เชิญครับ ดูดวงฟรี

เคยถามมาแล้วแวะมาถามอีกได้รึเปล่าคะ
ถ้าได้ อยากถามว่า

1.เมื่อไหร่จะมีครูบาอาจารย์กับเค้าซะที ชีวิตนี้ยังไม่มีใครมาชี้แนะแนวทางอะไร และไม่ศรัทธาในท่านใด หรือสิ่งใดเลยค่ะ(คำว่าไม่ศรัทธา ไม่ได้แปลว่าไม่เคารพนะคะ ไม่ทราบจะพอเข้าใจหรือไม่ มันเป็นแบบ อ่าน หรือ ดู หรือฟัง แล้วก็ซึ้งใจบ้าง แต่ไม่อิ่มเอิบ ลึกซึ้ง หรือ ตื้นตันอะไรเลยค่ะ)
2.ความรัก
3.งานที่ทำอยู่ และเพื่อนร่วมงาน

 

1.ความรัก ช่วงนี้อาจจะมีใครเข้ามานะครับ แต่บอกไว้ก่อนว่าอย่าพึ่งไปปักใจ
ที่จะเข้ามานี่ไว้ใจไม่ได้เลย ดังนั้น เว้นวรรคก่อนครับ อย่างพึ่งไปใส่ใจเลย

2.โชคลาภ เห็นเกี่ยวข้องกับแนวอาชีพเสริมนะครับ ถ้ามีน่าจะได้ทางนั้น ตอนนี้มีช่องทางหรือยังครับ

อีกอย่าง ที่ได้รับคำแน่ะนำมา คือให้ ออกไปทำกิจกรรม
และ ลดกำแพง ในใจ เพื่อสร้างมิตรภาพ กลุ่มใหม่ๆ หรือเรียนรู้อะไร
ใหม่ๆบ้างนะครับ ท่านว่ามาแบบนี้

แต่ถ้ามีอะไร ที่ยังกังวลใจอยู่ มาถามอีกได้นะครับ ^___^

 

อยู่เชียงใหม่เหรอครับ เชียงใหม่ครูบาอาจารย์ออกจะเยอะ เด๋ว ว่างๆจะตอบให้เน่อ

 

หมดเวลาล่ะ วันนี้ขอตัวไปหาอะไรหม่ำก่อนเน่อ

 

ป้าเม้าท์ ขออนุญาตเรียก คุณซัน นะคะ รบกวนอีกนิดนะคะ
1. ป้าอยากมีอาชีพเสริม ควรทำอะไรดีคะ
2. ช่วงนี้ป้าจะมีโชคลาภไม๊ค่ะ
ขอบคุณค่ะ

 

รบกวนด้วยนะคับ

อยากถามเรื่องความรักคับ เเฟนผมจะกลับมารักกันอีกมั้ย

 

แวะมาทักทายครับพี่ซันฝันถึงแฟนเก่าบ่อยเจงๆผมช่วงนี้

 

รบกวนด้วยนะครับ
1.จะกลับมาคบกับแฟนเก่ามั้ย
2.ตัวเราจะมีแฟนใหม่ช่วงไหน

 

1.เรื่องการเงิน ช่วงนี้จะทำอะไร หรือเปล่าครับ เท่าที่เห็น
ท่านว่าให้ระวังเกี่ยวกับเรื่องการเงิน อาจจะถูกโกงได้นะครับ

2.เรื่องคู่ครองคุณมีความทรงจำที่ไม่ดีเกี่ยวความรักเหรอครับ
ท่านว่าให้แก้ไขที่มุม มองทัศนะคติของตัวเองด้วย
การเอื้อเฟื้อเฝื่อแผ่ ความรักให้ก่ะผู้คนรอบๆ
เท่าที่เห็นในช่วงปีนี้ยัง ไม่มีวีแววเกี่ยวกับคู่เลยครับ
แต่ ฝึกไว้นะครับ คิดดี จิตใจดี ผลลัพ ก้จะออกมาดีตาม

 

ต้องขออภัยจริงๆ ตอนนี้ยังมองไม่ออกเลยครับ

 

