ลำนำเพลงรักของนักกลอน

เรื่องแต่งกลอนนั้น ยังไม่ได้ยอมรับว่าแต่งเป็นด้วยซ้ำค่ะ
ดังนั้นคำชมที่ว่าแต่งกลอนเก่งจึงขอรับด้วยใจ และขอขอบพระคุณ
(ยังอีกไกลค่ะ กว่าจะเก่ง)
ติงก็แต่งไปตามอารมณ์ผสมมั่ว มีความขี้เล่นเป็นตัวสนับสนุน

การเป็นครูคณิตศาสตร์นั้น จริงๆไม่ได้ชอบคณิตศาสตร์มากมายเป็นชีวิตจิตใจ
แต่เพราะเป็นวิชาที่ง่ายที่สุดที่ค้นพบ
น่าจะเรียนจบได้โดยไม่ต้องขยันมากมาย
ไม่เครียดกับการเรียน
และการเป็นครูคณิตศาสตร์ก็มีความสุขที่สุดค่ะ

 

จิตเด็ดเดี่ยวมุ่งมั่นท่านตั้งไว้
แม้ทางไกลมิอาจหลงในสงสาร
ขอเพียงท่านยึดมั่นปณิธาน
จงบากบั่นก้าวไปในทางธรรม.

ขอน้อมอนุโมทนาแด่ท่านนักรบธรรมผู้หาญกล้า
ขอเป็นหนึ่งกำลังใจให้ท่าน
ไม่ว่าท่านจะอยู่ที่ใด
รอบๆกายของท่านจะมีพลังอันบริสุทธิ์จากใจข้ามอบให้ท่านเสมอ.

 

ในความทุกข์อาจมีสุขซุกซ่อนอยู่
แม้จะรู้ก็รับไว้ไม่หลีกหนี
ความผูกพันในใจล้วนมากมี
ความผิดนี้มิโทษใครโทษใจตน.

 

จริงจริงแล้ว อยากอิงแอบแนบชิด

ข้างหลังท่านนักรบผู้กล้า

เป็นคู่บารมีเสมอกันมา

จนกว่าท่านจะถึงฝั่งที่เฝ้ารอ

 

เป็นนางแก้วคู่บารมีนั้นดีเลิศ
พรประเสริฐกว่านี้หามีไม่
ทุกภพชาติขอตามไม่ห่างไกล
เป็นคู่ใจคู่สร้างในทางธรรม

ขออนุโมทนาค่ะ...

 

สายลมพริ้วแผ่วหวานซาบซ่านนัก
สุดจะหักห้ามจิตไม่คิดถึง
ทุกวันคืนใจครวญหวนคำนึง
เฝ้ารำพึงถึงเขาอยู่เพียงผู้เดียว

 

เป็นชายเดียวที่แอบรักปักใจมั่น
แม้นยามฝันยังมีเงาเขาไม่ห่าง
แอบเชยชิดดวงใจไม่จืดจาง
แม้นอ้างว้างเพียงใดไม่หวั่นเลย.

 

ในวันที่เงียบเหงา....
ในวันอันแสนเศร้าและเดียวดาย....
ฉันไม่ขออะไร....
ขอเพียงลมหายใจไว้รอเธอ....
​

 

ตุ๊กแกที่น่ารัก
อ้าปากจักพูดสิ่งใด
หรือว่าเจ้าร้อนใน
เพราะเผลอไผลไปกินปูน​

 

เคยบ้างไหม...
ที่ตื่นมาเวลาเช้า...
แล้วก็พบกับความเหงา....
ที่รีบเข้ามาทักทาย
อยากบอกว่า ไปไกลๆ...
ฉันใจร้ายหรือไม่หนอ...
​

 

เคยบ้างไหม...
ที่ตื่นมาเวลาเช้า...
แล้วก็พบกับความเหงา....
ที่รีบเข้ามาทักทาย
อยากบอกว่า ไปไกลๆ...
ฉันใจร้ายหรือไม่หนอ...
​

 

