เหรียญบิน หลวงพ่อทรง - แพโบสถ์น้ำ หลวงตา (เล็ก) น. ๑๒๖๕

morinaka<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_3459799", true); </SCRIPT>

สวัสดีครับพี่ๆ อันว่าท่านพี่ พี เสาวภาชื่อนี้ไม่ธรรมดา เพราะนอกจากพี่แกจะเป็นเจ้ากรมบ้านเหรียญบินแล้ว (ไหนๆเจอเจ้าตัวแล้ว ขอกล่าวอะไรนิดนึงครับพี่^_^คงไม่ว่ากันนะ... อันว่า หลวงพ่อทรง วัดศาลาดินนี้ ตัวผมเองก็ให้ความเคารพนับถือมากๆ ทั้งๆที่ไม่เคยเจอหลวงพ่อท่านมาก่อนเลย เพิ่งมารู้จักจากบทความในกระทู้ของพี่พี เสาวภานี่แหละ แต่สามารถรับทราบถึงกระแสเมตตาจากดวงตาท่านได้ครับ เพราะมีความแตกต่างกับพระคณาจารย์สายภาคใต้มากๆ นัยย์ตาของพระคณาจารย์สายภาคใต้นั้นมีความทรงพลังอำนาจและมีตบะสะกดใจคนให้ทำตามหรือเกรงกลัวชนิดฝันหนีดีฝ่อได้ แต่ของหลวงพ่อทรงนี่ยอมรับจริงๆว่าเห็นแววตาท่านจากรูปภาพของท่านก็รู้สึกศรัทธา เสมือนเด็กน้อยที่เจอภาพของญาติผู้ใหญ่ผู้คุ้นเคยเลยทีเดียว แต่ตัวผมเองไม่มีวัตถุมงคลใดๆของท่านหรอกครับ เพราะจากประสบการณ์ พระเกจิที่ดับขันธ์ไปแล้วโดยเฉพาะมีการสร้างสื่อออกมาโปรโมทจากศูนย์พระเครื่องอยู่ช่วงหนึ่ง ทำให้ผมไม่กล้าที่จะเช่าหาเก็บได้ อีกอย่างสถานที่ตั้งวัดมันอยู่คนละซีกประเทศกับบ้านผมเลย จะเช่าหาทางอินเตอร์เน็ตก็ยอมรับว่าเสี่ยง เพราะตอนนี้ต้องยอมรับว่าพระเครื่องของท่านเล่นหากันค่อนข้างแรง อาจเป็นกระแสจากในกรุงเทพและปริมณฑลด้วย โดยเฉพาะแถวเซียร์ รังสิต ทำให้พระผงธรรมดาๆที่สร้างไม่กี่ปีมานี่เอง ซึ่งบางชิ้นก็เป็นของแจกฟรี มีราคาถึงหลักร้อยแก่ๆหรือพันต้นๆไปพันกลางๆอย่างไม่น่าเชื่อ หากโดนแบบศูนย์สร้างแล้ว ตัวผมเองก็เป็นแค่เด็กนักศึกษายังแบมือของตังค์แม่ พลาดไปแล้ว อดข้าวเป็นอาทิตย์เลย:'((ได้เงินไปโรงเรียนสัปดาห์ละ500บาทเอง555+) แต่สิ่งสำคัญอย่างหนึ่งที่ผมรู้จากจิตอันเป็นผลที่ได้จากการทำสมาธิของผมเอง ทำให้ผมทราบว่า พระเกจิรูปนี้ได้อธิษฐานแผ่เมตตาบารมีไว้ก่อนท่านจะดับขันธ์ จะว่ามีเมตตาอัปมัญญาหรือมีเมตตาบารมีมิอาจประมาณก็ไม่ผิด อันว่ากระแสจิตของหลวงพ่อนี้ไม่มีขอบเขต ไร้ซึ่งทิศทาง แต่มีจริง และสามารถสัมผัสได้ด้วยจิต ถ้าหากใครลองตั้งจิตขอบารมีท่านเข้าสู่กายและจิตเรา จะสามารถรับรู้ได้ว่าหลวงพ่อทรงท่านได้บำเพ็ญ"เมตตาบารมี"อย่างเอกอุจริงๆ และสามารถแผ่ให้แก่ผู้ที่เคารพและระลึกถึงได้อยู่เสมอ ในส่วนตัวผมเองจึงยกย่องท่านว่าเป็นพระผู้มี"เมตตาบารมี"หาใดเปรียบเทียบยากในยุคหลังกึ่งพุทธกาลนี้ นับว่าพี่พี เสาวภายกย่องนับถือท่านเป็นอาจารย์นั้น ตาถึงจริงๆ นับถือๆๆ) นอกจากนี้แล้ว พี่พีแกยังครอบครองพระเครื่องสายใต้อันทรงคุณค่าไว้หลายองค์ทีเดียว

