ประเทศไทยจะเกิดอุบัติภัยอย่างที่ทำนายกันจริงๆหรือไม่

น้ำท่วมที่ฝรั่งเศส กับ จีน

<object width="640" height="385"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/SfXW6fIyNdg&hl=en_US&fs=1&"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/SfXW6fIyNdg&hl=en_US&fs=1&" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="640" height="385"></embed></object>

<object width="480" height="385"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/GBpH010jl0Y&hl=en_US&fs=1&"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/GBpH010jl0Y&hl=en_US&fs=1&" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="385"></embed></object>
​

 

อนุโมทนาสาธุครับ
ผมว่าตอนนี้ที่เห็นว่าแล้งน่ะกลัวจะไม่มีน้ำ แต่เค้าจะมา (ฝน)ตอนเกือบปลายปี มาเย่อะด้วย

 

อากาศร้อนกันบ้างมั้ยคะ
มันไม่ร้อนเหมือนช่วงเมษา แต่มันก็ร้อนแปลกๆ
ปกติก็เจอแอร์ พัดลมทั้งวี่ทั้งวัน อาจจะไม่ค่อยรู้สึกนะคะ
จนกระทั้ง... แอร์ห้องนอนเสีย

ตามปกติแล้ว พอตกดึก อากาศมันจะมีไอเย็นๆขึ้นมาบ้าง
แอร์เสียก็ไม่เป็นไร เปิดพัดลม พอดึกๆมันก็เย็นนะคะ
แต่เดี๋ยวนี้ ไม่เลยค่ะ มันจะเป็นไอร้อนๆ ตลอดเวลา
จนเช้า ยังไม่ได้เรียกช่างมาดูเลย กะว่าจะทนไปหน่อย
คงพอได้ แต่พอจะเกือบอาทิตย์ เริ่มรู้สึกแล้วว่าไม่ปกตินะคะ
ขนาดเปิดพัดลมจ่อ มันก็ไม่มีความเย็นเอาซะเลย
จนกระทั่ง เป็นแผลร้อนในขึ้นในปากเลยทีเดียว
เลยต้องไปอาศัยห้องอื่นนอนไปพลางๆก่อน

ท่านอื่นๆรู้สึกเหมือนกันบ้างมั้ยคะ

 

เตรียมตัว กันได้แล้ว !
ปลาตายที่ระนอง เบื้องบนได้มาเตือน แล้ว!
หากเป็นแผ่นดินอื่น ปลาตายไม่นาน นัก ก็เกิดภูเขาไฟเลย!
นี่มาเตือนล่วงหน้าถึงสามเดือน!
เปิดโอกาสให้คนพุทธ ได้ อพยพ ก่อน
ขายทรัพย์สินมีค่า ก่อน
ย้ายถิ่นฐานไปอยู่ที่อื่น ก่อน

บ้าน สร้างใหม่ได้
อาชีพ เริ่มใหม่ได้
อย่านิ่งนอนใจ ไม่ได้ให้เป็นกระต่ายตื่นตูม
แต่ ช่วงนี้เป็นช่วงกึ่งพุทธกาล แผ่นดินพุทธเกษตร กำลังเปลี่ยนแปลง
อย่า "ปล่อย" ให้เป็นเรื่องของกรรม
ควรคิดอย่าง "พระมหาชนก" รู้ว่าเรือ กำลังจะจม
รู้ว่า ต้องกินอาหารให้อิ่ม
รู้ว่า ต้องว่ายน้ำ ให้ถึงฝั่ง
จังหวัด ระนอง ควร รู้ว่า ภัย กำลังจะมา!
"มาเตือน อย่าง แรง! "

 

ชนะทั่วทิศ ... พ่ายลิขิตแห่งฟ้า

ผมชอบอ่านในวรรณกรรมสามก๊กอย่างมากมาย เกมส์ก็เล่นสามก๊ก หนังสือก็สามก๊ก DVDก็สามก๊ก เพราะว่าในวรรณกรรมเรื่องนี้ถึงแม้จะมีประวัติศาสตร์อ้นยาวนาน แต่กลยุทธวิธีในการรบ การต่อสู้เพื่อชิงชัยนั้นผมยอมรับว่าเป็นหนึ่งไม่มีสองจริงๆ เป็นอมตะวรรณกรรมที่ต่อเนื่อง จวบจนปัจจุบันนี้
ในครั้งหนึ่งเมื่อเทียบปัญญาระหว่างขงเบ้งและสุมาอี้แล้ว นับว่าสูสีเอาเรื่องเหมือนกัน แต่หากพิจารณากันดีๆแล้ว ยังมีชื่อของกุยแกปรากฏอยู่ ในสงครามกัวต๋ออันลือลั่นนั้น โจโฉ ได้ช้ยชนะอ้วนเสี้ยว ทั้งๆที่มีกำลังเพียงน้อยนิดเพียง 1/10 ส่วนเท่านั้น โดยที่กุยแกได้ยก ย่องโจโฉว่าเป็นยอดคน และการทำศึกครั้งนี้จะได้ชัยชนะอย่างแน่นอน

โจโฉชนะ ๑๐ ประการ
๑.ท่านมิได้ถือตัว ถ้าจะทำการสิ่งใจถึงผู้น้อยจะขัดท่านว่าผิดแลชอบ
๒.น้ำใจท่านโอบอ้อมอารีต่อคนทั้งปวง แล้วจะทำการสิ่งใดก็ถือเอารับสั่งพระเจ้าเหี้ยนเต้ เป็นประมาณ คนทั้งหลายก็ยินดีด้วย
๓.ท่านจะว่ากล่าวสิ่งใดก็สิทธิ์ขาด มีสง่า คนทั้งปวงยำเกรงท่านเป็นอันมาก
๔.ใจท่านสัตย์ซื่อ เลี้ยงทหารโดยยุติธรรม ถึงญาติพี่น้องผิดก็ว่ากล่าวมิเข้าด้วยผู้ผิด
๕.ท่านจะคิดทำการสิ่งใดเห็นเป็นความชอบก็ตั้งใจทำไปจนสำเร็จ
๖.ท่านจะรักผู้ใดก็รักโดยสุจริตมิได้ล่อลวง
๗.ท่านเลี้ยงคนซึ่งอยู่ใกล้กับอยู่ไกล ถ้าดีแล้วเลี้ยงเสมอกัน
๘.ท่านคิดการหนักหน่วงให้แน่นอนแล้วจึงทำการ
๙.ท่านจะทำการสิ่งใดก็ทำตามขนบธรรมเนียมโบราณ
๑๐.ท่านชำนาญในกลสงคราม ถึงกำลังข้าศึกมากกว่าท่าน ท่านก็คิดเอาชัยชนะได้

อ้วนเสี้ยวแพ้ ๑๐ ประการ
๑. อ้วนเสี้ยวเป็นคนถืออิสริยยศ มิได้เอาความคิดผู้ใด
๒. อ้วนเสี้ยวเป็นคนหยาบช้า ทำการโดยโวหาร
๓. อ้วนเสี้ยวจะว่ากิจการสิ่งใดมิได้สิทธิ์ข
๔. อ้วนเสี้ยวเห็นแก่ญาติพี่น้องของตัว มิได้ว่ากล่าวตามผิดแลชอบ
๕. อ้วนเสี้ยวจะคิดการสิ่งใด มักกลับเอาดีเป็นร้ายเอาร้ายเป็นดี มิได้เชื่อใจของตัว
๖. อ้วนเสี้ยวจะเลี้ยงผู้ใดมิได้ปรกติ ต่อหน้าว่ารัก ลับหลังว่าชัง
๗. อ้วนเสี้ยวมักรักคนชิดซึ่งประสมประสาน ผู้ใดห่างเหินถึงซื่อสัตย์ก็มีใจชัง
๘. อ้วนเสี้ยวกระทำความผิดต่างๆ เพราะฟังคำคนยุยง
๙. อ้วนเสี้ยวจะทำการสิ่งใด เอาแต่อำเภอใจ มิได้ทำตามอย่างธรรมเนียมโบราณ
๑๐. อ้วนเสี้ยวมิได้รู้ในกลศึก แต่มักพอใจทำการศึกล่อลวง จะชนะก็ไม่รู้จะแพ้ก็ไม่รู้

