"ความฝัน เทพสังหรณ์" สัญญานเตือนจากเบื้องบน

เมื่อตอนรุ่งเช้าของวันที่ 5 ก.ย. ที่ผ่านมา ฝันว่าเดินออกมาจากบ้านหลังซึ่งเหมือนอยู่บนเขา พอมองไปเห็นมีร้านของชำขายจึงเดินไป เห็นในร้านมีเสื้อเหลืองขาย แต่ว่าบนเสื้อเหลืองระบุว่า ร.11 แปลกใจจึงลุงคนขายว่า ลุงปีนี้ปีอะไรแล้ว ในใจตัวเองคิดว่า ปี 2555 แต่ลุงกลับบอกว่าปีนี้ปี 2559
ต่อมาจึงถามลุงเรื่องน้ำมันคิดว่าเดี๋ยวจะกลับบ้านเอารถมาเติมน้ำมัน แต่ลุงแก
ไม่ตอบ ในความรู้สึกของตัวเองเหมือนตอนนั้นน้ำมันแพงมาก ไม่รู้อะไรมาดลใจ ให้เงยหน้ามองขึ้นไปบนท้องฟ้า ปรากฎว่าเห็น บอลลูน ลอยอยู่เต็มท้องฟ้าไปหมด สีสันสวยงามมาก เหมือนว่าสมัยนั้นเค้าอยู่บนภูเขากัน และใช้ บอลลูนเป็นภาหนะ หลังจากนั้นก็ตื่น เป็นความฝันที่แปลกและจำรายละเอียดได้แทบทั้งหมด
ล่าสุดก็ฝันเห็นพายุหมุนอีกแล้ว ทีนี้มาเป็นร้อยลูก มีทั้งลูกใหญ่ลูกเล็กเต็มท้องฟ้าไปหมด

 

มาเล่าความฝันเมื่อคืนค่ะ

ฝันว่า....ในความฝันกำลังฝึกล่องเรือโต้คลื่น คลื่นแรงมาก เราก้อเกาะไว้ แล้วก้อลุ้นว่าเรือจะคว่ำมั้ย ซึ่งถ้าคว่ำก้อไม่กลัว เพราะสวมชูชีพอยู่ ก้อลุ้นอยากให้ลองคว่ำดู ดูสิว่าจะเป็นยังไง แต่คนบังคับเรือเก่งมาก ต่อให้คลื่นสูงแค่ไหน เรือก้อไม่คว่ำ ทั้งๆๆที่เป็นเรือประมง 2 ชั้นธรรมดา แล้วคนขับเรือก้อบรรยายว่า ลองมองไปทางซ้ายมือนะครับ จะเห็นประเทศเวียดนามที่กำลังโดนคลื่นซัด พอมองตามไปก้อตกใจ เพราะคลื่นที่ซัดเข้าประเทศเวียดนามบริเวณที่เป็นบ้านคน แล้วก้อช่วงตึกสูงใหญ่น้อย ลดหลั่นกันลงมา ซึ่งแสดงว่านั้นไม่ใช่บริเวณชานเมืองหรือริมฝั่งแน่ๆๆ แต่เป็นย่านชุมชน แล้วก้อเลยสงสัยว่าตัวเองล่องเรือมาถึงตรงงี้ได้ไง สักพักคลื่นลมก้อเห็นฝั่งประเทศไทย ไม่มีใครบอก แต่ในความฝันรู้ว่าถึงไทยแล้วววว

จบค่ะ

 

ของผมไม่ใช่ความฝันแต่เป็นความรู้สึก

1. เมฆรูปร่างแปลกๆมีให้เห็นทุกวัน เช่น

- เมฆรูปคลื่นก่อนเกิดแผ่นดินไหวเห็นแถวๆฝั่งธน และแถบลาดกระบัง
- เมฆที่สามารถแยกสเปคตรัมแสงออกมาเป็นสีรุ้ง เปล่งแสงออกมาตามขอบๆก้อนเมฆ ปกติจะเห็นเวลาเย็นตอนพระอาทิตย์ใกล้ตก (6 โมง) แต่วันนี้เห็นในตอนเช้าในเวลาพระอาทิตย์ขึ้นไปมากแล้ว (8 โมง)

2. รอยไอน้ำบนท้องฟ้ายาวเป็นทาง สั้นบ้างยาวบ้าง อยู่ๆก็เกิดขึ้นมาแล้วก็หายไป ปกติหากเกิดจากเครื่องบินจะเห็นเป็นทางยาวเต็มฟ้า เพราะส่วนมากเครื่องบินจะรักษาระดับความสูงไว้คงที่ ป็นได้ว่าไม่ใช่เครื่องบินของจริง

3. เช้ามืดวันนี้ (ตี 5)ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ มีดาวดวงหนึ่งส่องแสงจ้าทะลุเมฆ มาทักทายประมาณสัก 20 วินาที จากนั้นก็ลดแสงแล้วจางหายไป

