เชิญเข้าร่วมสนทนาพิเศษเรื่อง มิติ ความฝัน ชาติภพ จิตวิญญาณ โดย @โนวา อนาลัย@ [Writer]

อ่านข้อความของคุณ Zip แล้วนึกถึงเรื่องเล่ากันเล่น ๆ ในกลุ่มของเพื่อน ๆ ที่ฝึกสมาธิแนววิปัสสนามาด้วยกัน เลยเอามาเล่าให้ฟังกันบ้างค่ะ..

เพื่อนคนนึงเค้าเล่าว่าตอนที่อยู่บ้านแถวบางนาก็เข้าห้องพระทำสมาธิก่อนนอนตามปกติน่ะค่ะ คงเป็นเพราะจิตเค้าแว๊ปไปที่วัดรึไงไม่ทราบ ปรากฏว่าเค้ามารู้สึกตัวอีกทีเมื่อเท้าของเค้าไปสัมผัสอยู่หน้าวัดที่ต่างจังหวัด ทีนี้ก็ไม่รู้จะกลับบ้านยังงัย เค้าก็เลยตัดสินใจขึ้นรถทัวร์ที่หน้าวัดกลับบ้านเหมือนตอนที่ไปด้วยรูปกายทางกายภาพเลยค่ะ.. แต่เดี๋ยวนี้เค้าสติดีขึ้นเยอะแล้วนะคะ ก็ไม่ปรากฏอาการแบบนั้นอีกเลยค่ะ..

อีกคนนึงก็ไม่รู้ยังงัยเหมือนกัน กำลังเดินจงกลมอยู่ที่ศาลาปฏิบัติธรรมอยู่ดี ๆ มีรู้สึกอีกที อ้าว! ทำไมมาเดินจงกลมอยู่บนเมฆไปได้ เค้าบอกว่าเดินบนเมฆแล้วรู้สึกสบายมีความสุข ไม่ทันไรได้ยินเสียงแอมดัง ๆ และได้ยินเสียงอาจารย์ดุเสียงดังว่ากลับไปอยู่สภาวะปัจจุบันเดี๋ยวนี้.. ตั้งแต่นั้นมาเค้าก็ไม่เคยมาอาการนี้อีกเลยค่ะ..(f)

 

ไม่กี่คืนที่ผ่านมาไม่กล้าฟันธงว่าไปเยี่ยมพี่นักเขียนมารึปล่าวน้า เพราะพอตื่นขึ้นมาเป็นเวลาเที่ยงคืนแล้ว แต่ทำไมได้กลิ่นกาแฟนานมากก็สงสัยว่าใครมาดื่มกาแฟตอนเที่ยงคืน ก็เลยเดินไปบริเวณรอบ ๆ ห้องพักก็ไม่เห็นมีใครเปิดไฟทิ้งไว้ก็แสดงว่าทุกคนเค้านอนกันหมดแล้วซินะ รึว่าเราคิดไปเองน้า..:boo:

 

ขอขอบคุณพี่นักเขียนมากนะคะที่เข้ามาทีก็ทำให้สิ่งที่ยังไม่ค่อยเข้าใจเริ่มกระจ่างขึ้นมาเยอะเลยค่ะ ตอนนี้ขจรวรรณก็กำลังพยายามที่จะให้อภัยเพื่อนร่วมงานคนหนึ่ง ใช้มาหลายวิธีแล้วค่ะทั้งแผ่เมตตา ส่งพลังให้ แต่ก็ยังไม่ได้ผลอาจจะเป็นเพราะความปรารถนาของเรายังไม่แรงกล้าพอก็เป็นได้ค่ะที่รู้สึกว่าถึงแม้เราจะพยายามที่จะให้อภัยเค้า แต่ก็เหมือนมีม่านบาง ๆ กั้นเอาไว้เวลาที่เราสนทนากัน และเค้าก็คอยส่งอารมณ์ด้านลบให้อยู่บ่อย ๆ จึงทำให้เราไม่สามารถอภัยให้เค้าอย่างหมดใจ เดี๋ยวจะลองตั้งจิตไปขออภัยในความฝันแบบที่พี่นักเขียนแนะนำดูค่ะ เผื่อจะได้ผล..