ปล.๑ เล่นเอาอิจฉา ตาร้อนเลยนะพี่พี เสาวภา สวยทั้งพระทั้งกรอบ อุ้ยส์.....อิอิ^_^
ปล.๒ ของพี่โอนี่ สมคำร่ำลือจริงๆนะครับ สวยแท้ ดูง่าย สบายตา ราคากระเป๋าฉีก555+ ผมเด็กนักศึกษาปี2เองนี่นา ดูแค่นี้ก็ชื่นใจแล้วครับพี่ๆ<!-- google_ad_section_end -->
__________________
<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->สิ่งศักดิ์สิทธิ์อยู่เหนือหัวเราสามศอก จะข่มเหงกันทำไม!!!!!!!!!!!!!!


ท่านเจ้าของความเห็นอนุญาตให้ผมคัดลอกมา<!-- google_ad_section_end -->

 

อ้างอิง:
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ morinaka
สวัสดีครับพี่ๆ อันว่าท่านพี่ พี เสาวภาชื่อนี้ไม่ธรรมดา เพราะนอกจากพี่แกจะเป็นเจ้ากรมบ้านเหรียญบินแล้ว (ไหนๆเจอเจ้าตัวแล้ว ขอกล่าวอะไรนิดนึงครับพี่^_^คงไม่ว่ากันนะ... อันว่า หลวงพ่อทรง วัดศาลาดินนี้ ตัวผมเองก็ให้ความเคารพนับถือมากๆ ทั้งๆที่ไม่เคยเจอหลวงพ่อท่านมาก่อนเลย เพิ่งมารู้จักจากบทความในกระทู้ของพี่พี เสาวภานี่แหละ แต่สามารถรับทราบถึงกระแสเมตตาจากดวงตาท่านได้ครับ เพราะมีความแตกต่างกับพระคณาจารย์สายภาคใต้มากๆ นัยย์ตาของพระคณาจารย์สายภาคใต้นั้นมีความทรงพลังอำนาจและมีตบะสะกดใจคนให้ทำตามหรือเกรงกลัวชนิดฝันหนีดีฝ่อได้ แต่ของหลวงพ่อทรงนี่ยอมรับจริงๆว่าเห็นแววตาท่านจากรูปภาพของท่านก็รู้สึกศรัทธา เสมือนเด็กน้อยที่เจอภาพของญาติผู้ใหญ่ผู้คุ้นเคยเลยทีเดียว แต่ตัวผมเองไม่มีวัตถุมงคลใดๆของท่านหรอกครับ เพราะจากประสบการณ์ พระเกจิที่ดับขันธ์ไปแล้วโดยเฉพาะมีการสร้างสื่อออกมาโปรโมทจากศูนย์พระเครื่องอยู่ช่วงหนึ่ง ทำให้ผมไม่กล้าที่จะเช่าหาเก็บได้ อีกอย่างสถานที่ตั้งวัดมันอยู่คนละซีกประเทศกับบ้านผมเลย จะเช่าหาทางอินเตอร์เน็ตก็ยอมรับว่าเสี่ยง เพราะตอนนี้ต้องยอมรับว่าพระเครื่องของท่านเล่นหากันค่อนข้างแรง อาจเป็นกระแสจากในกรุงเทพและปริมณฑลด้วย โดยเฉพาะแถวเซียร์ รังสิต ทำให้พระผงธรรมดาๆที่สร้างไม่กี่ปีมานี่เอง ซึ่งบางชิ้นก็เป็นของแจกฟรี มีราคาถึงหลักร้อยแก่ๆหรือพันต้นๆไปพันกลางๆอย่างไม่น่าเชื่อ หากโดนแบบศูนย์สร้างแล้ว ตัวผมเองก็เป็นแค่เด็กนักศึกษายังแบมือของตังค์แม่ พลาดไปแล้ว อดข้าวเป็นอาทิตย์เลย:'((ได้เงินไปโรงเรียนสัปดาห์ละ500บาทเอง555+) แต่สิ่งสำคัญอย่างหนึ่งที่ผมรู้จากจิตอันเป็นผลที่ได้จากการทำสมาธิของผมเอง ทำให้ผมทราบว่า พระเกจิรูปนี้ได้อธิษฐานแผ่เมตตาบารมีไว้ก่อนท่านจะดับขันธ์ จะว่ามีเมตตาอัปมัญญาหรือมีเมตตาบารมีมิอาจประมาณก็ไม่ผิด อันว่ากระแสจิตของหลวงพ่อนี้ไม่มีขอบเขต ไร้ซึ่งทิศทาง แต่มีจริง และสามารถสัมผัสได้ด้วยจิต ถ้าหากใครลองตั้งจิตขอบารมีท่านเข้าสู่กายและจิตเรา จะสามารถรับรู้ได้ว่าหลวงพ่อทรงท่านได้บำเพ็ญ"เมตตาบารมี"อย่างเอกอุจริงๆ และสามารถแผ่ให้แก่ผู้ที่เคารพและระลึกถึงได้อยู่เสมอ ในส่วนตัวผมเองจึงยกย่องท่านว่าเป็นพระผู้มี"เมตตาบารมี"หาใดเปรียบเทียบยากในยุคหลังกึ่งพุทธกาลนี้ นับว่าพี่พี เสาวภายกย่องนับถือท่านเป็นอาจารย์นั้น ตาถึงจริงๆ นับถือๆๆ) นอกจากนี้แล้ว พี่พีแกยังครอบครองพระเครื่องสายใต้อันทรงคุณค่าไว้หลายองค์ทีเดียว