ปฏิบัติ ภาวนา ทำงานสาธารณะ แนวจิตอาสานะครับ อะไรที่เป็นประโยชน์ก่ะส่วนรวม ท่านว่าให้ทำตรงนี่้ครับ ลองทำดูนะครับ
ถ้าทำแล้ว ค่อยมาถามอีกก็ได้จะดูให้

อีกข้อที่ท่านบอกมาให้ทำใจให้สบายๆ ถามความรู้สึกภายในใจของตนเอง
ว่าจริงๆเรารู้สึกอย่างไรบ้าง แล้วจะทำสิ่งนั้นๆ ไปเพื่ออะไร
ให้ตนเอง เข้าใจถึงความรู้สึกที่แท้จริงภายใน จะจดเอาไว้อ่านด้วยก็ได้นะครับ เพราะจะทำให้เราเข้าใจตัวเอง เข้าใจความรู้สึกภายในตนเอง

ท่านว่ามาแบบนี้นะครับ ^_____^

 

ภาพรวมสิ่งตามๆที่คุณดำเนินมาถูกทางแล้วครับให้เชื่อมั่น และเทวดาก็<!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:View>Normal</w:View> <w:Zoom>0</w:Zoom> <woNotOptimizeForBrowser/> </w:WordDocument> </xml><![endif]-->[FONT=&quot]สรรเสริญกับการทำตามนั้นด้วยความศรัทธา [/FONT]
1.การงาน ไม่ทราบว่าทำอะไรอยู่ครับ แต่เท่าที่เห็นท่านว่าจะมีความก้าวหน้า
ต่อไปนะครับ อาจจะช้าบ้าง ช้าๆ แต่แน่นอน (อ่อ อีกอย่างท่านว่าอย่ายึดติดก่ะภาพของอดีตนะครับ ) มุ่งไปข้างหน้าด้วยศรัทธา

อีกคำแน่ะนำ ในยามที่มีปัญหา ท่านว่าให้ปลีกตัวถอยออกมา เพื่อลดตัวตน ไม่เข้าไปร่วมกับปัญหา
ข้อดีก็คือ จะทำให้เรามองเห็นภาพรวมได้ชัดเจนขึ้นนะครับ



2.การเงิน เหมือนเป็น ความเข้าใจ และ ใช้ความสามารถในการประคับประคอง
เท่าที่ดู ในเรื่องการเงิน แม้นไม่ดีมาก แต่ก็ได้รับผลที่น่าพอใจ ครับ

 

อ่านกระทู้นี้มา รู้สึก ดีมาก ฮึกเหิม ได้กำลังใจในการปฏิบัติ ลองไปอ่านดูนะครับ
หรือจะไปอนุโมทนากับหลวงพี่ฯ ก็ดีครับ _/|\_

http://palungjit.org/threads/ลาบวช-และเล่าประสบการณ์-ทางธรรม.283193/

 

สอบถามเรื่องสุขภาพ
และโชคลาภค่ะ ขอบคุณค่ะ

 

เข้าไปอ่านแล้วได้กำลังใจในการปฏิบัติเยอะเลยค่ะ ขอบคุณและอนุโมทนานะคะ

 

เกิด 11 กพ 2530 11.40น

1.อยากถามว่างานที่ดิฉันจะได้ทำนานๆหาเลี้ยงชีพจิงๆคืออะไรค่ะ
2.พอจะมีดวงไปอยู่ปักหลักที่ต่างประเทศไหมค่ะ
3.ความรักค่ะ

ขอบคุณค่ะ

 

ขอขอบพระคุณและอนุโมทนาบุญด้วยครับ
ตลอดชีวิตรู้สึกว่ามีปัญหาการเงินปีนี้เป็นครั้งแรก
ส่วนงาน เรียนจนสูงสุดแต่เอาตัวไม่รอด ผลงานจากมันสมองและสองมืเป็นของคนอื่นหมด เปลี่ยนแผนกทุก8-10ปี ต้องเริ่มนับ1ใหม่ รับราชการครับ

 

