รัก

หินว่าแข็ง กลับแพ้ ทางโลหะ.....แต่โลหะ ก็แพ้ เพลิงไฟหลอม
ไฟร้อนแรง เจอน้ำ ก็ต้องยอม.....ครั้นลมล้อม น้ำได้ พัดตามใจ

"ธรรมชาติ"สร้าง สิ่งเหนือ และเหนือกว่า.....แต่เหนือกว่า ทุกสิ่ง ทุกอย่างได้
ด้วยแรง"ทาน" พัดโบก จากหัวใจ.....สิ่งใดใด ในโลก ไร้แรงเทียม

 

สาวสาวนี่ สงสัย มิชอบลา.....จักไปหา ซื้อม้า สักหนึ่งฝูง
แล้วซื้อแกะ ขาวขาว มาให้จูง.....ขี่ม้าพุ่ง จูงแกะ ก่อนจากไป

เราเพียงเย้า กระเซ้า อย่าตรึกมาก.....เกรงเธอจาก หายไป อาจเศร้าได้
"พรานพิเศษ" ปากหมา อย่าบอกใคร.....เดี๋ยวเข้าใจ ผิดกัน พลันอำลา

 

เข้ามาอ่าน อมยิ้ม แก้มจนตุ่ย
ไม่ใช่คุย มุขนี้ ถูกใจคร้า
ถ้าอย่างนี้ เกาะแน่น ไม่ร้างลา
ชวนเพื่อนพา หัวเราะ ต่อกลอนกัน....

:z6:z6:z6

 

ข่างเปรียบเทียบ เลียบเคียง มโนเห็น
เข้าใจเป็น ชี้นำ คิดสนอง
สมแล้วชื่อ พิเศษ ไม่ต้องลอง
คุณ-ภาพฟ้อง จะจะ ในสายตา....

;ปรบมือ;ปรบมือ;ปà¸

 

กล่าวบึงรัก รักรุ่ง มุ่งสร้างสรรค์.....มาขำขัน มันถูก จุดประสงค์
มาครึกคื้น เฮฮา วาจาตรง.....สาระคง เหน็บไว้ อยู่ประปราย ..55

 

จะให้เป็น เช่นคน เลี้ยงแกะม้า
ไม่ชอบลา เยี่ยงนี้ หรือพรานจ๋า
ต่อไปนี้ ต้องบอก หยอกสักครา
ว่าไปหนา คืนนี้ สวัสดี........

ขอโทษน๊า.......ข้าน้อยผิดไปแล้ว....

 

เราเพียงกล่าว สิ่งก้อง ร้องในใจ.....ระบายไป เพราะเห็น ว่าโลกพร่อง
ขาดการให้ ขาดรัก จึงตรมตรอม.....เราจึงล้อม รักมนต์ แล้วพ่นพรู

 

ล้อเล่นนั้น สาระ หามิเจอ
เพราะว่าเธอ งานนั้น มันหนักหัว
มาผ่อนคลาย หยอกยำ ขำกันทั่ว
แต่ไม่มั่ว ใจมี ที่จริงใจ......

อ๊ะ....ปากมันเฉียงกับใจนิดสหนึ่ง...อะจ๊ากกกกกกกกก

 

มันมิผิด ใดดอก แม่น้องสาว.....ถึงผิดเข้า จริงจริง แก้ไขได้
เพียงหยุดผิด แล้วเริ่ม สิ่งควรไป.....ครั้นหัวใจ ก็กลับ ขับเบิกบาน

 

เอาจริงจัง กับล้อเล่น มิใคร่ได้
น่าพี่ชาย คนดี อย่าถือสา
เล่นนั้นมัน บ้าบอ ขอทีนา
มาลั๊ลลา ขำขำ อำกันไป.......

 

ถ้าเวลา มันว่าง จัดวางกลอน
ครั้นถึงตอน วุ่ยวาย หายเลยหนา
แต่ต้องคง วนเวียน เยียนทุกครา
คงเพราะว่า ถูกต้อง พ้องเดียวกัน.....

 

ก็ว่าไป ตามเวลา แลเทศะ.....มาเป็นกะ ก็ได้ ตอกบัตรให้
บรรษัทนี้ มาสาย มิเป็นไร.....มาด้วยใจ มาเถิด จำเริญมา

 

"ร่าย"กลกลอนใคร่ให้.....สาระ
"มนต์"พ่นพรูปะทะ.....เพื่อสร้าง
"รัก"ในโลกรสพร่า.....เจื่อนจืด
"ล้อม"สืบสานรักกว้าง.....โอบอ้อม ล้อมเรา

 

ความ......ดูแลห่วงไว้..........อาทร
รัก.........ร่วมค้ำจุนวอน.......ร่วมเอื้อ
สร้าง......สมานมิรอน..........ร้างลา
โลก.......บรรเจิดหนุนเกื้อ.....เพื่อให้ สดใส......

 

เบื้องต้นเริ่ม เติบสาน ด้วยความรัก.....แล้วพิทักษ์ ด้วยรัก คอยรักษา
หากว่าถึง เบื้องปลาย ท้ายเพลา.....รักจักพา ไปส่ง จนจบความ

 

"เส้น"ทางไหนเลิศได้.....เท่ารัก
"ทาง"ชังเกลียดกันมัก.....เสื่อมห้วง
"ทอง"คำส่องทางรัก.....เจิดจรัส ฟรุ๊งฟริ๊งส์
"คำ"กล่าวแนะทางสรวง.....มุ่งเส้น ทางทอง

 

ใครใคร่เดิน ทางหิน เดินไป.....หรือจักไป ลุยโคลน ก็เอาหนา
หรือทางชัน อาจชอบ เร้าอุรา.....แต่ทางทา สีทอง เราปองเดิน

 

"เส้น"ทางหินขบเขี้ยว.....บาทา
"ทาง"ปลักโคลนก็พา.....หนืดส้น
"สบาย"เท้าจักเดินหน้า.....เป็นสุข
"เท้า"ผ่อนคลายสบายส้น.....ผ่านพ้น เพลินเดิน

 

ตอนบ่ายฝนฟ้าบ้า
คะนองมาร้องฮึ่มครื้น
ได้ยินเสียงพรั่นพรื้น
ปิดไฟฟืนดับน่ากลัว......

 

เท้าเจ้าหนักท่องพา
เคลื่อนกายานำไปทั่ว
ต้องคอยดูแลไม่กลัว
นวดนิ่มรัวผ่อยคลายกาย.....