เหรียญบิน หลวงพ่อทรง - แพโบสถ์น้ำ หลวงตา (เล็ก) น. ๑๒๖๕

Maestro · 20 พฤศจิกายน 2010

กราบ กราบ กราบ หลวงพ่อทรงครับ

นายGEET · 20 พฤศจิกายน 2010

กราบ กราบ กราบหลวงพ่อทรงครับ

cc5922 · 20 พฤศจิกายน 2010

กราบ กราบ กราบ หลวงพ่อทรงครับ

JLB · 20 พฤศจิกายน 2010

กราบพระเดชพระคุณหลวงพ่อทรง
สวัสดีพี่น้องบ้านเหรียญบินทุกท่าน

กลับถึงเมืองไทยแล้วครับ บ้านเราน่าอยูกว่าเยอะ

ยินดีกับทุกท่านที่ได้รับตะกรุดด้วยครับ
ผมลองใช้มาแล้ว ได้ผลดีเยี่ยมทั้งทางเมตตา มหานิยม และ ส่งเสริมความเจริญรุ่งเรือง อันนี้เป็นของสายวัดท้องไทรครับ

ส่วนสายวัดมะนาวหวานยังไม่ได้ลองครับ

moo noi · 20 พฤศจิกายน 2010

กราบหลวงพ่อทรงค่ะ....

วิกิพีเดีย · 20 พฤศจิกายน 2010

กราบ กราบ กราบ หลวงพ่อทรง ครับ

บุพนิมิต · 20 พฤศจิกายน 2010

พี เสาวภา said: ↑

เปิดดูไฟล์ 329971

หลวงพ่อทรง วัด มอญ ( ต่อ )

ผมมาพบหลวงพ่อตอนปลายชีวิตท่านแล้ว ยังมีผู้นับถือรุ่นก่อนผมหลายรุ่น ซึ่งเป็นตัวจริง ยังไม่แสดงตัว ที่นับถือหลวงพ่อเป็นสรณะ และคงมีประสบการณ์กับท่านหลายอย่าง อันนี้ผมเห็นกับตาหลายคนตอนพวกเขามาหาหลวงพ่อ แต่มาคิดว่าผมนับถือหลวงพ่อด้วยความจริงใจ ผมก็เล่าเรื่องหลวงพ่อจากมุมมองผมก็แล้วกัน

อย่างที่เกริ่น แม้ว่าผมจะมาพบหลวงพ่อแค่ปี 2547 แต่ผมไปหาหลวงพ่อบ่อย ตามจริตของผม ไปแทบทุกอาทิตย์ บางอาทิตย์ 2-3 ครั้ง น่าจะร่วม 200 กว่าๆ ถึง 300 ร้อยครั้งภายในเวลา สามปีกว่า อันนี้ยังไม่รวมที่โทรหากัน บางครั้งอยากมาแต่มาไม่ได้ผมก็จะโทรไปหาหลวงพ่อ หรือ หายหน้าไปซักระยะชักคิดถึง ผมก็โทรมาคุยประจำ จะมาหาหลวงพ่อผมก็โทรมาเช็คก่อนว่ามีติดนิมนต์หรือปล่าว บางครั้งท่านก็โทรหาผมเอง หรือให้หลานโทรให้ บ้าง เรียกว่าคุยกันบ่อยๆ เพราะท่านมีมือถือเก่าๆอยู่หนึ่งอัน ผมโดยหน้าที่มีสามเครื่องเปิดตลอด 24 ชั่วโมงทำให้การติดต่อระหว่างผมและหลวงพ่อ เป็นไปโดยง่าย บางครั้งผมเงียบๆไปท่านก็จะโทรมา ทำเป็นคุยธุระ คุยนั่นคุยนี่ แต่ผมจับไต๋ได้ว่าโทรมาชวนคุยน่ะแหละ ก็คุยกันพอหายคิดถึง

ตอนท่านขอนามบัตรผมๆยังงงๆ ท่านบอกว่าเอาบัตรมาจะเอาเบอร์โทรน่ะแหละ ท่านพูดเสียงจะลึกในลำคอ พูดเบา ค่อย เหน่อนิดๆ สุพรรณหน่อยๆ ( คนวิเศษจะพูดเหน่อๆครับ ) ศัพท์ชาวบ้าน จะฟังยากมากต้องตั้งใจฟังอย่างดี ไม่งั้นจะพลาดอะไรดีๆ ผมต้องตั้งสติอย่างดีทุกครั้งในการฟัง เพื่อไม่ให้พลาด

รูปที่เห็นข้างบนนี้ นี้จะเป็นรูปตอนหนุ่ม อายุประมาณ 40 กว่า จะเห็นว่าท่านตอนเป็นหนุ่มคงหน้าตาดี ผิวขาวรูปร่างสูงโปร่ง และบางท่านอาจจะไม่ทราบว่าท่านมีฐานะดี อันนี้ผมทราบจากท่านเองและหลานของท่าน ว่าท่านมีสมบัติตกทอดมาถึงท่านมากพอสมควร บางครั้งตอนผมขับรถพาท่านไปเที่ยวถึงบริเวณ สองที่ ที่วิเศษฯ ท่านจะบอกว่า แถวนี้เป็นที่นาของท่าน แต่ยกให้ลูกหลานหมดแล้ว จัดว่ามาจากครอบครัวที่มีฐานะ มีกระตังค์น่ะครับ การที่เป็นหนุ่มหน้าตาดี ผิวขาว สูงโปร่ง มีฐานะ แต่รอดจากสีกา ข้าศึกแห่งพรหมจรรย์มาได้ ไม่เคยมีครอบครัว ผมว่าเป็นเรื่องแปลก และท่านก็ถือพรหมจรรย์นั้นมาจวบจนนาทีสุดท้ายของชีวิตท่านแบบไม่มีด่างพร้อย ไม่เคยสึกหา มาตลอดชีวิตของท่าน

