ทหารพระองค์ดำรายงานตัวหน่อยครับ

ของแท้หรือของปลอมนั้น จะรู้ได้ต้องอยู่ที่ว่าชื่อเสียงของกษัตริย์พระองค์นั้นเป็นที่ประจักษ์ทั่วไปทั้งแผ่นดิน และได้เคยเห็นฤทธิ์มาแล้วว่าแน่จริง เมื่อนั้นจึงไม่ต้องไปใช้กำลังก็มีคนมาขอสวามิภักดิ์

ซึ่งก็ประจักษ์เมื่อครั้งที่พระนเรศวร พระองค์ชนะยุทธหัตถี หลังจากนั้นอาณาจักรต่างๆรอบข้างก็ขอเข้าสวามิภักดิ์ โดยที่พระองค์ไม่ต้องใช้กำลัง

พระนเรศวร ทรงเป็นพระเจ้าจักรพรรดิพระองค์หนึ่ง ซึ่งสำนึกนี้คนไทยรับรู้และเชื่อถือกันมานานแล้ว เห็นได้จากการสร้างวัตถุมงคลที่เกี่ยวเนื่องกับพระองค์ ล้วนใช้พระราชพิธีมหาจักรพรรดิ ใช้ยันต์จักรพรรดิในการประทับหลังหรือลงแผ่นโลหะสูตรยันต์มหาจักรพรรดิลงในวัตถุมงคลทุกครั้ง

 

ทำไมพระนเรศวรต้องฆ่าพี่รัก และสั่งฆ่าเพื่อนร่วมศึก พอจะมีคำตอบสำหรับคำถามนี้ได้หรือไม่

ทำไมพระนเรศวรต้องเลือกการรบ ทั้งที่จริงแล้วพระนเรศวรจะเสวยสุขที่เมืองหงสาวดีแล้วกระทำไมตรีขอเมืองคืนก็ยังได้

ทำไมคนฝ่ายหงสาถึงมีใจมาอยู่กับพระนเรศวร เพราะหากว่าไปแล้วหากทั้งเมืองหงสาร่วมมือกันเอาจริงทั้งพิษณุโลกและอยุธยาก็มิอาจสามารถทานกำลังได้ พระนเรศวรได้ใช้อำนาจไปบีบบังคับผู้คนของทางหงสาอย่างนั้นหรือ ทั้งๆ ที่พระองค์ไม่มีกองทัพใดๆ อยู่ในเมืองหงสา

ทำไมเมืองเชียงใหม่ถึงเปลี่ยนมาอยู่ฝ่ายพระนเรศวร ทำไมเจ้าเมืองเหนือทั้งปวงถึงถูก
ห้ามกระทำไม่ดีต่อเจ้าเมืองเชียงใหม่

"ไก่ขี้ข้าตัวนี้ ค่าควรเมือง" คำๆ นี้พอจะบอกอะไรได้หรือไม่

 

พี่รักถ้าในที่นี้หมายถึง มังกะยอชวาที่1 หรือมังสามเกียด แล้วล่ะก็คงไม่ใช่พี่รักครับ เพราะพระนเรศทรงผูกอาฆาตไว้ เมื่อครั้งถูกหยามตอนชนไก่ ในส่วนการฆ่าหรือไม่นั้น ธรรมดาการคชยุทธ หรือการกระทำยุทธหัตถี จุดมุ่งหมายก็เพื่อประหารอริอยู่แล้ว หากฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดเพลี่ยงพล้ำ นั่นก็เพราะมีเวรแก่กันมาก่อน จึงได้ถูกล้างชีวิตให้สิ้นไป หรืออาจสิ้นชีวิตด้วยกันทั้งสอง เหมือนครั้งเจ้าอ้ายพระยาทำยุทธหัตถีกับเจ้ายี่พระยา ณ เชิงสะพานป่าถ่าน กรุงศรีอยุธยา แต่หากไม่มีเวรแก่กันถึงขั้นปาณาติบาต ก็เพียงเกรงฝีมือจนไม่อาจต้านทานได้ และถอยหนีไป เหมือนเมื่อครั้งพระรามคำแหงชนช้างขุนสามชน แตกพ่ายถอยหนี

