หลวงพ่อพวงวัดน้ำพุรวมเรื่องราวเรื่องเล่าประสบการณ์และภาพวัตถุมงคล

เนื่องจากในช่วงนี้ วัตถุมงคลของหลวงพ่อพวงวัดน้ำพุกำลังมาแรง ปรับราคากันแบบรายวัน แต่ยังไม่เห็นท่านใดตั้งกระทู้สนทนากันขึ้นมา
ผมจึงขอตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา เพื่อเป็นที่พูดคุยแลกเปลี่ยนเเรื่องราวต่าง ๆ ที่แต่ละท่านได้เคยเจอ รวมทั้งวัตถุมงคลของท่านในรุ่นต่าง ๆ
พูดคุยแลกเปลี่ยนกันได้ทุกเรื่องราว แต่ขอให้อยู่ภายใต้กฎกติกามารยาทของทางเวปนะครับ

ขอนุญาตนำข้อมูลจากกระทู้คุณ Pipat_san ในหมวดพระเครื่องมาลงนะครับ

http://palungjit.org/attachments/a.2055806/

ศิษย์หลวงพ่อทบ วัดชนแดน สืบวิชาหลวงพ่อเขียน สำนักขุนเณร ลูกศิษย์หลวงพ่ออ้วน วัดดงขุย ออกธุดงค์เจอครูดีในป่าลึก
หลวงปู่พวง ฐานะวโร พระผู้เฒ่า อายุมาก พรรษากาล แห่งนครพ่อขุนผาเมือง เทพเจ้ามหาเวทเทือกเขารังศุนย์รวมใจของชาวบ้าน

ประวัติโดยย่อ หลวงปู่พวง ฐานะวโร พระเกจิอาจารย์แห่งวัดน้ำพุ ผู้เปี่ยมด้วยเมตตา

หลวงปู่พวง ฐานะวโร เดิมชื่อ พวง เพชรมูล เกิดเดือน ธันวาคม พ.ศ ๒๔๖๘ โยมบิดาชื่อ นายยวง เพชรมูล โยมมารดาชื่อ นางเพิ่ม เพชรมูล หลวงปู่พวงบวชตั้งแต่เป็นสามเณร เมื่ออายุครบบวชจึงได้อุปสมบทเป็นพระภิกษุ ได้ทำการอุปสมบถเมื่ออายุ 21 ปีได้ฉายา " ฐานะวโร " เนื่องจากเลื่อมใสในพระศาสนาและองค์หลวงพ่อทบ พระเกจิแห่งวัดชนแดน บิดามารดาต่างเห็นพ้องด้วยจึงอนุญาติ พระพวงขยันหมั่นเพียรศึกษาพระธรรมคำสอนด้วยจิตตั้งมั่นและได้ศึกษาสรรพวิชาไสยเวทย์จากหลวงพ่อทบ ด้วยอุปนิสัยที่เป็นผู้รักเรียนใฝ่หาความรู้ จากนั้นได้ติดตามหลวงพ่อทบไปสำนักขุนเณรได้พบหลวงพ่อเขียน สำนักขุนเณร หลวงพ่อทบได้ฝากฝังหลวงพ่อพวงไว้กับหลวงพ่อเขียน หลวงพ่อพวงได้ฝึกจิตเจริญภาวนาจนสำเร็จ จึงได้เดินทางกลับมาจำวัดที่ดงขุยได้พบหลวงพ่ออ้วน วัดดงขุย จึงได้ขอต่อวิชากับหลวงพ่ออ้วน ก่อนที่จะได้จำวัดหลวงพ่ออ้วนท่านได้ลองภูมิอยู่นานจนเห็นว่ารับได้จึงอนุญาติให้อยู่ได้เมื่อได้สรรพวิชาอาคมแล้ว หลวงพ่ออ้วนบอกให้ออกธุดงค์เข้าป่าไป หลวงปู่พวงได้ธุดงค์ไปหลายสถานที่เพื่อฝึกจิตให้แกร่ง เจอการทดลองสารพัด เมื่อเห็นที่สุดของชีวิตแล้วได้ธุดงค์มาถึงบ้านเกิด.