แต่อย่างไรก็ตาม กุยแกได้โลดแล่นในมหากาพย์แห่งสามก๊กได้ในเวลาไม่นานนัก เพราะป่วยตาย ในอายุเพียงน้อยนิด (๓๘ปี) ซึ่งนับได้ว่าเสียชีวิตเร็วมากเมื่อเทียบกับนักปราชญ์ คนอื่นๆ ในเมื่อครั้งที่กุยแกได้ตายไป โจโฉได้เศร้าโศกและรำพึงว่า "กุยแกตายตั้งแต่ยัง เป็นหนุ่ม เหมือนสวรรค์แกล้งข้าฯ" เมื่อครั้งศึกสำคัญที่เราคุ้นเคยคือ "ศึกเซ็กเพ็ก" โจโฉ ได้รำพันออกมาว่า "หากกุยแกไม่ตาย ข้าฯคงไม่พ่ายแพ้ย่อยยับถึงเพียงนี้" สิ่งเหล่านี้เป็นเหตุที่ชี้ชัดได้ว่า "ไม่มีใครฝืนชะตาฟ้า" โดยไม่ต้องพิสูจน์ใดๆ ถึงแม้นว่ากุยแกจะมีสมองที่เป็นเลิศ หากเมื่อถึงเวลาฟ้ากำหนด ก็จำต้องจากโลกนี้ไป อย่างไม่มีทางหลีกเลี่ยงได้ ถึงกระนั้นก็ยังมีคำพูดที่ว่า "ลิขิตฟ้าหรือจะสู้มานะตน" ดั่งที่ได้เคยได้ยินมา

หากเราพิจารณาความเที่ยงแห่งโลกแล้วว่า ทุกอย่างล้วนไม่จีรัง ไม่ยั่งยืน ไม่มีตัวตน และเป็นอนัตตา หวังในทุกวิถีทางที่จะอุ้มชูช่วยเหลือเกื้อกูล แต่การณ์ต่างๆไม่ได้เป็นอย่างที่เราคิด อย่างที่เราปรารถนา เพราฉะนั้นสิ่งที่ดีที่สุดก็คือ "การยืดอกรับชะตาแห่งฟ้าลิขิต" ได้อย่างทรนง...ต่อลิขิตแห่งฟ้าต่อไปเลย... ไม่มีใครฝืนชะตากรรม หรือกฎแห่งกรรม ที่พระพุทธองค์ได้ยืนยันว่านี่คือกฎ ไม่มีใครฝืนได้แม้แต่รายเดียว.....โดยเฉพาะหมอดูภัยพิบัติที่จะเกิดขึ้นในประเทศไทย ผมก็ยังเห็นว่าประโคมข่าวกันทุกวี่ทุกวัน เหมือนจะเร่งให้มันเกิดเร็ว เพื่ออะไร? แต่สุดท้ายพวกที่ประกาศตนเองว่าเป็นหมอดูภัยพิบัติ ก็ยังไม่ได้โยกย้ายถิ่นฐาน หรือเตรียมการณ์ใดๆเลย นอกจากเป็นทรโข่ง โดยหว้งเพียงสิ่งที่เป็นเป็นฝ่ายดีแห่งโลกธรรม๘ เหมือนเดิม ... ลาภ ... ยศ ... สรรเสริญ ... สุข ซึ่งทำได้เพียงแค่นี้หรือหมอดู?

ก็ว่ากันไปตามนิสัยป่วนๆ ของเฌ นี่แหล่ะครับ! ... เหอๆๆ

 

เหรียญมีสองด้านเสมอ ทุกสิ่งทุกอย่างสอนธรรมเราได้หมด

ตั้งแต่ไปปฏิบัติกลับมา เรารู้เลยว่าไม่มีอะไรที่สะเทือนถึงหัวใจเท่า "ปัญญาที่เกิดจากการปฏิบัติ" เป็นไม่มีอีกแล้ว

เมื่อมีข่าวสารมาเตือน เราก็รับรู้และไตร่ตรอง แต่เราเองเชื่อแน่นอนเรื่องภัยพิบัติ เพราะผลจากการปฏิบัติทำให้เราประจักษ์เรื่องพลังงานกับตนเองเป็นอย่างดี จะบอกว่า พายุกิเลสในใจคนมันก็ไม่ได้ต่างอะไรกับภัยธรรมชาติเลย เหมือนกัน ไม่มีอะไรแตกต่าง คนที่ตายไป ก็ไม่ได้ตายจริงอยู่ดี เดี๋ยวก็ไปโผล่ภพนั้น ภูมินี้ ว่ากันไปตามพลังงานที่ดึงดูดไว้

และเป็นธรรมดาข้อมูลข่าวสารมักมีผู้ที่น้อมจะเชื่อ และผู้ที่ไม่เชื่อเลย เราก็ควรขอบคุณเขาที่เขาให้สติเราให้การไตร่ตรองว่าอะไรควรเชื่อ อะไรไม่ควร และขอบคุณเขาที่ทำให้เราเกือบจะโกรธ แต่ไม่โกรธ

ลิขิตฟ้านั้น เป็นผลจากแรงกรรมเก่า ซึ่งจะให้เงื่อนไขหนึ่งขึ้นมา แล้วอยู่ที่ตัวเราว่า เราจะปฏิบัติต่อเงื่อนไขนั้นยังไง เราจะเอาตัวไปผูกกันไว้อีกกี่ทบ หรือรู้ทันแล้วคลายมันออก เมื่อรู้ทันแล้วคลายมันออกไปเรื่อยๆ เราจะเห็นธรรมดาโลก ธรรมดาของมันเป็นเช่นนั้น กรรมใครกรรมมัน บารมีใคร บารมีมัน ทำแทนกันไม่ได้


ขอให้เจริญในธรรมค่ะ ^^

 

ความหมายของพุทธภูมิ ปัจเจกภูมิ สาวกภูมิ

ดวงจิตจะมีขั้นตอนการเวียนว่ายตายเกิดทั้ง ๕ ระยะดังที่กล่าวมาแล้วข้างต้น ซึ่งกว่าจะได้บรรลุธรรม พ้นความทุกข์นั้น จะต้องผ่านการเวียนว่ายตายเกิดมายาวนานแตกต่างกัน หากหลงทางก่อกรรมทำเข็ญมาก และไม่มีสติรู้สำนึก ก็จะต้องเวียนว่ายตายเกิดชดใช้กรรมต่อไปอีกยาวนาน กว่าที่กรรมจะเบาบางจนเกิดดวงตาเห็นธรรมได้ ดวงจิตต่างๆ ทั้งสามประเภท คือ พุทธภูมิ, ปัจเจกภูมิ และสาวกภูมิ นี้ ต่างก็ต้องผ่านกระบวนการเวียนว่ายตายเกิดนี้เช่นกัน โดยช่วงแรกดวงจิตจะยังไม่มีความแตกต่างกัน ดวงจิตจะมาจากแหล่งเดียวกันก่อน มีความบริสุทธิ์ประภัสสรเหมือนกันมาก่อน เมื่อได้รับการเพาะบ่มพลังจนพร้อมที่จะเวียนว่ายตายเกิดแล้ว จึงเริ่มเข้าสู่สังสารวัฏ หรือกระบวนการเวียนว่ายตายเกิด จากนั้น ก็จะเข้าสู่ช่วงทีมีความหลากหลายเกิดขึ้น โดยผลจากกระบวนการเวียนว่ายตายเกิดของดวงจิต ก็เริ่มถูกพัฒนาให้แตกต่างกันไปเป็นสามแบบดังกล่าว มีดังนี้​

๑) พุทธภูมิ




คือ บุคคลที่มี "มโนธาตุ" หรือจิต ที่มุ่งช่วยเหลือสรรพสัตว์ ยังไม่ยอมหลุดพ้นไปเพียงผู้เดียว บางครั้งบางชาติ ยังไม่ได้มีการปรารถนาพุทธภูมิ กล่าวคือ ยังนึกไม่ออกว่าจะต้องบรรลุนิพพานก่อนจึงจะสอนให้คนหมดทุกข์ได้อย่างแท้จริง จึงช่วยเหลือคนทั่วไป เช่น ช่วยชีวิตคนไข้ แม้ไม่ได้อยู่ในหน้าที่หรือตนไม่ได้มีตำแหน่งก็ตาม ฯลฯ และไม่ยอมหลุดพ้นสู่นิพพาน ดังนั้น จึงเกิดและตายวนเวียนในสังสารวัฏ ตราบเมื่อได้พบพระพุทธเจ้า และได้ฟังธรรม จนเห็นหนทางที่ตนจะบรรลุความปรารถนาแล้ว ก็เกิดความมั่นใจศรัทธาตรงต่อการเป็นพระพุทธเจ้า ในชาตินั้น จึงปรารถนาพุทธภูมิ เป็นพระโพธิสัตว์เต็มองค์ บุคคลที่เวียนว่ายตายเกิดหลายชาติเพื่อเป็นพระพุทธเจ้า แบ่งออกเป็น ๕ ระยะ ดังนี้คือ

