ปรารถนาพิสูจน์ตัวตนที่ดำรงอยู่ในขันธ์ มีรูปเป็นแบบใด (มาได้เลย ชยุต)

มาพูดกันตามจริงว่า ที่จริงที่สุดคือปัจจุบันคือ โลก ไม่ไช่นรกหรือสวรรค์
ดังนั้น ปัจจุบันที่จะจริงแท้ ทื่สุดก็คือ โลก ความเป็นมนุษย์ เท่านั้น
จะทิพย์ จะสมุทัย จะเป็นนอกโลก จะเป็น อนาคต จะเป็น ความฝัน ล้วนเป็น สิ่งที่ไม่จริง (จริงแต่ไม่ไม่จริง ก็คือ เป็นได้ แต่ให้ความตอบที่จริงไม่ได้ ก็คือ ไม่ไช่สัจธรรม นั่นเอง)

 

ความจริงก็คือ ให้คำตอบที่จริงได้ ค้นพบความจริงได้ ในนั้น ถึงจะเป็นความจริงที่จริงแท้ ไม่ไช่จริงหลอกๆ จริงเทียมๆ จริงแบบเสียเวลา สมมุติทุกสิ่งจริงทั้งนั้น เพราะสร้างได้จากจินตนาการ แต่ คำตอบที่แท้จริง มันมีอยู่ ในสิ่งที่จริงแท้ คือสัจธรรม นรกสววค์ โลก ล้วนไม่จริงสมมุติ วิมุติ ล้วนไม่จริง แต่คำตอบ ที่แท้จริง มันมีอยู่ ในสิ่งเหล่านี้

 

เพราะฉะนั้น โลก คือ ความจริงที่สุด คือ ปัจจุบันที่สุด คือที่ ที่จะให้ ค้นหาคำตอบได้พบกับความจริงที่สุด หาไช่ นรกหรือสวรรค์ หรือภพภูมิอื่นไม่ และมันก็มี เหตุปัจจัยที่ถูกต้องของมันอยู่ เพราะ ผลลัพธ์ที่ถูกต้อง เกิดจาก สมการ เหตุปัจจัยที่ถูกต้อง (สัมมาฐิทิ นั่นเอง)

 

ลองถามตนเองสิว่า ปฏิบัติมาทุกรูปแบบ ทำบุญมานับไม่ถ้วน ทำทุกอย่างที่คิดว่าดีแล้ว
แต่ คำตอบที่ว่า หลุดพ้น หนือนิพพาน มันไม่ เข้าไปในสมองเลย เพราะอะไร
นั่นเพราะ อยากได้คำตอบ ที่ถูก แต่ กระทำ เหตุปัจจัย หรือ สร้างสมการไม่ถูก นั่นเอง

ทุกคนรู้ดีว่า คำตอบคืออะไร คำตอบคือ นิพพาน คือความหลุดพ้น
แต่เส้นทาง(สมการนี่สิ เหตุปัจจัย คืออะไรกัน) ทุกคนมีปัญหา แค่นี้เอง

 

อยากกินกล้วย แต่ ไปปลูก มะละกอ
หรือ อยากได้สิ่งนี้ แต่ จะ สร้างจะหา จากอะไร นี่สิ
ทุกคนปรารถนาไม่ผิด ที่ผิดคือ ไม่รู้ ว่า จะทำยังไง ไม่รู้นี่แหล่ะ คือ นี่แหล่ะ อวิชชา

 

เราก็ไม่ได้ชี้นำว่าเรามองเห็นจริงหรือไม่ ไม่ได้มีส่วนไหนบอกเลยว่าเรามองเห็น เราก็แค่บอกนิสัยยักษ์เฉยๆ ก็ยังไม่ได้พาดพิงถึงใครเลย คุณจะทำอะไรก็อยู่ในส่วนของคุณ ถ้ายังแสดงแบบนี้ก็ยังถือว่ายึดมั่นถือมั่นอยู่ หรืิอว่าไม่จริง ?? ก็ยังกินซากความคิด ซากอดีตอยู่ จบไปแล้วก็จบสิครับ หุหุ

 