อ่านเรื่องนี้แล้วประทับใจ เลยเอามาฝากครับ

สำหรับผู้ที่มติชนออนไลน์เลือกให้เป็น1 ใน 10 ผู้ทรงอิทธิพลแห่งปี ด้านสังคม ขอยกให้เป็น คุณ ยายยิ้ม จันทร์พร หรือ ยายยิ้ม เย้ยยาก หญิงชราวัย 83 ปี ชาวจังหวัดพิษณุโลก ที่เลือกจะอาศัยอยู่กลางป่าลึกตัวคนเดียว ไร้ระบบสาธารณูปโภคใดๆ มากกว่าแสวงหาความสุขสบายยามบั้นปลายชีวิตในสังคมเมืองกับบ้านหลังโต รถคันงาม แวดล้อมไปด้วยลูกหลาน เงินทอง มานานกว่า 20 ปี ทั้งๆ ที่ไม่ได้ถูกคนในครอบครัวทอดทิ้ง และยายยิ้มก็ไม่ใช่พวกปฏิเสธสังคม แต่เธอเลือกที่จะ"พึ่งตัวเอง" มากกว่า "ขอความช่วยเหลือ" จากใคร

<table border="0" cellpadding="2" cellspacing="2"> <tbody> <tr> <td>
</td> <td>คนไทยกลุ่มเล็กๆ รู้จักยายยิ้ม ครั้งแรกผ่านนิตยสาร ฅ.คน ฉบับเดือนตุลาคม 2553 จากนั้นรายการดังอย่าง คนค้นฅน ก็นำเสนอเรื่องราวของยายยิ้ม ผ่านภาพจริง เผยแพร่ทางทีวีตามมา เพิ่มปริมาณคนรู้จัก และอยากรู้จัก คุณยายให้เพิ่มขึ้น จากปากต่อปาก กลายเป็นส่งลิงค์ดูทีวีย้อนหลังทางอินเตอร์เน็ต เพียงไม่นาน ชื่อของยายยิ้ม เย้ยยาก ก็กลายเป็นที่รู้จัก เป็นที่รักของผู้มีโอกาสได้ติดตามเรื่องราว เป็นข่าวออกโทรทัศน์ เป็นเรื่องที่สังคมเริ่มพูดถึง จี้จุดต่อมสำนึกให้ใครอีกหลายคนที่มัวแต่ยึดปัญหาตัวเองเป็นหลักใหญ่จนต้อง หันไปปรับทัศนคติใหม่ ดูราวไม่ต่างจากการได้รู้จัก "ปู่เย็น เฒ่าทรนง แห่งลุ่มน้ำเพชรบุรี" ซึ่งเสียชีวิตไปก่อนหน้านี้</td></tr></tbody></table>


ผู้เฒ่าร่างเล็ก ใบหน้ายับย่นตามริ้วรอยแห่งวัย มวยผมสีดำแซมขาวหลวมๆ สวมเสื้อเก่ามอซอ กับนุ่งผ้าถุงลายสีเริ่มซีด กระย่องกระแย่งๆ เดินลึกเข้าไปในป่า ออกแรงตัด ดึง ทึ้งไม้ไผ่ลำสูงมาสร้างฝายให้ครบ 14 ฝายตามความมุ่งหวัง แม้ตอนนี้ ฝายซึ่งสำเร็จมาแล้วถึงอันที่ 11 จะไม่สมบูรณ์ดี แต่ยายยิ้มยังเพียรสร้างต่อไปโดยไม่ทดท้อ ด้วยสองมือของตัวเอง


ไม่มีใครจ้างให้เธอทำ ไม่มีงบประมาณจากหน่วยราชการที่ไหน แต่ ยายยิ้ม มีแค่ "ใจ กับ จอบ" ค่อยๆ โกยคันดิน ทีละเล็กทีละน้อยให้ถมสูงขึ้นๆ ด้วยหวังให้ฝายเล็กๆ ด้วยสองมือหยาบกร้านที่เหี่ยวย่น จะพอช่วยบรรเทาชีวิตเมื่อยามหน้าแล้งให้เธอได้อาศัยน้ำ หล่อเลี้ยงต้นไม้และสัตว์ได้พึ่งประโยชน์ รวมถึงทานแรงดันของกระแสน้ำที่ไหลบ่า ไม่ให้ทะลักไหลลงสู่เบื้องล่างทำความเสียหายให้กับชาวบ้านในพื้นที่ต่ำ

