เรื่องเล่า ก่อนนอนคืนนี้..ของเหล่าคนผู้มีตาทิพย์

ขอเป็นกำลังใจให้คุณพรรณพฤกษาค่ะ หมั่นเจริญสติ หมั่นภาวนา รักษาศีล
แรงบุญคงช่วยผ่อนหนักให้เป็นเบาได้นะคะ

 

ถ้านั่นไม่ใช่ความฝันเพราะกินมาก ฝันเพ้อเจ้อก็ต้องเป็นกรรมหนักทีเดียวค่ะ

 

แหะ..แหะตอนนี้แม้ศลีห้ายังไม่ครบเลยค่ะข้ออื่นทำได้หมด ขาดข้อเดียว...ยังฆ่ายุงอยู่เลย

 

ขอบคุณที่ช่วยชี้แนะค่ะ ดิฉันเองตั้งแต่พ่อจากไปแล้ว ก็ขาดผู้ชี้แนะไม่มีผู้นำ ทำอะไรไม่ถูก คิดอะไรไม่ออก พ่อเป็นทุกอย่างในชีวิต ตอนนี้กลัวความคิดของทุกคนที่อยู่รอบตัวเรา หลายปีแล้วไม่เคยเล่าอะไรให้ใครฟัง ที่คุยก็แค่ตามมารยาท กับสามีก็เกรงใจค่ะ เธอทำงานเหนื่อยแล้ว ควรให้เธอได้พัก ก็เลยเก็บทุกสิ่งอย่างเอาไว้ในใจ(อืม...มันไม่เหมือนคุยกับพ่อน่ะค่ะ) แต่ยิ่งอยู่คนเดียวก็จะยิ่งเพิ่มปัญหา เพราะคิดเองตอบเอง ก็เลยลองคุยกับคนที่ไม่เคยรู้จักเราดูบ้าง เพราะมั่นใจค่ะ ว่าไม่มีความคิดแฝง ที่นี่เป็นที่แรกและจะเป็นที่เดียวที่เข้ามาคุย แอบมาอ่านอยู่ประมาณนึงแล้วค่อยตัดสินใจเข้ามาขอความช่วยเหลือ

 

เรียน คุณพรรณพฤกษา

ผู้หญิงที่คุณพบเป็นเทพ ที่เขาเรียกว่า นางไม้ มีกลิ่นดอกไม้หอมผิวขาวเหลือง สวยงามผมยาวดำมัน รูปร่างสูงสมส่วนสวยงาม นิสัยอ่อนหวานน่ารัก
ผู้ชายที่คุณเห็นเป็นเจ้าที่ ที่นั่น และเป็นอดีตสามีคุณ เขาเป็นเจ้ากรรมนายเวรของคุณด้วยปัญหามีอยู่ว่า การตายของเขาเมื่อชาติที่แล้วไม่ปกติ คุณและเธอและเขาทั้งสามคนมีความเกี่ยวพันธ์กันมาในครั้งอดีตชาติที่แล้วครับ
ตอนนี้ผมยังไม่สามารถตอบว่าจะต้องทำอย่างไร แบบไหนเพราะยังไม่รู้ว่าทำกรรมร่วมกันอย่างไร และเกี่ยวพันธ์กันมากน้อยแค่ไหน คืนนี้จะดูให้นะครับ น่าจะได้เจออะไรแปลกๆแน่นอนครับ แล้วจะอธิบายให้ฟังครับ

 

ขออนุโมทนาในกุศลจิตของคุณTPC ด้วยนะคะ..
คุณพรรณพฤกษาก็ขยันปฎิบัติไว้ตามกำลังอย่าทิ้งนะคะ จะได้มีกระแสบุญช่วยด้วย

 

.................คงจะมี แต่ไม่แน่ใจว่าจะเป็นเล่มเดียวกันกับที่ผมเคยได้อ่านหรือไม่ เพราะเล่มนั้น ออกมานานมากกว่า 40 ปีแล้วกระมังครับ ..............บทที่ผมใช่ทำสมาธิ ก็ อาณาปานะสติ จับลมหายใจนี่ล่ะครับ ง่าย ๆ แต่ สำคัญ....เมื่อว่างจากอารมณ์คิด ก็จับลมหายใจเลย ..........คล่องแล้วลองจับภาพพระที่เราคุ้นตาด้วยครับ..........ภาพเก่า ๆ สัญญาเก่า ๆ มันลอยออกมาให้เห็น ผมก็เคยสงสัย แต่ก็ต้องปล่อยมันไป อย่าไปยึดมัน.......อยู่กับการภาวนาก่อนครับ จากนั้น เดี๋ยวมันไปของมันเอง ลองดูก่อนน่ะครับ...............
​