มีใครในห้องนี้มีประสบการณ์ให้อภัยผู้อื่นได้อย่างหมดใจได้บ้าง ช่วยแนะนำวิธีหน่อยค่ะ เพราะการให้อภัยใครสักคนนึงได้นั้นรู้สึกว่ายากกว่าการอดทนหรืออดกลั้นเยอะเลยค่ะ..
(good)

 

ปฏิบัติการ..แซวเฉพาะกิจ...อิอิ

...(f) คุณจินต์ขอบคุณสำหรับเบอร์โทรที่หาเจอในเชี่ยนหมากนะคะ อย่าลืมเก็บใบพลูไปด้วยนะคะ เดี๋ยวไม่มีกินกะหมาก..อิอิ...ณ.โทรไปสอบถามมาแล้วค่ะ เห็นว่ายังมีอยู่ที่โรงพิมพ์ครบทุกเล่ม ดีใจจัง แต่เอาไว้ก่อน...เมื่อวานเลยลองไปด่อมๆมองๆ แถวซีเอ็ดอิมพีเรียลสำโรง ได้มา 3 เล่มแล้วค่ะ...ไว้อ่านไปเรื่อยๆ แล้วติดขัดตรงไหน ก็จะมาขอความรู้กับทุกท่านนะคะ...
...(f) น้องแมมจ๋า ณ.เคยได้ยินพวกที่ฝึกสมาธิเก่งๆ บอกว่า ถ้าอยากได้ ก็ต้องทิ้งความกลัว มันไม่ตายหรอก เชื่อว่าน้องแมมฯต้องทำได้แน่นอนเป็นกำลังใจให้นะคะ ณ.เองก็ต้องไปฝึกอีกเยอะ เพราะไม่ค่อยฝึกอะไรเท่าไหร่ เคยไปทำวิปัสนากรรมฐานแบบเต็มๆครั้งเดียว ที่วัดแห่งหนึ่งมีชื่อเสียงในการทำวิปัสนาฯกรรมฐานมาก แต่ในความรู้สึกคือไม่ใช่ เราทำได้มากกว่านี้ มันไม่ใช่สิ่งที่เราค้นหา พอมาเจอกระทู้นี้ก็เข้าใจว่า สิ่งที่ค้นหามาตลอดอยู่ในตัวเรานี่เอง ณ.มั่นใจว่าจะต้องได้พบสิ่งที่ค้นหาแน่นอน และคิดว่าทุกคนก็ต้องพบเช่นกัน...ถ้าพยายามต้องได้แน่ๆ

...(f) น้องนก...เคยได้ยินคำพูดนี้มั๊ยเอ่ย เช้ากินอย่างพระราชา กลางวันคนธรรมดา ยามเย็นจงเป็นยาจก...ก็ใกล้เคียงกับคำแนะนำขอคุณจินต์เลย... ทุกวันนี้ ณ.ก็ปฏิบัติแบบนี้จ้า เช้าหม่ำเข้าไปเยอะๆ หม่ำทุกอย่างเท่าที่จะหม่ำได้...เพราะอาหารเช้าจะใช้ในการเลี้ยงดูสมองให้สดใสและปราดเปรื่อง รวมถึงช่วยทำให้สดชื่นได้ยาวนาน กลางวันเป็นนม หรือน้ำผลไม้กับอาหารแค่พออิ่มเท่านั้น เย็นๆก็ทำตัวเป็นยาจกตกยาก..อิอิ แต่ห้ามอดอาหารนะคะ แต่สูตรนี้ใช้ได้กับคนที่มีน้ำหนักเกินไม่มาก หรือต้องการให้น้ำหนักอยู่ตัวนะคะ ถ้าต้องการลดจริงจัง ใช้สูตรนี้ร่วมกับวิธีอื่นๆ คืออาหารตอนเช้าแบบควบคุมแคลอรี่ กินได้เยอะ แต่แคลอรี่ต้องต่ำค่ะ และเอาอาหารกลางวันรวมกับเย็นแบ่งเป็นมื้อย่อยๆ เป็นสัก 4 มื้อ เช่นหลังจากอาหารเช้า สัก 10 โมง ให้กินอาหารเบาๆ พร้อมกับน้ำผลไม้ หรือนมพร่องไขมัน แล้วดื่มน้ำเยอะๆ ตอนเที่ยง ตอน4โมงเย็น และมื้อเย็น ก็จัดคล้ายกับอาหาร 10 โมงค่ะ และออกกำลังกาย และหายใจให้ถูกต้อง จะช่วยให้น้ำหนักลดลงเร็วค่ะ สู้ๆๆๆ น้องนกทำได้แน่นอน..