ปล.๑ เล่นเอาอิจฉา ตาร้อนเลยนะพี่พี เสาวภา สวยทั้งพระทั้งกรอบ อุ้ยส์.....อิอิ^_^
ปล.๒ ของพี่โอนี่ สมคำร่ำลือจริงๆนะครับ สวยแท้ ดูง่าย สบายตา ราคากระเป๋าฉีก555+ ผมเด็กนักศึกษาปี2เองนี่นา ดูแค่นี้ก็ชื่นใจแล้วครับพี่ๆ
</TD></TR></TBODY></TABLE>
ข้อเขียนของคุณไม่น่าใช่เด็กปี ๒ เลย ถ้าไม่บอกผมนึกว่าจบโท...แหะๆ

ผมต้องขอบคุณ คุณมากกว่า แต่น่าจะเขียนข้อเขียนนี้ในบ้านเหรียญบิน เดี๋ยวพี่ๆ เขาหมั่นใส้เอา...แหะๆ

ส่วนพระสายใต้ น่ะ ผมเลื่อมใสมานานเพราะเป็นแดนคนจริง พระต้องเก่ง ไม่งั้นเสียชื่อถ้าออกของ


ในงานพิธีปลุกเสกพิธีหนึ่งที่วัดกลางบางแก้ว สมัยพระเดชพระคุณหลวงปู่เพิ่มยังมีสังขารอยู่ ทางมูลนิธิ ( โรงเรียน ) นิมนต์พระมาทั่วประเทศ ดังๆทั้งนั้น หลวงปู่เพิ่มนี้เราๆท่านๆก็ทราบว่าไม่ธรรมดา ท่านเป็นพระอริยบุคลแน่นอน

พระเดชพระคุณหลวงปู่เพิ่มไม่ได้ลงไปนั่งกับเขาที่ทำพิธีหลายวัน ท่านบอกว่าวัดเราเดี๋ยวเราทำเมื่อไหร่ได้ พระทั่วประเทศ มาหลายสิบองค์ มาช่วย มีทั้งเกจิดังๆ ธรรมยุต และมหานิกาย ถ้าผมจำไม่ผิด ๗๐ กว่าองค์( อาจจะจำผิดเพราะนานจัดแต่หลายสิบองค์ ) มานั่งเสกหลายวัน ทางมันไกลหลายท่านจึงพักค้างคืนที่วัด

แต่พระเดชพระคุณหลวงปู่เพิ่มท่านทราบ( ด้วยอะไรท่านเดาเอาเอง ) จึงบอกศิษย์ใกล้ชิด ให้รีบๆไปกราบพระสามรูป ก่อนที่ท่านจะกลับ ยุคนั้นพระทั้งสามรูป ไม่ค่อยดังส่วนกลางเท่าไหร่ เพราะหนทางไกล ไปมายาก ทั้งสามองค์ผมจำได้มี

๑) หลวงพ่อเขียว วัดหรงบล ( ในพิธี ท่านแจกพระแหลก แจกเป็นถุง ผมชอบมาก พวกแจกฟรี )
๒) พ่อท่านคลิ้ง วัดถลุงทอง
๓) ผมลืมชื่อท่านครับ...แหะๆ แก่จัด