 

ขอบคุณมากๆเลยค่ะคุณชยา...ดิฉันจะลองตามหาหนังสือเล่มนี้ดูนะคะ
(คิดว่าเป็นเล่มเดียวกันค่ะ)
.............มีเรื่องเล่าค่ะ
คือเมื่อตอนที่เสียพ่อไปได้สักหนึ่งปี วันนั้น5โมงเย็นแล้ว...ก็ขับรถไปรับลูก ขากลับค่ะ(เข้าซอยแล้ว) จู่ๆก็มีเด็กผู้หญิง...เหมือนเด็กต่างจังหวัด
อายุของเธอน่าจะประมาณ 13ปี กระโดดออกมาขวางรถคะ ดิฉันหักหลบเธอ
เลยไปก10เมตร แล้วรีบถอยรถกลับไปดู เธอไม่เป็นไรค่ะ และเธอก็วิ่งมายกมือไหว้ขอสตางค์ พอดีไปซื้อของใช้เข้าบ้านมาด้วย ...เหลือตังค์ร้อยเดียว...
สักพัก พ่อกับน้องอีก2คนวิ่งตามมาไหว้กันใหญ่ จึงรีบบอกไปว่า เกิดอะไรขึ้น
ทำไมถึงทำแบบนี้ พ่อเธอว่าตกรถจะกลับเมืองกาญจน์และหลายๆอย่าง ดิฉันก็เลยบอกไปว่า เอาเถอะไม่ว่าพวกคุณจะเอาเงินนี่ไปทำอะไรก็ขอให้รู้ว่าเราเหลืออยู่แค่นี้ แต่จะให้คุณทั้งหมดที่มี แล้วกินข้าวกันหรือยัง เค้าว่ายังตั้งแต่เช้า(คงจริงค่ะ ลูกดูโรยๆ)ก็เลยลงจากรถพาเค้า4คนไปเซ็นอาหารตามสั่งข้างทาง ดิฉันไม่รู้จักเค้าหรอกค่ะ แต่เค้าก็ยอมให้เซ็นไว้อีก150บาท บอกเค้าก่อนจากว่าถ้าเงินไม่พอก็พาลูกเข้าไปขอพระนอนในวัดนี้นะแล้วพรุ่งนี้สายๆจะแวะมาดู กลับมาบ้านนอนไม่หลับเป็นห่วงเด็กๆ กลัวพ่อเค้าไม่พาลูกกลับบ้าน พอหลับก็ฝันว่า ขับรถไปไหนก็ไม่รู้แล้วรถเสียก็เลยจอดรถทิ้งไว้ แล้วเดินหิ้วถังถวายสังฆทานใหญ่มากๆเข้าข้างทาง มันเป็นป่าโปร่งๆ พอดีมืดเห้นบ้านไม้แบบเหนือๆ ยกใต้ถุนสูง ข้างใต้มี ควาย ไก่ เป็ด วัว ทิวน้ำด้วยก็เลยเดินขึ้นไปบนบ้านเค้า ไปเจอพระชราผอมๆนั่งอยู่คล้ายๆหลวงพ่อโต ท่านก็เรียกบอกมานี่สิ ไปไหนมา กินน้ำก่อนสิ แล้วนั่นเอาอะไรมาด้วย ดิฉันก็ว่า มาตามหาพ่อค่ะคิดถึงเหลือเกินตายไปแล้วกลัวว่าจะหิว พ่อไม่ค่อยแข็งแรง แต่หาเทาไหร่ก็ยังไม่เจอซักทีพอดีมืดท่านก็ว่าเอาไว้นี่แหละ เดี๋ยวก็มาเอา ดิฉันดีใจคิดว่าจะเจอพ่อ เลยถามท่านว่างั้นรอเจอพ่อที่นี่ได้ไม่คะ ท่านว่ากว่าจะมาก็ดึก เดี๋ยวตัวเจ้าจะกลับลำบากก็เลยนั่งก้มหน้า ท่านเอ่ยถามว่าแล้วเป็นอะไร มีอะไรไม่สบายใจหรือ จึงตอบไปว่า เรื่องเมื่อเย็นนี้ ห่วงเด็ก3คนนั้น ท่านว่าเจ้าจะช่วยเค้าได้มากที่สุดคือทำสมาธิ ก็เลยว่า มันยากจังค่ะ แผ่เมตตาไม่ได้หรือคะ ท่านว่าทำสมาธิให้เค้า จะได้มากกว่า ท่านบอกว่ากลับไปนี่ ให้ไปหาพระสายป่าที่ไหนก็ได้
สอนการทำสมาธิ ไม่นานหรอก ต้องอดทนนะ ตื่นคะ....ตีหนึ่งครึ่ง นอนบิดไปบิดมาจนเช้า ไปส่งลูกเสร็จ ก็ไปดูพระของพ่อ ไม่เหมือนในฝันเลย.....ไม่ใช่หลวงพ่อโต...แล้วใครล่ะ... ไปหาในร้านซีเอ็ดอยู่2อาทิตย์ก็ไม่เจอ..ถอดใจไม่หาแล้ว คงฝันไปเรื่อย แล้ววันนั้นแวะซื้อขนมร้านเซเว่น ตรงมุมหนังสือ
ก็หาแล้วไม่มี กำลังจะเดินออก ผู้หญิงคนนึงทำหนังสือหล่นใส่ เอ๊ะพระ...นี่ที่เราเจอในฝันนี่นา พระอาจารย์มั่น ...โอ้...คนนี้นี่เอง

