ฝันไปถึง เมืองบังบด เมืองผี แดนลับแล แล้วแต่จะเรียก

ความง่วงและเหน็ดเหนื่อยหายเป็นปลิดทิ้ง เหลือไว้แต่ความเจ็บปวด
ถึงแม้ไม่ใช่ญาติพี่น้อง แต่สิงห์รู้สึกเจ็บปวด ขรัวอินทร์ปิดตาศพทั้งหมด
แล้วสั่งให้เสือลากศพและหัวรวมทั้งชิ้นส่วน มารวมกัน แล้วหาฟืนที่เหลือมาเผาศพ
ท่านทำพิธีบังสกุลให้ศพ เป็นคืนที่ยาวนาน หลังจากเพลิงมอดลง
ขรัวอินทร์กล่าวว่า เราทั้งสองแลม้าคงไปต่อไม่ไหว เราจะนอนกันที่นี่
พวกนั้นคงไม่ย้อนกลับมา จงจดจำหมู่บ้านนี้ไว้ เพื่อเป็นบทเรียน
แล้วขรัวอินทร์ก็ผูกม้าใต้ต้นไม้ สิงห์ก่อกองไฟ ทั้งสองนอนไม่ไกลจากกองเถ้าฟอนที่เพิ่งเผาศพชาวบ้าน คืนนั้นสิงห์นอนหลับๆตื่นๆทั้งคืน

 

สิงห์หลับสนิทไปในคืนนั้นด้วยความอ่อนล้าทั้งกายและใจ
ฝันไปถึงวัยเยาว์ และท่านแม่ ที่มาลูบหัวก่อนนอน

เมื่อตื่นขึ้น หาน้ำให้ม้ากิน และหญ้าบริเวณเลยหมู่บ้านไป
ม้าสะบัดหัวอย่างหงุดหงิด ราวกับไม่อยากอยู่ที่นี่

ขรัวอินทร์ขึ้นมาแล้วกล่าวว่า เราจะเดินทาง สลับกับพักม้าเป็นระยะ
ผ่านไปสามวันสามคืน จึงไปถึงค่ายทหารใหญ่แห่งหนึ่ง
ขรัวอินทร์ได้พาสิงห์ไปพบ พ่อครูเอก ชายรูปร่างสันทัด ไม่สูง รูปกายไม่ใหญ่
แต่กล้ามท่านขึ้นเป็นมัดๆ ผมนั้นก็สีดอกเลา ท่านสวมชุดจุงกระเบนสีแดง เสื้อคล้ายเสื้อกล้ามสีแดง มียันต์เขียนอยู่ ที่มือพันผ้า ด้านหน้าเป็นชายวัยฉกรรจ์ ประมาณ 20 คน กำลังรำมวยกันอยู่

 

ต่อไปนี้ข้าจะมอบเจ้าให้พ่อครูเอก เพื่อฝึกเพลงมวยที่แท้จริง
เสือลงจากม้า ขรัวอินทร์ยิ้มให้พ่อครูเอก บัดนี้ข้าจะไปพักผ่อน
เสือยืนงงอยู่ เพราะคิดว่าตนก็ต่อยเก่งอยู่แล้ว ที่อยู่ดีๆ ขรัวอินทร์ก็เดินจากไป
ลูกศิษย์พ่อครู มาจูงม้าไปเก็บ
พ่อครูตะคอกเสือ "มึงจะยืนค้ำหัวกูอีกนานมั้ย"
เสืองุนงง และรู้สึกโกรธ หันหลังจะเดินตามขรัวอินทร์ พ่อครูกระโดดถีบหลังเสือ
แต่เสือหันหลังกลับมาทัน เพราะรู้จากกระแสลม และโดดหลบทัน
เสือพูดขึ้นบ้างด้วยน้ำเสียงห้วน "กระโดดถีบข้าทำไม ถ้าไม่เลิกอย่าหาว่าข้าไม่รู้จักเด็ก ผู้ใหญ่"
พ่อครูอมยิ้มในใจ พลางคิดว่า ขรัวอินทร์พาศิษย์เอกมาให้ข้าแล้ว
แล้วศิษย์คนหนึ่งที่ตัวใหญ่ แลดูทะมัดทะแมงกว่าสิงห์ ลุกขึ้นยืน แล้วกล่าวว่า ไอ้เด็กคนนี้กำเริบเสิบสาน
ไม่พูดพล่ามทำเพลง มันยกเท้าวาดขึ้นหมายจะเตะก้านคอให้สลบในครั้งเดียว เสือรู้ทันจากลมที่พัดขึ้น
จึงย่อหลบ และถีบข้อเท้า ศิษย์พ่อครูเอกถึงกับล้มคว่ำ
เสือลุกขึ้นยืน พ่อครูกระโดดตัวลอย สิงห์ปล่อยหมัดหมายจะต่อย แต่พ่อครูเชิงมวยเหนือกว่ามาก
กระโดดเหยีบต้นขาสิงห์ แล้วกระแทกศอกลงเจาะกระหม่อม สิงห์จึงโดนเชิงมวยแรก
ที่เป็นท่าไม้ตายของสิงห์ในกาลถัดไป