ปัจจุบันหลวงปู่พวง ท่านสิริอายุ ๘๖ ปี ๖๕ พรรษา ได้สร้างวัดแห่งแรกคือวัดน้ำพุ เมื่อปี พ.ศ. 2500และทำการ สร้างวัด เมรุ ศาลา กุฏิสงฆ์ โรงเรียนวัดน้ำพุ ฯลฯ สร้างคุณาประโยชน์มากมาย พระเถระผู้ใหญ่มอบชั้นยศหลายครั้ง หลายวาระเพื่อเป็นเกียรติประวัติในการสร้างคุณประโยชน์ไว้ หลวงปู่พวงท่านขอไม่รับ ความเป็นพระใจดีมีเมตตา สรรพวิชาอาคมเข้มขลังศูนย์รวมใจของหมู่บ้าน สมถะเรียบง่ายเป็นกันเอง หลายคนถึงกับเอ่ยว่า “หลวงปู่พวงเทพเจ้าเทือกเขารัง”







เอื้อเฟื้อภาพโดยคุณผู้จัดการ และมีพร้อม

 

กราบนมัสการหลวงปู่พวงด้วยเศียรเกล้า ส่วนตัวศรัทธราเคารพหลวงปู่มากๆ เคยไปถวายสังฆทานครั้งหนึ่ง ไว้มีโอกาสจะไปกราบหลวงปู่อีกแน่นอนครับ

 

กราบนมัสการหลวงปู่พวงด้วยเศียรเกล้า ตอนนี้ก็ตามเก็บบ้างตามงบครับ

 

ตอนนี้แรงทุกอย่างนะครับ เก็บได้เท่าที่เก็บกันนะครับ :'''(

 

กราบหลวงปู่ครับ ยินดีกับกระทู้ของหลวงปู่ ครับ

 

กราบนมัสการ บูชาพระอริยสงฆ์สาวก หลวงปู่พวง วัดน้ำพุ ครับ

สวัดดีครับ คุณPattana และ พี่ ๆ น้อง ๆ ศิษย์องค์หลวงปู่พวง
วัดน้ำพุสามัคคี่ จ.เพชรบูรณ์ ทุำก ๆ ท่านครับ ดีใจจังเลยครับ
ที่มีบ้านศิษย์องค์หลวงปู่พวง เพิ่มขึ้นมาอีกหลังนึง

องค์หลวงปู่พวง วัดน้ำพุสามัคคี่ จ.เพชรบูรณ์ ผมสามารถ
กล่าวถึงท่านได้อย่างเต็มปากเต็มคำเลยว่าท่านเป็น "พระอรหันต์สาวก"
เพราะท่านบรรลุธรรมถึงขั้นนั้นแล้วจริง ๆ ท่านเต็มเปี่ยมไปด้วยความ
เมตตากรุณา ท่านดำรงธรรมของพระอรหันต์ ท่านทรงเปี่ยมไปด้วย
อิทธิ์ฤทธิ์ปาฏิหารย์ วัตถุมงคลของท่าน พุทธคุณครอบจักรวาล
เด่นในทุก ๆ ด้าน ศักดิ์สิทธิ์เป็นยิ่งนักครับผม บูชาแล้วจะรู้เองครับ

 

อนุโมทนาบุญ ทั้งหมด ทั้งมวล

 

อนุโมทนากับพี่ Pattana ครับผมที่ช่วยเผยแพร่บารมีของหลวงปู่อีกช่องทางหนึ่ง อนุโมทนาสาธุครับ

 

เอาพระสมเด็จ รุ่นแรก เนื้อนวะ มาให้ทุกท่านช่วยพิจารณาหน่อยครับ พอดีว่าผมไม่เคยเจอโค๊ด พวง แบบนี้ ช่วยพิจารณาหน่อยครับ ผมดูโค๊ดแล้วเหมือนมันไม่ใช่ หรือพระของหลวงปู่มีปลอมกันแล้ว

 