ทั้งสามรูปเป็นพระใต้ทั้งสิน ไม่มีภาคอื่นเลย น่าแปลกใจมาก ผมเลยมาได้คิด ว่าของดีอยู่ทางใต้เยอะ ท่านไม่ดังมาส่วนกลางเพราะหนทางไกล เท่านั้นเอง เสือต้องอยู่ป่า พญาราชสีห์ต้องอยู่ทุ่งกว้าง หาตัวยากๆ หาง่ายๆก็ไม่ใช่พญาเสือ

ผมเลยแอบเก็บๆมามั่ง เลือกเจ๋งๆ ราคาไม่แพง แต่คงไม่ทราบข้อมูลอีกเพียบ เลยดีใจที่มาเจอตัวจริงสายใต้ในกระทู้นี้ครับ

เลยแอบแจมๆมั่ง ถ้าค้นๆตู้ ยังจะมีอีก...แหะๆ

ป.ล. หลวงพ่อทวดน่ะ แน่นอน เตารีด ไว้ห้อยคอเลยไม่อยากโชว์ เพราะกระทู้นี้ ท่านเจ้าของกระทู้ อยากเสนอพระที่ดังเงียบๆ ผมสนับสนุนเต็มที่ครับ ของดีไม่ต้องดัง ไม่ต้องแพง แจกฟรีๆมาจากวัดยิ่งชอบ ส่วนคนที่หลังเอามาขายกัน มันห้ามไม่ได้ครับ

กราบขออนุญาตเจ้าของกระทู้ ที่แสดงความเห็นซ่ะยาวน่ะครับ

จบข่าว

ป.ล. ขออนุณาตก็อบข้อความคุณไปรวมไว้เป็นที่เป็นทางในบ้านเหรียญบินได้ไหมครับ อนุญาตถึงจะทำ<!-- google_ad_section_end -->
__________________
<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->ผมรักประเทศไทย ผมรักประเทศไทย ผมรักประเทศไทย<!-- google_ad_section_end -->

 

สวัสดีพี่พี พี่น้ำ และพี่เพชร รวมไปถึงพี่ๆทุกท่านที่ผ่านหรือแว็ปเข้ามาอ่านครับ ผ่านไปอีกวันแล้วนะครับวันนี้ พอดีที่วิทยาลัยผมมีงานรับน้องใหม่ ก็ทำให้ผมพลอยนึกถึงตนเองขึ้นมา "อันว่าสัทรูปนี้เป็นของไม่เที่ยง มีเกิดและต้องดับไปเป็นของธรรมดา ไม่ดับสิแปลก" ผมแก่ไปอีกปีหนึ่งแล้วสิน้ะ....ใกล้ความตายเข้าไปทุกทีแล้ว จงอย่าประมาทและยึดติดในวัตถุอันเป็นปฐมเหตุแห่งตัณหาทั้งสาม และอวิชชาความเศร้าหมอง อรัมภบทเสียนาน อิอิ^_^

ตัวผมเองเกิดและเติบโตในภูเก็ตครับ ตอนนี้เรียนอยู่ที่วิทยาลัยเล็กๆแห่งหนึ่งในจังหวัดตรัง วันว่างๆบางทีก็จะไปๆมาๆที่อำเภอควนขนุน จังหวัดพัทลุง ด้วยรถมอเตอร์ไซด์คู่ใจอิอิ ขับเป็นชั่วโมงเลย พี่ๆอาจสงสัยว่าขับไปทำไมน่ะหรือ จะบร้าหรือไงขับมอไซด์ข้ามจังหวัด(ตรังไปพัทลุงต้องผ่านกะช่องและเขาพับผ้าซึ่งขึ้นชื่อเรื่องอุบัติเหตุอันดับต้นๆในภาคใต้ เนื่องจากทางสูงชันและโค้งไปมาดุจผ้าที่ซ้อนไว้เป็นชั้นๆ เจ้าพ่อเขาพับผ้าศักดิ์สิทธิ์มากจะมีคนมาสักการะตลอด) ต่อนะครับ ผมเฉลยเลยแล้วกัน ตัวผมนั้นขับไปหาอะไรขลังๆครับ อาจารย์ไหนดี ขอให้บอกเหอะmorinakaลุยแน่ๆ แรกๆไปขอของดี หลังๆหนักข้อไปขอวิชาเลยอิอิ ได้บ้างไม่ได้บ้างช่างหัวประไร อิอิ เจอที่ขลังจริงๆก็มี ที่ดูแล้วเฉยๆก็มากครับ อจินไตยตัวใครตัวมันครับพี่ๆ^_^ เท่าที่ผมอยากแนะนำให้ท่านที่สนใจไปกราบสักการะบูชากัน เพราะท่านเป็นพระที่สามารถไหว้ได้อย่างสนิทใจเต็มทั้งวิชาและวิมุติ ก็มี