4. แมวที่บ้านมันกระวนกระวายพิกล เมื่อคราวที่แล้วก็เป็นมาพักหนึ่ง...คราวนี้หลังจากมันมีลูก 2 ตัว...ก็แสดงอาการอย่างเดิมอีกแล้ว

5. มดที่บริษัทมันอพยพขึ้นที่สูงมาหลายวันแล้ว

เดาๆว่า

1. อาจเกิดแผ่นดินไหวทางฝั่งตะวันตกของประเทศไทย
2. ไหวคราวนี้สะเทือนถึง กทม.
3. ระดับน้ำจากทางภาคเหนือคงใกล้ถึง กทม. แล้วและมีฝนตกซ้ำลงมาอีก

ระวังตัวกันหน่อยนะ

 

หลายคนเริ่มมีความรู้สึกว่าภัยพิบัติมันมาใกล้ตัวเรากันมากขึ้นครับ

ปฏิบัติธรรม ฝึกจิต ฝึกกาย ฝึกสติอย่าได้ประมาทในการทั้งปวงครับ

 

เมื่อเช้านี้เห็นเมฆเป็นทางยาวชัดเจนมาก(มองจากชั้น15)คล้ายๆเครื่องบินแต่ไม่ใช่มันยาวมาก ตอนนี้ แถวนี้มืดแล้ว บ่ายสองกว่าๆเอง ฝนตกละ

 

:boo: เย็ยวันก่อนที่จะเกิดแผ่นดินไหวที่ อินโด ผมก็เห็นวงแหวนแสงบนเมฆ แต่เห็นแค่เสี้ยวเดียว ถ่ายรูปมาก็ไม่เห็นแสงนั้น เป็นวงแสงสีแดงขอบสีเขียวใสเหมือนสีสะท้อนแสง แปลกมากไม่เคยเห็นสีเขียวของเมฆอย่างนี้มาก่อน

 

สิ่งหนึ่งที่มีโอกาสเกิดมาก คือ ในปีที่แล้ว ที่แห่งใดได้รับภัยธรรมชาติ ในปีนี้อาจโดนหนักกว่าเดิม ควรเตรียมการณ์ไว้ เราจะจำกันได้ว่าหลายๆจังหวัดเคยจมอยู่ใต้น้ำ เช่น ตัวเมืองจันทบุรี ท่วมขนาดต้องใช้เรือเดินทางอย่างเดียว

ส่วนที่เคยรอด เช่น กรุงเทพ ปีที่แล้วรอดเพราะบารมีในหลวงทรงช่วยเหลือประทานที่ดินให้ผันน้ำเข้า และชาวนาชาวสวนจำนวนมากยอมเสียสละที่ของตนให้น้ำเข้าแล้วยอมไปนอนข้างถนน ... แต่ปีนี้ก็ไม่แน่ว่าจะเป็นอย่างไร

การเริ่มเก็บอาหารแห้ง อาหารกระป๋อง ไว้จำนวนหนึ่ง อาจได้ใช้ยามจำเป็น ไม่ว่าจะเป็นกรณีเล็กๆหรือใหญ่

รายการของใช้จำเป็นเคยมีเพื่อนๆ list เอาไว้แล้ว ลองเตรียมไว้เท่าที่ทำได้

 

จริงครับอย่าได้ประมาทกัน ภัยมาใกล้ตัวมากกว่าที่คิดเอาไว้ครับ แถมคนส่วนใหญ่ยังไม่รู้เรื่องรู้ราวกันก็อีกมาก

 

อยากเล่ากับเขาบ้างเท่านั้นเอง เป็นเรื่องที่เกี่ยวกับคุณ คณานันท์ เกิดก่อนที่คุณคณานันท์จะป่วยครั้งที่ผ่านมา ผมฝันว่าคุณ คณานันท์ได้อยู่ที่ขนำในสวนผมที่ระยองกำลังป่วยเป็นไข้ ผมให้ทานยา จัดที่ให้นอน และห่มผ้าให้ครับ รู้สึกในฝันว่าเป็นห่วง เหมือนญาติที่อยู่ในบ้าน แล้วอะไรอีกก็จำได้แค่นี้ครับ แต่หลังจากนั้นได้ข่าว ว่าป่วยจริง ทีหลังไม่อยากฝันแบบนี้อีก แหะ....

