ลำนำเพลงรักของนักกลอน

โมทนาบารมีที่ท่านสร้าง
คู่กับนางเนื่องนานสานความฝัน
เป็นนางแก้วคู่พระทัยชั่วนิรันดร์
ทุกชาตินั้นเคียงคู่แล้วไม่แคล้วกัน

 

อืม
ยามร้อน เนื้อเย็น
ยามหนาว ก็เนื้ออุ่น

นั้นมีคนจริงๆ เป็นอย่างนี้นะคะ

คือแม่ข้าพเจ้าเอง

ถ้ากอดหน้าหนาวจะอุ่นพอดี
กอดหน้าร้อน ตัวแม่ก็เย็นพอดี ไม่รำคาญกันเลย
คือเข้าใกล้แล้ว สบายตัว สบายใจ

แปลกดีค่ะ
แต่พ่อ ตัวร้อน ตอนเด็กๆ ถ้าพ่อ กอดนานๆ จะร้อนมาก ร้อง ว๊ากซ์ เลย
(ไม่รู้เกี่ยวกะที่พ่อขี้บ่น รึป่าวไม่รู้)

หลานๆ ที่บ้านก็คงรู้สึกเหมือนกัน ก็เลยชอบไปกอด ย่าเนื้อเย็นเนื้ออุ่นกันหนุบหนับ นะ

 

คิดว่า

พี่ติงก็ต้องเนื้ออุ่นๆเย็นเหมือนกันล่ะ

ว่าจะลองไปกอดดู ๕๕๕๕

 

คิดว่า

พี่ติงก็ต้องเนื้ออุ่นๆเย็นเหมือนกันล่ะ

ว่าจะลองไปกอดดู ๕๕๕๕

 

แปลกจริงดังว่าค่ะ
พี่ติงมีอุณภูมิร่างกายเปลี่ยนไปตามอุณภูมิของสภาพแวดล้อม
(แปรผันแบบผกผัน)
หน้าหนาว พี่จะตัวอุ่น หน้าร้อนพี่จะตัวเย็น

 

คุณแม่ของพี่ก็เป็นแบบคุณแม่ของน้องราคุค่ะ ^^
แต่คุณพ่อที่แสนดี... พี่ติงจำความไม่ได้เลยค่ะ:'(

 

ใช่แล้ว
คนที่มี ใจเมตตา ทำนองมีพรหมวิหาร ๔
น่าจะมีลักษณะ ร่วมกัน ด้าน เนื้ออุ่น เนื้อเย็น นี่ล่ะค่ะ
(นี่เป็นเรื่องที่น้องแอบทำงานวิจัยลับๆ.........(จนหลับไป))

คนที่มีใจ อย่าง ราคุฯ นั้น
ใครเห็น ก็อยากจะ หยิกอยากตี เป็นต้น

 

น่าหยิก น่าตี เพราะน่ารัก....

 

ชอบ MV นี้ สไตล์น่ารักๆ ดี
​

โต๋ ศักดิ์สิทธิ์ - กลั้นหายใจ

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=lit0fFujlik]MV[HQ] กลั้นหายใจ - ToR+ โต๋ ศักดิ์สิทธิ์ - YouTube[/ame]

ฉันตั้งหน้า ตั้งตารอ ลุ้นคำตอบ
ถ้าเธอชอบ เหมือนกับฉัน บอกเถิดหนา
นั่งตัวเกร็ง รอเธอพูด บอกรักมา
หน้าฉันชา เพราะฉันกลั้น หายใจรอ

 

กาลฟังธรรมนำพาให้ใจหรรษา
ธรรมล้ำค่าอำนวยอวยมรรคผล
โมทนานาท่านฟังธรรมนำมงคล
สู่จิตตนแสนประเสริฐล้ำเลิศนัก

 

ความอดทนเป็นสิ่งดีมีค่ายิ่ง
จะชนะทุกสิ่งได้ดังใจหวัง
แต่อดกลั้นหายใจนะ(เก่ง)จริงจัง
มีที่หวังอันใดไหนว่ามา

 

ไปทำกับข้าวก่อนนะคะ
วันนี้ยำรสเด็ด
เมนูโปรด​

 

นางปริพพาชิกากับโพธิดาบส
ผู้ไม่ข้องในเมถุนธรรม

ตระกูลพราหมณ์ผู้มั่งคั่งแห่งกาสี
กำเนิดมีโพธิกุมารหาญกล้า
เมื่อเติบใหญ่ไปเรียนวิชา
ณ ตักศิลา แดนไกล
เมื่อสำเร็จการศึกษามาแล้วนั้น
บิดาพลันจัดแจงแถลงให้
สมรสกับปริพพาชิกาผู้รู้ใจ
ทรงศีลในพรหมจรรย์อันยินดี
....
ยังมีต่อนะคะ....