...(f) <TABLE class=tborder cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR title="โพส 840771" vAlign=top><TD class=alt1 align=middle width=125>axzon47</TD><TD class=alt2>น้องมายไม่อยู่ พอน้อง mamboo เข้ามาห้องคึกคักขึ้นเยอะ แร้วถ้าน้องมายมาด้วยจะ ขนาดไหนเนี่ย !!!</TD></TR></TBODY></TABLE>
...อิอิ ณ.จะช่วยส่งประแสจิตไปเรียกน้องมายด์ให้กลับมานะ เพราะ ณ. ยังไม่เคยคุยกะ น้องมายด์เลย ได้แต่อ่านจากที่โพสต์ ได้คุยคงสนุกดี...

...(f) nova_analai... ความฝันของคุณ ณ แม่นจัง เพราะพี่นักเขียนหน้ากลมผม bob จริงๆค่ะ ใส่ jeans เมื่อไรก็ชอบใส่เสื้อเชิ้ตพับแขนแบบ tomboy จริงๆด้วยค่ะ แต่เวลาเต้น ballroom ชอบแต่งตัวสวยๆนะคะ เต้นยังไม่เก่งเท่าไรขอสวยไว้ก่อน-เอาดีค่ะ คุณ Mead หัวหน้าห้องแอบแว้บมาดูหลายเดือนก่อนตอนหัดเต้นใหม่ๆ ตอนนี้เก่งขึ้นหน่อยแล้ว หัวหน้ายังไม่เห็นมาอีกเลยคะ สงสัยจะงานยุ่ง
...พี่นักเขียนจ๋า ณ.จะต้องฝึกเต้น ballroom ให้เป็นมั่งแล้วนะเนี่ย เผื่อวันไหนพี่นักเขียนมาจัด nova_analai party จะได้เต้นได้ไม่อายเขา...อิอิ (ใครเต้นกะณ.ระวังเท้าด้วยก้อแล้วกาน อิอิ) เอ...ไม่รู้ว่าหัวหน้าห้อง คุณเฉลย คุณประสงค์ คุณจินต์ น้องนก น้องแมม คุณแอกซ์ คุณขจรวรรณ...เพื่อนๆ ร่วมจิตวิญญาณทุกคน ฝึกกันไปถึงไหนแล้วค่ะ... สงสัยแอบไปฝึกเต้นกันอยู่แน่เลย โดยเฉพาะคุณมี๊ด...(deejai)

 

