สำหรับผู้ที่เกิด ปี 2518 หรือ 1975 จากรุ่นส่งต่ออีกรุ่น

โห อายุอานาม :'(

 

นั่นเเน่ ใจน้อยยยยยยยยยยยยยย เเฮ่มเเหล่ะ

เเหม่มมมมมมมมมมมม
คุณพี่ นี่ก็ ด่วนสรุป ในเหตุเกินไปหรือปล่าวจ๊ะ

น้องยังไม่เห้นมีใคร ออกปากมาซักคน ว่า เป็นกระทู้ที่ไร้สาระ เป็นอาจม เลยน่ะเจ๊าค่ะ

เหตุใด ใช้ ปัญญาส่วนใหนถึง คิดขึ้นมาว่า เรานี้หนอ เป็นอาจม เรานี้หนอ เป็นอะไรที่ไร้สาระ มันมีตัวรู้ตัวใหนวิ่งลงไปกระเเทก งัด เอาส่วนลึกของใจ ขึ้นมาเป็นประเด็น ตัด พ้อ ต่อว่าตนเองไปเสียล่ะจ๊ะ

ไม่มีใครเขาว่าอะไรเลย นี่หน่าาาาาาาาา

มองเห็นตรงนั้นไหม ตรงที่มันมากระทบ ตรงความรู้สึก น่ะ เห็นมันไหม

ท่าเห็นมันเป็นตัว มีรูป จับต้องได้ก็ดีไป เพราะมันจะง้ายต่อการ จับมาวิเคราะ อารมณ์ ของตนเอง มันจะง้ายขึ้นกว่ามันนั่ง ดู สติ ดู ลม เเล้วไม่โน้มไปหาดึงเอา สิ่งที่ควรดึง ควรเก็บ

เเต่ถ้ามองไม่เห็น สิ่งนั้น มันก็ ยากต่อการ เดินต่อ ยากต่อการเข้าใจอะไรที่มัน สลับซับซ้อนขึ้น

น่ะจ๊ะ

 

ไม่ถึง ไม่ถึง เอาแค่สาย ๓ พุทธมาฑลก็พอ

 

หยุดความคิด ต่อยอดไว้เพียงเเค่นั้น

อันตัวน้องนี้ คงมิใช้ รอบเดียวกันกับ น้า น้า ลุง ลุง เป็นเเน่เเท้จ๊าาาาาาา

รอบตํ่า ชั่วโมงบินก็ตํ่า ตาม รอบอายุจ๊าาาาาาาาาาา

 

มัน ง้าย ไปหรือเปล่า เพ่

 

ไม่มีใครเขาว่าอะไรเลย นี่หน่าาาาาาาาา

น่ะจ๊ะ


15 รวมแล้วได้ 6 เลขหก
สำเนียงเป็นภาษาไทย หมายถึง
หลุดออกจากที่ เคลื่อนออก ด้วยการสะเทือน
หรือถูกกระทำ


หากถูกกระทำไปในทางดี ก็จะดี
หากถูกกระทำไปในทางไม่ดี จก็ะไม่ดี

ตั้งใจจะไม่ได้
ไม่ตั้งใจจะได้... เอ๊... งงป่าว

ว่าแต่ว่า จะหกไปทางไหนดีเน่

เอ๊า ขำ ขำ ยามดึก

 

งั้นต่อไปนี้

งั้นต่อไปนี้ อยากได้อะไร จะเสเเสร้งเเกล้งทํา เป็นว่าไม่อยากได้ เพื่อหลอก ไม่ให้มันรู้ตัว ว่าเรารู้


จะได้ไหมเจ๊าค่ะ

ถ้าได้จะรับไป ปฎิบัติ บัดประเดี๋ยวนี้ มิให้ช้าที เดี๋ยวจะเสียกาลใหญ่ ใน ภายหน้า

 

นี่ถ้าไม่บอกอายุ นึกว่าป้าออกมาแอ๊บแบ๊วหลังเที่ยงคืน ^^

 

ชิ ชะ

ชิชะ ขออนุญาติ ใช้ อัตตา ลงมาตอบหน่อยยยยยยยย

ป้าที่ใหน จะ มาสวยสด งดงามดุษนางคว้า นางสวรรค์ ซะขนาดดดดดดดดดดดดนี้ เจ๊าค่ะ

ท่าเทียบกับคุณ ป้านู๋บี กะ ป้าขวานฟ้า เเล้ว น้องเนี้ยตํ่ากว่าหลายช่วงตัว

ถ้าเป็นเรือยาว ที่ใช้เเข่งงานประจําปี น้องก็ เเค่ ยี่สิบห้า ฝีพาย เท่านั้นเเหล่ะค๊าาาาาาาาาาา



