" ปอบ " คืออะไร ? อาถรรพ์ ความเชื่อ เรื่องผี!!

ผมถือตามปณิธานของ
ท่านไภษัชยคุรุพระพุทธเจ้านะ
สำนักอื่นไม่ทราบ
สำนักนี้ ทุกรูบนาม ถือพระโพธิญาณหมด ไม่มีปัจเจก ไม่มีสากวก

 

ปอบก็คือจิตหิวอวิชชา
เข้าใจว่าอวิชชาคืออำนาจ
จะพยายามเอาทุกอย่างเซ่นสังเวยอวิชชา

จิตเนียะมันกิน กินกุศลกินอกุศล กินอพยากฤต ปรกติ ปรกติจะอิ่ม
มันจะเอาไปกินจริง แต่ปรกติจะอิ่ม
ปอบจะไม่อิ่ม เพราะมันจะเอาไปแล้วโดนอวิชชาแย่งกิน
กินเท่าไหร่ก็ยิ่ง
หิว ยิ่งกระหาย
ป้อนเท่าไหร่ก็ยิ่งหิว

 

จิตหิว เราก็หาให้ จิตกิน อันนี้ปรกติมาก
ถ้าคนเราหิวก็โมโห คิดอะไรก็ออกแนว หิวๆๆๆๆๆๆๆ

เราก็เอาอาหารให้จิตกินได้ อาหารคืออารมณ์ อาหารคือผัสสะ อาหารคือเจตนา
อาหารคือน้ำแดง อะไรก็ได้ ถ้ามันกินแล้ว หายหิวแล้วก็อารมณืดี ใจดี

แต่ปรกติอวิชชาจะแย่งอาหารกิน ปรกติเลยใครๆก็โดนแย่ง
และปรกติเวลาเราโดนแย่งของรักของชอบใจ เราก็โกดดิ
เราก็ไปแย่งของรักของชอบใจมันคืน พยาบาทหนะ

พออวิชชาแย่งของรักของเรา เราก็ไปแย่งของรักอวิชชา แค้น พยาบาทกันข้ามภพชาติ

ยิ่งกินอวิชชายิ่งหิว ยิ่งหิวอวิชชายิ่งกิน
ยิ่งหิวอวิชชายิ่งมีอำนาจวาสนา กูทะยานอยากที่จะปฏิเสธอวิชชา
อวิชชาทะยานอยากที่จะปฏิเสธกู น่ายำแกรง น่าเลื่อมใส เคารพบูชา

 

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=BpIW0iq6TkE]สวดสรรเสริญเทพนาจา 哪吒三太子 - YouTube[/ame]
นาจา โดนบิดาบังเกิดเกล้า สั่งประหาร
ขอประทานอภัยคล้ายๆกันพระพิคเณศ

แต่นาจาจะออกแนว ปฏิเสธอำนาจของบิดา
พระพิคเนศ จะสนับสนุนอำนาจของบิดา

ในเมืองไทย หาบริวารของสองท่านนี้สนทนาธรรมได้ง่าย
แต่พฟหติกรรมทางไสยศาสตร์
สำนักท่านไภษัชยคุรุ ท่านขอเว้นไว้ ไม่เอา

 

ไม่ได้จับคู่ในสองสำนักนี้คือสำนักของท่านนาจา
หรือสำนักของท่านพระพิคเนศ อยู่คนละขั่วนะ

แต่ยกตัวอย่างให้ดู
โดนบิดาประหารทั้งคู่
ฝ่ายหนึ่งยังสนับสนุน *****อำนาจ***** ของบิดา
อีกฝ่ายหนึ่งปฏิเสธ

อย่าให้อวิชชาคับคู่มวยสิเราดุเป็นอุทาหรณ์

 

.... คือ ทุกวันนี้ที่ทำเพราะได้ไปอยู่ตรงจุดนั้นคะ แล้วมันก้อดไม่ได้ที่จะกระโดดเข้าไปยุ่ง .. ง่าย ๆ เลยคะ อ.ต๋อง ใช้คำว่า " ชอบเสือก " 5555 .. แนวอยู่ดี ๆ เรื่องจะชอบวิ่งเข้ามาหา .. พอ ๆ กับ ผีที่ชอบมาป่วนเปี้ยนในชีวิตคะทั้งที่เต็มใจ และ ไม่เต็มใจ ... ให้ถือโพธิญาณ คงไม่ไหวหรอกคะ ใจไม่หนักแน่นพอ .. จริง ๆ

