หลวงปู่แหวนมาโปรดในนิมิตร(ฝัน)

ภาพแห่งความประทับของพวกเราเมื่อคราวพ่อแม่ครูอาจารย์ พ.สุรเตโช เข้ากราบองค์หลวงปู่จาม มหาปุญโญ เนื่องวาระปีใหม่ 2555 วันที่ 2 มกราคม 2555 เวลา 15.30 น. ณ วัดป่าวิเวกวัฒนาราม ต.บ้านห้วยทราย อ.<WBR>คำชะอี มุกดาหาร


ความเมตตาที่องค์หลวงปู่จาม มหาปุญโญ ที่มีต่อพ่อแม่ครูอาจารย์ พ.สุรเตโช


ความเมตตาที่องค์หลวงปู่จาม มหาปุญโญ ที่มีต่อพ่อแม่ครูอาจารย์ พ.สุรเตโช


ความเมตตาที่องค์หลวงปู่จาม มหาปุญโญ ที่มีต่อพ่อแม่ครูอาจารย์ พ.สุรเตโช


พ่อแม่ครูอาจารย์ พ.สุรเตโช กราบแทบเท้าองค์หลวงปู่จาม มหาปุญโญ


พ่อแม่ครูอาจารย์ พ.สุรเตโช ช่วยประคององค์หลวงปู่จาม มหาปุญโญ ออกไปโปรดญาติโยม


พ่อแม่ครูอาจารย์ พ.สุรเตโช ช่วยประคององค์หลวงปู่จาม มหาปุญโญ ออกไปโปรดญาติโยม


พระธมฺมธโร (ครูบาแจ๋ว) เจ้าอาวาสวัดป่าวิเวกวัฒนาราม ต.บ้านห้วยทราย อ.<WBR>คำชะอี มุกดาหาร กับพ่อแม่ครูอาจารย์ พ.สุรเตโช กำลังสนทนาธรรม......
ข้าพเจ้าขอ กราบ กราบ กราบ พระอริยสงฆ์ด้วยเศียรเกล้า......

 

ขออนุโมทนาสาธุกับคุณศรุตด้วย เพราะคืนวันที่ 31 ธันวาคม 2554 ท่านได้เจอสภาวะธรรมของจริงคือหนาวสุดๆ ทำเอาชีวิตแทบไม่รอดแต่ก็สามารถผ่านไปได้ หวังว่าพวกเราคงมีโอกาสได้ต้อนรับคุณศรุตอีกครั้งนะครับ การต้อนรับครั้งนี้พวกเราก็มีอะไรขาดตกบกพร่องอยู่หลายอย่าง ผมก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี่ด้วย
ส่วนเรื่องคำทำนายของ ดช.ปลาบู่ นั้น การนำสิ่งที่เกิดมาแล้วมาพูดย่อมถูก หากพูดเรื่องอนาคตแล้วมันเป็นดาบสองคม หากเป็นความจริงก็ดีไป หากไม่เป็นความจริงหลายๆ จะตามมา... ขอให้พวกเราชาวพุทธใช้สติปัญญาพิจารณาหาเหตุผลให้มาก ทุกสิ่งทุกอย่างที่ได้ยินจงใช้สติปัญญาพิจารณาให้ท่องแท้...และให้เชื่อกรรมมากกว่าเชื่ออย่างอื่น....ขอให้เจริญในธรรมยิ่งๆ ขึ้นไป....

