รัก

แม่เล่นแกล้งหาว จารีบไปนั่งเก้าอี้สวดมนต์จิ อิอิ

 

แต่งกลอนนาน ขานช้า ต้องตาใส.....จารย์ทำใจ เพราะใส มันแต่งช้า
ที่มันช้า ก็เพราะ ว่าคิดช้า.....จารย์ว่าช้า ก็ช้า ช้าเจงเจง คริๆ

 

อดมื้อเช้า กินเที่ยง กับกินเย็น.....จึงเรียกเป็น คนจน นั่นไงเจ้า
บางครั้งอด สองมื้อ หน้าซีดเทา.....อาจารย์เจ้า ซำเหมาแท้ แย่เจงเจง

 

ก็ไม่ช้า เท่าใดดอก อย่าน้อยใจ.....เป็นอุบาย หยอดให้ กระฉับเฉง
สบประมาท เป็นยา ให้ฮึดเก่ง.....ใจได้เร่ง ร้อนเร่า เข้าประจัน

เยี่ยงกลของ ขงเบ้ง เร่งเตียวหุย.....ให้ฮึดลุย เข้าศึก คึกผลุนผลัน
เจ้าจักได้ คึกคัก เข้าประจัน.....ขับเขี้ยวจารย์ ให้คันคัน มันส์ดวงใจ

 

อ้าวก็จารย์ ตื่นเที่ยง ศิษย์รู้หรอก.....เลยพูดบอก ออกตัว เป็นซำเหมา
กว่าจะนอน ตีสาม แพนด้าเร้า.....สีดำเคล้า เบ้าตา ของอาจารย์ คริๆ

 

ช่ายทั่นจารย์ ยิ่งโดน สบประมาท.....อยากสามารถ แต่งเร็ว เฮ้วทันเขา
แต่บางครั้ง แต่งเร็ว รู้สึกเมา.....กลัวจะเขลา ไม่เข้าหู ดูไม่ดี อ่ะจร่ะ

 

เอิ่ม.. มันก็ แล้วแต่วัน แล้วแต่คืน.....ตอนเช้าตื่น ดูตะวัน ก็มีบ้าง
หรือบางคืน อารมณ์ มันเพลินพลาง.....ก็มัวนั่ง ฟังเพลง ละเลงดาว

นี่มาแอบ ดูจารย์หลับ แล้วก็ตื่น.....ยามดึกดื่น ดิ้นผ้าผ่อน อาจหลุดฉาว
ภาพสยอง อาจบังเกิด ติดตาเข้า.....หลอนหลอกเจ้า ทั้งทิวา แลราตรี


status... แอบดูตอนหลับ เด๋วก็เจอช้างน้อยร๊อกกก

 

ท่านครู"ภู่" ก็ร่ายกลอน ตอนเมาเมา.....ละเลงเร้า เคล้าอารมณ์ บ่มเต็มที่
เจ้าก็ลอง แต่งเมาเมา อาจกลายดี.....อาจรสดี มีลีลา เฮฮากัน

 

ตัวศิษย์ใส อยากแต่งเร็ว เฮ้วเหมือนจารย์.....อักษรสาร กานท์ออก ซอกซอนได้
เย้ยยย!ทั่นจาน ว่าแอบดู รู้ได้ไง .....ให้อภัย ศิษย์ใส ในความเกรียน คริๆ

 

ไม่เมาเหล้า แล้วเรา ยังเมารัก.....สุดจะหัก ห้ามจิต คิดไฉน
ถึงเมาเหล้า เช้าสาย ก็หายไป.....แต่เมาใจ นี้ประจำ ทุกค่ำคืน

status...ศิษย์แต่งเองนะเนี่ย กลอนเมา55555

 

555 10:13 ทำไปได้.....ลูกศิษย์ใส กับอาจารย์ ขานตรงเผง
แต่อาจารย์ เฉือนชนะ นะตะเอง.....เจ้าก็เร่ง อีกนิดหน่อย อาจเฉือนจารย์ .. ครุคริ