 

ขอกราบขอบคุณในจิตที่ห่วงใยและเมตตาของพี่สุเชษฐ์ด้วยเป็นอย่างที่สุดครับผม ที่หายป่วยได้ก็คงเป็นแรงใจของพวกเราทุกๆคน และภาระกิจหน้าที่ที่กำลังรออยู่ข้างหน้าครับ

หายป่วยคราวนี้ผอมลงไปเยอะเลยครับ คล่องตัวขึ้น

 

ขออนุญาตเล่าความฝันเมื่อคืนนี้มั่งครับ

ฝันว่า คนที่บ้าน มีแม่ มีพี่ มีน้อง ได้นัดหมายกันว่าต้องเดินทางไปที่ไหนซักที่หนึ่ง

ผมกับน้องต้องไปเจอกับแม่และคนอื่นแต่ก็ยังโอ้เอ้ชักช้า

ในฝัน รู้สึกว่า ต้องไปขึ้นรถบัสคันใหญ่ เพื่อเดินทางออกไปจากกรุงเทพ ในที่สุดก็ได้ขึ้นรถบัสและมีคนบอกว่า ได้จองที่นั่งด้านหน้าเอาไว้ให้แล้ว

พอเช้านี้มาเห็นกระทู้ของอ.สุธาทิพย์เรื่องกรณีอิหร่านเตรียมแผนโจมตีอิสราเอล ก็เลย อ๋อ ว่าอีกไม่นานแล้วที่พวกเราคงต้องอพยพและเจอกับภัยพิบัติของจริง

 

ขอร่วมด้วยครับ เก็บไว้นานแล้วช่วยพิจารณาด้วย เรื่องมันยาวครับตั้งแต่สมัยก่อนบวช ทุกเรื่องราวที่จะเล่าต่อไปนี้ เป็นความฝัน ที่จำได้ไม่ลืมและมีความสมบูรณ์มากกว่า 70%

เริ่มจากช่วงที่เลยอายุครบบวชมาได้สักปีตอนนั้นลังเลๆ อยู่ว่าจะบวชดีหรือไม่ เพราะยังเรียนไม่จบ
มีคืนหนึ่งฝันไปว่าีเดินไปที่บ้านยกพืันหลังเล็กๆ หลังหนึ่ง มีผ้าขาวหลายคนเชิญให้ขึ้นไปบนบ้าน
จากนั้นก็ขอร้องให้เราบวช แรกก็ยังไม่ยอมบวช จนทนรบเร้าขอร้องไม่ไหวจึงรับปากไปว่าจะบวชและเดินลงจากบ้าน
เมื่อเดินลงจากบ้านได้มีสติระลึกตัวได้ว่าขณะนี้เราได้บวชแล้ว ฉับพลันนั้นเครื่องนุ่งห่มชุดขาวที่ใส่อยู่ก็แปรเปลี่ยนเป็น ชุดสีกรักแต่ยังไม่โกนหัว และประกาศไปว่า เราบวชแล้ว

และด้วยความมีสติอยู่ในตอนนั้น จึงได้ค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมาและตัดสินใจบวช


*หมายเหตุผ้าขาวนี่เรียกสั้นๆ รวมกันสำหรับ พ่อขาวและแม่ขาว

จบภาคหนึ่ง
***********************************************

หลังจากนั้นมาอีกเป็นสิบปี วันที่เราพบความตกต่ำที่สุดในชีวิต หลังจากหลง
ระเริงไปกับชีวิตที่สนุกสนาน ลืมบาปบุญก็ได้หวนกลับมาหาพุทธศาสนาอีกครั้ง
จากการที่ได้อ่านได้รู้ในสิ่งต่างๆ ของหลายๆ เว็บพระพุทธศาสนา ก็เริ่มอยาก
จะสร้างพระพุทธรูปขนาดบูชาเพื่อถวายวัดบ้าง ก็ได้แต่คิดว่าคงจะอีกปีสองปี
เพราะว่ายังไร้อาชีพการงาน และดูท่าว่าจะยังว่างอีกนาน

กระทั่งคืนหนึ่งฝันไปว่า กลับมาบ้านพบกับผ้าขาวหลายคน บ้างก็ปักกลด
ปฏิบัติธรรมอยู่รอบๆ บ้าน บ้างก็นั่งปฏิบัติอยู่ภายในชั้นล่างของบ้านเต็มไปหมด
ไม่ได้พูดจากอะไรกัน นอกจากจะปล่อยให้ผ้าขาวเหล่านั้นอยู่ปฏิบัติกันต่อไป

ด้วยเหตุที่เป็นคนที่ชอบฝันเพ้อเจ้อไปเรื่อยๆ เมื่อตื่นมาแม้จะยังจำได้อย่างแม่นยำ
แต่ก็ไม่ได้สนใจนึกถึงความฝันที่ฝันถึงผ้าขาวครั้งแรก ซึ่งก็ไม่เคยได้
ฝันอีกเลยจนกระทั่งครั้งนี้เป็นครั้งที่สอง รู้แต่ว่าความรู้สึกที่อยากจะสร้างพระ
ประธานยิ่งรุนแรงมากขึ้น และอยากจะรีบสร้างด้วย จากที่ตอนแรกหวังว่าแค่
องค์เล็กๆ ตามร้านบริเวณเสาชิงช้าก็พอ แม้ว่าจะไม่มั่นใจและไม่กล้าที่จะไป
บอกบุญใครเขาเพราะเรายังตกต่ำ ไร้ความน่าเชื่อถืออยู่ ไม่รู้แม้แต่ว่าจะไป
ถวายวัดไหน แต่สุดท้ายการบอกบุญก็สำเร็จและได้นำไปถวายที่วัดทางเหนือ
และเป็นเหตุให้มี ความฝันต่อเนื่องกันมาอีก

