าเป็นเจ้านั่นเจ้านี่ ไม่ก็เจ้าฮะ อีกทีก็บอกว่าเป็นเทพ เทวดา เทวี เซียนอะไรไปโน่น

เทพจริงๆ เทพแท้ๆ ท่านไม่มาอยู่ในขัน แล้วแฝงร่างคนเข้าๆ ออกๆ หรอก

รับขันใส่น้ำ เอาไว้เล่นสงกรานต์ดีกว่า

 

ดีมากเลยค่ะจะดูนะค่ะว่าตนเองเป็นอย่างไรค่ะ

 

มาพูดกันแบบนีคนที่เค้ารับมาก็เสียขวัญแย่ เห็นมาก็หลายคน พอมาอ่านบทความนี้เข้า ก็คิดว่าเป็นเรื่องหลอก กลับบ้านเอาขันธ์ตัวเองไปทิ้งแล้วก็เป็นบ้าไม่ก็ตาย มีให้เห็ยเยอะไป
มันก็จริงที่มีพวกแอบอ้างเยอะ แต่มันทั้งหมดเลยเหรอ ถามหน่อยครับ
ท่านยังบอกเลยว่าเรามีเทวดาคุ้มครองอยู่ ขันธ์เนี้ย เป็นเครื่องไหว้ซักการะเทวดาของเรา หรือไม่จริง เหมือนเราไหว้อาจารยังต้องทำพาน เราไหว้เทวดาของเราก็ต้องทำขันธ์แสดงความเคารพ ที่พูดมาผิดไหม
อีกอย่างเค้าก็สอนให้ทำดีให้รักษาศีลไม่งั้นจะมีอันเป็นไป
มีที่ไหนสอนให้ไปขายยา ฆ่าคนมั่ง มีไหม บอกหน่อยซิๆๆ
ที่ทำเพราะศรัทธาในองค์ของเราให้เชื่อในความดี จริงหรือไม่จริง บอกหน่อยซิ

 

ไม่ไหวจะเคลียร์ ขี้เกียจจะเขียนซ้ำๆ ซากๆ ก็อปมาให้อ่านกันเลย







เรื่อง ทำบุญพระ ไป บูชาผี (เล่าเรื่องจากผู้ไปรับขันธ์ผี)
เล่าเรื่อง Seeker


จะขอเล่าเรื่องผลที่เกี่ยวเนื่องกับการรับขันธ์ของคนที่ผมรู้จักมาให้ฟังเป็นวิทยาทานครับ

สืบเนื่องจากผมได้พาเพื่อนผมไปหาอาจารย์เสริมศิลป์ ขอนวงค์ ในงาน[SIZE=-1]ทำบุญกฐินหลวงปู่อ่ำ[/SIZE] โดยมีประธาน คือ คุณโฆสิต ล้อศิริรัตน์ ลูกศิษย์ของอาจารย์คนหนึ่งครับ คุณโหน่งและคุณแม่ได้ไปร่วมงานและไปพบอาจารย์เพื่อรับการรักษาจากอาจารย์ เพราะคุณโหน่งที่ขาไม่มีเรี่ยวแรง (เรื่องคุณโหน่ง ผมกำลังเขียนอยู่ครับ)

หลังจากโหน่งทำการรักษาเรียบร้อยแล้ว ก็ได้เคลื่อนย้ายกลุ่มมาทำบุญกันที่วัดหลวงปู่จันทา.. ทำบุญกันแล้วก็สวดมนต์กันตามคอนเซ็บเดิมครับ..

จากนั้นจึงเป็นการรักษาผู้ป่วยที่ทยอยเข้ามารับการรักษาอีก ๒ - ๓ คน..อาการก็หนักเบาต่างกันไป..