ส่วนการสั่งประหารนั้น เพราะเป็นอาญาศึกที่ตราไว้ ผู้ที่ฝ่าฝืนและถูกประหาร ล้วนรู้ดีว่าผลจะเป็นอย่างไร รู้อยู่ก่อนแล้วตั้งแต่รับราชการและอาสาสู้ศึก บางครั้งมีการทำหนังสือไว้ด้วยเลยทีเดียว

ในส่วนการเลือกรบแทนการอยู่เสวยสุขที่เมืองหงสาวดี แล้วกระทำไมตรีขอเมืองคืน ล้วนเป็นการคิดอย่างนกน้อยทำรังในกระโจม คิดหรือว่าจะทำได้จริง มีอะไรเป็นหลักประกันว่าจะทำได้ ในประวัติศาสตร์ทั่วโลกหรือแม้กระทั่งในตำนาน ไม่มีเลยสักรายที่จะทำได้อย่างว่า มีแต่อยู่ไปแล้วถูกยัดข้อหา แล้วลากไปประหาร เรื่องแบบนี้มีทั้งในตำนานและพงศาวดารทั่วโลก

ชาวมอญอาณาจักรพะโค แต่เดิมเป็นอริกับชาวอาณาจักรพุกามประเทศมาช้านาน เมื่อครั้งพระเจ้าตะเบงชะเวตี้ ปราบปรามหงสาวดี เมืองหลวงของอาณาจักรพะโค คนมอญล้วนยกย่องว่าพระองค์เป็นพระเจ้าจักรพรรดิ พระองค์ไม่ได้ประหารพระเจ้ากรุงหงสาวดี และไม่ได้ทำอันตรายเจ้านาย ขุนนางชาวมอญ ไม่ได้เอาชาวมอญเป็นทาส ทำให้แผ่นดินมอญและพุกาม เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน

ภายหลังเมื่อหงสาวดีถูกตองอูและยะไข่ล้อมเมืองแล้วเผา อาณาจักรพะโคล่มสลาย การที่มอญสวามิภักดิ์อยุธยา เพราะเมืองอังวะ พุกามเหนือเริ่มมีอำนาจเข้มแข็งและทำการรุกรานมอญ เพื่อรวบรวมแผ่นดินอีกครั้ง

การที่เชียงใหม่เข้าร่วมกับอยุธยา ก็คือเหตุผลเดียวกันกับมอญ อีกประการหนึ่งเพราะเชียงใหม่ เล่นการเมืองเป็น อ่านเกมออกว่าใครในขณะนั้นคะแนนเสียงสูงสุด ใครเป็นเต็งหนึ่งที่จะขึ้นแท่นพระเจ้าจักรพรรดิพระองค์ต่อไป และการที่พระนเรศวรทรงช่วยเหลือเชียงใหม่ เพราะเชียงใหม่เข้าสวามิภกดิ์ จึงเท่ากับว่าเชียงใหม่เป็นเมืองในอารักขาของอาณาจักรอยุธยา ทั้งนี้เพราะเมืองเชียงใหม่ไม่ได้มีฐานะเป็นราชธานีของอาณาจักรล้านนาอีกแล้ว เจ้าเมืองในล้านนาสมัยนั้นก็ต่างอยู่เป็นอิสระไม่ขึ้นแก่กัน

"ไก่ขี้ข้าตัวนี้ ค่าควรเมือง" ก็ขึ้นอยู่กับว่าคำๆนี้เป็นคำกล่าวของใคร?

