ปรียนันท์ธรรมสถาน เพื่อปฏิบัติและหลบภัย

โมทนาจริงๆครับ จานคลิก ผมอ่านแล้วปลิ้มมาก ขนลุกเลย เอ่อ...เรามีหลังคาสังกะสี อยากจะคิดทำ เป็นกุฎิเล็กๆทำไปทีละหลัง ผมเริ่มก่อน
ดีไหมครับ ขอปรึกษา อะครับ ขอความคิดเห็นจากหลายท่านด้วยครับผม

 

อ่านแล้วปลื้มมากเลยครับผม

 

อ่านแล้วปลื้มและขนลุก
อนุโมทนากับการสนทนาธรรมของพี่คลิกด้วยครับ

พี่สุเชษฐ์ครับ เรื่องทำกุฏิ
ลงมือได้เลยครับมีอะไรต้องการให้ช่วยบอกได้เลยครับยินดีเต็มที่
ไว้ทำเมื่อไรโทรนัดก็แล้วกัน

 

ขอบคุณ คุณตั้มครับ ..เอิ๊ก...เอิ๊ก...เอิ๊ก....(555)

 

โมทนาบุญกับพี่คลิกด้วยอย่างที่สุดครับ

สถานปฏิบัติธรรมของ"พวกเราทุกคน" ได้ ใช้อาศัยเป็นที่พัก ที่ปฏิบัติของทั้งพระสุปฏิปันโนและฆราวาสผู้ใฝ่ในความดี นับเป็นมหากุศลของผู้ร่วมสร้างทุกท่านและเวบไซท์พลังจิตแห่งนี้ครับ

 

(good) [b-wai] [b-wai] [b-wai]
(b-angry) เล่าต่อ แบบไม่ต่อเนื่อง

(good) คณะพระธุดงค์ องค์ที่เป็นหัวหน้าคณะจบ ปริญญาตรี ได้เปรียญธรรม เป็นมหาเปรียญ อีกองค์ก็ปริญญาตรี และองค์ที่ป่วย ไม่มีปริญญา องค์ที่เป็นมหา ตั้งใจว่า ถ้าไม่สำเร็จก็จะธุดงค์ไปเรื่อยๆ จะไม่เข้าประจำวัด ยังนึกอยู่ว่า จะลาพุทธภูมิก็ยังใจไม่เด็ดขาด ยังอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ เอาแน่ยังไม่ได้ แต่ก็รู้สึกว่า คงต้องลา และอาจสำเร็จในชาตินี้ แต่ไม่ได้พูด เพราะไม่ใช่หน้าที่ ที่จะพูด เมื่อถึงเชียงใหม่ ก็จะเดินไปต่อทางภาคอีสาน เพราะสององค์อยู่อีสาน อีกองค์ ที่ป่วยอยู่ภาคใต้ พอถึงอีสานก็จะแยกกันเดิน เดี๋ยว ตอนนี้องค์ที่ข้อเท้าเจ็บ เพิ่งเดินครั้งแรก ต้องติดตามเอาประสบการณ์ก่อน คล่องแล้วก็จะบินเดี่ยวทำนองนั้น

(good) องค์ที่เป็นหัวหน้าคณะ บวชตั้งแต่เป็นเณร ๗ ขวบหรือไงเนี่ย จำไม่ได้ เรื่อยมา และมาบวชเป็นพระเมื่ออายุ ๒๙ ปี เหตุผลคือ ถือตามพระพุทธเจ้า บวชเมื่ออายุ ๒๙ ใครจะเรียนแบบก็เอา