จนมาถึงคราวของคุณแม่ของคุณโหน่งบ้าง (ถึงคราวจริง ๆ ครับ ถึงคราวของผีนะครับ) ..ซึ่งตอนมาครั้งแรกก็ไม่ได้คิดหรอกครับว่าจะมารับการรักษาด้วย.. แต่คงจะเห็นหลาย ๆ คนรักษาแล้วพูดไปในทำนองเดียวกันว่าดีขึ้น.. สบายตัวขึ้น.. คุณแม่ของคุณโหน่งซึ่งบ่นว่าปวดหลัง ก็เลยรบกวนให้อาจารย์ตรวจรักษาให้ครับ

อาจารย์ก็วางมีดให้เลยครับ... สเต็ปเดิม.. เริ่มที่กระหม่อม ไล่ลงมาเรื่อย ๆ ก็ไม่มีอะไรผิดปรกติจนพอมาถึงช่วงหลัง.. พออาจารย์วางมีดที่ช่วงส่วนด้านหลังปุ๊บ... ข้าพเจ้าได้ยินเสียงคุณแม่ของโหน่งร้องออกมาสั้นๆ แต่ชัดเจนว่า.. "อุ๊ย.. "

จากนั้นก็ตามมาติด ๆ ด้วยเสียงร้องแสดงความเจ็บปวดพร้อมกับอาการดิ้นทุรนทุราย ..


คุณแม่กรีดร้อง ดิ้นทุรนทุราย แต่ตายังคงหลับอยู่ครับ


ข้าพเจ้าต้องรีบเข้าไปประคองให้คุณแม่ล้มตัวลง


อาจารย์วางมือบนศีรษะของคุณแม่ครับ (ข้าพเจ้านั่งหันหลังอยู่ครับ ใส่เสื้อทีมของกลุ่มครับ อิอิ เพิ่งได้วันนั้นเองครับ อิอิ)

ในขณะที่คุณแม่กรีดร้อง ร้องให้ พร้อมกระทืบเท้าอยู่นั้น อาจารย์ก็วางมือบนศีรษะคุณแม่ แล้วหลับตา



อาจารย์ : "เอ้า ... ไปไปไป ไปเลย"
คุณแม่ : "กรี๊ดดดดด โว๊ยยยย โอ๊ยยยยย กรี๊ดดดด "
อาจารย์ : "ออกไปเลย"
คุณแม่ : "โว๊ยยย โอ๊ยยยยย โอ๊ย! โอ๊ย! แอ่กกก "

คุณแม่ตะโกนสุดเสียงเลยครับ แต่ตาหลับ สลับกระทืบเท้าอยู่อย่างนั้นครับ เสียงเท้ากระแทกพื้นหินขัด แรงมากจนคิดว่าคุณแม่ไม่เจ็บเลยหรือเพราะกระทืบเท้าแรงจริง ๆ ครับ


ดิ้นและร้องอยู่สักพักอาจารย์ก็เริ่มแผ่เมตตาให้ครับ

อาจารย์ : "สัพเพเปตา สัพเพอสุรกายา สัพเพ เปตาวัตถุโย เสเพเปตวิเสยยา สัพเพวินินปาติกา อะเวรา อัพยาปัชชาโหนุตุสุขี ...."

ในขณะที่อาจารย์แผ่เมตตา คุณแม่ก็ร้องให้ น้ำตาไหลพราก ๆ แต่ตายังหลับอยู่ครับ แล้วก็ร้องให้กระทืบเท้า "เฮ้ยยยย โฮ๊ยยย โฮฮฮฮ " สลับไปมาอย่างนี้ครับ จากวีดีโอที่อัดมานั้น ทำให้ไม่ค่อยได้ยินเสียงอาจารย์ เพราะเสียงคุณแม่ดังมากครับ

อาจารย์ : "... สัพพะวิญญาณทั้งหลาย เปรตอสุรกาย ทั้งหลาย .."

ช่วงนี้ล่ะครับ คุณแม่เริ่มหยุดร้อง หยุดกระทืบเท้าแล้วก็เริ่มนอนนิ่ง ๆ

อาจารย์ : "เอ้อ... ไปซะเด้อ ไป มา..ไปด้วยเด้อ "

แล้วอาจารย์ก็หลับตานิ่ง คุณแม่ก็ร้องในลำคอเบา ๆ ครับ อาจารย์วางมือที่ศีรษะของคุณแม่ คุณแม่ก็ร้องอีกครับ "ฮึก ฮืออ อื๊อออ " ฮื้ออ ฮึก ฮือ

อาจารย์ : "ไปเล๊ย ไป ไปเน้อ "
คุณแม่นิ่ง ไปแป๊บเดียวครับ แล้วกระตุกแรง ๆ หนึ่งครั้ง... อาการก็ค่อย ๆ สงบลง...

