ตอบข้อสงสัยทุกเรื่องเกี่ยวกับพุทธภูมิ

มุมมองของแต่ละคนไม่เหมือนกัน ความคิดความอ่านจะบ่งบอกสภาวะจิต

หรือระดับภูมิธรรมของคนๆนั้น

คนฉลาดหรือผู้มีปัญญาย่อมไม่ปิดกั้นตัวเอง

 

การถามถึงรายละเอียดส่วนบุคคล

เป็นมารยาทอย่างหนึ่ง ในสังคมทั่วไป โดยเฉพาะในสังคมออนไลน์

ลองกลับไปทบทวน หรือ มองตัวเองดีกว่า ว่า สมควรหรือไม่

นั่งนิ่งๆ สงบสติอารมณ์ แล้วไตร่ตรอง พินิจ พิจารณา

ทบทวนแล้ว ทบทวนอีก ไตร่ตรองแล้ว ไตร่ตรองอีก ถึงพฤติกรรม

หรือการกระทำของตนเอง ว่า กายวาจาและใจ ส่วนไหนของเราที่ยัง

พลาดหรือบกพร่อง หวังว่าคงจะได้คิดหรือคิดได้

ถ้ายังหาคำตอบไม่ได้ เรื่องที่ สุขุมลุ่มลึกหรือละเอียดมากกว่านี้

คงยากที่จะรู้

พูดถึงคำถามถ้าเข้าใจได้แค่นี้ ก็ช่วยไม่ได้

คุณเป็นใครหรือ?

 

พระมหาโพธิสัตว์ทั้งหลาย ยกย่องเทิดทูนพระพุทธศาสดาไว้เหนือเศียรเกล้า ตั้งประทับไว้ ณ เบื้องนั้น ยกยอไว้ ณ เบื้องนั้น ทำความเคารพไว้ ณ เบื้องนั้น ไม่มีกลางวัน กลางคืน ทำอยู่อย่างนั้น เพราะ พุทโธ หาคุณประมาณมิได้ นอบน้อมยอกร อเศียรวาสไว้ ทั้ง กายกรรม วจีกรรม มโนกรรม ด้วยเป็นสิ่งหาอะไรเปรียบประมาณมิได้ ความเคารพนบน้อม ความมีมหาเมตตา กรุณา ย่อมแสดงออกแผ่ซ่านไป ด้วยความชุ่มเย็น ยังความสะอาดสว่าง ไม่มีประมาณ ทั้งด้วยจิตใจอันแน่นหนักที่ยกแบกของหนักไว้เพื่อปณิธานอันแม่นมาตร ด้วยปรารถนาแผ่ความชุ่มเย็นออกไป ทั่วทุกทิศานุทิศ ไม่เลือกกาล ไม่เลือกสถานที่ ไม่เลือกบุคคล

 

สำหรับคนนี้พิจารณาแล้ว คงจะได้แค่นี้ ถ้าถามอีก

เราขอไม่ตอบก็แล้วกัน เพราะ แม้แต่สรรพนาม คำว่า ท่าน

ยังไม่เข้าใจ ว่าเขาใช้กับบุคคลในฐานะใด ก็ขอสงวนสิิทธิ์ที่จะ

เสวนากันต่อไป

 

1. กรรมที่ทำให้พระโพธิสัตว์ต้องไปเกิดนอกเขตบุญพระพุทธศาสนา และไปนับถือบูชาลัทธิศาสนาอื่น ในขณะที่พระพุทธศาสนายังตั้งมั่นไม่อันตรธานหายไปจากโลก