...คุณขจรวรรณ ณ.ขอเรียกคุณวรรณนะ จะเรียกคุณขจรก็ดูเหมือนชื่อผู้ชายเลย
...เรื่องการให้อภัย ณ.เคยเจอการหักหลังจากคนที่เคยเป็นอดีต ในตอนแรกมันก็ทำใจยาก แต่อาจจะเป็นเพราะ ณ.บทจะใจแข็งก็แข็ง บทจะอ่อนก็อ่อนเอาซะง่ายๆ ไม่ค่อยมีคนเดาใจถูก ตอนนั้นใจแข็งมากตัดฉับ แล้วก็มาตั้งคำถามกับตัวเองตลอดว่าทำไม ทำไมเราต้องเจอเรื่องแบบนี้ เราทำอะไรผิด ถามซ้ำซากหลายครั้ง ครั้งแล้ว ครั้งเล่า แต่ไม่มีคำตอบ พยายามแผ่เมตตา ให้อภัย แต่ใจก็ยังไม่วางสนิท แล้วก็พบว่า"ทุกอย่างที่เราเจอคือการทดสอบ เราต้องผ่านจุดนี้ไปให้ได้ แล้วเราจะพบสิ่งที่ดีกว่า"
...เรื่องที่สำคัญอีกเรื่องหนึ่งคือการให้อภัยตัวเอง ณ.เคยทำสิ่งที่แย่ที่สุดมาก คิดว่าหลายคนคงรับไม่ได้ ฉะนั้นขออนุญาตไม่เล่า และรับไม่ได้กับสิ่งที่ตัวเองทำลงไป เกลียดตัวเองมาก และไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าต้องทำสิ่งนั้น ...แต่เพราะตรงนี้ทำให้มุมมองกว้างขึ้นว่า..."ทุกคนเคยทำผิด ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม ฉะนั้นจงให้โอกาสพวกเขาด้วย นั่นเหมือนกับการให้โอกาสตัวเองอีกครั้ง..."
...ณ.มั่นใจว่าคุณวรรณซึ่งมีความรักความเมตตาอยู่ในตัวเองเต็มเปี่ยมอยู่แล้ว ต้องได้พบสิ่งดีๆ แน่นอน...(ping)^-^

 

คุณขจรวรรณ อ่านหนังสือ อิสระแห่งความปราถนา บทที่ 11 ความรัก กับการยอมรับและการปฏิเสธ ซิครับ จะร้อง อ๋อ เลยหละแต่ผมอ่านแล้วทั้งอ๋อ ทั้งเอ๋อ เลยว่าเราเข้าใจไม่ถูกต้องมาตลอด
ยกตัวอย่างให้อ่านคร่าวๆก่อนเป็นกะสัย ถ้าให้ดีต้องอ่านทั้งบท
หน้าที่ 198 ย่อหน้าที่ 3
เมื่อคู่ต่อสู้ตบหน้า การหันหน้าให้อีกข้างหนึ่งให้คู่ต่อสู้เป็นสัญญลักษณ์ของการหยุดกระทำอันรุนแรง-ไม่ใช่การยอมรับให้กระทำ......
หน้าที่ 204 ย่อหน้าที่ 2
การจินตนาการความเกลียด เช่น จินตนาการว่าเธอทุบตีผู้ที่เธอโกรธเกลียดหรือทำร้ายเขาจนถึงความตาย สามารถนำเธอกลับคืนสู่ภาวะที่เต็มไปด้วยความอ่อนไหว ความเข้าใจและความรัก
อ่านบทนี้แล้วทำให้คิดถึงน้องนกที่เวลาฝันมักจะบู๊ ตลอด แต่ในชีวิตปัจจุบันน้องเค้ามีเมตตามากๆ ขนาดจิ้งจกติดสีที่ทาข้างฝาใหม่ๆ น้องเค้ายังไปยืนแคะเอามันออกมา
คุณขจรวรรณ อ่านดูนะครับ ถ้าไม่เข้าใจ ถามอาจารย์นักเขียนอีกรอบ
ตอนนี้ผมกำลังทบทวน ความฝันกับวิถีแห่งจิตวิญญาณอยู่ครับ

 