พออออออออ พอ พอ หยุด หยุดการสทนาเรื่องสังขาร เปลี่ยนเรื่องในบัดดล

 

10 เอ อันนี้ รวมกันแล้วยังไงก็ได้ 1

แยกออกก็มี แต่ 1 กับ 0
0และ 1 โอ๊วว

ระหัส คอม
เจ้หลงถนัดเลยนี่ ถอดระหัส ด่วน 101010 10 10 101010

มันมีแต่ นับ 1ใหม่เสมอ

ทำได้ไหมล่ะ นับ 1ใหม่เสมอ

 

เเม่นยัง กะตาเห็น

เเม่นยังกะตาเห็น ตีความออกมาเเล้ว ขนลุก ขนพอง

ถ้าเป็นเมื่อ สามปีก่อน คงจะอดนึกเสีย มิได้ว่า ท่านผู้นี้ต้อง มีอภิญา เป็นเเน่เเท้






ขอบพระคุณ ใน คําเเนะนําเป็นอย่างสูงครับ ขอบคุณครับ

 

เทคนิกสำหรับ มะเส็ง โดยเฉพาะ

แม้ไม่ใช่มะเส็ง มะอะไรก็ทำให้ ไปในทางที่สมบูรณ์ขึ้น

ของจริงพิศูจน์ได้
พิศูจน์ไม่ได้ นั่นไม่ใช่ของจริง

บทขัดขันธะปะริตตะคาถา


สัพพาสีวิสะชาตีนัง ทิพพะมันตาคะทัง วิยะ
ยันนาเสติ วิสัง โฆรัง เสสัญจาปิ ปะริสสะยัง
อาณักเขตตัมหิ สัพพัตถะ สัพพะทา สัพพะปาณินัง
สัพพะโสปิ นิวาเรติ ปะริตตันตัมภะณามะ เหฯ
​

ขันธะปะริตตะคาถา <O</O​

วิรูปักเข เม เมตตัง เมตตัง เอราปะเถหิ เม

ฉัพ ยาปุตเตหิ เม เมตตัง เมตตัง กัณหาโคตะมะเกหิ จะ
อะปาทะเกหิ เม เมตตัง เมตตัง ทิปาทะเกหิ เม
จะตุปปะเทหิ เม เมตตัง เมตตัง พะหุปปะเทหิ เม
มา มัง อะปาทะโก หิงสิ มา มัง หิงสิ ทิปาทะโก
มา มัง จะตุปปะโท หิงสิ มา มัง หิงสิ พะหุปปะโท
สัพเพ สัตตา สัพเพ ปาณา สัพเพ ภูตา จะ เกวะลา
สัพเพ ภัทรานิ ปัสสันตุ มา กิญจิ ปาปะมาคะมา
อัปปะมาโณ พุทโธ อัปปะมาโณ ธัมโม อัปปะมาโณ สังโฆ
ปะมาณะวันตานิ สิริงสะปานิ อะหิ วิจฉิกา สะตะปะที อุณณานาภี
สะระพู มูสิกา กะตา เม รักขา กะตา เม ปะริตตา ปะฏิกกะมันตุ ภูตานิ
โสหัง นะโม ภะคะวะโต นะโม สัตตันนัง สัมมาสัมพุทธานังฯ<O</O​

 

