มีใครเรื่มก้าวเข้าสู่พระธรรม ตั้งแต่ช่วงวัยรุ่นบ้างครับ

คือ ผมเริ่มปฏิบัติธรรม นั่งสมาธิ ถือศีล 5 ยังมีด่างพร้อยอยู่บ้าง

ผมยังอยู่ในช่วงวัยรุ่น เพิ่งจะ 19 ผมอยากขอคำแนะนำ จากพี่ๆผู้มีประสบการณ์

ในที่นี้ พี่ผ่านช่วงนี้มาได้ยังไง เจออะไรกันมาบ้าง

ขอคำแนะนำด้วยครับ

 

ตอนนี้ผม 22 เริ่มปฏิบัติมาตั้งแต่ประมาณ 20 ก็พอๆกับน้องนี่ล่ะมั้ง

เป็นกำลังใจให้นะครับ ดีแล้วเข้าทางธรรม หลุดพ้นได้ อยู่ทางโลก กี่ภพกี่ชาติหลุดไม่ได้นะ

ถ้าเล่นเอ็มก็คุยกันได้ครับ แลกเปลี่ยนความเห็นกัน deknarok_IT@hotmail.com

 

พี่คล้ายคุณ มนต์ชัยIM นะตอนนี้อายุ 22 ปฏิบัติมาตั้งแต่ 20 ปี ช่วงเวลา
ที่เข้ามาศึกษาใหม่ๆ เหมือนคลื่นลมชีวิตโหมกระหน่ำเลย แย่ได้ทุกเรื่อง
พี่เริ่มจากการนั่งสมาธิก่อน ก่อนหน้านี้ไม่เคยสนใจเลยแต่พอลองนั่งสมาธิ
สายหนึ่งดูเห็นผลเลย ก็เลยเริ่มเชื่อเริ่มศึกษาเมื่อศึกษาไปก็พบว่าธรรมของ
พระพุทธองค์เป็นทางประเสริฐในการดับทุกข์ และดับทุกข์มาเรื่อยๆ จากคน
ที่มีความทุกข์มากเคยทำแบบประเมินได้ 45 เต็ม 50 ที่หนึ่งห้องเลย ตอนนี้
มีความสุขมหาศาลและรู้สึกมามันกำไรแล้ว แต่ยังรุ้สึกมันยังมีความสุขได้
มากกว่านี้อีก ถ้าน้องมองหาความสุข สงบ เย็น ก็มาถูกทางแล้ว พี่ลองมาหลาย
อย่างแล้วก่อนนี้ เพิ่งจะเจอที่ใช่ เมื่อก่อนจะคิดเสมอว่าทำไมคนนั้นถึงทำอย่าง
นั้น ทำอย่างนี้ ทำไมไม่ทำอย่างนั้น อย่างนี้ แต่เดี๋ยวนี้พี่มองทุกคนด้วยความ
เข้าอกเข้าใจ และเข้าใจว่ามันต้องเป็นแบบนี้เป็นอื่นไม่ได้ เมื่อก่อนเมื่อมีความ
คิดลบมันก็คิดไปเรื่อยจนทุกข์หนัก แต่เดี๋ยวนี้พอมีความคิดลบนิดเดียวความคิด
บวกมันมากลบหมดเลยเร็วมาก พี่รุ้สึกว่าตัวเองเติบโตมากในช่วงเวลา 2 ปีที่
ผ่านมา ก่อนหน้านี้เหมือนเด็กไม่โต แต่ 2 ปีที่พี่ได้ศึกษาตอนนี้พี่รู้สึกเป็นผู้ใหญ่
กว่าคนแก่ผมหงอกซะอีก พี่เข้าใจเลยว่าการที่เราปรารถนาดีกับใครซักคนมันเป็น
อย่างไร แบบว่าเรายอมโดนหลอกดีกว่าจะเข้าใจใครผิด พี่เริ่มรู้ควรทำอย่างไรเมื่อ
ต้องตัดสินใจทำอะไรซักอย่างความลังเลสงสัยเริ่มหมดไป และที่สำคัญที่สุดคือพี่
หาเจอแล้วว่าเกิดมาทำไม

 