 

.... ไม่ได้คิดใช้ อวิชา หรือ คุณไสยย์อันใด และ ไม่ได้เรียนด้วยคะ ... เราทำเพียง " ตั้งจิตอธิฐาน " ถึงสิ่งที่เคารพ และ อุ้มชูอยู่ .. ให้ช่วย ... ไม่ได้เกิดมาใช้ อวิชา แต่มาเพื่อล้างมันต่างหากคะ ... นั้น คือ สิ่งที่ต้องทำ .. แต่ไม่อยากทำ ... นั้นคือที่มาของเรื่องทั้งหมด ... ถ้ายอมรับก็ต้องโดดเดียว .. แม้ผู้ที่ศรัทธาก็จะกลับมาทำร้ายเราในภายหน้า .. ทนต่อคำอ้อนวอนจากแรงศรัทธาไม่ได้ ไม่ใช่ตัวเราแต่เป็นอีกจิตที่สัมผัส .. มันไม่ได้สนุกเลย ... ยิ่งเติบโตยิ่งแข็งแกร่งยิ่งใจนิ่งยิ่งทวีพลัง แต่หากตกในพลังแห่งโทสะก็ยากจะหยุดได้ยกเว้นทุกอย่างต้องพินาศ .. ยิ่งอันตรายต่อทุกสิ่งอันเป็นที่รักยิ่ง .. ต้องสละทุกอย่าง อยู่อย่างโดดเดี่ยว .. มันไม่ใช่เรื่องที่เราต้องการเลย ... สำหรับผู้หญิงคนหนึ่งมันหนักมาก ... ทางออกมีแต่มันหริหรี่เหลือเกิน .. หากเดินต่อก็ไม่รู้ทางที่ปลอดภัย .. มีแต่อันตรายรอบด้าน ..

... ไม่จำเป็นต้องเข้าใจคำเรา .. แต่นั้นคือ คำทำนาย

 

... รบกวนท่านพี่ระมิงค์ เอากระทู้นั้นมาบอกทีคะ หนูไปไม่ถูก 555555 พอดีว่าความสามารถในเรื่องการใช้คอมไม่ค่อยจะมีคะ 55555 ไปหาไม่เจอว่าอันไหนของลูกลุงเขาคะ ... แต่ที่อ่านตอนนั้นพอดีไม่ได้เอายูสเข้ามาไม่รู้จะตอบยังไงใช้เครื่องเพื่อนเล่น .. แต่ใจมันบอกว่า " รนหาที่ "

 

ที่คุณทำอยู่หนะ ถ้าทำมานานแล้ว แล้วก็คงต้องทำต่อไป
กำลังใจถือพระโพธิญาณไหวอยู่แล้วเหลือๆ

ผมก็จะโน้มน้าวให้ลองถือพระโพธิญาณ
ปรกติเค้าก็จะถือประมาณเจ้าแม่กวนอิม อันนี้กำลังใจสูงไป ยาก ปราณีต มาตรฐานสูง กลายเป้ฯว่าเชื่อไปแล้วว่าอย่าถือพระโพธิญาณไม่ไหว

ลองถือตามปณิธาน ท่านไภษัชยคุรุ ผมว่าง่ายกว่าไม่ปีนกระได
แล้วลาเมื่อไหร่ก็ได้ ขอกับท่านไภษัชยคุรุถือพระโพธิญาณ ถ้าลาก็ขอลากับท่าน
อาจจะไม่ได้แบลาได้ฉุบฉับแต่ลาได้

ถ้าคุณทำในฐานะพระโพธิญาณจะได้บุญมากกว่า มีอานิสงค์มากกว่า

อันที่คุณทำออกแนวปัจเจกไปหน่อย

สไตล์ที่คุณทำ ค่อนข้างปัจเจก
ทำแบพระโพธิญาณจะชื่นใจกว่า ไม่เหนื่อยไม่ท้ออย่างนี้

 

