หัวใจสำคัญของการปฏิบัติอยู่ที่นี

คำถามก็มาจากท่าน แสดงว่า ที่ท่านถาม ไม่ได้เพื่อรู้เพื่อที่ต้องการเอาไปพัฒนาธรรมของท่านเอง ไช่มั้ยจ๊ะ จะบอกเป็นนัยว่า ท่านรู้แล้ว หรือจ๊ะ
ไม่เป็นไรหรอกนะจ๊ะ เพราะ ผมก็รู้ ว่าผมตอบใครอยู่นะจ๊ะ

 

คำตอบน่ะมันไม่ยากนะจ๊ะ
แต่จะตอบให้ คนถามเขาเข้าใจ นั้นยากกว่านะจ๊ะ เพราะคนถามไม่เข้าใจจึงถาม
ดังนั้นคำตอบ มันเป็นความเข้าใจของคนตอบ นะจ๊ะ ปัญญาของคนที่ถามยังไม่สามารถทำความเข้าใจได้ ในคำตอบนั้น มันเลยยาก สำหรับคนถาม นะจ๊ะ

ถามในสิ่งที่ปัญญาของตนเองพอจะทำความเข้าใจได้สิจ๊ะ อย่าถามในสิ่งที่ไกลเกินที่ปัญญาของตนเอง จะเข้าใจนะจ๊ะ

เช่นกัน ที่ท่านกลายแก้ว ถามท่าน ท่านตอบไม่ได้หรอกไช่มั้ยจ๊ะ

 

ธรรมะเป็นของ สูง ต้องเลือกให้ ถูกที่ถูกเวลา ถึงได้คุณค่า ของมรรลผล นั้นๆ
ถ้ายังไม่ถึงเวลา ให้ ธรรม ที่ดีที่สุด ง่ายที่สุด ก็ยังไม่เข้าใจ เพราะ ตัว กิเลส ตัณหา อุปทาน ยังคอบงำอยู่ ก็ ยังไม่สามารถ ดึงออกมาจาก วัฏสงสาร ได้ อย่า สรุปว่า ไป ด้วย อัตตา ท่านเองเลย

สาธุเจริญธรรม

 

ผมสรุปไปตามอัตตา ของพวกเขาเหล่านั้นนะจ๊ะ ถ้าผมสรุปไปตามอัตตาตัวเอง ผมก็ไม่มา เสียเวลาตอบ อธิบาย สิจ๊ะ นะจ๊ะ

อย่างที่ท่านตอบผมมา ท่านก็ไม่ได้ตอบตามอัตตาตัวเอง ไม่ไช่หรือจ๊ะ
แต่ท่านตอบตามอัตตา ของคนเหล่านั้น เหมือนที่ผมสรุป นะจ๊ะ
แล้วทำไม เข้าใจ ว่า ผมทำตามอัตตา ตัวผมเองล่ะจ๊ะ

 

เห็นมั้ยพอ ถามกันและกันว่า นอนดึกเหมือนกันหรือนี่ ก็หาวนอน เลย

 

คุณไปเพ่งโทษคนอื่นโดยมี สักกายะฐิทิ เป็นตัวชักจุง คุณมี เจโต หรือครับ ถึง รู้ ใน อัตตา ของคนปฏิบัติธรรม ในแต่ละคน

นิละ กิเลส ตัณหา อุปาทาน ครอบงำจิตใจ ทำให้ ขุ่นมั่ว คิดว่า ธรรมะ ของตัวเองที่แสดงออกมา เป็น สิ่งที่ ละเอียดเหมือนเม็ดทราย แต่ ไม่เลย เห็นได้ชัดเจน ธรรมะเป็นของสูง ต้องให้ถูก ที่ ถูกเวลา ถึง จะเห็นผล

สาธุเจริญธรรม

 

เข้าใจนะจ๊ะ ในความหมาย ที่คุณท้วงติง
แล้ว ถ้าผมบอกจะบอกว่าผมมีเจโต คุณเชื่อ หรือ คุณไม่เชื่อ ล่ะจ๊ะ
ถ้าคุณเชื่อ คุณก็จะเลิกเถียงกับผม แต่ถ้าคุณไม่เชื่อ คุณก็จะเถียงต่อไป
และที่ คุณเถียงมาสองข้อความแล้ว ถึงผมจะตอบว่าผมมีเจโต คุณก็ไม่เชื่ออยู่ นั่นเอง เพราะคุณ ไม่รู้ ว่า ผมมีจริงหรือ นะจ๊ะ