• ก่อนพุทธภูมิ

เมื่อจุติในสังสารวัฏแรกๆ จวบจนกระทั่งเริ่มมีบารมีโดยธรรมชาติ ได้เกิดเป็นหัวหน้าคณะ ช่วงนี้ยังไม่รู้ตัว และยังไม่มีความปรารถนาพุทธภูมิ ยังหลงทางในสังสารวัฏ ยังไม่รู้จะเวียนว่ายตายเกิดไปเพื่ออะไร แต่จะเป็นหัวหน้าที่ดี มีความเมตตาดูแลบริวารในปกครองอย่างดี จึงจะเป็นพุทธภูมิได้ ยกตัวอย่างเช่น พระสารีบุตรในอดีตชาติ ที่ได้เกิดเป็นหัวหน้าคนมากมาย เมื่อพระพุทธเจ้าเสด็จมาโปรดจนบริวารสำเร็จอรหันต์ทั้งหมด ตนเองมีปัญญาสูงกว่าแต่ยั้งใจ เพราะปรารถนาเป็นอัครสาวกเบื้องขวาของพระพุทธเจ้าสมณโคดม จึงได้มาเกิดเป็นพระสารีบุตร ซึ่งยังไม่รู้ว่าตนเองปรารถนาเป็นพระพุทธเจ้า จนเมื่อได้เป็นพระอัครสาวกเบื้องขวาแล้ว พระพุทธเจ้าสมณโคดม ก็ได้แสดงธรรมโดยอ้อมถึงสุขาวดี ในที่สุดพระสารีบุตรก็รู้ตัวว่าปรารถนาพุทธภูมิ นอกจากนี้พุทธภูมิบางท่าน ก็จุติมาจากภาคแบ่งของดวงจิตพระมหาโพธิสัตว์ หรือพระพุทธเจ้าบางพระองค์ ทำให้สามารถทำหน้าที่ได้ดีมากกว่าดวงจิตคนอื่นๆ และบำเพ็ญเพียรได้รวดเร็วกว่า จะดวงจิตลักษณะนี้ จะไม่ลัดเข้าแย่งลำดับการตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้า จากพระโพธิสัตว์อื่นๆ จะหลีกทางให้ผู้อื่นเป็นพระพุทธเจ้าแทนตน

• เลือก-ลอง-หลง (แรกรู้ตน)

เมื่อรู้ตนเองว่าปรารถนาพุทธภูมิแล้ว จะรู้สึกเบื่อสิ่งต่างๆ ทางโลก รอหรือเริ่มค้นหาสิ่งที่เหนือกว่าขึ้นไป แต่ยังไม่รู้ว่าจะอยู่ไปเพื่ออะไร สมควรจะทำอะไร จวบจนได้พบพระพุทธเจ้า ก็จะทำการปรารถนาพุทธภูมิ ยกตัวอย่างเช่น พระสังขจักร เมื่อได้ข่าวว่ามีพระพุทธเจ้าสิริมิตรเกิดขึ้นแล้วในโลก ก็สละราชบัลลังก์ แล้วเดิมทางมุ่งไปยังที่ประทับของพระพุทธเจ้า และตัดเศียรบูชาพระพุทธเจ้า จึงได้จุติเป็นพระโพธิสัตว์ที่สวรรค์ชั้นดุสิต หลังจากรู้ตนนี้ จะไม่หลงในสังสารวัฏอีก เพราะเข้าใจว่าจะตายเกิดในสังสารวัฏไปเพื่ออะไร และจะเริ่มเข้าสู่การบำเพ็ญเพียรทศบารมีเพื่อพุทธภูมิอย่างชัดเจน ในขั้นแรกรู้ตนนี้ บางท่านยังไม่ได้ทำการถวายพุทธบูชาด้วยสิ่งต่างๆ แต่บางท่านก็ถวายสิ่งต่างๆ เป็นพุทธบูชาเลย ตั้งแต่ ทรัพย์, อวัยวะ, และชีวิต เป็นต้น ซึ่งแม้ถวายชีวิตแล้วก็ยังบารมีไม่ถึง ๓๐ ทัศ ยกตัวอย่างเช่น อดีตชาติของพระโพธิสัตว์พระยามาราธิราช ซึ่งได้เกิดเป็นขุนนางของพระราชาที่ประกาศห้ามผู้อื่นใดไปถวายพุทธบูชาก่อนตน หากฝ่าฝืนต้องโทษประหาร แต่ขุนนางผู้นั้นไม่สนใจ จึงถวายข้าวห่อเป็นพุทธบูชาประกอบกับพระพุทธเจ้าเพิ่งเสด็จออกจากนิโรธสมาบัติ ผลบุญจึงมีมากมาย สุดท้ายต้องโทษประหาร ยอมตายเพราะพุทธบูชานั้น และยังผลให้ไปเกิดเป็นพระยามาร จวบจนหลังพุทธกาล ๒๐๐ ปีแล้ว พระอุปคุตจึงมาปราบพระยามารลง พระโพธิสัตว์จึงทรงละทิฐิมานะ และพ้นจากความเป็นมาร มีบารมีเต็ม ๓๐ ทัศ (หากบารมีเต็ม ๓๐ ทัศ จะได้อานิสงค์ไม่เกิดเป็นพระยามาร) ดังนั้น แม้จะฆ่าตัวตายเป็นพุทธบูชาแล้ว ยังต้องเกิดอีกเพื่อชดใช้กรรมและบำเพ็ญบารมีตัวอื่นๆ ให้เต็มด้วย

• บำเพ็ญพุทธภูมิ

ในการบำเพ็ญบารมีของพุทธภูมินั้น จะบริจาคทรัพย์จนหมดก่อนจึงเรียกว่า บารมี ๑๐ ทัศ จากนั้นจะอุทิศแรงกายจนอาจต้องเสียสละเลือดเนื้อหรืออวัยวะ เช่น การออกศึก ปกป้องประเทศ ช่วยเหลือมวลมนุษย์ หรือ การบริจาคอวัยวะถวายเป็นพุทธบูชาจึงเรียกว่า บารมี ๒๐ ทัศ จากนั้น จะเข้าสู่การเสียสละชีวิต เช่น การยอมตายเพื่อผู้อื่น, ฆ่าตัวตายถวายพุทธบูชา จึงได้เข้าสู่บารมี ๓๐ ทัศ ช่วงนี้แบ่งได้เป็นสามระยะคือ

บารมีต้น ช่วงเสวยบุญเป็นเศรษฐี มีทรัพย์ในการทำบุญทำทานได้มากมาย เป็นช่วงที่ดวงจิตหลังได้รู้ตนเองว่าปรารถนาพุทธภูมิแล้ว จะบำเพ็ญ "ทศบารมี" ในขั้นต้น ในขั้นนี้พระโพธิสัตว์ จะทรงใช้ "ทรัพย์สิน" ในการบำเพ็ญเพียรเสียโดยมาก จะเกิดมาร่ำรวย เป็นผลบุญจากการได้ถวายพุทธบูชา จะได้มาเกิดในพระพุทธศาสนาและทำนุบำรุงพุทธศาสนาด้วยทรัพย์ของตนนั้น แต่ยังไม่สามารถที่จะเข้าไปเปลี่ยนแปลงหรือบริหารงานด้านพุทธศาสนามากนัก ช่วงนี้ จะไม่ได้พบพระพุทธเจ้า จำต้องบำเพ็ญเพียรด้วยความคิดของตนเอง ไม่มีผู้ใดสั่งสอน จึงมีทั้งทำดีและทำพลาดไปบ้าง แต่ผลยังไม่ขยายวงกว้างนัก ได้ทั้งผลบุญและบาปกรรมเปื้อนติดตัวไประดับหนึ่ง ยังไม่มีบริวารมากนัก ความเสี่ยงที่จะทำงานผิดพลาดจึงยังน้อย เพียงสะสมคุณงามความดีเบื้องต้นไปก่อน ยังไม่สามารถเปลี่ยนแปลงสังคมที่เลวร้ายได้ กำลังบารมียังไม่พอ

