ทำบุญยังไงไม่ให้กลับมาเจอกันอีก

ทำบุญหรืออธิฐานยังไงค่ะไม่ให้คนที่เราไม่อยากเจอ ไม่ต้องเจอกันอีกต่อไป

 

หลวงปู่ดู่เคยสอนไว้ว่า เวลาทำบุญให้อธิษฐานสั้นๆไปเลยว่า "ขอให้ประสบแต่ความดี ปราศจากความทุกข์"

เพราะคำว่า ความดี นั้นรวมครบหมด ทั้งรวย สุขภาพดี มียศตำแหน่ง มีคนรักเมตตา ฯลฯ ส่วนปราศจากความทุกข์ก็ตัดสิ่งไม่ดีหมดทุกอย่าง ไม่มีทุกข์ ไม่มีโรคภัย ไม่มีอุปสรรค ไม่มีศัตรู ฯลฯ

ที่สำคัญคือ การ "พบแต่ความดี" นั้นสำคัญมาก เพราะแม้เราจะขอพรจนร่ำรวยจริง แต่ไม่ดี เงินนั้นเราอาจเอาไปเล่นพนัน ไปซื้อยาบ้า สุดท้ายก็พาไปนรก แม้จะมียศตำแหน่งแต่ปราศจากความดี ก็อาจเอาตำแหน่งไปข่มเหงคนอื่น คดโกงประเทศชาติ ก็มีนรกเป็นที่ไป แม้จะมีแต่ใครๆก็รักเมตตา แต่หากเราไม่ดี เราก็อาจกลายเป็นคนเจ้าชู้ หลอกคนนี้ให้รัก คนนั้นให้หลง สุดท้ายก็ทะเลาะตบตีกัน และไปนรกกันทั้งหมู่

"การขอให้พบความดี" จึงถือเป็นพรอันสำคัญที่สุด เพราะผู้ที่จะทำความดี ต้องมีปัญญาพอที่จะรู้ว่าความดีมีประโยชน์เช่นใด ดังนั้นเมื่อมีปัญญา แม้จะเกิดมาจน ก็ใช้ปัญญาหาเงินจนรวยได้ แม้จะเกิดมาต่ำต้อย ก็ใช้ปัญญาทำงานหายศตำแหน่งมาได้ไม่ยาก แม้เกิดมาไม่มีใครรัก แต่หากมีปัญญารู้จักพูดจา ใครๆก็จะหันมารัก ที่สำคัญคือเมื่อมีปัญญา ก็รู้ว่าความชั่วไม่มีประโยชน์ ไม่ควรทำ ความดี มีแต่ประโยชน์และควรทำ ดังนั้นจึงเป็นผู้มีความสุขทั้งโลกนี้ และโลกหน้า มีแต่สุคติเป็นที่ไป นรกไม่ได้เยี่ยมเยีน ใครอยู่ใกล้ก็มีความสุข

ดังนั้น เวลาทำบุญครั้งใด อธิษฐานง่ายๆก็ได้เช่นกันว่า "ขอให้พบแต่ความดี ปราศจากความทุกข์..."

 

ผมก็กำลังคิดแบบจขกท.ด้วยอ่ะคับ.
ปล.แต่ของผม จะเป็นแบบเจอคนที่ดีมากมาย แต่ไม่ขอเจอจะดีกว่า เพราะอยากตัดภพ ตัดชาติอ่ะคับ:'(

 

ความไม่อยากเจอใครๆอีกในชาติต่อๆไปเกิดจากความไม่ชอบใจในพฤติกรรมหรือสิ่งที่ไม่น่าชอบใจที่เขาทำ เพราะเราคาดหวังหรือคาดหมายอย่างใดอย่างหนึ่งที่เขาไม่สามารถทำให้สอดคล้องต้องตรงกันได้...เหตุนี้จึงเป็นปัจจัยกระตุ้นให้เกิดโทสะในจิตขึ้น

เมื่อไม่อยากพบเจอใครก็ให้ทำดังนี้..

