นั่งสมาธิ แต่จิตใจฟุ้งซ่านจะแก้ยังไงครับ

อยากฝึกนั่งสมาธิ แต่จิตใจฟุ้งซ่านมากครับ อยากนั่งให้ได้สงบ

 

เริ่มจากรักษาศีลให้ครบก่อนค่ะ แล้วเจริญสติ มีความเพียร คือ ทิ้งอกุศลทางใจเช่นกามพยาบาทเบียดเบียน โดยมีสติรู้กาย ลมหายใจ อย่างต่อเนื่องในชีวิตประจำวัน จิตจะเป็นกุศลไม่มีนิวรณ์ห้า เมื่อทำสมาธิจิตจะสงบง่าย ตั้งมั่น ไม่หลงในนิมิตต่างๆ เพราะมีสติรู้ทัน สมาธิจะเจริญเป็นสัมมาสมาธิค่ะ

 

ตอนที่นั่งสมาธิแรกๆก็เป็นแบบนี้ ทำบ่อยๆเรียนรู้ไปเรื่อยๆค่ะ ยิ่งอยากให้หยุดมันยิ่งฟุ้ง เป็นเรื่องธรรมดาก่อนสงบมันก็จะฟุ้งอย่างนี้ค่ะ

 

เน้นสวดมนต์ก่อนให้ใจสงบ ไม่งั้นฝึกไม่ได้ การสวดมนต์ ก็คือการทำสมาธิอย่างอ่อนๆๆ นั่นเอง พอได้อย่างอ่อนๆแล้ว เมื่อฝึกทำสมาธิก็ง่ายขึ้นเอง ซึ่งทำได้ง่ายกว่าอย่างอื่นๆ
แต่ถ้าหากว่า สวดมนต์ไม่ได้ ให้ฟังบทสวดมนต์แทนครับ สามารถใช้แทนกันได้

 

ง่ายมากครับ

ศึกษาวิธีการก่อน แล้วลงมือทำตามครับ จากลิ้งค์เลยครับ

http://palungjit.org/threads/ความฟุ้งในการทำสมาธิ.230790/

 

ที่คุณกล่าวว่า "อยากฝึกสมาธิ แต่จิตใจฟุ้งซ่านมาก" หมายความว่า "คุณยังไม่ได้ฝึกนั่งสมาธิใช่หรือไม่"

การนั่งสมาธิ หรือการฝึกสมาธิ เพื่อให้ใจที่ฟุ้งซ่านสงบไปนั้น หากจะกล่าวกันตามความเป็นจริงแล้ว จะว่าง่ายก็ง่ายนะขอรับ แต่จะว่ายากก็ยากเหมือนกันนะขอรับ
มันขึ้นอยู่กับปัจจัยหลายปัจจัยขอรับ

ปัจจัยแรก ก็คือ อุปนิสัยใจคอของบุคคลที่จะฝึกนั่งสมาธิ หากจะกล่าวแบบภาษาชาวบ้านภาษาตลาด ก็คงจะเรียกว่า มันขึ้นอยู่กับ สันดาน(ขออภัย)ที่ติดตัวมาตั้งแต่กำเนิดของบุคคลนั้นๆขอรับ

ปัจจัยสอง ขึ้นอยู่กับ การได้รับการขัดเกลาทางสังคมสิ่งแวดล้อม ของบุคคลนั้นๆ บุคคลนั้นๆอาจจะได้รับอิทธิพลจากสังคมสิ่งแวดล้อมทำให้เกิดความฟุ้งซ่านเกือบตลอด กล่าวคือ พอเห็น พอได้สัมผัส ก็จะคิดเพ้อเจ้อ ฟุ้งซ่าน ได้ต่างๆนานา

