ชะตา....ฟ้าลิขิต...วัดท่าซุง

มารอติดตามอ่านเสมอครับ อ่านแล้วรักหลวงพ่อจัง

 

คอมพิวเตอร์ก็เก่า คนก็แก่ ต้องขอโทษหลายท่านด้วยที่ไม่ได้เข้ามาโพสต์ เนื่องจากต้องนำคอมพิวเตอร์ไปซ่อม กว่าจะเสร็จก็พอสมควร
ทุกข์ของเพื่อน
หลังโรงเรียนเลิก เด็กน้อยรีบเดินออกจากโรงเรียน เพื่อไปให้อาหารพี่ ๆ น้อง (สุนัข) แต่ต้องรู้สึกแปลกใจที่เห็นเพื่อนสนิท ยืนรอด้วยใบหน้าเศร้าหมองดวงตามีร่องรอยผ่านการร้องไห้มา
เด็กน้อย : ทำไมแกมายืนอยู่ที่นี่ ทำไมไม่ไปเตรียมอาหาร
เพื่อนสนิท : ฉันจะกลับบ้าน จะรอหลวงพ่อเพื่อขออนุญาตท่าน
เด็กน้อย : มีอะไรหรือจึงต้องรีบกลับบ้าน ใครเป็นอะไร
เพื่อนสนิท : แม่ฉันถูกจับอยู่ที่โรงพัก ฉันต้องรีบไป
เด็กน้อย : จะไปยังไง รถก็ไม่มีแล้วนะที่จะไปบ้านแก
เพื่อนสนิท : ยังไม่รู้เหมือนกัน รู้แต่ว่าฉันต้องไป แกไปกับฉันนะฉันฝากเจ้า.....เลี้ยงอาหารพี่ ๆ น้อง ๆ แล้ว โน่นหลวงพ่อท่านลงจากตึกรับแขกแล้วเราขึ้นไปรอท่านก่อนก็แล้วกันฉันจะได้ขออนุญาตท่านเพื่อกลับไปดูแม่ เด็กน้อยและเพื่อนสนิทพากันขึ้นไปยังกุฏิของหลวงพ่อ เห็นอาจารย์ ป้า หลวงพี่ ท่านอยู่กันพร้อมหน้าเพื่อรอรับหลวงพ่อ หลวงพ่อท่านเดินขึ้นมา ทุกคนพากันก้มลงกราบ
หลวงพ่อ : อาจารย์.... ป้า...เดี๋ยวเอารถที่วัดไปส่งไอ้..(ชื่อเพื่อนสนิท) และไอ้เย้า ที่โรงพักของอำเภอ.....หลังจากเสร็จธุระให้กลับมาเลยทุกคน เสียงหลวงพ่อท่านเอ่ยขึ้น
อาจารย์และป้า : คะหลวงพ่อ
หลวงพ่อ : ท่านมองมายังเพื่อนสนิท ด้วยแววตาของความเมตตา ปราณี พร้อมทั้งเอ่ยขึ้น "ทำหน้าที่ของลูกให้ดีที่สุด แต่อย่าฝืนกฏของกรรม"
เพื่อนสนิทก้มลงกราบน้ำตาไหลพราก ซาบซึ้งถึงความเมตตา ปราณี ที่หลวงพ่อมีให้ต่อตัวเอง ทุกข์ของลูกๆไม่ต้องบอก หลวงพ่อท่านทราบทั้งหมด
ส่วนเด็กน้อย ความรู้สึกตอนนั้นบรรยายไม่ถูก รู้แต่ว่า "ขอติดตามรับใช้หลวงพ่อทุกชาติทุกภพ" อาจารย์ ป้า เพื่อนสนิท และเด็กน้อย ได้เดินทางออกจากวัดไปยังสถานีตำรวจที่อยู่ต่างอำเภอซึ่งมีระยะทางประมาณ 45 กิโลเมตร ในระหว่างการเดินทาง ทั้งอาจารย์และป้า ก็ไม่ปริปากที่จะถามเหตุผลของแม่เพื่อนสนิทที่อยู่โรงพัก คล้ายกับว่า หลวงพ่อท่านสั่งให้ทำอะไร ทุกคนก็ปฏิบัติตามนั้นด้วยทุกประการ โดยไม่มีข้อกังขาใด ๆ ทั้งสิ้น
ถึงสถานีโรงพักตำรวจเวลาประมาณ 2 ทุ่ม เพื่อนสนิทรีบลงจากรถและวิ่งขึ้นไปบนโรงพัก เด็กน้อย ป้า อาจารย์ เดินตามขึ้นไป ภาพที่เห็น เพื่อนสนิทเกาะลูกกรงคุยอยู่กับหญิงวัยกลางคน สักพักเจ้าเพื่อนสนิทได้เดินเข้าไปหาสิบเวรสอบถามอะไรสักครู่หนึ่ง และเดินกลับไปหาแม่ที่อยู่ในห้องขังพูดคุยกันสักพัก เพื่อนสนิทได้เดินออกมาพร้อมกับน้ำตาที่นองหน้า
เพื่อนสนิท : อาจารย์ ป้า คะ เรากลับวัดกันเถอะหนูอยากกลับไปอยู่กับหลวงพ่อ หนูไม่เหลืออะไรอีกแล้วในชีวิต น้ำเสียงที่พูดปนสะอื้นและร้องไห้
อาจารย์ : ไป....กลับวัด...กลับไปหาหลวงพ่อของเรา
ทั้งหมดพากันเดินลงจากโรงพักและตรงกลับวัดทันที ซึ่งระหว่างทางที่กลับวัดไม่มีใครถามเพื่อนสนิทถึงเรื่องที่แม่ถูกจับกุมรวมถึงเด็กน้อย แต่สิ่งที่เด็กน้อยคิดก็คือคำพูดของหลวงพ่อที่ก่อนจะมาท่านบอกว่า "ทำหน้าที่ของลูกให้ดีที่สุด แต่อย่าฝืนกฏของกรรม" จริงซินะ ถ้าเราทำกรรมดี สิ่งที่เราพบก็จะมีแต่สิ่งที่ดี แต่ถ้าเราทำกรรมไม่ดี เราก็จะได้รับผลไม่ดีตอบแทน