๑. เลิกใส่ใจถึงเขา ไม่เอามาคิดถึงบ่อยๆด้วยความรักหรือชังอีก เพราะการคิดถึง เอามาใส่ใจบ่อยๆเกิดจากตัณหาในบุคคลนั้น
ตัณหานี้เองที่จะผูกตนพาตนไปเกิดได้พบเจอเขาอีก

๒. เมื่อทำบุญให้ตั้งเจตนาให้ถูกตรง..ไม่ใช่เพื่อการเกิดใหม่ไม่ต้องเจอใคร..แต่เพื่อลดละสละกิเลสของตนเช่นเพื่อความไม่โลภ ไม่โกรธ ไม่หลง เพื่อการไม่ผุดเกิดอีกเลยในภพใหนๆ

๓. ทำแล้วอธิษฐานให้บุญเป็นปัจจัยแก่การได้บรรลุนิพพาน หากยังไม่บรรลุ ขอให้มีสติปัญญาดี มีศีลห่างไกลพาลชน พบแต่กัลยาณชน เป็นผู้มีสัมมาทิฏฐิฯเป็นต้น

บุญย่อมจัดสรรค์ให้ได้แต่สิ่งดีน่าปรารถนา บุญทุกอย่างนำมาแต่สิ่งดี ๆไม่มีบุญอะไรพาใครไปพบคนชั่วเลวทรามไร้ศีลธรรมหรอก ที่ต้องเจอคนเลวก็เพราะบาปที่ตนทำมาแล้วเท่านั้น เรื่องบังเอิญไม่มีในโลก นะครับ..

 

...เมื่อยังตัดภพไม่ได้ ก็มีหนทางไม่ต้องเจอใครๆ ด้วยการประพฤติเพื่อเป็นอสัญสัตตาพรหม หรืออรูปพรหม อย่างใดอย่างหนึ่ง ...ท่านเหล่านั้นต่างอยู่โดยเอกเทศโดยแท้อย่างยิ่งตลอดอายุขัยเป็นมหากัปป์นั่นแหละ..

ความไม่ยินดีในการพบเจอคนดี ไม่ควรมีในใจเลยครับ..

 

ผมก็กำลังประพฤติอยู่อ่ะคับ แต่มารเยอะเหลือเกินน ผมก็สู้ๆๆๆ.ทำจนสุดความสามารถล่่่่่่่่ะคับ ท่าทางจะได้ผมแหล่ะ

ปล.สงสัยว่าชาติที่แล้วคงบำเพ็ญค้างอยู่ เลยมาทำต่อ อิๆ

 

..chearr:VO..อิ...อิ..

 

อรูปพรหม .. เคยได้ยินลางๆ ว่า .. เค้าไม่แนะนำให้ไปนะครับ

อาจจะเป็นเพราะ ทั้งระยะเวลาที่ยาวนานมาก ๆๆ
และไม่สามารถรับรู้หรือมีโอกาสได้เจอพระพุทธเจ้า พระปัจเจก มหาบุรุษ ระหว่างนั้นได้เลย
ก็คือการพลาดจากบุญกุศลอันยิ่งใหญ่

และเมื่อบุญที่มีหมดลง .. แล้วคราวนี้จะเหลืออะไร!

เพราะไม่ได้พ้นจากการเวียนวายตายเกิด ..
และบารมีการดับทุกข์ได้นั้นจำต้องมี การบำเพ็ญบารมีด้านปัญญาด้วย ..
ไม่ใช่มีเฉพาะกำลังฌานสมาธิอย่างเดียว .
หากกลับมาเกิดใหม่ ยังไม่แน่ว่าต้องเริ่มใหม่อีก

ก็เปรียบเหมือน การฝึกสมาธิ แล้วแทนที่จะนำไปหนุนบารมีปัญญา
กลับดำดิ่งหายไป และการหายไปอาจทำให้พลาดโอกาสสร้างบุญบารมีอื่นๆ ด้วย

 

การเป็นพรหมได้นั้น ก็จำต้องตัดอารมณ์เรื่องเพศได้อยู่แล้วนะครับ

แค่บนสวรรค์ ยิ่งชั้นสูงๆ ความต้องการทางอารมณ์หญิงๆชายๆ จะลดลงไปเรื่อยตามชั้นที่สูงขึ้นคับ

 

๋๋เรามาถูกทางแหล่ะ({)
ทางที่ใครๆก็ทำได้แสนยากเย็น อืมมม.ภูมิใจที่เดินถูกทาง

 

ทำได้มั่งยังอ่ะ?
ปล.ถามไม่เจาะจงผู้ใดอ่ะคับ({)({)({)
(ไปดีกว่า อยู่ไปอาจเป็นเรื่อง ฮ่าๆๆๆๆๆ)

 

ยากนะ ถ้าอีกฝ่าย อธิฐาน จองเวร เอ้ย ขอเจออีกอะไรแบบนี้ หนียากครับ

เว้นแต่ว่า นิพพานไปก่อนเค้าไม่เจอแน่นอนครับ


^^

สิ่งที่ช่วยได้ก็คงเป็น การภาวนาปฏิบัติ ครับ จขกท


.