ท่านเป็นพุทธบุตรที่มองเห็นวัฏสงสาร อนิจจัง ทุกขัง อนันตา อย่างมีสติดียอดเยี่ยม ขอโทษน่ะครับ เยี่ยมกว่าพระกรรมฐานบางรูปที่ผมเคยใกล้ชิด ตอนเจ็บป่วย หลวงพ่อทรงท่านไม่หวั่นไหว ต่อ ความเจ็บและตาย อย่างคนที่มีสติ ดีเยี่ยมจนหมอที่โรงพยาบาลวิชัยยุทธ ชมท่านๆหลายครั้งทั้งต่อหน้าท่านและก่ะผม หมอใหญ่ที่นั่นสนิทกับผมมากพอสมควรเอาว่ารู้จักกันมาหลายสิบปี พอท่านออกจากโรงพยาบาล ( ผมจะเล่าในตอนหลัง ) หมอใหญ่น่ะมาทวงพระก่ะผม เรียกว่าอดใจไม่ได้ อยากได้พระของหลวงพ่อ ว่ารักษาท่านไม่คิดค่าหมอ แต่ขอพระเครื่องแทนก็แล้วกัน สำหรับหมอสี่ท่านที่รักษาท่านนี้ ผมจะเล่าให้ฟังตอนหลัง <Oหลวงพ่อท่านก็คงสตินั้นตลอดเวลาที่ท่านป่วยจวบจนวินาทีสุดท้ายของชีวิตซึ่งผมไปไม่ทันเห็นท่านสิ้นใจ

หลวงพ่อเป็นคนมัธยัสถ์ (จะว่าขี้เหนียวก็พอได้ ) ผมไม่เคยเห็นหลวงพ่อควักเงินเพื่อซื้อของบำรุงความสุข เฟอร์นิเจอร์ ดีๆ เช่นนาฬิกาสายห้อยดีๆแบบพระบางรูป หรือ มือถือราคาแพงๆ เหมือนพระดังๆองค์อื่น กินก็ง่าย ผมซื้ออะไรไปถวายท่านก็ฉันฉลองศรัทธาให้ดีใจทุกครั้ง ไม่เคยบ่นว่าไม่ชอบนั้น หรือ ชอบนี่ จนผมจับไต๋ได้ว่าไม่ค่อบชอบหมู ชอบผักและปลามากกว่า การนอนก็ง่าย นอนจำวัดตรงที่รับแขกน่ะแหละ ( ที่เดิมข้างใน ) มีผ้าปูหน่อยก็นอนไขว้ห้างหลับได้ ยิ่งมีคนมานวดยิ่งชอบ ท่านจะเขี่ยขวดยาหม่องให้ทาด้วย จัดว่าเป็นคนกินง่าย นอนง่าย ค่อนข้างจะมีระเบียบในการจัดของ ตามระบบของท่าน ว่าอยู่ที่ไหนอย่างไร จะจำได้หมด ใครอย่าไปเคลื่อนย้าย การจำของท่านนี้ดีเลิศ บางเรื่องเล่าให้ฟังมาสอง สามเดือนเเล้ว ท่านก็จำได้ ถามเราซ่ะอีกว่าไปถึงไหนแล้ว จนผมน่ะลืมไปแล้วว่าเคยถามอะไรท่าน

อาหารการกินที่วัดมอญนี้อุดมสมบูรณ์ พระบิณฑบาตรเกินพอเผื่อหมาและแมวอย่างสบายทุกวัน อาหารค่อนข้างดี ปราณีต และอร่อย ของหลวงพ่อที่เหลือ ท่านยกให้ ผมก็ล่อเองซ่ะหลายมื้อประจำ ทั้งข้าว กับข้าว ขนม ทั้งที่เหลือจากพระ จัดว่าชาวบ้านรอบข้างมีความเลื่อมใสในพระพุทธศาสนา เลี้ยงดูพระอย่างดี พระไม่มีอดอยาก จัดเป็นชาวบ้านเกรด เอ จริงๆ และผมก็สังเกตุจากการพูดคุย ว่า ชาวบ้านมีความเลื่อมใสในตัวหลวงพ่อ ดูจะเกรงๆด้วยแม้ว่าท่านจะไม่ดุ บางทีอยากได้พระ ได้เบี้ย ได้ตะกรุดแต่มาขอกับผม ผมบอกว่าไม่ไปขอเองล่ะ เขาก็บอกว่าไม่กล้า อันนี้รวมทั้งพระในวัดด้วย บางทีลงวัตถุมงคลอะไรแล้วไม่กล้าไปถวายเอง ต้องวานผมไปถวายให้หลวงพ่อเสกให้ หรือบางทีผมเอาอะไรไปเสกแล้วต้องกันมาแบ่งพระที่สนิทกัน พระท่านไม่กล้าไปขอในส่วนของหลวงพ่อ เรื่องการเสกนี้ผมมีเรื่องเล่าพอสมควรจะเล่าในตอนหลัง

ยิ่งตอนมีแม่พิมพ์ แท่นพิมพ์พระผงที่วัด ( ผมจะเล่าตอนหลัง ) ดึกๆท่านจะมาเตรียมผง คัดผง แยกดอกไม้ แช่ปูนให้จืด เทน้ำปูนทิ้งเรียกว่าทำเอง ผมคิดเอาเองว่าตอนนั้นว่างท่านจะปลุกเสกไปด้วย หรือ ลงของคนที่เอาของมาฝากให้ลงในตอนดึกนั้น ผมก็พอจะจับไต๋ได้ว่าท่านชอบสร้างพระและเครื่องลางของขลัง อันนี้ถูกกับจริตของท่าน คือท่านทำในสิ่งที่ชอบ ไม่ฝืน เพราะมีวิชามาก

แล้วก็อีกอย่างท่านจะล้างห้องน้ำ ห้องส้วมด้วยตัวเอง อันนี้พระเล่าให้ฟังว่า ดึกๆท่านจะลุกมาทำประจำ อันนี้พระที่วัดเห็นจนเคยชิน จัดว่าท่านเป็นอาจารย์ที่ไม่ใช่นักเทศ แต่เป็นนักทำ จะทำให้ดู ใครดูแล้วไม่ทำ ท่านก็ไม่ทักท้วงอะไร

