ทหารพระองค์ดำรายงานตัวหน่อยครับ

การเข้าเฝ้านั้น ทางผมไม่ค่อยถนัดครับ ส่วนใหญ่จะเสนอแผนให้เจ้านาย และก็รอคำสั่ง เตรียมคุมพลออกประจญบานในทัพหลวงด้านปีกซ้าย

บางครั้งก็วางกลในส่วนรุก ภาคประจัญบาน และเป็นแนวซุ่มตลบทัพหน้าฝ่ายตรงข้ามที่ยกตามตี เรียกว่า ทั้งขึ้นทั้งล่อง ส่วนใหญ่เสร็จงานในสมรภูมิแล้วจะรายงานทางหนังสือเสียมากกว่า เพราะพูดไม่เก่ง ส่วนมากใช้สมองมากกว่าแล้วจึงกรองมาเป็นอักษร

 

กฎการหมอบคลานเข้าเฝ้า
- สำหรับข้าราชบริวาร มีไว้เพื่อให้เกิดความเกรงใจพระมหากษัตริย์ เพราะถ้ามีพระมหากษัตริย์พระองค์ใดที่ใจดีขึ้นมาแล้ว อาจมีพวกไม่ฟังความเพราะเห็นว่าพระองค์ใจดี กฎเลยต้องทำเพื่อกันไว้ให้เกิดความเกรงใจพระมหากษัตริย์
- สำหรับประชาชนมีไว้เพื่อไม่ให้จำพระพักตร์ของพระมหากษัตริย์ได้

กฎการห้ามตัดขบวนเสด็จ
- เพื่อไม่ให้มีการฟ้องร้องความในระหว่างเสด็จ
- เพื่อความปลอดภัยของพระมหากษัตริย์

รวมๆ แล้วก็เพื่อความง่ายต่อการตรวจว่าราชการ และการพิจารณาความผิดของขุนนาง

พระมหากษัตริย์ใช้ประโยชน์ข้อนี้มาจนถึงรัชกาลพระจุลจอมเกล้าฯ ท่านคงเห็นว่าการถ่ายรูปเริ่มแพร่หลายแล้ว ถึงอย่างไรประชาชนก็คงจะจำพระมหากษัตริย์ได้จากรูปพระฉายาลักษณ์ที่เก็บไว้ ก็เลยยกเลิกกฎนี้ไป

 

วิทยานิพนธ์ของ ดร.อรอุษา สุวรรณประเทศ เรื่องสมเด็จพระนเรศวรมหาราช พลังขับเคลื่อนเบื้องหลังประชาชาติ ของมหาวิทยาลัยนเรศวรเป็นการศึกษาแนวคติชน ที่สำคัญต้องไปดูบรรณานุกรม

 

เรื่องการหมอบคลานเข้าเฝ้าคาดว่าท่าน กฮ น่าจะตอบได้ดีแล้ว ส่วนท่านอีกาจอมภูนี่นึกว่าท่านถนัดบุ๋นซะอีก
ที่ข้าพเจ้ามีความเห็นคำว่าราชาแห่งไฟนั้น คือ กษัตริย์ไทยพระองค์อื่นไม่มีประวัติแนวนี้ แต่ในสงครามของพม่าทั้งภายนอกและภายในนิยมเผาเมืองให้ไม่เหลือซาก จะว่าพระองค์ฝึกเตโชกสิณ ก็ได้รู้มาแบบไม่ได้กรองว่าพระเจ้าตากท่านก็ฝึกเตโชกสิณ
เอาเป็นว่าในเหล่าทหารพระองค์ดำใครฝึกแนวทางนี้บ้าง

 

ที่ว่าราชาไฟ อาจจะเป็นเพราะท่านเวลาบรรดาลโทสะแล้วมันน่ากลัวก็ได้ หรืออาจจะเป็นเพราะท่านขี้เล่นก็ได้ อันนี้ใครจะไปรู้ความในใจของผู้บันทึกได้ ก็อาศัยแต่การเดาไป หากมีงานแปลพงศาวดารชิ้นนั้นมาให้อ่าน อันนี้ก็เดาง่ายขึ้นมาอีกนิด

หนังสือส่วนมากบันทึกท่านไว้เป็นยอดมนุษย์ เลยมองข้ามมุมมองง่ายๆ ที่เป็นคนของท่านไป บางที่ท่านอาจจะคิดแค่เรื่องธรรมดาๆ ก็เป็นได้