- พ่อท่านหวล วัดโคกหล่อ จ.ตรัง ท่านเป็นพระชั้นพระครูฯ แต่ท่านไม่เคยถือตัวเหมือนพระครูฯท่านอื่นๆในจังหวัดตรังครับ เพราะพ่อท่านหวลทุกวันนี้ยังออกเดินบาตรอยู่(เดินบาตร=บิณฑบาต) กวาดลานวัด นั่งคุยกับชาวบ้านทุกระดับ กระทั่งท่านยังชอบนั่งรถมอเตอไซด์รับจ้างไปไหนมาไหนอยู่(ท่านว่ามันสะดวกดี) โดยไม่ได้ถือตัวว่าตนเป็นพระเกจิที่มีคนเคารพนับถือ หรือเป็นพระครูฯอย่างโน้นอย่างนี้ พอผมเจอท่านผมจึงรู้สึกศรัทธามากมาย บอกไม่ถูกจริงๆครับ ด้านมรดกขลัง ท่านสร้างเหรียญ พระผง ไว้พอสมควร แต่เห็นจะดูฮิตก็มีล็อกเก็ตรุ่นแรกที่เป็นรูปหลวงพ่อกำลังจุดเทียนชัยอยู่ เห็นชาวตรังใส่เลี่ยมทองแขวนกันมาก

- องค์ต่อมา คือ หลวงพ่อเสือ สำนักสงฆ์เกาะแก้วพิศดาร จ.ภูเก็ต ท่านอายุไม่ได้แก่อะไรมากหรอกครับ แต่ท่านเป็นพระที่แสดงฤทธิ์ได้น่าอัศจรรย์ทีเดียว ตัวอาจารย์เสือนี้ให้ความเคารพในหลวงปู่สุภามากๆ ชาวบ้านแถวนั้นเล่าว่า เคยมีฝรั่งกลุ่มนึงไปพักที่สำนักสงฆ์ท่าน เนื่องจากไม่มีเรือกลับเกาะ(เกาะแก้วพิศดารนี้อยู่ปลายแหลมพรหมเทพ ต้องนั่งเรือแล้วเดินลุยทะเลขึ้นฝั่งครับ มีบ้านชาวบ้านไม่กี่หลังคาเรือน) ตกดึกก็สรวญเสเฮฮากันตามประสาวัยรุ่นบนชายหาด แต่แล้วก็ต้องวิ่งขึ้นไปที่กุฎิพ่อท่านแล้วบอกว่า "Snakes!!!!" ซึ่งทราบภายหลังว่าคนเหล่านี้เห็นฝูงงู ตัวใหญ่เท่าต้นมะพร้าวเกือบร้อยตัว เลื้อยจากนำทะเลขึ้นมาบนฝั่ง ตัวใหญ่สุดเกือบเท่าปลาวาฬมั้ง ชาวบ้านเขาไม่แปลกใจหรอกครับเรื่องทวดงูแถวชายฝั่งภูเก็ตเนี่ย เพราะมันมีตำนานเกี่ยวกับพญานาคมานานแล้ว เช่นตำนานเกาะนาคน้อย-ใหญ่ เขานาคเกิด นอกจากเรื่องนี้แล้วชาวบ้านเชื่อว่าที่เกาะแก้วนี้มีอาถรรพณ์พระสงฆ์องคเจ้าใดมาอยู่หากไม่เคร่งครัดจริงๆมีอันวินาศหมด จนกระทั่งมาเจออาจารย์เสือนี่แหล่ะอยู่ได้นานสุด เพื่อนผมเคยเล่าว่า พ่อเขาเคยเห็นงูขาว(ภายหลังทราบว่าเป็นเจ้าพ่อโต๊ะขาว เป็นอติเทพผู้รักษาบริเวณอาณาเขตภูเก็ตอยู่)งูขาวตัวนั้นใหญ่เท่าต้นตาลเลื้อยลงมาจากเชิงเขาแล้วเข้าไปทางกุฏิพ่อท่าน ด้วยศิษย์กลัวว่าอาจารย์จะมีอันตรายจึงถือพร้าเข้าไปทางกุฏิ พอเปิดประตูกุฏิออกก็เห็นพ่อท่านนั่งสมาธิอยู่ พ่อท่านบอกว่าไม่เป็นไรหรอก โต๊ะแกมาทักทายเรา พอใกล้ถึงกุฏิแล้วเขาก็กลายร่างเป็นคน ไม่ได้มาหลอกให้เราตกใจ จากเรื่องราวต่างๆจึงทำให้ผมทราบว่าท่านอาจารย์ท่านนี้ไม่ธรรมดาครับ ส่วนมรดกขลังนั้น ท่านไม่ได้สร้างอะไรไว้เลย แต่ท่านมาเสกพระพิธีของหลวงปู่สุภาทุกปีครับ คงใช้แทนกันได้ เพราะพระเครื่องของหลวงปู่สุภาแต่ละรุ่นที่วัดสร้างนั้นราคาถูกครับ และไม่มีนายทุนเอาของมาวางตู้ในวัดใดๆทั้งสิ้น(ส่วนมากวัดจะไม่เอาของนายทุนมาจำหน่ายครับ แต่ก็มีบ้างไม่มากนัก) ส่วนชิ้นเด่นๆก็มีเขี้ยวเสือกระมัง แต่คุณชีเล็กลูกศิษย์หลวงปู่สุภาได้ไป ตัวผมหน้าด้านขอท่านบ้าง ได้แค่หน้าผากเสือชิ้นเท่าปลายก้อยมาครับ เป็นของติดย่ามท่านตั้งแต่ธุดงค์ ถามท่านๆบอกว่า เสือสมิง แล้วก็ไม่ได้บอกอะไรต่อ อิอิ

