ขอเชิญพี่ๆน้องๆ ที่ศรัทธา หลวงปู่โต๊ะ มาพูดคุยกันหน่อยครับ

สวด ยวด มากท่านแอท

 

ปีนี้เรื่องงานวันที่5มีนาคมที่วัดประดู่ยังเงียบๆอยู่

 

กราบหลวงปู่โต๊ะ ด้วยเศียรเกล้า

สวัสดีลูกหลานหลวงปู่ทุก ๆ ท่านครับ

กลับมาจากการเดินทางร่วม ๆ 800 กิโลเมตร ได้มาอ่านเรื่องราวประกอบรูปภาพจากเฮียกิมก็รู้สึกหายเหนื่อยเลยครับ ขอบคุณมาก ๆ ครับ​

 

สบายดีครับ สงสัยขึ้นทางลงแน่ๆ

 

มุมด้านขวาของถ้ำนี้ ท่านเจ้าอาวาสเล่าให้ฟังว่าในอดีตจะเป็นมุมที่ หลวงปู่ใช้เป็นมุมนั่งเทศน์มหาชาติทุกปี ท่านยังเล่าต่ออีกว่าในสมัยที่ทางขึ้นเป็นทางหินธรรมชาติยังไม่เป็นบันไดแบบปัจจุบันนี้ ท่านเจ้าอาวาสเคยถามหลวงปู่ว่า หลวงปู่ครับทางขึ้นถ้ำไม่ดี ขึ้นลำบากมาก ก็กลัวญาติโยมจะไม่มาฟังหลวงปู่เทศน์ ท่านเล่าต่อว่า หลวงปู่บอกว่า รู้ได้อย่างไรว่าไม่มีใครมาฟัง ญาติโยมไม่มาฟังไม่เป็นไร ฉันก็จะเทศน์ ฉันจะเทศน์ให้เทวดาฟัง รู้ไหมที่นี่เทวดามีมาก เทวดามาฟังฉันเทศน์จนคับถ้ำเลยทีเดียว แต่ถึงทางขึ้นจะลำบากอย่างไร ก็มีญาติโยมทั้งเด็กและคนชรา มาคอยฟังหลวงปู่เทศน์มหาชาติมากทุกๆปี

 

เมื่อผมถ่ายภาพพระองค์นี้ ช่องอิฐบล็อคทางขวามือ ผมก็ถามว่าห้องนี้เป็นห้องอะไร ก็ได้รับคำตอบว่าว่าเป็นห้องน้ำของหลวงปู่ครับ แต่ด้วยในวันนั้นภายในห้องนี้มืดมาก ผมจึงถ่ายภาพมาไม่ได้ ไว้มีโอกาสไปอีกครั้งจะนำอุปกรณืไฟ ถ่ายภาพห้องน้ำหลวงปู่ในอดีตสมัยมาถ้ำสิงโตทองว่าเป็นอย่างไร

 

ในสมัยที่หลวงปู่มาจำวัดที่ถ้ำสิงโตทอง ไม่มีกุฏิสะดวกสบายนะครับ ท่านเจ้าอาวาสชี้ให้ผมดูว่า ซอกนี่คือกุฏิของหลวงปู่ หลวงปู่ ปีนขึ้นไปบนนั้น สูงประมาณ ๓ ถึง ๔ เมตร กะด้วยสายตา ผมเคยถ่ายภาพไว้แต่หาไม่เจอ ข้างบนจะมีแอ่งน้ำเป็นแอ่งเล็กๆมีน้ำซับมาตลอด ด้านบนมีทางออกอีกทาง ปัจจุบันได้ทำประตูยืดกั้นไว้ ท่านเจ้าอาวาสบอกว่าหลวงปู่ใช้เป็นบ่อน้ำมนต์ และหลวงปู่ใช้ไม้กระดานหน้ากว้างประมาณ ๘ นิ้วยาวประมาณ ๑๘๐ ซ.ม. เรียงต่อกันถ้าจำไม่ผิดประมาณ ๖ แผ่น เท่ากับ ๑๒๐ ซ.ม. หลวงปู่ใช้จำวัดและปฏิบัติธรรมอยู่บนนั้นครับ ไม่มีความสะดวกสบายแต่อย่างไร มีแค่บาตร อัฐบริขารที่จำเป็น และกาต้มน้ำร้อนใบเล็กๆเท่านั้นเอง เห็นด้วยตาเนื้อกับตนเองแบบนี้ ยิ่งเพิ่มความเคารพศรัทธาท่าน และคิดในใจว่า หลวงปู่เป็นถึงพระราชาคณะ แต่อยู่อย่างสมถะจริงๆ หลวงปู่ของพวกเราคือของจริงครับ ไว้มีโอกาสไปอีกครั้งจะขออนุญาตท่านเจ้าอาวาสปีนขึ้นไปเก็บภาพมาฝากกันครับ สาธุ.... น้อมกราบหลวงปู่ครับ