โห...ขอบคุณพี่นักเขียนมากๆเลยค่ะ ^^ อ่านแล้วซึ้งเลย พอดีหนูมีเล่ม โลกแห่งความเป็นจริงหลากมิติ ภาคต้น อยู่ จะรีบไปอ่านเลยค่ะ ส่วยความฝันกับวิถีแห่งจิตวิญญาณเนี่ย คงต้องไปซื้อใหม่ T_T ฟังที่พี่นักเขียนเล่าก็พอจะเข้าใจขึ้นมาคร่าวๆแล้วค่ะ ต้องขอขอบคุณพี่นักเขียนมากๆเลยนะคร้า หนูคงต้องศึกษาก่อนจริงๆแหละ T_T แล้วหนูก็ตั้งคำถามผิดจริงๆด้วย แล้วยังเอาความกลัวมาเป็นอุปสรรคการเรียนรู้อีกด้วย T_T ต่อไปนี้จะอ่านหนังสือให้เข้าใจก่อน แล้วถ้ามีแบบนี้อีกครั้งหน้าจะได้ไม่กลัวและเรียนรู้สิ่งต่างๆได้อย่างเต็มที่ค่ะ ^^

 

ผมเต้นเป็นเฉพาะจังหวะรำวง ฮะคุณ ณ.

 

บอร์ดเดินเร็วมากๆเลยค่ะ มาช้าไปนิสๆๆๆนึง...ตามอ่านเกือบไม่ทัน โหๆๆๆ ^^

 

เรื่องเต้นรำนี่ไม่ถนัดเลย สะดุดขาตัวเองลัมหัวคะมำแน่ครับ
สมัยเรียนมัธยมอยู่โรงเรียนชายล้วน วิชากิจกรรมเข้าจังหวะต้องเต้นกับเด็กผู้ชาย เต้นไปก็ขำไปตลกดีนะ โตมาหน่อยเพื่อนเค้าพาไปดูดิสโก้เทคครั้งสองครั้งเห็นเค้าเต้นๆกัน ก็ได้แต่ยึนดูเฉยๆ..ดูแต่ไฟกับเพดานเพลินดี..สงสัยจะชอบฟังแต่เพลง ตอนนั้นเป็นเด็กเรียบร้อยสุดๆ ต้องพี่เม้ากับพี่เฉลยครับ เท้าเป็นไฟแน่ อิอิ!

จริงๆก็เคยเห็นรูปพี่นักเขียนล่าสุดแล้วครับ (เหอๆ..ไม่ให้ดูหรอกคับพี่เค้าส่งมาให้เดือนก่อน)..เหมือนที่คุณ ณ. เห็นในฝันเปี๊ยบ แบบว่า tomboy ใส่ jeans เลยครับ มาดมั่น ใจดี ยิ้มเก่ง ยังทึ่งอยู่เลยที่คุณ ณ.เห็นได้ชัดเจนขนาดนั้น ช่วงนี้เห็นแต่พี่นักเขียนกำลังเก็บของย้ายบ้าน เลยไม่ค่อยกวนครับ ว่าแต่บ้านหลังใหม่ของพี่เค้าเป็นไงนะต้องวานพวกเราที่ฝันเก่งๆย่องดูมาหน่อย..แล้วมาเล่าให้ฟังด้วยนะ

 

ขอบคุณคุณเฉลยกับคุณ ณ. มากเลยนะคะที่ช่วยแนะนำให้จะพยายามต่อไปค่ะ.. พอดีหนังสือเล่มอิสระแห่งความปรารถนาให้เพื่อนคนนึงที่พะเยายื้มไปอ่านอยู่น่ะค่ะ เลยคว้ามาอ่านไม่ทัน แต่ไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยววันเสาร์หน้าก็จะกลับไปกอดแม่ที่บ้านสัก 10 วันแล้ว คงจะได้หนังสือกลับมาล่ะค่ะ เลยถือโอกาสยื่นใบลาพักร้อนกับห้องวิทย์ฯ ไว้ล่วงหน้าด้วยค่ะ.. เอ.. รึว่าจะเป็นพักหนาวดีน้า เพราะตอนนี้ได้ข่าวว่าหนาวม๊ากกกกก... บรื๊อ..