บทนั้น คงใช้สอนท่านได้ดี จึงนำมาบอกเราเพื่อเป็นวิทยาทาน


สังเวคปริกิตตนปาฐะ


อิธะ ตะถาคะโต โลเกอุปปันโน, พระตถาคตเจ้าเกิดขึ้นแล้วในโลกนี้,
อะระหัง เป็นผู้ไกลจากกิเลส,
สัมมาสัมพุทโธ, เป็นผู้ตรัสรู้ชอบได้โดยพระองค์เอง,
ธัมโม จะ เทสิโต นิยานิโก, และพระธรรมที่ทรงแสดงแล้ว เป็นธรรมเครื่องออกจากทุกข์,
อุปะสะมิโก ปะรินิพพานิโก, เป็นธรรมเครื่องสงบจากกิเลส เป็นไปเพื่อปรินิพาน,
สัมโพธะคามี สุคะตัปปะเวทิโต, ให้ถึงความรู้พร้อมเป็นธรรม อันพระสุคตเจ้าทรงประกาศแล้ว,
มะยันตัง ธัมมัง สุตวา เอวังชานามะ, พวกเราทั้งหลาย เมื่อได้ฟังธรรมนั้นแล้ว จึงได้รู้อย่างนี้ว่า,
ชาติปิทุกขา, แม้ความเกิดก็เป็นทุกข์,
ชะราปิทุกขา, แม้ความแก่ก็เป็นทุกข์,
มะระณัมปิทุกขัง, แม้ความตายก็เป็นทุกข์,
โสกะปะริเทวะทุกขะโทมะนัสสุปายาสาปิทุกขา, แม้ความเศร้าโศก ความร่ำไรรำพัน ความไม่สบายกาย ความไม่สบายใจ ความคับแค้นใจก็เป็นทุกข์,
ปิเยหิ วิปปะโยโคทุกโข, ความพลัดพรากจากสิ่งที่รัก ที่พอใจก็เป็นทุกข์,
ยัมปิจฉัง นะละภะะติ ตัมปิทุกขัง, ปรารถนาสิ่งใดไม่ได้ก็เป็นทุกข์,
สังขิตเตนะ ปัญจุปาทานักขันธาทุกขา, ว่าโดยย่ออุปปาทานขันธ์ 5 ก็เป็นทุกข์,
เสยยะถีทัง, ได้แก่สิ่งเหล่านี้คือ,
รูปูปาทานักขันโธ, ขันธ์เป็นที่ตั้งแห่งความยึดมั่นคือรูป,
เวทะนูปาทานักขันโธ, ขันธ์เป็นที่ตั้งแห่งความยึดมั่นคือ เวทนา,
สัญญูปาทานักขันโธ, ขันธ์เป็นที่ตั้งแห่งความยึดมั่นคือ สัญญา,
สังขารูปาทานักขันโธ, ขันธ์เป็นที่ตั้งแห่งความยึดมั่นคือ สังขาร,
วิญญาณูปาทานักขันโธ, ขันธ์เป็นที่ตั้งแห่งความยึดมั่นคือ วิญญาณ,
เยสังปริญญายะ, เพื่อให้สาวกกำหนดรู้ขันธ์เหล่าใด,
ธะระมาโน โสภะคะวา, จึงพระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์นั้น เมื่อทรงพระชนม์อยู่,
เอวังพะหุลัง สาวะเกวิเนติ, ย่อมทรงแนะนำสาวกทั้งหลาย ส่วนมากอย่างนี้,
เอวัง ภาคา จะ ปะนัสสะ ภะคะวะโต สาวะเกสุ อะนุสาสะนี พะหุลาปะวัตตะติ, อนึ่งคำสั่งสอนของพระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์นั้น ย่อมเป็นไปในสาวกทั้งหลาย ส่วนมากมีส่วนคือการจำแนกอย่างนี้ว่า,
รูปังอะนิจจัง, รูปไม่เที่ยง,
เวทนาอนิจจา, เวทนาไม่เที่ยง,
สัญญาอนิจจา, สัญญาไม่เที่ยง,
สังขาราอนิจจา, สังขารไม่เที่ยง,
วิญญาณังอนิจจัง, วิญญาณไม่เที่ยง,
รูปังอนัตตา, รูปไม่ใช่ตัวตน,
เวทะนาอะนัตตา, เวทนาไม่ใช่ตัวตน,
สัญญาอะนัตตา, สัญญาไม่ใช่ตัวตน,
สังขาราอะนัตตา, สังขารทั้งหลายทั้งปวงไม่ใช่ตัวตน,
วิญญาณังอะนัตตา, วิญญาณไม่ใช่ตัวตน,
สัพเพ สังขารา อนิจจา, สังขารทั้งหลายทั้งปวงไม่เที่ยง,
สัพเพ ธัมมา อนัตตาติ, ธรรมทั้งหลายทั้งปวงไม่ใช่ตัวตนดังนี้,
เต มะยัง โอติณณามะหะ, เราทั้งหลาย เป็นผู้ถูกครอบงำแล้ว,
ชาติยา, โดยความเกิด,
ชะรามะระเณนะ , โดยความแก่และความตาย,
โสเกหิ ปะริเทเวหิ ทุกเขหิ โทมะนัสเสหิ อุปายาเสหิ, โดยความโศกเศร้า ความร่ำไรรำพัน ความไม่สบายกาย ความไม่สบายใจ ความคับแค้นใจทั้งหลาย,
ทุกโขติณณา, เป็นผู้ถูกความทุกข์หยั่งลงแล้ว,
ทุกขะปะเรตา, เป็นผู้ถูกความทุกข์ครอบงำแล้ว,
อัปเปวะนามิมัสสะ เกวะลัสสะ ทุกขักขันธัสสะ อันตะกิริยา ปัญญาเยถาติ, ทำไฉนหนอ การทำที่สุดแห่งกองทุกข์ทั้งสิ้นนี้ จะปรากฏแก่เราได้,
จิระปะรินิพพุตตัมปิตัง ภะคะวันตัง อุททิสสะ อะระหันตัง สัมมาสัมพุทธัง, เราทั้งหลาย อุทิศเฉพาะพระผู้มีพระภาคเจ้า ผู้ไกลจากกิเลส ตรัสรู้ชอบได้โดยพระองค์เอง แม้ปรินิพพานนานแล้วพระองค์นั้น,
ธัมมัญจะ สังฆัญจะ, ถึงพระธรรมด้วย ถึงพระสงฆ์ด้วย,
ตัสสะ ภะคะวะโต สาสะนัง ยะถาสะติ ยะถาพะลัง มะนะสิกะโรมะ อะนุปะฎิปัชชามะ, จักทำอยู่ในใจ ปฎิบัติตามอยู่ ซึ่งคำสั่งสอนของพระผู้มีพระภาคเจ้านั้นตามสติกำลัง,
สา สา โน ปะฎิปัตติ, ขอให้ความปฎิบัตินั้นๆ ของเราทั้งหลาย,
อิมัสสะ เกวะลัสสะ ทุกขักขันธัสสะ อันตะระกิริยา สังวัตตะตูติ จงเป็นไปเพื่อการทำที่สุดแห่งกองทุกข์ทั้งสิ้นนี้เทอญ
จงเป็นไปเพื่อ การทำที่สุด แห่งกองทุกข์ ทั้งสิ้นนี้เถิด (อย่าเพิ่มทุกข์นั้นอีกเลยนาท่าน)