ผมเคยกราบเรียนถามท่านถึงเรื่องร้อนๆ ( ตอนสนิทกันมากๆแล้ว ) ว่าหลวงพ่อครับ ทำไม พระ ธรรมยุตกับมหานิกาย ไม่ลงโบถส์ด้วยกัน อยากรู้เหตุผลของหลวงพ่อ ท่านมองหน้ายิ้มๆ แล้วถามผมกลับว่า ต่างกันอย่างไร ผมจำได้ว่า ผมตอบว่าพระธรรมยุตเคร่งกว่ามั้งครับ ท่านยิ้มๆ ตอบทันทีว่าพระมหานิกายที่เคร่งๆก็มีถมไป แต่ท่านไม่ตอบน่ะครับว่าทำไมไม่ลงโบถส์ด้วยกัน ผมก็มีเรื่องที่ผมทราบมา แต่ผมไม่เขียนในนี้แหละ เพราะเป็นเรื่องของพระ และครูบาอาจารย์ของผมก็มีทั้งธรรมยุตและมหานิกาย

พระองค์แรกที่ผมเกิดมา เรียกว่าลืมตามาก็เห็นคือท่านพ่อลี วัดอโศการาม ( พระธรมมยุต ) เป็นอาจารย์มาตั้งแต่รุ่นตาและยาย ผม มาถึงแม่ แม่พาผมไปหาท่านพ่อลีทุกอาทิตย์ ทั้งเป่าหัวด้วยน้ำหมาก ทั้งเสกพระ ทั้งจารรูปด้วยปากกา ทั้งแจกพระ ผมเจอท่านมาหลายครั้ง เด็กๆ ท่านก็ไล่ให้นั่งพุทโธ แล้ว ผมหลับยังฝันเห็นท่านมาสอนสมาธิ จัดได้ว่าเป็น love first sight ผมรักท่านมาตั้งแต่เด็ก และเป็นพระในดวงใจผมมาตลอด แต่ในชีวิตผมตลอดมา ผมก็เจอพระมหานิกายที่น่าเลื่อมใส ถูกจริต อีกหลายรูป และเจอพระ ธรรมยุตที่ไม่ถูกจริตผมอีกหลายรูปเหมือนกัน

จะเห็นได้ว่าคำตอบของหลวงพ่อทรงคือ เหมือนกัน ถ้าเคร่งแล้ว ท่านไม่แยกนิกาย แต่เรา( ในที่นี้เราคือใคร ???? ) มาแยกกันเองน่ะครับ
Click to expand...

ฮ่าๆๆๆ....อ่านถึงตรงนี้...ก็มีความเห็นแบบเด็กๆอ่ะครับพี่พี....
ในความเห็นที่ผมประสบมานะครับ...ขอไม่อ้างอิงหลักฐานหรือตำรา...
ธรรมยุติ...ต่างจากมหานิกาย (ผมบวชมหานิกายครับ) ประมาณนี้ครับ....

1. สีจีวร...
ธรรมยุติสีเข้ม (น้ำตาลเข้ม/สีกลัด) มหานิกายออกโทนสีเหลือง/ส้ม...

สมัยที่ผมบวช เวลาห่มสีกลัดแล้วรู้สึกเหมือนเคร่งครับ ฮ่าๆๆๆ
แต่เวลาลงโบสถ์ หลวงพ่อเหม็งแกจะไม่ชอบให้พระหนุ่มๆอย่างพวกผมห่มสีกลัดครับ...ผมก็ไม่ได้ถามครับว่าเพราะอะไร...แต่เป็นที่รู้ๆกันในหมู่พระหนุ่มๆครับว่า...สีกลัดเนี่ย...พวกธรรมยุติเค้าใช้กัน ฮ่าๆๆๆ

2. ฉันอาหาร...
ธรรมยุติ ฉันมื้อเดียว...ตั้งแต่ตะวันขึ้นถึงเที่ยง ทานตอนไหนก็ได้...บินฑบาตรมา กรดน้ำให้ญาติโยมที่ใส่บาตรเสร็จ ก็หอบบาตรขึ้นไปทานในกุฎี

มหานิกาย...ฉันเช้า...เพล จบ...หลังฉันเพล ก็ฉันได้แต่น้ำปาณะ...

3. วิธีฉันอาหาร....
ธรรมยุติ...ใส่ทุกอย่างลงในบาตรเดียวกัน คาว+หวาน...หุหุหุ ไม่สนใจรสชาติ อะไรประมาณนั้น..

มหานิกาย...จัดสำรับ...สวดพระพุทธมนต์...กรวดน้ำให้ ทั้งเช้า แลเพล...

4. การศึกษาเล่าเรียน...
ธรรมยุติ...ฝึกวิปัสสนา กรรมมัถฐาน...นั่ง เดิน ที่วิเวก...ฯลฯ...

มหานิกาย...เรียนตำรา พระธรรมวินัย พุทธประวัติ นวโกวาส...ออกพรรษาต้องลงสนามสอบ...

5. สำเนียงบทสวด....
ธรรมยุติ...สวดเป็นวรรคๆ..เร็ว กระชับ...ระดับเสียงเรียบไม่สูงไม่ต่ำ...

มหานิกาย...สวดเป็นวรรคๆเช่นกัน...ช้า...เนิบๆ ระดับเสียงสูงต่ำตามอักขระบาลี...ใส กังวาล...คริคริคริ...แต่ไม่เคยหลับครับ...

ที่เห็นว่าต่าง....ในประสบการณ์ส่วนตัวผมนะครับพี่พี...

บุพนิมิต · 20 พฤศจิกายน 2010

วันที่ 20 พ.ย. 2553 อ่านถึงหน้า 8 #148.....มีพระผงดำมาถามขอความเมตตาจากพี่พีครับ....
เพราะโพส #148 นี้ทำให้ผมคิดที่จะถามพี่พีครับ...