จบภาคสอง แต่ยังมีเรื่องเล่าระหว่างรอภาคต่อไปครับ

ระหว่างช่วงเวลาสิบปีนั้น มีคืนหนึ่งที่ได้ฝันถึงสิ่งที่น่ากลัวมาก แม้ว่าจะได้ผ่านพ้นและเอาชนะมาได้
เพราะว่าก่อนนั้นเราเคยเป็นเหมือนคนส่วนมากที่ฝันว่าวิ่งหนีผี ซึ่งหนีเท่าไรก็ไม่พ้น จนวันหนึ่ง
ครั้งนั้นฝันเหมือนจริงมาก ได้แม้กระทั่งกลิ่นของซากศพ เราหันกลับมาสู้ จนไล่มันไปได้
และจากนั้นก็ไม่เคยฝันว่ากลัวอะไรอีกเลย แต่ครั้งนี้สิ น่ากลัวมาก เรารู้สึกตัวว่านอนอยู่และมีสิ่ง
ที่เรียกว่าความมืด ค่อยๆ ลอยเข้ามาปกคลุมเรา หัวใจเราเต้นไม่เป็นส่ำทั้งเร็วและแรงด้วยความรู้สึกกลัวที่บรรยายไม่ถูก
เหมือนเจอวิกฤตอันตราย แม้จะรู้ตัวและพยายามรวบรวมสติด้วยการสวดมนต์ ขัดขืนไม่ให้ความมืดมิดนั้น
เข้ามาครอบคลุมตัวเราทั้งหมด ตั้งสติสู้กันอยู่พักใหญ่ มันเป็นการรู้ตัวแต่ไม่ตื่นจนกระทั่งมันสลายหายไปเรา
จึงตื่นลืมตาขึ้นมาเปิดไฟได้ เนี่ยละครับ ความฝันที่ผ่านมาเป็นสิบปี แต่ยังจำได้ไม่ลืม

ช่วยพิจารณาตรวจดูให้ด้วยนะครับ แล้วเดี๋ยวมาต่อภาคสาม
*************************************************

มาต่อภาคสามแล้ว
ฝันต่อคราวนี้ไม่ห่างจากครั้งที่ 2 มากนัก คล้ายกับครั้งที่ 2 คือ กลับบ้านมาคราวนี้ผ้าขาวเต็มบ้านเลย
ทั้งชั้นล่าง ชั้นบน เราก็เดินดูไปเรื่อยๆ ไม่ว่าอะไรผ่านห้องๆ หนึ่ง มีผ้าขาวคนหนึ่งเรียกเราไว้ให้เตรียมตัว
เตรียมสำรับกับข้าวไว้ เราก็สงสัยว่าทำไม เราหาอะไรไม่ได้หรอกตอนนี้ เขาบอกว่านั่นไงหันไปก็เห็นขนม
นมเนยเมื่อหันกลับมา เราก็รู้ว่าทำไม เขาให้เราเอาไปถวายหลวงพ่อ เราก็เข้าไปถวาย เสร็จก็ตื่น

ฝันครั้งก็ชักจะ เอ๊ะยังไงอยู่ เหมือนเรายังต้องทำอะไรต่อหรือเปล่า
ขอเล่าย้อนนิดนึง พระประธานที่เราไปถวายนั้นอยู่ที่ บ้านสวน สุโขทัย ซึ่งเราเห็นแล้ว เราก็อยากจะสร้าง
สำนักสงฆ์นี้ให้เป็นวัดให้ได้ ในใจก็คิดอย่างนั้น แต่ก็ไม่ได้จริงจังนักเพราะรู้อยู่ว่ากำลังเราไม่มี บารมีเราก็น้อย
จะสร้างวัดจากซากโบราณสถานที่มีแต่ซาก ให้เป็นวัดนั้นยากจริงๆ

แต่พอฝันครั้งนี้แล้วก็หาผ้าป่าไปต่อเติมโบสถ์ต่ออีกหนึ่งครั้ง และจิตใจเริ่มลงหลักปักฐานว่าจะทำอย่างไรดี
ถึงจะสร้างสำเร็จ