บารมีกลาง ช่วงเสวยบุญเป็นราชามีอำนาจและบริวารมากมายทำกิจได้มาก เป็นช่วงที่ดวงจิตมีบุญบารมีมากมาย เหนือกว่ามารในสวรรค์ชั้นสูงสุด เป็นผลจากการบำเพ็ญบารมีที่สะสมมา จะมีทั้งบริวารมากมาย และทรัพย์มากมาย ในขั้นนี้ จะเริ่มเปลี่ยนแปลงสังคมตามความคิดของตนเอง ทำให้พระโพธิสัตว์อาจจะเริ่มหลงทาง เพราะหลงในผลบุญที่มีมากมายนั้น เริ่มได้รับอนุญาตให้เกิดมาพร้อมทรัพย์สินและบริวาร และเริ่มได้ปกครองประเทศ ได้เกิดเป็นพระราชา ซึ่งหากปกครองประเทศได้ดี ก็จะได้ผลบุญมากก็จะยิ่งต่อยอดบุญได้มากขึ้นไปอีก หากหลงทางก็จะกลายเป็นมารได้ จะต้องไปจุติยังสวรรค์ชั้นมาร เพื่อปกครองพวกมารอยู่ยาวนาน ต้องเป็นมารเพื่อปกครองมารได้ และรอเวลาอีกยาวนานกว่าจะได้มาเกิดเป็นมนุษย์อีกรอบหนึ่ง




บารมีปลาย เป็นช่วงที่ดวงจิตมีบุญบารมีสูงสุด พร้อมที่จะตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้าแล้ว เนื่องจากได้พ้นภพมารแล้ว ได้ละเลิกทิฐิจากความเป็นมารแล้วเพราะได้พบกับคู่ปรับแล้ว แต่ยังมีกรรมที่สะสมมาในแต่ละชาติต้องชดใช้ จากนั้น จึงมาเกิดเป็นคนยากจน ไร้ทรัพย์สินและบริวาร เพื่อแสวงหาสิ่งที่เป็นพื้นฐานธรรมดา เหมือนพระพุทธเจ้าช่วงที่ทรงสละราชสมบัติเพื่อออกผนวช ซึ่งไม่สนใจลาภยศเงินทอง หรือเรื่องราวความวุ่นวายทางโลก ใช้เพียงลำพังตัวคนเดียว ด้วยกำลังสติปัญญา ยังความเมตตาโปรดสัตว์ ตัวอย่างเช่น พระพุทธเจ้าในชาติที่ทรงปราบ "รากษส" ทรงเกิดเป็นคนยากจน และมีแม่ที่อดอยาก ดังนั้น จึงทรงอาสาปราบรากษสเสี่ยงตายเพื่อหาเงินเลี้ยงแม่ จนในที่สุด ปราบรากษสได้ด้วยตัวคนเดียว เป็นต้น ช่วงบารมีปลายนี้ยิ่งต้องระวังกรรมที่เปื้อนไปสู่ชาติที่ได้ตรัสรู้ให้มาก เพราะหากยังมีเศษกรรมเปื้อนไป ก็จะยังผลให้พระศาสนาในชาติที่ตรัสรู้นั้น ได้รับผลกรรมไปด้วย เช่น การฆ่ารากษสของพระพุทธเจ้าในชาติที่บำเพ็ญเพียร ยังผลให้ท่านมีอายุเพียง ๘๐ พรรษา ไม่อาจทำกิจตามพุทธศาสนาได้สมปณิธานที่ตั้งใจ ในชาติที่บำเพ็ญบารมีปลาย จึงต้องใช้ "ปัญญาและเมตตา" ให้มากขึ้น แม้มีสิ่งยั่วยุก็ตาม เพื่อไม่ให้กรรมเปื้อนติดตนไปในชาติสุดท้าย

• ไถ่ถอนกรรมเก่า

นอกจากจะได้บารมีครบ ๓๐ ทัศแล้ว ในระยะต่อมายังต้องมาเติมบารมีตัวอื่นในทศบารมีให้เต็มอีกด้วย จากนั้นยังต้องชดใช้กรรมเก่าที่ได้สร้างสมมาในชาติต่างๆ ให้เบาบางลงไป เพื่อไม่ให้ผลกรรมเปื้อนและกระทบชาติสุดท้ายที่ตรัสรู้ ดังนั้น เมื่อบารมีครบ ๓๐ ทัศแล้ว ยังต้องบำเพ็ญบารมีต่ออีกสองระยะ จุดนี้จะมีความแตกต่างกันระหว่างพุทธภูมิ ที่ปรารถนาเป็นพระพุทธเจ้า ซึ่งจะเรียกว่า "พระโพธิสัตว์" กับพุทธภูมิที่ปรารถนาช่วยสรรพสัตว์ตลอดไป ไม่หวังเป็นพระพุทธเจ้า ที่เรียกว่า "พระมหาโพธิสัตว์" เนื่องจากพระโพธิสัตว์ จะบำเพ็ญทศบารมีให้เต็ม จะก่อกรรมน้อย จะเปลี่ยนแปลงสังคมที่ผิดไปน้อยกว่า และชดใช้กรรมให้เบาบาง แต่สำหรับพระมหาโพธิสัตว์แล้ว จะบำเพ็ญดุจดั่งเช่น พระพุทธเจ้าองค์หนึ่ง อันเป็นแนวการสอนของพระอมิตาภพุทธเจ้า ที่ให้พระมหาโพธิสัตว์ทั้งหลาย ช่วยสรรพสัตว์เช่นนั้น ดังนั้น พระมหาโพธิสัตว์จะมีบทบาทปราบมาร เปลี่ยนแปลงสังคมมากกว่าพระโพธิสัตว์

• ซักฟอกมโนธาตุ

เมื่อผ่านระยะการชดใช้กรรมจนเบาบางสิ้นแล้ว ชาวพุทธภูมิจะเริ่มเดินตามความปรารถนาของตน ทั้งนี้ เมื่อพุทธภูมิมีบารมีครบ ๓๐ ทัศ กล่าวคือ นับจากชาติที่ได้สละชีวิตถวายเป็นพุทธบูชาแล้ว พุทธภูมิจะมีแนวทางในการบำเพ็ญสองสาย สายที่หนึ่ง จะบำเพ็ญตรงทางไปตามเดิมคือ บำเพ็ญทศบารมีที่เหลือให้เต็มและหลีกเลี่ยงกรรม ชดใช้กรรมในอดีตที่ติดตัวมาให้มาก เพื่อรอคิวตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้า ในยุคสมัยที่เหมาะสมกับความปรารถนาของตน จนได้ตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้าก็จะซักฟอกมโนธาตุให้บริสุทธิ์ และทำหน้าที่พระพุทธเจ้าอย่างสมบูรณ์ ส่วนสายการบำเพ็ญแบบที่สอง จะไม่รอคิว และไม่สนใจที่จะได้เป็นพระพุทธเจ้าหรือไม่ แต่จะทำกิจดุจดั่งเช่น พระพุทธเจ้าองค์หนึ่งในชาติต่อไปทันที คือ การบำเพ็ญ "ยูไล" หรือ การอุทิศชีวิตเคลื่อนพระธรรมจักร ให้พุทธศาสนาดำเนินต่อไปอย่างถูกมรรคถูกผล ได้ถึงนิพพาน ไม่หลงออกไปสู่ทางอื่น และจะบำเพ็ญเช่นนี้เรื่อยๆไป จึงเรียกว่า "มหาโพธิสัตว์" ซึ่งจะซักฟอกมโนธาตุจนบริสุทธิ์จากกิเลสและยังสามารถเกิดใหม่ได้อีก