เก่าเก็บก้นโหลในบ้านผู้เฒ่าแห่งบ้านหนองสะเดา สามชุก สุพรรณครับ..

อนุโมทนาบุญครับพี่พี...สาธุ สาธุ สาธุ...

บุพนิมิต · 20 พฤศจิกายน 2010

พี เสาวภา said: ↑

เปิดดูไฟล์ 331648

อยากดูรูปเบี้ยที่ซื้อมาครับ คุณโอ้ต ส่วนในรูปน่ะเป็นของหลวงพ่อทรงครับ

ยืนยันว่าเบี้ยหลวงพ่อต้องมีปรอทครับ เพราะเป็นวัสดุสำคัญที่จะทำให้เบี้ย " เป็น " หรือมีชีวิตขึ้นมา ตัวเป็นนั้นคือตัวปรอทครับ สมัยโบราณ เขาหาวัสดุมาใส่ปรอทยากครับ (ยังไม่มี ) เขาเลยเอาหอยเบี้ยมาใส่ ยังหา พวก ปลาสติก พวก polymer ทนทานไม่ได้(ยังไม่มีอีกเหมือนกัน ) จะใส่ขวดแก้วก็ไม่ทนทานครับ เดี๋ยวขวดแตกของดีหนีหมด จะใส่ขวดโลหะก็ไม่ได้ครับ ปรอทจะกัดโลหะทะลุครับ แต่การจับคู่นี้ ทำให้เบี้ยแก้ กลับกลายมาเป็นสุดยอดเครื่องลางอย่างเหมาะเจาะ เป็นหอยโข่งก็มีน่ะครับ( เคยมีคนเอามาประมูลในเว็บ ลงรัก เก่าจัด ) หอยเบี้ยจั่นก็มี พวกหอยทะเลอย่างอื่นก็มีน่ะครับ พวกเบี้ย พวกเบี้ยจั่นนี้ เป็นเครื่องประดับ เครื่องรางของเจ้านายมาแต่โบราณน่ะครับ จัดเป็นของสูงอย่างหนึ่ง คล้ายๆหอยสังข์

เมื่อเอาปรอทมาใส่ในหอยเบี้ยแล้ว ก็เอาชัณโรง ( ชันสูตร ) มาอุดไม่ให้ปรอทหนี เพราะแห้งแล้วทนทาน คนโบราณ เห็นปรอทเป็นของดีน่ะครับ เป็น มีชีวิต เต้นได้ ไหลได้ หนักเหมือนโลหะ แต่วิ่งได้ กินสิ่งสกปรกได้ ศพเพื่อกันเน่า คนโบราณเขาจะเอาปรอทกรอกปาก คนตายเข้าไป เพื่อไม่ให้ศพเน่าเร็ว ( ปรอท พวกนี้แรง พวกเล่นของชอบ...แหะๆ ) คนโบราณจะหุงปรอท ซัดปรอทด้วยว่านยาและคาถาอาคมด้วยวิชา จนปรอท " เป็น " แล้วอาจจะสะกดให้แข็งด้วยว่านยาและคาถาอาคมอีกที ทำเป็นลูกอมปรอท มีอิทธิฤทธิ์ อมแล้วเดินไม่เหนื่อย ไม่หิวน้ำ คนภูตผีปีศาจ ทำอันตรายไม่ได้ อาจารย์ ผมเล่าว่าขนาดปรอทสำเร็จ น่ะถ้าทำได้จะถึงขั้นเหาะได้...แหะๆ จะเห็นได้ว่าปรอทคือส่วนสำคัญที่สุดของเบี้ยแก้น่ะครับ

ปรอทนี้มีปรอทป่าด้วยน่ะครับ เมื่อไม่นานมานี้ก็มีหลวงพ่อองค์หนึ่งท่าน ดักปรอทป่า ผมก็ได้มาเบี้ยมาตัวหนึ่ง เพื่อนสิงค์โปร์ ที่ชอบเครื่องลางเอามาฝาก ผมเคยคุยกับลูกศิษย์ของท่าน เจ้าของศูนย์พระ ซอยหน้าบ้านผม เขาเล่าว่าหลวงพ่อจะเอา เสกไข่ไปทิ้งไว้ตามป่า พอได้กำหนดท่านจะไปเก็บไข่นั่นมา ในนั้นจะมีปรอท เพราะเขาเล่าว่าปรอทจะมากิน และในตอนเช้า ท่านจะเอาสำลีไปเช็ดที่ใบต้นชนิดหนึ่งในป่า ผมลืมชื่อ หลายๆใบน่ะครับ ปรอทจะติดมากับสำลีนี่ นิดหน่อย ด้วยความอุตสาหะ ท่านคงทำมานานแล้ว ได้ปรอททีล่ะนิด ผสมมาจนได้ขวดหนึ่ง คงจะหลายสิบปี ....แหะๆ ท่านเลยตัดสินใจเอามาทำเบี้ย ปรอทในขวดนี้เขาเล่าว่า มันจะมีสีผิดไปจากปรอทธรรมดา จะดำมันเหลือบทองกว่า ( ผมก็ไม่เคยเห็นเหมือนกัน ) ปรอทในขวดนี้ ท่านจะเสกทองคำเปลวให้กินด้วย ใส่ทีเป็นร้อยๆบาท ( บาททองคำเปลวน่ะจ้ะ ) เรียกว่าจนอิ่ม สีสันของเขาจะเหลือบทอง เรื่องดักปรอทนี้ผมอ่านมาหลายที่ มีหลายวิธี ไม่เล่ามั่วล่ะ เพราะไม่เคยทำ เอามาเล่าเป็นนิทานให้พวกท่านก็แล้วกัน

จะเห็นได้ว่า ปรอทคือส่วนสำคัญของเบี้ยแก้ของหลวงพ่อทรง เพราะท่านสั่งเลยว่า ให้ตัดตะกั่วใส่ เผื่อว่าปรอทเขาหนีไป จะเหลือติดตะกั่วอยู่บ้าง ไม่ไปหมด จะเห็นได้ว่า สายหลวงพ่อทรง มาสมัยนี้ท่านคงไม่ดัก ไม่หุงปรอทแล้วล่ะ แต่เสกเอา ด้วยจิตอย่างเดียว จนมั่นใจว่าปรอทเป็น มีอภินิหาร