 

ก็มีหนังสือหลายเล่มที่เขาคิดว่าท่านมีนิสัยใจร้อนมุทะลุ กับเรื่องเผามอญซึ่งข้าพเจ้าคิดว่าน่าจะเกินจริง

 

เรื่องการใช้ไฟในการทำสงครามนี่มีหลายพระองค์ครับ สำหรับกษัตริย์ไทย เริ่มต้นก็
พญามังราย เมืองพิงค์เชียงใหม่ใช้ธนูไฟยิงเข้าเผาเมืองหริภุญชัย

พระมหาธรรมราชา เมืองพิษณุโลก ใช้แพไฟเผาทัพเรือเมืองอยุธยา

ฉะนั้น ในเรื่องราชาไฟของพระนเรศ ในความเห็นส่วนตัว เชื่อว่า ไฟในที่นี้คงจะหมายถึง เพลิงพระพิโรธของพระนเรศ เพราะพระองค์เคร่งในวินัยทัพมาก และทรงพระเดชเป็นที่เกรงขามของแม่ทัพนายกองถึงขนาดที่ว่า กลัวพระอาญาของพระนเรศ ยิ่งกว่ากลัวตายเสียอีก บางครั้งถึงกับสั่งประหารนายทหารคราวละหลายนาย บางครั้งถึงกับใช้ธนูยิงคนผู้นั้นที่ทรงไม่พอพระทัย ในขณะที่ทรงออกว่าราชการกลางท้องพระโรงเลยทีเดียว

 

อันนี้แล้วแต่วิจารณญาณกันนะครับ ถ้าท่านยิงธนูกลางท้องพระโรงจริง ท่านไม่รอดมาถึงเทพารักษ์ที่เขาเขียวหรอก

บางทีที่มาของราชาไฟนั้น อาจจะเป็นไปได้ว่าเมืองใต้ขณะนั้นมีการเบียดเบียนราษฎรอย่างมาก และการเสด็จดูงานของท่านก็เป็นที่รู้ๆ กันอยู่ว่าท่านชอบไปแบบไหน พวกขุนนางที่เมืองใต้ก็คงไม่คิดว่าท่านจะทำอะไรแบบนั้น คิดว่ารายงานความเป็นอยู่ส่งไปอย่างไรก็ได้ เลยเจอจัดเต็มไปหลายรายด้วยหลักฐานที่มัดตัวผู้กระทำผิดแบบจะๆ

 

เรื่องทรงพระแสงธนู ขณะออกว่าราชการนี้เป็นเรื่องจริงครับไม่ได้โม้ ส่วนคนที่ถูกยิงก็ประเภทไม่เชื่อแล้วอยากลองของนั่นแหละครับ

ส่วนจะถึงไม่ถึงเทพรักษ์เขาเขียว ก็ใช่ว่าจะเป็นจริงที่ว่าถูกเทวดากระทำ เพราะว่า ผู้ถือกำเนิดในภูมิเทวดา ต้องมีหิริโอตัปปะเป็นคุณธรรมเบื้องต้น จึงกำเนิดเป็นเทวดาและได้ปกครองอาณาบริเวณที่ว่า การกระทำที่ถึงแก่ชีวิตนั้นก็ล้วนมาจากบริวาร ที่เป็นโอปาติกะชั้นรองเพราะได้รับอำนาจจากเทวดาผู้เป็นนาย และหากไม่มีเวรกรรมต่อกันมาแต่ปางก่อนก็ไม่มีทางที่จะทำอันตรายแก่กันถึงชีวิต (โดยมากพระธุดงค์มักถูกแกล้งหากทำผิดพระวินัย) ทั้งเทพยดารักษาเศวตฉัตร เครื่องราชกกุธภัณฑ์ประจำองค์กษัตริย์ ก็มีฤทธิ์อำนาจมากได้รับอำนาจโดยตรงจากพระอินทร์ ระดับบริวารจะเข้าทำร้ายแก่องค์กษัตริย์ผมว่าเห็นท่าจะยาก ถึงแม้หากเกิดมีผู้มีฤทธิ์ด้วยอาคมมนตราจะมาทำร้ายแก่องค์กษัตริย์ หรือเพื่อชิงราชบัลลังค์ ด้วยอำนาจเทพยดาก็บันดาลให้มนต์ขลังนั้นเสื่อมสิ้น หรือแม้เทวดาชั้นสูงก็ไม่อาจจะทำร้ายแก่กษัตริย์ได้ ด้วยมีเทวดาอารักษ์มากมายคอยพิทักษ์รักษา เรื่องถูกเทวดาเขาเขียวทำอันตรายถึงชีวิตนี้ ดูไม่สมเหตุสมผลกับแค่คำปรามาสจะเอากันถึงตายเลย ออกจะเกินไปนะครับ