พอคุณแม่สงบ.. อาจารย์ก็บอกให้ข้าพเจ้าเรียกชื่อให้ตื่น...



ผมเองครับ : "แม่ ... แม่ครับ" พร้อมกับเขย่าตัวท่านด้วย
อาจารย์ : "ฟื้นแล้ว ฟืนแล้ว" "ลืมตา"



เรียกอยู่สักพัก ก็ตื่นขึ้นมา... อาจารย์ก็พยุงตัวคุณแม่ขึ้นให้ลุกขึ้นนั่ง ... ดวงตายังมีน้ำตาไหลอยู่ทั้งสองข้าง พอลืมตาขึ้นมาได้ก็หันไปมองรอบ ๆ.. พร้อมทั้งเช็ดน้ำตา.. หน้าตาแสดงออกบ่งบอกว่า งง..

อาจารย์ : "เอ้า ถามสิ เมื่อกี้เราร้องให้รึเปล่าถามสิ"
คุณปู : "คุณแม่ เมื่อกี้ร้องให้รึเปล่า...."
อาจารย์ : "เมื่อกี้ เราได้ร้องไหม"

คุณแม่ส่ายหน้าครับ

อาจารย์ : "ไม่ได้ร้องนะ"
มีคนบอกให้คุณแม่หันไปหาอาจารย์
อาจารย์ : "เมื่อกี้เราได้ร้องรึเปล่า"
ทนายบวร : "แล้วเห็นอะไรไหม"
อาจารย์ : "เห็นอะไรไหม" "แต่เราได้ร้องใช่ไหม ร้องให้รึเปล่า"

ที่คำถามถามซ้ำ ๆเพราะคุณแม่เช็ดน้ำตา ยังคงมึนเบลอ ๆ อยู่เลยครับ คนช่วยกันถามตั้งหลายคน (ไทยรวมกำลังตั้งมั่น ...)

คุณแม่ : "ไม่รู้เหมือนกัน" พูดพลางเช็ดน้ำตาไปพลาง
อาจารย์ : "แต่เราร้องรึเปล่า"
คุณแม่ทำท่าคิดแล้วก็พยักหน้า : "ร้องนะ"

อาจารย์ : "เอ้า.. ถ้าร้อง ร้องให้ให้ดูหน่อยสิ"
คุณแม่งง ๆ แล้วก็ทำท่าร้องให้ครับ "แง แง " แกร้องแค่นี้ครับ ร้องให้ของคุณแม่

ผมสอบถามหลังจากนั้นเพิ่มเติมด้วยครับ เพราะช่วงนั้นคนหลายคน ทั้งลุ้นทั้งยิงคำถามแม่เขาเบลอครับ คำตอบที่ได้คือไม่รู้เรื่องเลย... จำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าตัวเองร้องไห้ แต่ รู้สึกเหมือนฝัน... ฝันว่ารู้สึกโกรธ.. อยากกระทืบเท้า... อยากร้องดังๆ... อยากจะร้องไห้.... ก็ฮากันทั้งพระธาตุสิครับ..

แล้วอาจารย์ก็บอกให้ลองลุกขึ้น.. และลองขยับตัว ก้มลงหรือขยับบิดเอวไปมา ที่เมื่อก่อนมารักษาเมื่อก้มตัวแล้วจะปวดบริเวณเอว และด้านหลัง ... เมื่อลงขยับตัว ก้มเงย... ก็ปรากฏว่าไม่มีอาการปวดเอวอีกเลย

จากนั้นก็มีการสอบถามกันไปมาว่ามันเกิดจากอะไร.. และจุดเริ่มต้นมาจากไหน... ซึ่งรายละเอียดพอจะสรุปคร่าว ๆ ได้ดังนี้

คุณแม่ของคุณโหน่งนั้น เมื่อประมาณ 20 กว่าปีก่อนโน้น..ได้มีเพื่อนมาชวนไปดูหมอ ผูกดวงคุณก็ไปแบบงั้น ๆ ไม่ได้คิดอะไร แต่พอไปถึง.. แม่หมอ (หรือพ่อหมอก็ไม่ทราบได้)

บอกว่าคุณแม่มีร่างบริสุทธิ์ และที่องค์.. ให้มารับขันธ์ซะ เพื่อจะได้มีสิ่งศักดิ์สิทธิ์คอยคุ้มครอง... แม่โหน่งเองก็ไม่ได้รู้เรื่องอะไรมาก.. เห็นเพื่อน ๆ คะยั้นคะยอให้ไปรับขันธ์กับแม่หมอเลยตัดลำคาญไปรับ ๆ ซะให้จบ ๆ...