"รักในหลวง พระราชินี ท่านเป็นพระเจ้าแผ่นดินท่านยังทำ ยายอยากทำได้แบบที่เขาแนะ ท่านไม่เห็น ผีสางเทวดาต้องเห็น ว่ายายทำจริงด้วยความจริงใจ"

"ทำฝาย หากเกินกำลังมันเกินอยู่แล้ว ถ้าไม่มีความพยายามทำไม่ได้หรอก"

"ถ้าวันนี้เราเหนื่อย กำลังหมด พรุ่งนี้แรงมันก็มีมาเองใหม่"

​

บ้านไม้หลังย่อมสร้างเกือบเสร็จของยายยิ้ม ที่มิอาจต้านแรงฝนได้ยามกระหน่ำหนัก หรือกันลมหนาวที่เสียดแทรกผ่านไปยังผิวหนัง มีแค่กล่องกระดาษใส่เสื้อผ้า หมอนหนุนซอมซ่อ บนเสื่อเกือบขาด ถังพลาสติกใส่ข้าวซึ่งเป็นรูจากหนูกัด ยายยิ้มไม่มีนาฬิกาดูเวลา ไม่มีปฏิทินบอกคืนวัน แต่เธอเรียนรู้เอาเองจากการ "จดจำ" และ "กฎของธรรมชาติ"

ก่อนฟ้าสางยายยิ้มจะตื่นมาจุด ฟืนหุงหาอาหาร ทำความสะอาดบ้าน กราบไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ ก่อนไปตัดฟืน สร้างฝาย ฯลฯ นี่คือกิจวัตรที่ยายยิ้มทำอยู่สม่ำเสมอมิได้ขาด ท่ามกลางความเงียบสงัด ปราศจากความอึกทึกของผู้คน รถรา ความวุ่นวายใดๆ มีเพียงแค่เสียงใบไม้กระหวัดปลิวลู่ไปมาตามสายลม เสียงหริ่งเรไร สัตว์น้อยใหญ่ที่ขับขานกู่ก้องในธรรมชาติเท่านั้นที่เป็นเพื่อน


<table border="0" cellpadding="2" cellspacing="2"> <tbody> <tr> <td>วันสำคัญของยายยิ้ม ไม่ใช่วันเกิด ไม่ใช่วันหยุดราชการ แต่ คือ "วันพระ" ที่บรรจบมาทุกอาทิตย์ ทุกๆ วันโกน ยายยิ้มจะเก็บของใช้จำเป็นพร้อมเสบียงเล็กๆ น้อยๆ แต่งกายในสภาพทะมัดทะแมง กราบไหว้พระ(ที่เป็นแค่เพียงรูปถ่ายของพระพุทธรูป) เดินทางออกจากบ้านซึ่งแวดล้อมด้วยป่าไผ่อันรกชัฏไปยังวัดของหมู่บ้านซึ่ง เป็นระยะทางไกล กว่า 7 กิโลเมตร กับ 2 เท้าที่ค่อยๆ ก้าวไปอย่างความระมัดระวัง อย่างมี "สติ" พร้อม "จิตอันเบิกบาน"</td> <td>
</td></tr></tbody></table>


แม้ทางเดินจะขรุขระ ด้วยหิน กรวด หรือลื่นแฉะขี้เลน แต่ยายยิ้มมิได้ลดละความตั้งใจต่อสิ่งที่มุ่งหวังข้างหน้า ผ่าน ร้อน หนาว ฝน กับเส้นทางที่คุ้นเคยดีมากว่า สองทศวรรษ สองเท้าของยายยิ้มก็ยังคงประทับบนผืนดินแห่งความยากลำบากนี้สม่ำเสมอ ย่างไปเรื่อยๆ เหนื่อยก็พัก มีแรงก็เดินใหม่ แต่แล้วสังขารที่ร่วงโรยไปตามกาลเวลาก็พ่ายให้กับพลังแห่งศรัทธาในพุทธ ศาสนา กำลังแห่งใจที่มีเหนือกว่าอุปสรรคนำพายายยิ้ม เดินทางมาถึงจุดหมายได้อย่างราบรื่น