- องค์สุดท้ายในวันนี้คือ พ่อท่านเขียว วัดห้วยเงาะ จ.ปัตตานี เจอครั้งแรกท่านนั่งทำรถอยู่ ท่านเอานิ้วเขียนยันต์บนทราย แล้วลบสามสี่รอบได้แล้วเอาทรายซัดที่ล้อรถของชาวบ้านที่นำมาให้ทำ(ท่านไม่เจิมด้วยแป้งครับ)แล้วให้บีบแตรขับขึ้นทิศเหนือเป็นอันเสร็จพิธี หลังจากนั้นท่านก็เดินมาทักทายครอบครัวผม(มีพ่อ แม่ แล้วก็ผมไปด้วยกัน) ท่านเดินเข้ากุฏิไปชงโอวันติลให้ทาน(ใส่น้ำตาลหวานเจี๊ยบเลยอ่ะหลวงพ่อ อิอิ) แล้วท่านก็นั่งคุยกับพวกเราอย่างไม่ถือตัว ครั้นเวลาฉันเพล ท่านก็จะฉันคำหนึ่งคำต่อมาโยนให้สุนัข ท่านบอกว่าลูกศิษย์เอามาใหเป็นสุนัขพันธุ์ชิว่าว่า ตัวจิ๋ว(แต่แก่แล้วนะนั้น) ท่านว่ามีลูกเท่าไหร่เขาขอไปหมด เพราะมันน่ารัก ท่านพูดพร้อมอุ้มน้องหมา แววตาท่านฉายรัศมีเมตตามากๆ แตกต่างกับเวลาท่านเป่ากระหม่อม ท่านจะนั่งลูบคมมีดอีโต้ เล่นๆ แล้วบริกรรมน่าเกรงขามมากๆ อันว่าพ่อท่านเขียวนี้เป็นพระที่ดังมานานแล้วแต่ไม่เคยถือตนเลย สมกับคำว่า "พระอรหันต์ กลางดงปืน"จริงๆ