 

ความหมายของคำว่ากษัตริย์ต่อให้เป็นคนที่รักหรือเพื่อนกัน แต่เพื่อหน้าที่ของกษัตริย์แล้ว ก็ต้องเข้าประหารกัน

อีกอย่างเรื่องไก่ชนไม่ใช่ประเด็นหลักที่ทำให้กษัตริย์สองพระองค์ทะเลาะกันนะ

เรื่องที่สืบทอดในตระกูลของพระเจ้านันทบุเรง พระองค์ยังทรงจำได้ พระองค์ทราบว่าต้นราชตระกูลของพระองค์คือใคร แต่น่าเสียดายที่ไม่ได้เล่าสืบทอดกันมาว่าต้นราชตระกูลของพระองค์เป็นใหญ่ได้เพราะอะไร

คิดดูเถิดหากเรื่องพระเจ้าตะเบงชะเวตี้เป็นตามที่เข้าใจ ทำไมชาวมอญต้องปลงพระชนม์พระองค์ แล้วยกพระเจ้าบุเรงนองให้เป็นพระเจ้าแผ่นดินแทน

มาว่าเรื่องช้างทรงของพระนเรศวรกันดีกว่า ทำไมช้างทรงของท่านที่ไม่ได้เข้าตำราช้างมงคลเลย ถึงไม่มีช้างมงคลตัวใดเปรียบได้

 

พวกที่ไม่รักพระเจ้าเอกาทศรถนี่ ในสมัยนั้นผมว่านิสัยคงสุดๆ แล้ว คนเก่าแก่แม้พิการท่านก็ยังช่วยค้ำชู พระโอรสของท่านไม่น่าเลยจริงๆ ไม่สำนึกคุณของผู้เสียสละ จนทำให้ให้ท่านต้องเอ่ยปากว่าจะเป็นขบถหรือ

วาจาสิทธิ์ของคนในตระกูลนี้ยังแรงจริงๆ ทั้งพี่ทั้งน้อง

 

หน้าที่ของกษัตริย์คือปกป้องแผ่นดิน ส่วนการประหารคู่ต่อกรนั้น เป็นเพราะกำลังพลของอยุธยามีน้อยกว่ามากกว่ามาก หากลากยาวไปเห็นทีอยุธยาจะต้องตกเป็นประเทศราชอีกเป็นแน่ ฉะนั้นพระนเรศวรจึงต้องเผด็จศึกเสียโดยเร็ว (ดังภาษิตฆ่าโจรต้องฆ่าหัวหน้า)

ถ้าว่ากัน ณ ตอนนั้นก็เรื่องไก่ชนแพ้ชนะนี่แหละคือประเด็นหลัก ทำนองแพ้แล้วพาล (เจ้าขี้เย้ยกับเชลยปากกล้า) แต่หลังจากนั้นก็เป็นการเมืองทั้งสิ้น

ต้นตระกูลของพระองค์เป็นใหญ่ได้เพราะ มีสติปัญญาในการรบเหนือกว่าผู้ใดในพุกามประเทศ จนเป็นที่ระบือไกลว่าเป็นแม่ทัพคนสำคัญของพระเจ้าแผ่นดินพุกามและหงสาวดี ทำให้รวบรวมผู้คนได้

พระเจ้าตะเบ็งชะเวตี้ พระองค์มีอานุภาพปราบเมืองมอญได้ก็จริง มีชาวมอญที่สวามิภักดิ์แต่มอญที่ต้องการอำนาจ อยากที่จะเป็นใหญ่ก็มีเช่นกัน (เรื่องแบบนี้มีทุกที่ ขนาดพระพุทธเจ้ายังมีพระเทวทัตคอยรังควาญ) แต่มอญไม่ได้ยกบาเยงนองขึ้นแทน เป็นแต่บาเยงนองลอบหนีไปเมืองตองอู แล้วรวบรวมผู้คนกลับมาตีหงสาวดีคืนต่างหาก เป็นเพราะมอญสองพวกที่กล่าวมาข้างต้นรบกันเพื่อแย่งอำนาจกันเองนั่นแหละ หงสาวดีจึงตกเป็นของพม่าโดยง่าย

เรื่องช้างทรงพระนเรศวร เอาอะไรมาว่าไม่ใช่ช้างมงคล ถ้าไม่เข้าตำรามีหรือจะได้ขึ้นที่ช้างทรง (อย่าได้เอาหนังมายึดถือเป็นจริงเป็นจัง)

 