 

อนุโมทนาครับ กับเรื่องราวดีๆ ที่ยังคอยอ่านเสมอๆ ขอบพระคุณมากนะครับ...

 

นึกถึงความเมตตาของหลวงพ่อที่มีต่อท่านเจ้าของกระทู้กับเพื่อนแล้ว น้ำตาคลอเบ้าทุกที:'''(

 

ทุกข์ตลอดชีวิตของเพื่อน
ตอนเย็นของวันอาทิตย์ ปี 2532 เด็กน้อยสองคนพากันเดินมายังที่แพเลี้ยงปลาช่วยกันเลี้ยงปลา โดยให้อาหารและขนมปัง พร้อมกับนั่งที่ม้านั่ง สายตามองไปยังกระแสน้ำที่ไหลผ่าน
เพื่อนสนิท : คงอีกหลายปีซินะที่แม่ของฉันจะออกจากคุก (เสียงรำพึงเบา แววตาที่เศร้าสร้อย)
เด็กน้อย : อย่าคิดมากซิฉันว่าแกต้องปลงบ้างนะหลวงพ่อท่านก็บอกแล้วไงใครทำอะไร ก็ต้องรับผลที่ตัวเองทำไว้
เพื่อนสนิท : เรื่องแม่ของฉันนะ ฉันไม่กังวลหรอกเพราะสิ่งที่แกทำก็สมควรที่จะได้รับผลกรรมเช่นนี้ แต่ที่ฉันกังวลก็คือ ต่อไปฉันจะใช้ชีวิตอย่างไร เมื่อฉันต้องออกจากวัด จากหลวงพ่อ
เด็กน้อย : ยังมีเวลาอีกนานอย่าเพิ่งไปคิดเลยปวดหัวเปล่า ๆ
เพื่อนสนิท : จ้องหน้าสายตาที่จริงจัง"หลวงพ่อเรียกฉันไปพบ ท่านบอกให้ฉันออกจากวัด พร้อมกับแก เมื่อแกไปเรียนมหาลัย"
เด็กน้อย : ทำไม ก็แกบอกฉันเองไม่ใช่หรือ ว่าแกจะไม่ยอมไปไหนจนกว่าหลวงพ่อจะละสังขาร ถึงหลวงพ่อไล่แกก็ไม่ยอมไป
เพื่อนสนิท : ใช่ (สายตามองไปยังสายน้ำที่ไหลผ่านน้ำตาเริ่มคลอเบ้า) "ฉันเชื่อหลวงพ่อ วันที่ฉันไปกับแกฉันจะบอกกับแกว่าหลวงพ่อท่านบอกอะไรกับฉัน แต่ที่แน่ ๆชีวิตฉันจะต้องลำบากไปจนวันตายทั้งกายและใจ"
เด็กน้อย : ขนาดนั้นเชียวเหรอ ทำไมละ
เพื่อนสนิท : วันหนึ่งแกจะเข้าใจ "เพราะฉะนั้นเวลาที่เหลือน้อยนิดฉันจะตั้งใจทำดีทุกอย่าง แต่ฉันก็ยังภูมิใจนะหลวงพ่อท่านบอกฉันว่า"พ่อจะคอยเป็นกำลังใจให้"
(จริงซินะ ชีวิตของเพื่อนสนิทต้องออกจากวัด วันที่เด็กน้อยเข้าเรียนต่อมหาวิทยาลัย และเส้นทางชีวิตมีแต่ปัญหาตลอดเวลา แต่ก็ทำให้เจ้าเพื่อนสนิทตั้งหน้าปฏิบัติตามคำสอนของหลวงพ่อ ทางโลกเจอแต่มรสุมแต่ทางธรรม พยายามเข้าสู่..............ไอ้เย้าเมื่อคืนฉันไปกราบ.....ฉันมีความสุขมากแกต้องรีบนะฉันต้องการให้แกไปกับฉัน แกเคยรับปากหลวงพ่อ รับปากกับฉันแกต้องทำให้ได้.....เสียงเจ้าเพื่อนดังลั่นที่มือถือของเด็กน้อย)

 

