ฝันไปถึง เมืองบังบด เมืองผี แดนลับแล แล้วแต่จะเรียก

...เฮ้อ....
...ในนิทาน ของ. จขกท. ไม่มี "แมวเหมียว" สักตัว (แฟนคลับแมวเหมียว รออยู่)
ท่านใดมีแมว ที่เลี้ยงไม่ไหว เอามาให้center - in -center เลี้ยงได้นะครับ..
..ขอแบบ เฝ้าบ้านได้ ขับถ่ายเป็นที่ เป็นทาง
..เรียกก็ มา ไม่เรียก ก็มา ..ตามนี้..555
...ป.ล. รออ่าน เรื่อง ของ จขกท. ต่อไป..
...ป.ล. สำหรับ ข้อความ + ความเห็นของคุณNopphakan ก็ดีแล้ว.., แต่เพลาๆ สักนิด ก็จะดียอดเยี่ยม เลย.. นะครับ., ช่วงนี้ดูเผ็ดร้อนไปหน่อยไหมครับ, มีอะไรไม่เข้าตา หรือหงุดหงิดใจหรือเปล่าครับ, ถ้ากระทู้นี้ มันทำให้รำคาญใจ เราก็ไม่ต้องเข้ามาอ่าน ก็ได้นะครับ ..จะได้ไม่ต้องกระทบกระทั่งกัน นะครับ..สาธุ

 

ป.ล. เพิ่งรู้ว่า คุณ Nopphakan ชำนาญ กสิณทั้ง ๑๐
..ช่วยมาสอน center-in-center บ้างครับ (พูดจริงๆ)
..ตอนนี้ ฝึกแบบ เด็กอนุบาล เนอร์สเซอรรี่ งูๆปลาๆ..
...ถ้ามีเวลา ช่วยสอนหน่อยนะครับ..
...ผมรู้สึกว่า เราเคยรู้จักกัน หรือ เคยเจอกัน เพียงแต่ว่าผมไม่รู้ว่า การใช้ชื่อ Nopphakan คือใคร..
..แต่ถ้า มาจากเวป อินทราพงษ์ , ผมว่าเราน่าจะเคยเจอกันนะครับ

 

อินทราพงษ์ วงค์วานของพระอินทร์

ขอคั่นนิดว่า ผู้คนที่มาเกืดในอโยธยา ส่วนมาก มักเคยเกิดเป็นชาวสุโขทัย สมัยพ่อขุนรามคำแหง

 

ในวังสมัยโบราณนั้นเต็มไปด้วยแมว ชาววังต่างเลี้ยงแมว เลี้ยงคือลูบหัวลูบหาง ลูบคอ ยอมให้มันเข้านอกออกใน แต่แมวที่นั่นคงเป็นแมวมีบุญ เพราะมันรู้ความ ขับถ่ายเป็นที่ ไม่มีกลิ่นขี้แมวเลย ในวันที่แสงแดดอุ่น ตามทางเดินรอบวัง จะมีแมวมานอนอาบแดด สาวชาววังมักเล่นกับแมว นางสนมกำนัลก็ลูบหัวเกาพุง ไม่มีคนให้อาหารเหมือนสมัยนี้ มันคงกินหนูตามโรงครัวของวัง และแมวที่พบมากที่สุดคือแมวลายสีส้มอ่อนๆ ไม่ใช่แมวสีอ่อน นอกจากนั้นก็เป็นพวกแมวดำ แต่มีแต้มขาวที่หูบ้าง ที่เท้าทั้งสี่ ที่ขนรอบคอบ้าง ตาสีเหลืองจัดจ้าน เหลืองสด ไม่เคยเห็นแมวสามสีเลย

เราใส่ภาพพวกนี้ ลงไปในข้อความนี้ หวังว่าคนที่เคยอยู่วัง คงพอรู้สึกได้ ถึงความสุข ความสงบ ความงดงามของวัง

แล้วท่านล่ะชอบแมวสีอะไร ลูบหัวแมวแล้วรู้สึกผ่อนคลายมั้ย

 

ขอตอบ คงมีกรรมกับแมว โดนรุมสะกรรมไม่มีชิ้นดีค่ะ ToT แต่ชีวิตจริงเป็นมิตรกับแมว....(โดยเฉพาะสีดำนี่เห็นที่ไหน ให้รีบหนี).ส่วนคุณแมวเหมียว ป่านนี้ไปเที่ยวเมืองบังบดอยู่มั้งคะ? ก็เรื่องเล่าค้างอยู่..