เนียะแค่พระภูมิเจ้าที่ รขเทวดาแถวบ้าน
ผมบอกผมถือพระโพธิญาณแกยังขำๆเลย

ทำไงได้ถือแล้วมันก็สบายใจดี

ประมาณว่าถ้าไอ้ห่านี่พระโพธิญาณหมาออกไข่ยังจะเป้นไปได้

ผมยังถือเล้ย

 

วันไหนภาวนาดีๆ กำลังใจเมตตาสูงๆ วิปัสสนาสูงๆ แบบพอได้
พระโพธิญาณที่ผมเคยเกลียดท่าน เมื่อก่อน
บางทีมาเองเลย
"เธอเข้าใจฉันแล้วใช่มั้ย"
ก็โอเค
บางทีเพราะใจเราค้านการถือพระโพธิญาณ
ท่านมา "เธอเข้าใจฉันหรือยัง"
แบบเขิลไปเลย นี่กูนี่มัน
เซ็งเป็ด

ประมาณว่าแกทำถูกตั้งแต่แรกแล้ว ผมไปค้านทำไม
จะให้ดูว่าใจต้านอะไรก็ไม่เอาหรอก

 

http://palungjit.org/threads/ซูกระแท้ว-แซวกระทู้.529105/page-2

กระทู้นี้ค่ะ คุณกาลีนะ

 

ส่วนนี้ผมว่าก็จริงอยู่นะครับ แต่เราก็ต้องดูด้วยเหมือนกันนี่ครับ ว่าเราถือเพราะพิจารณาด้วยปัญญาดีแล้วหรือยัง เพราะแต่ละบุคคลก็มีจริตต่างกันมีสถานภาพต่างกัน จึงต้องเป็นเรื่องของแต่ละบุคคลที่จะต้องรู้ตัวเอง สอบกำลังใจตัวเอง

คล้ายๆกับว่า มีคนมาบอกให้สร้างกำลังใจในภูมิใหญ่หรือกลางๆ ว่า"ท่านจงปรารถนาพระโพธิญาณเช่นเราเถิด" ที่ไม่ใช่พระพุทธเจ้าหรือโพธิสัตว์ที่มีบารมีพร้อมระดับหนึ่ง แล้วเราก็ถือตาม โดยไม่สอบกำลังตัวเองดูดีๆก่อน ก็เท่ากับว่ากำลังใจของเรานั้นฝากไปอยู่กับเขานั่นเอง..

ของผมเองก็ชอบเสือกเรื่องชาวบ้านเหมือนกัน ชอบช่วยเหลือคนอื่นเหมือนกัน (เมื่อก่อน) เสือกจนเคืองกับเพื่อนเพราะไปยุ่งเรื่องครอบครัวเขา เรื่องที่เขาไปตบตีฝ่ายหญิงหรือทำอะไรไม่ดีหลายอย่างแล้วไม่วางอุเบกขา แต่ว่าสอบกำลังใจตัวเองดูๆก็ไม่ใช่ว่าจะต้องถือพระโพธิญาณ เพราะเห็นว่ากำลังใจแค่นี้สาวกทั่วไปเขาก็มี (หมายถึงกำลังใจของผมนะ ไม่ใช่ท่านอื่น) ดูๆจะเป็นสิ่งปกติ ไม่ได้พิเศษอะไรเลยและคิดว่าทางโพธิญาณเขาน่าจะมีอะไรมากกว่านี้เยอะ ผมก็จึงไม่คิดปรารถนาโพธิญาณ เพราะคิดว่าจะกลายเป็นปรารถนาโพธิญาณด้วยอุปกิเลสไปเสีย ประกอบกับสภาพปัจจุบันของตัวเองที่บ้าๆบอๆและไม่ได้เรื่องได้ราว ถึงแม้ว่าในอดีตอาจจะมีปรารถนามาบ้างนิดๆหน่อยๆแต่ก็เป็นเรื่องของอดีตไม่ใช่สภาพปัจจุบัน