เพราะไม่เห็นคุณค่าของพระศาสนา ไม่เห็นคุณค่า ของ

พระพุทธเจ้า พระธรรม พระสงฆ์ หรือ ไม่เลื่อมใสในพระรัตนตรัย

หรือ ไม่เคารพใน พระพุทธเจ้า พระธรรม พระสงฆ์

ด้วยกรรมอันนั้น จึงเป็นเหตุ เป็นปัจจัย ให้ไปเรียนรู้

นอกเขตพระพุทธศาสนา จนกว่าจะหมดกรรม หรือ กรรมเบาบางลง

จึงมีโอกาส ได้เข้ามา ศึกษาธรรม ฟังธรรม ปฏิบัติธรรม

หรือ ไม่

2. เป็นความปรารถนา หรือ ตั้งใจ ของเขาเองในอดีต

ส่งผลให้มาถึงปัจจุบัน ด้วยกำลังหรือ ระดับสติปัญญา ยังไม่อาจเข้าใจ

ในความจริง หรือ สภาวะธรรมยังไม่ได้ หรือ ยังไม่ถึง

จึงตั้งจิตหรือตั้งใจปรารถนาในสิ่งนั้น

โดยแท้จริงแล้ว การแผ่ขยายเดชานุภาพ หรือ อาณาจักร

เขาวัดกันที่ ปัญญา ของผู้นำ

ผู้นำที่ชาญฉลาด เขาใช้ปัญญาในการปกครอง หรือ

แผ่ขยายเดชานุภาพ หลีกเลี่ยง การรบราฆ่าฟัน เขาสู้กันด้วยทางธรรม

อาณาประชาราษฎ์ก้นไม่เดือดร้อน เป็นธรรมเนียมของ พระจักรพรรดิราช

เขาสู้กันด้วยบุญ สู้ด้วยบารมี แต่โลกปัจุจบัน ระดับสติปัญญาลดลง

ทำให้ใช้กำลังเข้าหักหาญ จึงเดือดร้อนกันทั่วหน้า

3. พระโพธิสัตว์ เลือกที่จะไม่มาเกิดเป็นนักรบ แผ่ขยายอิทธิพล เข่น

ฆ่า ล้างเผ่าพันธ์ ได้หรือไม่

ถ้าสภาวธรรมได้ เริ่มรู้บุญ รู้บาป จะหลีกเลี่ยง

หรือ ไม่ทำ อย่าลืมว่า ทุกชีวิตที่เกิดมา ต่างก็มีชีวิตจิตใจ

ทำอย่างไร? ถึงจะอยู่ร่วมกันได้อย่างสงบสันติ

ต้องเข้าใจ และ คิดให้เป็น

 

เห็นคำถามแล้วขอช่วยตอนนอกประเด็นนะครับ เอาแบบเนื้อๆ ก็แล้วกัน

คำถามตอบรวมได้เลย ไม่ใช่เพราะกรรม แต่เพราะการเริ่มต้นจะต้องศึกษา รวมถึงกำลังใจหรือบารมียังไม่เข้มแข็งพอ ก็ต้องเกิดในลักษณะที่อยู่นอกเขตพระศาสนา ในเรื่องของนักรบก็ต้องเรียนรู้การเป็นผู้นำ ส่วนจะต้องเข่นฆ่าล้างเผ่าพันธ์ เป็นเรื่องเฉพาะหน้า และกำลังบารมีที่มีตอนนั้น ซึ่งกำหนดตายตัวไม่ได้ว่าเริ่มปรารถนาต้องเป็น ปรมัตถ์บารมีแล้วจะไม่เกิดไม่ทำ ทุกอย่างมีเหตุผลเฉพาะหน้าที่พระโพธิสัตว์องค์นั้นๆ จะมีความพร้อมและกำลังใจที่จะแสดงออกต่างกัน

ปรมัตถ์บารมีไม่ใช่จะฆ่าใครไม่ได้ ฆ่าได้สบายมาก แต่กำลังใจและปัญญาเห็นประโยชน์เฉพาะในชาตินั้นๆ มากกว่า แต่ไม่เป็นการที่จะกระทำโดยขาดเมตตาแน่นอน

ถ้าตำรวจดีมากๆ ทำร้ายโจร ฆ่าโจรไม่ได้ ตำรวจผู้นั้นจะรักษาความถูกต้องยุติธรรมได้อย่างไร ไม่ใช่ทุกเหตุการณ์จะสามารถแก้ไขให้สมบูรณ์โดยไม่มีผลกระทบกับใครเลย ในโลกนี้ไม่มีใครทำได้หรอกครับ

 

1.ขึ้นอยู่กับว่า ณ เหตุปัจจัย หรือ บุญญาภิสมภารของพระโพธิสัตว์

ท่านนั้น อยู่ในระดับใด พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่ท่านจะพยากรณ์

ท่านจะพิจารณา เหตุและปัจจัยนั้น และ จะให้โอวาท ตาม

ความเหมาะสมแก่สภาวะจิตของผู้นั้นเพื่อเป็นแนวทาง

2. ไม่พึงกล่าวเช่นนั้น

3. ใช่เราพิมพ์เองตอบเอง

 