กราบสวัสดีคุณ sujjaporn นะคะ


ขอบพระคุณมากๆ ที่ได้ถ่ายทอดเรื่องราวของท่านเจ้าของเรื่องที่เกี่ยวเนื่องกับหลวงพ่อของเรา

ทุกๆตัวอักษรที่ท่านพิมพ์ลงมาให้พวกเราได้อ่านกัน มีประโยชน์ทางใจกับพวกเรามากๆเลยค่ะ

ผลบุญกุศลใดๆ อันจะเกิดขึ้นทั้งหมดนี้ ดิฉันขอน้อมโมทนาทุกประการเลยนะคะ

ติดตามอ่านด้วยใจที่จดจ่อ เหมือนดังว่ากระหายน้ำเหลือเกิน

ด้วยคออันแห้งผากนี้พอได้น้ำดื่มเย็น ก็ชื่นใจจริงๆค่ะ

ขอให้รักษาสุขภาพด้วยนะคะ


ด้วยความเคารพอย่างสูง

พัณณ์ชิตา

 

แอบติดตามอยู่นะครัฟ มาเล่าต่อบ่อยๆ นะค๊าฟ

 

ขอบคุณมากๆครับ ที่ได้นำสิ่งดีๆเหล่านี้มาให้อ่านกัน อ่านแต่ละตอนน้ำตาไหลทุกที

 

คำถามจากเรื่องดังกล่าว

เรียน คุณ kiati_sak

เนื่องจากผู้โพสต์เห็นว่าท่านเป็นบุคคลแรกที่เข้ามาโพสต์ จึงใคร่ขอถามปัญหาบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้
0661912921590
หมายเลขดังกล่าว มีความเกี่ยวข้องประการใดกับเด็กน้อย เพื่อนสนิท และ หลวงพ่อพระราชพรหมยาน
กรณีที่ท่านตอบถูก ทางผู้โพสต์ขอมอบวัตถุมงคลของหลวงพ่อที่ได้รับจากท่านโดยตรง(พระคำข้าว จริง ๆก็หวงมากถึงจะมีเยอะแต่ก็ไม่อยากที่จะให้ใครเพราะได้รับกับท่านโดยตรง อยากจะเก็บไว้เป็นอนุสติสำหรับตนเอง) และหนังสือธรรมะที่ได้จากการถวายสังฆทาน
แต่ถ้าท่านตอบไม่ถูก ท่านจะได้รับหนังสือธรรมะของหลวงพ่อซึ่งบางเล่มก็ไม่มีจำหน่าย มีให้แต่ผู้ที่ถวายสังฆทาน เวลาของท่านมีแค่ 4 วัน คือวันที่ 2-5 เมษายน 2554 แต่ถ้าท่านไม่ตอบถือว่าสละสิทธิ์ ขอความกรุณาส่งชื่อ-ที่อยู่มาให้ด้วย สำหรับของที่ระลึกจะจัดส่งให้วันที่ 18 เมษายน 2554 ซึ่งตรงกับวันพระ ขึ้น 15 ค่ำเดือน 5