ตอนผมทำเบี้ยหลวงพ่อทรงในส่วนของผม เพื่อทดลอง เมื่อผมซื้อปรอทไปถวายท่าน ผมกันส่วนปรอทของผม ในขวดยา มีปรอท หนึ่งกิโล ซื้อมาครับแถววัดสามปลื้ม เพื่อให้หายสงสัย ผมเอาทองคำใส่ไปสลึงหนึ่ง ไม่กี่วันครับ เกลี้ยง ผมเลยเอาเศษแร่โคตรเศรษฐี ที่หลวงปู่บุญศรีเสกให้ ใส่ลงไป เกลี้ยงเหมือนกัน ผมเลยเอาเงินที่หลวงปู่บุญศรีเสกให้ใส่ลงไป อันนี้นานหน่อยหลายวัน จึงหมด ส่วนตะกรุดทองแดงก็ลองใส่น่ะครับ ไม่กินเลย หรือ อาจจะกินช้ามาก

ครั้งสุดท้ายผมจึงเอาลูกสะกดตะกั่วลูกใหญ่ ที่หลวงพ่อทรงเสกให้ ปรอทเขาก็กินจนเกือบเกลี้ยงครับ นานหน่อย เหลือทรากอยู่หน่อย ( เอาไปหล่อพระแล้ว ) ปรอทเขาคงอิ่มแล้ว กินทอง เงิน ชนวนแร่โคตรเศรษฐีทองแดง ตะกั่วจนอิ่ม อันนี้นานเป็นเดือนน่ะครับ ระหว่างนั้น เมื่อผมไปหาหลวงพ่อก็ให้ท่านเสกปรอทในขวดซ้ำให้ซ่ะหลายที เรียกว่า เต็มที่ แต่ที่ปรอทเขากินเข้าไป เขาก็คายขี้ออกมาน่ะครับ เป็นเศษเถ้าดำๆมากมาย ( คงเป็นปฏิกิริยา เคมี ระหว่างโลหะกับปรอท ) ผมล้างน้ำสะอาดหลายที จนเถ้าหมด ปรอทสะอาด ออกสีเหลือบทอง ปรอทนี้แวววาวดีมาก

ผมขอให้พระสวัดดิ์ทำเบี้ยในส่วนของผม ได้หลายตัว แล้วเอาไปให้หลวงพ่อประจุอีกทีเมื่อเป็นตัวเบี้ย ( ผมยังเอาเบี้ยกลับไปซ้ำอีกหลายครั้ง ตามกิเลสผม เพราะอยากได้ของดี) เบี้ยนี้ผมแจกไปหลายตัว ทั้งเพื่อนฝูงและคนที่มาขอ ( ขออย่าขอมาอีกน่ะครับ หมดสต็อกแล้ว ที่มีเป็นของส่วนตัวประจำตระกูล...แหะๆ ) ฉนั้นใครที่ได้เบี้ยไปจากผม โปรดทราบว่า ปรอทนั้น พิเศษกว่าปรอทธรรมดาหน้าวัดสามปลื้มมาก เพราะกินอะไรเข้าไปหลายอย่าง ของที่กินน่ะก็ปลุกเสกมา มาหลายที บางอย่างเป็นร้อยๆครั้งเช่นชนวนแร่โคตรเศรษฐี ของวิเศษ ทองคำ ตะกั่ว เงิน นอกจากนั้นปรอทยังถูกปลุกเสกโดยหลวงพ่อทรงอีกหลายสิบครั้ง เมื่อเป็นตัวเบี้ยแล้วก็ซ้ำอีกหลายครั้ง เบี้ยนี้บางคนได้ไปมีอภินิหารหลายอย่าง ผมก็ใช้ประจำหนึ่งตัว เป็นเบี้ยจั่น เพราะหลวงพ่อสั่งไว้ก่อนล่ะสังขาร ตอนนอนอยู่โรงพยาบาล ว่าให้ใช้เบี้ยจั่น และท่านบอกผมเองว่าตัวเล็กตัวใหญ่เหมือนกัน แต่ไม่ได้แจงลายละเอียดคุณวิเศษไว้เพราะท่านไม่พูดอวด ได้แต่บอกว่าเชิญครูบาอาจารย์มารับรู้แล้ว

การเชิญครูบาอาจารย์มารับรู้ ท่านบอกผมคราวแรกตอนทำพระผง พอทางวัดมีแม่พิมพ์เอง มีวัสดุเอง ก่อนที่จะพิมพ์พระ หลวงพ่อท่านจะทำพิธีเปิดพิมพ์ ตามคติโบราณ อันนี้ผมพูดเฉพาะ แม่พิมพ์ของวัดน่ะครับ ส่วนของคณะอื่นผมไม่ทราบ หลวงพ่อท่านประกอบพิธีเอง ในการเชิญครูบาอาจารย์มาสถิตย์ มารับรู้ ผมไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ แต่เมื่อมาวัด ท่านก็บอกว่า ได้จุดธูปบอกครูบาอาจารย์แล้ว อันนี้ยืนยันอีกทีว่า หลวงพ่อทรงเป็นศิษย์มีครูครับ ครูแรงด้วยครับ มีหลายครู ทั้งทำพระ และ เครื่องราง พระเครื่องที่พิมพ์ที่วัดนี่ ผมจะนำมาลงต่อไป เพราะเป็นของดีมาก ทำขึ้นโดยความปราถณาของหลวงพ่อเอง ท่านก็แจกเองเสียจนอิ่มใจ คนแถววิเศษเคยเล่าว่า พอท่านลงรถ คนที่บ้านงานมารุมท่าน ก่อนลงรถ ท่านเตรียมพระผงใส่ถุงไป ท่านแจกด่ะจนหมดถุง เรียกได้ว่าเป็นของแจกซ่ะส่วนใหญ่ครับ