ขอบคุณสำหรับทุกคำตอบครับ

 

ไม่แนะนำตัวก็ไม่ว่า ไม่เห็นต้องมาว่าผมนี่ ผมแนะนำให้คุณแนะนำตัวก่อนจะมาแนะนำคนอื่น ผิดตรงไหน สมมุติว่า มีคำสอนคำสอนนึงเป็นของพระพุทธเจ้า แต่เราไม่รู้ว่าเป็นคำสอนของพระพุทธเจ้า เราจะศรัทธาไหม อีกตัวอย่าง ถ้าผมแสดงธรรมอย่างหนึ่งของอริยะสงฆ์ แต่ผมไม่ได้บอกว่าเป็นของอริยสงฆ์ คุณก็จะไม่เชื่อไม่ศรัทธา เพราะคุณเห็นว่าเป็นคำพูดของเด็กกระโปกคนนึง จิงปะ ผมแนะนำด้วยความหวังดี ถ้าคุณอยากให้พวกผมได้ความรู้และยอมรับที่จะนำไปปฏิบัติ หรือคุณแค่อยากมาบ่นๆๆๆ ให้ฟังเฉยๆ โดยไม่ได้หวังว่าพวกผมจะนำไปปฏิบัติ คุณคงต้องไปคิดใหม่หละ ถึงตอนนี้ก็คงไม่ทันแล้ว ขอลาจากกระทู้นี้ก่อนหละ เพราะผมไม่รู้ว่าคนสอนเป็นใคร เป็นลูกศิษย์พระเทวทัตรึปล่าวก็ไม่รู้ ไปเปิดเทปฟังเองดีฝ่า ไปละ

 

สาธุ ขออนุโมทนา

1. ในหมู่พระโพธิสัตว์เจ้าทั้งหลาย ย่อมมีโอกาสเป็นไปได้หรือไม่ ที่จะเกิดการทะเลาะเบาะแว้ง ผูกใจเจ็บ อาฆาตพยาบาท

2. ในหมู่พระโพธิสัตว์เจ้าทั้งหลาย ย่อมมีโอกาสเป็นไปได้หรือไม่ ที่จะทำศึกสงคราม รบรา ฆ่าฟันกันเอง

3. ในหมู่พระโพธิสัตว์เจ้าทั้งหลาย ย่อมมีโอกาสเป็นไปได้หรือไม่ ที่ทำชู้สู่สาว แก่งแย่งนางแก้วกันไปมา

 

... แลว่าท่านสุดที่รัก2 จะมั่นใจในตัวเองมากเลยนะครับ ผมชอบจริงๆ คนแบบนี้ ไม่ตอบผมก็ไม่ว่าอะไร เดี๋ยวผมไปถามองค์สมเด็จพระทศพลญาณเจ้าที่พระเกศแก้วจุฬามณีก็ได้ ผมมันคนด้อยการศึกษาปัญญาน้อยเนาะ ใหนเลยจะสู้ท่านที่มีความรู้เยี่ยมยุทธออกปานนี้ ไม่เสวนาด้วยก็ไม่เป็นไร ถ้าคิดได้แล้วอยากคุยด้วยก็เจอกันที่ห้องวิริยาธิกะพิเศษบันทึกนะครับ

 

1.เป็นไปได้ ถ้าพระโพธิสัตว์ ท่านนั้น ยังไม่รู้เท่าทันกิเลสในใจตน

หรือ ยังไม่แจ้งกิเลสในใจตน หรือบารมียังอ่อน

ด้วยความประมาทพลาดพลั้ง หรือ กำลังสติ

ปัญญา ไม่สามารถแยกแยะ อะไรถูก อะไรผิดได้ ย่อมหลงใหล

ใน รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส ธรรมารมณ์ อันพึงพอใจ ทำตามใจ