(glass) ช่วงกลางวันได้มีโอกาสคุยกับพระองค์ที่ป่วย กับ องค์ที่ปารถนาเป็นพระปัจเจกพระพุทธเจ้า เราคุยบ้างท่านคุยบ้าง องค์ที่ข้อเท้าเจ็บค่อนข้างจะมีอะไรที่พิเศษที่หาผู้แก้ไขไม่ได้ ไปมาทั่วสารทิศ บางที่ก็รู้ แต่แก้ไม่ได้ บางที่ก็ตอบส่งเดช แต่ท่านก็พอทราบเลา ๆ จากการสอบถามท่านผู้รู้ เพราะท่านบำเพ็ญมามาก และก็สร้างวีรกรรมมามาก เลยต้องรับผลกรรมที่มาก ๆ แต่เจ้าตัวไม่เข้าใจ และไปหาที่เขาไม่ถึงจริงก็ตอบมั่วเลยมีผลทำใหเข้าไขว้เขวไปในบางเรื่อง อาการของพวกนี้เราเคยผ่านมาบ้างพอเข้าใจก็เลยค่อย ๆ อธิบายเป็นจุด ๆ เป็นตอน ๆ ไป ทำให้ท่านคลายสงสัย มีความเข้าใจดีขึ้น เลยคุยกันสนุกสนานถุกใจ เฮ ฮา กัน ตามแบบ พลังจิตพิชิตภัยพิบัติ

(good) (ping-love เรื่องของเรื่องคือ ท่านมีเจ้ากรรมนายเวรที่มีบารมีธรรมสูง เรียกว่าสร้างวารกรรมกับพระโพธิสัตว์มามาก เวลาทำสมาธิตั้งมั่นจะเข้าลึก ไม่ได้ เขาไม่ให้ผ่าน ด้วยกำลังสมาธิของเขาไม่พอ ความสอาดของจิตไม่พอ เขาไม่ให้ผ่าน แล้วมันต้านกำลังกันทำให้งุนงงสงสัย เขาต้องเดินวิปัสนาญารควบคู่กัน ให้มีอารมณืตั้งมั่นเป็นฌาน เมื่อกระทบเขาหรือเริ่มมีอาการก็ต้องขอโทษ ขออภัยต่อเขา ให้เขาอภัยให้ อย่าดันทุรัง เอา กำลังสมาธิเข้าอัด เหนื่อยเปล่า ก็อธิบายไปเยอะ ยกเหตุยกผล ท่านก็เข้าใจ เห็นดีด้วย พอทำตาม ก็หลุดได้ แต่ก็มีเยอะ ต้องเหนื่อยหน่อย ในใจก็ว่าอีกสองปี โน่นแหละ ถึงจะเพลา ๆ ลง แต่ไม่ได้บอก ท่านก็ว่าสมัยก่อนท่านชอบพวก คาถาอาคม ชอบมาท่องมาสวด เอาพลังเข้าตัว กลัวว่าจะเป็นของพวกนี้หรือเปล่า เราก็ว่ามันไม่ใช่ไม่เกี่ยวหรอก บทที่ท่องให้ฟังเป็นอักระขององค์บรมพระศาสดาทั้งนั้น ดีทุกตัวอักษร เราปฏิบัติธรรมของพระพุทธเจ้า ไม่มีอะไรมาเล่นงานเราได้หรอก นอกจากกรรมที่เราเป็นผู้สร้างมาเอง ทำมาเองทั้งนั้นแล้วจะไปโทษใครเล่า ก็ได้ ฮา...... กัน ปิดท้าย.....

(b-angry) ท้าย ๆ ชั่วโมงก็คุยกันเรื่องว่า มีคนที่รู้เขาบอกว่าท่านมีญาณหนึ่งเขาออยู่ข้างใน คอยดูแลอยู่ และเป็นเจ้ากรรมนายเวรกัน เขาว่า อย่างนั้น แต่กำลังเขาสูง เมื่อก่อนสงสัยอาการที่เป็นก็ไปหาหมอพระ หมอผี ครูบาอาจารย์ต่าง ๆ ก็ไม่ได้ผล ผีไม่กลัวเสียอีก กลับไปไล่เบี้ยหมอผีจนกระเจิดกระเจิง ก็บอกท่านว่าตามที่เล่ามานี่ เขามาช่วยท่านนี้ มาช่วยในการปฏิบัติธรรมนี่ ท่านจะแสดงอะไรออกท่าทางอย่างไรก็ปล่อยไป เราก็ทรงสมาธิของเรา ท่าต่าง ๆ ที่เล่ามานั้นมันผลดีต่อร่างกายทั้งนั้น เขาช่วยต่างหาก เวลานั้งต่อหน้าชุมชน เขาไม่แสดงหรอก เขาก็จะแสดงในที่ที่ไม่มีคนเห็น ( ท่ารำมวยจีน ไทเก็ก ชีกง ท่าฤษีดัดตน ) นี่แหละทำให้รู้ว่า ของจริงต้องทรงสมาธิ ร่างกายจะเคลื่อนไหวอย่างไร ก็ปล่อยไป จิตตั้งมั่นอยู่ในอารมณ์สมาธิ หรือองค์กรรมฐาน ก็ว่าที่เขาฝึก ๆ กันตาม ทีวี. นั้นมันยังไม่หัดเดินเลย จิตมันยังไม่ทรงฌาน การต่อสู้กันในอดีต นั้น เขาใช้กำลังจิต เขาใช้อำนาจของสมาธิในการต่อสู้กัน ร่างกายมันแข็งแกร่งตามอำนาจของฌาน ท่านก็บอกอยากจะดูไหมว่าอาการนั่งสมาธิแล้วจะเป็นอย่างไร ก็เลยบอก ลอง ซิ เดี๋ยวจะทำอะไรให้ดู เหมือนกัน