และสลบไปในดอกเดียว

 

(kiss)(f)ลุ้นทุกตอนเหมือนอยุในเหตุการณ์เลยย

 

อ่านจนถึงตรงนี้แล้ว สนุกทุกเรื่องค่ะ (f)

 

หากดวงจิตนั้น... เข้มข้น
....เหล่าพวกจตุรงคบาท ทั้ง 4 อาจจะอยู่ในร่มกาสาวพัสตร์ เสียส่วนใหญ่
ในชาติปัจจุบัน

 

ส่วนตัวคิดว่า เป็นทหาร และมียศสูง อาจจะไม่ได้เล่นเวปพลังจิต

อาจเป็นเพราะเราเอง ที่จิตไม่ตั้งมั่น

ยังแอบมีจิตคิดเล็กๆว่า เราทำได้จริงมั้ย กับการสื่อสารจิต

หรือไม่ จิตพวกเค้าก็มีกำลังมาก ถึงไม่ใช่พระ แต่ท่านทั้ง 4 น่าจะจิตตั้งมั่น

เพราะต้องร่ายคาถาในใจ ตลอดการรบ

 

เข้ามาทักทาย..อิอิ (f)



ทักทายเฉยๆ จ้ะ..แต่ไม่รู้อะไรซักกะเรื่อง นะจ๊ะ..ตอบไม่ได้ แห่ะๆๆ :boo:

 

(เรื่ื่องจริงอาจารย์ เคยพูดไว้ว่า หมองูตายเพราะงู อาจารย์ตายเพราะลูกศิษย์)

 

เนื้อหา...ละเอียด ดีจัง

 

จาตุรงคบาท น่าจะมีมากกว่า 4
1 ขา ก้อ หลายคนแล้ว... แต่ อาจจะจัดลำดับลดหลั่นตามตำแหน่ง
... เคยนั่งฟัง พระท่านเล่า..ว่า หากจิต ระลึกรู้ อย่างเข้มข้น ชัดเจน
ส่วนใหญ่ ... จะบวช เพราะ ...ต้องชดใช้ให้เค้าไป พร้อมกับจะรู้หน้าที่ของตน
ในเหตุปัจจุบัน และต่อไปใน ชาติภพหน้า....ตามผลการปฎิบัติแห่งธรรมที่ได้

เรื่องของดวงจิต เป็นอะรัยที่เข้าใจยาก สลับซัับซ้อน...บางที ก้อ งงๆ
...โดยเฉพาะพวกนักรบ ระดับหัวหอก สมัยโบราณที่ฝึกมาอย่างดี

 

วันนี้จะไปงานนมัสการพระธาตุพนม นะจ๊ะ หายไปก็คิดถึงกันบ้าง

สาธุ

 

อ่านต่อไปนะจ๊ะ แล้วจะได้ยินคำนี้

 

หลังจากฟื้น ขึ้น สิงห์มึนงงแต่ในใจเต็มไปด้วยโกรธ
ครูมวยกล่าวว่า บัดนี้ กูจักรับมึงเป็นลูกศิษย์ เอาพานและดอกไม้ธูปเทียนมาไหว้กู