อยากหลุดพ้น ก็ ต้อง กระทำเหตุปัจจัยที่ทำให้หลุดพ้น
อยากนิพพาน ก็คือ ต้องกระทำเหตุปัจจัยเพื่อ นิพพาน เท่านั้น
ปัญญาคือ คำตอบทั้งหมด เพรา ปัญญาเท่านั้น ที่ทำให้ได้พบกับความจริง
ปัญญาแบบไหนล่ะ ก็คือ ปัญญา ที่เป็น สัมมาฐิทิไงล่ะ
จะหาได้จากที่ไหนล่ะ ก็หาจาก ผมไง

 

ติดสมมุติ อยู่หรือครับ ผมเป็นยักษ์ แล้วไงล่ะ ยักษ์ดีดีก็มี
มนุษย์ชั่วๆ ก็มีเต็มโลก ความดี คนดี คุณรู้หรือ ว่า อะไรคือดี ยังไงคือดี อะไรที่ว่าดี ที่ว่าดี ดีเป็นยังไง ผมอยู่กับปัจจุบัน ปัจจุบันก็อยู่ท่ามกลาง อดีตและอนาคต ที่พวกคุณสมมุติกันอยู่ ผมอิสระ ไร้อดีต ได้ปัจจุบัน ไร้อนาคต แต่ก็อยู่กับสมมุติ ความจริงที่คุณมองเห็น คือ ตรงไหนล่ะ ครับ

 

ผมเป็น มนุษย์ ครับ คุณจะมองว่าเป็นยักษ์ ก็เท่ห์ดีนะครับ
ทำไมไม่มองว่าเป็นเทพ เป็น พระเจ้า บ้างล่ะครับ
หัดมองคนอื่น ไนแง่ดีดี บ้างสิครับ จะได้พัฒนาจิตใจตนเองได้บ้างนะครับ

 

งั้นขอคำชี้แนะด้วยครับตามคำสอนของท่าน 1.ปัญญาเกิดจากอะไร 2.เมื่อมีปัญญาที่แท้จริงแล้วก็ย่อมหาสาเหตุได้ว่าอวิชชาเกิดจากอะไร

 

ที่มองว่าผม มีร่างกายใหญ่โต ตัวดำ ไส่กางเกงตัวเดียว แล้วจะมาบอกว่า ผมเป็นยักษ์ น่ะ ไม่ได้นะครับ หรือ แค่เห็นหน้าว่าเป็น ยอ ยักษ์ เขี้ยวใหญ่ ใจดี มีรอยยิ่ม แค่นี้ไม่ได้นะครับ เพราะ ตัวตนที่แท้จริง ผม เป็นได้ หลายอย่างนะครับ เป็นได้ทุกอย่าง เสียด้วย
ดังนั้น อย่าเพิ่งตัดสินนะครับ

 

ปัญญาเกิดจาก การเรียนรู้ กับสิ่งที่เป็นจริง ก็คือ อยู่กับความจริง แล้วมีสติที่เรียนรู้แค่กับความจริงนั้น โดยไม่มีสิ่งลวงหลอก มา แทรก ได้ (ต้องรู้ ว่า จริงคืออะไรก่อน สิ่งลวงหลอกคืออะไรก่อน) เพราะ อวิชชาเกิด จากสิ่งลวงหลอก ต้อง เรียนรู้ว่าอะไรจริง อะไรคือ สิ่งลวงหลอก เมื่อรู้ว่า อะไรจริง ก็ อยู่แต่กับความจริง เรียนรู้แต่สิ่งที่แท้จริง เท่านั้น ถึงจะได้ ปัญญาที่แท้จริง

 

ถามง่ายๆ คุณเชื่อว่า ผมรู้จริง หรือไม่ ก่อน
ถ้าคูณเชื่อว่้าผมรู้จริง แล้ว ถามหาวิธีการรู้ความจริงจากผม
เมื่อผมตอบคุณไป คุณจะเชื่อผมหรือไม่ เพราะ คำตอบของผม ไม่ถูกใจ ตามที่เคยพบเจอมาแน่นอน แค่อย่าเพิ่ง ตัดสิน โดย ไม่ได้ พิสูจน์เท่านั้นเอง

 

ผมไม่เคยทำเพื่อ เอาใจใคร
แต่ผมทำเพื่อให้คุณ ยอมรับกับความจริงให้ได้ ไม่งั้น คุณก็จะไม่ได้คำตอบที่แท้จริง
จงจำเอาไว้ว่า ความจริง มันน่ากลัว กว่าความหลอกลวง ทั้งหลาย แน่นอน