ช่วงนี้กำลังเคลียร์งานหัวฟูอยู่น่ะค่ะ เข้ามาเจอคุณ Wizard111 แวะมาคุยกับพวกเราบ้างนะคะ.. อยากคุยด้วยค่ะ..
(f)

 

เรื่องเต้นรำนี่สงสัยจะพอ ๆ กับคุณ Mead แน่ ๆ เลยค่ะ เพราะตอนเรียนมัธยมนี่อาจารย์เค้าก็ให้ผ่าน ๆ มาแบบฝืนใจให้มารึปล่าวก็ไม่รู้ ไว้ฝันเก่ง ๆ เมื่อไหร่จะไปฝึกกับพี่นักเขียนในความฝันเลยดีกว่านะคะคุณ ณ. ตอนนี้ก็ขอรำวงกับคุณเฉลยไปก่อนค่ะ.. อิอิ..
(sing)

 

ใครมีพลังอำนาจพิเศษเหนือธรรมชาติ รบกวนช่วยทิ้งเมล์หรือเบอร์ติดต่อกลับด้วยคับมีปัญหาอยากจะสอบถามคับ ขอความกรุณาด้วยจาก ฮิลิลัมบาลู

 

แถวนี้ไม่มีใครมีพลังพิเศษเหนือธรรมชาติเลยครับ มีแต่พลังที่เป็นธรรมชาติสุดๆและเรื่องความรู้ในระบบเครือข่ายของจิตวิญญาณ ด้วยเหตุว่าเราอยู่ในธรรมชาติ เป็นองค์ประกอบส่วนหนึ่งในระบบของธรรมชาติ เราควรทำในสิ่งที่เป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติอย่างกลมกลืน พลังจะเกิดจากส่วนนี้นะครับ

มีปัญหาอะไรเล่ามาได้เลยนะครับ ยินดีครับ
เชื่อว่าในไม่ช้าจะมีคำตอบส่งกลับไปหาแน่นอนครับ คุณฮิลิลัมบาลู

 

สมัยวัยรุ่น เรื่องร้องเรื่องเต้น ไม่เป็นกะเขาหรอกครับคุณ mead
คงต้องรอ พี่นักเขียนเปิด สอนเต้นรำก่อน ครับ

 

ขอบคุณครับ พี่นักเขียน กับคำตอบ
พอได้คำตอบมาอย่างนี้ก็เริ่มชักจะสงสัยอีกแล้วว่า แล้วอย่างนี้ในโลกแห่งความฝันของเรา จะแยกได้ยังไงว่าสิ่งที่เราเจอนั้น เป็นโลกความฝันที่เราไปเจอเองเป็นประสบการณ์ของเราเองซึ่งต้องตีความ อย่างความฝันที่พี่นักเขียนเลือกโรงเรียนให้ลูก หรือว่าเป็นโลกที่เป็นของตัวตนของเราอีกคนในอดีตหรือในอนาคต หรือว่าเป็นโลกความฝันที่เป็นฝันจริงๆ ที่เราอาจจะไปร่วมกับความฝันของคนอื่นด้วย?

อย่างความฝันของคุณ ณ. ที่ฝันว่าได้ไปเข้าห้องเรียนวาดรูปกับพี่นักเขียน ความฝันนั้นคุณ ณ. เป็นคนไปเอง หรือว่าเป็นภาพจากตัวตนอีกตัวตนหนึ่งของคุณ ณ. ที่ได้ไปเข้าห้องเรียน

 

อืม ก็ยังดีนะที่ยังไปยังสถานที่ที่รู้จัก ถ้าหลุดไปต่างประเทศอย่างงี้คงต้องหาเครื่องบินนั่งกลับแน่เลย อิอิ แล้วจะขอพาสปอร์ตยังไงล่ะเนี่ย (one-eye)