ขณะนั้นขรัวอินทร์มายืนข้างๆครูมวย

สิงห์ยกพานขึ้นไหว้

ขรัวอินทร์นำชามที่มีน้ำยื่นตรงหน้า แล้วให้สิงห์และครูมวยกรีดเลือดหลั่ง ลงในชาม

สิงห์เอ็งจงสาบานว่า เอ็งจะนับถือครู และไม่คิดคดทรยศ ไม่เป็นศิษย์ชั่วคิดล้างครู

สิงห์เงียบไปนาน ในใจยังคิดแค้น ที่โดนสลบในดอกเดียว
ต่อหน้าลูกศิษย์แลคนในค่าย

แต่ด้วยความเกรงใจขรัวอินทร์ และ คิดอยากเรียนวิชา จึงตอบรับ ขอรับ
แล้วกระดกดื่มน้ำนั้น

 

ครูมวยนั้น มองนัยน์ตาของสิงห์ ที่วาวโรจน์ราวกับตาเสือ เมื่อดื่มน้ำสาบานแล้วนั้น
ก็รู้สึกหวั่นใจ แต่ในหัวของท่านกลับได้ยินเสียงขรัวอินทร์ที่ท่านนับถือ
สิงห์นั้นเป็นผู้มีบุญาธิการ และในกาลข้างหน้า สิงห์จะช่วยให้ชาติไทย ได้ชัยชนะ
จงสอนวิชามวยให้สิงห์จนสิ้นทุกท่า แม้กระทั่งท่าไม้ตายที่ครูของเจ้าสอนเจ้าไว้
เพื่อใช้ล้างศิษย์ที่คิดทรยศครู

ในสมัยโบราณคนที่จะเรียนมวยกับครูนั้น ต้องเข้ามากราบ แลรับใช้ครู เป็นวิธี
ที่ครูมวยจะดูนิสัยใจคอกับศิษย์ ระหว่างนั้นครูจะลองใจ แลกลั่นแกล้งต่างๆนานา
เพื่อลองใจว่าศิษย์นั้นมีความมุ่งมั่นพอมั้ย สมัยนั้นครูท่านมีคุณธรรมสูง
หากวิชาที่ท่านสอน ศิษย์นำไปรังแกคนอื่น หรือนำไปทำเรื่องชั่วช้าต่างๆ
ครูนั้นก็เหมือนมีกรรมไปด้วย ทดสอบจนพอใจแล้ว จึงรับเป็นศิษย์ สอนเชิงมวยต่างๆให้
แล้วคัดเลือกศิษย์ที่เก่งและมีคุณธรรม ขึ้นเป็นพ่อครูต่อไป และมอบท่าไม้ตาย
เพื่อใช้ล้มศิษย์ที่คิดล้างครูให้ สืบทอดกันมานาน

 

วันรุ่งขึ้น สิงห์ไปถีงลานฝึก ครูมวยได้จับคู่ลูกศิษย์มาคู่หนึ่ง
แล้วสอนแม่ไม้มวยไทย ให้สิงห์วันเดียว 15 ท่า
เพราะรู้ว่าสิงห์นั้นรู้มวยมาบ้าง
สิงห์ไม่พูดจา แลฝึกตามที่ครูสอนทุกประการ
ทำตัวเหมือนคนไม่เคยเรียนมวย

ขณะเดียวกันศิษย์คนอื่น ให้รู้สึกหมั่นไส้สิงห์ยิ่งนัก และงุนงงว่า
เหตุใดครูจึงสอนสิงห์ท่าพื้นฐาน ภายในวันเดียว

สลับฟันปลา

ปักษาแหวกรัง

ชวาซัดหอก

อิเหนาแทงกฤช

ยกเขาพระสุเมรุ

ตาเถรค้ำฟัก

มอญยันหลัก

ปักลูกทอย

จระเข้ฟาดหาง

หักงวงไอยรา

นาคาบิดหาง

วิรุณหกกลับ

ดับชวาลา

ขุนยักษ์จับลิง

หักคอเอราวัณ

 