 

หน้าที่ที่ได้รับมอบหมายของเพื่อนสนิท
เย็นวันเสาร์ หลังหลวงพ่อท่านเลิกรับแขก ท่านกลับมายังกุฏิ ทุกคนอยู่กันพร้อมหน้า หลวงพ่อท่านไม่ค่อยสบาย ร่างกายของท่านดูอ่อนแรง แต่แววตาที่ท่านมองมายังทุกๆ คน รับรู้ถึงความเมตตา ปราณี
หลวงพ่อ : เจ้า....(ชื่อเพื่อนสนิท) ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นให้ไปดูแลเงินที่ญาติ-โยม นำมาร่วมทำบุญที่วิหารร้อยเมตร ส่วนเจ้าเย้า....ท่านหยุดและมองหน้า เด็กน้อยพนมมือมองหลวงพ่อตาแป๋ว....ให้ทำหน้าที่เดิมเพราะจะเรียนจบแล้วต้องมีเวลาอ่านหนังสือเพื่อสอบเข้ามหาวิทยาลัย ตั้งใจทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด เจ้า....(ชื่อเพื่อนสนิท) ถ้าเสร็จงานทางวิหารร้อยเมตรให้มาช่วยเจ้าเย้าเลี้ยงหมาด้วย
เด็กน้อยและเพื่อนสนิท : เจ้าค่ะ หลวงพ่อ
หลวงพ่อ : วันนี้พ่อเหนื่อยเหลือเกิน มีใครจะถามอะไรอีกไหมลูก
ทุก ๆ คนต่างพากันเงียบ ต่างจ้องมองดูหลวงพ่อด้วยความรักอย่างหาที่สุดไม่ได้ที่ท่านต้องเหนื่อยและตรากตรำแทบไม่มีเวลที่จะพักผ่อน
หลวงพ่อ : ท่านมองหน้าเด็กน้อยและเจ้าเพื่อนสนิทด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม"อ้าวงั้นลองบอกหลวงพ่อมาซิว่าลูกนะจะอยู่เพื่อตายหรือจะตายเพื่ออยู่ตอบให้หลวงพ่อชื่นใจหน่อยซิ
เจ้าเพื่อนสนิท :พวกหนูจะตายเพื่ออยู่ค่ะหลวงพ่อ
หลวงพ่อ : ....เสียงหัวเราะเบา ๆ เอ่อ ๆ ดีลูกต้องคิดอย่างนี้ซิถึงจะถูกเราจะต้องตายเพื่ออยู่ เราจะไม่อยู่เพื่อตาย

 

โอโฮ แล้วผมจะรู้ไหมเนี่ย:boo:

 

อย่าลืมนะ เวลามีถึง 4 วัน และในเงื่อนไขก็ไม่ได้ระบุว่าถ้าตอบผิดแล้วจะหมดสิทธิ์ คุณ kiati_sak สามารถที่จะตอบได้ตลอดเวลาภายใน 4 วันดังกล่าว โดยวันๆหนึ่ง อาจจะตอบถึง 10 ครั้งถึงจะตอบผิดก็ยังไม่ผิดเงื่อนไข ยกเว้นเลยเวลา 4 วัน

1. ผู้ให้มีเจตนาที่จะให้ด้วยความบริสุทธิ์
2. ผู้รับบริสุทธิ์(เต็มใจรับ)
3. วัตถุทานบริสุทธิ์
หลวงพ่อท่านบอกว่า อานิสงฆ์ที่จะเกิดขึ้นกับทั้งสองฝ่ายหาที่สุดไม่ได้ เป็นกำลังใจให้นะ(บอกให้นิดหนึ่ง ตัวเลขดังกล่าวจะเกี่ยวข้องกับด้านการศึกษา)

 

ขอบคุณท่านเจ้าของกระทู้ที่นำเรื่องราวดี ดี นี้มาให้อ่าน ได้ซาบซึ้งใจมากมาย น้ำตาไหลไม่รู้ตัว ขอบพระคุณมากจริงๆค่ะ ....