 

ที่ยกทัพมารบกับพระพุทธเจ้าที่โพธิบัลลังก์นี่ก็เทวดานะครับ

เรื่องเทวดากระทำ หรือเทวดาปกป้องนี่ เอาตัวอย่างใกล้ตัวอย่างพระจอมเกล้าฯ และพระจุลจอมกล้าก็ได้ ท่านถูกเทวดากระทำให้ประสบอุบัติเหตุ ส่วนเทวดาที่ช่วยท่านก็คือเทวดาที่รักท่านนั่นแหละ ไม่รักกันจริง หากเจอของแข็งๆ ก็ถอดใจที่จะรักษากันแล้ว บ้างเห็นว่าใช้ฤทธิเทวดาช่วยไม่ได้ เห็นว่ายังทันก็จุติลงมาช่วย

การนี้ต้องแล้วแต่องค์พระมหากษัตริย์ไป พระมหากษัตริย์บางองค์เพื่อการรักษาแล้ว หลายๆ ชาติบางทีก็จำเป็นต้องรบกับญาติพี่น้องและเพื่อนฝูง ผู้ที่ปกป้องก็อาจจะน้อยไปนิด หากท่านเหล่านั้นลงไปจุติอยู่ หรือติดอะไรบางอย่างอยู่ พระมหากษัตริย์ท่านนั้นก็ต้องรับเต็มๆ เช่นกัน

 

อย่างนั้นก็แสดงว่าคุณกฮ ยืนยันว่า พระนเรศวร ถูกเทวดาฆ่าตายแน่นอนใช่หรือไม่ ถ้าฆ่าคนแบบนี้อย่าเรียกเทวดาเลยครับ เรียก อสูร แล้วกัน (คงเป็นพวกที่รบแพ้เทวดา แล้วถูกไล่ลงจากเขาพระสุเมรุไปอยู่บาดาล)

 

ไปว่าอย่างนั้นได้อย่างไร

หิรัญพนาสูรผู้ที่ตามปกป้องรัชกาลที่หกก็เป็นอสูรนะ ถือว่าท่านก็เสี่ยงพอตัวที่ออกตัวมาปกป้องอย่างนี้

ญาติในอดีตชาติพระมหากษัตริย์ที่ตกยากมีอีกเยอะ ยิ่งต้องรบราเพื่อปกป้องแผ่นดินแล้วด้วย บาปก็มีบุญก็มี หากอยู่ในฐานที่จะช่วยได้ญาติและพระมหากษัตริย์ก็เลยต้องตามช่วยเหลือกัน แล้วแต่ตอนนั้นใครจะอยู่ในฐานะที่อำนวยให้ช่วยได้

 

ขอคำตอบชัดๆครับ พระนเรศวร ถูกเทวดาเขาเขียวฆ่าตายแน่นอนใช่หรือไม่ ช่วยยืนยันคำตอบว่า "ใช่"หรือ"ไม่"

 

ท่านสิ้นพระชนม์ในตอนนั้นถือว่าดีที่สุดแล้ว จะเรียกว่าฆ่าก็คงไม่ถูกนัก เรียกว่าช่วยให้ท่านได้ไปในช่วงเวลาที่เหมาะสมจะดีกว่า อย่างน้อยตายโดยคิดถึงพุทธานุสติก็ดีกว่าตายโดยคิดแต่เรื่องรบราฆ่าฟัน

 

เป็นที่แน่นอนแล้วว่า สมาชิกท่านหนึ่งเชื่ออย่างไม่มีข้อสงสัยว่าสาเหตุการสิ้นพระชนม์ของพระนเรศวร เกิดจากการกระทำของเทวดาเขาเขียว

ดังนั้น พี่น้องเอ้ย! ชาวเราที่เรียกตัวเองว่า "ทหารพระองค์ดำ" จะปล่อยเรื่องนี้ไว้เฉยๆอย่างนั้นหรือ