อันนี้ไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ สุดที่จะกล่าวสุดๆเลย

 

อย่าไปเดาพระทัยของสองพี่น้องท่านเลย ว่าการเลือกคนหรือแม้แต่ช้างท่านใช้อะไรมาตัดสิน

ผู้ที่เป็นพระจักรพรรดิในครานั้นจริงๆ แล้วคือพระเจ้าเอกาทศรถ การกระทำของพระนเรศวรเหมือนจะต้องการให้พระเจ้าเอกาทศรถเป็นพระเจ้าจักรพรรดิ เพื่อให้ชาวประชาได้รู้จัก ความสงบสุขของผู้คนในดินแดนของพระเจ้าเอกาทศรถมีได้ไม่นานนัก เมื่อสิ้นพระเจ้าเอกาทศรถ บารมีของพระเจ้าจักรพรรดิที่ให้ความสุขแก่ผู้คน ก็สิ้นตามไปด้วย

 

พระนเรศวร เปรียบได้กับพระราม พระเอกาทศรถ เปรียบได้กับพระลักษณ์

ไม่เดาหรอกครับเพราะพระนเรศวรพระองค์ได้ศึกษามาจากตำราพิชัยยุทธพม่ารามัญ รวมถึงตำรับพิชัยสงคราม เรียบเรียงครั้งพระรามาธิบดีที่2 และตำราคชลักษณ์ของพราหมณ์

 

คำว่าไก่ขี้ข้าไม่ได้หมายถึงไก่ของพระนเรศวร ไก่ตัวนี้ค่ามันครองเมืองจริงๆ ไพร่พลทางหงสาวดีถึงกับอึกอักว่าพวกเขาจะอยู่ฝ่ายใดดี

ถ้ารบในตำราพระนเรศวรสู้ทางหงสาวดีไม่ได้แน่ ช้างทรงของพระองค์เหนือยิ่งกว่าช้างมงคลใดๆ ก็คือใจ

 

ไม่รู้สิ ผมเป็นไพร่พลฝ่ายพระนเรศวร ยังไงก็ไม่อึกอัก

เอาอะไรมายืนยันว่าถ้ารบตามตำราพระนเรศวรจะสู้หงสาไม่ได้

แล้วเอาอะไรมาวัดว่าใจช้างตัวหนึ่งเหนือกว่าช้างอีกตัวหนึ่ง

ขอคำชี้แจงด้วยครับ อย่าเอาความคิดเห็นส่วนตัวมาตัดสินความจริงที่พิสูจน์ไม่ได้ นอกจากจะเอาหลักฐานมาอ้างอิงเพื่อให้ผู้อื่นคล้อยตามเท่านั้น

 

ถ้าช้างทรงของพระนเรศวรท่านเข้าตำราช้างมงคล แม้พระนเรศวรจะสิ้นพระชนม์ในครั้งปะมือกับพระมหาอุปราช ฝ่ายหงสาหรืออยุธยาก็ย่อมรับไปดูแลอยู่ดี พูดง่ายๆ ก็คือหากครั้งนั้นพระนเรศวรสิ้นพระชนม์ ผู้ที่จะยกเกียรติช้างท่านก็คงจะหาไม่ได้อีกแล้ว พอบบอกเรื่องนี้ไป ช้างท่านเลยจัดเต็มแรงช่วยให้พระนเรศวรไม่ให้ต้องสิ้นพระชนม์ในครั้งนั้น

ในการปะมือครั้งนั้น พระเกียรติไม่ได้ปรากฎแต่ฝ่ายใดฝ่ายเดียว เพราะหากพระมหาอุปราชไม่มีน้ำพระทัยของผู้เป็นกษัตริย์ พระนเรศวรก็คงจะสิ้นไปแล้ว

 