หลังจากนั้นมาแม่ก็มักจะมีองค์มาลงอยู่ประจำ... อ้างว่าเป็นองค์นั้นบ้าง.. องค์นี้บ้าง.. รวมๆแล้วก็ ๕ - ๖ องค์เลย...

ต่อมา.. ได้มีคุณแม่ (ท่านปฏิบัติธรรม) อะไรข้าพเจ้าก็จำไม่ได้ซึ่งเป็นที่เคารพของครอบครัวคุณโหน่งมาทักว่าคุณแม่ไปรับสิ่งไม่ดีของใครมาเยอะแยะ.. คุณแม่คนนั้นจึงได้ทำการปลดปล่อยออกให้ ก็เข้าใจว่าคงหมดไปแล้ว...

แต่ตัวของคุณแม่คุณโหน่งเองก็ยังมีองค์มาลงอยู่อีกหนึ่ง องค์อ้างตัวเองว่าเป็นกุมารทอง ก็มาอยู่กับแม่มานาน.. รวม ๆ แล้วก็ ๒๐ กว่าปีนั่นแหล่ะ จนคนในครอบครัวคุ้นเคยจนถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวไปเลยทีเดียว เพราะชอบมาลงที่คุณแม่ และพูดคุยหยอกล้อกับคนในบ้านกับคนในบ้านอยู่เสมอๆ จึงทำให้คนในบ้านคุ้นเคย..

อีกทั้งยังทำให้คุณแม่ของคุณโหน่งรู้สึกกระปรี้กระเปร่าอยู่ตลอด.. ยิ่งถ้าวันไหนไปวัดทำบุญ.. แม่ของโหน่งจะเป็นคนที่เดินเร็วมาก.. และไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยเลย... จึงทำให้ไม่รู้สึกกลัวสิ่งที่เรียกตัวเองว่ากุมารทอง

แต่มาเมื่อ ๒ - ๓ ปีให้หลังนี้เองที่แม่ของโหน่งรู้สึกปวดหลังปวดเอวอย่างไม่มีสาเหตุ.. เวลาก้มลงหยิบของก็จะรู้สึกเจ็บปวดมาก ถึงขั้นลุกไม่ขึ้นเลยทีเดียว... แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก.. คิดว่าเป็นโรคผู้สูงอายุปรกติ..

จนมาพบอาจารย์ในครั้งนี้นี่เอง.. ถึงได้กระจ่างใจว่า... สิ่งที่เกาะติดอยู่กับตัวเองตลอด ๒๐ กว่าปีนั้น.. คืออะไร จากการสอบถาม อาจารย์ได้ความว่า... สิ่งที่อยู่ในตัวแม่ของโหน่ง... ไม่ใช่กุมารทอง.. อยู่มานานแล้ว.. จนมีอิทธิฤทธิ์ พอสมควร

ที่คุณแม่โหน่งรู้สึกปวดเอวนั้นเพราะว่าสิ่งนี้เค้าไปอาศัย อยู่ที่บริเวณส่วนเอวของคุณแม่โหน่งนั่นเอง.. ต่อคำถามที่ว่า.. ถ้าเป็นสิ่งไม่ดีทำไมเวลาแม่เข้าวัดทำบุญ แม่ถึงได้กระปรี้กระเปร่า ไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยอย่างนั้น..

ก็ได้รับคำตอบว่า.. เพราะว่าเค้าต้องการผลบุญนั่นเอง ยิ่งเราทำบุญมากๆ.. เขาก็ยิ่งชอบ.... แล้วไม่ดีหรือ.. ที่เค้าชอบทำบุญ... ดีครับ..

<HR>
ดีสำหรับเค้า... แต่ไม่ดีสำหรับเรา..