สามท่านนี้ผมคอนเฟิร์มเลยครับ ไม่ผิดหวังแน่นอน

ปล.๑ ถึงพี่พี เสาวภา กระทู้เล็กๆของผมแค่พี่เข้ามาอ่านก็เป็นเกียรติแล้ว หากต้องการนำไปลงที่บ้านเหรียญบิน ผมก็ไม่ขัดข้องครับ กลับรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งอีกต่างหาก เพราะหลวงพ่อทรงนี้ ผมก็นับถือท่านเป็นครูบาอาจารย์เหมือนกัน(ตอนนี้เล็งพระท่านอยู่ แต่มีหลากหลายพิมพ์เหลือเกิน ดูแล้ว"ฮง"(แปลว่า งง นั่นแหล่ะครับ สำเนียงใต้ อิอิ^_^) ละลานตาละลานใจไปหมด ต้องศึกษารุ่นสักพัก คงไม่สู้รุ่นนิยมหรอกครับ ราคานี่แทบจะเช่้าเหรียญพ่อท่านหรือตาหลวงแถวภาคใต้รุ่นดังๆได้เลยค่านิยมไปเร็วมาก นี่แหล่ะครับที่เขาเรียกว่าดังจากประสบการณ์จริงๆ) นอกจากเรื่องเมตตาบารมีของหลวงพ่อแล้ว ผมยังนับถือ"ขันติบารมี"ของท่านอีกด้วย เพราะเพิ่งทราบมาว่าท่านเป็นโรคงูสวัดในช่วงบั้นปลายชีวิต อันว่าโรคงูสวัดนี้เป็นโรคที่เกิดจากไวรัสHerpes zosterจะแสดงอาการพุพองตามแนวปลายปมประสาทในร่างกาย แผลที่เกิดจากไวรัสนั้นจะมีความพิเศษอย่างหนึ่งคือ จะมีความปวดแสบปวดร้อนเหมือนไฟลวกตลอดเวลา ทุกข์ทรมานไม่สิ้นสุด ซึ่งแผลที่ติดเชื้อแบคทีเรียธรรมดาจะไม่เป็นเช่นนี้ อีกอย่างคือ เชื้อไวรัสชนิดนี้ไม่หายขาด มันจะซ่อนตามปมประสาทรอเวลาที่จะกลับมากำเริบอีกครับ ผมเคยเห็นภาพที่งูสวัดลามไปถึงศีรษะท่าน แต่ท่านยังออกโปรดลูกศิษย์ และสามารถตั้งจิตสงบนิ่งได้โดยไม่แสดงอาการเจ็บปวด ท่านทำได้ยังไง!!!!!! เหตุการณ์ที่แสดงถึงขันติบารมีในพระคณาจารย์สายใต้เท่าที่ผมทราบประวัติมามีไม่กี่ท่านเท่านั้น ท่านแรกคือ พ่อท่านคล้าย วัดสวนขันธ์ จากเหตุการณ์ที่ท่านต้องเสียขา สุดท้ายคือท่านตัดมันเสียเอง ท่านที่สองคือ พ่อท่านสุข วัดตุยง ปัตตานี ท่านเป็นมะเร็ง จนกระทั่งเข้าระยะสุดท้ายมีความทุกข์ทรมานมาก(ทางการแพทย์หากพบว่าผู้ป่วยมาด้วยอาการของมะเร็งระยะสุดท้ายจะให้On Morphineหรืออนุพันธ์ของฝิ่นเพื่อกดประสาทไม่ให้มีความเจ็บปวดตลอดเวลาเลยทีเดียว เพราะอาการเจ็บจากมะเร็งขั้นสุดท้ายนี้ไม่สามารถบรรเทาด้วยยาแก้ปวดอื่นๆได้ นอกจากยาเสพย์ติดชนิดรุนแรงเพียงอย่างเดียว) แต่พ่อท่านสุขก็ทำได้ ท่านยังคงนั่งสมาธิและออกโปรดลูกศิษย์เหมือนเดิม เวลาท่านปวดมากท่านจะเข้าห้องแล้วนั่งปั้นพระอยู่คนเดียว(พระประทานพรเนื้อว่านองค์เล็กๆที่ผมเคยเล่าไปแล้ว)เพื่อข่มความเจ็บปวดของตน จนกระทั่งวาระสุดท้ายที่ท่านดำรงค์ขันธ์ ท่านครองจีวรและสังฆาฏิเต็มรูปแบบเหมือนว่าจะเดินทางออกไปไกลๆ แต่วันนั้นท่านไม่ได้ออกไปไหน แต่กลับมานั่งสมาธิหน้าโต๊ะหมู่ สักพักเมื่อจิตทรงตัวก็ถอดกายทิพย์ออกจากกายหยาบอันเป็นเรือนแห่งทุกข์ ประดุจใบสนที่ถอดออกจากปล้อง หรือน้ำที่เทออกจากแจกัน และถึงแก่กาลมรณภาพในเช้าวันนั้นนั่นเอง เป็นอันว่าื หลวงพ่อทรง แห่งวัดศาลาดิน ท่านก็เป็นอีกหนึ่งพระเถราจารย์ผู้ทรงจิตรานุภาพด้านขันติบารมีอย่างยิ่งยวดอีกท่านหนึ่งเช่นเดียวกับพระเกจิสายใต้ที่ผมได้เล่ามาแล้วข้างต้น ไม่หนีกันครับ

ปล.๒ พระของพ่อท่านดิษฐ์ ที่พี่น้ำเอามาโชว์ มีความสวยงามจริงๆ คลาสสิคมากครับ เลี่ยมกับกรอบเงินเข้ากันจัง(สวยกว่าทองอีกครับพี่น้ำ) สมกับเป็นพระเครื่องในคลัง"น้ำดี"จริงๆ