(good) ท่านนั่งขัดสมาธิกำหนดจิตเข้าสมาธิ ท้องเริ่มแข็ง เป็นลูกคลื่น วิ่งขึ้น วิ่งลง วนไปวนมา เราก็นั่งดูอยู่สักพัก ร่างกายท่านเริ่มแน่นขึ้น เราก็เลยลุกไปหาเอาฝ่ามือยันหน้าท้อง กำหนดสมาธิ ค่อย เพิ่มกำลังอัดขึ้น เอาแบบหนังจีนกำลังภายใน อัดกันด้วยกำลังภายในสองสามยก ยกสุดท้ายองค์ในก็เข้าคุม คราวนี้ต้องใช้กำลังมากขึ้น ท่านก็ยันออกมาสุดกำลัง และท่านบอกว่า เอา ๆ มาลองดูกันว่าใครจะแน่กว่ากัน แล้วเพิ่มกำลังอัดกันเต็มที่ เราก็บอกว่าได้ ซี่ ก็อยากจะรู้ว่าใครมันจะแน่กว่าองค์บรมพระศาสดา จบคำท่านก็ถอยกำลังลง แล้วหัวเราะ อย่างสนุกสนาน เราก็หัวเราะด้วยกันอย่างสนุกานาน ปล่อยให้พระธุดงค์สององค์งงกันไปก่อน

[b-wai] ตอนกลางคืนมาเฉลยกัน พระที่ข้อเท้าบวมบอก บอกว่า องค์ที่เขาคุม ตอนที่อัดพลังสมาธิกัน เขาเป็นมิตรกับโยม น่ะ ความรู้สึกในใจของอาตมาเป็นแบบนั้น และเขาชอบโยม เขาไม่ได้เกลียดโยม ไม่เหมือนไปที่อื่น น่ะ นั้น เขาเอาเต็มที่ ถ้าเขาไม่พอใจเขาเอาจนที่นั้นสงบเลย ตาขวางเลย พวกหนีหมด ตามสำนักที่อาตมาไป ต้องห้ามอาตมานั่งสมาธิรวมกับเขา มันเหมือนว่าพวกที่นั่งรอบ ๆ ข้าง จะโดนพลังอัดทำให้เขาอยู่ไม่ได้ ทนไม่ได้ เขาต้องให้อาตมาออกไปนั่งต่างหากตามกุฏิ ก็เลยบอกว่า เมื่อกลางวันนั้น เราก็แสดงลีลาดุดันกัน การอัดพลังก็คือการเสริมกำลังสมาธิกัน การโต้ตอบก็คือการโต้ตอบกันด้วยภูมิธรรม ลองคิดดูถ้าเป็นท่าน เมื่อโดนคำถามแบบนั้นท่านคิดได้หรือว่าจะตอบแบบที่ผมตอบ แต่ก็ยังดีที่ผมตอบได้ ท่านก็มีเมตตา หัวเราะชอบใจ ดูแบบคนทั่วไป แบบคน อาจคิดว่าผมชนะท่าน มีกำลังมากกว่าองค์ที่มาคุมท่าน แต่ไม่หรอก ต่างก็อ่อนน้อมต่อธรรมขององค์บรมพระศาสดาทั้งนั้น เหมือนท่านเป็นพ่อ เป็นปู่ มาลองปฏิภาณมาลองไหวพริบลูกหลานมากกว่า ถือว่าท่านก็สงเคราะห์ผมด้วย