ผมปฏิบัตินั้นผมจำไม่ค่อยได้นะ.....รู้แต่ว่าผมเกิดมาพอจำความได้....ผมก็เริ่มนั่งสมาธิแล้วหละ.....ไม่แน่ใจอาจารย์สอนที่โรงเรียนอนุบาลได้มั้ง.....แล้วผมก็มานั่งเองที่บ้าน.....เพื่อนผมไม่มาก....ตั้งแต่เด็กไม่ค่อยออกไปใหน....เห็นภาพพระพุทธเจ้านั่งใต้ต้นไม้...ผมก็นั่งบ้าง...แดดออกก็กางร่ม....ไม่มีที่พาดก็เอาพาดต้นมะเขือ...แล้วนั่ง.......อย่างนี้......เคยถามพ่อแม่ว่าใครสอนผมเข้าวัด...ท่านว่าไม่มีใครสอน...เป็นของมันเอง....

พระพุทธเจ้าเป็นฮีโร่ในดวงใจผมตั้งแต่เด็ก.....อาจารย์ถามผมโตขึ้นอยากเป็นอะไร...ผมตอบว่าผมอยากเป็นพระ(ดีนะที่ไม่ได้บอกว่าอยากเป็นพระพุทธเจ้า...ตอนเด็กนี่แสดงว่าไม่โง่).....ต่อมาดูไซอิ่ว....ฮีโร่ผมคือเจ้าแม่กวนอิมครับ....ท่านจะมาทุกครั้งที่มีปัญหา....

ถ้าถามผมว่าผมผ่านอายุ ๑๙ มาได้ไง.....ก็ไม่ยากหละครับ.....ไม่นานวันเวลาผ่านไปมันก็ผ่านไปเองหละนะ.....จะว่าตอบแบบกวนก็อย่างไร....มันเป็นความจริง.....

๑๙ เป็นช่วงที่ผมอยู่ในรั้วมหาวิทยาลัย ช่วงนั้นเป็นช่วงที่ผมปลีกวิเวกพอสมควร..รังเกียจสังคมจอมปลอมไม่มีศีลมีธรรม..ใส่หน้ากาก..นินทาว่าร้าย...ไม่ซื่อสัจน์..แต่ผมก็ไม่ต่อต้านนะ...สังคมผมนั้นมีทุกรูปแบบนะ....แต่ผมไม่ล่วงละเมิดศีล ๕...บางครั้งเพื่อนผมไปกินเหล้า..ผมก็ไปกินกับ...ซื้อเหล้าให้มันปิดปาก...จบครับ....สังคมที่ผมอยู่ด้วยมากที่สุด....เป็นสังคมกัลญาณมิตรครับ....คือจะว่าไปผมอาจศีลน้อยกว่าพวก....เพราะเขาศีล ๘ กันหมด...เป็นสังคมพุทธนอกมหาวิทยาลัยที่วัยรุ่นนักศึกษาหลายมหาวิทยาลัยมารวมกัน......ผมช่วงนั้นได้ศึกษาและไปกราบพ่อแม่ครูบาอาจารย์หลายท่าน ไม่ว่าจะสายพระป่า สายปฏิบัติที่ไม่ปลีกสังคม....สายไสยเวทย์อาคม...ได้รู้จักครูบาอาจารย์ที่ดีหลายท่าน...ได้เข้าใจการปฏิบัติและได้ปฏิบัติมาหลายสาย.....ผมไปกราบหมดครับ.....ช่วงนั้นได้ฟังธรรมค่อนข้างมาก.....การปฏิบัติ...เมื่อสังคมที่ดี....เราก็ดีตามหละครับ.....

สังคมต่อมานอกจากการเรียนที่เราต้องทำให้ดีที่สุดและกิจกรรมต่างๆในรั้วมหาวิทยาลัยแล้ว..อีกด้าน...ก็คือดนตรีและกีฬาครับ....เพื่อสุขภาพทั้งกายและใจที่ดีนะ.....