คิงค์เปรียบได้กับพระรามพระลักษมณ์ คิดได้ตรงใจที่สุด ทหารที่ติดตามพระนเรศวรไม่อึกอักหรอกกลัวท่านกันทั้งนั้น การแพ้ในสมัยก่อนไม่ได้แย่งแค่แผ่นดินน่ะซิ ผู้หญิงเดือดร้ นกว่.ชายก็ถ้าไม่สู้ตาย วันหลังก็ต้องโดนลบเกียร . อยู่ดี ผู้ที่เป็นหัวหน้าต้องเสียสละกว่าลูกน้อง ลูกน้องจึงจะรักนับถือ โดยส่วนตัวก็น . าที่ท่านก็ชาติกษัตริย์นัก

 

พิมพ์ไปพิมพ์มามันออกมาไม่ตรงกับที่พิมพ์เหมือนโดนไวรัสก่อกวน ขออภััดยยทุท่าน

 

ไม่มีทางหรอกครับ ถึงแม้ช้างจะไม่สู้ในครั้งนั้นจริง พระนเรศวรก็ไม่มีทางถูกจับได้หรือแม้พระมหาอุปราชาจะไม่ทรงกระทำยุทธหัตถีด้วยกันกับพระองค์ พระนเรศวรก็ไม่มีทางที่จะถูกล้อมจับได้ เพราะขนาดถูกล้อมจับโดยทหารเอกลักไวทำมู ที่มีชื่อว่าเก่งที่สุดในบรรดาทหารกล้าหงสาวดี ก็ยังถูกแทงตายในที่รบ แม้พระนเรศวรถูกรุมล้อมจับขณะทรงม้าโดยทหารของหงสาวดีลำพังพระองค์เอง ทหารพม่าเหล่านั้นก็ยังจับพระองค์ไม่ได้

ครั้งนี้พระองค์ทรงช้างศึกตกมัน ถึงแม้ช้างไม่สู้ ช้างก็วิ่งฝ่าวงล้อมไปได้ง่ายกว่าทรงม้าอีก และถึงแม้พระมหาอุปราชาจะไม่รับทำคชยุทธแต่ทรงให้ล้อมจับ เหตุการณ์ก็จะเกิดดังที่กล่าวไปแล้ว ยังไม่พอพระมหาอุปราชาก็จะเสื่อมพระเกียรติไปอีกคือ ไม่กล้าหาญที่จะต่อกรกับผู้ท้ารบตามประเพณีกษัตริย์ประการหนึ่ง อีกอย่างคือแม้ล้อมจับโดยกำลังพลที่มากกว่าก็ไม่สามารถทำได้อย่างที่หวัง ยิ่งอายเข้าไปใหญ่ ดังนั้นการที่พระมหาอุปราชาทรงตัดสินพระทัยรับท้ากระทำยุทธหัตถี จึงเป็นทางเลือกเดียวที่เลี่ยงไม่ได้ ไม่มีตัวช่วย

 

เมื่อวานกะจะแสดงความคิดเห็นกับเขาบ้าง พิมพ์ไปพิมพ์มาตัวหนังสือออกมาเพี้ยนหมด ที่อยากพิมพ์ก็เลยไม่พิมพ์

 

ถ้าทางหงสารู้จักรักษาน้ำใจคน ก็จะยังคงความเป็นใหญ่ไปได้อีก

นี่แหละอำนาจสิ่งที่หลายๆ คนเข้าใจว่าเป็นบารมีพระจักพรรดิ แต่สิ่งๆ นี้ไม่อาจรักษาน้ำใจคนได้เลย

 

การรักษาน้ำใจคนเป็นหลักการปกครองขั้นพื้นฐาน "ครองใจคนได้จึงได้ครอบครองทั้งแผ่นดิน" แต่สมัยโบราณการได้รับการขนานนามว่าพระเจ้าจักรพรรดิ ก็ด้วยเหตุที่ประเทศราชทั้งหลายล้วนยอมสิโรราบ ซึ่งจะเป็นเฉพาะตัวบุคคคล ไม่ได้สืบทอดแบบสันตติวงศ์