 

ในค่ำคืนที่เหมือนกับฟ้าถล่ม กระแสลมที่รุนแรงเหมือนจะกระชากกิ่งไม้บริเวณนั้นให้ขาดสะบั้นหลุดเสียจากต้น อีกทั้งก่อนหน้าได้ทราบเรื่องราวจากท่านสมบัติว่ายามดึกจะมีเสียงเหมือนคนเดินไปมา และดร.นนท์ว่าประมาณตี4จะปรากฏมีเหตุการณ์ดังกล่าว
ผมจึงได้เตรียมใจ โดยก่อนนอนประมาณตี2 นั่งสงบใจตั้งจิตขออนุญาตสิ่งศักดิ์สิทธิ์สถานที่นั้น ขอให้ท่านโปรดสงเคราะห์ในการปฏิบัติบำเพ็ญและขอพำนักพักพิงยังสถานที่แห่งนี้ หลังจากนั้นจึงนอนภาวนาจนหลับไปและมาตื่นอีกทีประมาณตี3กว่าๆด้วยเสียงลมกรรโชก และกิ่งไม้ใบไม้ที่กวัดแกว่งฟาดฟัดอย่างรุนแรง
ผมนอนพิจารณาอยู่ครู่หนึ่ง ในใจคิดอยู่ว่าจะกลัวดีไหมนี่ ภายนอกเต้นท์นั้นธรรมชาติเหมือนกำลังคำรามอยู่ แต่ภายในเต้นท์รู้สึกถึงความปลอดภัย ใจไม่ปรุงแต่งหรือจินตนาการสิ่งที่อยู่ภายนอกเต้นท์ และมองปรากฏการณ์ที่เกิดภายนอกเป็นปรากฏการณ์ของธรรมชาติแม้จะแปรปรวนและรุนแรง ทุกเสียงตอนนั้นเลยมองเป็นเสียงพื้นฐานหมด
จากคำขู่ของท่านสมบัติและดร.นนท์ เลยนั่งสมาธิ จนจิตสงบ ตัวผู้รู้สัมผัสรับรู้สภาวะภายในที่สงบ แบบสภาวะพรหมที่เคยสัมผัสมาก่อนหน้าที่ดอยหลวงเชียงดาว เป็นสัมผัสรับรู้แบบเดียวกัน เป็นภพภูมิของพรหมอย่างที่คุณตาเสริฐบอกไว้จริงๆ ในเวลานั้นจึงไม่รับรู้เสียงนอกเหนืออื่นใดอีกเลยครับ เมื่อจิตถอนออกจึงล้มตัวลงนอนจนมาตื่นเอาตอนตี5กว่าๆ
ก็เป็นประสพการณ์แลกเปลี่ยนเล่าสู่กันฟังนะครับ สำหรับค่ำคืนที่เสมือนการสอบของนรธ.

 

ผมเองมองภาพตามท่านภูเบศร์ที่ได้อธิบายถึงสภาวะของพรหมได้เป็นอย่างดี เพราะผมเองเคยเข้าสู่สภาวะของฌานสี่(จตุตฌาน)มาแล้วครั้งหนึ่ง กล่าวคือ ขณะที่ผมลองภาวนาแบบหายใจเข้าออกเสียงดังมากๆและเร็วอยู่ประมาณสิบนาทีจนตัวชา แล้วทิ้งเสียงลมหายใจแบบนั้นลงเสีย ปรากฏว่าไม่กี่วินาที จิตมันรวมสงบรวดเดียวสู่ฌานสี่แบบเร็วมากๆ จนตกใจเพราะอยู่ๆ ลมหายใจมันหายไปสิ้น ไม่รับรู้สิ่งใดๆ ไม่ได้ยินเสียง ไม่ได้สัมผัสอายตนะใดๆ ไม่มีคิดถึงสิ่งใดๆเลย มีแต่ความว่างเปล่าสีขาวสว่างไสว สงบนิ่งเฉย และเบาสบายอยู่อย่างนั้น แต่จิตมันรับรู้อยู่อย่างเดียวว่า ตายหละลมหายใจมันหาย ด้วยความตกใจ(เป็นครั้งแรกเร็วมากๆ) จึงต้องควานหาลมหายใจของตัวเองอยู่นานหลายนาที แล้วลมหายใจค่อยๆปรากฏขึ้นทีละนิดๆ จนเข้าสู่สภาวะปรกติโดยใช้เวลาหลายนาทีทีเดียว ผมมาเข้าใจในภายหลังว่า อ๋อเขาเรียกว่า ฌานสี่ บางครั้งมีผู้รู้มาบอกผมว่า ผมชอบใช้อรูปฌานอยู่ ความหมายนี้ผมยังไม่เข้าใจสภาวะของอรูปฌาน แต่บางครั้งจิตมันไปเร็วกว่าที่จะคิดว่ามันมีรูปแบบเช่นไร นี่แหละคือสภาวะของพรหม หากผู้ใดติดอยู่ในสภาวะเช่นนี้ หากตายไปในขณะนี้ก็ต้องไปเกิดเป็นพรหม จะเรียกว่าโชคดีหรือโชคร้ายก็ไม่รู้ แต่ผมรู้อยู่อย่างเดียวว่า ผมจะไม่เอาสภาวะนี้ครับ