"เดินไปวัดไกลๆ ไม่ท้อหรอก เหนื่อยก็หยุด อยากไปเจอพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เห็นแล้วชื่นใจ สุขใจ ใครจะว่านรก นี่คือสวรรค์ของยาย ทางสวรรค์มันรก ทางนรกมันเรียบ ไปนรกมันง่ายกว่าสวรรค์"

คำพูดซื่อๆ ง่ายๆ กลั่นออกมาจากใจของยายยิ้ม บอกกับพิธีกรรายการ คนค้นฅน เมื่อครั้งนำเรื่องราวของเธอมาออกอากาศ ทั้งยังได้เห็นอีกว่า ยายยิ้ม มี ชีวิตอยู่เพื่อการบริจาคทานแก่ผู้อื่นโดยแท้ เงินจากเบี้ยยังชีพผู้สูงอายุ จากลูกหลาน หรือคนอื่นให้ ยายยิ้มเก็บสะสมเอาไว้ทำบุญทั้งหมด

​

ภาพรอยยิ้มกลั้วเสียงหัวเราะ ติดตาและประทับเข้าไปในความทรงจำของใครหลายคนที่ได้รับชมในเทปนั้น ซึ่งออกอากาศถึง สองสัปดาห์ด้วยกัน

สัจธรรมชีวิตจากยายยิ้ม ไม่ใช่ความทะยานอยากได้ อยากมี อยากเป็น แต่คุณค่าของความมีอยู่ คือ จิต กับวิญญาณ ที่ถูกนำมาใช้อย่างพอเพียงอย่างพอดี ยายยิ้มไม่ได้กลัวความตาย แต่ท้าทายความยาก ไม่ได้ต้องการความมั่งมี ด้วยแก้ว แหวน เงิน ทอง อำนาจ ลาภ ยศ ชื่อเสียง แต่สิ่งที่ยายยิ้มปรารถนา กลับเป็นแค่ความหวังจะได้เป็น "อาจารย์ใหญ่" ให้กับนักศึกษาแพทย์เท่านั้น แม้เธอจะมิสามารถล่วงรู้สังขารธาตุของตัวเองเมื่อหมดลมหายใจเลยว่าจะถูกเผาหรือรอให้หนอนกิน...

บนโลกกลมโต ซึ่งค่อยๆ กระชับพื้นที่แคบลงด้วยความเห็นแก่ตัวของผู้คนใบนี้ น่าจะยังมี "ตัวตนและจิตวิญญาณ" อันยิ่งใหญ่ แบบคนอย่าง"ยายยิ้ม" ดำรงอยู่ไม่มากก็น้อย

เรื่องราวของยายยิ้มอาจไม่ถึงขนาดต้องจารึกไว้ในประวัติศาสตร์ ไม่ถึงขั้นต้องถก ในวาระครม. ไม่มีผลประโยชน์ร่วมกับใคร ไม่ได้ต้องการเป็นที่รู้จัก ไม่จำเป็นต้องสร้างภาพ แต่ยายยิ้ม เป็นเพชรเม็ดเล็กที่สว่างเจิดจ้า ส่องทางจิตสำนึกให้ใครอีกหลายคนเห็นคุณค่าของชีวิตอย่างน่ายกย่องที่สุดในรอบปีที่ผ่านมา จึงไม่แปลก ที่เมื่อใครได้ติดตามเรื่องราวของยายยิ้ม จะ "อิ่มสุข" ได้ "กำลังใจ" และ "รัก" คุณยายหน้ายิ้มคนนี้ขึ้นมาทันทีทั้งที่ไม่รู้จักกัน สดรับในความรู้สึกว่า ความลำบากไม่ได้อยู่ที่ความยาก มันอยู่ที่ใจของเราต่างหาก

จริงอย่างที่ สุทธิพงษ์ ธรรมวุฒิ เจ้าของรายการ "คนค้นฅน" สรุปปิดท้ายว่า





ยายยิ้มไม่ได้ขาดอะไร แต่โลกขาดคนอย่างยายยิ้ม ต่างหาก....




1 ใน 10 บุคคลผู้ทรงอิทธิพลแห่งปี "ยายยิ้ม จันทร์พร" ความลำบากไม่ได้อยู่ที่ความยาก มันอยู่ที