 

คุยกันเรื่องเต้นรำ พอดีตอนอ่านกระทู้นี้อยู่ก็เปิดเพลง Kanon กับ fly me to the moon ไปด้วย เหมือนได้บรรยากาศเต้นรำเลย ที่เปิดฟังเพลงนี้เพราะว่า มันเล่นกับโปรแกรมนึงไม่ได้ เสียงมันเหมือนกรอเทปไปเร็วๆ แบบเร็วจี๋ เลยลองเอาไฟล์เพลงที่ฟังไม่ได้มาเปิดกับอีกโปรแกรมก็เล่นได้ ก็มีอีกสองสามเพลงเหมือนกัน แต่ก็จำไม่ค่อยได้ว่าเพลงไหนอีกบ้างที่เปิดไม่ได้

 

(f)
พูดกันเรื่องความฝันกันน่าสนุก เลยขอร่วมวงด้วยคนนะคะ
เมื่อคืนก่อนนอนตั้งจิตว่าขอฝันเห็นตัวเองไปท่องเที่ยวบ้างเถอะนะ
ประมาณว่าอยากไปเรียนรู้โลกกว้างจัง
เลยฝันเห็นตัวเองกำตั๋วเครื่องบินในมือ แล้วเดินทางไปหาคุณน้านักเขียน
แต่พอไปถึงกลับไม่เจอ ที่ๆไปเป็นเหมือนคอนโดมากกว่าบ้านค่ะ พอไม่เจอก็ ว้า เศร้านิดหน่อยจำได้ว่าในฝันทำหน้าว้าวุ่นมากผิดหวังที่ไม่ได้เจอนั่งกองกับพื้นเลยหล่ะ ในห้องที่ไปนั้นเหมือนเป็นที่เก็บของมากกว่าเหมือนมีการย้ายมาสุมๆไว้ก่อน ตู้เตียงวางเข้ามุมไว้ แต่ก็อุตส่าห์มีมุมเล็กๆที่กั้นด้วยฉากไม้ฉลุ กันที่ไว้สำหรับโต๊ะคุณน้านักเขียนโดยเฉพาะ
เหมือนกับว่าจะได้เจอแต่ไม่เจอ แง้
แต่หลังจากนั้นก็ไปเที่ยวหลายประเทศภายในคืนเดียวสมจัยเลยหล่ะค่ะ 5 5
ตื่นในอังกฤษ หลับในปารีส ทานอาหารอร่อยในฮ่องกง
แต่ในชีวิตจริงไม่เคยแม้แต่ขึ้นเครื่องบินสักครั้ง แหมอิจฉาตัวเองในฝันจัง(ค้อนด้วย)

ช่วงนี้จินตนาการเสมอว่ามีเพื่อนผู้หญิงน่ารักที่พูดภาษาอังกฤษ(เราจะได้เก่งๆ ไม่ได้เจ้าเล่ห์นะคะ แค่เจาะจง^-^ )
คิดเสมอว่าเราจะรักเขาให้มากๆ พูดคุยกันสนุกสนานน่ารักๆ
ในฝันก็เจอเพื่อนผู้หญิงฝรั่งคนหนึ่งที่น่ารักมาก วาดภาพบนผืนผ้าใบใหญ่ๆด้วยกัน จูงมือไปเที่ยวกัน เราพูดอังกฤษไม่ดี เขาก็ยิ้มฟังเสมอ ไปเที่ยวด้วยกันแม้แต่เมื่อคืนที่ฝันก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งไปกับเราด้วย แต่มีผู้ชายอีกคน เอ ใครน้า แต่ทุกคนรอบตัวอบอุ่นน่ารักมากๆค่ะในฝัน