ขอเจริญในธรรม
ดร.นนต์
5 มกราคม 2555

 

ขออนุโมทนากับ นรธ ด้วยนะครับ ถ้ามีโอกาสอยากจะไปปฏิบัติธรรมด้วยครับ

 

เมื่อวานนี้เป็นวันทำงานวันแรก ได้มีโอกาสเดินสายสวัสดีผู้ใหญ่หลายท่าน แล้วก็พบกับพี่สาวญาติธรรมท่านนึง
ผมเลยเล่าเรื่องไปปฏิบัติธรรมให้ฟัง พี่สาวท่านนั้นสนใจเป็นอย่างยิ่ง บอกว่าถ้ามีโอกาสคงได้ร่วมปฏิบัติธรรมร่วมกัน
พร้อมกันนี้ยังได้แสดงความจำนงร่วมสมทบทุนในการทำนุบำรุงสร้างวัด สร้างศาลาด้วย แต่ผมบอกพับพี่สาวท่านนั้นว่า

...."อยากให้ลองศึกษาหาข้อมูลก่อน หากเกิดศรัทธาค่อยร่วมทำบุญ ศรัทธาน้อยก็ทำน้อย ศรัทธามากก็ทำบุญมากตามกำลัง".....

ผลเป็นอย่างไร ได้เรื่องยังไง ผมจะแจ้งให้ทราบผ่านทางกระทู้ในเว็บพลังจิตแห่งนี้ครับ

(ปล. ผมได้แบ่งพระธาตุข้าวบิณฑ์ที่ได้รับมอบจากพ่อแม่ครูอาจารย์ส่วนหนึ่งให้กับพี่สาวญาติธรรมท่านนั้นด้วยครับ)

 

องค์ดำหรืออาจเรียกว่า "ที่สุดแห่งพระสมเด็จ" ของท่านพิเชฐครับ...งามบ่?​

นรธ.(ที่มีครอบครอง)มักจะอัญเชิญติดตัว ควบคู่กับพระพุทธปฐวีธาตุเสมอๆ​

 

หากมีโอกาสก็ขอเชิญมาร่วมปฏิบัติด้วยกันนะครับ มาได้ทุกวันมาวันไหนก็ได้ให้ถือเอาเราสะดวก ไม่ต้องเตรียมอะไรมา ให้เตรียมตัวกับใจให้พร้อมครับ....ขอให้เจริญในธรรม....

 