 

ใช่ครับ อยู่บ้านอินฯครับ ผมไม่ได้ถือว่าชำนาญครับ
การใช้งานถือว่าอยู่ในระดับที่ให้พอใช้ได้..แต่ก็ในระดับที่แค่คิดก็เกิดพลังงานได้ครับ
กสิณ ๑๐ เป็นพื้นฐานของกรรมฐานที่ผมฝึกต่อยอดอยู่ขณะนี้ครับ..
ท่านที่สอนเทคนิคให้ผม ถ้าคุณเข้าบ้านอินคุณก็จะทราบว่าเป็น
ท่านใดในอดีตที่ล่วงลับไปแล้วครับ..แต่ไม่จำเป็นต้องพูดครับ.
ไว้พิสูจน์ด้วยตัวเองครับ..
เพราะฉนั้นเป็นเรื่องธรรมดาที่จะต้องทำได้ในระดับพลังงานครับ..
ผมใช้ได้เพราะสอบผ่านเกณฑ์การใช้งานจากภพภูมิแบบฉิวเฉียดครับ
กว่าจะสอบผ่านประมาณ ๒๐ กว่าครั้งครับ..
ผมจึงไม่เคยพูดกับใครว่าผมเป็นคนดีครับ เพราะรู้ตัวเองดีครับ..
ตอนนี้การต่อยอดที่มีกสิณ ๑๐ เป็นพื้นฐานเพื่อไปยังระดับสุดท้าย
ของกรรมฐานที่มีพระอาจารย์ในดงมีชื่อมาสอนต่อให้ผม
ตัวผมเองก็ยังสอบตกอยู่แบบล้านเปอร์เซนต์ครับ..
เพราะถ้าในระดับที่ต่อยยอดถ้าเราทำได้ มันค่อนข้างอันตรายครับ.
เรียกว่า ถ้าดีก็ดีไป ถ้าควบคุมอารมย์ไม่ได้ โอกาสลงข้างล่างก็สูง
เพราะมันทำให้คนธรรมดา สิ้นสภาพความเป็นคนได้ง่ายมากครับ..
เอาแค่พลังงานกสิณ ๑๐ เนี่ยก็อันตรายมากแล้วครับ.
เพราะฉนั้น การเดินปัญญาและการยกระดับพัฒนาจิตใจจึงเป็นเรื่องสำคัญ.
ที่ท่านๆถึงอนุญาตให้สามารถใช้งานได้ เข้าถึงได้นั้น..
เพราะผมใช้แต่ในทางที่เป็นประโยชน์ต่อผู้อื่นเท่านั้นครับ.
และผมไม่เคยใช้ย้อนกลับไปทำร้ายพวกที่ส่งวัตถุอกุศลทั้งหลาย
พูดง่ายว่าเราแก้ให้ แต่ไม่สนใจคนที่ทำครับ...
แต่ถามว่ามีคนเคยมาลองไหม เรื่องปกติมาก
ก็คอยเก็บร่างไรวิญญานไปทิ้งก็แค่นั้นครับและเป็น
เรื่องปกติโดยเฉพาะพวกสาย
พลังงานส่วนตัวผมรู้จักหลายคน ที่เก่งๆดีๆมีเยอะครับแต่เค้า
ไม่ค่อยแสดงตัว.เพราะพวกนี้เค้าไม่ชอบกระแสอิจฉาริษยา
เค้าถึงไม่เค้ามาเล่นในพลังจิต.และก็เป็นมิตรกันกับกลุ่มนี้ครับ
เพราะแลกเปลี่ยนประสบการณ์กัน ผมก็ได้ความรู้จากกลุ่มนี้เยอะ
ได้เทคนิคมาหลายๆอย่าง ส่วนถ้าช่วยอะไรเค้าได้ก็ช่วยตามสภาพครับ.
ทุกวันนี้คนหนึ่งก็เจอกัน ๕ วันต่อสัปดาห์เป็นปกติครับ..
ส่วนกสิณ ๑๐ ถ้าคุณอยากลองสัมผัสดู ไว้คุณพร้อมเมื่อไร
จะทำให้ลองสัมผัส ให้ฝึกสังเกตุลักษณะพลังงานดูทุกกองครับ
กำลังจิตผมตอนนี้สามารถค้นข้อมูลทางด้านนี้ในจิตคุณได้ เพื่อดึง
ขึ้นมาให้แสดงเป็นพลังงานให้คุณสัมผัสได้ รับรู้ได้ รู้สึกได้..
และก็จะแนะนำเทคนิคให้ถ้าคุณสนใจจะพัฒนาต่อครับ...
โทรมาได้ครับ ช่วงหัวค่ำหน่อย เสาร์หรืออาทิตย์ครับ
เด่วผมทิ้งเบอร์ไว้ให้ใน pm ครับ..