 

เรียนพิเศษ

เวลาใกล้เข้ามาทุกที เด็กน้อยและเพื่อนต่างก็ตั้งหน้าตั้งตาทำงาน เวลาแทบจะไม่มีคุยกันต่างฝ่ายก็ต่างทำหน้าของตัวเอง สำหรับเด็กน้อยนั้นสิ่งที่เป็นปัญหามากที่สุดในเวลานี้ ก็คือ การสมัครสอบเข้ามหาวิทยาลัย เพราะไม่รู้ว่าจะสอบเข้าคณะไหน และไม่แน่ใจด้วยว่าตัวเองจะสอบเข้าเรียนได้หรือไม่.......วันนี้เจ้าเพื่อนสนิทได้มาหาหลังจากเสร็จงาน
เพื่อนสนิท : ตกลงแกสมัครสอบเข้ามหาลัยยัง
เด็กน้อย : ยังเลย ฉันไม่รู้ว่าหลวงพ่อ อาจารย์จะให้ฉันเรียนอะไร
เพื่อนสนิท : งั้นพรุ่งนี้เราไปหาหลวงพ่อด้วยกันนะ
เด็กน้อย : อย่าเลย ช่วงนี้ท่านยุ่งอยู่อย่าไปรบกวนท่านเลย ฉันกลัวว่าตัวเองจะสอบไม่ได้ อยากจะเรียนพิเศษเพิ่มเติม แต่ฉันก็ไม่มีเงินและถ้าเรียนก็ต้องไปอยู่ที่กรุงเทพฯ ที่พักก็ไม่มี ค่าใช้จ่ายระหว่างที่เรียนฉันจะหาที่ไหน เด็กน้อยรำพึงรำพันให้เจ้าเพื่อนสนิทฟัง
เพื่อนสนิท : จ้องหน้าเขม็ง ตอนนี้แกมีตังค์ติดตัวเท่าไร
เด็กน้อย : ฉันมีอยู่ติดตัว พันกว่าบาทที่หลวงพ่อท่านให้ไว้ประจำเดือน ก็เก็บสะสมไว้ใช้ยามจำเป็น
เพื่อนสนิท : เดี๋ยวแกรอฉันแป๊ปหนึ่งเดี๋ยวฉันมา พูดเสร็จเจ้าเพื่อนสนิทก็ออกจากห้องสักพักก็กลับมา เอ้าทั้งเนื้อทั้งตัวเจ้าค้นหาดูหมดแล้วมีหนึ่งพันหกร้อยยี่สิบบาทแกเก็บเอาไว้ สำหรับที่พักเดี๋ยวพรุ่งนี้แกไปไปรษณีย์กับฉันไปโทรเลขหาพี่...ตอนนี้แกไปช่วยน้าขายของที่กรุงเทพฯ แถวฝั่งธนฉันจะขอให้พี่..รับแกไปอยู่ด้วยหลังเลิกเรียนพิเศษก็มาช่วยเขาขายของ จะได้มีรายได้เพื่อใช้ในการเรียนด้วย
เด็กน้อย : ขอบใจมากนะ ฉันไม่รู้จะพูดยังไงแต่ฉันจะตั้งใจเรียนและทำงาน
หลังจากนั้นเด็กทั้งสองคนก็คุยสัพเพเหระ จนกระทั่งหลับไป
รุ่งเช้าของวันใหม่ต่างคนก็ต่างไปทำงานของตัวเองแต่ได้นัดกันไว้ว่าหลังจากทำงานเสร็จประมาณ 9 โมงเช้า จะไปที่ทำการไปรษณีย์ด้วยกันเพื่อโทรเลข
เวลาประมาณ 08.00 น. เด็กน้อยเห็นเจ้าเพื่อนสนิทวิ่งหน้าตั้งตรงมาหาพร้อมทั้งจับแขน
เพื่อนสนิท : เร็ว ๆ ไป หลวงพ่อเรียกแกให้ไปพบเดี๋ยวนี้
เด็กน้อย : หลวงพ่อท่านมีอะไรจะให้ฉันทำหรือ...เด็กน้อยเอ่ยขึ้นด้วยความสงสัย
เพื่อนสนิท : ไม่รู้นะ อาจารย์ท่านบอกฉันเมื่อกี่นี้เองและให้รีบไปพบหลวงพ่อด่วนเลย.....ทั้งเด็กน้อยและเพื่อนสนิทต่างกึ่งวิ่งกึ่งเดินไปยังกุฏิหลวงพ่อเมื่อไปถึงเห็นหลวงพ่อ อาจารย์ และป้า เด็กทั้งคู่พากันนั่งลงก้มลงกราบหลวงพ่อพร้อมกับเงยหน้าพนมมือเพื่อรอหลวงพ่อท่านพูด