​

​

​

อุทยานดอกไม้

ชม ผกา จำปา จำปี
กุหลาบ ราตรี พะยอม อังกาบ ทั้ง กรรณิการ์
ลำดวน นมแมว ซ่อนกลิ่น ยี่โถ ชงโค มณฑา
สายหยุด เฟื่องฟ้า ชบา และ สร้อยทอง
... บานบุรี ยี่สุ่น ขจร
ประดู่ พุดซ้อน พลับพลึง หงอนไก่ พิกุล ควรปอง
งาม ทานตะวัน รักเร่ กาหลง ประยงค์ พวงทอง
บานชื่น สุขสอง พุทธชาด สะอาดแซม
(ซ้ำ)...พิศ พวงชมพู กระดังงา เลื้อยเคียงคู่ ดูสดสวยแฉล้ม
รสสุคนธ์ บุญนาค นางแย้ม สารภี ที่ถูกใจ
...งาม อุบล ปน จันทร์กะพ้อ
ผีเสื้อ แตกกอ พร้อม เล็บมือนาง พุดตาน กล้วยไม้
ดาวเรือง อัญชัน ยี่หุบ มะลิวัลย์ แลวิไล
ชูช่อไสว เร้าใจในอุทยาน...(ซ้ำ)

 

เมื่อก่อนเคยหวังว่าอย่างนั้นค่ะ แต่เดี๋ยวนี้มีความหวังใหม่แล้ว

 

อลังค์การ...ไม่ดอก...ช่างงามนัก
อยากจะหัก...เด็ดดม...ชมความหอม
แม้กายนี้...อยู่ไกล...เกินหมายปอง
ขอแค่ดอม...ดมกลิ่นเจ้า...ด้วยหัวใจ

งามใดๆ...ไหนเลย...จะเกินเจ้า
งามค่ำเช้า...ราตรีใด...ไม่จางหาย
กลิ่นเจ้านั้น...หอมหวน...ซึ่งตรึงใจ
ดอกไม้ใด...จะงามเท่า...หัวใจเธอ



แม่อุบล...เบ่งบาน...งามยิ่งแล้ว
คงไม่แคล้ว...ถูกเด็ดไป...ในวิหาร
น้อมถวาย...องค์ชินนะ...พิชิตมาร
หวังภัยพาล...พ้นผ่าน...ผลบุญนำ

ถึงอุบล...ตัวเจ้า...คนเรานี้
สิบนิ้วมี...วันทา...นะแม่เอ๋ย
กายวาจา...ใจจิต...อย่าละเลย
กราบให้เคย...จอมปราชญ์...พระศาสดา

พรุ่งนี้วัน...จันทร์เพ็ญ...เืด่นมาฆะ
ให้ชำระ...จิตใจ...นะท่านเอ๋ย
ฟังธรรมะ...ละทิฎฐิ...สุขจังเลย
ฝึกให้เคย...บำเพ็ญจิต...ปิดอบาย

 

ขอบคุณครับคุณลุง

ผมล่ะหลงคิดว่าพี่เป็นครูสอนวิชาพระพุทธศาสนาซะอีก

 

เมื่อกี้แวะไปหาที่ห้องมานะ..(ห้องส่วนตัว) เจอภาพซึ้งมากเลยอ่ะ เข้ามาที่นี่ ก็เจอภาพนี้อีก
ท่าทางครูติงจะมีจิตใจดีมากกกกกกกกกกกกกกก..น่าารักจริงๆครูคนนี้..เอิ๊กกก

 

ยินดี ต้อนรับ นังมารร้ายแบบครูติงจร๊า..555+

 

ตื่นเช้าก็เหงาเลยเหรอ? มากไปเป่า?..(ภาพสวยนะ ช่างสรรหา บ่งบอกถึงจิตใจจข. ตอนนี้อยากเจอตัวจริงครูติงนะ (บอกตรงๆ..)ถ้าผมไปอีสาน ผมจะหาครูเป็นคนแรกเลย..พอได้ป่ะ?

 

อันขี้เหล้า...เมายา...ยังพอแก้
ไม่ย่ำแย่...เมามาย...เหมือนเมารัก
บ้ากลางวัน...เหงากลางคืน...โอ้เวรกรรม
บ้าประจำ...ใครบ้างหนอ...หลอนรักเมา

 

ขออนุญาตนะครับ.. ผมไม่เคยคุยกับคุณมาก่อน.. แต่เห็นโพสนี้แล้วต้องขออนุญาต.. ขำมากครับ
คิดได้ยังไง? เจ้าหมาเมาเหล้า