 

ถึงคุณ center-in-center
ขอถามอย่างเปิดเผย ว่า คุณฝึกวาโยกสิณ กสิณลมหรือไม่
เมื่ออ่านข้อความทุกข้อความของคุณ จิตมักรู้สึกถึงลมพัดมาปะทะ
แต่เป็นลมที่เย็นสบาย และอ่อนโยนมาก

หากข้อความนี้ผิดพลาดหรือขัดเคืองใจท่านใดขออภัยไว้ก่อน

 

กลับไปสู่อโยธยา

ณ ค่ายของขรัวอินทร์ เมื่อตื่นขึ้นมาในเพลาเช้า เพราะเสียงดาบกระทบกัน
เสือสะดุ้งมือควานหาดาบที่วางไว้ข้างตัว แต่ไม่พบ มองไปข้างๆ ขรัวอินทร์หายไป
เมื่ออกมานอกกุฏินั้น พบขรัวอินทร์ยืนมือไขว้หลัง ด้านหน้าเป็นทหารกำลังซ้อมดาบ
โดยจับเป็นคู่ๆ เสียงนั้นมาจากการซ้อม เมื่อมองไปด้านหนึ่งเป็นลานเล็กๆ พวกผู้หญิงกำลังหุงต้มมีควันลอยขึ้นมาจากกองไฟที่ทำอาหาร หมู่บ้านดูคึกคัก ขรัวอินทร์หันมายิ้มอย่างเมตตา เมื่อเจ้าตื่นจากการหลับไหล ถึงเพลาแล้ว จงรีบเร่งลงมา เพื่อฝึกกับข้า
เตรียมออกไปปกป้องพวกพ้อง แลพี่ แลน้อง แลพ่อของเจ้า
เสือกล่าวว่า ท่านอาจารย์ขอรับ ดาบข้าหายไปขอรับ
ขรัวอินทร์กล่าวว่า เจ้าเด็กน้อย เจ้ายังไม่ต้องใช้ดาบแลหมัด บัดนี้
ข้าจะสอนและให้อาวุธเพื่อรบพุ่งแก่เจ้าที่มีฤทธิ์มากกว่าดาบเหล็กที่เจ้าตามหา

 

อ่านแล้วกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลไม่ได้เลยค่ะ... รู้สึกสะเทือนจิตตัวเอง
เล่าเรื่องราวให้ความรู้สึกมาก เลยค่ะ คุณ jarujun

 

เสือเดินลงมา ขรัวอินทร์บอกว่า จงผลัดผ้าเสีย บัดนี้ข้าให้ชื่อเจ้าใหม่ เป็น สิงห์
จงลืมเลือนอดีตเสียให้สิ้น และจงเรียกข้าว่า พ่อ
ชุดที่ขรัวอินทร์เตียมไว้ให้ ไม่มีเสื้อมีแต่ผ้านุ่ง
เสือล้างหน้ากับตุ่มน้ำบนเรือน แล้วหยิบรากไม้มาขัดฟัน
เมื่อลงมาเสือเดินไปหาขรัวอินทร์ จากวันนี้ไป เจ้ามีภาระ คือ ต้มน้ำ
ต่อไปผู้ใดต้องการน้ำร้อน เจ้าจงจัดหาให้ทัน
เมื่อต้มน้ำ เจ้าจงคอยดู หากน้ำเดือด ก็จงตักใส่ตุ่ม
หากน้ำหมดก็จงไปหาบมาเสีย
เสือนั้นโกรธมาก ที่ขรัวอินทร์สั่ง แต่ก็ไม่กล้าขัด

 