 

ขอบคุณ คุณลินดามากๆเลยค่ะ..
ขอบคุณในความปราถนาดีอีกครั้งค่ะ
ขอบคุณในน้ำใจที่มีให้นะคะ
ขอบคุณจริงๆค่ะ

 

ขอบพระคุณ คุณTPC อย่างยิ่งเลยค่ะ
เราจะสามารถรู้ชื่อของทั้งเธอและเค้าได้มั้ยคะ (เอาไว้ตอนกรวดน้ำไงคะ)
แล้วต้องใช้ธูปกี่ดอกคะ เวลาที่จะแสดงความเคารพต่อเธอ อ้อ...
อยากรู้ สิ่งโปรดปรานของเธอด้วยค่ะ
ส่วนท่านเจ้าที่ เชิญคุณTPCแนะนำแบบเต็มรูปแบบเลยนะคะ

 

ยินดีค่ะ ทุกคนทุกสรรพสัตว์ ล้วนเพื่อนร่วมเกิดแก่เจ็บตาย อยากให้ทุกคนมีความสุขเมตตาต่อกันดีที่สุด ลินดาก็ชอบอ่านกระทู้ด้วยค่ะ
แว้บมาดูอยู่บ่อยๆ

 

เรียนคุณพรรณพฤษา

จากการนั่งสมาธิแต่ก็ไม่เห็นอะไรมากเห็นเพียงบ้านไม้สองชั้นทรงไทยหลังใหญ่พอสมควร แล้วก็ไม่ได้นั่งสมาธิต่อเพราะปวดหลังก็เลยไม่อยากฝืนก็เลยนอนทำสมาธิ ก็สงบดี จนเคลิ้มหลับไป ได้ฝันเห็นบ้านหลังนี้อีกแบบครึ่งหลับครึ่งตื่นครับ ในฝันฝันว่า