สภาวะธรรมวันตามรอยบิณฑบาตพ่อแม่ครูอาจารย์​

เช้าวันที่ 31 ธันวาคม 2554 ผมโชคดีได้มีโอกาสลงจากเขาภูดานไห เพื่อเดินตามพ่อแม่ครูอาจารย์ พ.สุรเตโช ออกบิณฑบาต ที่หมู่บ้านกุดหว้า ซึ่งอยู่ห่างจากวัดภูดานไหประมาณ 6-8 กิโลเมตร(ผมกะเอา) เมื่อก่อนพ่อแม่ครูอาจารย์ท่านได้เดินลงมาบิณฑบาตตั้งแต่ตีห้าหรือเกือบหกโมงเช้า เดินไปกลับสิบกว่ากิโลทุกวัน แม้ฝนจะตกท่านก็ไม่เคยถือร่ม ผ้าจีวรจะเปียกหนักอึ้งท่านก็ไม่เคยเว้น ท่านเดินภาวนาลงเขามาเพื่อยังกิจของสงฆ์ และเพื่อโปรดญาติโยมด้วยความเมตตาและวิริยอุตสาหะเป็นอย่างยิ่ง แต่ในช่วงหลังมานี้ ท่านโชคดีที่มีครูร่วมชาติมาคอยปรนนิบัติรับส่งท่านมาบิณฑบาตแทบทุกวัน จึงย่นเวลาในการเดินทางของท่านได้มากทีเดียว ขอผลานิสงส์นี้จงบังเกิดแก่ครูชาติและครอบครัว ให้บรรลุมรรคผลนิพพานในอนาคตกาลอันใกล้นี้ด้วยเทอญ​

วันนี้จึงเป็นวันแรกที่ผมจะได้ร่วมเดินตามรอยพ่อแม่ครูอาจารย์ จิตมีความปีติจนบอกไม่ถูก เมื่อถึงที่หมายลงจากรถแล้ว เท้าถึงพื้นดิน(ถอดรองเท้าเดิน) รู้สึกเย็นเจี๊ยบ พ่อแม่ครูอาจารย์ท่านเริ่มครองบาตรออกเดินนำหน้า ท่านสมบัติ ผม คุณประจักร์ เดินตามหลังตามลำดับ คุณแม่ชมและครูร่วมชาติคอยขับรถตามและช่วยถ่ายรูป และคอยรับข้าวอาหารจากบาตรเป็นช่วงๆ ผมเองเคยมีความรู้มาบ้าง เพราะเคยบวชมาแล้วเจ็ดวัน พ่อแม่ครูอาจารย์ท่านพาเดินตามพื้นดิน พื้นหินกรวดหินคลุกสีดำก้อนใหญ่จึงเจ็บเท้ามาก (คงเป็นบททดสอบและเป็นวัตรปฏิบัติของท่านอยู่แล้ว) ไม่จำเป็นท่านจะไม่พาเดินบนพื้นถนนราดยาง พวกเราพยายามเดินด้วยอาการสำรวม โดยทิ้งระยะห่างจากพ่อแม่ครูอาจารย์ให้ได้ระยะพอดี ตามองไปข้างหน้า ก้มหน้าลงเล็กน้อย ไม่สอดส่องสายตาไปมองสิ่งรอบข้าง หากมองให้น้อยที่สุด ผมเริ่มใช้โอกาสในการเดินครั้งนี้ ภาวนาไปด้วย เมื่อเท้าขวาก้าวออกไปก็ภาวนาว่า "พุทธ" เมื่อก้าวเท้าซ้ายออกไปก็ภาวนาว่า "โธ" เมื่อเท้าสัมผัสดินก็รู้ว่าเป็นดิน เมื่อเท้าสัมผัสก้อนหินก้อนกรวดก็รู้ว่าสัมผัสก้อนหินก้อนกรวด เมื่อเกิดอาการเจ็บแปล็บก็รู้ เมื่อลมเย็นมาปะทะก็รู้ เมื่อมีเสียงคน เสียงรถวิ่งผ่านก็รู้ เดินช้า เดินเร็ว และหยุดเดินเวลาพ่อแม่ครูอาจารย์รับบาตรก็รู้ หายใจช้าเร็วหนักเบาก็รู้ เหนื่อยก็รู้ เรียกง่ายๆว่า คือการภาวนาให้มีสติตั้งมั่นเช่นเดียวกันกับการเดินจงกรมนั่นเอง ซึ่งนับเป็นการเดินบิณฑบาตไปกลับในหมู่บ้านนับหลายกิโลเมตรทีเดียว ช่วงแรกก็รู้สึกว่ามีอาการเหนื่อยและเจ็บปวดร่างกายและฝ่าเท้า แต่พอเดินวนมาถึงจุดเดิมกลับมีอาการตัวเบาสบายจนไม่อยากให้การบิณฑบาตนั้นสิ้นสุดลง อยากจะเดินต่อให้ถึงวัดเลยก็ได้ กลายเป็นว่าติดอารมณ์ของการเดินบิณฑบาตเสียแล้ว ผมจึงไม่แปลกใจที่พระธุดงค์ท่านเดินบิณฑบาตไม่รู้สึกจักเหน็ดจักเหนื่อย อ๋อมันก็เป็นเช่นนี้นี่เอง เพราะการเดินภาวนาแท้ๆ​