​

๒) ปัจเจกภูมิ




คือ บุคคลที่มี "มโนธาตุ" หรือจิต ที่มุ่งไปสู่ความเป็นหนึ่งแต่เพียงผู้เดียว ด้วยตนเอง ไม่ยอมเป็นสาวกใคร และไม่สนใจช่วยเหลือผู้ใด ในช่วงชาติแรกๆ และกลางๆ ของดวงจิตปัจเจกภูมินี้ ยังมีธาตุแท้แห่งมโนธาตุไม่มาก จะไม่เด่นชัดถึงความไม่ขอความช่วยเหลือผู้ใดและความไม่ยินดีช่วยเหลือผู้ใด แต่เมื่อชาติหลังๆ ที่ใกล้จะได้หลุดพ้นจะมีความเป็นปัจเจกบุคคลสูงมาก มีความสามารถสูงมีปัญญาสูง แต่ไม่สนใจช่วยผู้ใด แต่เมื่อละความทะนงตน ละความเย่อหยิ่งในความสามารถของตนได้แล้ว ก็จะตรัสรู้ พบความสุขพื้นฐานที่เรียบง่ายธรรมดา ละความปรารถนาที่ยิ่งใหญ่เกินตัวลง จะเริ่มมีจิตที่อ่อนน้อมสุขุม และมีเมตตา ทว่า ในชาติที่ได้ตรัสรู้ธรรมนี้ จะพบแต่บุคคลที่สั่งสอนได้ยาก ดื้อด้าน, ปัญญาต่ำ, หรือมีความจิตใจต่ำทราม ไม่ควรแก่การสอน ทั้งยังไม่มีสาวกผู้อุปการะหรืออุปถัมภ์ค้ำจุน ทำให้ไม่สามารถประกาศศาสนาได้ สุดท้ายแม้ตรัสรู้ได้ "สัพพัญญูญาณ" แต่กลับต้องเก็บตัวหลบซ่อนแต่ตามลำพัง หลีกลี้หนีออกจากผู้คน ไม่สามารถอยู่ร่วมกับผู้คนได้ ดุจดั่ง "นอแรด" ที่ฉลาดหลักแหลมโดดเดี่ยวอยู่นอเดียว ทั้งนี้จำต้องผ่านขั้นตอนดังนี้

• ก่อนปัจเจกภูมิ

เมื่อจุติในสังสารวัฏแรกๆ จวบจนกระทั่งเริ่มมีบารมีโดยธรรมชาติ ได้เกิดเป็นหัวหน้าคณะ ช่วงนี้ยังไม่รู้ตัว และยังไม่มีความปรารถนาอะไร ยังหลงทางในสังสารวัฏ ยังไม่รู้จะเวียนว่ายตายเกิดไปเพื่ออะไร แต่จะเป็นหัวหน้าที่ไม่ดี ไม่มีความเมตตา ไม่ดูแลบริวารในปกครอง หรือกดขี่ข่มเหงบริวารของตนเอง จึงไม่สามารถเป็นพุทธภูมิได้ ในที่สุดบริวารจะหนีถอยห่างไป จนตนเองไม่มีบริวารอีกในชาติต่อๆ ไป จากนั้น จึงพยายามเอาบริวารของตนคืนมาให้ได้ ยังไม่ละความอยากเป็นหัวหน้า ไม่ละความอยากเป็นเลิศเหนือผู้อื่นใด จึงพยายามใช้อำนาจต่างๆ ใช้อิทธิฤทธิ์ ในการทำให้คนนับถือบูชาตน เพื่อให้บริวารกลับมาหลงตน และเชื่อถือตนเหมือนดังเช่นในอดีตอีก ยกตัวอย่างเช่น พระเทวทัต ก็ยุยงให้พระสงฆ์แตกแยก แล้วนำพระสงฆ์คณะหนึ่งแยกออกไป เพื่อตั้งตนเป็นหัวหน้าคนใหม่ แต่ภายหลังก็ไม่มีผู้ใดนับถือเลย

• เลือก-ลอง-หลง

ชาติต่อๆ มาได้พบพระโพธิสัตว์ ก็มีจิตคิดปรารถนาเป็นแบบพระโพธิสัตว์บ้าง ก็ทดลองทำตามพระโพธิสัตว์ แต่เนื่องจากจิตไม่มีความเมตตา มีแต่ความอยากเหนือผู้อื่น อยากเป็นคนเหนือคน เป็นยอดคน แต่ไม่สนใจคน ไม่ดูแลคน ไม่ช่วยเหลือคน จึงได้เลือกทางเดิน ทดลองทำตามพระโพธิสัตว์ หลงทางแก่งแย่งแข่งขันกับพระโพธิสัตว์ ช่วงนี้ "ปัจเจกภูมิ" จะหลงตนเอง คิดว่าตนเองเป็นพุทธภูมิ แต่ไม่มีความจริงใจและความพยายามในการเปลี่ยนแปลงตนเอง เพื่อปรับเปลี่ยนจากปัจเจกภูมิ เป็นพุทธภูมิ ยังไม่เข้าใจว่าการสร้างบุญบารมีนี้เพื่อยังประโยชน์ให้แก่ผู้อื่น ยังคงมีความคิดเห็นแก่ตัว สร้างทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อตนเอง สนองความต้องการตนเอง ไม่สนใจคิดทำเพื่อผู้อื่นใด ในช่วงนี้ จึงชอบครอบงำผู้คนให้หลงเชื่อตนไปหลายชาติ เพราะไม่ยอมละทิ้งความอยากเด่นอยากดังเหนือคน และไม่มีความสามารถในการดูแลผู้คน ยังคงหลงในอดีตชาติที่ตนเองได้เป็นผู้นำ ได้เป็นใหญ่เหนือคนอยู่อีก ในช่วงชาตินี้ ยังไม่ได้พบพระโพธิสัตว์ เพียงแต่สะสมบริวารของตนจนมีมากมาย

• บำเพ็ญปัจเจกภูมิ

จากนั้น ในชาติต่อๆ มาจะเริ่มก่อกรรมหนักมากขึ้น และบำเพ็ญเสมือนว่าตนก็เป็นพระโพธิสัตว์ไปด้วย และช่วงในระยะว่างชาตินี้ จะได้พบกับพระโพธิสัตว์และได้บำเพ็ญบารมีแข่งกัน หรืออาจเปลี่ยนใจเป็นพุทธภูมิได้ ยกตัวอย่างเช่น พระเทวทัตในชาติที่บำเพ็ญเพียรคู่กับพระพุทธเจ้า ทั้งคู่ต่างเป็นหัวหน้าคนและมีบริวารมากมาย และมักทะเลาะเบาะแว้งกัน เพราะพระเทวทัตมีความอยากเด่นอยากดัง อยากเหนือกว่าพระพุทธเจ้า ในช่วงระหว่างหลายชาตินี้ ปัจเจกภูมิ จึงบำเพ็ญความเด่นดังให้เหนือคน เช่น ปัญญาบารมี พร้อมกับพระโพธิสัตว์ไปด้วย แต่ไม่ได้สนใจบำเพ็ญเมตตาบารมีเลย จึงมักก่อกรรมและเป็นเครื่องช่วยในการบำเพ็ญบารมีให้กับพระโพธิสัตว์ และจะทำเช่นนี้วนเวียนซ้ำหลายชาติ จนกว่าจะ "สำนึกผิดกลับตัวกลับใจ" จึงพ้นได้

• ไถ่ถอนกรรมเก่า (แรกรู้ตน)

เมื่อได้สำนึกผิดกลับตัวกลับใจแล้ว จะเริ่มต้นใหม่ แต่เพราะกรรมที่ทำมาทับถมทวีมากมาย จำต้องเกิดมาชดใช้กรรม ไถ่ถอนกรรมที่ทำไว้มากมายนั้น ต้องทนทุกข์ทรมานเพราะเกิดมากี่ชาติๆ ก็ไม่มีดีเลยสักชาติ ต้องพบแต่ความพินาศหายนะของชีวิตซ้ำแล้วซ้ำอีก แม้ไม่อยากเกิดอีก แม้อยากนิพพาน แต่ก็ยังไม่อาจมีดวงตาเห็นธรรม ด้วยเพราะกรรมมากมายนั้นบังตา แต่ก็ยังไม่ละทิ้งความต้องการเป็นคนเหนือคน ยังอยากเป็นยอดคนอยู่เสมอ ทว่า ไม่คิดอยากช่วยเหลือผู้อื่นให้รอดพ้นตามตน เพราะกรรมที่หนักหนาสาหัสนั้น แม้แต่ตนเองก็ไม่อาจช่วยตนเองให้พ้นได้เลย ตราบเมื่อ "กรรมเบาบาง" แล้ว เริ่มได้ "สติ" คิดได้ว่า "นิพพาน" คือที่สุดที่ค้นหา แสดงว่ากรรมเริ่มเบาบางและใกล้หมดแล้ว ชาตินี้จะเป็นชาติที่ชดใช้กรรมเก่าเป็นชาติสุดท้าย