ในรัชสมัยของพระเจ้าบาเยงนอง พระองค์ยังความเป็นใหญ่ให้กับอาณาจักรพุกาม ซึ่งถือได้ว่าเป็นยุคที่สองของพุกาม ที่มีอาณาเขตกว้างไกลปราบไปทุกทิศเช่นเดียวกับสมัยพระเจ้าอโนรธามังช่อ แต่หลังรัชสมัยของทั้งสองพระองค์ กษัตริย์พระองค์ที่ได้สืบราชบัลลังค์ต่อมา ก็ไม่ได้มีอำนาจบารมีดังเช่นที่ทั้งสองพระองค์มี

เช่นเดียวกัน สมเด็จพระนเรศวรมหาราช ก็ทรงได้ชื่อว่าทรงเป็น พระเจ้าจักพรรดิ ทำให้กรุงศรีอยุธยากลายเป็นมหาประเทศ เป็นดินแดนศูนย์กลางอำนาจแห่งราชอาณาจักรของพระเจ้าจักรพรรดิแทนกรุงหงสาวดี แต่หลังรัชสมัยพระองค์ กรุงศรีอยุธยากลับไม่มีอำนาจดังเก่า ดุจพระเจ้าจักรพรรดิอีกต่อไป จนถึงขนาดที่ว่าเหล่าขุนนางมีอำนาจมาก จนสามารถถอดกษัตริย์ล้มราชวงศ์ได้ แล้วขึ้นเป็นกษัตริย์แทนที่

ดังนั้นทายาทผู้ที่ได้ชื่อว่าพระเจ้าจักรพรรดิ เมื่อขึ้นสู่บัลลังค์แทนกษัตริย์พระองค์ก่อน จะต้องแสดงบารมีให้คนทั้งหลายเชื่อว่า พระองค์มีบารมีถึงขั้นพระเจ้าจักรพรรดิ แต่จะด้วยวิธีใดนั้นก็ขึ้นอยู่กับการบริหารจัดการของพระองค์เองโดยแท้

 

เรื่องการรบเป็นเรื่องของขุนพลแก้ว ไม่ใช่เรื่องของพระจักพรรดิที่ต้องจัดการเองทั้งหมด อยากได้อะไรขุนพลแก้วจัดการให้หมด แต่กรณีของพระนเรศวรกับพระเอกาทศรถต่างกันตรงที่ ถึงพระเจ้าเอกาทศรถจะไม่อยากได้ดินแดนต่างๆ แต่พระนเรศวรจัดให้แบบมัดมืดชก เพราะพระจักรพรรดิในยุคเข็ญที่มีพวกโกงบ้านกินเมืองอย่างนี้ ผู้ที่มีศักยภาพเป็นพระจักรพรรดิมักไม่ชอบสงคราม ถ้าไม่ปราบปรามพวกนั้น พระเอกาทศรถไม่ได้บำเพ็ญบารมีของพระจักรพรรดิแน่ๆ

 

พระนเรศวรทรงได้อาณาเขตมาจากพระบารมีของพระองค์ และก็เป็นธรรมดาของผู้บังคับบัญชา ที่จะต้องมีผู้ใต้บังคับบัญชาให้การช่วยเหลือ

ส่วนเมื่อได้ครองแผ่นดินแล้วกลับกลายเป็นการมัดมือชกนั้นเห็นจะผิดไป เพราะว่ามรดกตกทอดจากการสืบสันตติวงศ์ก็เป็นไปตามธรรมเนียมโบราณราชประเพณี หากขึ้นมาครองราชบัลลังค์แล้วก็ได้ตามนั้น หากพระเอกาทศรถจะไม่ครองราชย์ก็ไม่มีใครมัดมือชก เพราะพระโอรสของพระนเรศวรก็มีหลายพระองค์ อย่าว่ามัดมือชกเลย

การโกงกินมีทุกชาติทุกบ้านทุกเมือง ไม่ว่าเมืองเล็กเมืองใหญ่ ตั้งแต่ขนาดเล็กแบบหมู่บ้านบ้านเชียงยันอาณาจักรจีนในอดีตอันไพศาลนั่นแหละ อย่าว่ายุคนั้นยุคนี้เลย มีมาเป็นหมื่นปีก่อนประวัติศาสตร์มนุษยชาติจนถึงวินาทีนี้ด้วยซ้ำ