ปล.๓ วันนี้ผมได้รับซีดีแล้วครับพี่เพชร ไฟล์ภาพเปิดได้มีความชัดเจนมากๆครับ ขออนุโมทนาในวิทยาทานนี้ด้วย เท่าที่อ่านมาในคัมภีร์ฉบับนี้เป็นทั้งของเขาอ้อเองก็มี ไม่ใช่ก็มีปะปนกันครับ แสดงให้เห็นว่า พ่อท่านชู(ผู้เขียนตำรา)มีภูมิความรู้ในสรรพเวทย์วิทยาคมยิ่งนัก อย่างหาตัวจับยาก<!-- google_ad_section_end -->
__________________
<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->สิ่งศักดิ์สิทธิ์อยู่เหนือหัวเราสามศอก จะข่มเหงกันทำไม!!!!!!!!!!!!!!<!-- google_ad_section_end -->
<HR style="COLOR: #ffffff; BACKGROUND-COLOR: #ffffff" SIZE=1>แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย morinaka : วันนี้ เมื่อ 05:46 PM

 

ที่ผมนำมาลงข้างบน เป็นข้อเขียนของคุณ morinaka ที่ได้กล่าวถึงหลวงพ่อทรง ผมได้ขออนุญาตนำมาลงในกระทู้เหรียญบินเพื่อให้เป็นที่เป็นทาง

ผมนำมาลงแบบไม่มีตัดทอน ส่วนข้อความพี่น้องบ้านเหรียญบินอ่านและพิจารณา ว่าต่างจากที่ท่านคิดถึงหลวงพ่อหรือไม่ครับ

 

ตำราของพ่อท่านเขียว วัดห้วยเงาะ เวลาท่านเจิมรถท่านจะไม่เจิมที่รถ แต่ท่านจะเอาดอกไม้มาไหว้ทำพิธีบอกกล่าวแม่ธรณีแทน ว่าให้รถคันนี้วิ่งอยู่บนแผ่นดินคือแม่ธรณีด้วยความปลอดภัยครับ

เมื่อวันที่ ๑๙ มิ.ย.ที่ผ่านมาได้มีโอกาสไปถวายสังฆทานผ้าไตรจำนวน ๒ ชุดและพระพุทธรูปทองเหลืองปางมารวิชัย หน้าตักห้านิ้ว จำนวน ๒ องค์( ของผมและเพื่อนร่วมงานคนละชุด )พร้อมด้วยอาหารคาวหวาน,ผลไม้น้ำดื่มและปัจจัยจำนวนหนึ่ง กับพ่อท่านเขียว วัดห้วยเงาะ ขอเชิญทุกท่านร่วมอนุโมทนาบุญด้วยกันครับ

 

อนุโมทนาครับ...แหะๆ ท่านไม่แจกอะไรมาบ้างเหรอครับ

 

รับทราบครับ

ใครยังไม่ได้รับ แจ้งให้ทราบด้วยน่ะครับ

 

ท่านแจกตะกรุดหนุมาน ๑๐๘ ให้มาคนละดอกครับพี่

 

บู้ๆ เหมาะกับทหารแล้วครับ...แหะๆ

 

ได้รับรูปอัดกระจกหลวงปู่บุญจันทร์แล้ว ขอบพระคุณมากครับ

 

กราบนมัสการหลวงพ่อทรง
หวัดดีพี่พีและพี่ๆน้องๆทุกท่านครับ

 

รับทราบครับ

ไปนานจัง สงสัยว่าทำไมช้าจัง

ใครยังไม่ได้รับรีบแจ้งน่ะครับ

 

กราบ กราบ กราบหลวงพ่อทรง
มารายงานตัวครับผม

 

กราบหลวงพ่อทรงครับ สวัสดีพี่พีและทุกท่านครับ

 

เดี๋ยวบ่ายๆกลับมาออนใหม่ครับ

 

กราบหลวงพ่อทรง

สวัสดีพี่ ๆ เพื่อน ๆ ทุกท่านค่ะ

 

กราบ กราบ กราบ หลวงพ่อทรง ครับ
วันศุกร์แล้ว เร็วจัง ถึงวันพักผ่อนเสาร์-อาทิตย์แล้วครับ

 

กราบพระเดชพระคุณหลวงพ่อทรง
สวัสดีพี่น้องบ้านเหรียญบินทุกท่าน

พรุ่งนี้จะครบกำหนดแจกภาพ ลป.บุญศรี
ตอนนี้มีผู้ลงชื่อไว้แล้ว 30 ท่าน คงเหลือ 20 ภาพ ครับ

 

แหะๆ...สำหรับผม ชีวิตมีแต่กลางวัน กับ กลางคืน

ไม่มีเสาร์อาทิตย์ครับ

 

ผมขอรับด้วยคนครับ
นายผดุง ป้อมศรี
95 ม.7 ต.หลักแก้ว อ.วิเศษชัยชาญ จ.อ่างทอง 14110
ขอบพระคุณครับ