อีกอย่างนะจ๊ะ ที่ผมทำ ผมไม่เรียกว่า เป็นการเพ่งโทษ นะจ๊ะ
ที่เรียกว่าผมเพ่งโทษ เป็นความเข้าใจของคุณ ดังนั้น ถึงผมจะมีเจโตคุณก็ไม่มีวันรู้ และเข้าใจ นะจ๊ะ ว่า เจโต แบบไหน ยังไง เพราะแค่ที่ผมทำ คุณยังเรียกว่า เป็นการเพ่งโทษ นั่นเอง นะจ๊ะ

 

คนมีเค้าไม่อวดครับคนที่อวดนั้นไม่มี ธรรมะ เป็นของละเอียด และ ยิ่งยวด อย่าให้ สักกายะฐิทิ เป็น ตัว ปิด สติปัญญาทางธรรม เลย

สาธุเจริญธรรม

 

ผมจะยกตัวอย่าง
1.คนทำความสะอาดเป็น
2.คนทำความสะอาดไม่เป็น หรือไม่รู้จักทำความสะอาด(ไม่เพ่งอะไรไม่สนอะไร)
3.คนรักษาความสะอาดเป็น(เพ่งว่าอะไรคือสาเหตุที่ทำให้สกปรก)
4.คนที่ไม่รู้จักการรักษาความสะอาด(ไม่เพ่งอะไรไม่สนอะไร)
5.คนทำความสกปรกเป็นอย่างเดียว(ถนัดแต่ทำความสกปรกเป็นประจำ เป็นวสี)

ถามว่า อันไหน คือ คนที่เพ่ง เพ่งโทษหรือ เพ่งป้องกันโทษ จ๊ะ

 

แล้วคุณมีหรือจ๊ะ เจโต น่ะ
แล้วคุณรู้ได้ยังไงจ๊ะ ว่าคนมีเขาไม่อวด
แล้วธรรมเป็นของละเอียดที่คุณเข้าใจน่ะ ละเอียดแค่ไหนจ๊ะ
หรือ ได้แค่พูด แต่ไม่รู้จริง นะจ๊ะ
ไอ้ที่พูดมานี่ ท่องจำมาหรือจ๊ะ
ใครที่มีล่ะเจโตเท่าที่คุณรู้ แล้วเขาไม่อวด กล้ายกตัวอย่างมั้ยจ๊ะ
อย่าเก่งแต่พูดนะจ๊ะ ต้องรู้จริงด้วยนะจ๊ะ

 

แสดงว่า ที่คุณ เอาธรรม มาอวด ผมอยู่นี่ ความจริง คุณเป็นคนไม่มีธรรมเลย ไช่มั้ยจ๊ะ เลยอดที่จะเอามาอวด กับผมไม่ได้ ไช่มั้ยจ๊ะ

ผมรู้นะ คุณเป็นคนไม่มีธรรมหรอกแค่อ่านมาเยอะ ท่องจำมาเยอะ จำมาเพื่ออวด เป็นพวกจำอวด นะจ๊ะ เพราะถ้าคุณเป็นคนมีธรรมจริงๆ คุณจะไม่เอามาอวด ตามที่คุณพูด ไช่มั้ยจ๊ะ

 

อุปมาอุปไมย

เมื่อมันยังไม่ถึงเวลาต่อให้นำผลไม้ที่อร่อยที่สุดดีที่สุด ให้คนที่ ไม่มี ปัญญา ก็จะมองเห็น ผลไม้นั้น ไม่มีคุณค่า

ธรรมะ ก็เหมือน ผลไม้ หรือ มรรลผล ทาง ปัญญา

ธรรมะต้องให้ถูกที่ ถูกเวลา ถึงได้ มรรรผล ของธรรม นั้นๆ

สาธุเจริญธรรม

 

ก็อย่างที่คุณพูดมานั่นแหล่ะนะจ๊ะ ว่าธรรมเป็นของสูง คนอย่างคุณคงไม่รู้ และเข้าไม่ถึงหรอกนะจ๊ะ เลยพูดได้ แต่ สักกายะฐิทิ อะไรประมาณนี้ แค่ จำเอามาอวด

เพราะคนที่เขามีจริงเขาไม่เอามาอวด คุณเอามาอวด แสดงว่า คุณเป็นคนไม่มีจริง รู้ไม่จริง
เหมือนนกแก้วนกขุนทอง ที่ท่องจำมาว่า ธรรมเป็นของสูง ธรรมเป็นของละเอียด ท่องจำมาเพียงเท่านี้จริงๆ นะจ๊ะ พ่อจำอวด

 

ก็ผมไม่ได้เป็นทุกข์ กับ กาลเวลา นี่จ๊ะ และผมมี ขันติพอด้วยนะจ๊ะ

 