 

โอ้โห ๘๐๐ กิโล หลับพักผ่อนให้สบายหายเหนื่อยครับ แล้วพรุ่งนี้มาลุยงานกันใหม่ ต้องท่องคาถานี้ครับ เพื่อลูก...เพื่อลูก...เพื่อลูก

 

หลังจากนั้นเณรน้อยก็แจ้งผมว่า กุฏิหลวงปู่ยังอยู่นะครับ ผมก็ดีใจมากจึงบอกว่า จริงหรือเณรพาผมไปดูหน่อย เณรก็เดินนำพาผมเดินออกนอกถ้ำ แต่ทันใดนั้นเมื่อเห็นสภาพกุฏิของหลวงปู่ ผมก็สลดใจจริงๆ แทบไม่เชื่อสายตาว่ากุฏิหลวงปู่จะทรุดโทรมถึงขนาดนี้ ลองชมภาพเองดีกว่าครับ และขออนุญาตขึ้นไปชมข้างบน ต้องขึ้นไปทีละคนเพราะเกรงว่าบันไดและพื้นกุฏิจะรับน้ำหนักทั้ง ๘ คนในวันนั้นไม่อยู่ จึงห้ามให้เด็กๆขึ้นและให้รอนั่งเล่นอยู่ในถ้ำ

 

ภายในกุฏิที่เห็นในครั้งแรก มีเตียง อาสนะที่เปื่อยยุ่ย ที่นอนที่ปลวกชึ้น รถวีลแชร์ที่สนิมขึ้นจนเกรอะ กลดที่ชำรุดหมดแล้ว ลังกระดาษที่ภายในมีชามช้อน แก้ว กระโถน และจีวรที่ปลวกกัดกินจนผุ คราบน้ำที่หลังคารั่วและหยดใส่ภายในจึงมีกลิ่นอับชื้นเหมาะเป็นรังปลวกยิ่ง เมื่อผมสำรวจลงมาแล้วซักพัก ท่านเจ้าอาวาสก็เดินขึ้นมาตรวจภายในถ้ำ ผมจึงได้โอกาสถามท่านเจ้าอาวาสว่า พระอาจารย์ครับกุฏิหลังนี้เป็นกุฏิของหลวงปู่หรือครับ ท่านก็ตอบว่าใช่ และเล่าว่าในสมัยก่อนที่หลวงปู่ยังแข็งแรงหลวงปู่ก็จะปีนขึ้นไปปฏิบัติธรรมด้านบน (ที่ผมลงภาพก่อนหน้านี้แล้ว) และต่อไม้เหมือนเป็นห้องมีประตูเปิด ทั้ง ๔ ด้านเป็นมุ้งลวดกันยุง ขนาด ๑๒๐ สี่เหลี่ยม สูงขนาดนี้ ท่านเจ้าอาวาสทำท่าทางมือผมกะขนาดประมาณ ๑๕๐ ซ.ม. และยังชี้ร่องรอยของเสาเข็ม (ที่ในตอนนั้นก่อนที่จะบูรณะยังเห็นอยู่ทั้ง ๔ ต้น) และหลวงปู่ก็นั่งปฏิบัติธรรมในนั้น แต่เมื่อหลวงปู่พรรษามากขึ้น ลูกศิษย์ก็เป็นห่วง ก็ได้สร้างกุฏิหลังนี้ขึ้นให้หลวงปู่ใช้จำวัด และปฏิบัติธรรม เมื่อมีพระเถรชั้นผู้ใหญ่มาพบหลวงปู่ สหธรรมิกมาหาหลวงปู่ และสมเด็จพระสังฆราชก็เคยมาหาหลวงปู่ หลวงปู่ก็จะใช้กุฏิหลังนี้รับรอง และฉันเพลกันที่นี่ ผมก็ถามต่อว่า พระอาจารย์ครับแล้วหลังจากหลวงปู่มรณภาพไปแล้ว มีพระเณรมาจำวัดที่กุฏิหลังนี้ต่อหรือเปล่าครับ อาจารย์ก็ว่าไม่มี ผมก็ถามอีกว่า งั้นข้าวของเครื่องใช้ จานชาม จีวร และรถวีลแชร์ กลดก็เป็นของหลวงปู่หรือครับ พระอาจารย์ก็ตอบว่า ใช่แล้วสิ่งของในนั้นเป็นของหลวงปู่ทั้งหมด