ผมพบชายคนหนึ่งผิวดำแดงเป็นหนุ่มวัยกลางคนรูปร่างกำยำแข็งแรงมาก เดินอยู่หน้าบ้านไม้ทรงไทยที่ว่า ผมเดินเข้าไปหา
ถามท่านว่าท่านเป็นใครครับ
ท่านบอกว่าข้าเป็นเจ้าของบ้านหลังนี้ ตอนนี้เป็นสมัยอยุธยาตอนปลาย บ้านเมืองว่างเว้นจากสงครามข้าก็เลยตั้งใจว่าจะทำบ้านให้สวยงามเสร็จสมบูรณ์สักที
ข้ามีชื่อว่า ขุนพันธ์วินิจ เป็นทหารรับใช้เจ้าเมือง ที่นี่ และข้าก็รู้ว่าเจ้ามาที่นี่ทำไม ข้าจะบอกความจริงให้เจ้ารู้ว่า ข้ารักอีน้ำอ้อยมันมาก ตอนนั้นข้าก็เห็นว่าบ้านทำไว้ยังไม่เสร็จสมบูรณ์ ก็เลยอยากทำให้ดีให้อีน้ำอ้อยมันได้อยู่สบายมีหน้ามีตา ข้าก็เลยได้เข้าไปในป่าไปตัดไม้ ได้ไม้มาหลายต้น ประมาณเกือบ20ต้น และในนั้นมีอยู่สองต้นเป็นไม้ตะเคียนทอง ต้นใหญ่พอสมควร ด้วยความที่อยากได้จึงตัดมาและเอามาเลื่อยเป็นแผ่นกระดานไว้ โดยตอนนั้นข้าไม่ได้สนใจเรื่องผีสางนางไม้ ต้นตะเคียนสองต้นที่ข้าตัดมา มีนางตะเคียนอยู้เขาโกรธแค้นข้ามาก
มีคนเห็นนางตะเคียนเดินอยู่ใต้ถุนบ้านข้างตอนตกเย็นพลบค่ำ เช้ามาคนเขามาบอกข้าเรื่องนางตะเคียนที่เห็น แต่ข้าก็ไม่เชื่อ และไม่สนใจอะไร หลังจากนั้นสามวัน ข้าได้ล้มป่วยลงเป็นไข้และทรุดหนักกินไม่ได้ปวดเมื่อยไปทั้งตัวและมีไข้ขึ้นสูง จึงตามหมอมารักษาก็ไม่หาย หมอบอกว่าข้าเป็นไข้ดำ เหมือนถูกของหรือมนต์ดำอะไรบางอย่าง ข้าป่วยอยู่ครึ่งเดือนก็หมดลมหายใจขาดใจตายก่อนตาย ข้าฝันเห็นนางตะเคียนมาบอกว่า มึงตัดต้นตะเคียนมาทำให้กูเดือดร้อนมึงต้องชดใช้มึงต้องตาย
ส่วนเมียข้าคืออีน้ำอ้อยตอนนั้นก็เสียใจมากแต่ก็สุดจะแก้ไข ก่อนข้าตาย ข้าสั่งให้เอาไม้ตะเคียนที่ทำเป็นแผ่นกระดานไว้เอามาทำเป็นโลงศพให้ข้า ไม่อยากให้เก็บไว้เป็นเสนียดจันไรกับบ้าน แล้วญาติๆข้าก็ทำพิธีศพให้ แต่ในสมัยนั้น เขาเห็นว่าข้าป่วยเป็นโรคปะหลาดจึงไม่ให้เผา ให้เอาไปฝังดิน โลงศพก็ให้พระท่านผูกมัดสายสินธ์ไว้ หลังจากข้าตาย ศพข้าก็ถูกฝังไว้ท้ายบ้าน และด้วยความที่ข้าผูกพันกับบ้านของข้า ข้าจึงอยู่ที่นี่มาจนถึงปัจจุบันนี้
เมียข้าอีน้ำอ้อยมันก็อยู่ที่นี่จนตาย เออ น้องสาวมัน ชื่ออีน้ำตาล ข้าไม่ได้เจออีน้ำอ้อยมานานแล้วก็พึงมาเจอตอนมันเพิ่งจะย้ายมาอยู่ที่บ้านปูนสองชั้นนี่แหละมันมาเกิดใหม่เป็นคนแล้ว ตอนที่ข้าเห็นมันเข้ามา ข้าก็ดีใจแต่มันมีลูกมีผัวใหม่แล้ว ข้าอุตสาห์รอมันหวังจะไปเกิดและได้ใช้ชีวิตอยู่กินกันอีก แต่อีน้ำอ้อยมันไม่ได้รอข้าเลย

ท่านต้องการให้อดีต ภรรยาของท่านทำบุญอุทิศอะไรไปให้ท่านบ้างหรือไม่หรือจะให้ช่วยอย่างไร