 

ขอบคุณค่ะ รู้สึกว่าโลกทุกวันนี้เริ่มอยู่อยากขึ้นทุกวัน เป็นอารมณ์เบื่อหน่ายพิกล 555

 

อธิษฐานจองเวร คำนี้น่ากลัวมาก คิดว่าตัวเองกำลังประสบอยู่ เมื่อไรมันจะเลิก

 

อืม.. ม นั่นสินะ ถ้าทำ(บุญ) ยังไงก็หนีไม่พ้นล่ะ ?? ...

งั้นเรามาเปลี่ยนคำถามใหม่กันดีกว่า ว่า ...

ทำ(บุญ) ยังไง เวลาที่หนีไม่พ้น (เจอกัน) แล้วเราไม่ไม่เป็นหรือคิดอะไรน่ะ

ว่าแล้วก็ยิงคำถามไปที่น้องแมนดี ดี เอ้ย.. ดีดีแมน ให้มาช่วยตอบหน่อยดีกว่า :boo:

 

ปล่อยให้ตายด้วยแรงกรรมตัวเอง ดีสุด ^^

[COLOR=#ff00]รวมเกร็ดความรู้เรื่องคาถาจากคำถามคำตอบ หลวงพ่อพระราชพรหมยาน [/COLOR]

​

[COLOR=#ff00]
[/COLOR]

[COLOR=#ff00] ภาวนาสัมปจิตฉามิ หมาหนี[/COLOR]
​

ผู้ถาม : หลวงพ่อคะ ทุกๆวัน ลูกจะต้องเดินเข้าซอย กลางซอยจะมีสุนัข 3-4 ตัวเป็นเจ้าถิ่นในซอย พอลูกเข้าซอยปุ๊บลูกจะท่อง " สัมปะจิตฉามิ " ทันที เพราะซอยมันเปลี่ยว พอลูกเดินถึงเจ้าสุนัข พวกมันจะต้องเดินหลบ และก้มหน้าเดินเลี้ยวไปทางอื่น พอลูกเดินพ้นพวกมัน ก็เห็นพวกมันก็มานอนที่เดิมเป็นอย่างนี้ทุกที อย่างนี้เป็นเพราะมันกลัวบทที่ลูกท่อง " สัมปะจิตฉามิ " หรือคะ ?

หลวงพ่อ : " สัมปะจิตฉามิ " เป็นบทขับนี่ ขับศัตรู

ผู้ถาม : ขับทั้งหมาทั้งคนเลยหรือครับ ?

หลวงพ่อ : ใช่...

ผู้ถาม : โอ..อย่างนี้ใครมาทวงหนี้ก็ " สัมปจิตฉามิ " ก็เปิดเลย

หลวงพ่อ : เอาเฉพาะเจ้าหนี้นะ อย่าไปไล่ลูกค้า " สัมปจิตฉามิ " เป็นคาถาย้อน ใครเขากลั่นแกล้งเราก็ตาม ก็กลับไปหาคนนั้น ของพระพุทธเจ้าท่านนะ ท่านบอกที่นิวซีแลนด์ ท่านบอกคาถาบทนี้ใครจะทำอะไรก็ตาม จะย้อนกลับ ไม่เฉพาะบุคคลนั้น ทั้งกลุ่มเลยนะ

(จากธัมมวิโมกข์ เดือนพฤษภาคม 2537)

http://nippanang.org/forum.php?mod=viewthread&tid=173

 

..ท่านพี่มาเรียกซะดึกเชียว ..นี่คงเพิ่งออกจากพละสมาบัติ แล้วเลยมาปลงสังเวชแถวนี้ต่อ..กระมัง...!?.

...อ่านคำถามแล้วไม่เข้าใจแกรมม่า(grammar) ข้างบนอะครับ ..

..ที่จริง..บุญนั้น นำแต่สิ่งดีน่าปรารถนามาให้ตนเท่านั้น ส่วนความวิบัติหรือสิ่งเลวร้ายที่ต้องประสบนั้นมาด้วยอำนาจบาปเก่าของตน จะไปโทษใครย่อมไม่สมควรเลย ...ถ้าว่าตนไม่เคยพลาดพลั้งทำชั่วมา จะมีเหตุให้ถูกเบียดเบียนได้หรือ?..ดังนั้น เมื่อตนปรารถนาสิ่งใดก็ทำเหตุเพื่อผลที่ตนประสงค์..เช่น เมื่อไม่อยากอายุสั้นหรือตายโหง ก็เว้นการฆ่า..ถ้าอยากรวยก็ให้ทาน ไม่อยากถูกนอกใจก็ประพฤติศีลข้อ๓เป็นต้นฯลฯ...etc..etc..