 

feeling... เฮ๊ย นั่นมันกลอนครู

เรามิมัก เมาเหล้า มักเมารัก.....มิเคยหัก พักคิด พักจิตได้
เมาความรัก เช้าค่ำ ดื่มด่ำใจ.....รักมิหาย เมาได้ ทุกคืนวัน

status... ฮ่าส์ อันนี้กลอนกรู 55555

 

แต่งกลอนเมา เสร็จแล้ว ขอไปพัก.....ลาบึง"รัก" ชั่วคราว จักมาใหม่
หลับฝันดี อาจารย์ ท่านพรานไพร.....กล่อมกานท์ไป คู่บึง ถึงดวงดาว

 

ก็จงไป ที่ชอบ ที่เป็นสุข.....นอนไร้ทุกข์ ไร้หมอน ไร้ผ้าห่ม
ลืมปิดห้อง ลืมล็อคบ้าน เตาเปิดโพลง.....นอนไม่ลง เพราะมีคน คอยแอบดู

status... กลอนเมาอ่ะ 55555 เอาใหม่ๆ

 

โห..จานอ่านบทนี้แระ ศิษย์จานอนหลับมั๊ยเนี่ย 55555

 

ฝากจันทรา ดารกา คอยดูศิษย์.....ให้ไร้พิษ ปราศภัย ยามนอนหนุน
จารย์เป่ามนต์ "รัก"พาดผ่าน สายลมอุ่น.....ให้ดลดุลย์ กรุ่น"รัก"เร้า ยามเข้านอน


status... จารย์นี่ หวานซะเรยยย ฮี่ๆ

 

หวานเจงๆ ฮิ้วววววว

 

อืมมม์... รีบไปนอนซะ เดี๋ยวโดนมดกัด

 

"กฏหมาย"บท กฏเกณฑ์ ช่างมีมาก.....เขียนไว้หลาก มากหมวด จนปวดเศียร
แยกซ้อนแยก ย่อยซ้อนย่อย ชวนมึนเวียน.....เหมือนจะเนียน ละเอียดอ่อน "อารยธรรม"

"สำนึก"ดี มิต้องมี เรื่องกฏหมาย.....อยู่กันได้ เรื่องกฏหมาย ไร้คนถาม
หากมองเห็น ทุกคนเหมือน พี่น้องกัน.....เอาใจฉัน ใส่ใจเธอ เสมอไป

"ปัจจุบัน" สำนึกคน มันลดต่ำ.....มันหยาบทราม ฉาบฉวย เห็นแก่ได้
จึงต้องงอก ออกกฏ กำกับไว้.....กำกับให้ มิกำเริบ ความเลวทราม

"อารยธรรม" ที่เลิศดี มิมีดอก.....ที่จักออก กฏหมาย อย่างเพ้อพร่ำ
ศึกษาดี ขัดเกลาดี มีคุณธรรม.....ครรลองงาม มิต้องเพ้อ เห่อกฏใด

"การศึกษา" "ขัดเกลา" เหลาสำนึก.....เพื่อสำนึก เลิศคุณ สมดุลย์ได้
สำนึกสูง สังคมย่อม สูงตามไป.....เรื่องกฏหมาย มิจำเป็น ต้องเห็นมี

แต่มนุษย์ ซับซ้อน กว่าเม็ดทราย.....ที่เรียงราย ทับถม หลายชั้นสี
หากสำนึก เป็นหนึ่งเดียว โลกคงดี.....โลกคงมี "อารยะ"ใหม่ ไร้พรมแดน

 

จารย์มะอยู่ ยกทู้ ดูบึง"รัก".....อ่านกลอนปัก สลักไว้ ที่ข้างฝา
จัดระเบียบ แถวไหน ยังมะมา.....นั่งมองปลา มองบัว นัวเนียไป