และแล้วก็มีความฝันต่ออีกครั้งในปีเดียวกัน ครั้งนี้เราฝันว่าได้นั่งเรือใหญ่ออกไปทะเล แต่แล้วก็เห็นพายุงวงช้างขนาดใหญ่พัดเข้าหาฝั่ง
เราจึงรีบหลบเข้าใต้อาคารหลังหนึ่งซึ่งไม่ห่างทะเลมากเท่าไร พร้อมกันนั้นก็
เห็นชาวบ้านวิ่งหลบมหันตภัยร้ายผ่านมา เราจึงตะโกนเรียกอย่างสุดเสียงแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เพราะรู้ว่า
ภัยครั้งนี้ร้ายแรงมาก จากนั้นก็เห็นคณะสงฆ์เดินมาจึงรีบนิมนต์ท่านเข้ามาหลบด้วย และมั่นใจและอบอุ่นใจว่า
หากมีท่านอยู่ที่นี่ก็ยิ่งปลอดภัยมากขึ้น และก็ได้ถวายภัตตาหารหรือน้ำชาไงเนี่ยแหละให้ท่าน
จากนั้นก็รู้สึกว่าพายุใหญ่ได้พัดผ่านเข้ามายังที่หลบภัยภายนอกนั้นมีแต่เสียงหักทำลาย แต่ภายในนั้นกลับสงบเงียบและอบอุ่น
มั่นคง ถ้าจะให้บอกก็คล้ายๆ ว่าจะอยู่ภายในฐานของพระธาตุเจดีย์ละมั้ง และเมื่อสงบลงก็ได้เห็นว่าบริเวณโดย
รอบนั้น หาได้มีความเสียหายมากมายเลยเหมือนพลังทำลายของพายุบริเวณนี้มีน้อยมาก จึงทำได้เพียงโค่น
ต้นไม้หักไปต้นเดียว จากนั้นก็ค่อยๆ รู้สึกตัวและพยายามทบทวนความฝันนั้นก็ลืมตาตื่นขึ้นมา และเหมือนจะ
รู้แล้วว่าทำไมเราต้องไปสร้างวัดที่สุโขทัย เพราะหากเกิดน้ำท่วมใหญ่จริง ทะเลก็คงอยู่ไม่ห่างจากที่ตั้งวัดเท่าใด
เหมือนในฝันแน่ๆ

จบอีกตอน ต่อตอนใหม่ขึ้นทู้ใหม่ดีกว่านะ ทู้นี้ยาวแล้ว
******************************************************

 

DISASTER DREAMS FOR 2007


Hi Dee, it's been awhile since I've sent you an email, but I had another couple of bizarre dreams that I thought you might be interested in.....

About 3 months ago, I dreamed I was floating in space above the earth and below me was North America. I looked "down" and saw concentric circles of energy radiating from an epicentre that looked to be over Los Angeles. The "rings" (like when you drop a pebble in water) reached as far as Alaska and I heard the word "10" in my mind. When I woke up, it was about 5:30 in the morning and my partner, Gary, was already up working. He usually has the news on early in the morning, so I ran out into the living room and asked him if there'd been a quake in LA and he said "no, but some scientist just released a new report about the potential for a 10+ quake centred on LA." (I had not heard of this report prior to having the dream.)

Then, a couple of nights ago, I dreamed I was on a boat on the ocean "near Los Angeles" - it appeared to be a sailboat. All around the boat were thousands of dead fish floating and other people (none of whom I knew) were saying "hey, look at all the dead fish" then one person reached over the railing and dipped a hand in the water and yelled "the water is HOT!!"

Suddenly (as happens in dreams), I was on the shore miles away and watched the open water as a huge cone suddenly appeared spewing lava and this giant volcano just sort of "grew" out of the ocean.

The next day, I went on the internet and looked at a map of California and noticed that the Channel Islands are about 40 miles off the coast of LA, so I looked up their history and found that they were formed from volcanos.

The one in my dream was not an existing island, but a brand new one, but in my dream my mind said "directly west of Los Angeles."

You can publish the dreams if you like. The most recent one below occurred on Dec 28, 2006

My friends are all having strange dreams too, not necessarily about tsunamis or quakes, but about people fleeing places in mass numbers and weird weather (which BC has certainly had over the last few weeks).....I also spoke with a lady a few weeks ago who keeps dreaming that the top of Mt. Baker (which we can see from our balcony) blows right off, she said she's had the dream at least six times and she said it would make the Mt. St. Helen's eruption look like a child's popgun.


I wonder if others that correspond with you have had similar dreams?

Oh, and by the way, Happy New Year!

Beverly P
Vancouver, British Columbia

http://www.greatdreams.com/disaster_dreams5.htm

 

พยากรณ์ของ...ดอกเตอร์ตูริ

http://www.drturi.com/home.php

ปฏิทินพยากรณ์เหตุการณ์สำคัญ

Jan 2007: *3rd / #12th / +19th................. หมายถึง วันที่ 3, 12 และ 19
Feb 2007: *1st / #9th / +17th / *28th
Mar 2007: +1st / #8th / +16th / *27th
Apr 2007: +1st / # 6th / +12th / * 22nd
May 2007: #2nd / +9th / *19th / #29th
June 2007: + 5th / *16th / #26th
July 2007: +2nd / *13th / #22nd / +30th
August 2007: *9th / #19th / +26th
Sept 2007: +5th / #15th / +23th
Oct 2007: *3rd / #12th / +20th / *30th
Nov 2007: *1st / #19th / +16th / *26th
Dec 2007: #6th / +13th / *24th

สัญญลักษณ์ที่ใช้

มี 3 แบบคือ * , # และ +

ความหมายของสัญญลักษณ์

* Beginning/Ending of Important Portion of Life/Forced Relocation/destructive weather.