ปรารถนาแห่งตน ด้วย ทิฏฐิ มานะ อวด ดื้อ ถือดี หรือ อื่นๆ

ย่อมตกอยู่ในฐานะ ดังกล่าวได้

2.เป็นไปได้ แข่งด้วย บุญบารมีและสภาวะธรรมกัน

ใครบุญบารมี หรือ สภาวะธรรมเดชานุภาพด้อยกว่า ก็แพ้ไป

3.เป็นไปได้ ตรงนี้เป็นเรื่องละเอียดอ่อน ยากแก่การจะชี้ขาด ต้อง

พิจารณา เป็น กรณีๆ หรือ ต้องมีกรณี ศึกษา ถึงจะบอกได้

คำว่า นางแก้ว ธรรมเนียมประเพณี นิยมในสมัย ปัจจุบัน กับ

ตามธรรมเนียมของ พระจักรพรรดิราช จริงๆแล้ว ต่างกัน แต่บอกให้

เข้าใจง่ายๆว่า บทบัญญัติ ศีลข้อ ๓ เป็น อบ่างไร ตามนั้นเลย

นอกเหนือจากนี้ ผิดหมด ทุกกรณี ไม่มีเว้น

 

ช่วยขยายความเกี่ยวกับ ปฏิจจสมุปบาท แบบละเอียดให้ฟังหน่อยครับ
แล้วก็จุดเริ่มต้นของเหตุถ้าไม่มีเหตุและอะไรจะเกิด

ถ้าพูดอะไรผิดไปขอขมาลาโทษด้วยครับ

 

ถามเรื่องพระยามาร องค์ที่มาขัดขวางกลั่นแกล้งการตรัสรู้ธรรมขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าองค์ปัจจุบัน จากการศึกษาค้นคว้าและได้อ่าน พบว่าท่านปรารถนาพุทธภูมิ และพระยามารท่านนี้เป็นหัวหน้าพระยามาร หรือ พระยามาราธิราช หรือ ท้าวปรนิมมิตวสวัตตี หรือ พระยาวสวัตตีมาร

ในสมัยพระพุทธองค์ยังพระทรงชีพอยู่ ท่านไม่ทรงทรมานสั่งสอนพยามาร เพราะรู้ด้วยอนาคตญาณ ว่ากา่ลต่อไปจะมีพระภิกษุอรหันต์ซึ่งเป็นคู่ปรับพยามาร นามว่า "พระอุปคุตเถระ" จะมาเป็นผู้ทรมานสั่งสอน

จากการศึกษาค้นคว้า เรื่อง พระอนาคตวงศ์ 10 พระองค์ ในโสตัตถกีมหานิทาน ก็ดี หรือใน ทสโพธิสัตตุปปัตติกถ ก็ดี ได้กล่าวว่า พระยามารจะมาตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นลำดับที่ 3 ต่อจากพระศรีอริยเมตตรัย มีพระนามว่า "พระธรรมสามีสัมมาสัมพุทธเจ้า"

และจากการศึกษาค้นคว้าต่อไปอีก พบว่า มีการกล่าวว่า พระยามาร ท่านได้ลาพุทธภูมิ แต่ผมก็ยังหาหลักฐานมาอ้างอิงไม่ได้ ว่าคำกล่าวอ้างนั้นอยู่ในหนังสือเล่มไหน เรื่องอะไร

คำถาม

1. พระยามารท่านนี้ ท่านลาพุทธภูมิแล้วจริงหรือ

2. ปัจจุบัน ตำแหน่งพระยามาราธิราช หรือท่านท้าวปรนิมมิตวสวัตตี ยังเป็นพระองค์เดิม องค์เดียวที่มาคอยขัดขวางรังควานพระพุทธเจ้าองค์ปัจจุบัน ทั้งก่อนหน้าและหลังตรัสรู้ ใช่หรือไม่

3. เป็นธรรมเนียมประเพณี ปฏิบัติสืบต่อกันมาหรือว่า จะต้องมีเทวดาในชั้นปรนิมมิตวสวัตตี คือพยามาร หรือท้าวปรนิมมิตวสวัตตี มาคอยขัดขวางกลั่นแกล้งไม่ให้พระโพธิสัตว์ตรัสรู้อนุตรสัมมาสัมโพธิญาณเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า

4. ถ้าเป็นธรรมเนียมประเพณีปฏิบัติ ดังนั้น พระศรีอริยเมตตรัย ต้องถูกพระยามาร หรือท่านท้าวปรนิมมิตวสวัตตี คอยรังควานขัดขวาง เช่นนั้นหรือ จะมีวิธีหาหนทางแก้ไขเปลี่ยนแปลงธรรมเนียมประเพณีปฏิบัติ เช่นนี้ได้หรือไม่อย่างไร

5. พระยามารที่จะทำหน้าที่ขัดขวางพระศรีอริยเมตตรัย ใช่พระยามารองค์ปัจจุบัน ที่ดำรงตำแหน่งในขณะนี้ ใช่หรือไม่

 

ขอทราบรายละเอียดเกี่ยวกับพระแก้วประจำองค์ของผู้ปราถนาพุทธภูมิโดยละเอียด
-จะปรากฎพระแก้วเมื่อใด
-ทำไมถึงต้องมีพระแก้ว
-พระแก้วแต่ละสีแตกต่างกันอย่างไร
โมทนา...