ในบางครั้งเพื่อนมันบอกว่าเกิดมาทั้งที...ใช้ชีวิตไม่คุ้ม....ลูกผู้ชาย...ต้องรู้ให้หมด(ในความเลว).....ผมคิดถึงคำพูดนี้ตลอด...ผมก็มาคิด....เว้นเสียแต่ความเลวที่ไม่ทำ...ทหารก็เป็นแล้วบวชก็บวชแล้ว..ในชีวิตนี้ผมไม่มีอะไรที่ขาด....ไม่ว่าด้านใด...มาถึงวันนี้ก็เข้าใจว่าความคุ้มนั้นของแต่ละคน...มันไม่เหมือนกัน.....หลายส่วนที่ผมมีแต่เขาไม่มี....และความสำเร็จที่พอจะมีบ้างในวันนี้....ผมมีความสุขใจ....

เมื่อเราปฏิบัติสังคมในบ้านเราก็ดีขึ้น....แม่เข้าวัดพาคนไปปฏิบัติธรรม....พ่อสวดมนต์ตลอด.....ผมก็สุขใจแล้วครับ.....ที่ได้ช่วยให้ท่านได้เข้าใจธรรมของพระพุทธเจ้า....ถือว่าได้ตอบแทนคุณท่านบ้าง....ก่อนผมจะตาย.....ซึ่งผมไม่รู้ได้เลยว่าผมจะตายก่อนท่านหรือไม่.....และผมจะตายเมื่อไร...แต่ก็พร้อมเสมอ....เมื่อถึงวันนั้นแม้วันนี้....สิ่งที่ไม่ได้ทำคิดว่าตายแล้วจะเสียดาย....ผมทำหมดไม่ให้เหลือไว้....

เรื่องนี้พูดยากนะครับ.....ถ้าเรามีความสุข....อยู่กับอะไรแล้วมีความสุข......ไม่ทำอะไรให้ใครเดือดร้อน....และเกื้อกูลประโยชน์ได้บ้างทั้งตนเองและผู้อื่น....ทำเลยครับ......ทำความดีไม่อายใคร...ทำความชั่วถึงอายนะครับ....

 

ตอนเริ่มใหม่ๆก็ยังไม่ค่อยชินเหมือนกันค่ะ แต่ข้อที่เห็นได้ชัดคือข้อหนึ่ง ตบยุง มันจะค่อยๆน้อยลง และตอนหลังก็ชินที่จะไม่ตบ เวลามันมาจิ้ม ตอนนี้ก็ราบรื่นดี เป็นกำลังใจให้นะคะ

 

จะให้พี่อธิบายศีลข้อไหนล่ะครับน้องแค่ศีล5(ของชาวพุทธ)พี่พอจะอธิบายได้แต่น้องต้องบอกมาว่าข้อในที่น้องกลัวจะหมองครับ PMมาก็ได้นะ

 

ลืมบอกไปว่า ตอนที่อายุ 19 เจอศึกหนักเลยครับ ของผมเป็นเรื่องของความรัก ความหลง เสียน้ำตาไปเยอะ

แปลกดีนะ ก่อนจะเจอธรรม ทุกข์หนักมาก่อน แต่อย่างว่าไม่เห็นทุกข์ก็ไม่เห็นธรรม จริงไหม...

 

เห็นด้วยอย่างไม่มีข้อถกเถียงใดๆ เป็นเหมือนกันครับ ฟันธง!

 

ศีลยิ่งหอมไอ่พวกนี้ยิ่งมา....ไม่รู้มันเป็นไร....สงสัยแมลงวันตอมขี้....

 

มารไม่มี บารมีไม่เกิด ในเมื่อกิเลสมาทำลายเราด้านอื่นไม่ได้ ก็เอาด้านที่อ่อนแอที่สุดมาจัดการกับเรา รักและพัดพราก ยากนักที่ใครจะวางในเรื่องการพัดพรากได้

:'''(

 