ท่านทั้งหลาย นอกจากผมจะเดินภาวนาตามรอยพ่อแม่ครูอาจารย์แล้ว สิ่งที่รับรู้ด้วยความปีติเป็นอย่างยิ่งก็คือ เราเป็นผู้มีบุญแล้วหนอ เรามีวาสนาแล้วหนอ ที่เกิดมาได้เดินตามรอยบาทของพ่อแม่ครูอาจารย์เยี่ยงนี้ คุณธรรมของพ่อแม่ครูอาจารย์เปล่งประกายออกมาตลอดเส้นทาง ญาติโยมที่ออกมาใส่บาตรล้วนแต่ยิ้มแย้ม ใครมีอาการเช่นไรผมก็รู้ สภาพและร่องรอยของการเฉลิมฉลองปีใหม่ของชาวบ้านผมก็รู้ ใครมีจิตใจเป็นบุญกุศล ใครไม่สนใจพระสงฆ์องคเจ้าผมก็รู้ พ่อแม่ครูอาจารย์ท่านปฏิบัติเช่นไรผมก็รู้ คุณสมบัติ คุณประจักร์ คุณแม่ชม ครูร่วมชาติ ทำเช่นไรผมก็รู้ ​

ท่านทั้งหลาย การเรียนรู้สภาวะธรรมจากการเดินตามรอยบาทของพ่อแม่ครูอาจารย์ในครั้งนี้ ทำให้ทุกคนเกิดความปีติสุขเป็นล้นพ้น ดั่งที่ท่านศรุตได้ประจักษ์แก่ตัวเองในวันต่อมา (1 มกราคม 2555) จนกระทั่งได้หลั่งน้ำตาออกมาขณะที่พ่อแม่ครูอาจารย์รับบาตรแรก "ทำนบแห่งความปีติมันกลั้นไม่อยู่" ซึ่งก็คงเป็นเช่นนั้นกันทุกคน (ในวันที่ 1 มกราคม 2555 มีผู้ติดตามอีกหลายท่าน) ผมเห็นบุญกุศลเกิดขึ้นต่อหน้าต่อตาซ้ำแล้วซ้ำอีก ผมจึงไม่ปล่อยโอกาสทองที่นอกจากจะเดินภาวนาแล้ว เมื่อใดที่มีผู้ใส่บาตรพ่อแม่ครูอาจารย์ ผมก็ร่วมอนุโมทนาสาธุการกับทุกท่าน "ขอให้ท่านมีความสุขความเจริญได้พบแต่พระพุทธศาสนาจนกว่าจะเข้าพระนิพพานกันทุกคนเด้อ" ซ้ำแล้วซ้ำอีกเช่นกัน ท่านทั้งหลาย บุญนี้มันช่างมีความสุขมากมายเหลือเกิน ผมอยากให้ทุกท่านได้อยู่ในเหตุการณ์เช่นเดียวกันกับผม "ทำนบแห่งความปีติในบุญนั้นมันคงกลั้นไม่อยู่เช่นกัน" ท่านทั้งหลาย ขณะนั้นแม้กายผมจะนุ่งห่มด้วยผ้าขาว แต่สภาวะจิตของผมในตอนนั้นกลับห่มผ้าเหลืองไปในพริบตา ผมไม่สงสัยใดๆในเนื้อนาบุญอีกแล้ว มันเกินคำบรรยายใดๆที่ผมจะเอื้อนเอ่ยออกมาได้มากกว่านี้ ขอให้ทุกท่านจงมีแต่ความปีติสุขไปด้วยกันนะครับ​