เพราะบุญที่เราตั้งใจทำมาทั้งหมดทั้งหลายเหล่านั้น... ต้องปันไปให้วิญญาณตัวที่ ผู้ไปรับขันธ์มา เพราะแค่คำว่า "ยอมรับขันธ์ผี" "รู้" หรือ "ไม่รู้" ก็ต้องเลี้ยงผีด้วยบุญที่เราทำครับ เขาไม่ใช่ญาติ เราไม่รู้จัก ไม่คุ้มเลยครับ ....

เรื่องราวข้างต้นเป็นเรื่องจริงซึ่งข้าพเจ้าอยู่ในเหตุการณ์และรับรู้เรื่องราวโดยตรงด้วยสองตาและจากการสอบถามความเป็นมาจากแม่ของโหน่งโดยตรงครับ ข้อแแนะนำสำหรับข้าพเจ้าคือ..

อย่าไปรับขันธ์ใครเค้ามาดีที่สุดครับ...

ลำพังแค่ขันธ์ ๕ ของตัวเราเองก็ยังดูแลลำบากอยู่แล้วครับ

อนุโมทนา
เมตตาเจโตวิมุตติ
๑๕ พ.ย. ๕๒



ประสบการณ์วิญญาณ สิ่งเหนือธรรมชาติ และผลของการสวดมนต์




<TABLE border=0 cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%"><TBODY><TR><TD>ปาฏิหารย์ มหัศจรรย์ พระพุทธโคดม : เนื้องอกในรังไข่ 9 ซ.ม. หายไป
เรื่องของ "หนูแดง" จากรายการตี 10 : บันทึกของ "คุณแม่บ้าน"
"คุณยายขอเปลี่ยนหมอ" เรื่องเล่า จากการรักษา (แบบฮาฮา) ของ อ.เสริมศิลป์ ที่วัดห้วยสอง
ปาฏิหาริย์ลูกอม : "ลูกผมร้องไม่หยุด" โดย ทนายพินิจ
จับลูกอมพุทธโธแล้วร้องกรี๊ดเป็นเสียงผู้หญิง เล่าเรื่องโดย น.ส.พรพรรณ
คนญี่ปุ่น เปิดเสียงสวดมนต์เมตตาใหญ่ "แอปเปิล" โตขึ้น หอม กรอบ เลยขายเกลี้ยงไร่!!!
ถ้า (วิญญาณ) ไม่ดีจะกลัวลูกอม - เรื่องเล่าจาก คุณลูกอีสาน
ปู่ฤๅษีร่างทรง สัมผัสพุทธคุณลูกอมพุท-โธ
เล่าเรื่อง ไปรับการรักษา 12-13 ธ.ค. 51 โดย คุณแม่บ้าน (เอกสารเก่า)
จดหมายจากอเมริกา - บ้านไม่พังจาก พายุแคทรีน่า เพราะบทสวดมนต์บท เมตตาใหญ่
หลังรักษาแล้วเดินได้ ไม่ต้องใช้ไม้เท้า บันทึกโดย นาย Seeker
"ผี" ที่มาแฝงร้อง "..ปวดหัว ปวดหัว" !! เมื่อได้ยิน ซีดีเสียงสวดมนต์เมตตาใหญ่
อาจารย์มาสวดมนต์เมตตาใหญ่ : ผีรีบลงชื่อ เพราะอยากไปเกิด ที่ จ.ตราด
นิมิตเสียงสวดมนต์ (เมตตาใหญ่) จาก เทวดาในถ้ำผาแล จ.เชียงราย
อภินิหารองค์พระนเรศวร์ (พระองค์ดำ) โดย พระมหาภูวการ วัดหัวยสอง จ.ชัยนาท
3 ผีเพื่อน "สิง" ป้าขอบุญ โดย คุณอรวิภา ศากรวิมล (จาก คนส่งวิญญาณ)
“ความเมตตามีให้กันได้ทุกศาสนา” โดย คุณอรวิภา ศากรวิมล (จาก คนส่งวิญญาณ)
ออกรายการตี ๑๐ : วิญญาณ ๓๐ ปีได้กลับบ้านเกิด โดย คุณอรวิภา ศากรวิมล (จาก คนส่งวิญญาณ)
"สาธุ" เปลี่ยนจาก "ผี" เป็น "เทวดา"
“กำหนด” พลาดก่อนตาย จาก ”ชาย” กลายเป็น “หญิง”
สิ่งน่ารู้จากกระดานถาม–ตอบ ในเรื่อง “ปอบ” โดย ปิโย
หงส์สีทองบินไปตามที่เยอรมัน
ระบุชื่อ สื่อวิญญาณ - อุทิศบุญอย่างไรให้ถึงผู้ตาย
สวดบทเมตตาใหญ่พิสดารแล้วพี่สาวเค้าก็ร้องโหยหวนขึ้นมา
ผี โ ก ร ธ
เคาะกระจกขอส่วนบุญ
ผียักษ์ ที่ต้นผึ้ง
ปอบไข่ดิบ (เรื่องจริง)
๑๐ ปี เป็นเปรต เพราะห่วงหลาน
เกือบตายเพราะ "สีผึ้ง" ผสมผี
สวดมนต์ปล่อยวิญญาณ ณ วัดหลวงป่ายาง อ.ตรอน จ.อุตรดิตถ์
</TD></TR></TBODY></TABLE>
<!-- google_ad_section_end -->