หลวงพ่อ : ท่านจ้องหน้าเพื่อนสนิทเขม็ง "ไอ้ขี้หมา แกรู้หรือเปล่าว่าทำผิดอะไร" เสียงหลวงพ่อเข้ม
เพื่อนสนิท : หน้าจ๋อย "ไม่ทราบเจ้าค่ะ"
หลวงพ่อ : เราต้องรู้หน้าที่ของตัวเอง อย่าริทำอะไรที่เกินหน้าที่แทนที่จะเป็นผลดีก็จะกลายเป็นผลร้าย หลวงพ่อมีหน้าที่ที่จะต้องอุปการะส่งเสียการเรียนแก่ลูก ๆ เพราะฉะนั้นหน้าที่นี้หลวงพ่อจะเป็นคนจัดการ ส่วนเจ้าก็มีหน้าที่ที่พ่อได้มอบหมายให้ทำแล้ว เพราะฉะนั้นต่อไปนี้ห้ามทำอะไรที่ไม่ใช่หน้าที่ของตัวเอง
เพื่อนสนิท : เจ้าค่ะ.....พร้อมกับก้มหน้ายอมรับผิด
หลวงพ่อ : เย้าเอ๋ย.....พ่อ..อาจารย์...และป้า....ได้ปรึกษากันแล้วจะให้ลูกสอบเข้าเรียน คณะศึกษาศาสตร์ เอกเคมี เมื่อจบมาแล้วจะได้มาสอนน้องๆที่โรงเรียนเพราะตอนนี้ไม่มีคนที่จบด้านนี้มาสอน ลูกเห็นว่าไงละ
เด็กน้อย : แล้วแต่หลวงพ่อเจ้าค่ะ
หลวงพ่อ : ถ้างั้นก็เตรียมตัววันเสาร์ที่จะถึงนี้อาจารย์และป้าจะพาเข้ากรุงเทพฯเพื่อหาที่เรียนเพิ่มพิเศษก่อนที่จะสอบ เรียนสักหนึ่งเดือนก็พอ และให้สมัครเข้าสอบมหาลัย ที่พักให้พักอยู่ที่บ้านกับน้องสาวอาจารย์ ไม่ต้องกลับวัดช่วงนี้ให้ไปหาหลวงพ่อที่บ้านซอยสายลมตอนหลวงพ่อเข้ากรุงเทพฯก็แล้วกัน เรื่องอาหารการกินอาจารย์ ป้า และน้องสาวจะเป็นคนจัดการดูแลให้ "เอ้า นี่เป็นค่าใช้จ่ายสำหรับเรียนพิเศษ ค่ารถและใช้จ่ายส่วนตัว" ตอนที่อยู่กรุงเทพฯ
หลวงพ่อท่านพูดพร้อมกับยื่นซองที่ใส่เงิน
เด็กน้อยน้ำตาซึมพูดอะไรไม่ออกค่อยๆคลานไปหาหลวงพ่อก้มลงกราบและรับซองที่มอบให้
หลวงพ่อ : มีอะไรสงสัยไหมลูก ถ้าไม่มีหลวงพ่อต้องไปรับแขกแล้วท่านพูดพร้อมกับลุกขึ้นยืนและเดินออกไป ทุกคนก้มลงกราบ
อาจารย์ : เธอไปเตรียมตัวนะ วันเสาร์ตอนหกโมงเช้าเราจะไปกรุงเทพฯเดี๋ยวน้องสาวอาจารย์จะมาวันศุกร์ตอนบ่ายและตอนเช้าวันเสาร์ก็กลับพร้อมกัน
เด็กน้อย : ค่ะอาจารย์
เด็กน้อยและเพื่อนสนิทต่างลงมาจากกุฏิ
เด็กน้อย : ตังค์ที่แกให้ฉันไว้เดี๋ยวตอนเย็นฉันจะเอามาคืนนะ ตอนนี้หลวงพ่อท่านให้เงินมาเป็นค่าใช้จ่ายทั้งหมดแล้ว แกจะได้เก็บเอาไว้ใช้และทำบุญกับหลวงพ่อ ขอบใจแกมากเลยนะแกดีกับฉันตลอดเวลา
เพื่อนสนิท : ไม่ต้องคืน แกเก็บเอาไว้ใช้จ่ายเพื่อมีความจำเป็น สำหรับฉันแกไม่ต้องห่วงหรอก ฉันอยู่กับหลวงพ่อ หลวงพ่อท่านไม่ปล่อยให้ลูกๆลำบากหรอกแต่พูดก็พูดนะเมื่อตะกี้นะฉันนะแทบหัวใจวายไม่กล้ามองหลวงพ่อเลยยิ่งตอนที่ท่านดุฉัน แต่นี้ไปฉันจะทำอะไรต้องระวังเพราะไม่มีอะไรที่ปิดบังหลวงพ่อได้เลย........