# Famous Death/Dramatic News/Police/FBI/CIA/Secrets/Scandals/Terrorism/Finances/Sex/Serial Killers.

+ Cosmos/Nuke/Weird/Surprises/Explosions/Shocking/Quakes/Volcanoe/
Tornadoes/NASA/Aeronautics.



ท่านสามารถนำข่าวต่างๆจากเวป www.earthfiles.com มาเทียบเคียงเหตุการณ์ในปฏิทินพยากรณ์ได้ครับ

ตัวอย่าง

เดือนพฤษภาคม

 

A Pole Shift or Wobble?
<B>

<BIG>A DREAM VISION</BIG> - Winter, 2001

<BIG>All things have a beginning or background and so we shall start. My Name is Allen D. Furford and I am known as Mobius on the internet, a code name for some which I have had for some years even before the Internet. I did not personally pick the word... </BIG>
<BIG></BIG>
<BIG>I live in the southern foothills of the Olympic Mountains, 3 miles out of Elma Washington in a place known as Beaver’s Den; in the Star House, another name I never picked; on a paved private road called Furford Lane on the map. I never named the road either. Like the dream vision OBE’s I have been experiencing for years since I died twice, it seems I really have no control over my life either while asleep or awake, sometimes much to my amusement. This dream vision I am putting down for all to ponder was not amusing at all since I have an extremely high accuracy as far as future events which I have seen, and which have come to pass. I am not unknown and I am a religious man though I did not start out that way. Dying twice and coming back took care of that. This is the background and so now on to the vision... </BIG>
<BIG>I walked out of the front door of my house and was facing true North West, the day was warm and sunny indicating late spring or early summer from the foliage on the trees, when sudden I was thrown violently onto my right side as if someone had jerked a carpet out from under my feet with a side ways motion. I hit the ground hard and there was a terrible roaring sound as if a low flying jet plane was overhead, with a vibrating rumble as the ground shook. The Star House was moving toward the drop off to the creek below and I jumped into a vehicle and suddenly found myself at a well known lake about 12 miles north from my home. This is a warm springs fed lake between the Star House and Shelton, Washington, and many people were in the lake swimming before this event. </BIG>
<BIG></BIG>
<BIG>Suddenly I also was in the lake and on a float as the water swelled and lake side homes began to slid in. People were all around me and the body of water began to pour out of the basin as I grabbed children around me in the water and pulled them to the floating dock. Adults and children pulled themselves from the water onto all the floating debris as the vision shifted again, a roller coaster ride which is had to imagine and we were on what seemed to be the Kelso River, heading for the Columbia river gorge. </BIG>
<BIG></BIG>
<BIG>By this time I was on a floating roof of what had been a large building, a warehouse roof as it was flat and tarred. Homes and hillsides were sliding into the maelstrom of converging waters as we shot under collapsing bridges and onto the Columbia river, fearful we would be dashed against the bridge abutments and other obstructions on the journey as some were, and hanging on the the children all of us were collecting as we could from the terrible swirling waters. It was as if Mayfield Dam had broken and the lake emptied out into the valley below which drained to the sea by way of the Columbia River. In the distance was a dot of a ship which evidently had entered the river and was heading for Portland Oregon, and I could see Portland on the far side feeding homes also into the river as well while we headed down stream toward the vessel. Suddenly I was being picked off the floating roof, the last up to the ships deck, and after reaching this security the vision shifted again and I was on the bridge of the vessel where an English captain and a Russian first mate were watching the water from the wheelhouse, threading the vessel through the debris in the river watching for survivors. The crew below had lines, life jackets and life rings ready and scurried about the deck of this general cargo vessel. </BIG>
<BIG>I introduced myself as I thanked them and noted to them I was a retired chief engineer in the United States Merchant Marine. The Russian looked at me with a terribly sad face and shook his head gently speaking the words I shall never forget.:</BIG>
<BIG></BIG>
<BIG>“No one is any more retired...” </BIG>
<BIG></BIG>
<BIG>At was at this point I woke from the vision, covered in sweat with tears in my eyes and I had to take a few moments to orientate myself. Quite badly shaken, I came down stairs and reported the vision to a friend I had staying at the house. Badly stunned, I waited for some hours before I e-mailed others about this calamity. I have had many dream visions of the future, seeing many events we are going to have to face both good and bad, but I never saw nor experienced anything like this one, such was the length and intensity. I did not just see it, I lived it and time stood still for every terrifying moment. I have no idea how many people myself and others saved pulling people up on to anything that floated, for I still see the faces of those who were pulled under to never rise again as we just could not get to them so terrible was the rushing water before it dumped into the Columbia. </BIG>
<BIG></BIG>
<BIG></BIG><BIG>A father surfaced close to the roof and with his last strength he handed me his daughter who was about three years old, and then he was gone. I held her for a moment then passed her to a woman before looking again in vain for others. There are tears in my eyes again as I write this for you, and I had the vision last winter of 2001. I just relived it putting these words down, praying some of you will take heed. God save us, and may He save the children, the precious children. </BIG>
<BIG></BIG>
<BIG>Other than the approximate time of the year I can give you no firm date on this event save I have every reason to believe it is still a few years into the future, as certain other visions I have had must pass first. I still hear the soft and sad voice of that wonderful Russian first mate: “No one is any more retired....”, and the tears come again. </BIG>
<BIG></BIG>
<BIG>I wonder if I ever will stop crying when reviewing this incident. Suffer the children for we lost so many of them. It was not the end of the world, people. It was the change of the world. </BIG>
<BIG></BIG>
<BIG>Dee Finny, you have idea how hard it was for me to relive this for you for I never really forget, such is the gift God has given to me. </BIG>
<BIG></BIG>
<BIG>Sometimes I just wish I could, and this is one of those times. People will never see this vision posted on my own site. It would serve no purpose there, and I quit posting the visions in 1999, but they have not ceased, for it just does not work that way for me. People who scoff at these things will suffer the worst. God has given the people Dreamers, for He is not unkind. </BIG>
<BIG></BIG>
<BIG>He is pure Love... </BIG>
<BIG>Sincerely, Allen D. Furford The Mobius </BIG></B>