ขอเจริญในธรรม
ดร.นนต์
5 มกราคม 2555​

​

​

​

​

​

​

 

​

ข้าพระพุทธเจ้า...ขอนอบน้อมบูชาพระคุณ
ขอกราบพระอริยสงฆ์เจ้าทั้งหลายด้วยเศียรเกล้าขอรับ

กราบ กราบ กราบ
กราบ กราบ​

 

เห็นพ่อแม่ครูอาจารย์ พ.สุรเตโช ท่านก้มกราบองค์หลวงปู่จาม มหาปุญโญ ดูแล้วองค์หลวงปู่จาม ก็ยิ้มอย่างมีความสุขทำให้ผมรู้สึกปิติอย่างมาก นับว่าเป็นบุญกุศลที่สุดในชีวิตที่ได้มีโอกาสได้เข้ากราบองค์หลวงปู่จาม พร้อมกับพ่อแม่ครูอาจารย์ พ.สุรเตโช ซึ่งเป็นพระอริยสงฆ์พร้อมๆ กันถึงสององค์ และ พ่อแม่ครูอาจารย์ พ.สุรเตโช ท่านก็ได้แสดงให้พวกเราได้เห็นว่าเวลาเข้าหาผู้ใหญ่เราต้องวางทุกอย่างตั้งแต่ก่อนออกเดินทาง และเมื่อไปถึงวัดท่านก็ยังไม่เข้าไปกราบองค์หลวงปู่ ท่านต้องรอให้ถึงเวลาของท่านแล้วค่อยไปกราบเรียนเจ้าอาวาส (พระธมฺมโร ครูบาแจ๋ว) แล้วเข้าไปกราบองค์หลวงปู่ เวลาเข้าไปกราบองค์หลวงปู่ท่านก็ทำตัวอ่อนน้อมถ่อมตนปล่อยวางมานะทิฏฐิทุกอย่าง ซึ่งมองดูแล้วสวยงามเสมือนท่านสอนเราโดยการปฏิบัติให้ดู.....
พอเข้าไปกราบองค์หลวงปู่จาม ตอนแรกองค์หลวงปู่ท่านก็นอนพักผ่อนอยู่ พอพ่อแม่ครูอาจารย์ พ.สุรเตโช ก้มกราบองค์หลวงปู่ ท่านก็เอามือมาลูบหัวและกอดพ่อแม่ครูอาจารย์ แสดงออกถึงความหวงหาอาทรกัน เท่านั้นแหละครับทำเอาพวกเราที่อยู่ในเหตุการณ์เกิดปิติอย่างมาก จนกลั้นน้ำแห่งความปิติไม่อยู่ ซึ่งความรู้สึกตอนนั้นไปไม่อาจบรรยายออกมาได้.... ขอเก็บความรู้สึกนั้นไว้ในใจก็แล้วกันเพราะข้อความที่จะเขียนออกไปคงไม่สามารถทดแทนความรู้ปิติที่ผมมีอยู่ได้...ผมก็ขออนุโมทนาสาธุในเหตุการณ์ในครั้งนี้ด้วย และขอ กราบ กราบ กราบ พระอริยสงฆ์ทั้งสองด้วยเศียรเกล้า....

 

โมทนาสาธุในกุศลนี้ครับ

 

โมทนาสาธุในการเผื่อแผ่บุญนี้นำเด๊อ...