• ซักฟอกมโนธาตุ

เมื่อมีสติระลึกได้ว่า "นิพพาน" คือสูงสุดที่ตนค้นหา คือ ทางที่หลุดพ้นแห่งทุกข์ทั้งมวลที่ตนได้รับมา ก็จะมาเกิดเพื่อบรรลุธรรมเป็นพระปัจเจกพุทธเจ้าในชาติสุดท้าย อนึ่ง พระปัจเจกพุทธเจ้าทุกพระองค์จะมีกรรมมากเพราะปรารถนาเป็นยอดคน แต่ไม่ปรารถนาช่วยสรรพสัตว์ จึงมีช่วงกลางของการบำเพ็ญเพียรที่ก่อกรรมไว้มาก (การก่อกรรมมากมีทุกดวงจิต ทั้งพระโพธิสัตว์ในชาติกลางๆ ก็ก่อกรรมมากเช่นกัน) และเหนื่อยหน่ายกับบาปกรรมที่ได้รับ จึงไปไม่ถึงดวงดาว ต้องอำลาพุทธภูมิ สู่ปัจเจกภูมิเสียก่อน และด้วยผลบุญที่น้อยนั้น แม้จะตรัสรู้ได้ด้วยตนเองเพราะปัญญาบารมีสูง มีความรู้มากมายไพศาล แต่ก็ไม่อาจอยู่ในฐานะที่จะสร้างพระศาสนาขึ้นมาได้ ด้วยเพราะอาจเกิดในประเทศกันดาร ห่างไกลจากผู้คนที่มีปัญญา มีศีลธรรม หรือ เกิดในช่วงที่โลกกำลังตกต่ำมีแต่คนไม่เข้าใจธรรม เมื่อแสดงธรรม คนก็หยามหมิ่นหาว่าบ้าบ้าง สุดท้ายจำต้องปลีกเร้นซ่อนกาย หลบกรรม เข้าป่าเสพสุขอยู่อย่างเดียวดาย

๓) สาวกภูมิ




คือ บุคคลที่มี "มโนธาตุ" หรือจิต ที่มุ่งไปสู่ความเป็นสาวกผู้อื่น นิยมพึ่งพิง พึ่งพาอาศัย หรือยินยอมคล้อยตามผู้อื่น มากกว่าที่จะเป็นตัวของตัวเองแบบปัจเจกภูมิ และไม่นิยมที่จะรับผิดชอบชีวิตผู้อื่นแบบพุทธภูมิ หากจะช่วยเหลือผู้อื่นก็จะช่วยตามควรที่ตนเองไม่เดือดร้อนเท่านั้น เป็นผู้ตามไม่ใช่ผู้นำ แม้ว่าจะมีตำแหน่งเป็นผู้จัดการหรือไม่ก็ตาม ยังมีความเป็นลูกน้องอยู่ดี บุคคลที่เป็นสาวกภูมินี้ปกติไม่รู้ตนเองว่าตนเองมี "มโนธาตุ" แบบใด จวบจนในชาติสุดท้ายที่ได้หลุดพ้นจึงได้รู้ จึงแตกต่างจากพุทธภูมิที่จะรู้ตนเอง และตั้งความปรารถนาในชาติที่มีการลอง, การเลือก และการหลง จนรู้ตนเองจึงบำเพ็ญเพียรได้ถูกต้อง ส่วนปัจเจกภูมิ จะรู้ตนเองหลังจากนั้น เมื่อตนเองคิดว่าเป็นพุทธภูมิ ก็หลงบำเพ็ญเพียรตามพุทธภูมิ แต่ทำได้ไม่ครบ ทั้งยังสะสมกรรมมามาก จนสุดท้ายต้องลัดเข้าสู่การพ้นทุกข์ จึงไม่อาจสำเร็จเป็นพระพุทธเจ้า ซึ่งจะรู้ตนเองว่าไม่ใช่พุทธภูมิ เป็นปัจเจกภูมิก็ในชาติที่เริ่มเหนื่อยล้าและตัดสินใจหาทางพ้นทุกข์ (ช่วงรับกรรมมากๆ) ในส่วนสาวกภูมิมีกระบวนการเวียนว่ายตายเกิด ๕ ขั้นเช่นกัน แต่แตกต่างจากแบบอื่น ดังนี้

• ก่อนสาวกภูมิ

เมื่อจุติในสังสารวัฏแรกๆ จวบจนกระทั่งเริ่มมีบารมีโดยธรรมชาติ ได้เกิดเป็นหัวหน้าคณะ ช่วงนี้ยังไม่รู้ตัว และยังไม่มีความปรารถนาอะไร ยังหลงทางในสังสารวัฏ ยังไม่รู้จะเวียนว่ายตายเกิดไปเพื่ออะไร และเป็นหัวหน้าที่ไม่ดี ไม่มีความเมตตาดูแลบริวารในปกครอง ขาดความรับผิดชอบ ขาดความเป็นตัวของตัวเอง ขาดความเป็นผู้นำ ไม่กล้าตัดสินใจ ไม่กล้านำพาผู้คน ไม่กล้าเปลี่ยนแปลงผู้คนไปในทางที่ดี จึงเป็นพุทธภูมิไม่ได้ ผลจากกรรมนี้ ทำให้ชาติต่อๆ มา บริวารต่างพากันหนีไปหมด จนเกิดมาไม่ได้เป็นหัวหน้าคนอีก จนในที่สุด ก็พอใจและยอมรับสภาพที่ไม่ต้องเป็นหัวหน้าใคร รู้สึกดีกว่าต้องรับผิดชอบชีวิตคนอื่น และเริ่มต้องฝ่าฟันอุปสรรคในการเวียนว่ายตายเกิดในสังสารวัฏเพียงผู้เดียว เริ่มมีความกลัว เริ่มคิดหาทางออกให้ตัวเอง แต่ไม่สามารถเข้าใจสรรพสิ่งได้ด้วยตนเอง จำต้องพึ่งพาอาศัยผู้นำทางจิตใจเป็นต้น

• เลือก-ลอง-หลง

ในช่วงของการเวียนว่ายตายเกิดในสังสารวัฏถัดมา เป็นช่วงแห่งการเลือกทางเดิน, การทดลอง และการหลงทาง ในช่วงนี้จะไหลตามกรรมไปพบผู้นำหลายคน ให้ได้เลือกตามแต่ใจปรารถนา บ้างก็ไปเป็นสาวกบริวารผู้นำผู้หนึ่ง แล้วก็อาจได้โอกาสเปลี่ยนไปเป็นสาวกบริวารของผู้นำผู้อื่นต่อไป ซึ่งสอดคล้องกับเป็นช่วงที่พุทธภูมิเองก็เริ่มสะสมบริวารเช่นกัน ด้านพุทธภูมิต่างแย่งกันแสวงหาผู้ตาม มาเป็นบริวารของตน ส่วนสาวกภูมิก็เลือกหัวหน้าของตนเช่นกัน บ้างเปลี่ยนไปมา บ้างเริ่มคงที่ เมื่อขาดนายตนเองก็ลำบาก ทั้งภพโลกและภพสวรรค์ เมื่อได้นายก็พ้นลำบากสลับไป

• แสวงหาที่พึ่งพิง

เมื่อถึงระยะนี้ สาวกภูมิ จะรู้ตนว่าแท้แล้วตนไม่มีกำลังความสามารถที่จะไปรอดได้ด้วยตัวคนเดียวแบบปัจเจกภูมิ, และไม่สามารถช่วยเหลือผู้อื่นหรือแม้แต่ตัวเองได้แบบพุทธภูมิ เหล่าสาวกภูมิ จึงมีความตั้งใจแน่วแน่ชัดเจนแล้วว่าจำต้อง "แสวงหาที่พึ่งพิงเป็นหลักแหล่งแน่นอน" ช่วงนี้จะเปลี่ยนจากยุค "เลือกนายอย่างเสรี" มาสู่ยุค "การเป็นบริวารตลอดไป" ดังนั้น คำว่า "จงรักภักดีมีนายเดียว" จึงได้เกิดขึ้น เมื่อถึงจุดนี้ สาวกภูมิจะไม่ต้องแร่ร่อนในสังสารวัฏทั้งสามภพอย่างไม่มีที่พึ่งพิงอีกต่อไป เพราะจะมีที่อาศัยทั้งภพโลก, ภพสวรรค์ เมื่อทำความดีได้จุติยังสวรรค์ ก็จะไปอาศัยในวิมานของนายของตน เมื่อมาเกิดบนโลกมนุษย์ก็ได้อาศัยนายของตน เป็นผู้ชุบเลี้ยงดูแล ช่วงนี้ สาวกภูมิจึงเวียนว่ายตายเกิดเพื่อช่วยพุทธภูมิในการบำเพ็ญเพียรบางส่วน และเสวยผลบุญบนสวรรค์รอนายของตนเป็นส่วนใหญ่ เรียกว่ามีหลักแหล่งแน่นอนแล้ว และมักจะไม่เปลี่ยนใจไปภักดีต่อนายอื่นอีก จัดเป็นสาวกแท้จริง