เพราะเห็นคำสอนหลวงพ่อปานท่านว่า การปรารถนาพระโพธิญาณนี้ถ้าเราปรารถนาด้วยกำลังใจไม่บริสุทธิ์หรือครึ่งๆกลางๆมันจะไม่มีความหมาย ก็เลยต้องพิจารณาแบบนี้ครับ แต่ที่พิจารณามานี้อาจจะไม่ถูกก็ได้เพราะส่วนตัวไม่ใช่พุทธภูมิวิสัย แต่แค่สอดรู้สอดเห็นเรื่องของพระโพธิญาณแล้วพิจารณาดูกำลังของตัวเองมาบ้างนิดหน่อยเท่านั้นเองครับ (good)

ปล. กลายเป็นเรื่องพุทธภูมิได้ไงหว่า -,-

 

ก็โอเค
คือถ้ามาถือตามผม โดยหมายเอาที่ผมก็ไม่ดีหรอก
ให้ถือตามท่านไภษัชยคุรุตะหาก

 

... ไม่ต้องห่วงคะ .. ถ้านับแต่นี้ตั้งใจทำบุญไม่ทำบาปใหญ่ ที่ไปของ กาลีนะ มีรออยู่แล้วคะ มีภพภูมิที่เป็นที่อยู่ของตนเองคะ .. เรียกว่าบ้านน่าจะดีกว่านะคะ ...

... มีรูปอันงาม อาภรณ์สีขาว ปักดิ้นทอง สวยสะอาดตา .. เป็นเพียงอีกครึ่งของหญิงคนหนึ่งที่มีรักแท้อันเป็นนิรันดร์ .. เป็นด้านมืดของจิตใจ ..อาศัยอยู่ ณ ดินแดนที่เหมือนสองโลกมาบรรจบกัน ... หนึ่งหุบเขาสูงบนสุดมีแท่นบูชา มีสีขาวแซม กับ สีเขียวแห่งต้นไม้ .. ด้านล่างมีหมู่บ้านกลางหุบเขา .. อีกหนึ่งหุบเขา .. มีปากปล่องภูเขาไฟที่ประทุอยุ่ตลอดกาล ที่ทั้งสองเต็มไปด้วย อมุนษย์ ผู้สามารถ ... มีการสู้รบ มีความรัก .. มีความอัศจรรย์ที่ไม่มีที่ไหนเหมือนได้เลย ..

 

... กาลีนะ ก็มีที่นับถือของตนเองคะ ขอบคุณนะคะที่แนะนำ .. ศรัทธา ต้องเกิดจากใจที่บริสุทธิ์ .. เป็นพื้นฐาน .. แนวทางของพี่ก็คงเหมาะกับพี่ .. แนวทางของ กาลีนะ ก็มีของตนเอง ...

.... เคยมีคนบอก กาลีนะ ว่า " ความรักของเธอถ้าเปรียบเป็นน้ำ ก็คงเหมือนต้นแม่น้ำ .. คงยากที่จะหาภาชนะใดมารองรับได้ "

... เพราะครั้งหนึ่ง กาลีนะ เคยใช้ " พลังแห่งความรัก " ทำสิ่งที่คนอื่นคิดว่าทำไม่ได้ให้เกิดขึ้นได้หลาย ๆ ครั้ง ...

... แต่ทุกวันนี้ อ.ต๋อง ท่านกลับบอกว่า พลังที่น่ากลัวในตัว กาลีนะ คือ พลังแห่ง โทสะ ... ท่านห้ามให้โกรธโดยเด็ดขาด เพราะอาจทำอะไรที่เป็นอันตรายต่อทุกคนได้ ... รู้แค่ว่ามัน คือ ไฟ ... พี่นบภาการณ์ ก็เปรย ๆ อยู่ว่า ไฟนั้นอยู่ที่ตา และ มือสองข้าง ... เห้อ ๆ เคยบอกไว้เมื่อนานมาแล้วว่า .. สิ่งที่ กาลีนะ กลัวมากที่สุด กลัวมากกว่า ผี กลัวมากกว่า ความมืด ... คือ สิ่งที่อยู่ในจิตตัวเอง ...