 

หาก นรธ.พูดถึงการเข้าไปกราบองค์หลวงปู่จามเมื่อไหร่ พ่อแม่ครูอาจารย์ท่านจะพูดเสมอๆว่า "หลวงปู่ท่านเฒ่าแก่ อายุสังขารก็มากเกินร้อยแล้ว ไม่อยากให้ไปรบกวนท่าน" พ่อแม่ครูอาจารย์พูดด้วยความเป็นห่วง

ผมเองก็ตระหนักสำนึกอยู่รู้เสมอๆ (แต่ก็เคยไปกราบสองถึงสามครั้ง ได้พบองค์ท่านเสมอ) ในครานี้...จึงไม่ได้คาดคิดมาก่อนว่า ในที่สุดพ่อแม่ครูอาจารย์ท่านก็ได้เมตตานำพาพวกเราถือเป็นวาระพิเศษ โดยได้ใช้รถตู้ของ นรธ.อู๊ด รถครูชาติ และรถท่านพิเชฐ

ไปถึงยังไม่ได้เวลาเข้ากราบ ก็เลยแวะชมกราบสักการะรูปปั้นหุ่นขี้ผึ้งองค์หลวงปู่จามในศาลา ณ ที่นี้พ่อแม่ครูอาจารย์พบพระธาตุเสด็จหนึ่งองค์ จากนั้นขึ้นสักการะพระมหาธาตุเจดีย์ ณ ที่แห่งนี้พ่อแม่ครูอาจารย์ก็ได้รับพระธาตุเสด็จอีกสององค์ รวมเป็นสามองค์

จากนั้นเยี่ยมชมนิทัศน์การหลวงปู่จามและออกเดินทางไปยังเจดีย์แม่ชีแก้ว เสียงล้ำ ซึ่งไม่ไกลจากที่วัดมากนัก ณ ที่แห่งนี้พ่อแม่ครูอาจารย์เทศน์โปรดพวกเรา พอถึงเวลาอันควรท่านก็ให้ออกเดินทางไปยังวัดอีกครั้ง

พอไปถึงวัด ก็ได้นั่งรออยู่ห่างๆ เห็นฝูงมหาชนเดินเข้าไปเพื่อจะไปกราบองค์หลวงปู่(เพราะจัดเป็นเวลา) แต่เนื่องจากมหาชนมากมาย ทำให้พ่อแม่ครูอาจารย์ออกอาการไม่อยากเข้าไปรบกวนองค์หลวงปู่ จึงให้คุณแม่ชมและนรธ.อู๊ด เข้ากราบเรียนครูบาแจ๋ว ว่าพ่อแม่ครูอาจารย์จะขออนุญาตเข้ากราบองค์หลวงปู่จะได้หรือเปล่า?และกำชับว่าไม่ขออภิสิทธิ์ใดๆ เพื่อไม่ให้ไปรบกวนญาติธรรมทั้งหลาย ที่อยากมากราบองค์หลวงปู่เช่นกัน

ครูบาแจ๋วก็ได้ถวายน้ำปานะมายังพ่อแม่ครูอาจารย์และบอกว่าได้ รอสักพักพวกเราก็ขออนุญาตเข้าไปยังกุฏิองค์หลวงปู่จาม...

(มีต่อ)

 

สภาวะธรรมวันตามรอยบิณฑบาตพ่อแม่ครูอาจารย์ (วันที่สองต่อ)​

วันที่สองของการร่วมเดินตามรอยบิณฑบาตพ่อแม่ครูอาจารย์ ในเช้าวันที่ 1 มกราคม 2555 วันนี้มีเหล่านักรบธรรมที่ได้มาสมทบกันอีกหลายคน มีคุณสมบัติ ผม คุณศรุต คุณภูเบศร์ คุณพิเชฐ คุณประจักร์ คุณจ็อกกี้ คุณเก๋ คุณโกศล คุณอู๊ด ครูร่วมชาติ และคุณแม่ชม เป็นคาราวานแถวยาวเดินตามกันอย่างมีระเบียบ