อีกอย่างหนึ่งที่ควรทำความเข้าใจคือ สัตว์ย่อมทำกรรมต่างๆกันมากมาย ที่จะได้พบเจอกันก็อาจนานนน..มาก..เช่นเราเป็นคนดีทำบุญสม่ำเสมอ มีการเข้าฌานเป็นกีฬา...ครั้นตายเพราะไม่หายใจ ก็ไปเกิดเป็นพรหมราวๆ๒๔,๐๐๐กัปป์ ..ฝ่ายคู่กรณีมีปรกติชอบแสวงหาหญิงงามมาประดับกามเป็นอาจิณ เธอถึงฆาตรตายคาอกสาวคนหนึ่งในวัยกลางคน ได้เกิดในมหานรก มีกระทะทองแดงเป็นนิวาสถาน ก็ย่อมบันเทิงในการถูกทรมานที่นั่นนับร้อยชาติบ้าง พันชาติบ้าง ...ฯลฯจากนั้นก็ไปอุบัติเป็นสุนัข หรือสัตว์สำส่อนชนิดใดชนิดหนึ่งต่ออีกหลายชาติ ฯลฯ ..ทีนี้ที่จะหลุดออกจากหล่มอบายนั้น..ยากมากๆทีเดียว..เพราะตลอดเวลาไม่มีโอกาสทำบุญ...จึงว่าโอกาสจะโคจรมาจ๊ะเอ๋กันอีกก็ไม่ง่ายนัก..

อีกอย่างหนึ่ง เราหรือเขาในปัจจุบันชาติ จะเป็นเหมือนเดิมเมื่อย้ายภพย่อมเป็นเรื่องไม่แน่นอน..บางทีชาตินี้เรานั้นแสนดีราวพระ แต่พอชาติใหม่ดันคบคนพาลเข้า ตอนนั้นมารก็อาจเลวน้อยกว่า..แม้เขาก็ทำนองเดียวกัน..

ปุถุชนนั้นเอาแน่ไม่ได้เลย เดี๋ยวก็ดีเดี๋ยวก็บ้า สลับไปมาไม่แน่นอน ..ไม่เชื่อตรวจดูตัวเองตั้งแต่เช้ายันดึกดูเถิดจะเห็นสภาพคนบ้าและดี(ส่วนมากดีหรือบ้า ตอบกันเองได้)นั่นแหละ นี่เพียงในวันเดียวของชาตินี้ วันหน้า ชาติหน้า ก็ไม่ต้องพูดถึง...

ดังนั้น สรุปคืออย่าไปมั่นหมายใครๆว่าเขาต้องเป็นเช่นนั้นตลอดไป หรือนึกว่าตนต้องถูกทำเช่นนั้นตลอดไป..หรือทุกคราวที่ต้องพบเจอใคร..ให้เพ่งมาที่ตัวว่า ทำอะไรอยู่ เป็นบุญหรือบาป?..ที่สำคัญคือต้องแยกแยะเป็นว่าอะไรบุญ อะไรบุญบาป..ถ้าไม่รู้เสียแล้ว จะมีอะไรนอกจากความเขลา..อย่างนี้ก็ต้องทุกข์ตลอดไป เพราะทำตนเอง ใครที่ใหนจะช่วยได้?..

ไม่ต้องกลัวว่าจะต้องเจอศัตรู..ถ้ามั่นใจว่าทาน ศีล ภาวนาของตนดีเเล้ว ก็ให้ทราบว่าจะปลอดภัยแน่นอน แต่ถ้ายังคิดร้ายแช่งใครๆอยู่ ตระหนี่มากควักไม่ออก ศีลไม่รู้จัก พระธรรมไม่เคยได้ยินเลย อย่างนี้ก็ตัวใครก็แล้วกัน ...พระที่ใหนก็ไม่อาจโปรดได้หรอก..หรือถ้าท่านพี่รุ้งฯจะเมตตาไปโปรดก็...นิมนตร์ขอรับ..

denceedenceedenceechearrchearrchearrdenceedenceedencee