• ไถ่ถอนกรรมเก่า

ในระยะนี้ เหล่าสาวกภูมิจะต้องรับกรรมที่ตนเองทำในช่วงก่อนๆ หากตนเองเคยทำผิดพลาดมามากก่อนจะพบนายที่ดีสั่งสอน ก็ต้องไปเกิดร่วมกับนายของตนเพื่อไถ่ถอนกรรมและช่วยนายในการบำเพ็ญบารมี ดังนั้น ในการไปเกิดเพื่อสะสมบุญบารมีและไถ่ถอนกรรมของพุทธภูมิหนึ่งดวงจิต จะมีการนำสาวกของตนไปเกิดด้วย เพื่อช่วยงานและเป็นการเปิดโอกาสให้สาวกภูมิ ชดใช้ไถ่ถอนกรรมและบำเพ็ญบุญบารมีบ้าง ดังนั้น เหล่าสาวกจะได้รับการอนุญาตให้ไปเกิดช่วยกันบำเพ็ญบารมีแตกต่างกันไป หมุนเวียนเปลี่ยนไปในแต่ละชาติ สาวกภูมิจึงเกิดน้อยกว่าพุทธภูมิ และเฝ้าอยู่บนสวรรค์ในวิมานนานกว่า รออยู่แบบสบายๆ ไม่ต้องเสี่ยงมากกว่า แต่พุทธภูมินายของตนนั่นเองที่ต้องลงไปบำเพ็ญบุญบารมีอยากมากมาย ช่วงนี้สาวกภูมิเพียงแต่ผ่อนแรงผลัดเปลี่ยนกันลงไปช่วยนายของตนเท่านั้น ซึ่งทำให้ได้ชดใช้ไถ่ถอนกรรมด้วย

• ซักฟอกมโนธาตุ

ในชาติสุดท้ายเท่านั้น สาวกภูมิจึงจะได้ซักฟอกมโนธาตุ หรือไม่ก็ไม่เกิน ๗ ชาติ ที่จะทำการซักฟอกมโนธาตุ ซึ่งจะสั้นกว่าพุทธภูมิและปัจเจกภูมิ เนื่องจากการซักฟอกมโนธาตุของสาวกภูมินั้น จำต้องมีผู้สั่งสอน จึงจะสามารถซักฟอกมโนธาตุของตนได้ นอกจากนี้ ส่วนใหญ่สาวกภูมิจะบรรลุธรรมง่ายและสบายกว่าพุทธภูมิและปัจเจกภูมิ

http://palungjit.org/threads/ความหมายของพุทธภูมิ-ปัจเจกภูมิ-สาวกภูมิ.141812/
​

 

ครับอย่างที่เคยแจ้งข่าวไป แม้ฝนจะตกหนักและนานเพียงใดแต่อากาศที่แปลกและรู้สึกถึงความไม่สบายตัว จนบางคนที่อยู่บริเวณนี้เกิดอาการเป็นไข้ไม่สบายกันแต่ไม่ใช้เพราะตากฝนหรือว่าไม่ระวังตัวเรื่องหวัดนะครับ จะเป็นโรคโน้นนี้ ที่ผิดฤดูกาลตลอด เรื่องอากาศเป็นตามที่รู้สึกครับ แต่เรื่องโรคภัยต่างๆต้องระวังเพิ่มครับอาจจะไม่ใช่เพราะอากาศตามธรรมชาติปกติก็เป็นได้ครับ ยังหาข้อสรุปไม่ได้แต่ระวังไว้ก่อนครับ

 

นึกออกแล้วว่าจะโพสต์เรื่องอากาศร้อน

เรากลายเป็นคนผิดปกติไปแล้ว เมื่อก่อนตอนโดนแดดเราร้อนมากมาย
แต่เดี๋ยวนี้พอโดนแดดแล้ว เข้าใจเลยว่า ร้อนที่กาย แต่ไม่ได้ร้อนที่ใจ มันเป็นแบบนี้นี่เอง

 

ด้านโรคระบาด


หลวงพ่อปานปราบอหิวาตกโรค


การใช้พระผงจักรพรรดิป้องกันโรคระบาด


ปราบไวรัสของคนโบราณ


กับโรคหวัด 2009 กันลืม...สมบัติหลวงพ่อฤาษี มีอานุภาพกันโรคระบาด


ไปทำบุญที่บ้านสบายใจมา หลวงพ่อสมปองบอกเกี่ยวกับอนาคตอันใกล้นี้


คาถาป้องกันโรคระบาด

 

<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=headline vAlign=baseline align=left>พายุฝนยังกระหน่ำภาคใต้จีน สังหาร 46 คน</TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD bgColor=#cccccc height=1></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=baseline align=left>โดย ASTVผู้จัดการออนไลน์</TD><TD class=date vAlign=baseline align=left>18 มิถุนายน 2553 14:44 น.</TD></TR></TBODY></TABLE>

ชาวบ้านกำลังเดินไปยังพื้นที่เปิดโล่ง เพื่อรับความช่วยเหลือทางอากาศไปยังที่ที่ปลอดภัย เนื่องจากหมู่บ้านของพวกเขาคือ จินซิ่ว เขตปกครองตัวเองชนชาติจ้วงมณฑลกว่างซี ถูกน้ำท่วม (ภาพเอเอฟพี)​

ทหารกำลังอุ้มเด็กขณะปฏิบัติการช่วยเหลือทางอากาศแก่ชาวบ้านในจินซิ่ว เขตปกครองตัวเองชนชาติจ้วงมณฑลกว่างซี ซึ่งถูกน้ำท่วม (เอเอฟพี)​

ศูนย์อุตุนิยมวิทยาแห่งชาติจีนย้ำเตือนว่า พายุฝนที่โหมกระหน่ำทางตอนใต้ของจีนต่อเนื่องเป็นเวลา 5 วัน อาจเกิดต่อเนื่องไปอีก ขณะที่มีผู้เสียชีวิตจากเหตุดังกล่าวแล้ว 46 คน​

พื้นที่หลายแห่งในมณฑลกุ้ยโจว,หูหนัน,เจียงซี,เจ้อเจียง,ฝูเจี้ยน,กว่างตง(กวางตุ้ง) และเขตปกครองตนเองกว่างซี(กว่างสี) เป็นพื้นที่ที่อาจโดนพายุฝนพัดกระหน่ำ ตั้งแต่ช่วงเวลาระหว่าง 8 โมงเช้าวันพฤหัส ถึง 8 โมงเช้าวันศุกร์(ตามเวลาในปักกิ่ง) ซึ่งมีการพยากรณ์ว่าจะเกิดฝนตกอย่างรุนแรงในบางพื้นที่ของมณฑล ฝูเจี้ยน,เจ้อเจียง,เจียงซี และหูหนัน​

เจ้าหน้าที่อุตุนิยมวิทยาได้เร่งให้รัฐบาลท้องถิ่นเตรียมรับมือกับสภาวะน้ำท่วมฉับพลันและภัยพิบัติทางธรณีวิทยา ซึ่งเป็นผลมาจากพายุฝนตกต่อเนื่องที่ทำให้ระดับน้ำในอ่างเก็บน้ำทางใต้ของจีนเพิ่มสูงขึ้น​

ขณะเดียวกันพายุฝนดังกล่าวยังส่งผลถึงกรุงปักกิ่งเช่นกัน ทำให้ต้องยกเลิกเที่ยวบินไปกว่า 314 เที่ยวบิน เลื่อนกำหนดอีก 489 เที่ยวบิน และเกิดปัญหาจราจรติดขัดอย่างมาก​

สำหรับภัยพิบัติครั้งนี้ได้สร้างความเสียหายอย่างร้ายแรง โดยในพื้นที่ส่วนใหญ่ทางตอนใต้ของจีนมีผู้เสียชีวิตจากเหตุน้ำท่วมฉับพลันและพื้นดินถล่มทั้งสิ้นอย่างน้อย 46 คน สูญหายอีก 36 คน บ้านเรือนเสียหายกว่า 200,000 หลังคาเรือน มีจำนวนผู้อพยพกว่า 238,000 คน อีกทั้งมีผู้ได้รับความเดือดร้อนอีกกว่า 143 ล้านคน นอกจากนี้ความเสียหายทางทรัพย์สินคิดเป็นมูลค่าประมาณ 27,000 ล้านหยวน​

ที่มา http://www.manager.co.th/China/ViewNews.aspx?NewsID=9530000084138​

 

*** ก้าวข้ามกรรม ****

ด้วย สัจจะปลดนิสัยตนเอง

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

คืนนี้พระจันทร์ครึ่งดวงแต่ใหญ่มากช่วงที่เห็น5ทุ่มกว่า ใครเห็นบ้างใหมคะ?