เบี้ยแก้ นี่จัดเป็นเครื่องรางมหัศจรรย์จริง ทั้งกันและแก้ และกระทำ ไม่โม้ต่อหล่ะครับ ใครเล่นเครื่องราง ไม่มีเบี้ยแก้ของอาจารย์เก่งๆ จะเชยแหลก

เพราะฉนั้นเบี้ยของหลวงพ่อทรงต้องมีปรอท มีทราย หรือมีอะไรประหลาดๆใส่ลงไปเพื่อลดต้นทุน พวกท่านโปรดคิดเอาเองน่ะครับ

พูดเรื่องปรอท แถมอีกนิด เรื่องปรอทกรอ อันนี้ไม่ใช่ปรอทน่ะจ้ะ เป็นโลหะลูกกลมๆ มีโลหะสำริดเหมือนลูกกอล์ฟข้างใน สำหรับตัวผู้ แต่ถ้าตัวเมีย หาโคตรยาก จะมีสายแบบสปริงข้างใน สั่นดังกรุ้งกริ้ง บางตัวกะหลั่ยทองคำแท้อีก พวกนี้จะสั่นได้ เตือนได้ คนโบราณไปรบ พอเวลานอนเขาจะเอาไว้ตรงหู ถ้าข้าศึกมาสะเทือน ปรอทกรอจะสั่นเตือนให้ตื่นมา เล่าต่อไปจะยาวออกนอกประเด็น แต่เป็นสุดยอดเครื่องลางอย่างหนึ่งครับ มีทั้งยุคลพบุรี และอยุธยา หายากมากจ้า
Click to expand...

เข้าใจแลได้ความรู้เรื่องปรอทเยอะเลยครับพี่พี...อืมมม...
ที่บ้านมีอยู่ 1 ชิ้นครับพี่พี...ผู้เฒ่าเรียกว่า "ปรอท" ของหลวงปู่อิ่ม วัดหัวเขาครับ...คนสมัยก่อนใช้ป้องกันไข้มาลาเรียครับ...
ฟังผู้เฒ่าเล่ามาอ่ะครับ...ไม่รู้ว่าจริงๆแล้วเป็นเช่นไรเหมือนกันครับ....

gim · 20 พฤศจิกายน 2010

กราบ กราบ กราบ หลวงพ่อทรง ครับ
สวัสดีครับพี่พี พี่น้องบ้านเหรียญบินทุกท่านครับ
พื่งเปิดกล่องพัสดุ
ขอถามครับทำไมตะกรุดมนุษย์ ยักษ์ เป็นดังรูปครับ (หัวเชือกถัก)

lively · 20 พฤศจิกายน 2010

ตะกรุดมนุษย์ยักษ์บูขาได้ที่ไหนครับ

cc5922 · 20 พฤศจิกายน 2010

lively said: ↑

ตะกรุดมนุษย์ยักษ์บูขาได้ที่ไหนครับ
Click to expand...

ใครมีแหล่งช่วยบอกทีครับ แต่ที่แน่ๆวัดมะนาวหวานกับวัดท้องไทรน่าจะไม่เหลือนะครับ ส่วนที่ 50 สายนั้นต้องรอว่าจะออกมาหาเจ้าของเมื่อไหร่ครับ

พี เสาวภา · 20 พฤศจิกายน 2010

บุพนิมิต said: ↑

ฮ่าๆๆๆ....อ่านถึงตรงนี้...ก็มีความเห็นแบบเด็กๆอ่ะครับพี่พี....
ในความเห็นที่ผมประสบมานะครับ...ขอไม่อ้างอิงหลักฐานหรือตำรา...
ธรรมยุติ...ต่างจากมหานิกาย (ผมบวชมหานิกายครับ) ประมาณนี้ครับ....

1. สีจีวร...
ธรรมยุติสีเข้ม (น้ำตาลเข้ม/สีกลัด) มหานิกายออกโทนสีเหลือง/ส้ม...

สมัยที่ผมบวช เวลาห่มสีกลัดแล้วรู้สึกเหมือนเคร่งครับ ฮ่าๆๆๆ
แต่เวลาลงโบสถ์ หลวงพ่อเหม็งแกจะไม่ชอบให้พระหนุ่มๆอย่างพวกผมห่มสีกลัดครับ...ผมก็ไม่ได้ถามครับว่าเพราะอะไร...แต่เป็นที่รู้ๆกันในหมู่พระหนุ่มๆครับว่า...สีกลัดเนี่ย...พวกธรรมยุติเค้าใช้กัน ฮ่าๆๆๆ

2. ฉันอาหาร...
ธรรมยุติ ฉันมื้อเดียว...ตั้งแต่ตะวันขึ้นถึงเที่ยง ทานตอนไหนก็ได้...บินฑบาตรมา กรดน้ำให้ญาติโยมที่ใส่บาตรเสร็จ ก็หอบบาตรขึ้นไปทานในกุฎี

มหานิกาย...ฉันเช้า...เพล จบ...หลังฉันเพล ก็ฉันได้แต่น้ำปาณะ...

3. วิธีฉันอาหาร....
ธรรมยุติ...ใส่ทุกอย่างลงในบาตรเดียวกัน คาว+หวาน...หุหุหุ ไม่สนใจรสชาติ อะไรประมาณนั้น..

มหานิกาย...จัดสำรับ...สวดพระพุทธมนต์...กรวดน้ำให้ ทั้งเช้า แลเพล...

4. การศึกษาเล่าเรียน...
ธรรมยุติ...ฝึกวิปัสสนา กรรมมัถฐาน...นั่ง เดิน ที่วิเวก...ฯลฯ...

มหานิกาย...เรียนตำรา พระธรรมวินัย พุทธประวัติ นวโกวาส...ออกพรรษาต้องลงสนามสอบ...

5. สำเนียงบทสวด....
ธรรมยุติ...สวดเป็นวรรคๆ..เร็ว กระชับ...ระดับเสียงเรียบไม่สูงไม่ต่ำ...