พระนเรศวรบพิตรเป็นเจ้า ทรงชุบเลี้ยงชาวเราให้ได้มียศศักดิ์ ลาภสักการะมามิใช่น้อย หากเราพากันดูดาย จะมิถือเป็นการเนรคุณพระองค์ท่านหรืออย่างไร มิพักต้องสงสัยเลยที่พระองค์สั่งประหารแทบสิ้นกองทัพ เมื่อครั้งศึกพระมหาอุปราชา ด้วยว่าเกรงข้าศึกยิ่งกว่าห่วงความปลอดภัยของเจ้าเหนือหัว เช่นนี้แล้วจักเลี้ยงดูไว้ให้เปลืองข้าวสุกไว้เพื่อประโยชน์อันใด

 

ใจเย็นๆท่านอีกาจอมภู ตอนแรกมัวไปเล่นเว็ปอื่นอยู่ปรากฎว่าคอมฯมันดับ นึกว่าโดนไวรัสกิน รีบูธเครื่องใหม่ดันพามาโผล่เว็ปพลังจิตเลย เอาเรื่องยิงธนูก่อน ที่เคยได้อ่านมารู้สึกจะเป็นหน้าไม้มากกว่าธนู คือถ้าใครคุยกันตอนท่านพูดน่ะ คือไม่ได้จะกะเอาให้ตายเอาแค่ให้อายแล้วรู้สึกตัวเท่านั้นเรื่องนี้เราเชื่อว่าท่านทำจริงด่าจริง เรื่องใจร้อนนั้นก็จริงสั่งแล้วไม่ทำท่านทำให้ดูเลย ละอายแก่ใจกันมาแล้วหลายรอบ แต่จะถามว่าพระองค์โกรธแล้วเป็นฟืนเป็นไฟจริงไหม หนังสือมันบอกเช่นนั้น แต่ใจของท่านเชื่อหรือเปล่า เจ้านายที่ใจร้อน ไม่ฟังใครด่าลูกน้อง เรายังจะรักนับถือกันหรือ ความภูมิใจของทหารพระองค์ดำคงไม่ใช่แค่กู้ชาติ แลการได้ยศถาบรรดาศักดิ์หรอกนะ

 

หนังสือที่เคยอ่านเอาปกมาให้ดูกัน

 

ยังมีหลายเล่มแต่ยังไม่เอาลงทั้งหมด รวมทั้งเล่มที่บอกว่าพระองค์ถูกลอบปลงพระชนม์
ยุคนั้นเป็นยุคของวีรกษัตริย์ ๓ แผ่นดิน คือ พม่า ไทย ลาว นอกจากนี้ยังมี ๔ รายากษัตรีแห่งปัตตานีอีก บางอย่างก็ต้องไปหาเอาจากประวัติมหาราชองค์อื่นๆที่ร่วมสมัยว่ากล่าวถึงพระองค์ท่านอย่างไร พอสิ้นบุเรงนอง กษัตริย์ล้านนาในยุคนั้นซึ่งถือว่าเป็นราชบุตรของพระเจ้าบุเรงนอง ยังสวามิภักดิ์ต่อพระนเรศวรเลย ถ้าพระองค์ไม่ทรงธรรมแล้วเจ้าเมืองน้อยใหญ่คงจะคงไม่ยอมเป็นไมตรีแน่ ยกเว้นพงศาวดารทางมลายูที่บอกว่าช่วงปลายรัชสมัยของพระองค์ท่านพ่ายศึกไม่สามารถชนะใครได้อีก

 

หลายคนในกระทู้นี้จะทำใจยอมรับได้ไหม หากเสนอเรื่องการลอบปลงพระชนม์ เพราะขนาดข้าพเจ้าตอนแรกค้านหัวชนฝา แล้วบอกว่าใครมันบังอาจเช่นนี้ แต่เมื่อได้อ่านแล้ว คนเขียนมันดันเขียนได้ตรงกับประสบการณ์ของตนเอง ก็เลยต้องเชื่อ จะว่ามโนก็ตามใจ พรุ่งนี้ค่อยลงรูปหนังสือที่ว่า แล้วไปหาอ่านกันเอาเองนะ

 

ผมรอใจจดใจจ่อมานานแล้วครับ ขอข้อมูลที่ว่ามาเผยแพร่ด้วยครับ