 

ปฏิจจสมุปบาท

อวิชชา สังขาร วิญญาณ นามรูป สฬยาตนะ ผัสสะ

เวทนา ตัณหา อุปาทาน ภพ ชาติ ชรามรณะโสกะ

ปริเทวะทุกขะโทมนัสสุปยาสะ

ทั้งหมดนี้ คือ เหตุแห่งทุกข์ หรือ วงจรแห่งทุกข์

ต้องมาดูความหมายเหล่านี้ว่า ท่านหมายถึงอะไร

1. อวิชชา คือ ความไม่รู้ ไม่รู้ว่า ตัวนี้คือเหตุของทุกข์

2.สังขาร คือ การก่อภพ หรือ ก่อภาวะ เป็น

คำเดียวกันกับ สังสาร

3. วิญญาณ คือ การรู้ หรือ หยั่งรู้ หรือ ตัวรู้ของจิต

อาจเรียกสั้นๆ ว่า ญาณ

4. นามรูป คือ รูปทั้งหลาย และ ธรรมารมณ์ทั้งหลาย

5.สฬยาตนะ คือ อายตนะทั้ง ๖ คือ ตา หู จมูก ลิ้น กาย และ

ใจ

แบ่งได้คือ อายตนะภายใน คือ ร่างกายเรา และ

อายตนะภายนอก คือ ร่างกายผู้อื่น รวมเป็น อายตนะ ๑๒

6. ผัสสะ คือ การกระทบในอายตนะทั้ง ๖

7. เวทนา คือ ความรู้สึกที่เกิดจากการกระทบของอายตนะทั้ง ๖

8. ตัณหา คือ ความทะยานอยาก

9. อุปาทาน คือ ความยึดติด ยึดมั่น ถือมั่น ไม่ปล่อยวาง

10. ภพ คือ ผลของภาวะที่เป็นแดนเกิด

11. ชาติ คือ เกิดแล้ว

12. ชรามรณะโสกะปริเทวะทุกขะโทมนัสสุปยาสะ

คือ ความแก่เฒ่าชรา ความตาย ความโศกเศร้ารำพัน

ความคับแค้นใจความทุกข์ใจต่างๆนานา

ทั้งหมดนี้ คือ ความหมายโดยบัญญัติ

จะเป็นเหตุ และ ปัจจัย ซึ่งกันและกัน หรือ จะเป็น

วงจรที่ต่อเนื่องซึ่งและกัน ตราบใดที่ยังไม่สามารถตัดวางจรนี้ได้ ภพ

หรือ ภวะ จะเกิดได้ทุกขณะจิต ถ้าขณะจิตนั้นถึงแก่ความตายและยังอยู่ใน

ภวะนั้น เมื่อตายจะมีภพรองรับทันที ก็จะไปเกิดในภพภูมินั้นๆทันที

คำว่า ภวะ คือ ภาวะทางอารมณ์ หรือ ธรรมารมณ์ ที่จิต ถือครอง

หรือ ยึดครอง อยู่

ดังนั้น สาเหตุใหญ่ หรือ ตัวเหตุใหญ่คือ

อวิชชา คือ ความไม่รู้

ไม่รู้ว่า ณ ขณะจิตนี้ เรามีกิเลสตัวไหนอยู่ หรือ เราไม่รู้ว่า

สิ่งใดที่ก่อภพก่อชาติ ตัวอื่นๆ ก็จะพิจารณาคล้ายๆกัน

เพราะมันจะโยงใยถึงกัน ยิ่งพิจารณาจะยิ่งแจ้ง

กิเลสใหญ่ โลภ โกรธ หลง

ไฟสามกอง ไฟราคะ ไฟโทสะ โมหะ

อุปกิเลส (ไปหาดูเองได้)