มีเรื่องเล่าครับ
เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา (12 ม.ค.56) ผมเดินทางออกจากชุมพรเวลาประมาณเกือบสี่โมงเย็นเพื่อไปวัดน้ำพุและวัดสุวรรณเจดีย์ ก่อนถึงประจวบเล็กน้อยได้เข้าเติมน้ำมันที่ปั๊มบางจาก เติมเสร็จปรากฎว่าสตาร์ทเครื่องไม่ติด อาการเหมือนแบตฯหมดครับ ทั้ง ๆ ที่แบตลูกนี้เพิ่งจะเปลี่ยนมาช่วงก่อนปีใหม่นี้เอง น่าจะไม่เกิน 3 สัปดาห์ ซึ่งสามเหตุที่เปลี่ยนก็เนื่องจากเป็นอาการเดียวกันนี้ คือสตาร์ทไม่ติด และหลังจากเปลี่ยนแบตฯในครั้งนั้นก็ใช้รถไม่กี่ครั้ง และใช้วิ่งในระยะทางสั้น ๆ

ทำไงดีละครับ ก็พอดีว่าปั๊มที่ผมเข้าไปเติมน้ำมันนั้นสูงกว่าถนน จึงเข็นรถลงมาแล้วกระตุกเกียร์ ฮ่า..รอดแล้วครับ เครื่องติดสามารถวิ่งต่อได้ ก็ขับหาร้านซ่อมไดนาโม เพราะคิดว่าไดชาร์จมีปัญหาแน่ ๆ ก็มาเจอร้านที่ใกล้ปากทางแยกเข้านิคมฯประจวบ โชคดีที่เขายังไม่ปิดร้านเพราะเย็นมากแล้ว แต่กำลังจะปิดพอดี ช่างก็มาเช็คดูปรากำว่าเป็นที่ไดชาร์จจริง ๆ ด้วย คือมีไฟออกมาน้อยมาก ๆ และแบตฯ ช่างก็บอกว่าตอนนี้หมดเลย สรุปคือต้องเปลี่ยนไดชาร์จ หรือถอดออกซ่อม แต่ร้านนี้ไม่มีอะไหล่ขาย และเป็นเย็นวันเสาร์ด้วยใกล้มืดเต็มที ร้านก็ปิดกันหมดแล้ว ซวยละสิครับงานนี้ ช่างก็เลยชาร์จแบตให้ประมาณ 1 ชั่วโมง เพื่อให้ขับไปได้ และต้องคอยชาร์จแบตฯ ไปเรื่อย ๆ โดยให้แวะชาร์จที่ร้านแถวบายพาส ซึ่งช่างบออกว่าถ้าปิดแอร์รถจะวิ่งไปได้ถึงแค่ช่วงบายพาสแล้วแบตฯคงหมด หลุดจากเส้นบายพาสแถวใกล้ปั๊มน้ำมันตรงชะอำจะมีร้านไดนาโมอยู่ ให้ไปชาร์จแบตที่นั่น เอ้า...เอาไงก็เอากันวะ เพราะมาถึงขั้นนี้แล้วนี่

ระหว่างที่นั่งรอชาร์จแบตฯ อยู่นั้นเอง ผมก็มานั่งนึกดู ความจริงผมจะเดินทางมาตั้งแต่ก่อนปีใหม่แล้ว แต่ทุกครั้งที่ตั้งใจมา ก็เจออุปสรรคให้ต้องเลื่อนการเดินทางทุกครั้งไป มาครั้งนี้ตั้งใจแน่วแน่เลยว่าต้องไปให้ได้ แต่ก็เหมือนถูกแกล้งอีกครับ เพราะก่อนเดินทางเพียง 2 วัน ผมไม่สบายเป็นไข้หวัด ไอหนักมากคออักเสบค่อนข้างรุนแรง แต่ในเมื่อตั้งใจไว้แล้ว ก็จะไปมันทั้งไข้ ๆ อยู่นั่นแหละ ก็ไอมาตลอดทาง ขับรถมาอยู่ดี ๆ ถึงประจวบแล้วไดชาร์จกลับมีปัญหาอีก(ความจริงมันคงมีปัญหามาก่อนแล้วแต่เราไม่รู้ จึงเปลี่ยนแบตฯใหม่ไป) มันอะไรกันนักหนาวะนี่ ทำไมเราตั้งใจจะทำอะไรแล้วทำไมปัญหาอุปสรรคถึงเยอะจัง แต่อะไรก็ตามอย่ามาขวางให้ยากเพราะครั้งนี้คงไม่มีถอยแล้วล่ะโว๊ย