เป็นเรื่องน่าแปลกในความรู้สึกที่เกิดกับตัวเองตอนนี้นะคะ แปลกที่รู้สึกผูกพันกับคนหนึ่งทั้งที่ไม่เคยมีเบาะแสใดของเขาแม้แต่น้อยบนโลกใบนี้ ถ้าไปพูดที่อื่นต้องโดนว่าว่าไร้สาระแน่เลย แต่ความรู้สึกที่เกิดขึ้นมันจริง แน่ใจว่าสักวันจะได้เจอด้วยซ้ำค่ะ เหมือนกับว่าเราเป็นเพื่อนกันมานานแสนนาน

นี่แหละน้า ความฝันที่สวยงามสมกับคำว่าฝันจริงๆ
ในเมื่อฝันดีขนาดนี้ เลยอยากถามคุณน้านักเขียนว่า
"อยากให้มันเป็นจริงดังฝันเลย ประมาณว่ากระทืบเท้าจาเอาๆแบบเนี้ย
ทำงัยบ้างเจ้าคะ"
(เหมือนจะถามซ้ำเลยเนอะเราเนี้ย แต่อ่านอันเก่าที่บอกว่าเราเปลี่ยนอดีตได้เช่น คืนดีกับเพื่อนในฝัน แต่หากเราอยู่ในฝันแล้วพบในสิ่งที่ต้องการอยากให้เกิดในอนาคต เราคิดว่าอยากให้เป็นแบบนี้ แล้วแน่ใจได้เลยมั้ยคะว่า เอาหล่ะ มันต้องเกิดแน่)
ความรู้น้อยนิดที่บอกตัวเองตอนนี้ก็คือ จดจ่อ จดจ่อจิ่


คุณน้านักเขียนช่วยเติมเต็มความรู้น้อยนิดให้พองๆขึ้นมาหน่อยนะคะ ขอบคุณค้า
(ที่จริงคิดว่ามันได้เกิดขึ้นจริงๆ ที่เหลือก็คือวิธีสนุกๆ ที่จะนำพามันมาและทำให้เรามีความมั่นใจเต็มร้อย เหมือน 2+1=3 ประมาณเนี้ยค่ะ)
(i)
สบายดีนะคะทุกคน ขอสวัสดีงามๆค่ะ
จะปีใหม่แล้ว หวังว่าปีนี้จะเป็นอีกปีดีๆที่จะผ่านไป แล้วปีใหม่ที่ดีและดีกว่าก็จะมาถึงอีกแล้ว เรามีสิทธิ์พูดแค่เพียง เย้ แอน ไชโย้
ฉลองให้กับทุกวันของชีวิตเรากันเถอะ
ขอให้มีความสุขกันถ้วนหน้าค่ะ

 

นิสัยน้อง ณ. นี่ คล้ายกับของพี่มาก และก็ทุกคนเคยทำผิดทั้งนั้นแหละค่ะ คุณขจรวรรณคะ แผ่เมตตาบ่อย ๆ ค่ะ ผลลัพธ์ที่ได้คุณจะสัมผัสได้จากความฝัน และมันจะกลายมาเป็นความเป็นจริงในภายหลัง ดิฉันเคยแผ่เมตตาให้คนที่ดิฉันเคยรักที่สุด แต่ต้องกลับมาเป็นคนเกลียดที่สุด แผ่ไปร้องให้ไป อยู่หลายครั้ง ทุกครั้งก็จะฝันว่าไปเจอเขาและต่อว่าทุกครั้ง แต่ดิฉันก็ไม่เคยหยุดแผ่เมตตาให้ก่อนนอน จนช่วงหลังดิฉันไม่รู้สึกโกรธเกลียดอีกเลย และดิฉันก็ฝันว่าดิฉันได้พบเขาในฝัน เราพูดกันด้วยดีดิฉันให้อภัยเขาในฝัน คุณรู้ไหมจากนั้นไม่นาน ดิฉันได้พบเขา เขาบอกขอโทษดิฉัน ทุกวันนี้เราเป็นเพื่อนและมีความรู้สึกที่ดีต่อกันค่ะ