เมื่อยังอยู่ กายที่หยาบ ต้องใช่ สติ เป็นตัวนำ หรือ เจริญอินทรีย์สังวร คู่ไปกลับ สติปัฏฐานสี่ และ อานาปานสติ พิจารณา ไตรลักษณ์ หรือ ธรรมะ ที่ อยู่ตรงหน้า

สาธุเจริญธรรม

 

แต่ที่ผมกำลังคุยกับ คุณกลายแก้วและ คุณอินทรบุตร ไม่ไช่ประเด็น เรื่องว่า ด้วยการกำลังฝึกปฏิบัติขั้นต้นนะจ๊ะ เราพูดถึงปรมัตถ์ธรรมกันอยู่ นะจ๊ะ เพราะคุณอินทรบุตร เขาถามว่า ผมรู้ความจริงหรือยัง ซึ่งการรู้ความจริงก็คือ ไม่รู้ อะไรเลย นั่นเอง

 

การ "พิจารณา" ไม่จำเป็นต้องไปบังคับให้มันคิด

ปัญญาในการละจากสภาวะอย่างแท้จริง อยู่ที่การเห็นองค์ประกอบทั้งหลายของจิต ที่อยู่ในชั้นละเอียดกว่าความคิด
จะเห็นส่วนนี้ได้ เมื่อตั้งอยู่กับรู้ โดยไม่เอาความคิดเข้าไปแทรก
เมื่อมันเห็นแล้ว ว่าองค์ประกอบทั้งหมดทั้งสิ้น ที่ประกอบกันเข้ามารวมเป็นความคิด เป็นอารมณ์ ล้วนเป็นแค่ส่วนประกอบเล็กๆ ย่อยๆ ที่เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป โดยไม่เที่ยง โดยนอกเหนือการบังคับบัญชา เมื่อนั้นปัญญาก็เกิดแล้ว

ในสภาวะนั้น ไม่จำเป็นต้องมีคำพูด ไม่จำเป็นต้องมีความคิดใดๆ สิ่งที่เจอ ณ จุดนั้น อยู่นอกเหนือจากคำพูด และเป็นอัตโนมัติ ที่พ้นจากการ "คิด"
เป็นเพียง "รู้" และ "เข้าใจ" โดยไม่มี "คิด"

 

ซึ่งผมก็ อุปมาอุปมัย ว่า เป็นการหิว เมื่อกินอิ่ม ก็รู้ว่าอิ่ม ไม่ได้สนเลยว่าอิ่มยังไง หิวหายไปไหน การกินก็หยุดกิน หยุดหิว อิ่มก็คืออิ่ม หยุดเหมือนกัน หยุดทุกอย่าง ดังนั้น การรู้ความจริง ของการหิว การทำให้หยุดหิว(กิน) การไม่หิว(อิ่มแล้ว) ก็จะหยุดกิจกรรม ที่เกียวกับการหิวทั้งหมด ก็คือ ไม่รู้เรื่องความหิวอีกต่อไป ก็คือ ที่สุดของการรู้ ความจริง ก็คือ ไม่รู้ นั่นเอง

ผมตอบถูกต้อง สมเหตุสมผล แต่ ก็ไช่ว่าเขาจะเข้าใจได้ ในตอนนี้เลย แต่อย่างน้อย เขาก็ได้อ่านคำตอบที่ถูกต้องไปแล้ว นะจ๊ะ ถึงเขาจะยังไม่เข้าใจว่าถูก แต่เขาก็รู้คำตอบที่ถูก เอาไว้ก่อน นะจ๊ะ

 

พระพุทธองค์ ท่านชี้ทางไว้แล้ว ด้วยสติปัฏฐานสูตร
ใครจะมีบารมีเสมอเท่า ในการบอกกล่าวชี้หนทาง พาสัตว์โลกให้พ้นทุกข์ได้?

 

สักกายะฐิทิ ยังเต็มไปด้วยความ ไม่รู้จริง ปัญญา แต่ละบุคคล ไม่เหมือนกัน พุทธเจ้าทรงมี 84000 พระธรรมขันธ์
ให้เดิน สายทาง วิชา และ ปัญญา แห่ง มรรคผลใน 84000 พระธรรมขันธ์

เจริญอินทรีย์สังวร
สติปัฏฐานสี่
อานาปานสติ

ไม่ใช่ธรรมะเบื้องต้น นะครับ ใช่ สติ ปัญญา พิจารณา ดูให้ดี ไม่ใช่ กิเลส ตัณหา อุปาทาน มาคอบงำ กายเป็น อวิชชา ความไม่รู้แจ้ง มาตอบธรรม ธรรมะ เป็นสิ่งที่ละเอียดละยิ่งยวด

สาธุเจริญธรรม