 

ขอบคุณ คุณPhudit999ที่ตอบสิ่งที่สงสัยนะคะ (เผื่อบางทีอาจมีคนอื่นอยากถามบ้าง)^^

 

เหรอครับที่ผมเข้าใจเป็นแบบนี้ ปัญญาเกิดจากการใช้สติที่ระลึกชอบพิจารณาธรรม ไปอย่างแยบคาย ไปตามความจริงในไตรลักษณ์ของธรรมชาติคือ ธรรมใดๆ(ธรรมชาติ)เมื่อมีการเกิดขึ้นย่อมมีการเสื่อมสลายไปย่อมนำพาให้เกิดทุกข์ ทุกข์เกิดขึ้นเมื่อมีการยึดมั่นถือมันว่าธรรมชาติเป็นของๆเรา เมื่อทิ้งการยึดมั่นถือมั่นได้จริงๆแล้วจะเห็นความเป็นอนัตตา คือความไม่มีตัวตน << ข้อนี้ก็ยังเห็นท่านยึดมั่นถือมั่นกับคำพูดอยู่ มีอารมยังวางเฉยไม่ได้ // อวิชชาเกิดจากความว่าง เกิดจากการกระทำซ้ำๆ จนเกิดความพอใจหรือไม่พอใจ แล้วถูกบันทึกไว้ในสัญญาขันธ์ แล้ววิญญาณเกิดการรับรู้สัญญาขันธ์มีการปรุงแต่งของสังขาร การปรุงแต่งจะมีทั้งด้านดีหรือไม่ดีขึ้นอยู่กับสังคมที่ไปอยู่ อยู่ที่ดีก็ดี ที่ไม่ดีก็ไม่ดี ก็น่าจะรู้อยู่ครับ

 

ที่คุณมองไม่เห็นก็น่าจะเกี่ยวกับการเพ่งครับ ถ้าเพ่งที่เปลือกตาจะเวียนหัว แต่ถ้าสัมผัสที่ใจครับ จะไม่มีอาการอะไร ^_^ หลับตา ปล่อยกายและใจเป็นอิสระแล้วค่อยๆหมุนครับ จะเป็นแบบนี้

 

แล้วทำไมคุณคิดว่า มีแต่ อวิชชาล่ะที่เกิดจากความ ว่าง ทำไม คุณไม่คิดว่า ทุกอย่างล้วนเกิดได้ จากความว่าง ไม่ว่า อวิชชา หรือ วิชชา หรือ ทุกสมมุติ หรือ วิมุติ ล้วนเกิดได้ จากความว่างล่ะ ถ้าจะพูดว่า มันว่างมันถึงรองรับการเกิดได้ ทุกสิ่งอย่าง งั้นเปลี่ยน จากความว่าง เรียกชื่อใหม่ ว่า ความที่ยังไม่รู้อะไรเลย ไม่รู้อะไรทั้งนั้น แล้ว ทุกสิ่งที่รู้ มันรู้ ได้จาก อะไรล่ะ มันทำไม ถึงรู้ ล่ะว่า ว่างหรือไม่ว่าง ถ้ารู้ เป็นยังไง ถ้าไม่รู้ เป็นยังไง

 

เพราะเกิดจากว่าง เกิดจากความไม่รู้ เกิดจากกระแสแห่งมารที่เข้ามาครอบงำไม่ใช่รึ เพราะมีความอหังการคิดว่า สิ่งเหล่านี้ทำก็ไม่เป็นไร คิดว่าตัวเองเก่ง ตัวเองแน่ ไม่มีความนอบน้อม ไงหล่ะ

 

จริงค่ะ มันเพ่งที่เปลือกตาเองอัตโนมัติ

ตอนทดลองในห้องมีแสงลอดมาจากหน้าต่าง เลยเห็นแสงสลับมืดที่เปลือกตาขณะหมุน ทำไงมันก็เพ่งอยู่ที่เปลือกตาอยู่นั่น

หมุนหลายรอบ จนเวียนหัว555 เดี๋ยวจะต้องลองดูอีกที

คราวนี้จะลองตอนค่ำปิดไฟมืดๆ "ต้องสัมผัสที่ใจแล้วปล่อยกายใจเป็นอิสระ" จะท่องไว้ค่ะ ขอบคุณที่แนะนำนะคะ