ข้าเคยไปทำให้มันเห็นและรู้ว่าข้าคือผัวเก่ามัน ข้าเคยบอกไปว่าอยากให้มันช่วยบวชให้ข้าตลอดชีวิต แต่ข้าก็รู้ว่ามันทำไม่ได้หรอก เอาแบบนี้คือ ขอให้เจ้าช่วยบอกว่าข้าอยากให้มันช่วยบวชพราหมถือศีล10ก็ได้ให้ข้า9วัน ก่อนบวชให้ถวายสังฆทานหรือผ้าป่าพร้อมถวายผ้าสบง หรือจีวร พร้อมพระพุทธรูปหน้าตัก5นิ้วปางมารวิชัย อุทิศให้ข้าด้วย เมื่อบวชครบ9วันแล้ววันที่ลาสิขาออกบวชให้ปล่อยปลาดุก9ตัว แล้วอุทิศให้ข้าด้วยข้าก็เบื่อที่จะต้องเป็นอยู่แบบนี้ นี่ก็ประมาณ300กว่าปีแล้ว ข้าอยากจะไปเกิดแล้ว

ผมจะบอกเรื่องนี้ให้เธอทราบครับ ขอถามอีหน่อยครับ ภรรยาของท่านมีชื่อว่าน้ำอ้อยหรือครับ

ใช่มันมีชื่อว่าอีน้ำอ้อย ชื่อจริงมันคือ นางสุดาจันทร์

แล้วน้องสาวเขาชื่ออะไรแล้วไปอยู่ที่ไหนครับ

น้องสาวอีน้้ำอ้อยมันชื่อ อีน้ำตาล ชื่อจริงว่านางศรีสุดา ตอนนี้ยังไม่ได้เกิด เป็นนางไม้ตามไปอยู่กับอีน้ำอ้อยนั้นแหละ เป็นนางไม้อยู่ที่ต้นไม้ข้างบ้านที่มีดอกสีขาวต้นไม่ใหญ่มากหรอก แต่มีกลิ่นหอมดี


เรื่องก็มีแค่นี้ครับ ผมจำได้แค่นี้ครับ มันเหมือนครึ่งหลับครึ่งตื่นครับ

ท่านขุนพันวินิจ คือเจ้าที่และเจ้าของบ้านทรงไทย เป็นอดีตสามีคุณครับ
อีน้ำอ้อยคือนางสุดาจันทร์คือคุณครับ
อีน้ำตาล คือนางศรีสุดา คือน้องสาวคุณครับ เธอก็คือนางไม้ที่อยู่กับคุณ ที่คุณเห็นนั่นแหละ ครับ

สุดท้ายผมเองผิดว่าคนเรามีกรรมผูกพันธ์กันมา สิ่งไหนที่ทำได้และไม่เหนือเกินกำลัง ก็ควรทำอย่างน้อยเราทำแล้วเราก็ได้บุญครับ อีกนิดหนึ่ง ท่านบอกว่าตอนนั้นคุณพรรณพฤษา เป็นคนผิวขาวเหลือง รูปร่างพอดีถึงอวบเล็กน้อย ผมยาว ตรงปลายหยักโศกเล็กน้อย ชอบทานขนมจีน แต่จะไม่ทานบ่อย และบ้านที่อยู่นี้เป็นบ้านปูนสองชั้นสีขาว และครีม ออกเหลือง ครับ

 

เห็นด้วยกับข้อความนี้ค่ะ...

 

สิ่งที่ผมบอกเป็นเพียงความฝัน จริงหรือไม่ไม่สามารถตอบได้ แต่สิ่งที่จะพิสูจน์ได้คือ เหตุการณ์สถานะการณ์ สถานที่ ปู่เคยบอกว่าให้พิจารณาสิ่งเหล่านั้นประกอบ และอีกเรื่องหนึ่งคือ ด้วยวิบากรรมย่อมนำเราต้องไปอาศัยอยู่ ทำงานอยู่ เดินทางอยู่ พักแรมอยู่เสวนาอยู่กับบุคคลหรือสถานที่ที่เราเคยอยู่ เคยทำงานเคยกินเคยเที่ยวเคยนอน เคยร่วมกรรมมาแล้วด้วยกันทั้งสิ้น และก็ไม่แปลกที่คุณต้องกลับมายังที่ที่เดิมที่เคยอยู่เคยกิน แต่จะอยู่นานแค่ไหนไม่มีใครตอบได้ อนาคตขึ้นอยู่กับกรรมในอดีและกรรมปัจจุบันที่กำลังจะกลายเป็นอดีตและแก้ไขไม่ได้ ขอให้ตั้งมั่นในความดี แล้วคุณจะอยู่อย่างมีความสุขครับ

