รัก

"ตั้ง"ตรงแล้วมั่นไว้.....แน่วแน่
"ใจ"จดจ่อจ้องแช่.....แน่ไว้
"ทำ"ทุกสิ่งต้องแน่.....จรดจิต
"งาน"ต่อจิตจากใจ.....ย่อมให้ คุณคง

 

หมดหน้าที่รี่มา
อักษราไหลพรั่งพรู
ทานเที่ยงอิ่มรีบปู
มานอนอู้ในทู้เลย555555555

 

เพื่อนท่านพรานหายไป
เล่นคงไล่มาเบียดที่
อภัยเถิดคนดี
ร่วมยินดีมาต่อกลอน

 

หลายคนแสนสนุก
จะได้บุกให้ถึงถิ่น
เขียนมาแลกเปลี่ยนยิน
ส่งคิดฟินแนวจรรยง....

 

โอ๊ะเพิ่งรู้ยายเล่นเป็นเด็กแว๊น
เที่ยวเฉี่ยวแล่นใส่แว่นดำมาอำอยู่
แวะผ่านมาตามหาแม่โฉมตรู
แอบแวะทู้พรานพิเศษเอกกาพย์กลอน

 

แค่ลองขับ ขยับ แว๊นไปได้
ท่านพรานไพร แซงหน้า พาเข้าโค้ง
ใจไม่แกร่ง เหยียบค่อย ปล่อยเข้าพง
เลยจอดลง แอบข้างทาง นั่งคอยดู...55555555555

 

บรรทมพับ หลับไหล ไปครู่ใหญ่.....ตื่นมาให้ ได้เห็น แขกสองสาว (เอ.. หรือสามสาว)
เข้ามาสรง ลงบึง ถึงถิ่นเรา.....จึงเร่งเข้า ขานขับ ต้อนรับเธอ

 

เพื่อนหายไป หลายหน้า เพราะพรานดุ.....แยกเขี้ยวสู่ ดุดัน พลันหนีหาย
แต่ก่อนไป เราเหน็บ เราหยอดให้.....โอสถไพร ทิพยรส หมดจดธรรม

 

แก๊งส์เด็กแว๊นส์ แสนรัก ร่อนโฉบบึง.....เสียงอื้ออึง ดังจากท่อ ควันโขมง
เสียงมันดัง รักกัน ร่วมจรรโลง.....เด็กแว๊นส์ลง สนามแข่ง รูปหัวใจ

 

มาปรับปรุง แต่งเติม เสริมบึงรัก.....เป็นที่พัก นักแว๊นส์ แล่นมาหา
ทำถนน ให้วนรอบ บึงธารา.....เด็กแว๊นส์มา บิดแล่น ให้เริงใจ

เราจักยอม ลงม้า มาร่วมบิด.....เบียดให้ชิด ป่ายซ้าย ปาดขวาไขว้
แล้วนอนบิด แว๊นส์แว๊นส์ จนมิดไมล์.....บิดกันให้ ถึงใจ ไม่กังวล

แล้วตั้งป้าย ประกาศไว้ รับสมัคร.....มีใครจัก สนใจ มานั่งโหน
เป็นสก๊อย นั่งท้ายรถ เพลินกระโจน.....นึกแล้วโดน ไข่ติดถัง หลังติดนม .. 55555


status... ไม่ลามกนะครับ แค่สัปดนนิดๆ พิเรนทร์หน่อยๆ

 

เล่นคงได้แต่ดู
พรานลงสู่สนามบิด
ประกาศรับสาวชิด
เล่นเชียร์ติดขอบสนาม......

ฮิ้ววววววววววววววววว

 

"บุษบรรณ" เกิดวันจันทร์ เป็นแน่แท้.....ชื่อชะแม่ ชวนเรา ให้หอมหวล
ยินดียิ่ง เห็นเธอ จึงอยากชวน.....เข้ากระบวน ก๊วนแว๊นส์ โลดแล่นกลอน

 

ชีวิตคน มีแต่ แค่วันนี้.....วันพรุ่งนี้ วันวาน พาลเหลวหลง
หากเคลื่อนจิต เจตสิก ไม่มั่นคง.....ปล่อยเลยหลง อาจเสียทรง ปัจจุบัน

ก้าวเดินหน้า ตามอง จ้องวิถี.....ก้าวซ้ายที ขวาที จงตั้งมั่น
ก้าวต่อก้าว ตั้งใจ ไม่ไหวหวั่น......ก้าวนั้นนั้น สติคง ดำรงการ

เมื่อก้าวนี้ ก้าวดี ก็หมดห่วง.....ก้าวต่อไป รับช่วง ก้าวดีนั้น
แล้วก้าวดี ก็กลาย เป็นวันวาน.....เมื่อหวนหัน กลับมอง ย่อมภูมิใจ

 

"นินทา"ด่า ลับหลัง เปรียบสุนัข.....ที่แทะลาก เนื้อเลือด ของพวกพ้อง
สิงห์และเสือ หมาป่า มิเคยปอง.....มิแตะต้อง มังสา เพื่อนเผ่าพันธุ์

การว่าร้าย ลับหลัง ช่างขี้ขลาด.....ช่างเสียชาติ เกิดเป็น สัตว์สร้างสรรค์
น่าสมเพช ชีวิต คนเหล่านั้น......มีวิญญาณ สุนัข สิงสู่ใจ

 

นึกแล้วขำ ถึงคน ชอบก่นด่า.....เพียงอุรา อารมณ์ สะใจฉัน
อยากบอกว่า ระวัง คำด่านั้น.....มันจักหัน จักวก ตกลงตัว

 

บึงสงบ น้ำนิ่งใส คล้ายกระจก.....สะท้อนตก เงาจันทร์ ครั้นก้มเห็น
จันทร์ในน้ำ เคียงบัว สวยเหลืองเย็น.....จากใจเช่น ดั่งไฟ ได้ผ่อนคลาย

เมื่อใจตก จิตต่ำ ต้องบำบัด.....ต้องเร่งปัด ขัดเกลา ให้กลับใส
หากปล่อยนาน หม่นหมอง ดองจิตใจ.....คิดสิ่งใด ทำไป คงไม่งาม

 

มองเห็นหมา ทำท่า เหมือนเป็นสิงห์......ขำจริงจริง มองดู คนหมาหมา
เห่าหอนได้ ทั่วไป น่าขายหน้า.....ดูปัญญา หมาหมา น่าอาเจียน

หมามันเพ้อ เจ้อมอง เห่าผู้อื่น.....แต่มิตื่น เห่าตน น่าคลื่นเหียน
ไม่กลับตน มองตัว ชั่วเนียนเนียน.....มันคงเพี้ยน เป็นคนหมา ทั้งชาติเอย

 

คนค้นคนยากแสน
มีทั้งแบนกลมกั๊กจอก
เหล้ามาพาเมาน๊อก
ได้แต่กรอกตาไปมา.....

 

ร่ายถึงคนนินทา
มีปากหนาสักแต่พูด
ไม่มีซิบจะรูด
ความคิดปูดพ่นความเหม็น....

เง้อ.....

 

แว๊นส์ไปก่อน แม่หญิง พลิ้วพลิ้วกลอน.....เราขอจร จากไป สักพักใหญ่
ตัวมันเหม็น เลอะเทอะ เปรอะคราบไคล.....เมื่อสรงได้ สดชื่น จักรื่นมา