ตัวผมเองไม่ค่อยเหมือน 19 เท่าไหร่หรอกครับ

ทั้งหน้าตาและท่าทาง เมื่อก่อนผมก็ เกเรพอสมควร

ความจริงผมก็ไม่รู้จะตั้งกระทู้ทำไมนะ ส่วนใหญ่ผมคิดว่ารู้แล้ว

ความรู้สึกมันบอกให้ลองตั้งถามดูก็เลยตั้ง

พอตั้งแล้วจึงรู้ว่า รู้แต่บางที ยังไม่พอ

ถ้าถามผมว่าตอนนี้มีปัญหาติดขัดตรงไหน พอนั่งสมาธิ พิจารณา

คำตอบก็มา ถ้าไ่ม่รู้จริงๆ ก็ถามครูบาอาจารย์

บางทีมันก็มีไขว้เขว่ จิตตกบ้าง เจอปัญหาบ้าง มีบางอย่างมาลองใจบ้าง

ก็ตามดูๆ ไป มีคนเคยเตือนว่าถ้าฝึกฌานมากๆ ระวังจะเบื่อ

ผมก็เบื่อนะ แต่ก็ทำไงได้ มันก็แบบนี้แหละ ก็ต้องยอมไป

ยังยินดีรับฟัง คำแนะนำจากท่านอื่นอยู่นะครับ ตามอ่านตลอดครับ

ขอบคุณพี่ๆด้านบนทุกคนครับ

 

ขอบคุณสำหรับหนังสือครับ

 

ดีจังครับเห็นเด็กๆเข้าหาธรรมกัน

ไม่ว่าจะด้วยเหตุผมใดการได้ปฏิบัติธรรมแต่วัยยังน้อย ย่อมมีโอกาศมากกว่าคนอื่นๆครับ

อย่าทิ้งการปฏิบัตินะครับ ของให้เจริญในธรรมครับ

ปฏิบัติไปแล้วจะเกิดผลเอง

การเข้าถึงธรรมแต่อายุยังน้อยถือว่าบุญเก่าสะสมมาเยอะนะครับ

 

เริ่มตอนอายุสิบเจ็ด แล้วยังกึ่งผีกึ่งคนอยู่จนประมาณอายุยี่สิบ หลังจากได้พบพระป่ารูปหนึ่ง ท่านเมตตาแสดงธรรมให้เห็นว่าของจริงนะเป็นยังไง ก็ทำทาน ศีล สมาธิ ตามกำลังมาจนปัจจุบัน

ป.ล. เวลาเข้าวัด มีแต่คนชมว่ามาตั้งแต่อายุยังน้อย ส่วนใหญ่จนเจ็บ จนแก่ จนจะใกล้ตายถึงมา เราอยากจะบอกกลับไปว่า เราตายมาสองสามรอบแล้ว เลยไม่รอให้แก่ก่อน

 

ผมก็รู้จักคำว่าธรรมะตอนอายุ 18 ครับ ผมก็เป็นคนเกเรมาก่อนแต่ตอนนี้เห็นเป็นเรื่องน่าเบื่อมากกว่า ตอนนี้ผมอายุ 34 แล้วครับ ปฎิบัตินั่งกรรมฐานทุกวัน วันหนึ่งอย่างน้อย 1 ชั่วโมง ถ้าวันหยุดจะมากกว่า

ก็มีบ้างที่ผิดพลาดในชีวิต ก็มีบ้างที่ทำในสิ่งที่ดี เพราะผมได้รู้จักกับธรรมะที่พระพุทธเจ้าได้ทรงสั่งสอนจึงทำให้ครอบครัวของผมได้รับบุญกุศลนั้นไปด้วย เหตุเพราะผมเลี้ยงดู พ่อ แม่ ช่วยเหลือน้องๆ

สั่งสอนอบรมน้องๆและลูกๆหลานๆ มีความคิดที่ดี รับรู้ได้ไวรวดเร็ว เห็นสิ่งใดเพียงแค่ครั้ง หรือสองครั้งก็ทำได้แล้ว

ธรรมะเป็นสิ่งที่ดีจริงๆ เมื่อมาพบแล้วอย่าได้ย่อท้อ ปฎิบัติเถอะครับเพื่อชีวิตของตัวเองและคนใกล้ชิด

สิ่งที่ผมชอบศึกษาจริงๆ คือ ชีวิตครับ ทุกเวลานาทีที่เราได้ใช้ชีวิตอยู่เป็นสิ่งที่ชี้ให้เห็นถึงความลำบาก