เวลาผ่านไปสามวัน ไม่มีคนพูดกับสิงห์เลย เมื่อถามขรัวอินทร์ ท่านกล่าวว่า ท่านสั่งเอง
วันทั้งวันสิงห์คนใหม่ ได้แต่จ้องหม้อน้ำที่เดือด รอบแล้วรอบเล่า แล้วเทใส่ตุ่ม
ใต้เรือนของขรัวอินทร์ แต่สิงห์ก็ไม่ยอมเรียกขรัวอินทร์ ว่า พ่อ ท่านก็ไม่ได้ทักท้วง
เมื่อเข้าวันที่สี่ สิงห์ที่นอนหลับๆตื่นๆ ในกุฏิ เนื่องจากนึกถึงชีวิตและคืนวันเก่าๆ ในบ้านอันแสนสุขกับท่านแม่ ไม้กระดานขัดมัน
ผ้าแพรผ้าไหมชั้นดีที่ได้สวมใส่ อาหารคาวหวานในชามเบญจรงค์ น้ำดื่มก็ใสสะอาด บ่าวไพร่ที่ก้มกราบ
อาหารที่ค่ายมีแต่ข้าวกับน้ำพริกที่มีแต่พริกกับกระเทียม หรือพริกผสมมะเขือ ปลานั้นก็แทบไม่เคยได้ลิ้มรส กินไปบางคำกับเจอ
ก้อนหินเล็กๆ หรือก้อนกรวด ที่ปนมากับข้าว สิงห์รู้สึกว่า ตนอยากจะเตะต่อย ทำลายทุกสิ่งให้พินาศไป เหมือนกับความรู้สึกตนเองตอนนี้

 

สิงห์ ขรัวอินทร์เรียก วันนี้ข้าจะสอนวิชาแรก ที่จะทำให้เจ้าเป็นแม่ทัพที่เกรียงไกรที่สุดของอยโธยา แต่ก่อนสอนข้าขอสัตย์สาบานว่า เจ้าทำการสิ่งใดในภายหน้า ขอให้ปิดทองหลังพระ ไม่ต้องหวังชื่อเสียง ลาภยศ เงินทอง จงทำเพื่อแผ่นดินนี้เท่านั้น
สิงห์ก้มกราบขรัวอินทร์
แล้วกล่าวว่า ขอรับ จงนำดอกมะเขือมาให้ข้า แล้วใช้นิ้วมือวันทาต่างธูปเทียน เพื่อไหว้ครู
จากนั้นขรัวอินทร์ ก็กล่าวว่า พ่อจะสอนเจ้าให้ได้ ให้มีฤทธิ์ทางใจ

กสิณแรกนั้น พ่อได้เริ่มสอนเจ้าไปแล้ว หากเจ้าไม่เข้าใจ จงนำน้ำไปต้มให้เดือด
ตลอดเวลาที่น้ำเดือดนั้นจงจ้องไว้ให้ดี ห้ามมีใบไม้ หรือ สิ่งใดปลิวตกลงไป
แล้วนำมาพัดให้พออุ่น พ่อจะดื่มน้ำนั้น

สิงห์รีบทำด้วยความตื่นเต้น คอยมองที่หม้อดินปากกว้างที่เค้าต้ม
จนเริ่มมีควันพวยพุ่งออกมา

สิงห์รีบนำผ้า ไปจับหม้อ ลงจากเตา แล้วนำไปเทใส่หม้อดินเผา ควันนั้นยิ่งพวยพุ่ง
แล้วสิงห์ก็นำพัดมาพัดให้เย็น จนควันนั้นค่อย จางลงและหายไป

จากนั้นรีบนำใส่ชามดินเผา เพื่อให้ขรัวอินทร์ดื่ม ไอน้ำนั้นลอยอ้อยอิ่งอยู่เหนือชามดิน

ขรัวอินทร์ว่า วิชาที่ข้าจะสอน คือ วาโย จากนี้หากลมพัดไปทิศใด เจ้าจะรู้สิ้น

หากมีกองทัพข้าศึก แม้เพียงลมกระทบ หรือสัมผัส เจ้าจะทราบได้ทันที

แม้ไปในยามคับขัน หากมีศตรูหมู่มาร มาคอยซุ่มทำร้ายลูกของพ่อ
เจ้าจะได้ยินเสียงและสัมผัสลมที่เปลี่ยนทิศ เหมือนเช่นไอน้ำ ที่พัดไป โดยเจ้าไม่ได้เห็นลมนั้น

จงหลับตาเสีย แล้วเข้าสมาธิ จดจำภาพไอน้ำเดือด และลอยขึ้น รับรู้ถึงลม ที่พัดไปตลอดเวลา ลมพัดซ้ายขวา ลมที่ชนกัน แล้วเปลี่ยนทิศ