ปัจจัยสาม ขึ้นอยู่กับ วิธีการที่จะใช้ฝึกนั่งสมาธิขอรับ เพราะ ความฟุ้งซ่านของบุคคลนั้นๆ บางคนบางบุคคลไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับเขาผู้นั้นที่จะทำให้หยุดการฟุ้งซ่านลงได้นะขอรับ แต่บางบุคคล ก็สามารถระงับ ควบคุมความฟุ้งซ่านนั้นได้โดยง่ายขอรับ ทั้งนี้ ก็ย่อมขึ้นอยู่ ระบบการทำงานของจิตใจ และสมอง อันมีมาตั้งแต่กำเนิด และ การได้รับการขัดเกลาทางสังคมสิ่งแวดล้อม

มีบางอย่างที่ข้าพเจ้าไม่สามารถถ่ายทอดออกมาเป็นตัวหนังสือ เพื่อสื่อสารให้ได้ความรู้ความเข้าใจถึงวิธีการระงับความฟุ้งซ่านของแต่ละบุคคล ทั้งนี้ก็เพราะ ระบบการทำงานของร่างกายในแต่ละบุคคลแม้จะคล้ายคลึงกัน แต่ก็ไม่เหมือนกัน
มันอยู่ที่ หัวใจ และ สมอง ขอรับ ถ้าคุณรู้จักวิธีการ ควบคุมหัวใจ และความคุมสมอง รับรองได้เลยว่า คุณจะสามารถรู้จักวิธีการ คิด หรือ จะไม่คิด ก็ได้ นั่นก็หมายความว่า คุณจะสามารถระงับ หรือ ขจัด ความฟุ้งซ่านทั้งหลายที่เกิดขึ้น ลงได้ขอรับ
หมายเหตุ เรื่องทุกเรื่อง มีที่สิ้นสุด คือ มีตอบจบ นั่นแหละขอรับ (อ่านแล้วทำความเข้าใจให้ดีนะขอรับ)

 

จิตยังไม่หายพยศ จึงยังไม่เชื่องยังไม่ควรแก่การงาน(งานปหานกิจ)
ดังนั้นลำดับแรก....
ต้องพอกพูนศรัทธาให้ตั้งมั่นใน พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์
ด้วยการศึกษา สดับ ทรงจำ ให้จิตเกิดความหนักแน่มั่นคงในพระรัตนตรัยเสียก่อน จากนั้นจึงค่อยกระทำความเพียรตามกำลังความสามรถของตน...เมื่อเราศึกษาด้วยดี จึงรู้ว่าแม้ความปรารถนา ความสงบ ความฟุ้งซ่าน ความอยากให้สงบ มันก็ไม่เที่ยง สิ่งใดไม่เที่ยงสิ่งนั้นก็เป็นทุกข์ สิ่งใดเป็นทุกข์สิ่งนั้นก็ไม่ใช่สัตว์บุคคลไม่ใช่ตัวตนของเรา!

 

ก่อนนั่ง อารธนาศิลก่อนก็ดีครับ ถ้าจะให้ดีรักษาศิลให้บริบูรณ์ครับ
นั่งแล้วฟุ่งปล่อยมันฟุ้งไปเลยครับตามมันไปแต่อย่าติดกับมันดูมันฟุ้งไปเลยแต่ให้รู้ในตัวเองว่ากำลังฟุ้ง พอมันเหนื่อยเดียวมันก็หายฟุ้งเองครับ อีกนัยหนึ่งกำหนดรู้ความฟุ้งของตัวเองครับ มันคิดอะไรเรารู้ พอรู้ละปล่อย มันคิดอะไรก้รู้แต่ไม่ต้องไปคิดตามมันคือรู้แค่นั้นจะคิดดีคิดร้ายก็ให้รู้พอรู้แล้วปล่อยให้เป็นเรื่องของจิตไปส่วนเรารู้ไปเรื่อยๆไม่วิตกวิจารกับมันครับ

 

หันมาฝึกกสินแทนเมื่อไม่นิ่งต้องหลอกหล่อจิต เพราะฝึกใหม่จิตยังดื้อ