(b-no) อย่าง ไง ๆ เราก็สู้ผีไม่ได้วันยังค่ำ แถมเป็นผีที่มีบารมีมาก ๆ ด้วย ขอเป็นลูกเป็นหลานดีกว่า สบายใจดี นึกอะไรไม่ออก ก็ ถามหาได้

(b-evil2) เล่าไว้เป็นเกล็ดความรู้ ว่าครั้งหนึ่งก็มีเหตุการณ์แบบนี้ ที่ ปรียนันท์ ธรรมสถาน ระหว่าง คน กับ ผี เล่นละครกัน ให้คนและผีดู

 

เข้มข้นกันขึ้นเรื่อยๆครับ

การปฏิบัติ การทดสอบ การเรียนรู้ เจอกันไปตามเหตุ ตามวาระ ตามบุพกรรมของแต่ละท่าน

ต้องขอกราบโมทนากับพี่คลิกด้วยครับ

รวมทั้งขอเป็นกำลังใจให้กับทุกๆคนด้วย ให้ตั้งมั่นอยู่ในความดีตลอดไป

 

มีบุญได้ไปกราบนมัสการเเละถวายภัตราหาร พระอาจารย์เปลี่ยนมาค่ะได้ฟัง
เเละสนทนาธรรมเป็นปลื้มปิติ ได้ของดีมากอีกหลายอย่างทีเดียวเอารูปมา
ให้ดู ได้อนุโมทนากันค่ะ

สาธุๆๆ

 

[b-wai] [b-wai] [b-wai]

อนุโมทนา ครับ

 

[b-wai] [b-wai] [b-wai]
(b-evil2) เล่าต่อ แบบไม่ต่อ

(good) ช่วงค่ำ คืนนี้นอนที่ ปรียนันท์ ช่วงค่ำเราก็เดินดูรอบ ๆ ปรียนันท์ พร้อมด้วย ไอ้ หลง ผู้ใกล้ชิด พระที่นอนข้างล่างใต้ต้นคูณ ก็กำลังทำวัด เราก็เดินภาวนาไป ครั้นจะสวดด้วย ก็สวดไม่ได้ ไม่เคยนั่งท่องจำ แล้วก็มานั่งพัก แล้วก็เดิน ประมาน ทุ่มกว่า ๆ พระท่านสวดมนต์เสร็จ มาเข้าห้องน้ำ เดินออกมาเจอกันที่ลานกว้างใต้ต้นสะเดา มีโต๊ะใหญ่ที่จัดไว้ตอนบวงสรวงยังไม่ได้เก็บ ๓ ตัววางอยู่ พระธุดงค์ท่านจัดวางใหม่เป็นที่ฉันบิณฑบาตรตอนเช้า แบบมื้อเดียว ฉันในบาตร ท่านมาอยู่ นี่ ห้องน้ำห้องส้วมสอาดมาก และก่อนจากไปท่านล้างถูห้องน้ำห้องส้วมอย่างสอาดอีกเหมือนกัน เราเห็นแล้วอายเลย เป็นแบบอย่างที่ดีมาก