หากเจ้าเข้าใจที่ข้าพูดเมื่อใด ข้าจะสอนเจ้าต่อไป

 

การเล่าเรื่องของเรา กำหนดจิตลงไปว่า ให้เทวดาเปิดทิศเปิดทาง

ให้ท่านผู้มีกรรมสัมพันธ์กับอโยธยา จงเร่งมา เพื่อรับรู้ ด้วยเถิด

หากท่านรู้สึกอันใด มิใช่เพราะเราเก่งกล้า แต่เป็นเพราะเทวดาของท่านอนุญาตให้รับรู้ได้

 

บุญใดที่ลูกได้จากการเขียนกระทู้นี้ ขอมอบแก่บูรพาจารย์ เหล่าทหารทุกเหล่าชั้น ผู้ทีมีและไม่มีชื่อในประวัติศาสตร์ชาติไทย ผู้ที่ตายอย่างเจ็บปวดทรมาน ทั้งผู้ที่ถูกไฟคลอกตาย ดวงจิตใดที่คั่งแค้น ยังมิเคยคลาย ไม่ว่าจะอยู่ที่ใด ภพภูมิใด ขอให้ได้รับบุญของเรา ถ้วนทั่วทุกดวงจิต ขออนุโมทนา แก่พระเสื้อเมือง เทวดาประจำชาติไทย พระสยามเทวธิราช จงเปิดทางให้ลูก ทำการสิ่งใด ไม่ว่าเล็กเพียงธุลีดิน หรือใหญ่จนประมาณมิได้ ขอให้สำเร็จสิ้น ดังใจกูทุกประการ

 

ณ เวลานั้น สิงห์หลับตาลง ดำดิ่งสู่สมาธิอย่างรวดเร็ว ด้วยบุญญาธิการและจิตที่เคยฝึก
มาไม่รู้กี่ภพกี่ชาติ รวมทั้งพลังจิตของขรัวอินทร์ สิงห์ก็จับจิตไปที่ลม ที่พัดไอน้ำนั้น
และรู้สึกได้ถึงลมที่กระทบ ผิวกายอย่างรวดเร็ว เพลานั้นขรัวอินทร์ นั่งลงตรงหน้าสิงห์
เพื่อคอยประคับประคองดวงจิต ก่อนที่สมาธิจะดำดิ่ง จนไม่ได้ยินเสียงรอบกาย
ขรัวอินทร์กล่าวว่า วิชาที่เหมาะกับเจ้าที่สุด คือ วิชาไฟ แต่เพลานี้ ใจเจ้ายังคั่งแค้น
ร้อนรุ่มราวกับเพลิงนรก หากข้าสอนวิชาไฟให้เจ้า กายธาตุเจ้าคงแตก สติสิ้นสมประดี
กลายเป็นบ้าบอไปภายในไม่กี่เพลา จิตเจ้าตอนนี้เป็นดั่งเช่น จิตของพญามาร

 

ขอพักซักครู่ ... จิตมันเรียกแทบจะไม่กลับมา รู้สึกถึงความเคียดแค้น ความโกรธ ความเศร้า
เสียงกรีดร้อง และน้ำตา

 

ตอบ..
เคยฝึก แบบทำเอง งูๆปลาๆ แมวๆ
...หรือ.อาจเป็นเพราะกำลังพิมพ์ข้อความขณะ เปิดพัดลม + แอร์ น่ะครับ.. 555..
...แต่ถ้าในนิมิต จะเหาะเล่น กินลม เป็นส่วนใหญ่ เหาะไปตามหมู่เมฆ ไปดินแดนต่างๆ เหาะเล่นไปเรื่อยครับ
..แต่ ณ ปัจจุบัน จะเน้น อาโลกกสิณ , เตโชกสิณ, โอทากสิณ, อาโปกสิณ, ปฐวีกสิณ.
..แต่ถ้า วาโยกสิณ ก็เปิดพัดลม เอาครับ ง่ายดี..
...สา..ธุ จ้า..

 

@ center-in-center


นึกว่าเคยฝึก แล้วได้นิมิตว่าโดนพายุพัด 5556

ขอโทษ แต่มันอดขำไม่ได้ ขำอะไรก็ไม่รู้ได้

 

อ่อ 5566 77

 

ยินดีต้อนรับ ยิ้มสวยจริงพ่อคุณ