มหานิกาย...สวดเป็นวรรคๆเช่นกัน...ช้า...เนิบๆ ระดับเสียงสูงต่ำตามอักขระบาลี...ใส กังวาล...คริคริคริ...แต่ไม่เคยหลับครับ...

ที่เห็นว่าต่าง....ในประสบการณ์ส่วนตัวผมนะครับพี่พี...
Click to expand...

ที่จริงคำถามที่ผมถามหลวงพ่อเป็นคำถามชวนทะเลาะ

ผมกราบเรียนถามท่านว่า ทำไม มหานิกายและธรรมยุต ไม่ลงโบถส์ด้วยกันครับ

ท่านไม่ตอบตรงๆ แต่ท่านถามกลับว่า ต่างกันอย่างไร

ผมก็ไม่รู้จะตอบอย่างไร เลยตอบไปตามที่เห็นว่า ธรรมยุตเคร่งกว่ามั้งครับ

หลวงพ่อท่านสวนมาทันทีว่ามหานิกายที่เคร่งๆก็มีถมไป ซึ่งจริงของท่านครูบาอาจารย์ผม หลายองค์ เป็นมหานิกายทั้งสิ้น เช่น หลวงพ่อวัดปากน้ำ หลวงพ่อฤาษีลิงดำ หลวงปู่พระครูบุญศรี

ผลกคือ ต่างคนต่างเงียบ...แหะๆ

พี เสาวภา · 20 พฤศจิกายน 2010

บุพนิมิต said: ↑

วันที่ 20 พ.ย. 2553 อ่านถึงหน้า 8 #148.....มีพระผงดำมาถามขอความเมตตาจากพี่พีครับ....
เพราะโพส #148 นี้ทำให้ผมคิดที่จะถามพี่พีครับ...

เก่าเก็บก้นโหลในบ้านผู้เฒ่าแห่งบ้านหนองสะเดา สามชุก สุพรรณครับ..

อนุโมทนาบุญครับพี่พี...สาธุ สาธุ สาธุ...
Click to expand...

แหะๆ...มาถามผม ผมก็มึนตึ้บครับ

ไม่เคยเห็นเลยครับ พระแบบนี้ รู้แต่ว่าแท้แน่ครับ

หลวงพ่อมุ่ย ใช่ไหมครับ

ต้น รามอินทรา · 20 พฤศจิกายน 2010

กราบหลวงพ่อทรง
สวัสดีครับพี่พี และพี่น้องบ้านเหรียญบินทุกท่านเข้ามารายงานตัวครับ
ขอบารมีหลวงพ่อทรงคุ้มครองทุกท่านครับ

SomeO · 20 พฤศจิกายน 2010

กราบหลวงปู่ทรง กราหลวงปู่อั๊บครับ
และสวัสดีพี่น้องบ้านเหรียญบินทุกท่านครับ
วันนี้ไปถวายเพล หลวงปู่หุนมาครับ พอดีติดรถพี่ๆๆเขาไปเลยมีโอกาสได้กราบท่าน ท่านบารมีดีมากเลยครับ พี่ท่านใดว่างก็แวะไปกราบท่านได้นะครับ วัดท่านยังไม่มีกำแพงวัดเลยครับ เพื่อพี่ๆท่านใดมีโปรเจคนี้ผมจะได้ของร่วมบุญด้วยครับ (deejai)

ไม่เกิด · 21 พฤศจิกายน 2010

กราบหลวงพ่อทรง... ครับ
มารายงานตัวดึกๆ อีกแล้ว

พี เสาวภา · 21 พฤศจิกายน 2010

วันนี้ถ้าจะขอลาไปนอน...แหะๆ

keniji_narathiwat · 21 พฤศจิกายน 2010

กราบ กราบ กราบ หลวงปู่ทรง ครับ

puedpunon · 21 พฤศจิกายน 2010

บุพนิมิต said: ↑

ฮ่าๆๆๆ....อ่านถึงตรงนี้...ก็มีความเห็นแบบเด็กๆอ่ะครับพี่พี....
ในความเห็นที่ผมประสบมานะครับ...ขอไม่อ้างอิงหลักฐานหรือตำรา...
ธรรมยุติ...ต่างจากมหานิกาย (ผมบวชมหานิกายครับ) ประมาณนี้ครับ....

1. สีจีวร...
ธรรมยุติสีเข้ม (น้ำตาลเข้ม/สีกลัด) มหานิกายออกโทนสีเหลือง/ส้ม...

สมัยที่ผมบวช เวลาห่มสีกลัดแล้วรู้สึกเหมือนเคร่งครับ ฮ่าๆๆๆ
แต่เวลาลงโบสถ์ หลวงพ่อเหม็งแกจะไม่ชอบให้พระหนุ่มๆอย่างพวกผมห่มสีกลัดครับ...ผมก็ไม่ได้ถามครับว่าเพราะอะไร...แต่เป็นที่รู้ๆกันในหมู่พระหนุ่มๆครับว่า...สีกลัดเนี่ย...พวกธรรมยุติเค้าใช้กัน ฮ่าๆๆๆ

2. ฉันอาหาร...
ธรรมยุติ ฉันมื้อเดียว...ตั้งแต่ตะวันขึ้นถึงเที่ยง ทานตอนไหนก็ได้...บินฑบาตรมา กรดน้ำให้ญาติโยมที่ใส่บาตรเสร็จ ก็หอบบาตรขึ้นไปทานในกุฎี

มหานิกาย...ฉันเช้า...เพล จบ...หลังฉันเพล ก็ฉันได้แต่น้ำปาณะ...

3. วิธีฉันอาหาร....
ธรรมยุติ...ใส่ทุกอย่างลงในบาตรเดียวกัน คาว+หวาน...หุหุหุ ไม่สนใจรสชาติ อะไรประมาณนั้น..

มหานิกาย...จัดสำรับ...สวดพระพุทธมนต์...กรวดน้ำให้ ทั้งเช้า แลเพล...