SEE THE SIMILARITY IN THIS DREAM TO THE ONE ABOVE

I had a vision July 24,2000. Something dropped from the sky from the NorthWest in the Pacific Ocean about 90 miles West of where I live.

It impacted the earth which stated a chain of events. I felt at the that it was an astroid.

After the impact of the object that went into the Pacific Ocean, there was flooding which reached the 400 feet + elevation,

while the flooding was occuring I saw my good friend and my beloved sister washed out to the Columbia river and out to sea.

Next there was a catastrophic earthquake followed by massive fires. The next thing to happen were volcanic eruptions that were more horrible than any of us could imagine

http://www.greatdreams.com/end_time_flood.htm

 

เรื่องการเก็บแมสเสจจากความฝันนี้ เป็นคำสั่งที่ได้รับคล้ายๆกันในทุกศาสนาทั่วโลกครับ

เพราะสัญญานเตือนบางส่วนจะถูกถ่ายทอดผ่านความฝัน ดังนั้นจะสังเกตุความคล้ายคลึงของหลายๆคนได้ทั่วโลกครับ

 

วันหนึ่งได้มีโอกาสไปขอผงหินพระธาตุเขาสามร้อยยอดเพื่อจะมาสร้างวัตถุมงคลแจกผู้ทำบุญ
แล้วได้อธิษฐานขอปัญญาความรู้และหนทางในการสร้างวัด ซึ่งเราก็ไม่เชื่อว่าจะได้รับในทันทีในคืนนั้นหรือ
แทบจะไม่เชื่อด้วยซ้ำไปว่าเราจะมีบุญได้ฝันแบบนี้กะเขาบ้าง

คืนนั้นเองเราก็ได้ฝันไปว่าเราจะหาทางช่วยน้องที่มีปัญหาอยู่ด้วยการนำพระหลวงพ่อทวดที่อยู่ในตู้พระไปให้
น้อง แต่กลับมีเสียงหนึ่งดังว่า ไม่ใช่ให้นำเอาเหรียญจตุคามซึ่งตอนนั้นผมมีอยู่ สองเหรียญเป็นรุ่นปฐมอรหันต์
สุวรรณภูมิ ซึ่งผมชอบมากเพราะว่าตรงกลางคือธรรมจักรที่มีซี่ล้อสี่ซี่ ซึ่งหมายถึงพระพุทธเจ้าสี่พระองค์และ
ตรงดุมล้อก็หมายถึงพระพุทธเจ้าอีกหนึ่งพระองค์ รวมเป็นพระพุทธเจ้า 5 พระองค์ ล้อมด้วยพระอรหันต์
แต่ผมก็ยังไม่เชื่อเสียงนั้น ดื้อจะเอาหลวงปู่ทวดไปให้น้อง จนเสียงนั้นบอกว่าเอาไปเถอะเพราะหลวงปู่ทวดท่าน
มีความเกี่ยวข้องกับองค์จตุคามรามเทพ พร้อมกับบอกว่าต้องสร้างศาลให้ท่านด้วย และบอกให้ไปที่ตู้พระ
ที่ผมหยิบพระปฐมอรหันต์ออกมา เพื่อให้ไปหยิบเอาม้วนผ้ามาอ่านดู พบว่ามีอยู่สามข้อ

ข้อแรกเมื่ออ่านดูก็เป็นบทบูชาพระพุทธสิหิงค์ ซึ่งได้เขียนแยกเป็นคำๆ ชัดเจนเพื่อให้อ่านได้และจำได้สนิทแน่น

ข้อสองเป็นการบอกสถานที่ตั้งศาลว่าให้อยู่ริมน้ำ ที่เป็นสถานที่ตั้งทัพและพาช้างลงอาบน้ำ