งงกับคนจริงๆ พระปฏิมาตัวแทนพระพุทธเจ้าก็มีให้กราบ



พระสงฆ์ที่ท่านปฏิบัติดี ก็มีให้เคารพ



ยังจะไปหาเรื่องใส่ตัว เอาผีที่ยังเร่ร่อนระหว่างภพ มาบูชา ให้มันครอบงำอยู่นั่นแหละ ปล่อยให้ผีมันหลอกสูบบุญครั้งแล้วครั้งเล่า คนหวังดีเตือนก็ไม่ค่อยเชื่อ ไปเชื่อลมปากบรรดาเทพอุปโลก

<!-- google_ad_section_end -->


สิ่งศักดิ์สิทธิ์ประจำตัวของแต่ละคน เพราะมีสายใยเชื่อมโยงให้มาทำหน้าที่ ทุกคนมีอยู่แล้วไม่ต้องไปหาเพิ่ม ให้รกรุงรัง


มีหน้าที่คอยดูแลให้ปลอดภัย ดลจิต ดลใจให้คิดดีทำดี ทำแต่เรื่องที่ถูกที่ควร โดยจะเป็นในลักษณะของการฉุกใจให้คิดได้ อย่างนั้นอย่างนี้ตามสถานการณ์


แต่บอกซะเลยว่า ไม่มีหรอก อภินิหารที่จะพาร่าง พาเหาะเหิรเดินอากาศ หายตัว ดำดินได้ แบบหนังจักรๆ วงศ์ๆ


แต่ถ้าเป็นเรื่องเจ้ากรรมนายเวร ที่ร่างไปติดหนี้กรรมหนี้เวรต้องชดใช้เค้า สิ่งศักดิ์สิทธิ์ก็ไม่ได้มีหน้าที่ไปช่วยผ่อนผันชำระหนี้ให้


หรืออย่างบางที ถ้าสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ดลใจเตือนแล้วว่า อย่าไปรับขันธ์เลย ตำหนักอาจารย์คง ร่างทรงเจ้าพ่อดำเกิงเดช ไรเนี่ย มันมีแต่ผีทั้งนั้น


แต่ร่างไม่สนใจ ยังมุ่งมั่นจะทำ จะเอาคอไปพาดเขียง ให้เค้าเชือดให้ได้ นั่นก็คราวเคราะห์ของร่างเองแล้ว


และร่างโปรดระลึกไว้ว่า สิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ดูแลร่าง ก็เป็นจิตวิญญาณชนิดหนึ่ง เพียงแต่อัพเกรด ปรับเลเวลให้สูงกว่าพวกสัมภเวสีระหว่างภพ


สิ่งศักดิ์สิทธิ์มีฐานบุญเก่าของตัวเองมา ประมาณหนึ่ง และถูกใช้เป็นพลังงานในการครองสภาพในโลกทิพย์


ถ้าร่างเติมบุญให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ ด้วยการทำบุญแล้วอุทิศกุศลให้ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ก็จะมีพลังบุญเพิ่มมากขึ้น

ส่วนที่ร่างชอบมีกิเลส อยากรู้กันจังว่า องค์ของฉันเป็นใคร บารมีใหญ่แค่ไหน นั่นแหละตัวชักนำให้จิตผีมาแทรก