(ping) เดินมาเจอกันที่ใต้ต้นสะเดา ก็สนทนากัน ธรรมบ้าง โลก บ้าง ก็คุยกันถึงเรื่องเมื่อตอนกลางวันของเมื่อวานบ้าง และกลางวันวันนี้บ้าง เรื่องที่เคยผ่านมาในอดีตบ้าง แต่องค์นี้องค์ที่ข้อเท้าบวมไม่มีอะไรพิเศษ ไม่รู้ ไม่เห็น แต่บางครั้งองค์ที่มาคุมมาช่วยบอกก็จะรู้ เป็นเรื่อง ๆ ไป ใหม่ ๆ ท่านก็ไม่ค่อยจะกล้าเปิด แต่พอคุยกันไป ท่านพูดเรื่องอะไร เราก็ดันรู้ไปได้ทุกเรื่อง เลยกลายเป็นพวกเดียวกัน ท่านคุยไปเรา ก็กำหนดลมหายใจรู้เข้ารู้อกฟังไป เวลาพูดก็กำหนดให้อยู่ในสมาธิบ้าง อยู่ในองค์ฌานบ้าง แล้วก็ค่อย บอกวิธี การฝึก ฟัง ฝึกพูด ฝึกการแสดงธรรม ว่าถ้าเราพูดเรื่องอะไร เราต้องกำหนดจิตเป็นสมาธิอยู่ในเรื่อง ๆ นั้นแล้วพูด อย่าพูดธรรมมะ โดยขาด สติ สัมปชัญญะ ควบคุม ถ้าเป็นอย่างนั้น ผู้ฟังจะไม่ได้ผลในการฟัง แล้วผีหรือจิตวิญญาณต่าง ๆ จะรับฟังไม่ได้ แถมเขาจะหัวเราะเยาะเราอีกต่างหาก ท่านก็เข้าใจดี ก็สนทนากัน อย่างรื่นเริง เพราะใจท่านไม่มี อคติ ไม่มี ความริษยา ว่ากูแน่ กูเป็นพระ ท่านมีความอ่อนน้อมต่อธรรม ไม่เบื่อในการฟังธรรมจริง ๆ เราก็ต้องยอมรับในจิตใจที่ดีงามของท่าน ซึ่งน้อยครั้งที่จะเจอ แบบนี้ ส่วนใหญ่ แน่ ทั้งนั้น สกิดหน่อย อารมณ์ขึ้นเลย

(smile) คุยไปคุยมาหลายเรื่องแต่จะมาเล่าให้ฟังกันนี่ ก็สุดปัญญาจริง ๆ จำไม่ค่อยได้ คุยกันไปสักพัก ท่านก็ว่า อาตมาสังเกตุดูนะ เวลาคุยกับโยม นี่ ลมมันตีขึ้นมา น่ะ อาตมาก็พุทโธ กั้นไว้ มันก็ดันกัน อึดอัด ก็เลยบอกว่า เอางี้ ซิ ก็เขาจะออกเราดันไปขวางเขา มันก็เป็นแบบนั้น เมื่อเขาดันขึ้นมาเราก็ทรง สติ สัมปชัญญะไว้ จิตตั้งสมาธิตรงไหนก็รู้ไว้ แล้วขออภัยเขา ให้เขาอภัยให้ บอกเขาดี ๆ อยาไปเอาสมาธิเข้าสู้เข้าดันเขาออก เหนื่อยเปล่า กรรมที่เราทำมากับเขา นี่ เขาจะอภัยให้ก็เป็นบุญเราแล้ว แต่กำลังจิตกำลังสมาธิของเราไม่พอที่จะส่งเขาออก เขาจะออกเขาก็แสดงอาการที่เขาทุกข์ทรมานให้เรารู้ ก็เท่านั้นเอง พอหลุดไปแล้วเราก็โล่งโปร่งสบาย ตัวใหม่มาก็เอากันใหม่ แบบนี้เรื่อยไป ขออภัยอย่างเดียว แล้วขอบารมีพระพุทธเจ้าช่วยด้วย ท่านพวกนี้ก็บารมีสูง ๆ ทั้งนั้น เมื่อท่านหลุดกรรมตรงนี้ก็ใสสว่างพราว เป็นบารมีพระโพธิสัตว์ทั้งนั้น คืนนั้นเลยสว่างกันทั้งภูเขาที่ปรียนันท์ เมื่อท่านออกไปแล้วก็ขอให้ท่านมาช่วยเราด้วย เราก็เอาทั้งขึ้นทั้งล่อง เอาดีเข้าตัวทุกท่า สบายเราไป แต่เราก็ไม่ลืมขอให้มาช่วย ที่ ปรียนันท์ด้วย เดี๋ยวจะว่า ไม่ ฉลาด คืนนั้นเลยมี มวยจีน ไทเก๊ก ชีกง ฤษีดัดตน มารำให้เราดู แบบสด เสียดายไม่มีบุคคลที่สาม มีแต่ ไอ้หลง ที่นั่งอยู่ใกล้ ๆ เป็นแบบนี้ถึงสองวาระ เจ้ากรรมนายเวรที่ติดตามมา ขั้นพุทธภูมิ ที่มีบารมีมาก พ้นขึ้นไปเยอะ จนทำให้สถานที่นั้นสว่างไสวมาก จนจิตวิญญาณต่าง ๆ อยู่ที่นั้นไม่ได้ ต้องร่นถอยออกไปอยู่รอบนอกหมด เลยเป็นผลพลอยได้ ได้อนุโมทนาบุญตาม ๆ กันไป