 

ขอขอบคุณท่านเจ้าของกระทู้เป็นอย่างสูง อ่านแล้วคิดถึงพระเดชพระคุณหลวงพ่อเป็นอย่างมาก น้ำตาแห่งปิติไหลจนตาบวมเลยทีเดียว ขออนุโมทนาด้วยครับ....

 

กราบขอบพระคุณๆ sujjaporn มากๆครับ
ที่ทำให้ผมและคนอื่นๆ ได้รับรู้ความรักและเมตตา ที่องค์หลวงพ่อได้กรุณา
มอบให้ลูกหลานของหลวงพ่อ

ผมก็เช่นกันครับ หากชีวิตนี้ไม่ได้องค์หลวงพ่อ ผมคงจะไม่มีวันนี้ ผมก็รักหลวงพ่อฤาษีสุดหัวใจเหมือนกันครับ

ส่วนที่คุณถามคุณ kiati_sak ว่า
0661912921590 หมายเลขดังกล่าว มีความเกี่ยวข้องประการใดกับเด็กน้อย เพื่อนสนิท และ หลวงพ่อพระราชพรหมยาน ?
ผมขออนุญาติตอบแบบคนโง่ ว่า เป็นหมายเลขประจำตัวนักศึกษา ของคุณเอง ในสมัยที่ยังเรียนหนังสืออยู่ใช่มั้ยครับ(ที่ตอบเพราะอยากจะรู้ว่า ผมตอบถูกมั้ย ผมไม่ได้ต้องการอะไรน๊ะครับ)
ป.ล. ถ้าตายจากชาตินี้ไป เราไปเจอกันที่วิมานขององค์หลวงพ่อน๊ะครับ ..................กราบอนุโมทนาสาธุ ครับ

 

ใบ้ให้อีกนิดหนึ่ง 0661912921590
PROMYARN Y.2 NO.5

เวลาเหลือน้อยเต็มทีแล้วนะ

 

มึนตึ้บ......:boo:

 

เห็นใจนะเพราะยากพอสมควร ไม่เป็นไร สิ่งที่เป็นของเราก็ต้องเป็นของเรา โชคดีนะรอรับสมบัติพ่อให้เป็นของขวัญปีใหม่ของไทย

 

เฉลยแล้วครับ...
ยินดีกับพี่เกียรติศักดิ์ด้วยนะครับ....ได้รับ"สมบัติพ่อให้"ไปบูชาเพิ่ม