ทั้งหมดนี้เจ้าตัวต้องไปพิจารณาเอาเองให้แจ้งแก่จิต

โดยใช้ไตรลักษณ์พิจารณาประกอบ ถึงจะเข้าใจ


แล้วก็จุดเริ่มต้นของเหตุถ้าไม่มีเหตุและอะไรจะเกิด

เมื่อไม่มีเหตุ ผลจึงไม่เกิด วงจรจึงถูกตัด ภพ ชาติ จึงไม่เกิด

เข้าถึงจิต ที่มีแต่ความ บริสุทธิ์ ไม่มีกิเลส หรือ เครื่องเศร้าหมอง มีแต่

ความสุข สงบ เย็นของจิต เข้าถึง ความเป็นจิตเกษม

รอจนกว่าจะหมดอายุขัย และ

ดับขันธ์นิพพาน แต่ก็ต้องรับกรรมที่ได้เคยทำมาก่อนที่จะตัดวงจรนี้ได้

ตัดวงจรได้แล้วกรรมหลังจากนั้นจะไม่ส่งผลได้เพราะ รู้แล้วว่าสิ่งนี้ดี

สิ่งนี้ไม่ดีจึงละวางสิ่งไม่ดีได้ ทำแต่กรรมดี จึงไม่มีเวรมีภัย

 

==================

พระนิยตะโพธิสัตว์ เมื่อได้รับพุทธพยากรณ์แล้วจักไม่เปลี่ยนแปลงปณิธาณพุทธภูมิของตน เหตุที่เป็นเช่นนี้เพราะ

1พระพุทธเจ้าท่านมี อนาคตังคสญาณ ที่บริสุทธิ์ดีงาม ไม่มีผิดเพี้ยน อนึ่งอนาคตังสญาณของพระองค์ นั้นก็อาศัยเหตุในปัจจุบัน และเหตุในอดีตที่ได้รู้แจ้งว่า พระโพธิสัตว์ผู้นี้ได้สั่งสมบารมีมามากมายนับไม่ถ้วนแล้ว และมีกำลังใจมั่นคงแล้ว พร้อมด้วยพระพุทธองค์ทรงมีเจโตปริยญาณรู้แจ้งในจิตดีแล้วว่า จิตมีความมั่นคงไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆ คือมุ่งตรงต่อพุทธภูมิ

2เพราะด้วยการสั่งสมบารมีมามาก ด้วยเหตุนี้ผลแห่งบารมีที่สั่งสมมาเป็นวิบากกรรมดีเกื้อหนุนให้สำเร็จเป็นพระพุทธเจ้าตามกาละเทศะอันเหมาะสม ตามปณิธาณบารมีที่ตั้งจิตปราถนาไว้

3พระโพธิสัตว์ผู้ได้รับพุทธพยากรณ์นั้น ประหนึ่งผู้ได้รับพรอันวิเศษสุดในสามไตรภูมิ เหล่าทวยเทพต่างสาธุการอนุโมทนา จึงเป็นประกาสิทธิอันเกิดจากวาจาสิทธิ์ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้านั่นเอง

ดังนั้นด้วยเหตุอย่างนี้ เมื่อได้รับพุทธพยากรณ์แล้วจะไม่เป็นอื่นแล้ว ที่เหลือจึงเป็นหน้าที่ในการสร้างบารมีส่วนที่เหลือให้เต็มตามปณิธาณพุทธภูมิที่ตนได้ตั้งปราถนาไว้ครับ สาธุ

 

..... สาธุ สาธุ สาธุ ท่านtjs กล่าวได้ดียิ่งนักหนา ผมขออนุโมทนาด้วยครับ

 

อยากให้ช่วยแจกแจงอธิบาย เมตตาบารมี โดยละเอียดครับ มีนัยแบบพิศดารด้วยยิ่งดีจะเป็นประโยชน์หาน้อยไม่!

 

1. เราตอบแทนเจ้าตัวเขาไม่ได้ดอก ต้องไปถามเอง

2. เรื่องนี้มันดาบสองคม เป็นเรื่องปัจจัตตัง ตอบไป คนที่ชอบ

ก็พอใจ

คนที่มีอคติ ก็จะพูดไม่ดีเกี่ยวกับเรา ตัวเราไม่เป็นไร แต่สงสารพวก

นั้น ให้ใช้ปัญญาก็แล้วกัน เรารู้อย่างนี้ .... ใช่

3. ไม่ใช่

4. -

5. ต้องไปถามกันเอง เรื่องของเขา