[b-wai] พอหมดวาระที่สอง พ่อปู่ที่คุมอยู่ ก็ออกอาการเลย กระโดด โลดเต้น แสดง ฤษีดัดตนบ้าง สบัดแขน สบัดขาบ้าง ตะโกนเสียงดัง เลย สบายจริงโว้ย วันนี้ หัวเรา ฮ่า ....ฮ่า..... เดินวนไปวนมา ท่านว่า ขอบใจมาก เน้อ .....ที่ช่วยสอนธรรมมัน ไอ้นี่มันลูกปู่ บารมีมันบำเพ็ญมามาก แต่กรรมมันก็มาก ไอ้นี้เวลามันใหญ่แล้วมันบ้าอำนาจ มันชอบฆ่าเขา มันจึงรับกรรมมาก ตอนนี้เลยไม่ให้มันรู้อะไร ไม่ให้มันมีฤทธิ์ มีอำนาจ ให้มันทำใจให้บริสุทธิ์ ให้ถึงความดี เราก็ ครับ ๆ ไปตามเรื่องที่ท่านพูด ท่านก็ว่า พระธุดงค์สามองค์นี่ เคยเป็นลูกท่านมาก่อน องค์ที่ว่าสมาธิดี ๆ นั้น องค์นั้น ยังติดโมหะอยู่ แล้วไอ้นี่กัยังลังเลสงสัย มันหาว่าปู เป็นมารจะมาหลอกมัน มันไม่เชื่อ ปู่ พวกเราก็พุทธภูมิด้วยกันทั้งนั้น ช่วยเหลือกัน พี่น้องกันทั้งนั้น เราก็ว่า ดี ดี ไง ๆ ปูก็มาช่วยที่นี่ด้วยนะ ท่านก็ว่า เออ ๆ จะมาช่วย ก็ถามท่านว่า นีลงมาเต็มองค์ หรือยัง ท่านว่า โอ้ย......ยัง ..... เรามานั่งนึกทีหลังว่า ถ้ามาเต็มองค์ นี่ จะขนาดไหน เนี่ย ยังสงสัยอยู่ว่า พ่อปูนี่ เต็มพุทธภูมิหรือยัง ยังสงสัยอยู่ ท่านว่า ไอ้พวกที่แอบดูอยู่เมื่อกลางวัน วันนั้น มันสงสัยว่ากูเป็นใคร เราก็ถามว่า พวกไหน ล่ะ ท่านก็บุ้ยปากไปทีรอบ ๆ สถานที่ เราก็เข้าใจ อ๋อ ทันที

(good) ก็คุยกันไปหลายเรื่อง พอจะถามเข้าเรื่องแบบลึก ท่านก็ว่า เฮ่ย....บอกไม่ได้ เป็นความลับ เราก็ว่า ร่างปู่นี่บารมีมาก ๆ ก็ให้มาพักอาศัยที่สถานที่ ขอบารมีหน่อยซิ มาเป็นพัก ๆ ท่านก็ว่าได้ ๆ มาเฝ้าเลยเอาไหม ท่านว่าไม่ได้ ๆ ไอ้นี่มันบารมีมาก เฝ้าไม่ได้ เราก็ว่า ไม่ใช่เฝ้าแต่ให้มาปฏิบัติอยู่เป็นพัก ๆ ท่านก็ว่างั้นได้ ท่านว่า ท่านต้องอยู่ที่นี่ ที่นี่เป็นที่บำเพ็ญบารมีของท่าน ท่านต้องบำเพ็ญไป เราก็ว่า อื่ม......เต็มเมื่อไหร่ ก็จะเข้าไปนอนในเขา ไม่มาเฝ้าอยู่ข้างนอกหรอก ท่านก็ หัวเราะ ฮา ฮา....... ก็คุย ๆ กันไป อีกหลายเรื่อง ท่านก็ไม่วายขอบอกขอบใจที่ช่วยสอนธรรมร่างของท่าน ท่านก็ว่า ไอ้นี่ มันขี้โรค ต้องช่วยมัน แต่มันไม่เข้าใจ มันหาว่าเราเป็นมาร แล้วท่านก็เดินวนไปวนมา ออกอาการฤษีดัดตนไปด้วย สักสี่ทุมกว่าท่านก็เสด็จออกไป ก็ได้คุยกับพระที่เป็นคนอีกครั้ง