วันนี้เป็นวันที่สองของผมจึงมีความคุ้นเคยแล้ว เมื่อเท้าแตะพื้นและเริ่มออกเดิน ผมเริ่มต้นภาวนาพุทโธทันที พิจารณาลมหายใจเข้าออก สลับกับการพิจารณาสภาวะที่เกิดขึ้นรอบข้างในขณะนั้น ดั่งที่เคยปฏิบัติมาแล้วเมื่อวาน วันนี้ผมเริ่มพิจารณาธาตุทั้งสี่ขณะเท้าเดินสัมผัสกับพื้นดิน หิน กรวด ทราย ก็โน้มพิจารณาธาตุดิน ทั้งภายในตัวของเราและพื้นโลก เมื่อคราใดรู้สึกร้อนเย็นก็พิจารณาธาตุไฟที่อยู่ภายในและนอกตัวเรา เมื่อคราใดมีลมมาปะทะก็พิจารณาธาตุลมที่อยู่ทั้งภายในและภายนอกตัวเรา เมื่อคราใดเดินผ่านที่ๆมีน้ำพื้นแฉะจากการฉีดน้ำก็โน้มพิจารณาธาตุน้ำที่อยู่ทั้งภายในและภายนอกตัวเรา บางครั้งพิจารณากายสังขารของตัวเองกำลังเสื่อมสลายไปกับธาตุทั้งสี่กลายเป็นหนึ่งเดียวกันกับโลกธาตุ เมื่อพิจารณาไปเรื่อยๆจนจะถึงปลายทางแห่งการบิณฑบาตในวันนี้ จิตผมกลับรวมสงบตัวเบามากขึ้น เสมือนกายจะเลือนหายไปกับอากาศอย่างนั้น ไม่อยากให้การเดินครั้งนี้สิ้นสุดลง เพราะยังติดอยู่ในอารมณ์ของการวิปัสสนาอยู่ ท่านทั้งหลาย นี้คือประสบการณ์ส่วนตัวในการไปแสวงธรรมกับพ่อแม่ครูอาจารย์ของผมและเหล่านักรบธรรมในครั้งนี้ จะถูกจะผิดจะพัฒนาหรือไม่ก็ตาม ผมก็ได้แสดงออกมาตามสติปัญญาที่ผมมีอยู่ในขณะนี้ จึงพอควรและพอเกิดประโยชน์ต่อนักภาวนามือใหม่อยู่บ้าง (ผมก็มือใหม่) ซึ่งอาจเป็นการสร้างกำลังใจซึ่งกันและกันนะครับ

ขอเจริญในธรรม
ดร.นนต์
5 มกราคม 2555
​

​

 

5/01/55 สวัสดีครับเมื่อเช้าผมได้โอนเงินทำบุญจำนวน 1,000 บาท ผ่านทางท่านนนต์ครับ
พอดีมีผู้ใจบุญ(จ๊อส ลำพระเพลิง)บูชาพระไป ผมเลยบอกกับผู้ใจบุญว่าผมจะเอาเงิน
ที่ท่านบูชาพระไปทำบุญกับพ่อแม่ครูอาจารย์ ขออนุโมทนากับผู้ใจบุญด้วยครับ
สาธุ สาธุ สาธุ

 

ขออนุโมทนา...สาธุด้วยครับ ขอสวัสดี ดีปีใหม่ (หมายถึงดีทุกๆ อย่าง คือดีทั้งทางโลก และทางธรรม อะไรที่ไม่ดีให้เลิกทำอะไรที่ดีๆ ก็ให้รักษาและปฏิบัติให้ดียิ่งๆ ขึ้นไปจนถึงที่สุดแห่งธรรม)

 

สวัสดีพี่ๆนักรบธรรมทุกคนครับ

 

นคร ไปด้วยเน้อ ครูเน้อ วาสนามีเมื่อใดจะรีบไปครับ

 

กราบ กราบ กราบ กราบ กราบ ด้วยใจที่ผ่องใส ที่เปี่ยมไปด้วยปิติ ครับ