ในระหว่างที่นั่งนึกอยู่นั้นก็ได้เอามือไปขยับแหวนที่สวมอยู่ อ้าว...นี่เราสวมแหวนเพชรกลับอยู่นี่หว่า เห็นเขาบอกว่าถ้าเจอเรื่องไม่ดีให้กลับหัวแหวน เออ..เว้ย น่าจะเข้าท่า แฮะ คงต้องขอลองดูกันหน่อยแล้วนะครับหลวงพ่อฯ ว่าแล้วก็ถอดแหวนออกมากลับหัวแล้วสวมกลับเข้าไปใหม่ พร้อมกับนึกถึงหลวงพ่อขอให้รถวิ่งไปได้จนถึง กทม. อย่าให้มีปัญหาเลย

อ่ะ...ถึงตอนนี้ค่อยมั่นใจขึ้นมาหน่อยแล้ว ก็ปิดแอร์ขับรถมาเรื่อย ถ้าเป็นกลางวันจะไม่ห่วงเลย แต่นี่เป็นช่วงกลางคืน จำเป็นต้องเปิดไฟหน้า ซึ่งจะทำให้แบตฯหมดไวเข้าไปอีก จนมาถึงชะอำผ่านร้านไดนาโมก็ไม่ได้แวะจอดแต่อย่างใด เพราะพี่เขยบอกว่า ยังไม่เห็นมีอาการอะไรเช่นไฟหรี่ลง ขับไปก่อนก็แล้วกัน เอาก็เอาวะ แต่ก็นึกด่าอยู่ในใจว่าถ้ามันไปออกอาการตอนที่รถอยู่ห่างจากชุมชนมาก ๆ แล้วตูจะทำยังไงละวะ

ขับมาเรื่อย แวะกินข้าวก็ไม่กล้าดับเครื่อง นึกถึงอาหาร FastFood ขึ้นมาทันทีถ้าตรงนี้มีขายก็คงจะดีจะซื้อไปกินบนรถได้ แต่นี่มีแต่ข้าวแกงครับก็ต้องใช้กริยาอาการที่เรียกกันว่า "แดกด่วน"(ขออภัยนะครับ เพราะคำนี้ผมเคยได้ยินคนบางคนเขาใช้เรียกอาหารประเภท FastFood กัน) จากนั้นก็ขับต่อจนมาถึง กทม. ครับ

มาลองคิดดูระยะทางจากประจวบถึง กทม. ประมาณ 300 กม. ผมใช้เวลาขับรถประมาณ 5 ชั่วโมง ถึงที่พักหลังเที่ยงคืนไปนิดหน่อย หลับกันยาวครับ

ตอนเช้าจึงเปลี่ยนรถเพื่อออกเดินทางกันตั้งแต่ 6 โมงเช้า จนไปถึงวัดและกลับมาพักผ่อนและถอดแบตฯไปชาร์จไว้ที่ร้าน 1 คืนเต็ม

เช้าวันรุ่งขึ้น นำแบตฯที่ได้ชาร์จไว้เต็มมาใส่ และขับไปให้ร้านซ่อม ช่างบอกว่าไดชาร์จไหม้ครับ ขดลวดทองแดงไหม้เลยจริง ๆ เสียเงินอีกตามระเบียบ รถเก่า คนก็แก่ มันก็แย่อย่างนี้แหละครับ

 

ไม่เคยสังเกตุของตัวเองเลย เดี๋ยวต้องไปเอามาดูบ้างแล้ว
ลองเทียบกับที่ลงกันในเวปดูก่อนนะครับ ดูที่ตัวเลขด้วย

ว่าแต่องค์นี้ได้มาจากไหนหรือครับ

 

องค์นี้ไม่ใช่ของผมครับ พอดีไปเจอมาเว็บหนึ่ง เห็นโค๊ตแล้วไม่กล้าเช่าเลยครับ เพราะที่ผมเก็บไว้ หลายองค์ไม่เหมือนกับในภาพเลยครับ เพราะผมสังเกตโค๊ตแล้ว ตัวที่เก็บไว้ตั้งแต่ต้น จะหัวกลมครับ