เป็นความทุกข์ยากจริงๆ ชีวิตหากมองดีๆก็เห็นแต่ความเป็นทุกข์ ไม่ต้องมองไกลเลยครับ

แค่ตื่นมาไม่แปลงฟัน ปากก็เหม็นแล้ว ต้องคอยอาบน้ำ ไม่งั้นตัวก็เหม็น

แล้วไหนยังจะหิวอีก เมื่อกินเข้าไปก็ต้องขับถ่ายออกมา และ ยังจะมีโรคภัยไข้เจ็บอีก

ซึ่งเราไม่สามารถหลีกหนีได้เลย แต่ความทุกข์ทั้งหลายจะหมดไป ก็ต่อเมื่อเราไม่กลับมาเกิดเท่านั้นครับ

ความเกิดเป็นทุกข์อย่างยิ่งครับ ที่สุดแห่งทุกข์ก็คือความ"ว่าง"ไม่มีแม้แต่ความ"เกิด"

ชีวิตของคุณยังน้อย โอกาสยังมีมากมาย ศึกษาเข้าไว้ เรียนรู้เข้าไว้ ธรรมะมีแต่สิ่งดีๆครับ

ปฎิบัติแล้วมีสุขหรือไม่ ผมไม่ทราบ แต่ที่แน่ๆไม่มีทุกข์ ความทุกข์จะลดน้อยลง เหตุด้วยความคิดที่เรามี

ความคิดถูก เห็นถูก นำมาซึ่งเหตุผลในการใช้ชีวิต ชี้ให้เห็นหนทางที่เราควรเดินไป

ขอให้เจริญในธรรมครับ

 

เราก็อายุ 19 เหมือนกัน

 

ผมก็เริ่ม 19 ตอนช่วงปีใหม่เมื่อสองปี่ที่แล้ว นี้ก็ผ่านมาสองปี ก็ยังเป็นศีลหัวเต่าอยู่ อาศัยสวดมนต์จนนั่งหลับคาที่สวดไม่เกินห้านาทีมั่ง ช่าวแรกฟิต(เป็นชั่วโมงสองชั่วโมง) หลังๆแผ่วปลายสวดไม่จบดันหลับคาที่สวดทุกวัน(สงสัยเหนื่อยจัดเลยตัดหลับ) กับศึกษาภาคทฤษฏีอยู่ช่วงนี้ และฝึกมองฝึกมองทุกอย่างในหลายมุม ให้ถึงความจริงในสิ่งที่เห็น ไม่ค่อยนั่งสมาธิ แต่ช่วงแรกๆที่ทำเพราะอยากได้โน้นได้นี้ ตอนนี้ก็ปลงทำเรื่อยแทนละกันอาจจหวังในใจลึกๆ เรียนจบก็คงกะว่าได้ฝึกภาคปฏิบัติเต็มที่ ก็แล้วแต่บุญจะพาไป

 

ผม40เศษแล้วนะ รูปนี้ถ่ายเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว

ช่างอายุ 15-16ผีมันกวน เกิดมาไม่เหมือนชาวบ้านเขา

ก่อน14-15ขวบ นอนหลับเต็มอิ่ม ฝันดี หลับอย่างมีความสุข

พออายุย่างเข้า 14-15ขวบปี พอจะหลับเคลิ้มๆทีไร ไม่รู้ใครมาแกล้งผม

แบบทุกรูปแบบ หาอะไรเป็นที่พึ่งไม่ได้ มีแต่พระเครื่อง

ทุกคืนก่อนนอนสวดมนต์ เอาพระมากำไว้ในมือหลายองค์ แล้วก็ท่องพุทโธ

ทำแบบนี้ทุกคืน พอได้บวชถึงรู้ว่าที่เราทำน่ะ เป็นกรรมฐาน

พุทธานุสติกรรมฐาน ก็ผ่านมานานแล้ว...อนุโมทนาครับ

 

ผมเริ่มการปฏิบัติธรรมมาตั้งแต่อายุ 17 ใกล้ๆ 18 ซึ่งก็ผ่านมา 20 กว่าปีแล้ว ในขณะนั้นผมเรียนอยู่ในวิทยาลัยเทคนิคที่เก่าแก่ที่สุดแห่งหนึ่งในกทม. ซึ่งก่อนที่ผมจะเริ่มสนใจปฏิบัติธรรมนั้น ด้วยความที่อยู่ไกลพ่อแม่และการมีค่านิยมผิดๆ ก็เลยได้ลองอบายมุขมาแทบทุกอย่าง เช่น กินเหล้า สูบบุหรี่ บางครั้งเพื่อนๆ ก็นำกัญชามาให้ลองกันบ้าง บางทีก็ออกไปเที่ยวเป็นกลุ่มใหญ่ๆ ก็ไปมีเรื่องกับเทคนิคต่างสถาบันบ้าง