 

ขอบพระคุณเฮียกิมอีกครั้งครับ ที่มาช่วยถ่ายทอดเรื่องราวหลวงปู่ ความรู้จริงทุกมุมในชีวิตหลวงปู่ของเฮียกิมถึงขึ้นตำราเลยนะครับ

ยิ่งอ่านยิ่งรู้ นานวันยิ่งเพิ่มความศรัทธาในองค์หลวงปู่

 

ขอบคุณครับเฮียกีมที่ทำให้ผมเห็นกุฎิหลวงปู่ เคยเห็นที่หลังบูรณะแล้ว อิอิ

 

เฮียกิมพอจำได้เรื่องฟ้าผ่ากลางวันที่วัดประดู่ได้ไหมครับ

มีผู้ใหญ่เล่าให้ผมฟังว่า ช่วงสมัยปี2516-2519 ที่นักศึกษากำลังมีบทบาทสูง ไม่ว่าเรื่องอะไรก็จะประท้วงกัน เรื่องพวกนี้ลามเข้ามาวัดประดู่ด้วย มีพวกชาวบ้านที่มีปัญหาเรื่องที่ดินกับวัด ได้พวกนักศึกษาเป็นแกนนำ เข้ามาประท้วงในวัด เอาลำโพงขึ้นติด หันหัวลำโพงไปทางกุฎิหลวงปู่ แล้วประกาศต่างๆนานา ให้หลวงปู่ไปอยู่ป่าเป็นต้น พวกลูกศิษย์ทราบเรื่องก็รีบเข้าไปวัด เกรงหลวงปู่จะเป็นอะไร ปรากฏว่าหลวงปู่ท่านนั่งนิ่งสงบอยู่ภายในกุฏิ แล้วทันใดนั้นก็มีฟ้าผ่าเปรี้ยงมากลางวันแสกๆแบบไม่มีเค้าฝนเลย ผ่ามาที่ลำโพงที่พวกมันติดหันไปทางกุฎิหลวงปู่นั่นแหละครับ พวกกลุ่มประท้วงวิ่งหนีกระเจิดกระเจิง หายกล้าหายบ้าทันตาเห็น

ฟังผู้ใหญ่เล่ามาไม่รู้ถูกผิดประการใดนะครับ

 

อ่านกันเพลินเลยนะครับ เพิ่งไปนวดแผนไทยมา ระบมหมดเยย

 

ขอบคุณที่ให้เกียรติขนาดนั้น รับยังไม่ได้หรอกครับ 555 ผมเป็นได้แค่คนถ่ายทอดเรื่องราวที่ทราบที่เห็นในชีวิตหนึ่งมือสมัครเล่นเองครับ ถ้าคุณ ratsung มีโอกาสไปวัดถ้ำอีกครั้ง อย่าแค่กราบนมัสการหลวงปู่ครับ ถือโอกาสไปกราบนมัสการท่านเจ้าอาวาสด้วยก็ดีนะครับ ท่านก็เมตตาดีมากนะครับ ใจเย็น เรียบง่าย เข้านมัสการง่าย ขอเมตตาท่าน และให้ท่านเล่าเรื่องเกี่ยวกับหลวงปู่ มีเรื่องเมตตาของหลวงปู่สนุกๆในอดีต แบบฟังเพลินเลยครับ และมีเรื่องแบบเหลือเชื่ออีกมากที่ท่านเล่า บางเรื่องผมไม่สามารถจะลงมาเล่าในที่นี้ได้ เพราะผมเป็นปุถุชนคนเล็กๆแค่นั้นเอง พูดแล้วคงไม่มีคนเชื่อแน่ๆ 555 ให้ฟังจากปากของพระผู้ใหญ่ระดับเจ้าอาวาสวัดถ้ำสิงโตทองเองเลยดีกว่าครับ รับรองว่าฟังเพลินจริงๆครับ แล้วได้เรื่องอะไรจากท่านที่ดีๆ อย่าลืมมาเล่าให้เราเหล่าพี่น้องฟังด้วยนะครับ