(deejai) พระที่ข้อเท้าอักเสบ ตอนรำมวยจีน ไม่รู้ว่าท่านรำไปได้อย่างไร กระโดดหมุนตัวเหมือนในหนังจีน ไม่เห็นบนว่าปวดข้อเท้า ท่านว่า ร่างกายโปร่งเบาสบายมาก ท่านก็ว่า ท่านยังไม่เชื่อ นอกจากจะรู้เอง เห็นเอง คนอื่นพูดยังไม่เชื่อ อันนี้ก็ถูก ของท่าน ของพวกนี้ ต้องสั่งสมความดีไปเรื่อย และประสบการณ์ให้มากขึ้น ท่านว่า พึ่งมีวันนี้ ครั้งแรก ที่พ่อปู่ออกมาคุยกับโยม ท่านไม่เคยออกมาเลยนอกจากตอนนั่งสมาธิ จะแสดงอาการเช่นนั้น และไม่เคยคุยแบบนี้ เราก็นึกในใจว่า อีกหน่อย พ่อปู่ นี่แหละ จะมาคุมท่านบำเพ็ญบารมี ท่านจะทำอะไรพ่อปู่ก็มาช่วย จะนั่งรับแขกญาติโยม เป่าหัว เป่ากระหม่อม ปลุกเสกของ รดน้ำมนต์ เหนือยแน่ ยันตาย นั้นแหละ แต่ไม่ได้พูด เพราะไม่ใช่หน้าที่ที่จะพูด ได้แต่นึก ไว้เฉย ๆ

(good) คุยกันสักพักก็แยกย้ายกลับกลด ท่านก็ยังเดินย่อง ๆ เพราะข้อเท้ายังไม่หายดี ไม่เหมือนกับตอนรำมวยจีน ตอนนั้นไม่รู้พละกำลังมาจากไหน ก็เดินกลับที่กลดพร้อมกับ ไอ้ หลง


[b-wai] [b-wai] [b-wai]

ก็ต้องขอกราบอาราธนาบารมีของพ่อทุก ๆ พระองค์ ที่เสด็จมาในงานนี้ และที่ไม่ได้มา ก็ขออำนวยอวยชัยให้กับ ปรียนันท์ ธรรมสถาน และผู้ที่จะมาใช้เป็นสถานที่บำเพ็ญคุณงามความดี ขอให้สมเจตนาของทุก ๆ ท่าน

(good) เล่าไว้ให้ฟัง เรื่องของ คน กับ ผี เป็นเรื่องปกติ ของพวกเราทุกคนที่จะเข้าถึงได้

 

โห ชักมันแฮะ

 

มีภาคต่อไปอีกไหมเนี่ย
วันนี้มีเรื่องให้อ่านได้เรื่อยๆเลยนะเนี่ย

วันจันทร์คงมีเรื่องผีๆมาเล่าอีกแหงๆ ตามภาระกิจ

แล้วจะรอติดตามจ้า

 

สาธุ [b-wai]

ขอจอง 1 หลัง เอาไว้ให้ขันธ์ ๕ พัก ว่าแต่ งบประมาณหลังละเท่าไหร่เอ่ย

 

รอฟังอีกครับ

 

(b-angry) รถเข็น รถขน สารพัด ๘๕๐ บท โดย คุณ ไก่ ปรียนันท์ ขออนุโมทนา ครับ

 

(b-ahh) เรื่องของหินและความคืบหน้าของกำแพงรั้ว

 

กราบโมทนากับเรื่องเล่าจากพี่คลิกครับ
ต้องบันทึกไว้เป็นส่วนหนึ่งของ ปรียนันท์ ธรรมสถาน

และขอโมทนากับทุกท่านที่มุ่งมั่นเพียรกระทำดี มาโดยตลอดครับ

 

(good) พระธุดงค์ที่เจ็บข้อเท้าพักอาศัยอยูใต้ต้นคูณ