... ฟังดูแล้วเหมือนตัวเองเป็นกระจกเงาเลย 5555555 มีสองด้าน

 

... ลักษณะอาการเวลาที่มีโทสะแบบต้องห้ามนั้น คือ ขนหัวจะลุก หูจะอื้อ ตัวจะสั่น หายใจเป็นห้วง ๆ ตาจะแข็งกร้าว ดุดัน จะเริ่มควบคุมตนเองไม่ได้ .. แต่รับรู้ทุกอย่าง .. แล้วจะควบคุมปาก และ ร่างกายตัวเองไม่ได้ แต่ตายังเห็นทุกอย่าง เหมือนตัวเองลอยสูงจากพื้นคืบหนึ่ง .. ทั้งที่ก็ยืนปกติ .. อาจารย์บอกว่า ... ยิ่งเวลาผ่านไปจะยิ่งเป็นหนักขึ้นจนทำอะไรไม่ได้ ... ท่านเลยให้ไปฝึก พรหมวิหารสี่ ด้านทำทาน ถือศีล เพื่อจะได้ควบคุมตัวเองได้ .. เพราะโอกาสเกิดมันสูงคะ

 

คือถ้าคุณภาวนาถึง อัปปนาสมาธิจริงๆ อาการนี้จึงจะลดลง
นี่ก็กำลังสูงสุดแล้วในกามภพ

ถ้าท่านทรงฌานได้ ตามตำราพุทธ จะมีฌานยที่มีอารมณืปราณีตมาก
ก็เลยเห็ฯว่า ทนต่ออีกนิด ท่านจะไปได้ไกลกว่านี้

อาการสองขั้วที่ท่านประสบ ถ้าไม่มีกำลังของขอบเขตพระพุทธศาสนาเกื้อกูล มันจะออกเจ้าแม่กาลีกว่านี้อีก

ถามว่าดีหรือเลวก็แล้วแต่รสนิยม

แต่ถ้าภาวนาเอานิวรณืออกได้บ่อยๆ อุทิศกุศลบ่อยๆ
อาการที่ว่าก็แค่เรื่องที่ต้องผ่าน
เหมือนย้ายบ้าน จะไปบ้านหลังใหม่จะผ่านบ้านเก่าสองหลัง
ก็อาจจะอาวรนิดหน่อย

เชื่อว่าถ้าถึงวันนั้นก็ด้วยอาการขำๆ
กำหนดว่านิวรณืทั้ง 5 คือทุกข์ ทำแล้วเวลานิวรณืมาท่านจะมีสติเอง
ไม่ต้องรอให้มีคนมากำหนดว่าอะไรคือสติ

ให้ทุกข์เป้นคนกำหนดแทน
ท่านรอคนอื่นกำหนดสติให้เสมอ

 

สติที่กำหนดโดยคนอื่น ไม่ใช่เรา ไม่ใช่ของเรา
คืออวิชชา ทุกชนิด

ยกเว้นสติที่กำหนดโดยพระพุทธเจ้า เป็นพุทธานุสติ

สติที่คนอื่นกำหนดให้เราคืออวิชชาทุกชนิดไม่มีการยกเว้น

สติที่เรากำหนดให้ตัวเอง คือเราคือของเรา

กำหนดรู้ทุกข์ในนิวรณ์
เวลานิวรณืมาสติจะเกิดเอง ตั้งอยู่เอง ดับไปเอง
ไม่ต้องรอให้เรากำหนด มันจะเป็นเราเป็นของเรา เราจะสลัดสติไม่พ้นคอ
อย่ารอให้ใครกำหนดสติให้ เพราะคนจะมากำหนดให้ก็ขว้างไม่พ้นคอ

ให้กำหนดรู้ ทุกข์ ให้กับทุกนิวรณ์ ให้ชิน
เวลานิวรณืมา ไม่ต้องกำหนดจะมีสติเอง
เกิดขึ้นตั้งอยู่ดับไปเอง ไม่ต้องรอใครทำนาย สลัดคือได้เพราะมันมีปัจจัยอย่างนั้นเอง
เป็นเช่นนั้นเอง

 

คนเราจะสับสนว่า
สติ คือ ตัวรู้

คนเรารู้ไม่ครบ รู้ไม่หมด
สติของคนเรา ก็ไม่ครบ มีไม่หมดดิ

รู้ไปหมด มันไม่ใช่คน

เกินคน บินได้ก็ยังเป็นคน

สติจะสลัดคืนได้
กำหนดรู้ ทุกข์ในนิวรณืทั้งห้า
เวลานิวรณืมา ทุกข์จะทำให้เรามีสติเอง