 

แปลกอย่างว่าเลยครับ แต่ผมไม่มีรุ่นนี้ครับ อาศัยเทียบกับ โค๊ดของรุ่นอื่นๆ ผมมารอท่านๆอื่นๆที่มีมาเทียบดูครับ

 

เปรียบเทียบให้ดูครับ หัวกลมหมดเลยครับ

รูปภาพ copy มาจาก เว็บ g ครับ

 

ผมว่าเลข ๒ ก็ดูไม่ค่อยเหมือนกันนะครับ แปลก ๆ อยู่

 

กระซิบบอกกันหน่อยซิครับ ว่าไปเจอมาจากไหน จะได้จำ User ไว้
ขอย้ำว่ากระซิบ(PM) นะครับ เดี๋ยวจะเป็นเรื่องเป็นราวใหญ่โตไป

 

น่าจะต้องระวังไว้บ้างนะครับ ถ้าท่านอื่นมีอะไรก็นำมาเป็นวิทยาทานกันบ้างนะครับ

 

จัดไปตามคำขอเลยครับพี่ ไม่ใช่สมาชิกในเว็บ นี้แน่นอนครับ

 

เมื่อวันอาทิตย์ที่ 13 ม.ค. ได้เดินทางออกจาก กทม. ตอน 6 โมงเช้า ไปถึงวัดน้ำพุสามัคคีตอน 11 ครึ่ง
เห็นหลวงพ่อท่านกำลังฉันเพลอยู่ จึงรอท่านฉันเพลจนเสร็จ จากนั้นจึงนำเครื่องสังฆทานที่เตรียมไปถวาย
มีพระวิสุทธิเทพ พระแก้วใสทรงเครื่อง ผ้าไดรจีวร 1 ชุด รังนก ซุปไก่สกัดแบรนด์ น้ำลูกพรุนสกัด น้ำผึ้ง โอวัลติน ยาสามัญประจำบ้าน หนังสือคู่มือนวโกวาท DVD พระพุทธเจ้า ฯลฯ
ท่านรับแล้วก็ให้พร หลังจากนั้นพอท่านหยิบดูสิ่งของที่นำไปถวายท่านก็ให้พระใหม่อีกครั้งหนึ่ง เป็นอย่างนี้อยู่ประมาณ 2-3 ครั้ง
ได้สนทนากับท่าน แต่ท่านพูดเสียงเบามาก ต่อมาจึงได้รู่ว่าท่านไม่สบายเนื่องจากมีน้ำมูกใสไหลออกมาในขณะที่คุยกัน จึงไม่ได้รบกวนท่านมากนัก

ผมได้ถวายประคำหินพระธาตุสามร้อยยอดสีขาวเส้นโตกับท่าน 1 เส้น ท่านได้นำไปสวมอยู่ถึง 2 ครั้ง แต่ละครั้งที่นำไปสวมท่านบอกว่าหนัก และได้ถวายรูปหล่อเหมือนหลวงพ่อเงินวัดบางคลาน(รุ่นเก่า ก่อนปี 2515) อีก 10 องค์ ถามท่านว่าทันหลวงพ่อเงินหรือไม่ ท่านตอบว่าทัน และได้ถามต่อว่าหลวงพ่อเงินท่านได้เสกหรือไม่ ท่านบอกว่า เสก ใครไปหาก็ลองไปขอจากท่านดูเอาเองนะครับ

 

ท่านได้หยิบรังนกมา 1 ขวด แล้วเปิดฉันอยู่ 2 ครั้ง และได้หยิบเอกสารที่นำไปแจกมาอ่าน
ได้สอบถามท่านในเรื่องบางเรื่อง ท่านก็ได้เมตตาตอบให้

ก่อนลาท่านกลับผมได้นำวัตถุมงคล ต่าง ๆ ของท่าน ที่ผมได้เก็บไว้ มาขอความเมตตาจากท่านให้เสกเพิ่ม
และในจำนวนนั้นมีเกศาและจีวรของท่านอยู่ด้วย