 

ขอบคุณครับผม ถ้าเราเหล่าศิษย์หลวงปู่ช่วยกันดูแลคนละเล็กคนละน้อย กุฏิหลังนี้รับรองว่าจะอยู่สืบต่อไปให้เห็นถึงลูกถึงหลานแน่ๆครับ ผมเชื่อมั่นแบบนั้นจริงๆครับ

 

เรื่องนี้ผมไม่ทราบรายละเอียดลึกๆเลยครับ เลยต้องขอประทานโทษอย่างสูง จึงไม่สามารถที่จะให้คำตอบได้จริงๆครับ แต่ตอนผมไปวัดถ้ำครั้งแรกนั้น ผมก็ได้หนังสือที่ทางวัดวางไว้แจกฟรี ที่มีศิษย์หลวงปู่พิมพ์มาถวายไว้ ผมนำมาอ่านก็มีเรื่องนี้เขียนอยู่ และในเล่มนี้ยังมีอีกหลายเรื่องเช่นแป๊ะขายขวดเทน้ำมนต์ที่อยู่ในขวดไม่ออก หนังสือเล่มนี้ส่วนใหญ่จะเน้นเรื่องอภินิหารประมาณนั้นครับ

 

หน้าต่างด้านมุมบนขวาเหนือศีรษะองค์พระโพธิสัตว์กวนอิม คือหน้าต่างของกุฏิในถ้ำดั้งเดิม เวลาหลวงปู่จะขึ้นบนกุฏิท่านต้องเหยียบแง่หินแทนบันไดปีนขึ้นไปครับ ส่วนหน้าต่างด้านล่างขวาหลังพระโพธิสัตว์กวนอิม คือหน้าต่างห้องน้ำดั้งเดิมครับ

 

หลังจากนั้นก็เดินท่องเที่ยวขึ้นไปบนเขา ก็เสียวๆงูใหญ่ เพราะท่านเจ้าอาวาสบอกว่า โยมเคยเจองูอยู่ตรงบันไดทางขึ้นพาดบันไดเลยในตอนเย็นๆ มองไม่เห็นหัวและหาง หลังงูโผล่เลยบันไดเลยครับ ผมคาดคะเนบันไดแล้วถ้าไม่เห็นหัวกับหางต้องยาวไม่ต่ำกว่า ๘ เมตร ถ้าหลังเลยบันไดแล้ว ลำตัวต้องมีเส้นผ่าศูนย์กลางไม่ต่ำกว่า ๓๐ ซ.ม. แต่ตอนที่ผมไปยังไม่เย็นมาก ก็เลยลุยกันขึ้นไปทั้งหมด ไม่ผิดหวังบรรยากาศสนุกร่มรื่นมากครับ ผ่านดงไผ่มีเสียงสารพัดนก เจอไก่ป่า และเจอลิงด้วย บนยอดเขามองเห็นทิวทัศน์วัดสวยงาม ก็ได้พบกับพระสังกัจจายน์ทองเหลืององค์ใหญ่จึงจุดธูปกราบนมัสการ

 

เมื่อกราบพระสังกัจจายน์แล้ว ก็เดินลัดเลาะตามบันไดขอบเขา ก็เจอถ้ำอีกถ้ำหนึ่ง ภายในถ้ำมีพระพุทธรูปและรอยพระพุทธบาท จึงเข้าไปกราบและสำรวจ สภาพก็ทรุดโทรมตามกาลเวลา บ่งบอกถึงมีผู้เข้ามาเยี่ยมกราบสักการะบูชาน้อย