ข้อสามนี้ยาวมากเป็นพิธีกรรมการตั้งศาล

ซึ่งเมื่ออ่านมาถึงข้อสามนี้ผมร้องออกมาทีเดียวว่า ไม่เลยผมทำไม่เป็นทำไม่ได้หรอก เสียงนั้นบอกทันทีว่า
ทำไม่ได้ไม่เป็นไร ให้คนที่ทำเป็นเขามาทำ ผมก็เงียบๆ ยังไม่รับปากว่าจะทำ แต่ก็คิดว่าเอาก็เอา
นั่นก็คือเท่ากับผมได้รับปากไปว่าจะสร้างวัดให้สำเร็จด้วย เพราะจะสร้างศาลได้ก็ต้องสร้างวัดไปด้วย

เหนื่อยเหมือนกันแฮะ เล่าๆ มาเนี่ย

จากนั้นผมก็อย่างรู้ว่าม้วนผ้านี่เป็นของใคร เสียงนั้นบอกให้ดูที่มุมบนขวามือมีชื่อของ อินทร ขจรเดช ขึ้นมา
ดังนั้นแล้วผมจึงย้อนกลับมาข้อหนึ่งเพื่อท่องจำบทบูชาให้ขึ้นใจ จากนั้นก็วูบมาจนตื่นทบทวนความฝันซักพักก็
ลุกขึ้น แล้วก็ลืมผ่านไปสามวันมีบางอย่างสะกิดทำให้จำได้ว่าคืนนั้นฝันอะไร กลับมาค้นหาข้อมูลของพระพุทธสิหิงค์และ
ท้าวจตุคามรามเทพใหญ่ว่ามีประวัติความเป็นมาอย่างไร จึงได้คิดว่าจะต้องทำอะไรบ้าง แต่ก็
อย่างว่าคนมีบุญน้อย มีบารมีหน่อยเดียว ยังไม่คืบหน้าไปไหนเลย จะสร้างวัดเพื่อรอพระท่านมาไม่ทันละมั้ง

แต่ฝันครั้งนี้ก็อยากจะถามพี่ๆน้องๆ ช่วยแปลให้หน่อยเหมือนกันว่า ให้สร้างวัดเพื่อรอใครใช่ไหม
ถ้าใช่ก็จะพยายามเร่งทำต่อ ถ้าคิดไปเองก็จะได้ค่อยๆ ทำ เพราะเหนื่อยและท้อเหมือนกัน

 

จบเรื่องราวความฝันต่อเนื่องในระยะเวลาหลายปีไปแล้วมาเรื่องฝันคั่นเวลา ภาคใหม่ที่ยังไม่ฝันแล้วกัน

เรื่องมีอยู่ว่า มีคืนหนึ่งฝันไปว่าได้เดินออกมาบนถนนในกทม. นี่ละม้างง
แต่เป็นถนนที่ร้างผู้คน ท้องฟ้าก็ไม่ได้สดใส มองไปก็ไม่รู้ว่ากลางวันหรือกลางคืน
เป็นสีเทาหม่นหมอง มืดก็ไม่ใช่มืดแบบกลางคืน สว่างเห็นได้ทั่วไปแต่ก็ไม่ใช่แบบกลางวัน
หรือวันฟ้าหม่นแสงน้อยอะไรแบบนั้น ใจก็รู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้นแน่ มองขึ้นไป
บนฟ้าเห็นท้องยานอวกาศขนาดใหญ่ มนุษย์ต่างดาวบุกหรือไงเนี่ย แล้วคิดได้ว่าเขามาช่วยต่างหาก

จบดื้อๆ อ่ะฝันนี้ มีต่อแต่จำไม่ได้แล้วนานเป็นปีแล้ว

แต่ครั้งสุดท้ายที่จำได้ ฝันถึงพระสององค์มาหาแล้วบอกว่าเจอตัวแล้ว ท่านพุธมาอยู่นี่เอง ท่านพุธไหนเนี่ย
ใครรู้จักบ้าง ผมไม่เห็นใครเลย

 

*** สัจจะมาเตือน ****

เวลากลางวัน
คนกำลังจะลงเล่นน้ำทะเล...ที่ชายหาด
ฉับพลัน...ไม่ห่างจากฝั่งมากนัก
ผิวน้ำทะเล....ยุบตัวลง และม้วนตัวเป็นคลื่นสูงเท่ายอดมะพร้าว อย่างรวดเร็ว
คลื่นยักษ์...พุ่งโถมซัดเข้าหาฝั่งทันที

- " หนุมาน ผู้นำสาร "
๒๑ กันยายน พ.ศ.๒๕๕๐

 

*** สามร้อยยอด ****

ภูเขา...ที่มีความสำคัญในอนาคต
แร่ธาตุ....มีแห่งเดียวในโลก
สร้าง...ยานใหญ่ออกไปรอบจักรวาล

- " หนุมาน ผู้นำสาร "