จากนั้นครูก็ให้สิงห์กลับไปพัก โดยมีสายตาศิษย์อื่นมองลับหลังไป

วันรุ่ง

สิงห์มาที่ลานฝึก ครูมวยโยนเสื้อลงยันต์ให้สิงห์ ศิษย์คนอื่นนั่งล้อมเป็นวงกลม
ขนาดวงนั้น พอๆกับเวทีมวย แล้วศิษย์คนที่จะเตะสิงห์แทนครูในวันแรก ก็ออกมายืนกลางวง หน้าตานั้นกระหยิ่มยิ้มย่อง และคาดว่าจะได้เอาคืนสิงห์ และคิดว่าจะเอาให้
เลือกลบปากเลยทีเดียว สมกับที่มันไม่เคารพครู

สิงห์ไม่พูดอันใด สวมเสื้อแล้วเดินไปกลางวง
แล้วเริ่มรำไหว้ครู โดยไม่สนใจผู้ใด

การไหว้ของสิงห์นั้นตั้งใจและมีสมาธิมาก
ท่วงท่านั้นงดงาม แฝงไปด้วยสมาธิ
ครูเอกนั้นรู้ตั้งแต่สิงห์เริ่มรำว่า สิงห์นั้นเป็นมวย
ท่ารำและเพลงมวยเหล่านี้ มือขวาของบิดาเลี้ยงของสิงห์นั้นสอนให้


เมื่อทั้งสองรำมวยเสร็จ ก็เริ่มชกทันที...

 

เห้อ!!!ตอนแรกนึกว่าคุณจะไม่มา
ต่อความนะครับ..
พ่อภูมิจิตอับปัญญาไร้ความสามารถไร้วาสนาท่านนี้
..ลองโทรไปคุย กับ คุณหมอ
เจ้าสำนักโพธิธรรมดูก่อนนะครับ..หรือ คุณ Center in Center
.แล้วค่อยมาปรามาสผมนะครับ คุณยังไม่รู้จักผมดี
ส่วนคุณจะคิดอย่างไรต่อไปนี้เรื่องของคุณนะครับ..
.ผมมีโอกาสคุยและได้แสดงให้ท่านนี้รับทราบแล้ว..
ว่าคนที่ทำได้จริงๆมันมีอยู่นะครับ ผมไม่ใช่ระดับฝึกหัดนะครับ
แต่เป็นระดับใช้งานได้ครับ...ขอเถอะนะครับ
อย่ามาแสดงกิริยากล่าวปรามาสอย่างนี้อีกนะครับ
เพราะทุกวันนี้ผมจะใช้เฉพาะที่มีประโยชน์จริงๆ..
และจำไว้อย่างหนึ่งนะครับ ผมไม่เคยบอกว่าผมเป็นคนดีนะครับ..
คือ บอกตรงๆนะครับ ผมไม่ค่อยอยากจะคุยกับคุณเท่าไรครับ
ผมเกรงว่าจะกำหนดกสิณกองต่างๆทั้ง ๑๐ กองที่ทำให้
คุณ Center in Center ได้สัมผัสไปแล้วในเวลาแค่เสี้ยวนาที
ในแต่ละกองนั้น
ถ้าเกิดมันดันไปขึ้นผิดที่นะครับ ถ้าผมดันนึก
เป้าหมายไปที่บริเวณใต้กระโหลกศรีษะแบบพวกตัวเงินตัวทองนะครับ
และยิ่งเป็นกสิณดินด้วยแล้ว..ไม่อยากจะนึกผลเท่าไรครับ..
เพราะฉนั้นถ้าไม่เคยเจอของจริง กรุณาเจียมๆตัวไว้นะครับ..
ผมเริ่มตึงๆกับคุณแล้วนะครับ..ให้คุณคิดให้ดีๆนะครับ
ว่าคุณจะเลือกเป็นมิตรกับผม หรือจะเลือกที่จะทำตัวอย่างไร
ขึ้นอยู่กับคุณนะครับ..
จำไว้นะครับ โอกาสมีได้แค่ ๓ ครั้งนะครับ..
ปล.ด้วยความหวังดี..ขอโทษเจ้าของกระทู้ด้วยครับ..

 

พี่นพใจเย็นนะคะ ใครจะคิดอย่างไรก็ช่างเขาเถอะ เราห้ามความคิดเขาไม่ได้

 

น่าจะเป็นดอกลืมรัก ลืมภพครับ...ดอกไม้ทำใจ อิอิ