อยู่มาวันหนึ่งเพื่อนๆ ในกลุ่มนึกสนุกอย่างไรก็ไม่ทราบก็ชวนกันไปบวชธรรมทายาทที่วัดธรรมกายในช่วงปิดภาคฤดูร้อน ผมก็เลยนึกสนุกมาบวชตามเพื่อนด้วย นี่ก็เป็นจุดเริ่มต้นครับ

ก็ขอเข้าเรื่องคำแนะนำให้กับคุณ Babygoal ผมว่าควรศึกษาธรรมะจากทุกๆ แหล่งทั้งจากหนังสือธรรมะ และการเข้าปฏิบัติธรรมตามวัดต่างๆ ที่มีการสอนกัน โดยเบื้องต้นผมขอแนะนำหนังสือที่ควรอ่าน คือ
1.หลังสือธรรมบทของ"วศิน อินทสระ" ซึ่งอ่านแล้วก็จะได้เห็นประวัติของพระสาวกที่มีอุปนิสัยและบุพกรรมต่างๆ ซึ่งจะทำให้เข้าใจเรื่องกรรมได้มากขึ้นและยังได้รู้ธรรมบทต่างๆ ด้วย
2.หนังสือพระไตรปิฎกที่แปลโดย"ธรรมรักษา" ซึ่งมีหลายฉบับ การเรียบเรียงเป็นบทเป็นตอนที่อ่านได้เข้าใจง่าย จะทำให้เรารู้และเข้าใจคำสอนของพระพุทธองค์ได้ดีขึ้น
3.ประวัติและคำสอนของพ่อแม่ครูบาอาจารย์สายพระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต และครูบาอาจารย์ท่านอื่นๆ ตามแต่ที่เราศรัทธาในคำสอนของท่าน

นอกจากนี้ก็ควรไปเข้าปฏิบัติธรรมตามวัดต่างๆ ที่มีการสอนกัน โดยผมจะขอแนะนำที่ที่ควรจะไปดังนี้
1.วัดท่าซุงหรือซอยสายลม เพื่อฝึกมโนมยิทธิของหลวงพ่อฤษี จะทำให้ได้ไปรู้เห็นภพภูมิต่างๆ จะทำให้มีความเชื่อในผลของกรรม และจะทำให้มีศรัทธาในการปฏิบัติมากขึ้น
2.วัดอัมพวัน สิงห์บุรี จะเรียนรู้วิธีการฝึกสติในอริยาบทต่างๆ, การวางจิตในขณะอารมณ์ต่างๆ และอาจจะทำให้เรารู้กรรมในอดีตของตัวเราได้
3.ครูบาอาจารย์ที่อยู่วัดใกล้บ้าน ที่ท่านมีเมตตาอบรมแนะนำเราได้อย่างใกล้ชิด เมื่อเรามีปัญหาในการปฏิบัติก็สามารถขอคำแนะนำได้โดยสะดวก

ท้ายนี้ก็ขอแนะคำหลักในการพิจารณาคำสอนของพระพุทธศาสนา เพื่อจะเป็นแนวในการศึกษาและเลือกเฟ้นธรรม ซึ่งผมก็จำมาจากหนังสือพระไตรปิฎกที่แปลโดย"ธรรมรักษา" ดังนี้

"ธรรมใดที่เป็นไปเพื่อความไม่ยึดมั่นถือมั่น เป็นไปเพื่อความละวางกิเลส ธรรมอันนั้นเป็นธรรมของพระพุทธศาสนา, ส่วนธรรมใดที่เป็นไปเพื่อความยึดมั่นถือมั่น เป็นไปเพื่อความสั่งสมกิเลส ธรรมอันนั้นไม่เป็นธรรมของพระพุทธศาสนา
"