จิตที่พอกด้วยกิเลสแบบนี้ จะดึงดูดสัมภเวสีที่ยังหาทางไปไหนไม่ได้ ให้มาติดตาม นานเข้าพอร่างนั้นจิตอ่อน ก็ฉวยโอกาสเข้าแฝง

หนักเข้าๆ ก็ครอบงำ พาหลงทิศหลงทางเข้ารกเข้าพง ไปตามประสาจิตแบบผีๆ

เรื่องสิ่งศักดิ์สิทธิ์ประจำตัวของแต่ละคน ไม่ต้องไปคิดอื่นไกล ให้วิเคราะห์เอาว่า แต่ละคนเวียนว่ายตายเกิดมากี่ภพกี่ชาติแล้วก็ไม่รู้

และแต่ละชาติ มีบรรพบุรุษ มีญาติมีโยม มีเพื่อนสนิทมิตรสหายที่รักใคร่ชอบพอ ปรารถนาดีต่อกันและกันมั้ย นั่นแหละสายสัมพันธ์

ที่จะดึงดูดเอาดวงจิตดวงวิญญาณเหล่านั้น ให้มาพัวพันกับคนแต่ละคน

ไม่จำเป็นหรอกว่า ต้องเป็นเทพใหญ่ๆ โตๆ วนเวียนกันอยู่ไม่กี่องค์

แล้วก็ถูกคนแบบอาจารย์คง ร่างทรงเจ้าพ่อดำเกิงเดช หลอกว่า เทพเหล่านี้แหละ แบ่งภาคลงมาอยู่ด้วย

เอาแค่วงศาคณาญาติในแต่ละชาตินี่ก่อนเถอะ แค่นี้ก็นับไม่ถ้วนแล้ว

ที่เขียนมานี่ อาจจะดับฝันใครบางคน ที่อยากมีเทพเทวดาเป็นของตัวเอง ขออภัยด้วย แต่มีเจตนาดี


เพิ่มเรื่องคนแบบอาจารย์คง ร่างทรงเจ้าพ่อดำเกิงเดช มักมีคนสงสัยว่า ทำไมอาจารย์คงเดาจิตเดาใจได้ ทายถูก บอกหวยแม่น ดูดวงเก่ง มีตาทิพย์ รู้แม้กระทั่งในกระเป๋ามีเงินกี่บาท ที่บ้านมีต้นอะไรปลูกอยู่หน้าบ้านมั่ง

อีกอย่างไม่รู้ทำไม จิตใจมันชอบคิดถึงแต่อาจารย์คง จะไปไหนก็อยากจะมีของฝาก กลับมาฝากอาจารย์คง

ก็เพราะอาจารย์คง แกมีวิชาอาคมพอตัว เลี้ยงผีไว้คอยเข้านอกออกไหนบ้านนั้นบ้านนี้ ก็เป็นอย่างนี้แหละ<!-- google_ad_section_end -->

ส่วนผีบางตน ที่อยากพ้นจากการจองจำของเวรกรรมสมัยเป็นคน พอไปแฝงร่าง ก็จะบงการให้ร่างนั้นทำบุญมากๆ ตัวก็จะได้สูบบุญแล้วเลื่อนสถานะไปด้วย



<!-- google_ad_section_end -->

 

แงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ นู๋ด้วยทำไงดีนี่

 

ภารา หเว ปญฺจกฺขนฺธา ขันธ์ทั้ง ๕ เป็นของหนัก

ภารา หเว ปญฺจกฺขนฺธา ขันธ์ทั้ง ๕ เป็นของหนัก

ภารหาโร จ ปุคฺคโล บุคคลผู้นำขันธ์ ๕ ที่หนักนั้นไป

ภาราทานํ ทุกฺขํ โลเก การถือมั่นในเบญจขันธ์ทั้ง ๕ นั้นหนัก เป็นทุกข์ในโลก

ภารนิกฺเขปนํ สุขํ สละขันธ์ ๕ ปล่อยขันธ์ ๕ วางขันธ์ ๕ ทิ้งขันธ์ ๕ เสียได้เป็นสุข

นิกฺขิปิตฺวา ครุ ํ ภารํ การทิ้งภาระที่หนักอันนั้นเสียได้แล้ว

อญฺญํ ภารํ อนาทิย ไม่ถือเอาของหนักอื่นอีกต่อไป

สมูลํ ตณฺหํ อพฺพุยฺห ชื่อว่าเป็นผู้ถอนตัณหาทั้งรากได้

นิจฺฉาโต ปรินิพฺพุโต หมดกระหาย ไปนิพพานได้ หมดกระหาย หมดร้อน หมดกระวนกระวาย ไปนิพพานได้