ปล แล้วงู ของท่านที่อยู่ที่คอเรานี้ ก็ ช่วยนำกลับด้วยนาท่าน มันเป็นของท่าน ไม่ใช่ ของเรา ไม่อยากได้ และไม่คิดจะทำแบบนั้นกับใคร แม้มีไปก็ไร้ค่า เพราะมันไม่ทำให้เราพ้นทุกข์นั้นได้เลย
ธรรมใด ถ้าไม่ทำ ก็ ไร้ค่า

 

อันความโกรธ มีไปก็ำยังความเสียหายแห่งจิต ซึ้งก็ได้เห็นอยู่
อันความแค้นทางจิตใจ มีไปก็ เสียหายในการเพิ่มกรรมโดยไม่รู้ตัว
อันศิษย์ มีครู นั้น ประเสริฐแล้วท่าน แต่ถ้าครู ทำัตัวเยี่ยงนี้ ก็เป็นที่น่าเสียใจ และเสียดาย

 

ไม่ทราบว่า หมายถึง ผมหรือเปล่า
ถ้าหมายถึงผม เห็นว่า เป็นการเข้าใจผิดอย่างใหญ่หลวง

 

ถ้าเชื่อในสิ่งที่ตาในใครบางคน อยากรู้อยากเห็น ในสิ่งที่เขาไม่อยากให้เห็น มันเป็นโทษนาท่าน
ถ้าธรรมต่างๆที่ท่านได้ แล้วท่านทั้งหลาย เป็นไปกันแบบนี้ เราไม่อยากได้ ธรรมนั้นหรอกนาท่าน เพราะมันเป็นไป เพื่อความเบียดเบียนตน หาใช่ใครไม่

 

ผมว่าคุณพี่ นี กำลังเข้าใจผิดอย่างใหญ่หลวงแล้วครับ

 

ความดี ไม่ได้ มีไว้อวด มีไว้เพื่อเป็นอนุสติ และทำให้เป็นเยี่ยงอย่าง ใคร รับได้ก็รับ รับไม่ได้ ก็โปรด อภัยเพราะเราไม่ได้ อยู่ตรงนี้เพื่อมาเบียดเบียนใคร และ ธรรมต่างๆที่มี ได้หรือไม่ได้ เราไม่ได้มีไว้เพื่อบอกว่าคนนั้นเป็นอย่างนั้น คนนี้เป็นอย่างนี้ เรามีไว้เพื่อ พิรรณาตนเองต่างหากเล่าท่าน
นั้นคือหลักของ คำสอนของพระพุทธองค์

 

ของคุณnee653

กับอันนี้

ขัดกันนะครับ ทั้งเข้าใจผิด ขาดการพิจารณา และบอกเดินพุทธองค์ เลิกหลอกตัวเอง นะครับ อย่าให้อารมณ์ มันนำทาง มันจะทำให้ผิดพลาดตลอดไป