 

ขอบคุณที่สุดค่ะ คุณTPC
(ความช่วยเหลือครั้งนี้ของคุณ มันมีค่ามากมายมหาศาลเชียวค่ะ)

ได้ฟัง ได้รู้แล้วก็โล่งใจ แต่ก็ยังมีเรื่องสงสัยอยู่อีกน่ะคะ
...เอาทีละเรื่อง...ขอเรื่องนางไม้น้ำตาลก่อน
ประมาณ7ปีที่ผ่านมา ได้แวะไปเที่ยวน้ำตกไทรโยคน้อย(น้ำตกเขาพัง) แล้วเดินเท้าต่อไปดูตาน้ำ บริเวณหน้าที่ทำการอุทยานถ้ำวังบาดาล ทันทีที่ไปถึงก็รู้สึกอบอุ่นใจอย่างประหลาด ไปแล้วไม่อยากกลับออกมา เหมือนมีเพื่อนสนิทหรือคนรู้จักอยู่ที่นี่รับรู้ว่ามีคนดีใจในการมาของเรา แต่ตรงนั้นไม่มีใครเลย มีแต่ต้นตะเคียนเต็มไปหมด แล้วก็ต้องกลับเพราะตอนนั้น4โมงเย็นแล้ว ตั้งแต่นั้นมาก็...แบบไปไหน หมาเห็นก็เห่า...ก็หอนใส่...
แล้วที่เคยเห็นผี ก็ยิ่งมากขึ้นเรื่อยๆค่ะ จากที่ไปงานศพใครไม่ได้(กลับมาต้องตัวร้อน อาเจียน) ก็หาย เวลาผ่านไปก็ค่อยๆรู้ ค่อยๆฝัน เมื่อต้นเดือนกรกฎาคมที่ผ่านมา นางไม้น้ำตาลพากลับไปที่น้ำตกโดยความช่วยเหลือจากเจ้าหน้าที่หน่วยอุทยานแห่งชาติน้ำตกเอราวันช่วยประสานงานติดต่อหัวหน้าหน่วยอุทยานถ้ำวังบาดาล พร้อมด้วยร่างทรงที่เป็นคนเปลียนเครื่องไหว้ศาลแม่ตะเคียนประจำปี ดิฉันบอกเธอว่า ถ้าอยากอยู่ที่นี่ก็ไม่เป็นไรนะ ยังไงก็จะมาเยี่ยมปีละครั้ง แต่เธอก็ยังตามกลับมาค่ะ เธอว่าที่นั่นไม่น่าอยู่เหมือนก่อน น้ำจะน้อยลงเรื่อยๆ เธอชี้บอกจุดที่ไม้อยู่ ดิฉันรู้สึก(หรือคิดเองก็ไม่รู้)ว่าต้นไม้จมอยู่ใต้น้ำลึกลงไปใต้ดินราว5เมตร เป็นไม้ตะเคียนทองขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ1ฟุตยาว15เมตร
จมขนานไปกับลำธารเป็นลักษณะลำต้นเดี่ยวปลายยอดเป็นง่าม แต่เหมือนส่วนง่าได้ผุเปื่อยหักไปแล้ว เธอว่ามีอีกต้นอยู่ข้างๆ เป็นนางไม้รุ่นน้องของเธอ ยังไม่ไปไหน ยังรอเจอญาติอยู่ นางไม้ของดิฉันเธอชี้ว่าเธอมาจากตรงนั้น ให้ลองไปดู ดิฉันถามเจ้าหน้าที่ เค้าว่าข้ามเขาก็เป็นพม่าไปไม่ได้(น่าจะเป็นเทือกเขาตะนาวศรีหรือเปล่าไม่แน่ใจค่ะ) เธอว่าเธอรอใครบางคนจนตายอยู่ตรงนี้(เค้าเป็นทหารใหญ่ น่าจะเป็นผู้นำทัพนะค่ะ ดิฉันคิดเอาเอง) เธอเคยบอกว่าชื่ออะไรเมี๊ยะๆนี่แหละค่ะ มานั่งรอผู้เป็นที่รักตรงท่าน้ำนี่นี้ทุกวัน รอจนตายก็ไม่กลับมา ร่างทรงบอกดิฉันว่าเธอมาหาตั้งแต่เช้าแล้ว แจ้งชื่อว่า แมดอเมี๊ยะ เป็นพม่ายุคก่อนประวัติศาสตร์ เจ้าหญิงเมี๊ยะท่านนี้เป็นไข้ป่าตาย (เธอบอกดิฉันหลังจากวันนั้นว่าเธอเป็นพม่าเชื้อสายไทใหญ่และมอญ) และบอกชื่อชายผู้เป็นดวงใจของเธอว่าชื่ออะไร
เยี๊ยะหรือยะนี่แหละค่ะ เธอหนีตามเค้ามาตอนออกทัพ(เป็นกองสอดแนม) และเธอพาดิฉันโยงไปถึงปราสาทเมืองสิงห์ ซึ่งน้ำจากตาน้ำแห่งนี้จะต้องไหลผ่าน (ดิฉันก็กำลังปะติดปะต่ออยู่ค่ะ) ตัวของธอเองนั้นเป็นลูกเจ้าเมือง และชายคนรักของเธอก้เป็นแม่ทัพหนุ่มผู้มีฝีมือในการรบ เธอถูกบังคับส่งตัวเข้าเป็นสนมเล็กๆก็เลยมีโอกาสได้พบกับแม่ทัพหนุ่มคนนี้
การแอบรัก แอบพบถูกจับได้จึงต้องหนีตามกันออกมา และมีคนตามมาจับเอาตัวชายคนรักของเธอไปเป็นหนึ่งในเครื่องสังเวยประจำปีที่นั่น วันนั้นเธอว่าเค้าออกไปสอดแนมตามปกติแล้วไม่กลับมา เธอรอจนตรอมใจตาย
อยากถามค่ะ...นางไม้น้ำตาลคือนางตะเคียนใช่มั้ยคะ
เจ้าหญิงเมี๊ยะก็คืออีกชาติของนางไม้น้ำตาลใช่หรือเปล่าคะ
อยากถามเรื่องที่บ้านด้วยค่ะ
ต้นไม้ที่นางไม้มาอยู่ น่าจะเป็นต้นปีบค่ะ แต่ต้นเก่าที่เคยอยู่ข้างบ้านนั้นต้นใหญ่แล้วค่ะ(ลำต้นหน้า6)ถูกน้ำท่วมตายไปปีที่แล้ว ตอนนี้ลงใหม่(หน้า4ค่ะ)แต่ย้ายมาลงตรงหน้าบ้านใกล้ๆกับโรงรถ เธออยู่ตรงนี้ใช่หรือเปล่าค่ะ
แล้วเราจะปล่อยให้เธออยู่ในต้นไม้ต่อไปแบบนี้หรือคะ เธออยากมีบ้านเล็กๆมั้ยคะ แล้วหิวข้าว หิวน้ำหรือเปล่า อยากได้อะไรมั้ย
ดิฉันอยากกอดเธอน่ะค่ะ กอดได้มั้ยคะ(เธอช่วยเฝ้าบ้านจากคนงานมือไวหลายครั้งแล้ว) แล้วจะกอดยังไง กอดต้นไม้เหมือนกันหรือเปล่า