4. การศึกษาเล่าเรียน...
ธรรมยุติ...ฝึกวิปัสสนา กรรมมัถฐาน...นั่ง เดิน ที่วิเวก...ฯลฯ...

มหานิกาย...เรียนตำรา พระธรรมวินัย พุทธประวัติ นวโกวาส...ออกพรรษาต้องลงสนามสอบ...

5. สำเนียงบทสวด....
ธรรมยุติ...สวดเป็นวรรคๆ..เร็ว กระชับ...ระดับเสียงเรียบไม่สูงไม่ต่ำ...

มหานิกาย...สวดเป็นวรรคๆเช่นกัน...ช้า...เนิบๆ ระดับเสียงสูงต่ำตามอักขระบาลี...ใส กังวาล...คริคริคริ...แต่ไม่เคยหลับครับ...

ที่เห็นว่าต่าง....ในประสบการณ์ส่วนตัวผมนะครับพี่พี...
Click to expand...

บางข้อยังไม่แน่เสมอไปครับ อย่างเช่นการฉัน ธรรมยุตเป็นบางวัดที่ถือฉันมื้อเดียว
และเทอาหารรวมกัน วัดพระศรีมหาธาตุบางเขน ก็จัดสำรับและฉัน๒มื้อครับ

เรื่องเรียนปริยัตินั้น ธรมมยุตก็ต้องเรียน ลงสนามสอบเช่นกัน ส่วนการปฎิบัตินั้นธรรมยุติท่านขึ้นชื่ออยู่ครับ

เรื่องการนุ่งห่มนอกจากสีที่แตกต่างแล้ว พระธรรมยุติจะไม่ห่มดอง
เวลาทำสังฆากรรมจะห่มเฉวียง(ห่มเฉียงใหล่)แล้วพาดสังฆาฏิ
ออกนอกวัดจะห่มคุมแบบธรรมยุติ ไม่รัดตึงเหมือนมหานิกายหรือ
บางครั้งจะเห็นพระมหานิกายท่านห่มดองออกนอกวัดก็มี

การขบฉันหลังเที่ยง ก็มีข้อที่แตกต่างกันคือ มหานิกายนั้นยังสามารถ
ฉันนม ไมโล โอวันติน ชา กาแฟได้ ส่วนธรรมยุตินั้น ได้แต่น้ำปานะซึ่งต้องเป็นปานะแท้ๆ
ไม่มีกาก ไม่มีผลใหญ่เกินผลมะตูม เป็นผลไม้๘อย่างที่อนุญาต

เรื่องการจับต้องปัจจัย ธรรมยุติหลายๆวัดแม่แต่ซองยังไม่จับเลยครับ
ยกตัวอย่างหลวงปู่ผม หลวงปู่นนท์ เหรียญขวัญถุง ท่านเสกให้อย่างเดียว
เรื่องแจกเรื่องหยิบท่านไม่แตะ พวกผมเคยถวายปัจจัยท่านร่วมสร้างเขื่อน
ท่านแค่ทอดผ้ารับประเคนเท่านั้น จากนั้นให้กรรมการมารับไปจัดการ

รายละเอียดปลีกย่อยยังมีอีกเยอะครับในความแตกต่าง แต่ไม่ว่าจะธรรมยุติ
หรือมหานิกาย ถ้าสมณะครองตนให้อยู่ในข้อกำหนดของพระพุทธองค์ที่ทรง
โปรดให้กำหนดไว้ สมณะรูปนั้นก็น่ากราบไหว้ครับ ไม่ว่าท่านจะสังกัดนิกายใหน....

เข้าสู่ระบบหรือลงทะเบียน

เหรียญบิน หลวงพ่อทรง - แพโบสถ์น้ำ หลวงตา (เล็ก) น. ๑๒๖๕

Maestro เป็นที่รู้จักกันดี สมาชิก Premium

นายGEET เป็นที่รู้จักกันดี

cc5922 เป็นที่รู้จักกันดี

JLB เป็นที่รู้จักกันดี

moo noi เป็นที่รู้จักกันดี

วิกิพีเดีย เป็นที่รู้จักกันดี

บุพนิมิต เป็นที่รู้จักกันดี

บุพนิมิต เป็นที่รู้จักกันดี

ไฟล์ที่แนบมา:

พระผงสมเด็จหลวงพ่อ พื้นดำ rz30.jpg

บุพนิมิต เป็นที่รู้จักกันดี

ไฟล์ที่แนบมา:

ปรอทหลวงปู่อิ่ม วัดหัวเขา.JPG

gim เป็นที่รู้จักกันดี

ไฟล์ที่แนบมา:

Picture 176.jpg

lively เป็นที่รู้จักกันดี

cc5922 เป็นที่รู้จักกันดี

พี เสาวภา ผู้สนับสนุนเว็บพลังจิต ผู้สนับสนุนพิเศษ

พี เสาวภา ผู้สนับสนุนเว็บพลังจิต ผู้สนับสนุนพิเศษ

ต้น รามอินทรา เป็นที่รู้จักกันดี

SomeO เป็นที่รู้จักกันดี

ไม่เกิด เป็นที่รู้จักกันดี

พี เสาวภา ผู้สนับสนุนเว็บพลังจิต ผู้สนับสนุนพิเศษ

keniji_narathiwat เป็นที่รู้จักกันดี

puedpunon เป็นที่รู้จักกันดี

แชร์หน้านี้

แชร์หน้านี้

เข้าสู่ระบบหรือลงทะเบียน

เหรียญบิน หลวงพ่อทรง - แพโบสถ์น้ำ หลวงตา (เล็ก) น. ๑๒๖๕

ไฟล์ที่แนบมา:

พระผงสมเด็จหลวงพ่อ พื้นดำ rz30.jpg

ไฟล์ที่แนบมา:

ปรอทหลวงปู่อิ่ม วัดหัวเขา.JPG

ไฟล์ที่แนบมา:

Picture 176.jpg

แชร์หน้านี้

การค้นหาที่มีประโยชน์

ติดต่อเรา