ให้ทิ้งขันธ์ ๕ เสีย ทิ้งขันธ์ ๕ เสียได้แล้ว ได้ชื่อว่าถอนตัณหาทั้งรากได้

 

ผีที่มาสิ่งรางคนอยู่นี่...ส่วนมากที่เห็นทำให้คนนั้นเจ็บป่วยต่างๆนานา แล้วผีทั้งหลายเหล่านี้จะได้รับโทษที่ตัวเองทำหรือเปล่าครับ เหมือนกับว่าผีจะทำอะไรก็ได้ที่อยากทำ ผมก็เป็นอีกคนหนึ่งครับที่ประสบปัญหานี้อยู่เหมือนกัน คือว่า เมื่อประมาณ 10 ปีมาแล้วคุณแม่ผมท่านได้ทำพิธี รับขันธ์มา คุณแม่ท่านก็ว่าเป็นองค์นั่นองค์นี่... ส่วนผมด้วยความที่เป็นลูก ก็ไม่รู้จะบอกกับคุณแม่อย่างไรดีว่าไม่จริง ... อย่าไปรับ พูดขึ้นมาทีไรนี่ผมกับคุณแม่ต้องทะเลาะกันบ้านแทบแตก... หลังจากรับขันธ์มาแล้ว บางช่วงคุณแม่ก็มีอาการแปลกๆ คือ จะหาวตลอด แล้วก็เปลี่ยนเป็นคนละคนเลยทีนี้ เสียงเปลี่ยนไปเลยครับ คุณแม่ก็จะดุคุณพ่อบ้าง ดุผมบ้างต่างๆนาๆกล่าวหาว่าผมไม่เคารพบ้างละ ทำตัวไม่ดีบ้างละ มาช่วงหลังๆนี้สุขภาพคุณแม่แย่ลงมาก จะปวดต้นคอ มึนศรีษะตลอด เจ็บป่วยออดๆแอดๆ เดินไปไหนก็ไม่ค่อยจะมีเรี่ยวแรง ทั้งที่เป็นคนแข็งแรงมาก่อน คราวนี้ก็ต้องเข้าออกโรงพยาบาลตลอด หมอก็บอกว่าตรวจแล้วก็ไม่มีอะไร ให้หมอเอกซ์เรย์ดู ก็ไม่มีอะไร ผมก็ไม่รู้จะช่วยคุณแม่อย่างไรดีครับ ถ้าบอกว่าเกิดจากการรับขันธ์ ท่านก็ไม่เชื่อแน่ครับทะเลาะกันอีกตางหาก หากปล่อยไว้อย่างนี้ผมก็กลัวจะเสียท่านไปครับ... พอมีวิธีแก้ไขบ้างหรือเปล่าครับแบบไม่ให้คุณแม่รู้ตัว...
เผาวิญญาณที่สิงอยู่ด้วยกสิณไฟได้หรือเปล่าครับ (อันนี้ถามอยากรู้ครับ)

 

วิญญาณที่มาเกาะสังขารมนุษย์ไม่ใช่ของดีมีมงคล ผีก็จะทำให้ร่างเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ เช่น เจ็บออดๆ แอดๆ ชีวิตค่อยๆ ตกต่ำลง สติป้ำๆ เป๋อๆ

สรุปว่าไม่มีอะไรดี นั่นก็พิสูจน์ได้แบบไม่ต้องใช้ตาทิพย์ดูเลยว่า ที่มาแฝง มาแทรกเป็นผี ไม่ใช่เทพ

ผีที่มาเกาแกะคน ก็มักจะมีอะไรที่เกี่ยวข้องกัน ย้อนได้ไปถึงชาติก่อนๆ ก็มี ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องเวรกรรมที่มีต่อกันมา