 

ดิฉันเชื่อคุณค่ะ...เชื่อมากทีเดียว
เรื่องท่านเจ้าที่สิ่งที่ท่านขอมาก็...หนักใจอยู่คะ
ตอนนี้ลูก7ขวบ ยังติดแม่อยู่มาก ไม่ค่อยเอาใคร
เอาไปบวชด้วยได้มั้ย...ขอเวลาหารายละเอียดเรื่องนี้ไม่นานค่ะ
ทุกวันนี้ก่อนนอนก็ฝึกทำสมาธิอยู่ทุกวัน แต่...ก็แค่เริ่มต้นค่ะ แต่รับปากเลยคะ
ว่าจะเพียรทำทุกวัน และจากวันนี้จะมีแผ่เมตตาและขออโหสิกรรมต่อท่านขุนเพิ่มขึ้นมาด้วยค่ะ

 

สวัสดีค่ะคุณมุกมิก
ตอนนี้ดิฉันได้รับคำแนะนำจากคุณTPCแล้วขอบคุณ
คุณมุกมิกมากเลยค่ะที่ได้แนะนำให้ลองขอความช่วบเหลือจากคุณTPC
(เธอเป็นคนมีเมตตาสูงจริงๆค่ะ)

 

ขอเอาใจช่วยคุณ พรรณพฤกษานะคะ

ตอนสมัยบวชชีพราหมณ์ มิกเคยเห็นแม่พราหมณ์บางท่านเอาลูกไปวัดด้วยค่ะ
(แต่ส่วนใหญ่จะหลับคาตักแม่ตั้งแต่ยกแรกค่ะ เด็กๆ น่ารักดี และก็ไม่ร้องโยเยเลยค่ะ)

 

นางไม้น้ำตาลคือนางตะเคียน ผมไม่รู้ว่าเดิมเธออยู่ที่ไหนแต่รู้ว่าเธอติดตามคุณพรรณพฤษามา ครับ ก็อาจจะเป็นไปได้ว่าเธอเคยสิงห์สถิต อยู่ที่ต้นตะเคียนที่น้ำตกไทรโยกน้อยก็อาจเป็นไป เมื่อได้พบกับคุณจึงตามคุณมาเพราะด้วยความรักและผูกพันเป็นพี่น้องกันมาก่อน
ต้นไม้ที่ว่า ใช่ครับน่าจะเป็นดอกบีบ เป็นดอกยาวเล็กๆสีขาวสีกลิ่นหอมมากโดยเฉพาะช่วงกลางคืนครับ ต้นไม่ใหญ่มากน่าจะใช่ต้นที่คุณบอกครับ ปู่บอกว่านางไม้น้ำตาลหรือนางศรีสุดา เธอได้สั่งสมบุญและทานไว้มากพอสมควรเหมือนคุณ แต่ทว่าในสมัยก่อนนางไม่ค่อยได้มีโอกาสในการร่วมทำบุญสร้างกุฏิ สร้างวิหาร ก็เลยต้องอาศัยต้นไม่ ถ้ำเป็นที่อาศัยและเปลี่ยนไปได้เรื่อยตามที่ตนสะดวกและเจ้าที่เขาอนุญาตุ
นางไม้ตาลเขาเป็นน้องสาวคุณ ผมคิดว่าควรทำบุญอุทิศให้เขาเรื่อยๆตามปกติ การจะตั้งศาลให้เขา เกรงว่าจะทำให้คุณลำบาก สิ้นเปลืองเงินทอง ถ้าสะดวกเมื่อไหร่จะสร้างให้เขาก็สามารถทำได้ หรืจะไปทำบุญสร้างวิหารแล้วอุทิศให้เขาก็ได้ เขาก็จะได้ วิหารอันเป็นทิพย์อยู๋อาศัย ก็แล้วแต่ครับ ตามอัตภาพและสะดวกครับ เรื่องเสื่้อผ้าของเขานี้เขาเคยถวายผ้าไตร ผ้าสบง ก็เลยมีชุดสวยงามครับ
เรื่องอยากกอดเขานี่ทำใจลำบากนะเพราะเขามีแต่จิต กอดกันก็เหมือนกอดกับอากาศไม่มีความรู้สึกครับ เวลาคิดถึงนึกถึงกันนี่น้ำตามันจะไหลแบบคิดถึงผูกพันธ์กันมากจนกลั้นไว้ไม่อยู่จริงๆครับ
ขอให้คุณเลือกทำในสิ่งที่ควรทำก่อน การกระทำควรตั้งใจระลึกว่าเราควรระลึกในบุญคุณความดีที่อดีตสามีและน้องสาวเราเคยดีและเกื้อกูลแก่เรา เราควรกตัญญุตาแก่เข้าด้วยตามกำลังความสามารถที่มี นะครับ อย่าเบียดเบียนตนเองและผู้อื่น สุดท้ายย่อมนำสุขมาให้คุณและจิตทุกดวงครับ

 

ขออนุโมทนาในกุศลจิตของคุณTPC พร้อมปู่ และครูอาจารย์ค่ะ
ที่ชี้ทางสว่างให้คุณพรรณพฤกษาด้วย ..ขออนุโมทนากับ MUKMIKด้วยจ้า.. และขอแสดงความยินดีกับคุณพรรณพฤกษาด้วยค่ะ...