 

สุภัททาเทวีนางแก้วแห่งพระเจ้ามหาสุทัสสนะ

พระมหาสุทัสสนะพระราชา
บำเพ็ญมาจักรวรรดิวัตรได้รัตน์แก้ว
เจ็ดประการมหัศจรรย์เพริศแพร้ว
ได้นางแก้วสุภัททาคู่บารมี
พระนางทรงพระสิริงดงามนัก
กลิ่นกายหอมนักมารศรี
มีวจีอ่อนหวานด้วยบารมี
ผิวกายนี้ปรับร้อนเย็นได้ในทุกกาล

 

หากพระธรรมนำใจไม่ใหลหลง
อย่างอื่นปลงเสียเถิดหนา ธ ข้าเอ๋ย
สิ่งสมมุติในโลกล้วนชวนละเลย
สังขารเลยร่วงไปในกาลนี้

 

หึงดาว

มองเห็นดาวเกลื่อนฟ้า นั่นนัยตาของเจ้าใช่ไหม
ดูสิจ้องเราไว้ มิเคยนอกใจ
ลับไปกับใครสักคน คงหึงเรา หนักหนา
จึงฝากตาไว้ทั่วสกล เรารึไปไหนพ้น
รักเพียงหน้ามล รักจนมันท่วมล้นใจ
ความจริง ไม่ควรจะหวง เดี๋ยวมันจะทำให้เธอเศร้าทรวง
คนอื่นอาจลวง เจ้าไป ธรรมดา พี่ยังห่วงใย
มิอาจจะหลีกจะลี้ไปไหน เพราะกลัวใจเธอลางเลือน
คืนวันฉันเฝ้าเป็นห่วงดาว กระพริบตายั่วเรา
แต่ดาวไปรักเดือน จำเป็นที่ฉันต้องหมั่นเตือน
อยู่ชิดสนิทเตือน แล้วพี่เหมือนเป็นอะไร
มองเห็นเมฆเกลื่อนมา บังปิดตาของเจ้าเอาไว้
คงนัดหมายอะไร ถึงได้อาศัย
เมฆบังมืดไปทุกแดน เราหึงดาวหนักหนา
คำพูดจานั้นเจ็บใจแสน ดีแล้วจะแก้แค้น รักมันผิดแผน
พี่จะหาแฟนเย้ยดาว ​

 

สายธาร

ด้วยลมพัดมา พาเราพบกัน
ล่องลอยไหลไป ตามสายธารา
แผ่วลมพลิ้วมา พาใจสองเรา
ฝากจิตและใจไปในนที แนบดวงฤดี
พลีไว้แต่เธอ ยามคืนละเมอ
พร่ำเพ้อถึงเธอ เนตรงามยามพิศ
มองแล้วจิตผูกพัน ปรางดังเย้ยจันทร์
โอษฐ์ยามยิ้มงาม หากเธอเห็นใจ
ในความรักจริง จะมอบชีวีพลีไว้แต่เธอ
ชั่วนิจนิรันดร์ ชั่วชีวิตเอย
฿฿฿฿฿<!-- google_ad_section_end -->​

 

​

 

​

<!-- google_ad_section_end -->

 

วิหคเหิรลม
...แสนสุขสมนั่ชมวิหค
อยากเป็นนกเหลือเกิน
นกหนอนกเจ้าหกเจ้าเหิร
ทั้งวันนกเจ้าคงเพลิน
เหิรลอยละลิ่วล่องลม
แม้เป็นนกได้ดั่งใจจินตนา
ฉันคงเริงร่าลอยลม
ขอเพียงเชยชมทั่วท้องนภา
ให้สุดขอบฟ้าสุขาวดี
ฉิมพลีวิมานเมืองฟ้า
ค่ำคืนจะทนฝืนบิน
เหิรไปทั่วถิ่นที่มันมีดารา
เพราะว่าอยากจะรู้เป็นนักเป็นหนา
ดาราพริบตาอยู่ใย
ยั่วเย้ากระเซ้าหรือไร
หรือดาวเกี้ยวใคร เหตุใดดาวจึงซน...

​

<!-- google_ad_section_end -->