 

ว่างจากการมองโลกในแง่ร้าย​

​

เรื่องร้ายมีจริง
แต่สิ่งที่ไม่จริง
คือความคิดว่าโลกนี้มีแต่แง่ร้าย

เรื่องร้ายมีให้ระวัง
แต่ถ้าตั้งตาระแวงไปหมด
ก็อดเป็นสุขกับใครเขา

เรื่องร้ายมีไว้ช่วยกันแก้
แย่ที่มีแต่คนบ่น
มีแต่คนนั่งวิจารณ์
มีแต่การด่าคนแก้ไม่สำเร็จ

เป็นวายร้าย
เลี้ยงคนใกล้ตัวให้ร้าย
งอมืองอเท้าเอาแต่ปากร้ายวิจารณ์โลก
แล้วโลกนี้จะมีแง่ร้ายแต่ถ่ายเดียว

เป็นคนดี
เลี้ยงคนใกล้ตัวให้ดี
อย่าปล่อยให้คนดีโดดเดี่ยว
แล้วโลกนี้จะมีแง่ดีให้มองเอง

โดย ดังตฤณ
ที่มา http://www.dungtrin.com/empty/20.html
​

 

สรุปว่าเฌ ไม่มีอะไร แค่คนบ้าสามก๊ก
ถ้าเฌยังไม่ตายแล้วอยากตายก็บอกนะ
ในกระทู้นี้มีคนจองเยอะ 5555555

 

ร้อนครับ ร้อนมาตั้งแต่เดือน มีนาคมแล้วครับ ไม่มีแอร์ให้นอนครับ อยากย้ายไปอยู่ห้องที่มีแอร์ แต่ไม่อยากเปิดนัก เปลืองค่าไฟ กลัวติดเป็นนิสัย ต้องนอนแอร์อ่ะครับ

ขนาดจ่อพัดลม 2 ตัวยังเอาไม่อยู่เลยครับ ต้องใช้ผ้าชุบน้ำเย็น (ใส่น้ำแข็ง) พอช่วยได้ พร้อมด้วยแป้งตางู

ตะก่อนเช้ามืด ก็อากาศเย็นแล้ว เดี๋ยวนี้ตีห้า ก็ยังร้อนอยู่เลยครับ ขณะที่โพสอยู่นี่ นอนไม่หลับ เพราะอากาศร้อนด้วยครับ

 

หมอดูเทวดา ....

ในวรรณกรรมที่ยิ่งใหญ่ของสามก๊ก มีหมอดูที่ขึ้นชื่อลือชา ถึงขั้นได้ชื่อว่าเป็น "หมอดูเทวดา" ซึ่งจะเป็นใครไม่ได้นอกเสียจาก "กวนลอ"

"กวนลอ" เป็นหมอดูที่สมถะติดดิน ใส่เสื้อผ้าเก่าๆที่ค่อนข้างเซียดเซียวไร้สีสรรอันฉูดฉาด และกินเหล้าเป็นอาหารหลัก ได้ผ่านการศึกษาคัมภีร์โหราศาสตร์และดาราศาสตร์จนแตกฉาน สามารถทำนายอนาคตล่วงหน้าได้อย่างแม่นยำ มีชื่อเสียงขจรขจายไปทั่วแดนดิน

ในที่สุดโจโฉก็ได้ยินสรรพนามที่ลือก้องไกลของหมอดูท่านนี้ และท้ายที่สุดโจโฉก็ให้หมอดูทำนายดวงชะตาให้ ซึ่งหมอดูกวนลอก็ได้ทำนายไว้ว่าโจโฉสจักเป็นที่ "ราชสีห์อยู่ในวัง" และมีลูกหลานเป็นใหญ่ (ซึ่งกาลต่อมาก็เป็นจริง) และที่แม่นยำที่สุดก็คือตอนที่คราวโจโฉยกทัพไปตั้งรับทัพของเล่าปี่ที่ยกมาเมืองฮันต๋งว่า ในเมืองหลวงจะเกิดไฟไหม้ และก็เป็นจริงเนื่องด้วยว่าฮูโต๋โดนบ่อนไส้วางเพลิง ดั่งคำทำนายของกวนลอมิผิดเพี้ยน

โจโฉเมื่อเห็นอิทธิฤทธิ์ของกวนลอและได้ประจักษ์ชัดเจนต่อสายตา จึงได้แต่งตั้งกวนลอให้เป็นโหรหลวงแห่งราชสำนัก แต่กาลกลับตาลปัตร เพราะกวนลอได้ปฏิเสธ หลีกลี้หนีกาย ไม่ขอสมบัติพัสถานใดๆ และขอใช้ชีวิตอิสระ ร่อนเร่ พเนจรต่อไปตามวิถีของตนเอง ซึ่งตรงนี้เอง ทำให้ผมได้รู้ว่านี่คือหมอดูที่มี "จรรยาบรรณ" จะไม่ทำนายส่งเดช และพูดได้ในสาระที่สำคัญ ในยามที่จะต้องชี้เป็นชี้ตายในสถานะของบ้านเมือง (ไม่ใช่หมอดูพล่อยๆ ที่ทำนายการเกิดภัยพิบัติรายวัน เช่นกระทู้ประเทศไทยจะเกิดภัยพิบัติอย่างที่หมอดูทำนายกันจริงๆหรือไม่? เยี่ยงนี้)

หมอดูสมัยนี้มาแปลก ติดโลกธรรม๘จนเสียนิสัย พูดทำนายแต่ละเรื่องมีแต่เอาสถิติมาวิเคราะห์และทำนายไปตามเหตุการณ์ที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน หาได้มีความแม่นยำในอนาคตไม่ คนเราหากอยากจะมีชื่อเสียง มั่งมีด้วยโลกีย์ธรรม มันจะต้องมีธรรมนองคลองธรรม มีธรรมมะประจำใจ ไม่ใช่พล่ามไปวันๆ เดาสุ่มไปเรื่อยเปื่อย หากเดาสุ่มแล้วมันเกิดถูกต้องขึ้นมาก็ยิ้มน่าตาระรื่น "นั่นปะไร ตรูว่าแล้ว....." แต่จะหาของจริงของแท้ ดั่งเช่นหมอดูที่สมถะ ก็ดูตัวอย่างง่ายๆ คือเรื่องหมอดูกวนลอนี้ยากเต็มทน นอกนั้นมีแต่ขี้โม้ อ้างว่าตัวเองจบระดับ ดร.มาจากเมืองนอกเมืองนาบ้างล่ะ มีญาณรับรู้สิ่งที่คนอื่นไม่รู้บ้างหล่ะ ดูช่างเก่งซะเหลือหลาย บางทีก็ทำนายผิดไปแยะแต่ก็ยังกลบเกลื่อนด้วยคำทำนายใหม่เป็นรายวัน รายชั่วโมง ... มันถูกต้องแล้วหรือ?

จำไว้เถิดท่านผู้เจริญ หากท่านยังเชื่อหมอดูอยู่ร่ำไป อะไรจะเกิดขึ้น คงไม่มีใครอยากเป็นกระต่ายทั้งวัน ทุกคืนทุกวันตระหนกตกใจ หวาดผวา เพราะไปเชื่อหมอดูภัยพิบัติฯ เช่นนี้เอง .... ทุกข์หรือสุข พิจารณากันเอาเองก็แล้วกัน

 

ร้อนและแห้งแล้ง

น้ำในเจ้าพระยาลดลงไปมาก

ในภาพช่วงน้ำลง ตอนเย็นๆ ครับ

 

ภัยจากธรรมชาติ ขาดสมดุล

เป็นผล ดิน น้ำ ลม ฟ้า อากาศ สุดโต่งไปข้างรุนแรง

ให้โทษแก่ คน สัตว์ พืช

ดังที่แลเห็นเป็นประจำวัน ทั่วทุกหัวระแหง